De hele dag blijft er een gevoel van ‘geen zin hebben’ hangen, welke aanwezig was bij het opstaan. Ik was om 4.00 uur wakker en ben toen niet opgestaan, wat ik eigenlijk wel had willen doen aangezien ik al voldoende had geslapen. In de middag kwam het geen zin hebben weer omhoog, en heb ik een aantal uur in mezelf lopen draaien, samengaand met krampen in darm en van menstruatie. Hierin leek het alsof ik de hele dag niets had afgemaakt, wat niet zo is, ik had juist wel praktische dingen afgemaakt. Er bleef dus een gevoel hangen waarmee ik was opgestaan en die ’s middags omhoog kwam toen de werkzaamheden gedaan waren en ik mezelf tot werk moest zetten. Het ging weg nadat ik iets wat ik nog wilde doen in z.a. meteen heb opgepakt en afgemaakt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb om 4.00 uur op te staan toen ik merkte dat ik voldoende geslapen had nadat ik vroeg naar bed was gegaan, met tot gevolg dat ik een zwaar hoofd gecreeerd heb van het uurtje slapen en dromen en hierin onder druk van de mind een ervaring van geen zin hebben vergroot heb.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me nog te laten beinvloeden door de menstruatie die me fysiek zwaar maakt waardoor ik ervaar te moeten gaan liggen met ogen die dichtvallen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geen zin te hebben in computerwerk.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de menstruatie als excuus te gebruiken om een uurtje langer te slapen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat mijn lichaam niet voldoende gerust heeft aangezien ik zoveel zwaarte/moeheid ervoer toen ik ging slapen, in plaats van te vertrouwen op hoe ik me fysiek voelde toen ik om 4 uur wakker werd, wat ok was en dus geen reden om langer te blijven liggen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb om de paar weken te geloven dat het me goed doet om af en toe langer te blijven liggen en niet direct op te staan, terwijl ik telkens opnieuw het tegenovergestelde ervaar.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat het opstaan op een dag makkelijk zal gaan, en hierin juist de twijfel te creeren in het direct opstaan aangezien ‘het toch gemakkelijk/gemaakelijk moet gaan en als dat niet zo is, dan is er iets en moet ik hier iets mee doen als bijvoorbeeld langer blijven liggen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat iets gemakkelijk vanuit zichzelf zal gaan, in plaats van in te zien dat ikzelf alleen iets gemakkelijk als gemaakelijk kan maken door mezelf toe te passen van adem tot adem en hierin mezelf opnieuw maak.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb om de paar weken toe te willen geven aan iets langer slapen terwijl ik ervaar dat ik hiermee tegenzin creeer, zowel in het opstaan als door de dag heen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat het goed is om af en toe langer te slapen, in plaats van in te zien dat dit alleen ondersteunend is als ik fysiek ervaar het nodig te hebben en niet als ik het opstaan ‘uitstel’.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het opstaan in de ochtend uit te stellen, waarin direct het hele programma van uitstel tot aan geen zin hebben geactiveerd wordt en ik deze ervaar door de dag heen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om in dit uitstel te vervallen in/als de mind, in plaats van in te zien dat ik de angst creeer in het uitstellen, en als ik niet uitstel, ervaar ik dus ook deze gecreeerde angst niet.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb enorme moeheid als het dichtvallen van ogen te ervaren ’s avonds rond 21-22 uur en het liefst in bed te willen gaan liggen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te vechten tegen de slaap.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe met deze moeheid/willen slapen om te gaan.
Ik stel mezelf ten doel niet langer uit te stellen om op te staan in de ochtend als ik ervaar dat ik uitgeslapen ben, ook al kost het opstaan me moeite. Ik realiseer me dat het, als ik 5 minuutjes op ben, de moeite over het algemeen wegtrekt, en als ik langer slaap dan nodig is kost het opstaan nog steeds moeite en blijft de moeite langer aanwezig, tot aan geen zin hebben toe.
Ik stel mezelf ten doel te stoppen met angst te creeren in uitstellen door niet uit te stellen wat ik meteen kan doen, beginnende met het stoppen van uitstellen van het opstaan in de ochtend.
Ik stel mezelf ten doel zolang te slapen als mijn fysiek aangeeft nodig te hebben en niet om het lekker nog even te blijven liggen, aangezien ik in dit lekker na het opstaan een niet-lekker ervaar en dus direct een polariteit heb gecreeerd.
Ik stel mezelf ten doel mezelf te vergeven als ik iets uitstel wat ik eigenlijk direct kan doen en te onderzoeken waarom ik iets uitstel in dat moment.
Ik sta mezelf toe tussendoor 10 minuutjes te slapen als ik erge moeheid ervaar, welke effectiever is dan een uur langer slapen in de ochtend.
Ik stel mezelf ten doel even iets fysieks te gaan doen als bijvoorbeeld thee maken als ik enorme moeheid ervaar achter de computer als het dichtvallen van mijn ogen.
———————————————————————————————-
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Reis van ziel naar Leven 