december 26, 2017 door vanZielnaarLeven

Dag 772 – Equality within principle

What is coming forward in this world is how ‘intelligent’ one is for example and how we within this, are feeling ‘better’ or ‘less’ than each other and all kind of gradations and related experiences within this. I was looking at the years now walking and working together with people from the group Desteni, that within living by principle and the application of the tools to support ourself to ‘honour’ the life within each living being and align ourself with this starting-point in thought, word and deed, there is an equality coming with and within this where in ‘intelligence’ is not important and not even so much visible; actually because every one is expressing oneself at best ability at this moment, pushing oneself to live by principle and honour the life within oneself and each other.

The same I have seen within for example an education that I have followed of natural medicine. This took six years and within this six years, I have slowly get to know all the students a little more, where I was more ‘in contact’ with a few and becoming ‘friends’ with them, however in weeks we spend together to practise the natural medicine for example, each of the same class, is coming more closer together and the differences or ‘likes and dislikes’ are slowly moving to the background and the appreciation and respect for each other walking this same path, is coming through, which is a uniting force.

We can ofcourse understand that everyone is made and part of the flesh – meaning we all have a physical body – and so in this we are equal and also every human being has a mind consciousness system so in this, we are all equal in this – common sense. However, in this walking by principle within a group, it becomes really visible how this equality is coming through within the interaction and expression of each one walking alone, yet together.

In this, the principle of ‘equality and oneness’ is becoming visible in what it means in the reality of this life on earth in each of our daily lives. It is like slowly starting to see ‘through’ all the veils of separation and comparison and differences within capacity and ‘intelligence’ and moving self towards this equality, that we all do know and understand in theory, but that has never before become a living reality here on earth.

What is possible in a small group of ‘students’ or ‘co-workers’ or ‘participants’ as I have described here, is possible in a large group as well – large as in ‘humanity as a whole’. But ofcourse, there are many challenges to find solutions for, because the separation that we all experience inside (within our participation in thoughts, emotions and feelings) we have created outside as well and manifested in a system that is based on separation and inequelity as well. So there is much that needs to be taken on and this will take time and some generations to implement. But this doesnot mean that it is impossible, altough it seems like there are ‘too many problems to overcome’.

The question in this for each of us is eventually: do we want to participate? Do we want to be part of the solution and stand and work together in this – coming from a starting-point of equality and oneness, in and as life and merely, are we willing to learn what this actually means and to ‘unlearn’ that what is not effective and supportive anymore for this life to come through in each of us?

Many on earth do not have the possibility and are too much busy with surviving and ‘getting some food on the table’ (where many do not have a table to put the food on), but those who have a computer and who are able to read this, mostly have the opportunity to start investigating who we are in thought, word and deed and how to change and align oneself in this to equality and oneness, to at least start to participate and doing our best to be part of the solution, firstly inside ourself.

Within the Desteni I Process it will become more clear what this process towards ‘Life’ means and what Equality and Oneness means and can mean in our daily life. It is a free course to start with.

Desteni I Process Lite

My Declaration of Principle

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY(Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Journey to Life – Reis naar Leven:
https://nl.gravatar.com/ingridschaefer1
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Ingrid’s Desteni Witness Blog
Facebook:
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
https://www.facebook.com/groups/326696524041028/

The Secret to Self-Realisation:
http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/02/day-311-secret-to-self-realisation.html

Proces van wereldverandering:
http://basisinkomenpartij.nl/

Uil forgive

december 17, 2017 door vanZielnaarLeven

Dag 771 – Timing

What I find often within myself is how I tend to want to speak about something as soon as possible, as if I have to do it now, otherwise it is too late. This is then still fear-based in some dimensions and in this I will miss some dimensions within myself to consider, which will have a consequence, for myself but for others as well.

I also find, if I am not really sure about the consequence outflow of my words, where I see that this that I can not see, may have a harmfull outflow, that I better give myself and the situation some more time to unfold. This is ofcourse only possible for situations where a conversation can take place later, as there are and will be situations where a decision needs to be made in a certain time-frame or even ‘right now’. But this is not what I mean here with my tendency to want to speak about something right now or as soon as possible’.

I actually fear an outcome here in one way or another or, I fear a confrontation, where I then want to have it done as soon as possible, to free myself from the uncomfortable experience of uncertainty and anxiety or nervousness within myself. However when I come forward with aconfrontation from this starting-point of fear, I will afterwards, have a longer and ‘lingering’ outflow of unconfortability, where in I am rewalking the situation over and over again in my mind, trying to make peace with myself in the fact that I did not give myself more time to consider every visible aspect or, to wait (if and when possible) if I see that I do not have enough information about the effect of my words or decision. So it is then a ‘waiting’ for more data / information , to have a more considered timing for a converstation to take place in a way that is causing the less possible friction or turbulating effect.

Timing

I find it not so easy to find the timing but I do see that this is related to my own anxiety and uncomfortability when having to confront myself in a certain situation. So it is also possible that I delay to bring something forward, in trying to prevent friction and conflict and then from here, it is possible that it comes out in a moment because the delaying has given an accumulation of the nervousness and anxiety within myself. And when I started with a bad timing, I make it more difficult for myself to then bring it back in timing / alignment with myself again, as I am sort of running away from admitting to myself that I from the start, did not consider every aspect and did not consider or apply the best timing that I already had seen as possible but that I found myself unable to apply.

It may be so that the outcome of it in general may be the same, because what is triggered inside, is already inside and it needs to come out anyway somehow. However at least for myself (and so probably also for others involved), it will prevent a lot of turmoil and uncertainty and experiences of guilt and regret and ‘reliving’ of the situation in my mind, over and over again, to find out if and where I could have done different.

It is so much of a learning process and I find ‘timing’ one of the most challenging points – not so much in my actions but mostly in the timing of my words – where I actually find it challenging to on forehand, become calm and stable and certain in what I want and who I am, as what I see that is standing within the principle of ‘best for all’ as best for myself on longterm. It actually has to do with self-trust; to trust myself in walking breath by breath and not ‘walking ahead’ in my mind and then ‘wanting to get it done’.

What I see is that within this ‘rushing’, I try to get away from taking responsibility for myself within self-honesty, so I try to avoid my own self-honesty and the possible outflow, where in what I see in self-honesty, may not be aligned with what I prefer and if that is so, then I need to let go that what I prefer because on long-term, my self-honesty is what I will keep standing in and as, as what is best for myself as life. And this self-honesty is also ‘layered’ I would say, as if in each layer that I walk through, there is a point of honesty that I may need to reconsider and go to the core of myself in what it really is that I can do as best for myself on long-term and to find out what is coming forward out of myself in my comfort-zone and what is really and truly my utmost potential in this specific moment or situation and how I am going to walk this.

To be continued

Desteni I Process

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY(Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Uil forgive

december 6, 2017 door vanZielnaarLeven

Dag 770 – Zelfvergevingen gerelateerd aan ‘structuur’

Dag 769 – Structuur – structure

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik teveel structuur heb en dat ik te gestructureerd ben en hierin geen ruimte laat voor ‘spontaniteit’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik spontaan moet zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet spontaan te willen zijn als hoe ik spontaan interpreteer als ‘onecht’ en overdreven en tevens als soort van ‘mode’ als dat het goed zou zijn om spontaan te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik geen spontaniteit in me heb waarvan ik zie dat dit ook weer niet klopt, dus het is meer iets anders wat me hierin dwars zit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb spontaniteit te veroordelen als mode frats waar iedereen aan mee moet doen en dus, doe ik er niet aan mee en ‘ben ik niet spontaan’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te begrijpen waarom iemand geen structuur zou willen of kunnen aanbrengen aangezien ons lichaam bijvoorbeeld ook uit bepaalde structuren bestaat, anders zou de boel niet bij elkaar blijven hier op aarde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb moe te zijn van bepaalde structuren in mezelf als ‘patronen’ waarin ik ervaar vast te zitten zonder exact te zien waarin ik me als vastzittend ervaar en fysiek gemanifesteerd, dus dan op onbewust niveau, dus vandaar dat ik het (nog) niet zie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te vinden dat ik ongestructureerd te werk ga ten aanzien van mijn geestbewustzijnspatronen en maar ergens ‘begin’ en dan zie waar ik uitkom, zonder duidelijk begin of eindpunt, wat het niet eenvoudig maakt om te omschrijven wat ik aan het doen ben zodat een ander het eveneens kan begrijpen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb moeite te hebben met het benoemen en omschrijven wat er in me speelt in een duidelijke structuur maar meer hapsnap, wat voor mijzelf eigenlijk geen probleem is of lijkt binnenin mijzelf maar wat wel onduidelijkheid lijkt te geven ten aanzien van het mijzelf in de wereld zetten in hetgeen ik begrijp van wat er in mij omgaat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dus een verschil te bemerken ten aanzien van mijn binnen- en buitenwereld en hoe ik mezelf manifesteer in woorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb woorden te vermijden en mezelf ‘onduidelijk’ te houden zodat een ander geen grip op mij krijgt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te proberen weg te glippen uit het ‘begrip’ als grip als eventueel oordeel van een ander zijn/haar mind / geestbewustzijnsstructuren en zo weg te glippen tussen de mazen door (misschien tussen de ‘grid-lines’ door? – grid-lines als fysiek gemanifesteerde structuren als patronen als oordelen in en als de geest) in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik zo ook weg glip van mijn eigen fysieke manifestatie / verwerkelijking in mijn beste kunnen in en als een opstaan en een gelijkstaan aan mijn eigen geestbewustzijnssysteem en aan mijn eigen (zelf)oordelen.

Ik herinner me dat binnen een sjamanistische sessie, er gezegd werd dat ik ‘opzettelijk vaag ben gehouden’ waarin ik zie dat ik dit zo heb voortgezet binnenin en als mezelf en mezelf opzettelijk vaag houd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf opzettelijk vaag te houden zodat niemand me begrijpt en eventueel grip op me kan krijgen, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik mezelf zo tevens weg houd van zelfbegrip en van een werkelijk zien wat ik hierin doe en hoe ik dit gecreëerd heb als een patroon van ‘bescherming’ van mezelf maar wat in grond, tevens zal bestaan uit wrok en wraak intenties als hoe de geest zich manifesteert in een poging om zichzelf ‘in leven’ te houden in en als een energetische manifestatie, weg van ‘het donker’ in en als zelfoprechtheid, in en als het fysiek

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor ‘grip op mij’ en hiervan weg te gaan, de geest in, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik mezelf weg houd van een ervaring van ‘inzinking’ als ‘opgeven’ als ‘niet meer willen’ als een toegeven aan mijn eigen angst in en als de geest.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen in een angst voor ‘grip op mij’, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat het woord ‘begrip’ hierin kan ondersteunen als een zelfbegrip van wat er gebeurt binnenin mij als ik ‘reageer vanuit angst’ (wat tevens een reactie in een ander zou kunnen activeren) en dat ik via zelfbegrip, grip op mezelf kan krijgen in het moment en mezelf dan richting kan (leren) geven binnen een ervaring van weg willen vluchten, de geest in.

Ik stel mezelf ten doel een moment te nemen om te ademen door de angst heen of even bij de angst ‘stil te staan’ zonder hierop te reageren in bijvoorbeeld een ‘weggaan’ binnenin mezelf of buiten mezelf en hierin mijn aandacht te richten op wat er gebeurt binnenin mij en dit voor mezelf zo goed als mogelijk te benoemen en vergeven.

Als en wanneer ik bemerk dat ik mezelf vaag uitdruk, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik een duidelijke expressie in woorden vermijd en dat ik hier een ‘reden’ voor heb – reden als bijvoorbeeld een reactie binnenin mezelf die ik nog niet onderzocht heb op waar het vandaan komt.

Ik stel mezelf ten doel mijn ‘reden’ als aanleiding voor een ‘vaag houden’ te benoemen als bijvoorbeeld een emotie die opkomt en hier even bij stil te staan en mezelf te vergeven en als ik hier duidelijkheid in heb, te zien op welke manier ik mezelf wil uitdrukken in dat moment, wat wellicht niet hetzelfde moment is aangezien ik dit misschien achteraf onderzoek maar wat ik dan in een volgend moment kan toepassen en uitproberen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf door te gaan met het oefenen in het uitdrukken en manifesteren van mezelf in de toepassing van gesproken zelfvergevingen.

Wordt vervolgd

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY(Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Uil forgive

december 1, 2017 door vanZielnaarLeven

Dag 769 – Structuur – structure

structuur blad

Structuur – Structure

Structure (of organism); texture (of skin, rock, a literary work) (Kramers Engels)

NL woordenboek Koenen 27e druk:

Innerlijke bouw, wijze waarop een samengesteld geheel is opgebouwd

Structuren zijn geen realiteit, maar constructies van de menselijke geest waardoor deze de werkelijkheid beter vermag te ordenen en te begrijpen

Door een uitdaging op facebook die gaande is, voor het maken van een zwart-wit foto van iets in mijn dagelijks leven zonder uitleg en waarop geen mens of dier aanwezig is, kwam ik op het in beeld brengen van ‘structuur‘ in mijn omgeving. Op deze manier geef ik meerwaarde aan het project waarin ik in eerste instantie geen ‘doel’ zag of waarvan ik het oorspronkelijke uitgangspunt waaruit deze ‘uitdaging’ ontstaan is, gemist of niet begrepen heb.

Dat vond ik dan interessant om het woord structuur nader te bekijken en wat het betekent voor me en in mijn leven.

Ik merk dat ik ‘van structuur houd’. Ik heb graag structuur in mijn dag en week zodat ik een soort van houvast of richtlijn heb om de dingen te doen die ik als mijn verantwoordelijkheid zie. Tevens houd ik graag wat tijd en ruimte over om hieromheen of tussendoor, ongestructureerd in te vullen met ontspannende bezigheden. Wat dit dan zijn, mmm, eigenlijk is dit meer een ‘niets doen’ of een kopje koffie drinken (alleen of samen) of een boek lezen of met de katjes rondhangen. Dus als ik dit lees, is structuur voor en in mij, vooral gerelateerd aan ‘taken verwezenlijken. En dit geeft gelijk de structuur om hier tussenin, de structuur los te laten.

Positieve ervaring: orde, duidelijkheid, schepping, vrijheid, ruimte, houvast, richtlijn, ritme, overzicht.

Negatieve ervaring: eigenlijk alleen als het ‘teveel’ is, dus een dagplanning met alle bezigheden te dicht op elkaar en achter elkaar zonder tussendoor tijd en ruimte om ‘even niets te doen’. Wat ik me nu afvraag, is of ik dit niets doen gebruik om nog ‘weg te dromen’ dus om mijn focus of aandacht te laten gaan. Als ‘even geen verantwoordelijkheid’ ervaren voor zaken die ik ‘moeilijk’ vind of spannend of uitdagend. Waarin ik onzekerheid of angst ervaar vanuit een ‘niet weten’. Dus vanuit een ‘geen programma hebben klaarliggen’ van hoe iets aan te pakken.

Dus, structuur geeft me focus en ervaar ik als zinvol, aangezien ik binnen die structuur, de dingen aanpak die ik lastig vind. De structuur ondersteunt me dan om taken of uitdagingen op te pakken of aan te gaan.

Tot zover een wat luchtiger en weer Nederlandstalig blogje tussendoor 🙂

Wordt vervolgd

Ik ga op zoek naar een eerste afbeelding in de natuur waarin ik structuur zie:

De Hedera Helix of Klimop! Fantastisch voorbeeld van een plant met structuur, in het blad zelf en ook vooral in de groeiwijze.