Dag 614 – Interaction with a large dog

670px-Calm-Down-a-Playful-Large-Dog-Step-4(click on picture for wikiHow)

I was visiting someone who is having a large dog. He is a pedigree-dog (different than on the picture here) but I am not so familiar with the names and I forgot what name it is. The dog was very playful and large and a bit wild – not at all any agressive wild but more ‘young and playful wild’ as he is only 1,5 years old. So he kept coming with a ball or just jumping around or running through the house. He likes to play and get attention.

I am not so much used to play with dogs because I have grown up with small animals (rabbits and guinea-pigs) but I have been on the farm in South-Africa for a month with a lot of dogs around and here I started to learn to get used to be surrounded by and live with dogs and really started to like dogs, where before I was a bit affraid of them because of not knowing how they will interact and only when knowing a dog, I would go to him/her.

This large dog came looking and playing and so I had to find out a bit how he plays and if he would bite while playing because the dog has big teeth in a big mouth. The owner said that he wasn’t agressive at all but sometimes you feel his teeth while playing because of being enthousiastic. So when starting with playing with the ball with him, I noticed that I could not really play this game and still had some fear of the teeth at the same ball that he wanted me to pick from him. So for then I let this to another one.

What I noticed is that the dog was pretty wild but after some careful approaches from my side and speaking out and showing to him that I was not so familiar with the ballgame and stopping the ballgame for a while, he did not came for playing and some time later he came to me much more carefull and quiet. I noticed this so I could stroke him and he liked to stand between two legs and take the ball there from the floor. In the end he was lying on the floor in total relaxation as how animals are masters in and I notoced him being so very gentle and kind for such a young dog being very playfull. I really liked how he aligned his approach with mine so that we could interact and snuggle. I from my side prevented myself from provoking him into wild playings as how is easily be done within interaction with an animal to make him/her enthousiastic. I let that to the big guys lol mainly because I met the dog for the first time.

I write this in a blog because it was standing out for me how very fast the dog aligned with my more gentle approach and became more quiet almost immediately while his approach was more wild in the beginning (perhaps also because where he lives and grew up they are more wild and load and the owner is a large guy). Dog-owners do know this ofcourse, how much aware their dog is and this is in fact so for all animals in general, they are so much aware and if treated gentle and not forced in a survival-mode they can and will be of so much support for us human beings to become more aware in and as ourselves and our physical body.

Check out the interviews within the animal-category and those about pets and owners and learn so much more about the animals than most would probably expect at first about the awareness of all animals being here.

full_the-quantum-existence-of-the-elephant-part-1full_psychic-animals-the-sheep-part-1

(click on pictures and blue words for links)

——————————————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/

Dag 613 – Ik heb het toch niet slecht?

huis_tuin

Een punt dat ik omhoog zie komen om mezelf te vergeven in relatie tot geld en de toekomst:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren om het feit dat er niet meer geld is om te besteden dan het minimum dat ik al sinds jaar en dag heb om te besteden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb iets op te hangen aan ‘sinds jaar en dag leven van een minimum’ in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik dit zelf zo heb aangenomen als hetgeen ik wil als voldoende om van te leven en niet meer nodig hebbende.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het belachelijk te vinden om hierom verdrietig te zijn omdat ik feitelijk de basisbenodigdheden ter beschikking heb in een leven waarin ik het niet slecht heb zogezegd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het belachelijk te vinden om verdrietig te zijn om een eigen gecreëerd en/of aangenomen programma.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven omdat ik het ‘niet slecht’ heb, ik geen verdriet mag ervaren of niet naar meer mag verlangen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het nodig is om verdriet te ervaren of om naar meer te verlangen, in en als een angst dat als ik dit niet doe, er nooit meer zal zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de verwrongen idee/ervaring te hebben dat verdriet en verlangen een ‘meer’ bevorderen in en als het fysiek, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat het een meerwaarde inhoudt in en als de geest, in en als energie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik meer nodig heb en ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik niet meer nodig heb terwijl uiteindelijk ik best iets meer zou willen ten aanzien van de huisvesting en beschikbare grond.

Ik realiseer me dat B eens gezegd heeft dat we voorlopig niet veel meer zullen hebben dan de basis aangezien het opnieuw onder iedereen verdeeld zal dienen te worden.

Ik realiseer me dat ik kan voortbewegen naar een ‘meer’ qua huisvesting, dan wel vanuit een ‘meer’ in stabiliteit en communicatie binnen de huidige leefsituatie met mijn partner als stabiliteit en alleen van hieruit, zal er een mogelijkheid zijn tot meer aangezien dit meer, altijd meer verantwoordelijkheid inhoudt/met zich meebrengt en dus is een meer alleen mogelijk als ik/een ander tot meer verantwoordelijkheid bereid en in staat zijn, wat betekent dat eerst de meerwaarde in en als de geest verwijderd zal moeten worden als in het doorwandelen van de geestbewustzijnssystemen als in het nemen van verantwoordelijkheid voor en als zelf in en als het fysiek en van hieruit de mogelijkheid tot verantwoordelijkheid voor meer fysieke vestiging buiten zelf, dit in overweging van en balans met al het leven en de realiteit waarin ik me bevind.

Ik realiseer me dat ik inderdaad uiteindelijk meer zou willen qua huisvesting maar echter alleen in gedeelde verantwoordelijkheid en/of in een verantwoordelijkheid die passend is voor mij alleen en dus wil ik dit pas werkelijk als mijn partner en ik beiden in staat zijn tot meer verantwoordelijkheid in en als zelf en/of hiertoe een geschikte situatie voor handen is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik ‘nu’ meer wil wat niet zo is en mezelf op deze manier te ontkrachten in en als een angst, gemaskeerd als verlangen als projectie in de toekomst over huisvesting om me mee bezig te houden in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik nu een meer wil qua huisvesting als soort van ‘back-up’ voor als het niet lukt om tot meer zelfoprechtheid te komen in communicatie met en vanuit en als mezelf met mijn partner als hetgeen dat ik werkelijk wil om van hieruit te zien hoe we ons uiteindelijk wat ruimer kunnen huisvesten.

Als en wanneer ik mezelf zie verdwijnen in gedachten als ‘dromen’ over huisvesting in de toekomst die niet praktische gericht en/of gerelateerd zijn, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me bevind in een programma binnenin mezelf als back-up van een niet gelukken van hier met en als mezelf fysiek aanwezig te zijn in communicatie met mezelf in zelfoprechtheid en in communicatie met mijn partner in zelfoprechtheid. Ik realiseer me dat ik hierin bezig ben en dat de communicatie in zelfoprechtheid verbetert binnenin zelf en naar elkaar en dat dit tevens tijd inneemt.

Ik stel mezelf ten doel door te gaan met het bevorderen van de communicatie met en als zelf in zelfoprechtheid en hierin naar mijn partner toe en hierin te ondersteunen en van hieruit, als dit eenmaal praktisch en financieel mogelijk is/gaat worden, uit te kijken naar een ruimere huisvesting met meer grond. Ik stel mezelf ten doel mezelf te stoppen in ervaringen van verdriet en verlangen te gaan en te zien hoe ik mezelf hierin ontkracht in wat ik aan het wandelen ben in zelfoprechtheid en ik stel mezelf ten doel mezelf te bekrachtigen door met en als mezelf te staan in wat ik wandel in zelfoprechtheid en te zien in wat hier op dit moment aanwezig is om aan/op te pakken en te transformeren. Ik stel mezelf ten doel om het verdriet en verlangen ‘naar meer’ te integreren in en als zelfvergeving en zelfomarming totdat ik de bron zie in en als zelfbegrip en te herdefiniëren als een uitbreiding in en als zelfexpressie. Ik stel mezelf ten doel om hier te zijn met mezelf in wie ik ben op het moment en te stoppen met afwijzen van mezelf in en als de geest en in plaats hiervan, te werken met wat en wie hier is.

full_the-value-in-vocabulary-life-review————————————————————————————————————————————–

Dag 612 – Niet meer ervan maken dan het is

energy illusion history universe bernardpoolman desteni_thumb[5]

Day 481: Energy and Illusion – Part 1

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb meer te maken van hetgeen ik waarneem binnenin mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb iets mooier te maken dan het is en mezelf hierin te verwijderen van mijn aanwezigheid in en als mijn fysiek en van de realiteit waarin ik leef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een verschuiving in het gebied van de zonnevlecht te bewerkstelligen door in en als de geest een subtiele vermeerdering te maken van hetgeen hier aanwezig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest mooier te maken dan het is en er vervolgens aan vast te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest moeilijker te maken dan het is en er vervolgens tegenop te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest erger te maken dan het is en er vervolgens angst voor te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest aannemelijker te maken dan het is en het vervolgens aan te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb subtiel mezelf te verwijderen van mijn fysieke werkelijkheid en zo mezelf weg te houden bij mijn eigen gronding en stevigheid als aanwezigheid en standvastigheid in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf vaag te maken door mezelf weg te houden.

Als en wanneer ik een subtiele verschuiving bemerk in het gebied van de zonnevlecht binnenin mezelf, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik weg beweeg en mezelf vermeerder in en als een ervaring in en als de geest, binnenin mezelf. Ik stel mezelf ten doel mezelf terug te brengen naar de aanwezigheid in en als mijn fysiek en de energetische vermeerdering als aanhangsel, als ervaring te vergeven en zo vrij te geven. Ik stel mezelf ten doel mezelf terug te brengen naar de standvastigheid van de realiteit en fysieke aanwezigheid en van hieruit te (leren) bewegen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf richting te geven ten aanzien van hetgeen me afleidt door te ademen in de energetische ervaringen en mezelf duidelijk en gegrond uit te spreken zodra dit mogelijk is en als dit nog niet mogelijk is, mezelf de tijd te geven en de tijd te nemen hiervoor en tot dan stil te zijn en/of mee te delen dat ik erop terugkom.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in en als een gevoel en ervaring alsof iets vanzelf gaat, een weerstand te creëren tegen hetgeen niet vanzelf gaat in en als een gevoel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik daar moet wezen waar het zogenaamd makkelijk en vanzelf gaat, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat het gemak betekent dat het een programmering is in en als de geest als iets dat ik of heb meegekregen/gekopieerd of als iets dat ik mezelf al van vroeg af aan geleerd heb waardoor het eenvoudig lijkt/is geworden – eenvoudig als iets wat ik zonder weerstand oppak.

Ik realiseer me dat ik hiertoe niet of niet volledig in gewaarzijn besloten heb en dus, heb ik gemist en niet geleerd hoe iets te leven vanuit een beslissing vanuit mezelf, in en als overweging van alle aspecten als leven. Iets leren neemt altijd tijd en inspanning in, echter er hoeven geen vervelende ervaringen aan gekoppeld te worden – het is immers een fysiek leren of fysiek integreren – en als die vervelende ervaringen wel opkomen, dan weet ik dat ik me in een ervaring vanuit het verleden bevind die ik ergens aan iets fysieks gekoppeld heb wat opnieuw geactiveerd wordt. Hierin stel ik mezelf ten doel hetgeen geactiveerd wordt als ‘vervelende’ ervaring, te vergeven en los te koppelen van de fysieke bezigheid/aanwezigheid/situatie zodat ik mezelf, een ander en de situatie hierin kan zien zoals het is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb frustraties te hebben gebouwd om hetgeen ik in eerste instantie als meerwaarde gekoppeld heb in en als de geest waarin ik mezelf vervolgens belemmerd heb in en als fysieke aanwezigheid.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen en/of neigen deel te nemen in een ervaring van frustratie, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik gefrustreerd reageer op een belemmering die ik zelf in eerste instantie als meerwaarde heb aangenomen. Ik realiseer me dat ik met frustratie niets oplos maar juist vastzet. Ik stel mezelf ten doel te stoppen met mezelf te frustreren en mezelf te vergeven voor hetgeen ik mezelf in belemmerd heb en voor de frustratie die ik hierop als reactie heb opgebouwd in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te hebben belemmerd door gefrustreerd te reageren op een meerwaarde die ik in en als mezelf (in en als de geest) heb opgebouwd en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb gefrustreerd te reageren op mezelf in en als de geest, in plaats van mezelf in en als de geest, in en als reactie als ondersteuning te gebruiken om te zien waar(van) ik me heb afgescheiden en vervolgens mezelf hierin te vergeven en zo verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in de reactie/ervaring.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb excuses te verzinnen waarom ik die meerwaarde wilde bemachtigen, in plaats van direct te zien in hetgeen ik gedaan heb en van hieruit mezelf te vergeven en corrigeren zonder het ‘goed’ te praten in mezelf en het zo eigenlijk te proberen te ‘verminderen’ in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te proberen om de meerwaarde die ik zelf heb opgebouwd, te verminderen met behulp van excuses.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen in een excuus om te proberen om een meerwaarde als energetische ervaring in mezelf te verminderen/te proberen het ‘minder erg te maken’, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat dit een patroon is dat ik gekopieerd heb tijdens de opvoeding waarin de gedetailleerde zaken werden afgedaan als niet belangrijk en niet van invloed en ook al ervoer ik dat dit niet klopte, ik heb het wel degelijk gekopieerd en er zelf(s) frustratie omheen gebouwd. Ik stel mezelf ten doel te stoppen met het verzinnen van excuses om iets minder erg te doen lijken en in plaats hiervan mezelf direct te vergeven en van hieruit, corrigeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verwachten en/of hopen dat na een inzicht als realisatie, alles verder vanzelf zal gaan en als dit niet zo is, teleurstelling te ervaren binnenin mezelf en het op te geven.

Als en wanneer ik neig tot deelnemen in een verwachting en/of hoop dat na een inzicht alles vanzelf zal gaan, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat een inzicht hier is om geleefd te worden en te worden toegepast en onderdeel uitmaakt van een groot geheel dat in elkaar haakt. Ik stel mezelf ten doel te stoppen met deelname in verwachting en/of hoop en het inzicht toe te passen in de fysieke realiteit en in te passen in het gehele fysieke leven en door te gaan met het ontwarren van de in elkaar gehaakte geestbewustzijnsstructuren die ik al dan niet fysiek gemanifesteerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verlangen naar een ervaring in een voorprogrammering en hetgeen dat niet voldoet aan deze ervaring, als minder te ervaren en hier vervolgens ook geen plezier in te kunnen hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hetgeen of diegene niet voldoet aan mijn ervaring in en als een voorprogrammering die ik als ‘ultiem’ heb bestempeld – wat zoveel betekent dat ik geen weerstand ervaar en dus volledige acceptatie – ‘de schuld’ te geven van het uitblijven van mijn ervaring van acceptatie en mezelf hierin te ontkrachten doordat ik mijn verantwoordelijkheid om er iets aan te veranderen wegleg in en als ‘de schuld’ bij een ander buiten mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het verlangen naar een voorprogrammering als slecht te ervaren, in plaats van hetgeen ik naar verlang hierin, te herdefiniëren en vervolgens te integreren als een fysieke expressie om te leven met en als hetgeen hier is.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met deelname in een verlangen naar een ervaring in een voorprogrammering als ervaring van volledige acceptatie. Ik stel mezelf ten doel adem voor adem, te omarmen wat hier is in en als mezelf met behulp van de toepassing van zelfvergeving en zo verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring als afscheiding binnenin mezelf, in en als zelfexpressie en vanuit hier te zien hoe dit te corrigeren en leven en uit te drukken als een expressie die het beste is voor al het leven en leven in overweging neemt en dit vervolgens toe te passen in fysieke realiteit en bij te stellen totdat de ervaringen van zowel verlangen als weerstand afnemen en verdwijnen als fysiek bewijs voor mezelf dat ik de afscheiding heb gestopt en vergeven binnenin mezelf oftewel heb opgelost, als oplossing voor het stoppen van hetgeen ik ervaar.

Ik stel mezelf ten doel om vrede te maken met de weerstand die ik ervaar.

(Deze geschreven zelfvergevingen heb ik gedurende de dag aangevuld en afgewisseld met het in klank brengen/uitspreken van zelfvergevingen)

 

Duif1

 ——————————————————————————————————————-

Dag 611 – Cat Punching – How can we see it as a wake up call?

cat without ear

#CatPunching is not an easy subject to discuss. With cat punching the abuse is so direct and clear, from a human against an animal that has no chance to get away from the physical, horrible pain of being punched on the head while being holded. Most of us humans are strongly reacting to this injustice. It has to stop.

Ofcourse it has to stop. Together with so much other abuse that takes places in this world. Abuse that we do not react to anymore. Which is quite strange actually. The hunger in many countries, the horrible conditions that animals are existing in for the meat-industry from which we buy daily in the supermarket, the wars, the killing in wars, child abuse, the destroyment of the earth; but also the small abusive moments that we accept and allow within our near relationships as manipulation, lying, gossiping, ignoring each other in the small needs and questions and so much more. It is uncountable, the abuse that we participate in on a daily base. And what most of us do not realize – because we have never been educated in this – is that within this emotional reacting inside ourselves,  activated by the pictures of the catpunching that we judge – here what happens is that we generate energy within our own mind and this generating energy is…….. a form of abuse in itself, towards our own physical body.

Everything is so integrated, suppressed and/or ignored in and as abuse towards this physical life that we do not even see what we are accepting and allowing within ourselves, within our own physical bodies and how this is interconnected to what happens outside here on earth. So we can say that we have a huge problem here in this world that needs to be changed, if we do want to stop this abuse FOR GOOD and all as for example the cat punching.

So in this light, we can see the catpunching as a wake up call. It is so direct and horrible that it is clear defined as abuse. But how does it come that the abuse in general exist on such a large scale in this world without us doing something about it? And if we do notice the abuse, then how is it possible that we are seeing ourselves as unable to stop the abuse in this world where from experiencing this emotion of disempowerment and injustice, we start reacting to it?

We need so many new or actually re-definitions of what we accept and allow and what not in this world. Because at the moment there is so much abuse existing – where we can describe abuse as ‘inequality’, meaning the reality of ‘having more than another who has bearly nothing’ and the believe that from having more, we ‘are of more value’ while such a large part of the population in this world, did not have a chance to make a difference with their lives because they are every day forced to fight for their lifes and for something to eat. With regards to the animals, they are not able to speak for themselves in a language that we as humen clearly understand and so again, because we do not hear them, we do not take care of them and because they do not have money, they cannot ‘buy’ their rights so to speak.

Did you ever had such a horrible picture coming up in your head when carrying a very vulnerable, small animal that is totally dependent on you and that can easily be breaked down and from here, there is this one second with a thought coming up – and from here quickly suppressed – that if you punch it there is nothing that the animal can do?

Isn’t it strange that this seconds/moments of thoughts and pictures are coming up within ourselves, even if in daily life we are a very carefull an gentle person? Where does this thought/picture come from? Why do we for example fear to be hitten, raped, robbed by another? Why are this pictures coming up? Because it happens in this world and we are grown up with stories, movies or even experiences where it did happen. However, we never go back to the source and ask ourselves WHY IT DOES HAPPEN AT ALL and why it is coming up in our head when we have never taken part in such situation.

We really have to go back to the source if we want to stop the abuse as inequality in this world. Of course the cat punching needs to stop. It is so obvious, one cannot ignore or deny this and there is no reason thinkable of why it should be allowed.

To stop the abuse on a large scale, we have to be willing to go back to the source and to see straight and direct into this source, because only if we see what the source is, we will be able to eventually change.

The source of abuse does exist from two major pilars that need to be investigated, forgiven and changed:

We as the human race

The moneysystem that we/the human race created and/or allowed to be created

And from here seeing the connection between these two pilars.

It’s cool to start to do something about an activity as cat punching and being motivated to stop this abusive behaviour. From here it is time to see further than our physical eyes will see at first and to take responsibility for what we have accepted and allowed in this world as abuse on a larger scale, within and without and from here – instead of abusing this physical existance ‘because we can’ – start taking responsibility as real care for this physical existence, including ourselves and our own physical body.

Why?

Because we can. Because it is the only solution. The human race is the only one wo can decide to make a real change in this world. If we are not willing to do so, we will destroy life and with doing so, we are destroying ourselves. So the cat punching is actually a horrible projection of how we as human beings, choose and/or have choosen to (accept and allow) abuse, within and without while we are often not aware of what we are doing and/or allowing as abuse and what is actually happening.

It’s up to each one of us to decide where we will stand.

We can keep on judging the abuse and/or blaming the ones who do so in a partcular situation, however judging or blaming is not making any difference, it is even enlarging the abusive behaviour because it is generating energy, as reaction within ourselves and as reaction within the abusers. Positive and negative energy are coming from the same source, it is nothing more but a polarity and for generating a positive or negative energy as experience in/as the mind within ourselves, we are ‘abusing’ our own physical bodies because we are using this physical substance to generate energy from which gives the positive or negative experience.  It is based on the same mechanism from where we are (ab)using the earth as the physical substance to ‘create’ money from.

One can say that this is an unbelievable scenario. But what if this is in fact the case and we have missed it all the time, only because we were holding onto our ‘believes’ and so not willing to really see and investigate the source?

What we tend to forget here, is that at one day, the physical substance is burned and consumed and there is nothing left. Unless we stop this abusive behaviour, within and without. This abusive behaviour within and without is what is really hurting ourselves and/as live in general from where we start reacting and judging in/as the mind. Because we do not really want to see and feel this pain that the abuse is bringing forward on a large scale and investigate how we all contribute(d) to this.

So first thing to do, is to stop judging, blaming and reacting and to start investigating the source from the abuse on earth, within and without and the possibilities to bring Equality for All Life Here.

I invite you to investigate:

Desteni I Process (individual process within – practical application inclusive a free Lite course)

Living Income Quaranteed (world process without – a proposal to investigate and contribute to)

History of Mankind (youtube – detailed background information beyond ‘belief’)

Eqafe (self-education in interviews, books and music)

Related articles:

410: Cat Punching Page Removed from Facebook… It Can’t Stop There:

(…) “What I find most interesting about this is, yes, of course, animal abuse is absolutely atrocious, and yes of course, it should in no way be glorified or accepted for that matter, and so such a page should be removed. But to me what is most interesting is that 20,000 people can rally together, and act as a group, using the collect will and force to inflict awareness and demand a change in relation toward a particular point, yet when it comes to things that happen daily, which includes animal abuse, in the Real World, our group efforts cease to exist.”(…)

Day 634 Cat Punching and a Cup-is-a-Cup:

(…) “Obviously, punishing the form is not the solution. Punching a cat is not the solution. It is no different than punching a cup. Punching the physical does nothing to change what has been informed. If we want to blame the system and punch parts of this physical world, nothing is being done to change  the limitations that created the frustration. The only way to correct is to reform what one is as information.”(…)

knuffelende katten
—————————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/

Dag 610 – The mind-body relationship – Articulation and twinkling lips

animaatjes-lippen-94841

From experiencing myself as restless during the whole day (last week) and having a conflict in the evening, I decided already that evening to next morning – after additional a remarkable dream during the night – to lay down on my bed and sound self-forgiveness and release the energetic experiences. I was able to let go of some deep emotions from the past that were pointed out within the dream, where in the area around my solar plexus was responding with noises and some relaxation from a very tight state. Within this I started to notice how in a moment, my lips started to move in more clear pronouncements and I became aware of the expression within my lips/mouth and the articulation of the words within this. As if my mouth became alive and my lips are physically feeling more full and a bit twinkling.

A while ago, I asked Sunette during a chat (and/or a being expressing itself through Sunette) if there is anything related to my underlip being very dry and changing it’s skin very fast on and on. This was the answer given:

“IngridS, – FEAR of SPEAKING, the dryness is you almost ‘shrinking’ yourself into inferiority within yourself – like sucking yourself back into the mind, into suppression – so here, we’d suggest having a look at your fears you still give into in the mind when it comes to people”

It was not the most nice answer to hear lol but it was very supportive and bringing a focus/awareness. It was not a totally ‘new’ insight but had some new aspects/dimensions and also showed me the seriousness of the effect of inferiority. So I took this with me while moving on, keeping an eye on my lips, on speaking, on fear, continuing walking the patterns coming to the surface and at the same time not yet seeing so much change inside myself instead of keeping an eye on myself with regards to my lips.

During the sounding/speaking of self-forgiveness this morning, I was taking responsibility for a decision in the past that I needed to make to get clear sight on myself and to stand up on my own two feet but in what I see that I limited myself and another with regards to the living environment. This gave some release from tension in my breast area and movements with bubling noises in the area around my solar plexus and a on a specific place within my body and my large intestine.

While speaking/sounding the self-forgiveness and going into this more pronounced articulation and movement with my mouth, I noticed how I normally and almost always tend to ‘not take too much time to speak and to speak quite fast and keep it short as if I could not take so much time from others to listen to me and to not pronounce too clearly, a bit like mumbling and from here, being relieved if I was finished speaking’.

While articulating when sounding the self-forgiveness, what came up within me was ‘I am not sure if I dare to do this and take this time to pronounce while speaking with others’.

However I enjoyed and enjoy the physical experience within my mouth and lips, when speaking and also when not speaking so this gives a nice focus for myself while speaking and to become more aware of the words I say and slow down within. Because now when I write this down, I remember that so far, I do not like speaking very much and/or doing it within resistance ‘because I have to’ from myself, especially when it is an expression that may be ‘new’ and so I might meet some disunderstanding. So to prevent myself from an experience of being not- or misunderstood and going into inferiority inside myself because of being not understood, I start a bit mumbling and talking as if it is of not so much importance what I say and that ‘you can choose to listen or not’ as if I do not care so much.

I do care, I do react when I notice that someone did not hear me, not understood, not listen or forgot what I said. That was what the conflict (from inside myself projected on the outside) was actually about the other night. So quite an interesting sensitivity coming through here within my body in my lips and mouth, showing how I create this ‘not being heared’ by myself by taking away the attention from it.

Also recalling that about a year ago or something, I placed a picture on facebook where a woman gave a comment mentioning that ‘my eyes are laughing but my mouth not’ in a positive way, she liked this expression where for me it was ringing a bell and at the picture I was also keeping a hand for my mouth.

I am not used to express myself within my face and keep my face most of time as neutral as possible. Where I assume this being related to the ‘neutral state’ in/as the subconsciousness within myself. To not show what is going on inside myself. I simply did not learn to express myself through my face and mouth within words, as I did not have a living example in this while growing up. Which is my responsibility to take on within and as myself and practise and develop an expression from/as myself. I practised this within my body within many dancing-lessons through the years and I learned myself to use my eyes and body to express myself. However I was not able to allign my face and voice with this and stopped the dancing-lessons when focussing on other area’s.

A process to be continued and follwoing up with self-forgiveness, as this is a realization coming through that is up to me to bring into practical/physical living, alligned with myself in expression.

Disclaimer:

This blog does in no way contain a medical advise. With unclarity about a condition – physically or mentally – always contact a practioner/specialist/doctor in the related area to get the support you need and from here, see how you can additionally walk your own process to get to know and support yourself in relation to your own body and mind.

The mind-body relationship – Timeline

self-forgiveness1 (2)

2012: Quantify Process – Speak Self Forgiveness OUT LOUD

Dutch translation:

Proces van Kwantificeren – Spreek Zelfvergeving LUIDOP (vertaling)

———————————————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 609 – Weerstand en een ervaring van ontkrachting

lichtflits

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me koppig te gedragen en weerstand te bieden tegen een toepassing die tot een communicatie met de minste frictie leidt, dit vanuit een ervaring van ontkrachting van mezelf binnenin mezelf, binnen een situatie waarin ik de ontkrachting projecteer op de situatie en op mezelf ten aanzien van iets buiten mij, in plaats van te zien, realiseren en begrijpen dat ik mezelf ontkracht ten aanzien van mijn eigen geestbewustzijnssysteem door te geloven in de werkelijkheid van deze emotionele ervaring in en als energie, als ontkrachting van mezelf als leven in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te ontkrachten door mijn ervaring ten aanzien van mezelf in en als de geest in deelname in emotie als negatief energetische ervaring, te geloven en projecteren op iets of iemand in een situatie buiten mij en mezelf te ontkrachten door mezelf in en als deze projectie af te scheiden en weg te leiden van een direct zien in en als mezelf als leven en van een leiden als richting geven van mezelf, de emotionele ervaring uit, het fysiek in om zo uiteindelijk ook de communicatie en situatie, de emotionele ervaring van conflict uit, het fysiek in te begeleiden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weerstand te ervaren tegen dat wat het beste is, in en als een geloof dat ik hiermee mezelf tekort doe, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat de ervaring van tekort, voortkomt vanuit een mezelf stoppen van deelname in een ervaring van vermeerdering in en als de geest in energie en dus lijkt het alsof ik ‘tekort kom’ en/of mezelf verminder, wat niet zo is; het is zo dat ik mezelf niet vermeerder in en als een energetische ervaring.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weerstand te ervaren tegen het stoppen van vermeerderen als een vorm van ‘me goed of beter voelen’ in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik me beter kan/moet/zal voelen terwijl ik consequenties creëer wat leidt tot verlenging van een deelname in en als de geest en waarin ik van een kort moment van me goed of beter voelen, zal ‘terugvallen’ in een ervaring van negativiteit als vermindering in en als de geest, in en als conflict en ervaringen van wanhoop over de weg die zo lang lijkt die ik zelf heb verlengd in en als conflict, waarin ik me bevindt in en als een ervaring van onzekerheid of het ‘ooit nog goed gaat komen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te vragen of het ooit nog goed gaat komen terwijl ik zelf net de weg naar stabiliteit in en als mezelf en van hieruit, in en als mijn leven verlengd heb door te spreken en handelen terwijl ik me in een energetische ervaring bevindt in en als de geest, in en als een ‘emotionele toestand’.

Als en wanneer ik mezelf in weerstand ervaar tot een communicatie (of juist weglaten van communicatie) die tot de minste frictie leidt, dit doordat het lijkt alsof ik mezelf tekort doe als ik mezelf hierin toepas, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat, alhoewel ik nu nog niet zie hoe het anders te doen en mezelf en/in de situatie richting te geven in overweging van mezelf en/als een ander, ik ten eerste en als beste mezelf kan toepassen door me te focussen op mijn ademhaling om mezelf tot kalmte te brengen.

Ik realiseer me dat ik ik hiervoor tijd kan nemen en niet dood ga en/of verminder, ook al voelt dit zo, wat komt doordat ik mezelf niet toesta me te vermeerderen in een ervaring in en als de geest in energie en in plaats hiervan, gelijk aanwezig blijf en/of mezelf terugbreng in en als het fysiek, in en als de adem, wat iets is dat ik niet gewend ben te doen en waarin ik ervaar de controle te verliezen.

Ik realiseer me dat ik geen controle nodig heb in en als de geest en dat die controle, de weg verlengt voor mezelf en/als een ander en/als de situatie waarin ik me bevind, echter controle is wel wat er opkomt in verschillende hoedanigheden zowel bij mij als andere betrokkenen en dit is een specifiek proces om door te wandelen aangezien de geest en gedachten controle inhouden.

Ik realiseer me dat ik ‘mondig’ genoeg ben om op een geschikt moment mezelf uit te spreken en dat ik dit niet ‘nu’ hoef te doen om direct mijn gelijk te bewijzen maar dat ik mezelf beter kan dirigeren tot in gelijkheid met en als mezelf, waarin ik me focus op mijn ademhaling, totdat de energetische ervaring afneemt en ik beter zicht heb op wat er gebeurt binnenin mij.

Ik realiseer me dat ik het op dit moment nodig heb om weg te lopen/me weg te bewegen van diegene en/of de situatie waarin ik me bevind omdat ik nog niet in staat ben om mezelf te kalmeren in aanwezigheid van de situatie of diegene die de ervaring van ontkrachting in mij activeert/triggert.

Ik stel mezelf ten doel, als en wanneer ik weerstand ervaar tot een communicatie die de minste frictie geeft en ik een dreigende ervaring van ontkrachting waarneem binnenin mezelf, om mezelf te stoppen in of tot het verwoorden als reactie op deze ervaring van ontkrachting/vermindering/onrechtvaardigheid en in plaats hiervan, weg te lopen, de ervaring door me heen te laten gaan op de inademing en los te laten op de uitademing totdat de energie afneemt en hiervoor minimaal 10 minuten de tijd te nemen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf direct te herinneren dat ik in dit moment beslis wie ik ben, ook al zie ik nog geen oplossing en dat ik de oplossing zal zien als en wanneer ik mezelf niet langer toesta mezelf te vermeerderen in een deelname in energetische ervaringen die mijn blik vertroebelen.

Ik stel mezelf ten doel deze toepassing te oefenen in realiteit aan de hand van de ervaringen die opkomen en aan de hand van mijn toepassing en/of het achterwege laten van een toepassing en mezelf hierin te vergeven en corrigeren en bij te sturen in en als het fysiek met behulp van de informatie die zich opent voor mezelf als ik niet langer toegeef om te spreken en/of handelen in reactie.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te vergeven als en wanneer ik in en als mezelf een controlemechanisme op zie komen waarin ik niet open en zelfoprecht ben.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met (mezelf en/als een ander te) manipuleren als emotionele reactie in en als een ervaring van ontkrachting en hierin slachtofferschap.

Gezond-ademen

Disempowered

How to Stop Disempowering Yourself

Self Empowerment

—————————————————————————————————————————————————–

Dag 608 – Hoe werkt de geest met herinneringen?

herinneringenEen eenvoudig voorbeeld:

Ik stond in de gang mijn wandelschoenen aan te trekken en was in de veronderstelling dat ik een blauwe joggingbroek aan had met lange wijde pijpen, die ik een stukje in mijn sokken doe als ik ga wandelen zodat de pijpen niet over de grond slepen. Dit was de broek die ik diezelfde ochtend – ongeveer een uur geleden vanaf dit tijdstip van het aantrekken van de wandelschoenen – als eerste had aangetrokken maar die ik even later had verwisseld voor een andere – grijze – joggingbroek met iets kortere pijpen.

In de gang stopte ik, automatisch en zonder werkelijk te kijken, de broekspijpen in mijn sokken en stond op. Pas toen ik stond zag ik dat ik een andere broek aan had dan dat ik in gedachten had. In gedachten had ik de broek aan die ik die ochtend als eerste aan had getrokken. Pas toen zag ik, hé, bij deze broek hoef ik de pijpen niet in mijn sokken te stoppen en haalde ze weer los.

Is dit geen vreemd fenomeen? Dat ik in een huidig moment iets aan het doen ben, gebaseerd op een herinnering in mijn hoofd, zonder werkelijk hetgeen te zien dat hier fysiek aanwezig is en waar ik fysiek mee bezig ben, namelijk de joggingbroek die ik daadwerkelijk aan heb op dat moment en in mijn sokken stop.

Dit is een heel eenvoudig en juist daardoor, duidelijk voorbeeld hoe we beinvloed worden door deelname in onze geest, in gedachten (en van hieruit, in energetische ervaringen als gevoelens en emoties die voortkomen uit hetgeen we denken). Het heeft helemaal niets meer te maken met mijn fysieke werkelijkheid. Het is een automatische handeling gebaseerd op een herinnering binnenin mezelf van een situatie een uur geleden, namelijk het aantrekken van die eerste joggingbroek.

Dit automatische gegeven, dit kennen we allemaal. Let er maar eens op hoe vaak iemand achteloos zegt ‘ja dat doe ik automatisch’ zonder dat we ons gewaar of zelfs maar bewust zijn van wat dit automatisme eigenlijk inhoudt.

Deze joggingbroek geeft een zogenaamd ‘onschuldig’ voorbeeld aan, waarmee ik bedoel dat ik er niemand kwaad mee doe dat ik die tweede joggingbroek ook in mijn sokken stop terwijl dit niet nodig is. Dus hierbij kan ik dit voorbeeld heel eenvoudig wegleggen en ‘afdoen’ als ‘niet belangrijk’ en een ‘detail’ en ‘waar maak ik me druk om’.

Echter, dit voorbeeld geeft een mechanisme aan waar ons hele bestaan, ons hele wezen en deze hele wereld op gebaseerd is, namelijk op automatische handelingen, gedachten, en gewoontes die we vanuit herinneringen zo hebben opgebouwd, geleerd of overgenomen zonder dat we de invloed en impact doorhebben van een bestaan gebouwd op herinneringen in en als de geest. Als ik – en iedereen met mij – in dit kleine, eenvoudige voorbeeld op deze manier aanwezig (of eigenlijk afwezig) ben kunnen we er vanuit gaan dat dit zich gelijk zo afspeelt op uitgebreide schaal, van binnen en van buiten en doordat de situaties niet zo rechtstreeks en eenvoudig zijn als in dit kleine voorbeeld maar opgebouwd door de tijd en zelfs door levens heen, van generatie op generatie, in afwezigheid van onszelf in gewaarzijn, is niet meer zo duidelijk te zien wat de gevolgen zijn.

Deze automatische handelingen en gedachten, hebben we niet werkelijk onderzocht op de wezenlijke inhoud en hierdoor zien we niet wat we voortbrengen vanuit deze handelingen en gedachten en uitgesproken woorden. We zetten de wezenlijke inhoud voort zonder ons gewaar te zijn van deze inhoud in wezen en over het algemeen – omdat het een automatisme is vanuit de geest en aangezien de geest is opgebouwd in energie in plus en min – brengt dit dus een polariteit en verschuivingen tussen een plus en een min en van hieruit, een ongelijkheid voort zonder dat we ons hiervan gewaar zijn.

Dat is op zichzelf een zorgwekkend gegeven en dit zorgwekkende uitgangspunt is algeheel zichtbaar in de wereld in hoe die bestaat in ongelijkheid, zonder dat we ertoe komen om de kern, de bron van deze ongelijkheid te onderzoeken en begrijpen,vergeven en corrigeren.

Die bron, dat zijn wij. Wij als mens zijn de bron van de ongelijkheid en dit hebben we zo gemanifesteerd in een ongelijkheid buiten onszelf, in de fysieke wereld, in onder andere een ongelijk geldsysteem in afscheiding van onszelf en van ons gewaarzijn, waardoor het lijkt alsof dit ongelijke geldsysteem ‘de bron van al het kwaad’ is. Maar dat is niet zo; het geldsysteem is een reflectie van diegenen die het gecreëerd hebben (een kleine groep mensen) en van diegenen die deze creatie hebben laten gebeuren (een grote groep mensen zoals jij en ik die toegang hebben tot internet). Dit eenvoudige voorbeeld met de joggingbroek geeft aan hoe weinig gewaar we ons zijn van ons bestaan in automatisme in ongelijkheid en wat de gevolgen hiervan zijn. In die mate dat we ook de gevolgen – de ongelijke geldverdeling – absoluut zullen moeten veranderen tot meer gelijke financiële mogelijkheden voor iedereen als we een algehele verandering in de wereld willen voortbrengen.

Vind je het ook tijd om je gewaar te worden van je ware natuur zodat je hier de leiding in kunt gaan nemen voor en als jezelf in wezen, in overweging van al het leven, op weg naar eenheid en gelijkheid?

De gratis online cursus Desteni I Process Lite geeft een richtlijn in hoe te beginnen bij de bron, binnenin en als zelf en biedt het eenvoudige gereedschap om hierin stap voor stap inzicht, begrip en verandering te brengen.

Desteni I Process Lite – Herinneringen (Youtube)

Overzicht van video’s

Wake up

————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 607 – The mind-body relationship – When will I succeed?

wortel voorhouden

Last week I was hosting a Google Hangout about the subject Breathing and The Body. Afterwards we noticed that it were actually two subjects that we discussed in one hangout that became longer than the time I planned to stay within. However for the rest we were all three (Maite, Martijn and I) satisfied about the content and discussions.

Before starting about the body, Maite suggested to keep an eye on how I placed the relationship between physical symptoms and walking process, to not put it as ‘walking process to solve physical problems/symptoms/complains’ but more focus on how the physical symptoms can function as a guide within who I am in relationship to myself and my physical body. Although this was also my starting-point towards this subject, I noticed that within one question, I mixed these two approaches a bit through each other where in I saw that unaware, I was still pushing the point of wanting to ‘solve my physical complains’ through walking process and actually, I want it NOW lol and this playing out each day again, waiting for this to happen.

One can imagine that this is giving pressure on myself and my physical body and within this, I noticed that I was waiting for myself to ‘succeed’ in this and if not, I would not yet allow to really stand for and share what I am walking in/as this process of self-realization, because as long as the physical complains are here and/or are coming back or even may come back, I did not really succeed and so, not allowed by myself to stand and share.

Here I do not take everything into consideration, I fear to do so because what if there are aspects and dimensions that make it impossible to completely ‘solve’ these physical complains during my life in/as the physical? Then I will never be able to ‘succeed’ so to speak. This is the problem with trying to reach a ‘good health’ as it is like a picture of a carriage with a donkey in front of it who is walking behind a carrot on a line, the carrot is holded right before it’s nose but as the donkey walks, the carrot goes foreward because it is carrying the carriage with the one who is holding the line and so, the donkey will not be able to eat the carrot. Or, walking in circles actually, the circles of consiousness. To clarify that animals are not walking behind a carrot but we as humans are doing so in/as the mind while sitting on the box of the carriage, holding the line with the carrot and this picture is a projection of our human mind as how we as humans are in/as the mind, directing life by how we are walking in circles and focus on the result that we project in/as the mind instead on focussing on who are are in/as life within the walking.

Here I notice that I fear to have to live with the physical complains from a spastic colon through all my live. And this fear I am projecting forward as an already created road for myself where in I keep myself prison in/as an experience of fear and so, in/as the mind. Which will enlarge the tension on the large intestine. In which I will enlarge the experience of not succeeding ever.

Theoretical it is not so difficult to grasp, however in the moment of finding myself within the uncomfortability of the spastic state and within this, an unability to release myself from the physical waste (poo), I am having the most difficulties with who I am in relation to myself and my physical body, It is also already an accumulated situation where in I was not aware yet of how I exactly build the tension in the days before, mixed with an accumulation build up throughout my whole life and foundated with some predisposition within the large intestine coming from the familiy-line. So it is quite an integrated and complex state that is physically manifested.

However, if I keep and place my focus on who I am within this process and physically manifested and integrated state, I empower myself to work with that part that I do have a direct influence on, namely who I am within and as myself, being and becoming aware of myself in participation in thoughts, feelings and emotions and from here, seeing how this is influencing myself and my physical body. Even that might be one step too far as this integrated relationship of mind-body-self is developed throughout time and so, several dimensions are active and/or already in an activated state at the same time through which it is still difficult to directly see how my mind-participation is of influence on this specific body-part. I do know that it is of influence but focussing on the finish is not of support for myself of that what I am able and need to walk in small steps in my daily life.

So here I find a sort of reset for walking process from what I have started to walk until now (which is about 3,5 -4 year). When we start walking process, we do not always know what we are stepping into and for me, I only saw and was clear that within the Desteni I Process I will be able to keep on walking with/as myself and others doing the same where in the mind-body relationship is considered. How exactly this will unfold will develop over time while walking and I notice it is more or less in the direction that I was already seeing at the start and at the same time, it is different than what I could comprehend and so much more encompassing as it is including everything. And this is what I did not have learned throughout my life, to include everything and everyone. This is what Life is doing, Life is including itself actually.

As long as I am excluding someone or something, within and/or without myself, I can be sure that I am not standing in oneness and equality in/as life. It is remarkable how something so ‘for the obvious’ can be so difficult to integrate within/as myself to really live and apply and it is even more remarkable how I and we as human beings have let it come this far, to this state of separation within and without.

There is no other solution than to walk it back and learn to understand, forgive and correct that what I have accepted and allowed, within and without myself and while doing so, stop the separation from myself as life. It is not only ‘me fixing my physical complains’ as it is an interconnected process that is including all and everything that exists. Which is starting at home, in my daily life. Where in it seems as if there are more important things to do than learning to communicate with the one’s living nearby. And so it is easy to let myself and my focus be distracted to ‘something bigger outside myself’ in which I unable myself to do anything. But I am able to something in my nearby environment and relationships. Everyday a bit. So that is where I start and move on. Actually I need to go even more inside, into the relationship with myself with and within my physical body as here, the whole universe is actually playing out, as so within so without. The without as a reflection from the within.

To be continued.

Disclaimer:

This blog does in no way contain a medical advise. With unclarity about a condition – physically or mentally – always contact a practioner/specialist/doctor in the related area to get the support you need and from here, see how you can additionally walk your own process to get to know and support yourself in relation to your own body and mind.

change your angleThe mind-body relationship – Timeline

————————————————————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

——————————————————————————————————————————————————–