februari 28, 2018 door vanZielnaarLeven

Dag 780 – Zelfvergevingen op de weerstand in relatie tot schoonmaken

(…)

“Hier vanuit bekeken houdt het schoonmaken en de ervaringen van weerstand, dus een mogelijkheid in voor me om tot mijn potentieel voor zelfverandering te komen. Kijk, dat geeft al een andere benadering van het schoonmaken; hierin vind ik direct een voor mij ‘zinvolle’ aanvulling op – of zelfs invulling van het schoonmaken op zich – één van de gedachten / ervaringen die namelijk in mij opkomt is dat ik het schoonmaken ‘zo zinloos vind aangezien het steeds maar terug blijft komen en het weer vies wordt zodra het schoon is’. In het volgende blog begin ik met zelfvergevingen op de ervaring die opkomt bij het schoonmaken en wat zich eventueel opent hierin.”

Voor algehele context zie voorgaand blog Dag 779 – Weerstand in relatie tot schoonmaken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb schoonmaken als zinloos te ervaren aangezien het steeds opnieuw weer vies wordt en ook in zo’n hoog tempo, waarin ik het gevoel krijg constant aan het schoonmaken te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb schoonmaken als tijdsverspilling te zien en liever ‘iets anders’ te doen, terwijl ik tegelijkertijd heel graag een schoon huis en schone leefomgeving heb en het bijvoorbeeld fantastisch zou vinden als een ander mijn huis zou schoonmaken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat ‘het vuil’ de overhand krijgt en dat ik het niet meer bijhoud en omkom in stof en vuiligheid en mijn huis laat verslonzen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren fysiek zo moe te zijn dat ik de schoonmaakwerkzaamheden niet meer oppak en ‘de boel de boel laat’, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik me bevind in een momentopname van vermoeidheid dat ik zo ervaren heb en hierin te denken en geloven dat dit altijd zo blijft en/of zo blijft terugkomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de geestelijke vermoeidheid als ‘weerstand’ in en als angstervaring, als fysieke manifestatie te ervaren en hierin ‘bang te zijn’ dat het ‘te laat’ is en dat ik ‘achterloop’ als achter de feiten aan, waarin de geest me inhaalt en me neerdrukt en ik er niet meer bovenop kom en nog wel gewaar ben dat dit gebeurt, maar niet meer bij fysieke machte om mezelf hier doorheen te bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ‘de geest’ te benoemen als iets dat me neer kan drukken en waar ik ‘achteraan loop’ alsof ik hier zelf geen invloed op heb en dus feitelijk angst te ervaren voor mezelf die zich neer laat drukken uit gemakzucht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst voor mezelf te ervaren in het kiezen van de gemakkelijkste weg, van de minste weerstand in het volgen van de ervaringen van weerstand die in en als mezelf opkomen en zo eigenlijk rondjes te lopen in weerstand, in plaats van dit te weerstaan in mezelf en (weer) te gaan staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het gevoel te hebben geen tijd te hebben voor alles wat gedaan moet worden en/of wat ik wil doen en hierin weerstand op het schoonmaken te creëren met name als ik meerdere dingen op een dag wil doen en het schoonmaken hierin ‘teveel tijd’ inneemt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te lantefanteren aan het begin van de dag en later op de dag te ervaren niet voldoende tijd te hebben om alles gedaan te krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik onder het schoonmaken uit kan komen of dat ik het wel uit kan stellen, het is niet zo belangrijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb op deze manier het schoonmaken heel belangrijk te maken in mijn geest door er weerstand op te creëren als een ervaring waar ik druk mee ben en er zo ‘druk’ op te leggen.

Ik realiseer me dat het een punt is om fysiek op te pakken en niet teveel bij te blijven hangen in een uitzoeken waarom, aangezien het iets is dat moet gebeuren. Ik realiseer me dat ik het als gelijke mee kan nemen in de planning van wat moet gebeuren en beter kan stoppen met het minder belangrijk te maken dan andere bezigheden en zo hierin gelijkheid te brengen binnenin mezelf. Ik realiseer me dat we in de gehele maatschappij het ‘schoonmaken’ minder belangrijk hebben gemaakt dan ‘achter een bureau zitten’ bijvoorbeeld wat zichtbaar is in het verschil in vergoeding dat er wordt uitgekeerd als ‘loon’ voor bijvoorbeeld schoonmaakwerk en bureauwerk en wat dus wellicht gewoon een opgelegde en aangenomen programmering is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een programmering onbewust te hebben aangenomen en zo een ongelijkheid in en als mezelf te creëren ten aanzien van verschillende bezigheden en zo tevens de ongelijkheid in de wereld te bevestigen.

Tevens zie ik hierin een aangenomen ongelijkheid in man en vrouw in mij alsof dit is opgelegd door ‘de man’ als dat het schoonmaakwerk dat een vrouw uitvoert, minder belangrijk is, wat ik zelf zo heb gebruikt om kant te kiezen voor het mannelijke (intellectuele) en tegen het vrouwelijke (fysieke), zonder me te realiseren hoe ik mezelf hierin verongelijk. Zo buiten zo binnen, zo binnen zo buiten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te verongelijken door vanuit zelfinteresse in en als de geest en vanuit gemeenheid, het vrouwelijke te onderdrukken en minder belangrijk te maken dan het mannelijke vanuit een wens om het vrouwelijke / de vrouw/ de moeder buiten te sluiten en ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb op deze manier het kind met het badwater weg te gooien, in plaats van hetgeen ik als ‘zwakte zie’ in een voorbeeldrol en zo in en als mezelf, te benaderen vanuit begrip, zorgzaamheid, vergeving en mogelijkheid tot transformatie.

Ik stel mezelf ten doel het schoonmaken en de weerstand en struggles die ik hierin ervaar en zie opkomen in mezelf, te gebruiken als opening en mogelijkheid tot transformatie van een ‘zwakte’ tot in een ‘kracht’; vanuit omarming, nederigheid en in eenheid en gelijkheid, want alleen dat waar ik gelijk aan sta en één mee word als het ware, zal ik in en als mezelf kunnen transformeren tot een praktische toepassing, zonder het nog zo ‘belangrijk’ te maken in en als de geest.

Tot zover, nu eerst de toepassing in de praktijk en zien hoe dit gaat en waar eventueel zelfvergeving (dus zelfbegrip) en zelfcorrecties nodig zijn om dit begrip in fysieke toepassing tot uiting, tot een expressie te brengen in en als mezelf, dus als zelfexpressie.

De zelfvergevingen zijn een aantal voorbeelden van wat er opkomt in mij in relatie tot schoonmaken en kan worden uitgebreid al naar gelang wat er in mij (en in een ander die hiermee bezig wil) opkomt; het gaat uiteindelijk om het zelfbegrip dat hierin naar voren komt, als een verantwoordelijkheid voor wat er speelt in mijzelf in gedachten, gevoelens en emoties en zo als opening om fysiek door de ervaringen (van bijvoorbeeld weerstand) heen te bewegen en tot een vrede met de toepassing van het schoonmaken te komen en dit zo te integreren in het dagelijks leven. Hierin zie ik ook het punt openen van intiem met mezelf zijn, in en tijdens de fysieke bezigheid van schoonmaken en wie ik eigenlijk ben als ik aan het ‘afraffelen’ ben en niet ‘hier’ wil zijn tijdens de bezigheden – er moet dus iets zitten waar ik van weg beweeg in mezelf, zonder dat ik hier werkelijk naar kijk en het benoem voor mezelf – zelfbegrip.

Tevens zie ik dat ik het als een ‘moeten’ ervaar en zo benader ik mezelf eigenlijk ook in punten die ik lastig vind. Ik ‘moet’ het oppakken want ‘het moet toch gedaan worden’ en dus doe ik het, zij het ‘schoorvoetend’. In mijn benadering van het schoonmaken wordt zichtbaar voor me hoe ik mezelf benader – iets wat ik eigenlijk allang weet maar waarvan ik me toch niet echt gewaar was. Eens zien of ik hierin wat verzachting kan brengen voor en als mezelf.

Ik stel mezelf ten doel het schoonmaken tot uiting, tot verlengde van mezelf te maken in en als een zelfexpressie en zichtbaar in en als mijn leefomgeving en ik stel mezelf ten doel mezelf hiertoe te bewegen door tijdens het schoonmaken te vertragen en de ervaringen te benoemen / definiëren die in me opkomen en mezelf tevens te ondersteunen door bijvoorbeeld een interview te luisteren tijdens het schoonmaken en zo mijn focus te verleggen en tegelijkertijd het praktische op te pakken en beiden te combineren in en als mezelf, als een manier om vrede te maken met de bezigheden. Ik stel mezelf ten doel te verzachten naar mezelf toe in het oppakken van en opstaan in en als verantwoordelijkheid op vele gebieden en te zien hoe ik hier met en als mezelf kan staan – zelfverzorgend, zelfondersteunend en minder vanuit een ‘moeten of zelfs een ervaring van ‘straf’ als ‘straffe benadering’.

Ik stel mezelf ten doel om de angst te bekijken/beschouwen in en als mezelf, in plaats van met angst op mijn eigen angst te reageren.

Een proces in voortgang….

Related interview vanuit een interdimensionaal perspectief (+ zie links in de tekst).

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY(Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Journey to Life – Reis naar Leven:
https://nl.gravatar.com/ingridschaefer1
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Ingrid’s Desteni Witness Blog
Facebook:
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
https://www.facebook.com/groups/326696524041028/

The Secret to Self-Realisation:
http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/02/day-311-secret-to-self-realisation.html

Proces van wereldverandering:
http://basisinkomenpartij.nl/

Uil forgive

februari 21, 2018 door vanZielnaarLeven

Dag 779 – Weerstand in relatie tot schoonmaken

We zaten wat te praten met onder andere Sylvie en mijn moeder en op een gegeven moment bracht Sylvie het onderwerp schoonmaken naar voren en hoe het aan te pakken als men hier weerstand op ervaart terwijl de schoonmaakbezigheden wel moeten worden opgepakt. Zo kwamen we erop dat ikzelf ook ‘niet graag schoonmaak’ en mijn moeder ook niet. Ik was in het huis op weg naar boven en ik hoorde mijn moeder iets zeggen als ‘ik haat het schoonmaken’. Ik haastte me de trap weer af en vroeg haar te herhalen wat ze zei, aangezien het exact had geklonken zoals ik het ook vaak in mijzelf op zie komen. Het bleek inderdaad exact hetzelfde te zijn zoals het in haar bestaat en in mij. Hierin zie ik dat ik het onbewust gekopieerd heb; ik kon ook al niet terughalen waar de weerstand nou vandaan komt. Het is iets als, ‘ik heb er een hekel aan maar ik wil het wel graag schoon en netjes hebben dus ik doe het wel’.

Echter mijn moeder kon het voor haarzelf niet herleiden aangezien haar moeder, mijn oma, juist ‘erg schoon en precies’ was in huis. We weten dan natuurlijk niet wat hierbij in oma omging, misschien had ze er eigenlijk wel een hekel aan of misschien heeft mijn moeder een weerstand gecreëerd of vergroot als reactie van onbegrip op oma’s preciesheid en serieuze benadering van het schoonmaken.

Terug naar mezelf. Hoe hier nu mee om te gaan? Zou het niet prettiger zijn voor mezelf als ik zonder innerlijke weerstand de schoonmaakbezigheden uit ga voeren?

Sylvie bracht nog een mogelijkheid naar voren om te onderzoeken, van een ‘intiem met je lichaam en/of jezelf zijn’ en de relatie tot schoonmaken.

Hier is een (vertaald) artikel over weerstand en hoe dit een mogelijkheid biedt om voorbjj de comfortzone in de geest te bewegen en zo tot het potentieel voor zelfverandering te komen. Weerstand kunnen we zo gebruiken als een een handvat om niet toe te geven aan de weerstand maar juist door te bewegen, hier naartoe te bewegen en er niet van ‘weg te schrikken’: “Weerstand is je gids, omdat het je laat zien waar de comfortzone van je geest eindigt en je potentieel voor zelfverandering begint.”

(Klik hier voor origineel artikel en website Quantum Change Kinesiology).

Hier vanuit bekeken houdt het schoonmaken en de ervaringen van weerstand, dus een mogelijkheid in voor me om tot mijn potentieel voor zelfverandering te komen. Kijk, dat geeft al een andere benadering van het schoonmaken; hierin vind ik direct een voor mij ‘zinvolle’ aanvulling op – of zelfs invulling van het schoonmaken op zich – één van de gedachten / ervaringen die namelijk in mij opkomt is dat ik het schoonmaken ‘zo zinloos vind aangezien het steeds maar terug blijft komen en het weer vies wordt zodra het schoon is’. In het volgende blog begin ik met zelfvergevingen op de ervaring die opkomt bij het schoonmaken en wat zich eventueel opent hierin.

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY(Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Uil forgive

februari 7, 2018 door vanZielnaarLeven

Dag 778 – Am I originally / inherently good or do ‘I within’ need self-direction as well?

In a blog-serie last year I have written a lot about my walk through the years of fertility and what I have faced and found during this period. I have also described how I have diminished myself in a decision where in I did not give myself the time to consider all dimensions within myself and so not without as well, which has lead to consequences. Not persé that the decision in itself was ‘a bad decision’ but more the not considering was what I see that I have hurted myself with (and others as an outflow of this).

I am now walking through a phase where in I for the first time, start pushing through my ‘natural’ protection-mechanism as a ‘barriére’ so to speak. And I am quite surprised to see how strong the self-sabotage is coming up in this. Self-sabotage meaning, in several moments coming up a strong idea that I ‘need to get out of this’ and go back to my well-known confortable area in and as myself and so, in and as my life. Also here to say that this is not ‘bad’ or something and it served me very well to keep myself stable and strengthening myself in my tasks and responsibilities, but more that I see that there is an unknown area waiting from which I do not know the outcome and so actually, from which I do need to let go of the control of ‘already knowing where to go’ more or less and walking day by day and creating along the way with the opportunities opening up in this time-frame.

And this is exactly what I have been avoiding, for example in the example of decision making in the years of fertility, where in the new area felt so completely unsafe and me not yet having the skills and (self)-support to walk into it and so, I backed of, I pulled back. It very well possible, may have been the right decision in that moment, in which I have prevented myself and others, for a real ‘loosing of control’ or direction so to speak – I will never know, but more based on what I see how much I lack in and as self-direction in this specific area of relationships and fertility and only by now, starting to opening up to be able to start to apply myself more directed.

I would like to give this as an example and these series that I have written and spoken as well, of how strong a self-limitation can come up and how realistic it may present itself, with all kind of reasonings that may be valid or not and even if the reasonings are ‘catched’ and made invalid within myself, still I surprisingly find ‘myself as a reason’ to not move forward and beyond the old, to stay in my well-known area of who I have been all these years before and probably many life-times before. So ‘the me within’ is not already shaped and done and developped as my utmost potential so as in so many spiritual trends is stated, as if inside we are already ‘good’. I find now that this is not the case; also ‘the me within’ is very much influenced and programmed and protective based.

What does very well support me in this is looking at the practical situation, the stability and possibilities and the effect of my decisions on others as well and with what decision I can stand in eternity, no matter what the final outcome is. So basicely, to keep standing within principle and integrity, is what is of support for myself to not go off track and to keep standing and moving and following up on what I have initiated and walked so far. Also when doubts, hesitations, reasons, preferences, emotions and even physical manifestations are coming up, then I have my point of cross-reference in/as myself: with what can I stand in eternity for and as myself in what is here in this moment and situation? Not as an absolute outcome for allways but as what is best right now and from here, walking from moment to moment and in consideration of how the mind can or may present itself (and so I within and as, because it is me in the end who decides) almost turned around, as a turned around projection of what is best; as a negative of a picture that needs to be developped with chemicals.

Considering all aspects that I see involved, within and without,putting a guard for my mouth to not speak in a way that create unneccessary consequences and to first seeing what is needed to forgive and correct within myself and what is real and practical and physical possible and from here, carefully moving forward into the direction that is physically opening up.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to somehow think and believe that if my intentions are good, that I am then ‘good’ as well, instead of seeing, realizing and understanding that good intentions alone can give the opposite outcome in physical reality if and when I do not fully understand the functioning and programming of myself in/and/as my mind and within and as my beingness as well and how this is then actually me creating or participating in an evil outcome in and as this physical reality and if and when I am not willing to really look at this, I disable myself to forgive and correct my inherent evil nature that I am hiding within and behind good intentions.

I commit myself to discover, forgive and correct my good intentions and the ‘evil’ that is hiding behind it, in and as myself as the opposite of ‘life’ (as for example in self-interest, judgements and fears) and I commit myself in this way to enable myself to consider the physical, practical circumstances as well as the principles and integrity of Life itself as for example ‘do unto others as you would have them do unto you’, as a guideline to create an outcome that is aligned with my potential to be and become a considering and trustable, living human being.

Bernard gave me the subject of ‘Paranoia in and as the intention of the New Age Movement‘ to write some blogs about in 2012 and I took this on (written in Dutch), however only by now, I start seeing it within myself and how I was/am holding on onto good intentions (and/as paranoia) within and as myself and keeping a backdoor open within this. During those time, he has assisted me with a few points that I am still walking and that I will write about more in time to come, as it is fascinating to see how his support (representing Life itself) stretches out over years and this to fully grasp what he was pointing out, to take on and walk through the programming within and as myself.

So far for now; thanks for reading.