Dag 1 – Van ziel naar Leven

Let’s face it. Ik heb lange tijd geloofd dat ik een ziel ben. Dat dat wat ik ervaar als ik, dat ‘lichte wezen’ binnenin me, dat ik dat ben als ziel. Als we gaan zien wat de ziel eigenlijk is, is het niet zo geweldig om te geloven een ziel te zijn.

De ziel constructie is gemaakt als opslagplaats voor alle informatie van alle geleefde levens die niet meer in het mind-systeem konden worden opgeslagen, dan zou het mind-systeem crashen.

Dus ik geloofde dat ik de opslagplaats was voor alle informatie van alle geleefde levens die niet meer in het mind-systeem konden worden opgeslagen.

Hoe ga ik mezelf vrijmaken van dit geloof en alle consequenties die ik met dit geloof gecreeerd heb? 7 jaar, 2555 dagen schrijven. Alles uitschrijven wat ik geworden ben en daar zelfvergevingen en zelfcorrecties op toepassen. Tot het absolute 0-punt. Tot ik niets meer ben wat ik ooit gedacht heb te zijn. Adem voor adem schrijf ik mezelf tot Leven. In dit schrijven creeer ik de mogelijkheid om mezelf te zien in de woorden die ik schrijf. Dat wat ik geworden ben kan ik mezelf vergeven, en hierdoorheen krijg ik mezelf als Leven te zien. Een en gelijk als de Adem.

Hoe dit zal gaan? Geen idee. Dat ga ik wandelen. In het proces zal de verandering plaatsvinden.

Loop je met me mee? Lees 21 dagen (of langer) de zelfvergevingen en zelfcorrecties die ik schrijf hardop, en zie in jezelf of er een verandering plaatsvindt. Een kleine verschuiving, een glimp van de mogelijkheid dat we inderdaad niet zijn die we denken te zijn. Er moet iets veranderen in de wereld, en dat is een understatement. Dat weet jij, dat weet ik. De totale ongelijkheid die er heerst op dit moment is niet leefbaar, en als het nu nog wel leefbaar is voor jou zal het dat niet lang blijven. Loop mee! Wees onderdeel van de verandering die plaats moet en zal vinden. Voor jezelf, voor je buren, voor de mensen ver weg, voor de dieren, voor de planten, voor al het leven dat nu geen Leven is en/of heeft. Wij allemaal dus.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik een ziel ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf af te scheiden van mezelf door te geloven dat ik een ziel dus een opslag aan informatie ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb consequenties te creeren die voortkomen uit het geloof dat ik een ziel ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb over mezelf als ziel te praten tegenover anderen en hierbij anderen te doen geloven dat ik een ziel ben en dat zij dus ook een ziel zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb wellicht anderen te doen geloven dat ik een ziel ben en dat zij een ziel zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat de ziel echt is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als Leven compleet te missen door te geloven dat ik een ziel dus een opslag aan informatie ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb niet toegestaan en niet aanvaard heb te weten wat Leven is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en niet aanvaard heb te kunnen ademen als Leven.

Als ik mezelf zie participeren in een gedachte die leidt tot het geloof dat ik een ziel ben, dan stop ik, ik adem. Ik kijk om me heen en pak iets vast wat tastbaar is, wat fysiek is. Ik adem. Ik realiseer me dat alleen datgene wat ik hier vast kan pakken, werkelijkheid is. En het is mijn verantwoordelijkheid te zorgen voor dat wat tastbaar en fysiek is, voor dat wat werkelijkheid is. Geloven dat ik een ziel ben is niet fysiek en niet tastbaar. Een ‘licht wezen’ binnenin me ervaren is niet fysiek en niet tastbaar. Het is dus geen werkelijkheid, en dus stop ik direct met participeren in gedachtes die leiden tot het geloof in het bestaan van de ziel of ervaringen als een licht wezen binnenin me als zijnde de ziel.