Dag 241 – Expressie en de Darm – Reactie op Aandacht

Dit is een vervolg in een serie blogs “Expressie en de Darm” beginnend bij Dag 232 – Expressie en de Darm – Ervaring van Onmacht

Als ik in iemands woorden zie dat de aandacht op iets buiten zelf wordt gevestigd, al dan niet zonder in zelf te zien, ben ik weg. Ofwel ik ga letterlijk fysiek weg, ofwel ik ga mijn aandacht op die ander vestigen en ben dus ook weg, in de geest.

Plaatje:

Overgeleverd, liggend op mijn rug op een bed, angst in mijn ogen, niet in staat weg te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een plaatje als gedachte in mijzelf te hebben bestaan en toesta te bestaan waarin ik lig op mijn rug op een bed met angst in mijn ogen, overgeleverd en niet in staat om weg te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ervaring van overgeleverd zijn te koppelen aan liggen op mijn rug.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de adem in te houden in dit moment als plaatje van liggen op mijn rug op een bed met angst in mijn ogen en niet in staat om weg te gaan.

Backchat:

No way, nooit meer.

Ze bekijken het maar, dit ga ik niet doen.

Hierin doe ik niet meer mee, ik doe niet mee.

Ik ben weg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in de woorden ‘no way, nooit meer, ze bekijken het maar, dit ga ik niet doen, hierin doe ik niet meer mee, ik doe het niet, ik ben weg’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de woorden ‘no way, nooit meer, ze bekijken het maar, dit ga ik niet doen, hierin doe ik niet meer mee, ik doe het niet, ik ben weg’ te koppelen aan een plaatje van mezelf overgeleverd liggend op een bed met angst in mijn ogen en niet in staat om weg te gaan.

Emotie:

Verdriet, verkilling, verbijstering, arrogantie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een emotie van verdriet, verkilling, verbijstering en arrogantie in mezelf te laten bestaan in participatie in een plaatje van mezelf overgeleverd liggend op mijn rug op een bed met angst in mijn ogen en niet in staat om weg te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in een emotie van verdriet, verkilling, verbijstering en arrogantie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de emoties verdriet, verkilling, verbijstering en arrogantie te koppelen aan een plaatje in mijn geest van mezelf overgeleverd liggend op een bed met angst in mijn ogen en niet in staat om weg te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de emoties verdriet, verkilling, verbijstering en arrogantie te koppelen aan de woorden ‘no way, nooit meer, ze bekijken het maar, dit ga ik niet doen, hierin doe ik niet meer mee, ik doe het niet, ik ben weg’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb op te staan en weg te gaan in een ervaring van arrogantie als angst, in plaats van hier te blijven, in zelf te zien in de ervaring en gekoppelde woorden en plaatjes, deze zelf te vergeven en zelf te corrigeren, en hierin adem voor adem me uit te rekken, rechtop te gaan zitten op het bed en eens om me heen te kijken wat er eigenlijk gaande is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te verkillen en verstijven onder de aandacht van een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb aandacht van een ander op mij gericht, automatisch te koppelen aan ‘die wil niet in zelf zien’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb weg te gaan als iemand niet in zelf wil zien, niet ziende dat ik hierin mezelf de mogelijkheid ontneem om in zelf te zien en dus zelf niet in zelf wil zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik het recht om weg te gaan als iemand niet in zelf wil zien, in plaats van hier te blijven/komen en zelf in zelf te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te willen dat een ander in zelf ziet in plaats van in ieder moment zelf in zelf te zien, onafhankelijk van wat een ander doet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat er iets heel ERGs gebeurd is in deze ervaring waardoor ik er nooit in heb willen en kunnen zien, in plaats van in te zien dat het een hele ‘gewone’ dus enERGetische ervaring uit babytijd kan zijn van op de rug liggen en overgeleverd te zijn aan de aandacht en de ogen van iemand die in de wieg kijkt en zijn/haar aandacht op mij richt zonder in zelf te zien en zonder in mij te zien welke ik als ERG ervaren heb door in enERGie te verdwijnen.

Fysieke dimensie:

Pijn in de darm rechts en links onder

‘Ik reageer allergisch op aandacht op mij gericht’ (=gedachte)

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb pijn in mijn darm rechts en links onder te ervaren waarin ik verkramp als er aandacht gericht is van mezelf en/of een ander op mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn energetische reacties weg te stoppen in de fysieke darm.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek te gebruiken om mijn energetische reacties te verstoppen zodat er niet nog meer aandacht van buitenaf op mij gericht wordt, in plaats van in te zien dat ik zo de aandacht van mezelf in mezelf vastzet en mijn fysiek hiermee verstop.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb ‘allergisch’ te reageren op aandacht op mij gericht, waarin ik fysieke allergieen creeer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet direct te zien hoe ik fysieke allergieen creeer door allergisch te reageren op aandacht op mij gericht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb allergisch te reageren op alles wat van buiten komt wat te groot is als onverteerbaar en hierin allergisch te reageren in mijn darmslijmvlies op voeding wat van buiten komt wat te groot is als onverteerbaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hetgeen te groot is in 1x door te slikken, in plaats van het in stukjes te verdelen en in detail te onderzoeken en determineren totdat het verteerbaar, begrijpbaar, inzichtelijk en om te zetten is in voeding voor het fysieke leven.

Angst:

Ik zit vast voor eeuwig als ik hier blijf

De ander gaat nooit in zelf zien en ik zit vast aan iemand die nooit in zelf gaat zien

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor eeuwig vast te zitten als ik hier blijf, in plaats van in te zien dat ik voor eeuwig vast zit in de geest als ik weg blijf gaan in het fysiek of verdwijn in de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat de ander nooit in zelf gaat zien en dat ik vast zit aan iemand die nooit in zelf gaat zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik vast kan zitten aan een ander die al dan niet ooit of nooit in zelf gaat zien, in plaats van in te zien dat dit gebaseerd is op een ervaring als kind waarin ik vast zat aan iemand die niet in zelf wilde zien, wat ik ook vroeg en/of probeerde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in mijn herinnering heel vaak gevraagd te hebben of de ander in zelf wilde zien, in plaats van in te zien dat ik de meeste tijd gewoon verdwenen ben in de geest en/of fysiek wegging, in plaats van de ander werkelijk te vragen met mij de situatie te bekijken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de situatie niet te willen bekijken met de ander en dus ben weggegaan in de geest en/of het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb er vanuit te gaan dat een ander uit zichzelf in zelf ziet en dat ik hierom niet hoef te vragen of hierin iets hoef te zeggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor de weerstand van een ander als ik zeg of vraag in iets in zelf te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb aan mezelf te gaan twijfelen als een ander weerstand laat zien om in iets in zelf te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik gek ben als een ander niet in zelf wil zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn aandacht op een ander te richten als ik interpreteer dat de ander aandacht buiten zichzelf en/of op mij richt en al dan niet in zelf wil zien, waarin ik mezelf vastzet in aandacht van mezelf op een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me afhankelijk te voelen van een ander die wel of niet in zelf ziet, in plaats van ten alle tijden in zelf te zien en de ‘erge’ als energetische ervaringen als reactie hierop in mijzelf te stoppen, in te zien, zelf te vergeven en zelf te corrigeren, waarin ik mezelf vrij maak van de energetische aandacht van mezelf in reactie op de ander=de mind totdat ik niet langer vastzit aan de ander=de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik niet intiem kan zijn met iemand die niet in zelf ziet uit angst overgeleverd te zijn aan de aandacht van een ander gericht op mij, in plaats van in te zien dat ik niet intiem kan zijn met een ander als ik niet zelf intiem ben/kan zijn met mezelf door in zelf te zien en mezelf vrij te maken van energetische reacties op aandacht, en van hieruit in ieder moment kan beslissen of ik wel of niet intiem wil zijn met een ander.

Als ik mezelf zie verdwijnen in de geest in energetische reactie op de aandacht van een ander of welke ik als aandacht van een ander interpreteer en dus aandacht in mezelf aanmaak, dan stop ik, ik adem. Ik laat de ervaringen die opkomen door me heengaan, waarin ik me realiseer dat deze ervaringen niet echt zijn maar energetische automatische reacties van mezelf in aandacht in de geest op aandacht in de geest. Ik gebruik de ervaringen in mezelf om in zelf te zien en zelf intiem te zijn, waarin ik mezelf vrij maak van de gevestigde aandacht als gevestigde orde.

Dus een situatie van vastzetting in aandacht van een ander(=de mind) wordt hiermee een moment van Into-Me-I-See als Intimiteit met/als Zelf. Hierin creeer ik een situatie voor mezelf waarin ik niet langer automatisch fysiek hoef weg te gaan of hoef te verdwijnen in de geest om te te verstoppen maar in het moment kan beslissen wat ik doe als wat het beste is en hierin mezelf kan bewegen.

Als het me niet lukt in het moment zelf hier te blijven in intimiteit met/als zelf en toch verdwijn in energetische reactie in de geest, zie ik later alsnog in dit moment door het voor mezelf uit te schrijven en in te zien, zelf te vergeven en zelf te corrigeren. Hierin breng ik mezelf in Beweging in plaats van mezelf te isoleren in overlevering aan plaatjes in de geest in Overleving.

Adem voor Adem Beweeg ik van Overleving naar Beweging.

Ik stel mezelf ten doel mezelf gemakkelijk verteerbaar en indien mogelijk levend voedsel te geven zodat ik mijn fysiek voeding en vocht kan toedienen welke beweging ondersteunt.

Ik stel mezelf ten doel de energetische structuren stuk voor stuk in te zien zodat ik ze kan destructureren en me niet laat overweldigen in overlevering in overleving aan energetische reacties in mezelf op aandacht van mezelf en/of een ander(=de mind).

Ik stel mezelf ten doel toekomstprojecties gebaseerd op herinneringen te stoppen in mezelf en zoveel als mogelijk in het moment aanwezig te zijn en/of mezelf terug te halen naar waar ik in het moment fysiek aanwezig ben en/of fysiek mee bezig ben, zodat ik mezelf kan zien in het moment en herinneringen en/of/als toekomstprojecties kan inzien en eventueel uitschrijven, zelfvergeven en zelfcorrigeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb vast te willen blijven houden aan toekomstprojecties gebaseerd op herinneringen.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken waardoor en waarom ik vast wil blijven houden aan ‘bepaalde’ toekomstprojecties gebaseerd op herinneringen, welke dus bepaald zijn.