maart 28, 2018 door vanZielnaarLeven

Dag 783 – Wie ben ik in aanraking?

Als ik iemand aanraak, wie ben ik dan hierin? Geef ik mezelf, dus raak ik de ander aan in en als mezelf, of raak ik de ander aan om ‘iets te halen’ bij die ander? Hiermee bedoel ik dan, om mezelf beter te laten voelen door de ander en door hetgeen een aanraking van die ander, in mij teweeg brengt als innerlijke, energetische reactie. Dus vanuit het startpunt om ‘een gevoel op te wekken’ in mezelf als ik de ander aanraak. Als ik dat aan het doen ben, ben ik mezelf namelijk niet aan het geven, maar kom ik meer vanuit een (subtiele/verborgen) verwachting naar de ander toe, echter ik doe alsof ik iets geef (namelijk een aanraking).

Dit lijkt een klein, onbelangrijk, onwaarneembaar verschil, echter ik zie dit als het grote probleem achter aanraking en allerlei situaties waarom aanrakingen, knuffels en eventueel fysieke intimiteit (zoals binnen een partnerschap), niet lekker loopt. Want we nemen het wel waar op fysiek niveau en binnenin onszelf en vroeg of laat zullen we hiervan weg bewegen als we zo worden aangeraakt, ook al is het onszelf misschien niet duidelijk waarom we weg bewegen. En, als ik vanuit dit beginpunt van (onbewuste) verwachting iemand aanraak en die ander beweegt hiervan weg, zal ik me afgewezen voelen. En dit geeft een kettingreactie binnen de fysieke aanraking en intimiteit.

Zover ik hierin kan zien, wordt dit al opgebouwd vanaf de geboorte waarin het aanraken en vastpakken van het kindje, niet onvoorwaardelijk en vanuit een beginpunt van zelfgewaarzijn, plaatsvindt. Aangezien we dit zelf ook niet geleerd hebben. Dit bedoel ik niet om onszelf alleen maar vervelend en schuldig om te voelen, maar meer om ons hiervan gewaar te worden. Zodat we die focus op die ander en ‘op de aanraking’, kunnen terugbrengen naar onszelf en naar wat er gebeurt binnenin zelf, als we die ander aanraken. Dit is een wereld van verschil in beleving en zal een verdieping van intimiteit gaan geven als het wordt toegepast; aangezien we hierin kunnen oefenen om intiem met onszelf te zijn/worden; met wat er binnenin onszelf gebeurt op emotioneel- / gevoelsniveau bijvoorbeeld.

Het is geen eenvoudig onderwerp om te openen, aangezien de ervaring van afwijzing, verwarring en wellicht zelfs misbruik (hoeft niet werkelijk fysiek te zijn maar kan subtiel en verborgen ervaren worden op emotioneel/energetisch niveau), hierin nauw verweven is en dus, zullen we door ervaringen van afwijzing en misbruik heen bewegen (energetisch maar in het fysieke geheugen opgeslagen), alvorens we in staat en ter wille zijn om meer direct in onszelf te zien, in ‘wie we zijn’ in de aanraking.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb, me terug te trekken als ik het idee heb dat iemand iets van me wil in een aanraking wat onuitgesproken en dus, onduidelijk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me verward te voelen als in ‘gebruikt’ als ik wordt aangeraakt waarin ik het beginpunt niet duidelijk heb en in plaats van dan in mezelf te zien wat er in mij gebeurt en mezelf hierin te verwoorden, trek ik me terug, verstijf ik, keer ik me af, wil ik niet meer aankijken en ‘ga ik weg’ in mezelf en vertrek ik uit mijn lichaam, de geest in.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb terughoudend te kunnen zijn een ander aan te raken aangezien ik niet wil dat ik ‘de ander belaag’ en dat een ander zich belaagd voelt door mij en hierin misschien denkt dat een ander mij ook kan belagen, als een spel van geven en terugverwachten’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me niet te durven verwoorden vanuit een angst dat een ander zich hierin afgewezen ervaart, zonder dat ik werkelijk kan verwoorden waar het om gaat, aangezien het plaatsvindt op zo subtiel niveau en vrijwel ‘onzichtbaar’ voor het fysieke oog.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me terug te trekken en het op te geven, in plaats van op te staan en door het risico van een kleine ‘chaos’ – wat een verschuiving van evenwicht met zich meebrengt als ik mezelf verwoord – heen te wandelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een ander te beschuldigen in mezelf als ik wordt aangeraakt vanuit een intentie die voor mij onduidelijk is, in plaats van deze beschuldiging terug naar mezelf te halen, de angst eruit te halen en mezelf te gaan verwoorden, vanuit een beginpunt van eenheid en gelijkheid met/als wat het beste is voor mezelf en dus uiteindelijk ook voor een ander en zelfs voor ieder ander, aangezien dit punt dan wordt gewandeld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet zomaar iedereen te willen aanraken omdat ik mijn eigen reacties (dus afscheiding hiervan in mezelf, wat een afgescheiden standpunt ten opzichte van een ander geeft) niet wil ‘her’-ervaren en zo dus niet onder ogen kan zien in en als mezelf en dus, ga ik op zoek naar een partner die ik graag wil aanraken en waardoor ik graag wordt aangeraakt, in de hoop om dit punt zo te omzeilen in en als mezelf en vanuit de verwachting dat ik hier dan niet mee in aanraking kom – met die ervaringen die ik juist wil omzeilen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de lieve vrede te willen bewaren en te verkiezen boven het verwoorden en uitdrukking geven aan en als mezelf en zo mezelf ‘vaag’ te maken, waarin ik eveneens onduidelijk in mijn intenties en beginpunt ben en dus feitelijk, hetzelfde doe als hetgeen ik veroordeel in een ander, waarin de angst dus feitelijk bestaat uit een verdraaide zelfbeschuldiging en waarin ik hetgeen ik beschuldig, zelf in stand houd door hetzelfde te doen, te accepteren en toe te staan in en als mezelf.

Dit alles (en nog veel meer) komt naar voren in de aanraking – de aanraking zal stil en volledig zijn, ik bedoel, het zal stil zijn in mij tijdens een aanraking als ik hierin opsta en de zelfbeschuldiging stop en mezelf voorzichtig ga uitdrukken en niet langer vanuit een beginpunt van angst(beschuldiging) iets probeer duidelijk te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te proberen om met en vanuit angst, iets duidelijk te maken, vanuit de verwachting dat een ander dit wel oppakt – ik bedoel, als ik mijn angst toon, dan is toch duidelijk dat er iets niet goed gaat, dat ik ergens bang voor ben wat ik dan wil dat die ander gaat veranderen?? – in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat mijn angst, tevens angst oproept en dat ik verwacht dat een ander naar voren stapt waar ik dat niet doe en dat ik dus verwacht dat een ander ‘voor mij’ doet waar ik zelf bang voor ben.

Ik stel mezelf ten doel om mezelf te omarmen en mezelf ‘aan te raken’ in die innerlijke delen waarin ik ervaringen probeer te omzeilen en zo stil te worden in mezelf, zodat ik mezelf kan verwoorden vanuit een beginpunt van stilte in en als zelfgewaarzijn, in plaats van vanuit een beginpunt van reactie in en als angst, met als doel om tegelijkertijd, al(l)één en/of met elkaar, door de resonanties heen, naar de stilte toe te bewegen en zo de mogelijk tot zelfgewaarzijn te openen.

Ik stel mezelf ten doel zelf helder te zijn in mijn intenties in mijn aanraking en aanwezig binnenin mezelf, waarin ik ‘bij mezelf blijf’ en zo ruimte te creëren voor een werkelijke, fysieke aanraking vanuit stilte in en als mezelf.

Cats and Self-Discovery – Part 4

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY(Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Journey to Life – Reis naar Leven:
https://nl.gravatar.com/ingridschaefer1
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Ingrid’s Desteni Witness Blog
Facebook:
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
https://www.facebook.com/groups/326696524041028/

The Secret to Self-Realisation:
http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/02/day-311-secret-to-self-realisation.html

Proces van wereldverandering:
http://basisinkomenpartij.nl/

Uil forgive

maart 21, 2018 door vanZielnaarLeven

Dag 782 – The experience of depression opening up

Continuing on Dag 781 – How I have experienced ‘depression’ in my life

(…)

After my twenties I started to bring down the going out and alcohol intake, up to now very rarely drinking a glass of wine. However with doing so, I had many years where I needed to find other ways to ‘relax from myself’ in a way and to for a moment ‘let go’. Which I must say, I did not really succeed in for quite some years. And so I did experience quite some moments of heaviness during my thirties.

If I look now at this ‘heaviness’, the first word that comes up in me related to this experience is ‘self-conscious’.

Like being too self-conscious, too conscious of myself, in what I say or not say, do or not do. Like I have locked myself in within my own consciousness focussed on my self and feeling ‘stuck’ in this, like a rabbit freezing in the light of a car. And this is what I could let go for a moment with going out and using some alcohol and hanging around, laughing and speaking with friends or dancing.

During my high-school years I had a best friend, and I went to her almost every day and with her I speaked about what was bothering me and she always sheered me up and supported me to relevate and when going back home, I felt better. But when getting older, everyone started to ‘build their own life’ and creating families and so the friendships were less shared and only coming together by ‘appointment’. And these years between 25-35, I have experienced the most struggling within myself because I could not really get up with the natural life-path of creating a family. And many of my ‘friends’ started to get involved in relationships and creating a family, where I could not relate to them so much anymore and I started to ‘feel better’ alone by myself or with others who walked a bit of a uncommon path.

Within this period I have learned to not scare as ‘resist’ the periods of depression and emotions coming up. I lived in a beautiful area within nature and with many birds outside around and I found peace and sense in a more nature-connected way of living. I noticed that a depression – the ‘experienced one’ as how I describe in my previous blog and not the clinical/physical ingrained one – is passing by. And this goes best if I am not running away for this experience, but ‘letting it in’ and investigate what is involved. It seems and feels like it goes on forever, but I have learned that it passes by and when and as I feel that it is pulling me down too much, I will ask for support.

The most frightening experiemnce in it I find that ‘I do not like anything anymore’. I have been in a period where I find I was drowning too much in a sadness and ‘not liking anything anymore’, where I went out for support – during that days I went to a couple who worked with series of Dutch flower remedies – and the lady simply said to me, without pointing it out too much but more in between other things that she was looking had – that I needed to find what I did like before and the way in which she mentioned this, immediately made me taking this in as something that is here and that I need to pick up. So not in a way of questioning it, like ‘is there anything that you like?’; but without any doubt or questioning within so as ‘data’, as something that is here. So she brought me back here actually and I immediately could find some simple things that I like.

When writing this, an experience is coming up of loosing myself, loosing control in a way over myself so I see that this experience that I had during using extacy (described in the previous blog), is still existing within me. It is like I access it while writing about this subject, which indicates for me that it is here to open up; I brought it here.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to feel like loosing control, loosing myself, as if I am not able to direct myself but that I need to follow this experience and as if I ‘need’ to loose myself to find myself, which may be true, however I do have the ability to direct myself with words, with actions, with being here in my body and so I do not need to stay and drown in this directlessness.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to think and believe I need another to get me out of my own consciousness and at the same time, feel like I loose my directlessness when and as I am with others, which then in a way is a ‘lock in‘ from myself in my own mind consciousness system in a way that I did not see before as so ‘severe’ as so pertinent present.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to not have seen, realized and understand the severity of my own mind-consciousness system and the lock in of myself in it, where I did understand the severity due to how the world exists today and also how we each contribute and are part of it; however really seeing it within and as myself is a different story as I easily avoid to see how it really exists within and as me.

I also see another situation coming forward where I feared to experience a depression. It was when I was pregnant (before the abortion, see blog-serie) and here I feared a post-natale depression. Sylvie brought up that the experience of ‘depression’ may be related to attention more than to control. I will look into this for myself and how it is related, as it seems to be related to a fear of loosing attention in future periods. What I more and more start seeing within myself (so from knowledge and information towards seeing it existing within and as myself), is how the ‘attention’ and energy within this, is in essence related to money and/or sexuality in/as the mind and the question and opportunity within this (of how) to move beyond this, into ‘myself’ and towards and into self-expression.

This experience slowly opens up more and is still existing within me, so cool that I am bringing the topic here.

To be continued.

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY(Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Uil forgive

maart 11, 2018 door vanZielnaarLeven

Dag 781 – How I have experienced ‘depression’ in my life

I have started the topic of depression in a vlog and want to share how I have experienced this in my life and how I supported myself through these experiences during that time. In this blog, I will start writing out some background information how I have experienced the ‘depression’ in my life.

I will start with an example of what I have seen as the difference between a clinical form of depression, where in one is unable to get out by oneself without any medical and specialized support and the ‘depression’ as phases in life where in one is still able to function, communicate, take care of oneself and finding ways of self-support, but more experienceing oneself as without any life-motivation and joy, which is as I see now, still present but more internalized and suppressed. It is all based on my own experiences and so not absolute in when it is time to get support, as this is something that needs to be approached individual, however with describing my experiences, it may support to find some reference points in this.

I have seen myself going into being more ‘self-conscious’ and struggling with internal experiences and issues from the age of 13 and 16 – yet I am busy walking this within myself so I leave this for now. What I do see as a ‘severe’ form of depression coming up, was after I have used some extacy. It was the first time and last time for me, somewhere around my twenties. A group of friends planned to use this and initially I should not be with them, as I did already see in myself that it was not really something for me to try out. However an appointment that I had planned was canceled and so I choose to join them.

Why I mention that ‘it is not for me’, is that I did see a fear within me to ‘get stuck’ in it and ‘keep hanging’ in an effect of using extacy. However I did join because I did not want to be alone at home after my appointment was canceled – also not the best starting-point to join in.

We were at the home of a friend and all taking half or even quart of the extacy pil that someone of the group had picked up via some contacts. After about an hour, I felt like ‘cold blood’ in my arms, which for me actually is an indication that I had taken too much. I had a few moments of this ‘bliss’ or joy that I saw every one else going into and that is ‘common’ for using extacy, however my main experience was that of almost loosing control and seeing bad things happening in my imagination, like a car accident. Someone had mentioned that if one had a ‘bad experience’, one should start walking rounds. And so I did, together with one other friend who did not had much of an influence of this extasy. And this ‘saved’ me in a way; every time I felt like loosing control, we walked rounds from room to room, until this experience faded.

Next day I was working (dishes in a kitchen of a restaurant) and here from time to time, a very deep experience of depression came over me, altered with a few moments of this ‘joy’ as how I assumed it should be. In these moments of severe depression, I could barely focus on anything. I remember someone was showing me some earrings and I was focussing on watching the earrings as a way to keep myself together. It luckily only came up for 15 minutes and then faded away. If this would have taken longer, I don’t know how I would have come through. However it did not and so I was able to move through. It seems like a disbalance or ‘drop down’ of serotonine and after a few days these moments stopped with only the firss day being so severe.

If this is what a clinical depression is experienced as, I can fully admit that in this, one is not able to function or come out of bed. I have not ever again experienced such heavy ‘shut down’ almost of myself. In my horoscope I did understand later, that there is some disposition for clinical depression, however because of where my moon is standing strong (full) in my horoscope, I am and have been able to endure through the ‘heavy’ or dark times.

I did keep a fear for depression after this, where for example I did rarely smoke marihuana – which I also did not really like – I experienced a slightly same ‘loss of control’ and becoming more focussed on my own mind, so this substance was not for me eather to use. I did go out a lot during that days and the only substance I did do ‘well’ on and that I used to ‘let go’ in a way from being so self-conscious, was alcohol.

I will continue with this in my next blog.

In the links above in the text, you will find some interviews for self-support with regards to the experience of depression and if one place ‘depression’ in the search-area of Eqafe, there is more coming forward. Be sure to have medical/professional support (as much as is possible) when you see this is needed.

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY(Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus