Dag 473 – Druk in het hoofd na een dag op werk

Zo'n punthoofd, houtsnede, 35x35 cm

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb druk te zijn in mijn hoofd na een dag werken buitenshuis.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb druk te ervaren in het hoofd na een dag werken van de indrukken die ik heb opgedaan in mezelf in en als gedachten welke opkomen op alles wat er om me heen gebeurt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te weinig werkelijk in de adem aanwezig te zijn op werk buitenshuis.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb druk te zijn met een specifiek punt welke ik niet op het moment heb opgepakt/op heb kunnen pakken omdat het druk was en met welk punt ik de volgende dag druk ben in het hoofd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb druk te zijn met een angst die opkomt waarin ik positie dreig te verliezen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en ervaren alsof ik positie kan verliezen.

Als en wanneer ik mezelf druk bezig zie in mijn hoofd na een dag werken, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat er iets van die dag is blijven hangen welke ik niet of onvoldoende onderzocht heb in mezelf.

Ik stel mezelf ten doel het punt te zien en nader te onderzoeken in schrijven in een prive-document waarin ik vrij uit kan schrijven wat er speelt en het zichtbaar maak, te onderzoek, zelfvergeef en uiteindelijk zelfcorrigeer zolang als nodig, totdat ik duidelijkheid heb voor en in mezelf en ik een zelfcorrigerende actie kan doen in en als het fysiek.

Ik stel mezelf ten doel te zien wat er overblijft na de zelfcorrigerende actie, of het stil is in mij of dat ik aanvullend iets nader zal onderzoeken.

Als en wanneer ik in een angst verkeer om ‘positie te verliezen’, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf een positie heb toegekend in en als de geest welke een persoonlijkheid betreft en waar ik aan vast houd in en als de geest als ‘veilig’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf vast te houden aan een persoonlijkheid in en als de geest als zogenaamde veiligheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een persoonlijkheid als veilig te beschouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik veiligheid nodig heb in en als de geest, in en als het bestaan van een persoonlijkheid in en als de angst om iets te verliezen, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik juist deze zelfgecreeerde persoonlijkheid weer zal verliezen en zo de angst feitelijk manifesteer en in stand houd.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken in mezelf waarin ik veiligheid gezocht heb en waarom.

Ik stel mezelf ten doel de redenen en aanleiding van en tot de veiligheid zelf te vergeven en mezelf te corrigeren hierin en richting te geven.

Ik stel mezelf ten doel op te pakken wat ik heb laten liggen in en als het positioneren van en als mezelf  in de ‘veilige marge’ of ‘comfortzone’ of liever gezegd, wie ik heb laten liggen hierin, namelijk mezelf.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te ondersteunen in het opstaan binnen de veilige marge en gelijk te (gaan) staan aan wat ik zie hierin om zo mezelf te bewegen in eenheid en gelijkheid met en als hetgeen ik geworden ben en dus richting te geven aan en als mezelf en mezelf niet langer te laten leiden/lijden door en/of laten liggen in de veilige marge in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel mezelf in en als wezen te positioneren en niet in de energie te gaan en voorover te vallen in emoties die opkomen als ik druk in het hoofd ben of ben geweest door een paar keer in te ademen 1-2-3 en uit te ademen totdat de energie afneemt en de energie zich scheidt van het fysiek.

————————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

 

 

 

 

Dag 472 – Wie of wat vergeef ik in de spiegel?

picasso_spiegelEen stukje verder in de uitwerking van ‘de spiegel’ als het reageren op iets wat ik buiten mijzelf in iets of iemand zie. Wat is dan hetgeen dat ik in de zelfvergeving ga zetten? Misschien zie ik in iets of iemand buiten mij een punt waarvan ik mezelf heb afgescheiden binnenin mijzelf en dus, reageer ik hierop met afwijzing of afkeuring van iets of iemand buiten mij. Echter, dit is niet altijd direct zichtbaar en dan ga ik heel hard proberen om hetgeen ik zie ‘in die ander’, te vergeven binnenin mezelf en/of zoeken in mezelf ‘waar of wat dit dan is binnenin mij’. Hierin vorm ik dan over het algemeen een zelfoordeel over dit afwijzen en dit gedrag van mezelf, of een soort van stoppen van zelf uit ‘moraliteit’ want ‘ik zou zo toch niet moeten reageren want dat betekent dat ik me in afscheiding bevind’ wat nog steeds en opnieuw een afwijzing/afscheiding inhoudt van mezelf in dat moment en op deze manier nog steeds een (indirecte) focus inhoudt op de ander in/als de geest. Tot ik bemerk; ik heb me afgescheiden van mijn eigen gedrag en reacties die opkomen in reactie op wat ik zie buiten mij. En zolang ik geen verantwoordelijkheid neem voor mijn eigen gedrag en reacties – welke betekent werkelijke zelfvergeving als zelfbegrip, zal een soortgelijk scenario zich keer op keer voordoen, net zolang totdat ik mezelf zie en vergeef. Een en gelijk worden met en als mezelf en niet ‘met die ander’. En hierin sta ik op, met en als mezelf, alleen met mezelf. Als ik dit niet eerst doe, blijf ik druk met de afwijzing binnenin mezelf van mezelf in reactie op iets of iemand buiten mij en zal ik niet zien of horen. Het lijkt dan of ik het punt afwijs wat iets of iemand buiten mij laat zien maar feitelijk ben ik bezig met de afwijzing van mezelf in reactie op dat specifieke punt – wat dus een andere persoonlijkheid is om in zelfvergeving te zetten dan hetgeen die ander laat zien – en hierin vindt de afscheiding plaats. Zou ik bezig gaan met de persoonlijkheid die de ander laat zien dan ben ik dus bezig met die ander en zie en/of hoor ik mezelf niet en dus, kan ik mezelf niet vergeven en neem ik geen verantwoordelijkheid voor en als mezelf. Vervolgens kan ik van hieruit gaan zien waar en hoe het punt dat de ander laat zien, zich bevindt in mij. Obvious; overduidelijk en begrijpbaar en een toch zo gemakkelijk te missen punt in de praktijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf af te scheiden in moraliteit in wat ik denk te moeten zijn en/of worden in eenheid en gelijkheid met iets of iemand buiten mij en hierin druk te zijn met aanpassing aan wat ik denk dat ik moet zijn (dus met aanpassing aan mijn eigen gedachten in en als de geest) in plaats van mezelf te zien in wie ik ben in dit moment en hierin en hiervoor zelfverantwoordelijkheid te nemen in en als zelfvergeving en zelfbegrip.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dit zo geleerd te hebben, bestaande in en als een angst om alleen te zijn want, zo heb ik geleerd, als ik alleen kom te staan, heb ik geen eten en geen huis en dus, moet ik me aanpassen aan wat ik denk dat van mij verwacht wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ‘alleen zijn’ onbewust/onderbewust te koppelen aan ‘geen eten en geen huis’ en dus pas ik me liever aan iets of iemand buiten mij aan, geheel automatisch als overlevingsmechanisme dan dat ik zelf verantwoordelijkheid neem voor wie ik ben in en als mezelf en hierin al(l)een ben en sta.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf af te scheiden van het al(l)een zijn in en als een geloof als programmering dat ik al(l)een niet genoeg ben, niet voldoende ben (energie in en als het geestbewustzijnssysteem) en niet voldoende heb /zal hebben (geld in en als het wereldsysteem) en dus, splits ik mezelf op in persoonlijkheden in verschillende delen van aanpassing aan iets of iemand buiten mij om mezelf te vermeerderen ter overleving van mezelf in een kritieke toestand van leven in een wereld in ongelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf van binnen aan te passen in en als opsplitsing in ongelijkheid in aangepaste persoonlijkheidssystemen, als hoe het systeem buiten mij bestaan in en als opsplitsing in ongelijkheid zodat ik ten alle tijden een opsplitsing als aangepast persoonlijkheid kan oproepen ter aanpassing aan de opsplitsing/ongelijkheid buiten mij, ter overleving van mezelf (voedsel, huisvesting, water – basisbenodigdheden) zonder te merken dat ik dit doe maar te denken, dit ben ik en zelfs te verdedigen, dit ben ik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf af te wijzen in wie ik ben geworden in opsplitsing in persoonlijkheden binnenin mij ter aanpassing aan de opsplitsing als ongelijkheid buiten mij in en als een overlevingsmechanisme.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf af te wijzen als wie ik ben geworden, als wat er in mij bovenkomt ten gevolge van mijn aanpassing ter overleving in een wereld in ongelijkheid.

Een uitgebreid artikel in het Engels over wat er gebeurt in onszelf in het proces van de spiegel:

Psychic attacks and Witchcraft

jip_en_janneke-jip-en-janneke-spiegel———————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

 

Dag 471 – Samenwerken – (een) start in mezelf

lever

Met mezelf in en als de geest

Met mijn fysiek

Hoe kan ik samenwerken met mezelf in en als de geest als ik in en als de geest, iets niet wil?

Dan participeer ik in zelfzucht, eigenbelang – zuchtend in mezelf in participatie in verwachtingen in mijn eigen belang.

Deze verwachtingen kan ik mezelf dus vergeven want het is in het belang van mezelf in afscheiding van alles wat leeft en niet in eenheid en gelijkheid.

Hoe kan ik met mijn fysiek samenwerken als ik niet zie, hoor en/of begrijp wat mijn fysiek aangeeft?

Dit komt dan doordat ik in afscheiding afwezig ben, in die verwachting in participatie in de geest, ik zit in de wacht.

Waarom wil ik niet samenwerken voor iets wat het beste is voor alle leven, dus inclusief mezelf als leven?

In een ervaring van en als een angst om iets te verliezen, tekort te komen, zoals ik dat ken in afwezigheid in participatie in en als de geest, waar er altijd een winnaar en een verliezer is, in en als energie, gebaseerd op polariteit.

Het concept van eenheid en gelijkheid in en als het fysiek, ken ik (nog) niet want ik ben afwezig, ik participeer in energie in en als de geest. Ik ben polariteit geworden.

Ik kan me niet voorstellen dat ik kan leven zonder te winnen of verliezen.

Dus verdedig en verzet ik mezelf tegen samenwerken.

Dus werk ik tegen. Door te wachten in afscheiding.

Liever in de wacht in de bekende polariteit, wachtend op een nieuwe positieve ervaring dan in het fysieke onbekende stappen van eenheid en gelijkheid waarin ik mezelf niet langer ervaar in en als de geest en het dus lijkt, of ik mezelf opgeef.

Hoe ga ik dit oplossen?

Door in te zien waar ik me heb afgescheiden en wat de angst is hierachter als angst voor verlies – die ik zelf gecreeerd heb in en als een geloof in polariteit, in winnen en verliezen van energie, gekoppeld aan ervaringen als herinneringen. Mijn gedachten, gevoelens, emoties, interne gesprekken, afbeeldingen, angsten, fysiek gedrag en gemanifesteerde consequenties wijzen hierop.

Als ik de polariteit zie zet ik deze in zelfvergeving – ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven in het bestaan van polariteit welke winst en verlies voortbrengt – en dan specifiek op het punt wat ik zie in gebruik van specifieke woorden.

Vervolgens schrijf ik een script van hoe ik dit ga aanpakken in het vervolg uitgaande van eenheid en gelijkheid, praktisch en fysiek, waarin ik me realiseer dat ikzelf in de eenheid en gelijkheid aanwezig ben en dus niet hoef te winnen of verliezen.

En dan dien ik dit te leven en fysiek te tonen, aan en als en voor mezelf want als ik het in de geest bewaar, is er geen fysieke meetbaarheid en blijft het een idee in de afgescheidenheid van mijn geest en heb alleen ik er iets aan om me beter te voelen.

Samenwerken met mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weerstand te ervaren tegen het samenwerken met en als mezelf in fysieke realiteit als wat het beste is, waarin ik word afgeleid door mijn eigen ervaring van weerstand in en als de geest waarin het ‘voelt als iets wat ik niet wil’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven in wat ik wil en niet wil, welke geen werkelijke zelfwil is maar gekoppeld aan een verlangen in en als de geest en/of aan (geloof in) een negatieve ervaring in en als herinnering welke ik ooit heb ‘afgekeurd’.

Ik stel mezelf ten doel, het verlangen in en als de geest te ontmaskeren en zo het uitgangspunt in en als de geest als verlangen te stoppen zodat en waarin ik werkelijk kan zien wat het beste is, en mijn wil hierop af te stemmen tot in een punt van overeenstemming in eenheid en gelijkheid.

Ik stel mezelf ten doel mijn wil af te stemmen op wat het beste is in en als het fysiek en zelfvergevingen toe te passen op de weerstanden die ik hierin tegenkom en dit te specificeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat als ik mijn boosheid opgeef, ik niet meer zal bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om mijn boosheid op te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn ervaring van boosheid te gebruiken als en ter zelfbeweging, waarin ik mezelf afhankelijk maak van deze ervaring van boosheid en deze dus wel in stand ‘moet’ houden en zo een rechtvaardiging voor mezelf creeer om te blijven participeren in boosheid dus in afscheiding van samenwerking.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn lever te belasten met deze (onderdrukte)  boosheid en zo leverstagnatie te ontwikkelen, manifesteren en in stand te houden waarin en zodat mijn fysiek tevens deze afscheiding in boosheid gaat ondersteunen zoals ik het geprogrammeerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek te programmeren te functioneren in afscheiding in beweging in boosheid en zo mijn fysiek ‘de schuld‘ te geven van het disfunctioneren van mezelf in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te verzetten tegen het leven van eenheid en gelijkheid als het fysiek in overweging van het geheel, maar wel zelf een fysiek te willen ‘hebben’ die functioneert in eenheid en gelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zelf in overweging te willen worden genomen maar zelf niet alles in overweging te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te leven/geven zoals ik zou willen ontvangen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb op deze manier ‘eigen voorwaarden’ te creeren van eenheid en gelijkheid in en als de geest, welke hetzelfde is als zelfzucht, zuchtend in zelf in verlangen in eigenbelang, hetgeen aangeeft waarom de eenheid en gelijkheid geleefd dient te worden in en als het fysiek want alleen dan, is het zichtbaar en toetsbaar en werkelijk een en gelijk als wat het beste is voor al het leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren mijn oordeel op te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te definieren in en als mijn oordeel als ‘dit is wie ik ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te vertrouwen op mijn oordeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te beschermen met mijn oordeel ter verdediging van en als mezelf als ‘dit is wie ik ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf in stand te houden binnen mijn eigen oordeel en zo te denken en geloven de macht te behouden over wie ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de macht te willen behouden over wie ik ben en dit voor me te houden zodat niemand het ziet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn eigen oordeel ‘voor me’ te houden en dus alleen mijn eigen oordeel te zien.

Ik stel mezelf ten doel te zien welk oordeel ik voor me houd, hier zelfvergeving op toe te passen en hier zo zelfverantwoordelijkheid voor te nemen in specifieke bewoordigen.

Ik stel mezelf ten doel zelfcorrigerende toepassingen te schrijven/spreken en deze te testen en bij te stellen in en als het fysiek.

Ik stel mezelf ten doel (gelijk) te gaan staan aan wie ik ben in en als een oordeel en het oordeel over mezelf hierin te stoppen zodat ik mezelf hierin richting kan geven.

12501-functies-van-de-lever———————————————————————————————————————–

 

 

 

 

 

Dag 470 – Blame – de schuld geven en afkeuren

http://gratiaveritaslumen.files.wordpress.com/2013/07/blame.gif

De eerste vertaling van blame die ik tegenkom, is afkeuring. Deze houdt direct een oordeel in en is daardoor duidelijk en werkbaar. Afkeuring, schuld – iemand de schuld geven. Er zijn vele dimensies hierin om te onderzoeken – de dimensies worden gewandeld in de serie van de Atlanteans. Ik neem er 1 punt uit om kort te beschrijven. Afkeuring – iemand de schuld geven, waarin de focus verschuift naar hetgeen of diegene die we de schuld geven en hierin afkeuren en waarin we de focus dus weghalen van onszelf als wie we zijn in deze ‘beginaanval van afkeur’ gericht op een ander. We kijken door de ogen van afkeuring in en als de geest en verdedigen hierin ons standpunt van ‘gelijk hebben’, wat wellicht zo is, uitgaande van schuld en afkeuring, maar wat geen fysieke benadering is in eenheid en gelijkheid waarin we alles in overweging nemen, beginnende bij en als onszelf. Dit is het enige waarop we direct invloed hebben, op onszelf in wie we zijn zodra we participeren in een uitgangspunt van schuld en afkeuring, welke afkering-afkeer geeft – we keren ons af van hetgeen we de schuld geven, zowel vanbinnen als vanbuiten. De zelfverantwoordelijkheid in een specifiek punt is al eerder weggelegd, want als we volledig zelfverantwoordelijkheid nemen en/of hadden genomen hoeven we niet te participeren in afkeuring en hoeven we ons dus ook niet af te keren en kunnen in plaats hiervan, onszelf en/als de ander onder ogen zien en van hieruit zien en doen wat het beste is voor beiden/voor alle betrokkenen en alles wat betrokken is.

Hiervoor moeten we vaak ver terugzien en gaan voorbij de polariteit die we opgebouwd hebben in de loop der tijd tot in het punt waar we de zelfverantwoordelijkheid hebben weggelegd, wat ons ‘kwetsbaar’ heeft gemaakt in afscheiding van onszelf en dit ‘kwetsbaar zijn’ gaan we vervolgens verdedigen, keer op keer en zo raken we verder weg van zien in waar het begonnen is, in en als onszelf. Echter dit zien in zelf, kan in ieder moment. We kunnen in ieder moment beslissen deze beginaanval te stoppen in en als onszelf en in plaats hiervan, eerst te zien waar we zelf staan en hier verantwoordelijkheid voor te nemen binnenin en als zelf; vervolgens te onderzoeken in zelf waar het begonnen is en dan te zien hoe verder, wat er besproken dient te worden, waar ondersteuning nodig is en wat in realiteit mogelijk is en wat (nog) niet.

Tot zover Blame – Afkeuring – Iemand de Schuld geven – waarin we onszelf ‘schuldig’ maken, namelijk aan verongelijking in en als de geest in een beginaanval op iets of iemand binnen en/of buiten zelf waarin we onszelf de adem benemen.

Luister de serie interviews over Blame voor specificatie en uitwerking.

full_atlanteans-the-beginning

———————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

 

 

 

 

Dag 469 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-5 – “wat denkt die ander wel”

Voor context zie: Dag 398 – Wie ben ik aan het verdedigen?

Voor overzicht van de gehele serie:

Dag 469 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Reactiedimensie-12 – Schaamte

Dag 482 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-1 – “hoe kun je dit nou doen?”

Dag 483 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-2 – “dit meen je niet”

Dag 484 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-3 – “dit kan niet waar zijn”

Dag 485 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-4 – “ik ga weg”

Dag 486 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-4 – “ik ga weg” (vervolg)

Backchatdimensie (interne gesprekken):

hoe kun je dit nou doen?

dit meen je niet

dit kan niet waar zijn

ik ga weg

wat denkt die ander wel

ik snap niet dat die ander dit niet ziet

ik heb toch gelijk?

hier wil ik niet mee leven

schaam je je niet?

dit ga ik niet doen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te participeren in een intern gesprek als ‘wat denkt die ander wel’ ten gevolge van mijn eigen emoties die opkomen als reactie op de gedachte in mij als ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ welke ik activeer en in participeer naar aanleiding van de woorden van een ander als  ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling over mij geschreven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me bezig te houden in een intern gesprek met wat een ander wel of niet denkt, in plaats van te zien wat ik zelf denk in afscheiding van mezelf, ter controle in een situatie die me herinnert aan een gebeurtenis ooit die ik ervaren heb alsof ik de controle verloor en dus participerend in angst.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bezig te zijn met gedachten van een ander ter controle, om zo mijn eigen angst te controleren/overwinnen/handhaven – welke feitelijk een angst is voor verlies van deze controle in en als de geest, waarvan ik niet gezien heb dat controle in en als de geest als gedachten over mezelf, geprojecteerd op een ander, geen werkelijke controle geeft maar juist de macht over mezelf in en als zelfbeweging, verlegt naar die ander in en als een geloof in gedachten van mezelf als gaande over een ander en in en als geloof in de waarheid van gedachten ansich, welke feitelijk een geloof in polariteit is welke altijd verdeeldheid geeft en slechts ervaringen zijn van meer (energie)  of minder (energie) waarin ik zelf een angst creeer voor ‘verlies’ of een ‘tekort’ als zijnde ‘minder’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn eigen angst voor ‘vermindering’ of een tekort te creeren in en als de geest door te geloven in de waarheid van gedachten in en als polariteit van meer of minder dan mezelf, in en als energie als zogenaamde, illusionaire vermeerdering van mezelf in en als het fysiek, welke geen werkelijk ‘meer’ is maar een opsplitsing van mezelf in meerdere delen in afscheiding van mezelf, oftewel verdeeldheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf op te delen/te verdelen en verdeeldheid in stand te houden in en als gedachten in en als energie, in en als de geest in polariteit, geprojecteerd op iets of iemand buiten mij in plaats van de verdeeldheid in te zien en zelf te vergeven als onderdelen van mezelf, in afscheiding van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te controleren in en als een geloof in gedachten als methode om energie op te wekken in en als mezelf en/om te proberen om me op deze manier ‘meer’ of ‘beter’ te voelen dan wat of wie als mezelf hier is, wat lastig is aangezien een beter voelen dan ikzelf hier, een afscheiding is van en als mezelf en als ik dit rechtstreeks zou zien, ik de waanzin zou zien van het creeren van een afscheiding van mezelf om mezelf beter te voelen dan mezelf en dus, projecteer ik de afscheiding op een ander, zodat ik me beter kan voelen dan (wat ik zie als afscheiding in) de ander en kan ik mijn eigen afscheiding in stand houden om voort te bestaan in en als de geest, in en als energie in en als dit ‘beter’ voelen wat dus feitelijk waanzin is – dus houd ik mezelf opzettelijk in stand in en als waanzin, participerend in een intern gesprek in en als de geest, in en als een geloof dat de woorden gaan over een ander buiten mij, in plaats van direct te zien dat de woorden gaan over hetgeen waarvan ik me zelf heb afgescheiden in en als mezelf en wat ik ‘buiten mij’ geplaatst heb in en als de geest, en dus gaan de woorden over (een deel van) mijzelf als over ‘de ander = de mind/de geest’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat mijn gedachten, gevoelens en emoties over mezelf gaan in afscheiding van mezelf in participatie en geloof in en als de geest en in plaats hiervan, mijn gedachten, gevoelens en emoties te projecteren op en koppelen aan een ander buiten mij en vervolgens te reageren op mijn eigen projectie in en als een geloof dat de woorden van de ander mij definieren, zonder te zien dat mijn woorden over die ander in en als gedachte en intern gesprek, mij definieren als ‘wie ik ben’ in dat moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te definieren in en als een geloof in de woorden van een ander en zo mezelf opnieuw af te scheiden in en als reactie op dit geloof, welke ik in eerste instantie zelf in het leven geroepen heb in en als projectie van mijn eigen gedachten – die feitelijk over mezelf gaan – op een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te reageren op mijn eigen gemanifesteerde afscheiding in en als mezelf en mezelf zo van energie te blijven voorzien in en als de geest, aangezien dit een eeuwig draaiende spiraal van reacties voortbrengt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dus feitelijk te denken dat ik onvoldoende ben en gedachten nodig heb om energie te genereren in en als mezelf om me meer te voelen – om mezelf te vermeerderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik mezelf moet vermeerderen om me meer te voelen dan wie ik ben in eenheid en gelijkheid in en als het fysiek en om mezelf te vermeerderen in en als energie in opsplitsing, dien ik mezelf eerst te verminderen in en als energie in opsplitsing om zo weer naar meer te kunnen bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te verminderen om naar meer te kunnen bewegen en me uiteindelijk heel even meer te voelen terwijl dit dus eigenlijk een opbouw is van de vermindering in negativiteit in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te verminderen in en als energie, participerend in waanzin en in en als deze waanzin gedachten te produceren om me meer te voelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in en als de geest een ander te gebruiken om me meer te voelen in een poging om mezelf niet te hoeven zien in wie ik ben al participerend in en als de waanzin in een intern gesprek, in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bezig te blijven met de projectie in en als de geest over een ander en dus met de ander (= de mind) in plaats van mezelf onder ogen te zien in en als de woorden in het intern gesprek die gaan over (een deel van) mezelf in afscheiding van mezelf – me realiserende dat alleen als ik mezelf zie in afscheiding als wie ik ben (geworden) in participatie in een intern gesprek in en als de woorden ‘wat denkt die ander wel’ in en als de geest, ik mezelf zal (kunnen) stoppen in participatie in hetgeen ikzelf wel allemaal denk.

Wordt vervolgd

—————————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 468 – Mislukking in relatie tot de ZIEL – Bernard Poolman

icoon_app_ziel_web

Bernard (vertaling):

“Het Ontwerp van de Ziel, had als haar Grondvesting – de Intentie om Controle door het Bestaan heen in te bedden. De Belichaming van de Controle, was om een Doel te Creëren en het Doel had een Grondvesting nodig. Het Grondvestingsuitgangspunt van het Doel: was Mislukking. Die het Wezen dan zou Ontwerpen om hun eigen Motivatie te Creëren om proberen weg te komen van Mislukking. Hierin – zullen zij Mislukking Rechtvaardigen en komen tot het Accepteren ervan als Deel van hun Wezenlijkheid. Als dat eenmaal Geaccepteerd is – zou het Concept van Geboren Worden in Zonde, zogezegd, zelfs Deel worden van de Fysieke Realiteit. Dit is Gedaan voor Miljoenen en Miljoenen en Miljoenen Jaren, totdat niemand zich kon Herinneren wie ze werkelijk waren, of zouden kunnen zijn. Omdat, het ‘kunnen zijn’ Vervangen was door Motivatie om proberen weg te komen van de Mislukking die elke Ademhaling lijkt te Plagen als Gedachten die omhoog komen, als Gevoelens en Emoties en Visioenen en Stemmen in de Geest – Vragend, Hopend, Wensend, Negerend, Ontkennend, voor Altijd Zoekend naar een Gevoel waarvan iedereen Gelooft dat het ‘moet Bestaan’ en dat uiteindelijk de Naam ‘Liefde’ kreeg. Maar alles dat het was, was in feite Mislukking in een andere Naam. Zelf Gecreëerd – Complete Controle, Absolute Afscheiding.”

“Bijvoorbeeld, het Moderne Gezicht van Mislukking is Gebaseerd op de Vooronderstelling – die het Fundament vormt van het Consumentisme  – dat jouw Leven ‘op de één of andere manier’ niet compleet en goed genoeg is, tenzij je het Volgende Product hebt dat het Beter zal gaan maken. Niemand kan zich Herinneren wanneer ze Veranderd en Vervallen zijn in Acceptatie van zulk Bizar Gedrag. En toch, het is Geaccepteerd en ieder Kind, wordt dit vanaf de Geboorte als de Enige Realiteit Geleerd. Ingebed, op ieder niveau – het impliciete en stilzwijgende Concept: “je bent een Mislukking en je Leven zal nooit goed genoeg zijn”. Wanneer je het Acceptabel Maakt, als een Individu, kun je Nooit zelf vervulling Bereiken door jezelf – je zal altijd iets Nodig hebben om je Beter te Voelen”.

“Als een Voorbeeld in de Geschiedenis, als we naar de Middeleeuwen Kijken – en dan de Industriële Revolutie en de verscheidene stappen die onze Economie nam – zul je hierin ingebed Opmerken: het Absolute Lijden dat de Mens Dwong te ontwikkelen binnenin zichzelf, dingen als Moed. Maar deze Moed was in feite Ingebed en Gefundeerd in Mislukking. En, onverschillig voor het Lijden – het Fascinerende ding is: dat de Mens op een Individueel Niveau zo Beheerst wordt, door Mislukking, dat ze de Eenvoud van het Eindigen van alle mislukking Niet Kunnen Bevatten. Hetgeen overduidelijk is Samen te Werken als EEN groep, als Mensheid, als Leven – en te Geven aan elkaar, zoals je zou willen Ontvangen.”

“Dus, als we Kijken naar één van de Primaire Invloeden die dit Mislukking-Concept heeft Uitgedaagd: zullen we Opmerken dat het Jezus was. Niet zozeer vanwege Wie hij was, maar Eerder als Hoe zijn Boodschap Gebruikt werd. Fascinerend genoeg – in plaats van de Praktische Levende Woorden te nemen waarmee een samenleving te creëren die het Beste is voor Al het Leven; werd Jezus Vergoddelijkt en Bloed en Dood werden de Ingangen tot Vervulling. Zo Angstaanjagend Eng, dat iedereen alleen in het Zien of het Horen van het Verhaal – Onmiddellijk Mislukking zou Accepteren, omdat ze zichzelf niet Kunnen Zien om dat OOIT te doen, te lijden voor anderen, om gekruisigd te worden– en om zonder zonde te zijn.”

“Ongelukkigerwijs, zul je Opmerken dat er nergens – Enige Indicatoren door de geschiedenis heen zijn die de Geest Uitdagen. In plaats, is de Geest gebruikt als een Manier om deze Mislukkingen te Rechtvaardigen. Omdat Individualiteit Gedefiniëerd is om van de Geest te zijn en dus – het Wezen, die bij de Dood de Ziel zou zijn, als Doel zou hebben – een Toewijding, om Mislukking te Overwinnen. Niet op een Praktische Manier maar eerder in het Creëren van Gevoelens die benoemd werden als ‘Hoop’, ‘Liefde’ en Veel Meer. Allemaal fascinerenderwijze, de Daadwerkelijke Creaties van de Mensheid. En Niet het Rechtstreekse Ontwerp van degenen die de Realiteit Ontwierpen. In Anu’s Aanvankelijke Interviews, praatte hij over het Fascinerende ding – dat de Mensheid Liefde Creëerde. Hij hoefde Niets te doen. Alles wat hij zeker moest stellen, was dat – iedereen, onafhankelijk van hoe zij proberen – Altijd Mislukken. En als je naar je Leven Kijkt: zul je dit Herhalende Patroon Zien.”

“Dus, in Moderne Tijden – maakte de Mensheid Liefde Fysiek. Het was deze Behoefte aan Vervulling – een Manier om te meten of je werkelijk Hoop, Liefde, Zelfvervulling bereikt hebt – en de Mens vond Geld uit. Dus, hier Zijn we: in een Totale Realiteit waar ieder Afzonderlijk Deel van de Bestaande Wezens Illusies zijn – zelfs Vlees gemaakt, zogezegd. Met zo’n Volledig Geloof, dat dit De Enige Manier is dat Dingen Ooit kunnen Zijn – dat, niet een enkel moment Besteed is aan het Begrijpen en onderzoeken HOE dit Alles tot stand is gekomen.”

“De Ziel was de Drager van het Voorgeprogrammeerde Ontwerp dat Ingeprent zou worden in het Fysieke. En door de Tijd heen, uiteindelijk, was er een Manier Gevestigd om de Mens te Doen Geloven – dat wanneer je je Goddelijke Afkomst Accepteert en het Concept dat je terug zult Keren tot jouw Schepper als Eén die jouw Lessen van Mislukking overwonnen heeft door hoopvol te blijven, door te focussen op Liefde – dit jou jouw Ziel terug zou Geven, zogezegd. En als je het Geloof onderzoekt van degenen in Spiritualiteit: zij zijn allen door een Proces gegaan van het Ontwikkelen van hun Ziel, wat het Ontwikkelen is van Hoop, Liefde, Licht en ALLE Punten die jou Toestaan om Mislukking te Rechtvaardigen – om jezelf af te Scheiden van het Systeem dat dit veroorzaakt, om jezelf te Beschermen met Geld en Bezittingen; en om Dankbaar te Wachten op je Dood en je VERDIENDE BELONING van het Terugkeren naar jouw Familie van de Ziel. Dit is Diep Verankerd en daar is Massa’s over Geschreven. Zelfs de Psychologie zoals het bestaat vandaag de dag, neigt hier Uitgebreid in te gaan – gebruik makend van dezelfde concepten, om de Persoon te Motiveren op te staan vanuit Mislukking. In plaats van de Mislukking te Voorkomen – Mislukking is Hopen op, omdat dat het wezen zal Dwingen de Tegenovergestelde Polariteit te Omarmen, de Positieve Boodschap. En, als ze eenmaal een Positieve Benadering hebben – zijn ze van ‘Gezonde Geest’. En in zekere zin, komt het woord ‘Gezond’ (Healthy) – van ZONDE (Hell). Je bent door de Zonde (Hel) gewandeld, je creëert je Eigen Positief Gesneden Beeld dat er voor zal Zorgen dat er – op Zijn Minst: in jouw Graf, op jouw Grafsteen een Positieve Herinnering zal zijn; en de Hoop – zoals je kunt Zien, zelfs vanaf de Egyptische Tijd – op iets beters in het Hiernamaals. Maar, nergens – hebben we zelfs maar het Geringste geavanceerde Intellect dat overwoog HIER uit te zoeken en deze Bizarre Manier van bestaan te voorkomen.”

“Dus – Begrijp, in je Proces: zul je de Mislukking onder Ogen zien. En in de Groep – is het Belangrijk om elkaar te Ondersteunen – om nooit Conclusies te trekken en om het Belang van Schrijven te Realiseren. De Schoonheid van Schrijven is dat het Extreem Moeilijk is om iets te Schrijven wat je niet Bedoelt, in het bijzonder in de Reis naar Leven. Dat is Waarom, wanneer iemand gemene dingen Schrijft – het is wat zij werkelijk bedoelen. En daarom, is het Belangrijk voor een ieder om te Blijven Schrijven – omdat, in zekere zin, je diegenen die jou Ondersteunen in de Groep aan het Vertellen bent – dat je Oké bent en dat je jouw Uitdagingen goed Hanteert – en zij kunnen in jouw Schrijven Zien wanneer je Hulp Nodig hebt. En dan, stel ik voor – Help Je, waar je kunt.”

“Realiseer je: er kan Nooit een Snelle Oplossing voor dit Probleem zijn, omdat je Fundamenteel – jezelf moet Veranderen, zo Helder, dat zelfs waar je Alleen bent: je Geen Kwaad zult Spreken over een ander, je Niet zult Roddelen, je Geen deel zult uitmaken van het Veroorzaken van hun Mislukking alleen maar om hen naar beneden te halen – je zult jezelf door je wil oproepen een manier te Vinden binnenin jezelf, die de Weg is voor jezelf en anderen, die zal Leiden naar een Wereld die het Beste is voor Alles en Iedereen. En bij het Vinden van deze Weg – in jezelf, zal je de Weg Voorgaan en dus – per definitie, een Werkelijk Leider zijn. En hierin, een ieder die de Weg Voorgaat – zal Gelijkheid Vertegenwoordigen en vanwege het Beoogde Resultaat van Wat het Beste is voor Al het Leven: Eén zijn. Hierin: is ieders Individuele strijd Uniek en in zekere zin Alleen. Omdat, je Uniek bent Voorgeprogrammeerd, al zijn de Patronen die gebruikt zijn hetzelfde – de specifieke Ervaringen zullen Eerder Persoonlijk zijn. Daarom is het Belangrijk om je Vastberadenheid te Versterken, Realiserend: in dit Stadium – dat je Alleen Eén Leven hebt om de Missie van het Creëren van jezelf als Leven als Wat het Beste is voor Al het Leven te Volbrengen, als het Levende Woord – Zowel vanbinnen als vanbuiten, Gelijk. Zodat er Geen Conflict bestaat vanbinnen en vanbuiten in Iedere Ademhaling, zodat je niet de Oorzaak bent tengevolge van je eigen Conflict van je Eigen Mislukking.”

“Iedere Mislukking die je onder Ogen zult zien in het Systeem – is Puur een Uitdaging Hoe een Manier te Vinden om een Oplossing rondom het punt te Presenteren, die – door Toepassing van Wat het Beste is voor Alles en Iedereen, de Mislukking zal Oplossen en het verandert in een Win-Win voor Alles en Iedereen. Het Gebruik van zo’n Benadering, zal Weldadig zijn voor jezelf en zal ook Anderen Bevoordelen en zal betekenen dat je jouw Proces zo Effectief mogelijk Wandelt.”

“Ten aanzien van het punt van Jezus en zijn Mislukking – Begrijp: dat dat een Perspectief is om aan te Tonen dat – er Verscheidene Benaderingen zijn om de Kruisiging te Beschouwen en dat Jezus’ bereidwilligheid om Gekruisigd te worden ook Zelfmoord genoemd kan worden.”

“Dus, daarom: Je kunt je Uiterste Best doen in je Proces- maar Uiteindelijk – je Overgeven aan Mislukking, omdat het Allemaal Onmogelijk lijkt. En dan, zal jouw Opgeven ook een Zelfmoord zijn omdat: zelfs als je Voortgaat in hetzelfde Lichaam maar je het Leven Opgeeft – je de Mogelijkheid Doodt van jezelf om Leven te Zijn.

“Geld is het Gereedschap geworden waarmee men een gevoel van Macht Ervaart over je Omstandigheden –  die je zal Vermommen en Beweren ‘Succes’ te zijn. Maar, succes in zijn Context die Betekenisvol zou zijn, zou zijn: een Wereld die het Beste is voor Al het Leven –  Waar Alles en Iedereen verzorgd wordt. Individueel Succes, zal Altijd een Uitgangspunt van Mislukking hebben – en het Geloof dat op de één of andere manier, omdat je Meer hebt dan anderen, je Succes Bereikt hebt. Dat is Zeker geen Maatstaf voor Succes. Maar eerder, Gelijkend op een Piraat die Rooft en Steelt uit Eigenbelang.”

“ Afstemming met elkaar is Niet zozeer een Ervaring van Verbinding – het is Eerder de Manier waarop ons Systeem Functioneert, waardoor Alles en Iedereen verzorgd wordt – hetgeen Bevestigt dat we onze Onderlinge Verbondenheid Begrijpen. Het heeft Geen gevoel, het heeft Geen Gevoel Nodig – en ieder gevoel van Verbinding, is nog steeds Gebaseerd op Mislukking. Wanneer twee of meer dan zouden ontmoeten in het Fysieke als een Werkelijke Verbinding: zal er Respect en Achting Zijn voor Wat Bereikt is als Mensheid, als Eén, als Gelijk. En een ieder zal het Proces Begrijpen dat ieder door moest gaan om zichzelf te Transformeren om zulk een Staat van Individualiteit te Bereiken die Leven Waard is.”

“Er is een Punt dat Zo Uitdagend is – dat het zal Voelen alsof men het Nooit voor elkaar kan krijgen en men moet Voorbij dit Punt komen. Geef je jezelf op, niet Echt. Omdat het Zelf nog niet Bestaat. Geef je op om het Zelf te Worden – Ja, dat is Specifieker. Begrijp dat: het Opzettelijk Geprogrammeerd was om je te doen Geloven dat je jezelf Opgeeft. En daarin – zou je jezelf Afstemmen op dit Zelf dat ‘vol zonde’ is. Maar in feite – is dat Niet een Zelf in de Wezenlijke Context van het Woord. Het is Slechts het Zelf waartoe iedereen kwam te Accepteren. Hetgeen ALLES van Mislukking Belichaamt en men zou dat Mislukte Zelf op moeten geven – omdat dat Mislukte Zelf jou nooit zal ondersteunen als Leven of een ander als Leven.”

“Dus, begrijp: je hebt de Namaakzelf Gecreërd volgens de Drijfkracht en Motivatie van bijvoorbeeld, Hoop, zodat, in plaats van het Opgeven van de Namaakzelf en het Vestigen van het Werkelijke Zelf – je de Namaakzelf Rechtvaardigt – om het Nooit op te Geven, door bijvoorbeeld Hoop te gebruiken. En dan een Namaakrealiteit van Eigenbelang Creërend waar alleen JIJ van profiteert, omdat jij Profiteert – overtuig je jezelf dat je Acties Rechtvaardig waren.”

“Iedereen is nu te bang om dood te gaan – en niemand wil hun Geld opgeven, hun Seks, hun Playboy, hun Pornokanaal, hun Prachtige Hawaïstranden – dus, maak je geen zorgen, de Oorlog gebeurt op straat tussen Dronken mensen, in huizen, waar mensen krankzinnig worden. En met name in Economische Oorlogen. Maar, een Grote Oorlog – degenen met  Gevestigde Belangen hebben teveel te Verliezen, zij zullen alleen Oorlog maken in Arme Landen waar de Arme Nevenschade is. Of in andere Landen waar ze Enorme Fortuinen kunnen maken.”

Desteni Leadership Forum – 13 Maart 2013

Failure in relation to the SOUL – Bernard Poolman

(Vertaald in samenwerking met Sylvie Jacobs)

bigstock-Deep-Love-1056039_ro_595

(Link naar Witness-blog)

———————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 467 – From Christianity to Desteni – How did I do that?

media_xl_1033183-bijbel

Within the Google Hangout about Christianity there was a question how I was able to step out of the Christianity boat and start walking within the principles Desteni stands for. On this I answered that I never really stepped into the Christianity boat but that I had made a shift from the ‘love of God’ towards the ‘love of soulmates’ or just an ultimate partnership with ‘The One’ as something ‘to reach out for’ within myself. Which is so, I did made that shift, so that was/is the greatest illusion for me to walk through. However, I found my answer incomplete. As the reason why it was easy for me to let go of what I found supportive within Christianity and to start walking with Desteni, is that within Desteni, the words of Jesus are involved and actually taken as a starting point. ‘Investigate all things and keep what is good – Do onto another as you would like to be done onto – Give as you would like to receive’.

‘Investigate All Things and Keep What is Good’, ‘Do onto Another as You would Like to be Done onto’, ‘Give as You would Like to Receive’ – See more at: http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/03/day-333-jesus-message-is-not-religious.html#sthash.lbn04T7U.dpuf

Within Christianity, the words of Jesus in general within the bible – not especially these ones mentioned above – were what was intriging me and within this, there was Forgiveness involved. The role of God as presented within this religion was something that caused some friction within me everytime these words were spoken and so, I never stepped “into Christianity” as I could not stand as and by everything that is presented within.

So, when Desteni came in – Sylvie found Desteni on the internet and started investigating everything and involved me within this and one of the first things that she mentioned was that the words of Jesus are in it – and because of ‘the words of Jesus’ integrated, it has not been a point of doubt with regards to what I have walked within Christianity, as finally the words of Jesus are used and implemented, investigated and lived in common sense. (Before this Sylvie and I were investigating how to be ‘disciples of Jesus’ in a more common sense way and Desteni is actually providing the tools to walk and implement the principle of equality and oneness in a practical way).

Because I have not been raised ‘as a Christian’ in  a direct way – indirectly we are all raised within a religion – and I had shifted my veil of illusion towards the ‘soul-love’ (which I will expand on sometime later), I have never allowed myself to accept Christianity as ‘the one’ religion – although it was the religion that I could find myself in the most if not applied in an absolute way – and I also did not create a resistance towards Christianity. As I said, the illusion that I did have allowed myself to accept, was the illusion of the soul as ‘who we are’ and within this I had kind of accepted the concept of soulmates, however there were also always some doubts about it, some unclarities, but I wanted it so badly and it was the only way for me to see any sense in relationships, so I accepted it more or less. I also interpreted the words of Jesus within a ‘feeling’ inside as ‘divine love’, so there did take place a separation as an interpretation from it in and as the mind to make me ‘feel good’. But I approached it in and as a self-investigation where in I myself was the reference. The problem here was that I was not a clear reference for and as myself, because, as everyone, I have separated myself in and as the mind which I did not really understood for what it is – for who I am and have become and so I kept on searching for answers.

The concept of forgiveness as how it is offered in a Christian approach, that I struggled with, as I did not understand how I could forgive another. I simply felt inside that I had not forgiven and so, I could not say and live these words.  However I understood that forgiveness is necessary as we cannot hold on to revenge. So then there is a problem as I did not have a practical way to apply and live this.

Within Desteni, the tool to work with is Self-Forgiveness. Well that is something that I immediately could accept and start working with, although it took me a while before I could really grasp the totality of it. And from self-forgiveness I can go to forgiveness, as understanding of self means understanding of others as self. (The difference between forgiveness and self-forgiveness has been discussed within the Google Hangout).

So, from Christianity – the words of Jesus as written in the bible and the concept of Forgiveness – towards Desteni – the words of Jesus expanded and explored in common sense and applied in practical living and brought back to self in and as Self-Forgiveness – well that is how it was clear for me to go from Christianity to Desteni without having conflict in this decision.

Within Desteni, the existence of Humanity and the role of God is explored and explained in detail for the first time in human existence without leaving information behind. So, if one is really interested and ready to face how we have existed as humanity – you will find everything in Desteni that was unclear within Christianity. As every so called Christian or other religion participant  has questions that are answered with ‘only God knows’. Some put them aside, some keep on asking, some turn their back on the religion, some accept a complete illusion – it are all ways to ‘deal’ with the lack of real information. This is what I always ‘bumped onto’, which I experienced within myself as ‘it is not complete, it is not making sense, it is not ‘whole’ in a way’. I have never experienced this within Desteni, as everything make sense. And – what I did have as a clear reference, was my own body and physical complaints which was the main reason for me to keep on searching and also here, I finally got answers and tools to really investigate and start to understand the influence of my own mind within this all.

Of course I have experienced and do experience resistance to let go of my own created illusions, to not want to face myself, to protect myself as who I have become. But I never have had this friction inside myself that their were no answers, that there was information kept away and things like that or that it doesn’t make sense.  There is total clarity, frankness and support; if one wants to look inside self. If one is not willing to investigate and see into self, everything will be interpreted as a polarity to keep the illusion of the mind alive and so, information will be turned around within ones own mind to protect itself. Until one find: ‘Oh my God, how could I have missed this’. As we have missed ourselves completely within existence.

What I have done in the beginning is to start with the information that makes sense and to not only focus on the things that cause resistance inside. I did take time for it, to walk through resistance, to see for myself if ‘there is really no other way’. I accepted the things that were provided to me and I did read it, although it was with resistance and fear of ‘loosing another illusion’. Untill I decided, okay, if this all make sense, then I should investigate everything. As I cannot keep on walking with one foot in and one foot out and only take what ‘suits’ me. It’s all or nothing in a way. And from here, things did change as this decision will support oneself to open up, to really see, listen and investigate and bring the resistance back to self. And interesting enough, a part of the resistance will disappear within this decision itself. For the rest one will during walking realize that there is no other choice than ‘bringing it back to self’, as no one else will make the change for us.

Is this than a brainwashing, just as how a Christian accepts God in a way? As how I have accepted ‘the Soul’ in a way as a shift from god to the soul as ‘god’? I can say, No, it’s not. It is a decision to STOP the brainwashing and illusion and to start taking self-responsibility for it, as it, within it. But this is what one can only walk and proove for and as oneself. As our own walking, will be our own proove. Change willl not take place over one night.

So from ‘Christianity to Desteni’ – I would say, it is a practical way of walking as how Christianity is ment to be within the words of Jesus and we do not follow Jesus, but we follow his words within a practical application, in and as ourselves, as what is best for all Life.

How does that sound?

To investigate:

What is the relationship between Jesus and ‘Life’?  (Interview)

Day 333 – The Jesus Message is Not a Religious Message

Dag 461: Sceptics Failed the Jesus Message

Jesus – I’m not comming on a cloud

Jesus – The forgiveness of Jesus

Jesus – The Guidelines of Forgiveness Part 1

Jesus – Responsibility

Mother Teresa’s story: The life of the saint Part 1

Mother Teresa: My perspective on purity

Winged – The Chronicles of Jesus

Dutch:

Jezus (Overzicht artikelen)

———————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

 

 

 

 

Dag 466 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-4 – “ik ga weg” (vervolg)

Zelfcorrigerende toepassing behorende bij: Dag 485 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-4 – “ik ga weg”

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in een intern gesprek in de woorden ‘ik ga weg’ dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik in een intern gesprek beland ben ten gevolge van emoties die ik heb aangemaakt als reactie op de gedachte ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ en dat ik mezelf eerst dien te stoppen in participatie in interne gesprekken.

Ik realiseer me dat ik al vrij laat ben en dat er al emoties en een gedachte aan vooraf zijn gegaan waarin ik niet gewaar was en dat ik dus al ‘weg’ ben, vertrokken in de geest.

Ik stel mezelf ten doel een kleine fysieke beweging te maken binnenin mezelf en mezelf zo uit de bezetting in en als de geest te halen, uit de bezetenheid van het interne gesprek in en als de woorden ‘ik ga weg’.

Ik stel mezelf ten doel dit stoppen werkelijk te menen, mezelf werkelijk en direct te stoppen en te staan in en als het woord ‘STOP’ want alhoewel het voelt alsof het interne gesprek als ‘ik ga weg’ een eigen leven leidt en ik werkelijk denk weg te willen of moeten – realiseer ik me dat ik zelf beslis om deel te nemen of om te stoppen met deelname in en als deze woorden in dit interne gesprek en dat ik hierin ‘tegen mijn gevoel’ zal ingaan, waarin ikzelf in en als gevoel niet te vertrouwen ben en dus, dien ik de verantwoordelijkheid van de geest/het bewustzijn zelf over te nemen.

Ik stel mezelf ten doel om mezelf als wezen te positioneren en niet voorover te vallen in en als de energie – als ‘hoe het voelt’  – welke ik heb opgebouwd in deze participatie in de geest, door een paar keer 1-2-3 tellen in te ademen en uit te ademen totdat de energie afneemt zodat de energie gescheiden wordt van het fysiek en de fysieke energetische ervaring afneemt omdat ik zelf niet in de energie ga maar hier blijf in het fysiek.

Ik stel mezelf ten doel om na het stoppen van deelname in het interne gesprek als ‘ik ga weg’, het op te pakken vanaf het activatiepunt en hierin te zien wat de gedachte geactiveerd heeft en hierop in het geheel zelfvergeving en zelfcorrectie toe te passen – dus op het activatiepunt en de activatie en de gedachte zelf en op het geheel aan reacties en interne gesprekken wat opkomt als het eenmaal geactiveerd is – waarin ik me realiseer dat een activatiepunt een heel klein dingetje kan zijn die een gedachte als (voornaamste) persoonlijkheid activeert in en als mij als ik niet gewaar ben van mezelf in het moment.

Ik stel mezelf ten doel om te oefenen en mezelf te trainen hier en gewaar te zijn in en als het moment van activatie van een gedachte als ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ als een (voornaamste) persoonlijkheid in en als mij door  te letten op mijn houding en mijn borstbeen iets op te tillen, mijn kin iets omhoog te doen, mijn schouders iets naar achteren te bewegen en me fysiek iets te bewegen en zo uiteindelijk te voorkomen dat ik in de gehele persoonlijkheid verdwijn en mezelf tijdig stop in en als de adem.

Ik sta mezelf niet langer toe in de (voornaamste) persoonlijkheid te stappen in en als de gedachte ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ en in plaats hiervan, mezelf te stoppen en verantwoordelijkheid te nemen voor de activatie van deze gedachte en voor de gedachte zelf in en als mij in en als zelfonderzoek.

Ik sta mezelf niet langer toe weg te gaan naar aanleiding van de woorden in een intern gesprek als ‘ik ga weg’ binnenin mij en in plaats hiervan in en als mezelf aanwezig te blijven en/of weer te komen tot aanwezigheid en zelfverantwoordelijkheid te nemen voor wie ik ben in participatie in deze woorden door middel van toepassing van de ademhaling, de beslissing tot stoppen, de kleine fysieke beweging en fysieke houding, de zelfvergeving en zelfcorrectie en indien nodig het uitschrijven van wat er gebeurt binnenin mij.

—————————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

 

 

Dag 465 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-4 – “ik ga weg”

Voor context zie: Dag 398 – Wie ben ik aan het verdedigen?

Voor overzicht van de gehele serie:

Dag 469 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Reactiedimensie-12 – Schaamte

Dag 482 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-1 – “hoe kun je dit nou doen?”

Dag 483 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-2 – “dit meen je niet”

Dag 484 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-3 – “dit kan niet waar zijn”

Backchatdimensie (interne gesprekken):

hoe kun je dit nou doen?

dit meen je niet

dit kan niet waar zijn

ik ga weg

wat denkt die ander wel

ik snap niet dat die ander dit niet ziet

ik heb toch gelijk?

hier wil ik niet mee leven

schaam je je niet?

dit ga ik niet doen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te participeren in een intern gesprek in de woorden ‘ik ga weg’ ten gevolge van emoties in mezelf als reactie op de gedachte ‘het is zo zelf zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ zonder in te zien, realiseren en begrijpen dat ik allang weg ben gegaan, weg van mezelf door participatie en geloof in een gedachte waarna ik wegga in de emotionele reacties; feitelijk naar voren val als mezelf in en als de geest, in en als deze emotionele reacties waarin ik mezelf toesta de energie in en als de emotionele reacties, te integreren in en als mijn fysiek ter bevestiging van mezelf als ‘dit ben ik’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weg te willen van mezelf als wie ik ben in en als reactie op een gedachte in mezelf die geactiveerd wordt door de woorden van een ander als ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling over mij geschreven en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weg te willen van wie ik gecreeerd heb in en als mijn fysiek in en als een geloof als ‘dit ben ik’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weg te willen van wie ik geloof te zijn en dus, niet te willen zien wie ik ben in en als reactie op een gedachte in mezelf die geactiveerd wordt door de woorden van een ander als ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling over mij geschreven en dus, wil ik weg van diegene die deze woorden schrijft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weg te willen (gaan) van die ander die de gedachte ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ activeert in mij met woorden als ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling over mij geschreven in een poging om controle te behouden over ‘wie ik ben’ in en als de gedachte ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ welke feitelijk een zelfonderdrukking is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te onderdrukken in en als de ervaring van angst om de controle te verliezen als ‘wie ik ben’ in communicatie met een ander die woorden als ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling over mij schrijft, waarin ik niet weet of die ander ziet wie diegene zelf is in en als het schrijven/plaatsen/spreken van deze woorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik controle behoud door te willen dat een ander in de woorden ziet, waarin mijn startpunt dus controle is, gebaseerd op angst en dus op oordeel, in plaats van in mijn eigen woorden als gedachte als oordeel in en als mezelf te zien en hierin gelijk te (gaan) staan als mezelf in en als deze woorden door zelf verantwoordelijkheid te nemen voor wie ik ben in de woorden in de gedachte als oordeel als angst door toepassing van zelfvergeving en zelfcorrectie op de gehele persoonlijkheid in en rondom deze gedachte.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik geen controle heb over mijn eigen gedachte als ‘dit is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ en hierop volgend emoties en weer woorden als gedachten in interne gesprekken zoals ‘ik ga weg’ en dus, probeer ik de (woorden van) de ander te onderdrukking in een poging om het activatiepunt van mijn gedachte te onderdrukken, weg te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weg te gaan in en als reactie op een gedachte in mezelf als ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ en het hieruit voortkomende interne gesprek als de woorden ‘ik ga weg’ daadwerkelijk op te volgen in en als het fysiek, waarin ik tegelijkertijd bemerk dat er iets niet klopt, dat ik eigenlijk niet weg hoef te gaan en wil gaan maar dat ik niet weet hoe te blijven (staan) in en als mijn eigen reactie op de gedachte in mezelf als ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weg te gaan bij mezelf, mezelf te verlaten door te geloven dat een gedachte in mij over een ander gaat, hierop emotioneel te reageren en vervolgens interne gesprekken te voeren binnenin en dus met mezelf en hierin een ervaring te creeren van ‘mezelf te verliezen’ als ‘de controle verliezen’, terwijl ik de zelfcontrole als zelfbeweging in het begin heb weggelegd door de gedachte als ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ direct op de ander te plaatsen als zijnde ‘dit gaat over de ander’ waarin ik mijn zelfverantwoordelijkheid wegleg en dus mezelf geen richting meer kan geven en me zo gestuurd te voelen door de ander – waar ik zelf net mijn verantwoordelijkheid bij heb weggelegd en wie ik vervolgens dus het liefst wil onderdrukken in de woorden die hij/zij spreekt – wat niet de oplossing is en wat niet lukt en dus, in en als het fysiek gemanifesteerd, zie ik geen andere mogelijkheid dan werkelijk weggaan in fysieke realiteit om zo mezelf weer ‘terug te vinden’ totdat dit proces zich herhaalt aangezien ik geen verantwoordelijkheid heb genomen voor en als mezelf binnen dit proces in en als de geest en dus, keert het bij me terug om in te zien, zelf te vergeven en zelf te corrigeren en zo zelfverantwoordelijkheid te nemen voor wie ik ben in de woorden in gedachten en hierbij de energetische ervaringen als gevoelens en emoties en hierop volgende interne gesprekken en uitvoerend gedrag en de (fysieke) consequenties hierin.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te proberen een ander te onderdrukken in de woorden die hij/zij spreekt in een poging de controle te behouden op de activatie van een gedachte in mij als ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen en hierin de gehele energetische ervaring en opvolgende interne gesprekken als ‘ik ga weg’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in en als het wegleggen van mijn verantwoordelijkheid in en als het geloof dat woorden in en als een gedachte van mij over een ander gaat, hierin evenzo – in gelijke mate – een geloof aan te nemen dat de woorden in en als een gedachte van een ander – gesproken, geschreven, gedacht – over mij gaat/zou kunnen gaan en dus druk doende ben met woorden van een ander in plaats van me te ontfermen over mijn eigen woorden en wie ik ben hierin.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf volledig afhankelijk te maken van een geloof in de woorden van de ander=de mind (van mezelf en/als de ander) in wie ik ben in en als dit geloof, in en als de geest door het wegleggen van mijn zelfverantwoordelijkheid en zo mezelf volledig te missen hier in gelijkheid in en als het fysiek, zonder werkelijk en volledig in zelf te zien hoe en waar ik me heb afgescheiden van en in mijn eigen woorden in gedachten en interne gesprekken en dit terug naar zelf te halen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn zelfverantwoordelijkheid en hierin mijn zelfbeweging weg te leggen bij de ander(=de mind) en dus bij de geest in het algemeen in en als mezelf, geprojecteerd op iets of iemand buiten mij in en als een geloof dat ‘die ander’ mij kan besturen of controleren waarin ik uiteindelijk maar 1 oplossing denk te zien in de woorden in een intern gesprek als ‘ik ga weg’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik het recht heb om weg te gaan door geloof in de rechtvaardigingen in gedachten in en als interne gesprekken zoals de woorden ‘ik ga weg’ zonder werkelijk te onderzoeken hoe ik tot deze rechtvaardiging kom en of dit het beste is voor mezelf als leven (en dus voor leven in het algemeen).

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een reden te creeren om weg te gaan in en als activatie van en geloof in een gedachte als ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ welke leidt tot emotionele ervaringen en interne gesprekken waarin de woorden ‘ik ga weg’, waarin ik de woorden van een ander als ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling over mij geschreven, gebruik als excuus en rechtvaardiging om weg te gaan en zo, mezelf in en als voornaamste persoonlijkheid in stand te houden in en als een geloof in ‘dit ben ik’.

Wordt vervolgd (inclusief zelfcorrigerende toepassing op ‘ik ga weg’ ).

————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 464 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-3 – “dit kan niet waar zijn”

Voor context zie: Dag 398 – Wie ben ik aan het verdedigen?

Voor overzicht van de gehele serie:

Dag 469 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Reactiedimensie-12 – Schaamte

Dag 482 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-1 – “hoe kun je dit nou doen?”

Dag 483 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Intern gesprek-2 – “dit meen je niet”

Backchatdimensie (interne gesprekken):

hoe kun je dit nou doen?

dit meen je niet

dit kan niet waar zijn

ik ga weg

wat denkt die ander wel

ik snap niet dat die ander dit niet ziet

ik heb toch gelijk?

hier wil ik niet mee leven

schaam je je niet?

dit ga ik niet doen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te participeren in een intern gesprek in de woorden ‘dit kan niet waar zijn’ ten gevolge van emoties die ik ervaar als reactie op de gedachte ‘Het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ welke wordt geactiveerd in mij door de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling over mij geschreven en waarin ik deze gedachte die opkomt, geloof en gebruik ter controle in en als oordeel – als beoordeling van deze woorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een situatie probeer te controleren door een gedachte die geactiveerd wordt en opkomt in mij, te geloven en in te zetten als oordeel – ter beoordeling van de woorden binnen een situatie en dus ook van de situatie waarin ik met emoties reageer op mijn eigen gedachte welke vervolgens een intern gesprek voortbrengt als in de woorden ‘dit kan niet waar zijn’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb door deel te nemen in een oordeel als beoordeling van de situatie, de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ inderdaad persoonlijk te nemen door een karakter te activeren in en als geloof en participatie in de gedachte ‘Het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ en door reactie op mijn eigen gedachte en hierop aanvullend een activatie van een intern gesprek in de woorden ‘dit kan niet waar zijn’,  het meer en meer persoonlijk te maken in en als interpretatie in en als een persoonlijkheid, waardoor ik niet meer in staat ben om te zien of de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ een projectie zijn van de ander of juist werkelijk over mij gaan en ik niet meer in staat ben om dit helder te verwoorden – het enige wat ik nog zeker weet en ervaar is alsof het over mij gaat doordat ik zelf deelneem in en als een gedachte als oordeel over deze woorden in herhaling over mij geschreven met hierop volgend reacties en interne gesprekken, eindigend in een staat van ongeloof als in de woorden ‘dit kan niet waar zijn’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het te veroordelen als iemand woorden zegt of spreekt over mij zonder (in mijn ogen) zelf te zien of de woorden in en als startpunt, in eerste instantie over zelf gaan welke eventueel in mij gespiegeld zichtbaar worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te begrijpen dat de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ alleen over mij geschreven worden aangezien we ons nog in persoonlijkheden bewegen en we dus juist bezig zijn met het inzien van wat en hoe we het persoonlijk maken in en als een spreken van woorden in en als het startpunt van een persoonlijkheid in en als de geest, zonder dat we zien dat we hierin participeren aangezien we het voornaamste persoonlijkheidssysteem – the main personality-system – in en als onszelf, niet direct zien in en als een geloof als ‘dit ben ik’ en we dus alleen in het inzien en doorheen zien van onze eigen geschreven woorden, kunnen zien wie we zijn in en als dit voornaamste persoonlijkheidssysteem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me door de worden ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling over mij geschreven, ongelijk benaderd te voelen alsof ik het persoonlijk neem en de ander hier buiten staat, terwijl de projectie in de woorden ansich als ‘ze neemt het persoonlijk’ juist duidt op een startpunt in en als participatie in een persoonlijkheid in en als de geest, welke hetgeen is waar ik op reageer als en wanneer dit niet wordt ingezien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat een ander niet inziet dat die in een persoonlijkheid participeert als de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling over mij geschreven worden en dus, vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te reageren met een ervaring van ‘ongelijk benaderd worden’ op mijn eigen gedachte dat de ander niet inziet zelf in een persoonlijkheid te participeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik reageer op dat een ander iets niet inziet, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik reageer op het feit dat ik zelf iets niet inzie in en als een ‘ervaring’ als geloof dat de woorden van een ander over mij gaan en dat ik hierin ongelijk sta aan en als mezelf en me dus per direct ‘ongelijk benaderd voel’ wat ik vervolgens projecteer op de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn ervaring van ‘ongelijk benaderd voelen’ te projecteren op een ander en hierin mezelf te verongelijken in en als participatie in projectie van een gedachte over een ander en hierop volgend reacties als gevoelens en emoties en weer hierop volgend interne gesprekken, waarin ik meer en meer energie genereer en mezelf meer en meer afscheid dus verongelijk als ongelijk maak aan en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te veroordelen als en dat een ander in een (voornaam) persoonlijkheidssysteem participeert en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te veroordelen als en dat ik zelf in een (voornaam) persoonlijkheidssysteem participeer in en als het geloof en de aanname van ‘dit ben ik’ en in en als dit zelfoordeel, mezelf toe te staan te participeren in (een geloof in) gedachten, gevoelens, emoties en interne gesprekken, wederom in en als de instandhouding van mijn eigen voornaamste persoonlijkheidssysteem welke ik neig te projecteren op de ander.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in een intern gesprek in de woorden ‘dit kan niet waar zijn’ dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik al in het interne gesprek beland ben en dat er dus een gedachte en reactie aan vooraf is gegaan en dat ik dus kan onderzoeken wat het triggerpunt/activatiepunt is hiervan.

Ik realiseer me dat ik eerst mezelf dien door te stoppen met participeren in een intern gesprek als in de woorden ‘dit kan niet waar zijn’ voordat ik in staat ben om iets te onderzoeken en vergeven in en als mezelf.

Ik stel mezelf ten doel, mezelf te stoppen met participatie in een intern gesprek als in de woorden ‘dit kan niet waar zijn’ door een kleine fysieke beweging in en als mezelf te maken en mezelf hiermee uit het intern gesprek in en als de geest te halen, in en als de realisatie dat participatie in een intern gesprek me verder weg leidt van mezelf en door dit stoppen werkelijk te menen in en als de woorden ‘ik stop’.

Ik stel mezelf ten doel het verloop van het intern gesprek terug te brengen tot aan het activatiepunt waarin ik onderzoek in mezelf welke gedachte hier geactiveerd wordt en hierop volgend reacties als gevoelens en emoties welke leiden tot participatie in een intern gesprek als in de woorden ‘dit kan niet waar zijn’ waarin ik zelfverantwoordelijkheid neem voor activatie van en participatie in de gedachte, de reactie en het interne gesprek.

Ik stel mezelf ten doel in en als mezelf te zien, in en als activatie van de gedachte, reactie en het interne gesprek welke persoonlijkheid geactiveerd wordt en hierin te onderzoeken of dit het voornaamste persoonlijkheidssysteem betreft in en als een geloof als ‘dit ben ik’.

Ik stel mezelf ten doel de woorden van de ander over mij –  al dan niet geprojecteerd, te onderzoeken in en als mezelf door te zien in het activatiepunt en de gedachte als oordeel en reacties en interne gesprekken hierop volgend binnenin mij, welke zullen leiden tot het inzien en deconstrueren van (het geloof in en de aanname van) dit voornaamste persoonlijkheidssysteem in en als een geloof hierin en aanname hiervan als ‘dit ben ik’.

Ik stel mezelf ten doel verantwoordelijkheid te nemen voor mijn projecties in en als gedachten over een ander en deze te onderzoeken in hoe deze over mezelf gaan en waar ik me heb afgescheiden van mezelf in en als een geloof in en aanname van deze gedachten, zodat en waarin ik mezelf ondersteun om mezelf richting te (leren) geven in communicatie met een ander.

Ik stel mezelf ten doel om nederig te zijn ten aanzien van het geestbewustzijnssysteem in en als een begrip hiervan in en als mezelf en hierin samen te werken met en als mezelf in plaats van mezelf tegen te werken, door eerst mijzelf te ondersteunen in het inzien, onderzoeken, deconstrueren, zelfvergeven en zelfcorrigeren van het voornaamste persoonlijkheidssysteem in en als mij – Self first – eerst Zelf want alleen dan kan ik helder zien en gelijk staan in en als het fysiek als leven.

Wordt vervolgd

(Afbeelding van een blog over het intern representatiesysteem – waarin zichtbaar is hoe we de ‘interne dialoog’ volledig geaccepteerd hebben als ‘eigenschap’ van onszelf als mens, zonder nog te overwegen wat we eigenlijk aan het doen zijn in een interne dialoog, in gesprek met onszelf in onze eigen gedachten en wat de gevolgen hiervan zijn).

————————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/