november 30, 2012 door vanZielnaarLeven

Dag 189 – Zelfvergevingen op relaties – 21 – als er een man is/consequenties

Vervolg op:

Dag 187 – Zelfvergevingen op relaties- -19 – als er een man is

Dag 188 – Zelfvergevingen op relaties – 20 – als er een man is/emotie-gevoel-backchat

Consequenties:

situaties overhaasten, vanuit de mind gaan spreken en handelen, pushen, of juist inhouden, terug trekken, ‘op mezelf zijn’.

Zelfvergevingen consequenties:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb situaties te overhaasten en hierin vanuit de mind te gaan spreken, pushen en handelen of juist inhouden, terug trekken en ‘op mezelf zijn’ als er een man is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf zo te pushen in/als de mind als er een man is, dat ik denk en geloof dat ik alleen maar aan het pushen ben, ook naar de man toe, en dus in fysieke werkelijkheid ga inhouden en terug trekken en hierin dus afstandelijk kan worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe een situatie fysiek door te wandelen en te onderzoeken op mogelijkheden als er een man is, aangezien als er een man is alle patronen aangewakkerd worden en ik hierdoor niet meer aanwezig ben in het fysiek en een situatie normaal kan inzien of nog rustig in mezelf kan zijn, en dus aan de man ga trekken en pushen om bevestiging te krijgen wat ik in/als de mind/het bewustzijn als rust ervaar, voor even, aangezien het volgende moment ik in/als de mind/het bewustzijn weer bevestiging nodig heb, en zo ontstaat de verslaving aan energie in/als bewustzijn aan de aanwezigheid van een man in/als bewustzijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in/als bewustzijn de stappen allemaal heel logisch te vinden en vervolgens boos en verwonderd en verward wakker te worden als in het fysiek de stappen niet of anders lopen en ik in het fysiek de stappen dus anders moet lopen dan ik me had voorgesteld in/als de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf boos en verdrietig te maken in/als de mind als er een man is, door in/als de mind/het bewustzijn, me van alles voor te stellen, dit probeer voor elkaar te krijgen, en vervolgens boos en verdrietig te worden als dit niet zo lukt en hierin ervaar alsof het boosheid naar de man is die niet voldoet aan de voorstellingen in/als de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb voorstellingen in/als de mind te maken welke getriggerd worden door bepaald gedrag en hierin de woorden van een man, waarin ik de getriggerde voorstellingen vervolgens ga geloven en ga koppelen aan de man en de woorden en het gedrag van de man, en als de man dan niet aan die voorstellingen voldoet, word ik verdrietig en boos op de man aangezien ik geloof dat hij dat toch gezegd en/of gesuggereerd heeft met woorden en gedrag, in plaats van in te zien dat ik al gereageerd heb op woorden en gedrag zonder deze in realiteit te onderzoeken in betrouwbaarheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf enorm dom te vinden dat ik als er een man is, keer op keer trap in de illusie die ik zelf creeer en interpreteer naar aanleiding van woorden en gedrag van een man, waarin ik me in/als de mind al ga hechten aan een voorstelling van een samen zijn met de man en me vervolgens verdrietig en boos voel als er helemaal geen samen zijn is/komt/blijkt te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen voor het feit dat ik een illusie creeer van een samen zijn als er een man is, naar aanleiding van woorden en gedrag van de man en interactie met de man, en deze illusie keer op keer geloof, waardoor ik me niet meer normaal/gelijk kan gedragen maar in plaats hiervan ga trekken en duwen in/als bewustzijn om de illusie van samen zijn te behouden en te proberen deze illusie werkelijkheid te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me terug te trekken uit uit schaamte voor wat ik voor een illusie creeer in/als het bewustzijn welke me belet in het fysiek te onderzoeken wat de werkelijke mogelijkheden zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor het onderzoeken in het fysiek van de werkelijke mogelijkheden, waarin ik bang ben dat een samen wandelen in werkelijkheid niet mogelijk blijkt/zal zijn, in plaats van in te zien dat de angst een angst is voor verlies van de illusie, welke ik manifesteer in werkelijkheid als ik me terugtrek en niet in de fysieke werkelijkheid ga onderzoeken wat de mogelijkheden zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in de ontmoeting met een man, dus als er een man is, een gemak te ervaren waarvan ik geloof dat die zich zal voortzetten. en hierin langzaam in de patronen verstrikt te raken en niet meer te zien hoe nog te communiceren aangezien ik al verdwenen ben in de patronen in/als bewustzijn die ik in tegenstelling tot het gemak heel moeilijk ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in het moeilijk ervaren van de patronen in/als de mind/het bewustzijn, angst te creeren niet door de moeilijkheden/patronen heen te komen en het hierin te verpesten door de patronen te gaan leven in plaats van ze zelf door te wandelen/uit te schrijven en zelf te vergeven, en hierin angst ervaar de man weg te jagen met mijn patronen van duwen en trekken en tevens angst te ervaren dat de man zijn eigen patronen die ik trigger, niet door wil, zal en kan wandelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me verantwoordelijk te voelen voor de consequenties in de man die ik trigger en me hierop te gaan aanpassen en te proberen zo min mogelijk consequenties voor de man te creeren en hierin probeer te voorkomen dat de man wegloopt , in plaats van in te zien de man zelf verantwoordelijk is voor de consequenties als reactie op mij, en dat ik zelfverantwoordelijk ben voor mijn eigen reacties/consequenties, en dat dit hetgeen is wat ik kan stoppen in/als mezelf, waarin ik geen controle heb op wat de man wel en niet doet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb door te proberen de consequenties voor de ander te beperken, ik mezelf vergeet, hierin consequenties/reacties creeer, en vervolgens boos en verdrietig word als de ander gewoon wegwandelt zonder consequenties en ik met een verloren ervaring achterblijf, welke voortkomt uit het mezelf uit het oog verliezen, als er een man is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat, als er een man is, en ik verloren raak in mijn eigen gecreeerde patronen in/als de mind, dit ook werkelijk betekent dat mijn patronen werkelijkheid zijn en/of worden, in plaats van in te zien dat ik de patronen zelf in kan zien, stoppen, zelfvergeven en zelfcorrigeren en hierin mezelf in werkelijkheid kan corrigeren en de patronen niet opnieuw in leven hoef te brengen.

Wordt vervolgd

————————————————————————————————————

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com / http://www.lite.desteniiprocess.com
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life

november 29, 2012 door vanZielnaarLeven

Dag 188 – Zelfvergevingen op relaties – 20 – als er een man is/emotie-gevoel-backchat

vervolg op dag 187 – Zelfvergevingen op relaties- -19 – als er een man is

Emoties:

verdrietig, onrustig

Gevoel:

blij, afwezig/dromerig

Backchat:

ik wil alleen maar bij hem zijn.

het lukt me nooit om rustig in mezelf te zijn met hem erbij

ik verpest het vast

ik weet niet of ik genoeg tijd heb

ik ben te afstandelijk

ik weet dat ik het kan maar ik ben bang dat ik de kans niet krijg, dat ik niet op tijd ben

als ik niet snel genoeg ben gaat hij weg

Zelfvergevingen emoties en gevoelens:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verdrietig te zijn ten gevolge van mijn eigen gedachten als er een man is, welke een polariteit vormt met blij zijn als gevoel ten gevolge van mijn eigen gedachten als er een man is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een polariteit te vormen in gedachten en ten gevolge hiervan in gevoelens en emoties, waarin ik energie blijf genereren in/als bewustzijn als er een man is, waardoor ik onrustig en/of afwezig/dromerig word en hierin minder toekom aan de verantwoordelijkheden die ik moet/wil uitvoeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik blij, verdrietig, afwezig, dromerig en onrustig moet worden als er een man is, in plaats van in te zien dat er gewoon een ander mannelijk mens is waarmee ik kan delen en samenwerken, wat niet iets is om blij, verdrietig, afwezig, onrustig en dromerig van te worden, dus word ik blij, verdrietig, afwezig, dromerig, onrustig van mijn eigen reacties in gedachten, gevoelens emoties, samengebald tot angst, als reactie op de aan- of afwezigheid van de man.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb juist blij, verdrietig, afwezig, dromerig en onrustig te worden als de man er niet is, aangezien ik dan angsten creeer ofwel dat er nooit een man komt, ofwel als er een man is, dat de man niet blijft/weggaat, en als hij er niet is kan ik niet checken of alles ok is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de aanwezigheid van een man nodig heb om te checken of alles ok is, in plaats van in te zien dat ik in aanwezigheid van/als mezelf kan checken of alles ok is, ok in/als mezelf in de adem, levend in (streven naar) zelfoprechtheid, ook ten aanzien van de aan-of afwezigheid van een man, waarin het verdwijnen in gevoelens en emoties als blij, verdrietig, afwezig, dromerig en onrustig geen zelfoprechtheid is maar een aanwezigheid in/als de mind/bewustzijn.

Zelfvergevingen backchat:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik alleen maar bij hem wil zijn, in plaats van in te zien dat ik bij hem bevestiging denk te kunnen vinden van mezelf en van de aanwezigheid van de man die niet weg gaat, wat niet kan, zolang ik bij hem ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het me nooit lukt om rustig in mezelf te zijn met hem erbij, aangezien ik steeds verdwijn in gedachten, gevoelens en emoties, angsten en reacties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik het vast verpest door zo onrustig van mezelf in gedachten, gevoelens en emoties te worden dat ik teveel energie creeer waardoor ik niet in/als mezelf kan staan, in plaats van in te zien dat ik de energie als gedachten, gevoelens en emoties gewoon in mezelf kan stoppen en zelfvergeven, aangezien het oude gedachten zijn die getriggerd zullen worden als er een man is, en juist deze triggering maakt dat ik ze in kan zien, kan stoppen en kan zelfvergeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik niet weet of ik genoeg tijd heb, waarin het lijkt of ik de bus moet halen, in plaats van in te zien dat ik in/als zelf een proces loop, welke ik ook kan lopen als er een man is, waarin het wandelen in de praktijk tijd inneemt en waarin het stoppen van patronen tijd inneemt doordat ik de patronen in veel tijd heb opgebouwd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ervaring te creeren waarin ik bang ben niet genoeg tijd te hebben, in plaats van in te zien dat ik altijd in/als mezelf wandel, en ik ben altijd hier, ook als er een man is, en ik heb tijd dit proces te wandelen in/als mezelf want ik ga niet weg, ik loop het proces in/als/met mezelf, als er een man is en als er geen man is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik te afstandelijk ben als ik tijd neem voor het uitvoeren van mijn verantwoordelijkheden, in plaats van in te zien dat ik hierin duidelijk kan communiceren, dat dat onderdeel is van zelfverantwoordelijkheid, en dat als er een man is, de man ook verantwoordelijkheden heeft/zelfverantwoordelijk dient te zijn en hier dus tijd voor nodig heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik tijd nodig heb voor verantwoordelijkheden/zelfverantwoordelijk zijn, in plaats van in te zien dat ik ten alle tijden zelfverantwoordelijk ben/dien te zijn, als er een man is en als er geen man is, en dus ten alle tijden gedachten, gevoelens en emoties, reacties en angsten aan het stoppen ben, en dat de man daarvoor niet weg hoeft maar hierin juist ondersteunt door mij mijn eigen reacties te laten zien waarin ik niet gelijk sta in/als zelf, constant, hier aanwezig.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik gelijk in 1x aanwezig en vrij van reactie moet zijn als er een man is, in plaats van in te zien dat dat juist het proces is, dat ik niet vrij ben van reacties en dat die juist op gaan komen als er een man is, zodat ik die in kan zien en kan stoppen, zelfvergeven en zelfcorrigeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik afstand moet nemen om mezelf te corrigeren en dus een afstandelijk karakter creeer die van tijd tot tijd opkomt om bij mezelf te blijven, in plaats van in te zien dat ik mezelf ook kan corrigeren als er een man is dus in aanwezigheid van een man.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik weet dat ik het kan maar dat ik bang ben dat ik niet op tijd ben, in plaats van in te zien dat ik adem voor adem mijn reacties kan inzien en zelfvergeven, dat ik adem voor adem mijn proces wandel en dat ik niet sneller kan dan dit, dat ik door juist in de reacties als gedachten, gevoelens en emoties te verdwijnen, ik meer kans heb om ‘niet op tijd te zijn’, wat niet een niet op tijd betekent om met een man te zijn maar wat niet op tijd betekent van mezelf uitzoeken terwijl ik hier op aarde ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat het me niet lukt om op tijd mezelf uit te zoeken terwijl ik hier op aarde ben, en dat ik mezelf uitzoeken gekoppeld heb aan de aanwezigheid van een man, waarin het net lijkt of ik alles uitgezocht moet hebben voordat er een man is, terwijl ik mezelf ook of zelfs juist kan uitzoeken als er een man is aangezien ik hierin mezelf kan zien in reacties op de aanwezigheid van een man die ik heb opgebouwd in de loop der jaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ervaring van het wel kunnen maar geen tijd genoeg te hebben, heb opgebouwd in relaties in het verleden, waarin of de man of ik weg ging en er geen mogelijkheid in gelijkheid was om zelf te onderzoeken en volledig rustig in zelf(vertrouwen) aanwezig te zijn in aanwezigheid van elkaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat als ik niet snel genoeg ben, hij weggaat, waarin ik een gedachte gecreeerd heb alsof ik de man iets zou moeten geven en hier niet te lang mee moet wachten, anders gaat hij op zoek naar de volgende.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik een man iets moet geven om te binden, wat natuurlijk seks is, in plaats van in te zien dat het binden met seks geen gelijkheid is, en er hierin geen wandelen in gelijkheid mogelijk is, en dus juist het tegenovergestelde creeert, namelijk dat een van de twee weggaat welke voortkomt uit de polariteit van aantrekken en afstoten in/als de mind/het bewustzijn, die geactiveerd wordt door seks in/als bewustzijn uit te voeren, en seks om te binden als startpunt is altijd seks in/als bewustzijn met een doel in polariteit als bewustzijn, namelijk vasthouden, wat al een polariteit op zich creeert en dus het weggaan van een man, of deze situatie vice versa.

wordt vervolgd

———————————————————————————————

november 28, 2012 door vanZielnaarLeven

Dag 187 – Zelfvergevingen op relaties – 19 – als er een man is

Dag 184 – Zelfvergevingen op relaties – 17 – de energetische vrouw

Dag 185 – Zelfvergevingen op relaties – 18 – zelfvergevingen op de energetische vrouw

Geprogrammeerde overtuigingen welke ik bevestigd heb door ze op deze manier te leven:

Als er een man is ben ik sneller afgeleid.

Als er een man is verschuift mijn focus van mezelf naar de man, wat aangeeft dat de focus niet werkelijk is in/als mezelf maar dat ik aanwezig ben in/als bewustzijn en dat mijn aandacht in mijn bewustzijn naar de man verschuift.

Als er een man is neig ik naar mijn verantwoordelijkheden afraffelen zodat ik zoveel/zo snel mogelijk met/bij de man kan zijn.

Drie overtuigingen die me beletten hier te zijn in aanwezigheid in mijn fysiek in de aanwezigheid van de man en/of in communicatie met de man. Hierin belet ik mezelf in de mogelijkheid om in eenheid en gelijkheid met mezelf in gelijkheid met de man samen te zijn/te communiceren, waarvan ik mezelf vervolgens ga beschuldigen want ik zie/weet dat ik dit doe en welke me tevens onrustig en krampachtig maakt in het proberen ‘alleen’ te zijn, om ‘tijd voor mezelf” te hebben welke ik dan gebruik om mijn aandacht weer van mijn gedachten bij de man af te halen. Feitelijk vind ik het dus leuker bij de man als in aandacht bij de man dan bij mezelf, welke bij mezelf in/als de mind is en niet aanwezig in het fysiek, want dan zou er geen ‘leuker’ zijn, dan zou ik simpel of aanwezig zijn, alleen aanwezig of aanwezig in aanwezigheid van de man.

Angst:

Dat de man weggaat/nooit komt (afhankelijk van de situatie).

Dat ik mijn zelfverantwoordelijkheid wegleg/verminder om bij de man te kunnen zijn.

Dat of ik of de man ‘sterker’ is.

Emoties:

verdrietig, onrustig

Gevoel:

blij, afwezig/dromerig

Backchat:

ik wil alleen maar bij hem zijn.

het lukt me nooit om rustig in mezelf te zijn met hem erbij

ik verpest het vast

ik weet niet of ik genoeg tijd heb

ik ben te afstandelijk

ik weet dat ik het kan maar ik ben bang dat ik de kans niet krijg, dat ik niet op tijd ben

als ik niet snel genoeg ben gaat hij weg

Consequenties:

situaties overhaasten, vanuit de mind gaan spreken en handelen, pushen, of juist inhouden, terug trekken, ‘op mezelf zijn’.

Fysieke consequenties:

Verkramping spieren, onrustig gevoel in buik, verkramping darm, snellere hartslag, ogen wijder open

Zelfvergevingen overtuigingen:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken, geloven en aanvaarden dat als er een man is, ik sneller ben afgeleid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te leven naar de gedachte dat ik sneller afgeleid ben als er een man is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn focus naar de man als naar gedachten aan de man te schuiven als er een man is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn focus naar gedachten te verschuiven als er een man is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in gedachten gerelateerd aan de man, als er een man is, waarin ik mezelf een goed gevoel geef en hierin geloof dat ik dit niet kan stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat gedachten waarin ik mezelf een goed gevoel geef, gerelateerd aan de man, niet kan stoppen, in plaats van in te zien dat ik alles kan stoppen wat ik wil stoppen en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb gedachten waarin ik mezelf een goed gevoel geef, gerelateerd aan de man, niet wil stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de neiging te ervaren mijn verantwoordelijkheden zo snel mogelijk af te raffelen zodat ik zo snel mogelijk/zoveel mogelijk bij de man kan zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me direct schuldig en vervelend te voelen als ik mijn verantwoordelijkheid afraffel om zo snel mogelijk/zoveel mogelijk bij de man te zijn, wat gewoon is in gedachten bij de man zijn, waarin ik zoveel in gedachten bij de man participeer dat ik geloof geen tijd te hebben om met de man te zijn en/of communiceren en tevens nog steeds geen tijd ervaar om mijn verantwoordelijkheden uit te voeren, aangezien ik al zoveel tijd kwijt ben in gedachten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb tijd kwijt te zijn in gedachten en vervolgens nerveus te worden van een ervaring van tijd tekort komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me op te laten jagen door een tijdsbeleving.

Zelfvergevingen angst:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat de man weggaat of nooit komt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat ik mijn zelfverantwoordelijkheden wegleg/verminder als er een man is, waarin ik dus bij mezelf wegga als ik mijn zelfverantwoordelijkheid wegleg/verminder, waarin ik mezelf vergeef dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bij mezelf/zelf weg te gaan als er een man is, welke ik projecteer als angst dat de man weggaat als weerspiegeling van mezelf die weggaat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat de man in praktijk brengt wat ik beleef, in plaats van in te zien dat ik het beleef, en dat ik dus de keus heb om de beleving te stoppen of om de beleving in praktijk te brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat de man weggaat als ik wel mijn zelfverantwoordelijkheden uitvoer een hierin minder tijd/aandacht voor de man heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zelf bang te zijn om minder tijd/aandacht voor de man te hebben, welke angst is om minder tijd/angst voor mijn eigen aandacht voor de man in/als het bewustzijn te hebben en dus minder tijd voor mezelf in/als bewustzijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn minder tijd te hebben voor mezelf in/als bewustzijn als er een man is, waardoor ik bang ben te verdwijnen als bewustzijn als zelfinteresse.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn te verdwijnen als zelfinteresse en hierin geen tijd meer voor mezelf te ervaren, in plaats van in te zien dat de tijd in/als bewustzijn in zelfinteresse een ervaring is in/als bewustzijn welke ik niet werkelijk ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ervaring van mezelf in zelfinteresse als wie ik niet werkelijk ben maar als wie ik mezelf wel ervaar, te verliezen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf alleen te ervaren in/als bewustzijn in zelfinteresse dus in als angst, waarin ik leef als angst en angst ervaar mezelf te verliezen als angst als bewustzijn als energie, welke ik niet werkelijk ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat, als er een man is, er een strijd ontstaat in mijn gedachten, waarin het er steeds omdraait wie sterker is/wie het meeste energie genereert, waarin ik mezelf vergeef dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in/als de mind zelf een strijd met mezelf te voeren waarin ik verschuif van minder naar meer in polariteit, om op deze manier zoveel mogelijk energie te genereren in/als bewustzijn, en deze vervolgens te projecteren op/uit te spelen met de man in de praktijk en hierin een situatie in ongelijkheid creeer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een situatie van ongelijkheid te creeren als er een man is ter overleving van mezelf in/als bewustzijn als energie.

wordt vervolgd

—————————————————————————————————————————–

november 27, 2012 door vanZielnaarLeven

Dag 186 – Atlascorrection – aligning the physical

Yesterday I went for a treatment to Breda. It is called Atlascorrection. It is a treatment of correcting the first cervical vertebra, called the atlas. This vertebra is a little bit more broad than alle the other vertebras laying under it. In 99% of the human the atlas is not laying straight. Meaning, it has two small points which fit exactly in two little holes, but it is not laying in this holes. This has an effect on the whole spine, the hips and pelvis and on the legs, and on different organ- functions because through the hole in the middle of the atlas there are a lot of nerve-paths that do not have enough space if the atlas is laying wry/on one side.

The atlas is having this wry position because of manipulations during birth, other manipulations during life or manipulations because of defensemechanism which triggered a reflective movement within the upper muscles of the neck later in life. Interesting is that it also can be that this atlas is not laying on the right place from birth and that if it is corrected within the woman, there are children born with who it is laying on the right place. They connect it within this with something in the DNA. And after asking some more the woman who treat me says that there is ‘a theory’ that it is programmed like this – the atlas laying wry – by the Annunaki? I am not familiar with the terms they use and which theory is behind this race within other information than through the portal within desteni.

Before going to SA I decided to go to a treatment like this because of different physical complaints that can be related to dysbalance within the atlas and because of my hips that are twisted and getting worse. I saw this treatment, read something about this atlas not straight from birth, and my first impression was, this has something to do with the programming of the mind.

Well I went there, and although it is a woman who is working with terms of Light in her other treatments, she was very straight, clear and practical in her way of speaking and acting and of course only speaking about this atlascorrection because that is what I was coming for. She explained that they give a deep massage to the muscles around the atlas, the muscles can relax and within this the atlas go to the right place, within the small holes, by itself. No manipulation of the vertebras. She also checked first how the atlas is standing and showed me how it was not standing straight with different physical signs that she cross-referenced with each other. Yes it was not straight and yes, this I noticed already for a long time.

The massage is giving with a small machine which goes deep into the muscles, and it hurts! Especially when the muscle is very tight because of the incorrect stand of the atlas, trying to correct the body within this. By me, it always hurts on this place, this is one of the reasons why I knew I had to go there for a treatment. The treatment is short, a few minutes, and she is holding the head with her other arm which gives support in the painfull massage. After the massage she checked again with me and the turning of the head was alligned, the legs where laying in the right possition, I am standing directly more straight and stable in my legs and in more aware in my pelvic, standing more straight on earth. I was a little overwhelmed because of the pain, which afterwards is actually gone besides some sensitivity left of the treated area. My experience is that it is finally standing straight, and not only the spine, but something within my whole body which I was correcting all the time but not able to do so. But of course doing all the things possible to find a balance. I also noticed when I was outside again traveling home, that it seems like I am looking more to the right side, which is actually straight ahead, but because before I looked more to the left, it seems now like I am looking a little to the right. it’s like I suddenly see and want to see the right side.

There can be reactions and corrections within the body for up to a year because the body has to correct itself within this new standing, which can be supported with other treatments, and ofcourse by applying self-forgiveness and self-corrections to align the mind with the physical within this process. Most of time it is a permanent correction of the atlas, as it lays on the right position it stays there.

Let’s see how it goes.

Next day I was listening to the interview of The Consciousness of the Butterfly 1. The Butterfly is speaking about DNA. About how the body was within the sound-symbols within the DNA not meant to cooperate in its full potential, to devellop physical communication in the most potential, but that it is programmed with the purpose to generate the most energy possible for consciousness to survive. This is exactly how it is with the atlas not standing straight and what I noticed within myself related to this: I was generating energy all the time by trying to correct myself in/as the physical in all possible ways and creating frustrations/sadness and more by experiencing not being able to do so. The investigations about this atlascorrection show that correction of the position of the atlas corrects something – the sound-symbols? – within the DNA as some children that are born (not all) by woman from who the atlas is corrected, are born with a straight position of the atlas.

It is not really clear to me if the the atlas is already wry when the baby is coming out of the womb, or that it is manifested later in life. The influence of the program as consciousness, as what they here call a defense mechanism which triggers a reflective movement, is part of this position of the atlas, and as far as I can see it is depending on different factors, from mother, child, pregnancy, DNA and devellopment and eventual accidents during lifetime on earth, in which way it manifests and where it starts.

It is a treatment that I can really recommend as a support to align yourself within the physical, where in the physical and mind can function together, supporting each other as Equals, as Life.

Atlasprofilaxwebsite

————————————————————————————————————-

november 25, 2012 door vanZielnaarLeven

Dag 185 – Zelfvergevingen op relaties – 18 – zelfvergevingen op de energetische vrouw

Dag 183 – Zelfvergevingen op relaties – 16 – de relatie met mijn fysiek

Dag 184 – Zelfvergevingen op relaties – 17 – de energetische vrouw

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me misbruikt te voelen in het verleden door ‘de man die ik leuk vind’ die gebruik heeft gemaakt van mij als energetische vrouw om seksueel samen te zijn met mij, waarin ik dacht dat ik het was, die energetische vrouw, en dat er misbruik is gemaakt van mij als persoon, wat ook klopt, van mij als persona als energetische vrouw, welke ik verward heb met wie ik ben als levend wezen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb misbruik van mezelf te maken van/in/als persona als de energetische vrouw, waarin ik steeds gezien heb dat het niet de man is die misbruik maakt maar dat het iets anders is waar ik ‘de vinger niet op kan leggen’, wat ik dus zelf ben in/als bewustzijn als energetische vrouw.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb boosheid te ervaren naar ‘de man die ik leuk vind’ die weet hoe een vrouw te bespelen en te paaien om haar in bed te krijgen, in plaats van in te zien dat ik de man paai door de energetische vrouw in de strijd te gooien en te proberen de man zover te krijgen dat hij het bed met me deelt en het hierin zo fijn vindt met me dat hij niet meer weg wil/gaat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb heel goed te weten wanneer ik wel en niet het bed kan delen met een man, maar zodra ik de man leuk vind net doe alsof ik slachtoffer ben en erin trap en hierdoor het bed deel voordat ik heb onderzocht of we samen kunnen en zullen leven, wat niet blijkt te lukken, waarna ik druk ben met mezelf in verdriet in zelfinteresse als energetische vrouw, waarin geen ruimte is om me in te zetten voor wat het beste is voor alle leven aangezien ik zo druk ben met mezelf in verdriet in zelfinteresse.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb net te doen of het me niet zoveel uit maakt of ‘de man die ik leuk vind’ wel of niet blijft, om toch maar met de man die ik leuk vind samen te kunnen zijn en te hopen dat gaandeweg hij toch besluit dat het samen leuk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb over te brengen dat ik ook echt samen zou willen leven met ‘de man die ik leuk vind’, in plaats van hierin praktisch te onderzoeken of dit mogelijk is, alvorens stappen te ondernemen (zoals seksueel samen zijn) die onze systemen verbinden/overdragen aan de ander, wat hetgeen is wat het moeilijk/onmogelijk maakt om in zelf te blijven staan in de rol van de energetische vrouw.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb alle praktische inzichten gewoon overboord te gooien als ik ‘de man leuk vind’, terwijl ik ergens al zie dat of ik of hij weg zal gaan aangezien we praktisch niet samen kunnen leven om een bepaalde reden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me toch te verbinden met ‘de man die ik leuk vind’ en zelfs met ‘de man die ik niet leuk vind’, ook als ik weet en zie dat het praktisch wellicht niet mogelijk is, maar het zo graag te hopen dat ik me toch vast verbind als energetische vrouw met de man, en hierin consequenties te veroorzaken waar ik jarenlang druk mee ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geprobeerd te hebben een man bij me te houden door het bed met hem te delen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geprobeerd te hebben een man bij me te houden door de energetische vrouw als energie naar voren te brengen en te geloven dat als hij hier geraakt door wordt, hij niet meer weggaat, in plaats van in te zien dat ik hierin probeer de man verslaafd/afhankelijk te maken van een energie als kopie van mezelf, waar ik mezelf verslaafd/afhankelijk van gemaakt heb en dus moet hij dat ook worden, anders kan ik nooit samen zijn met de man.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik nooit samen kan zijn met een man aangezien ik mezelf verslaafd/afhankelijk gemaakt heb van de energie van de kopie van de energetische vrouw in het geloof dat ik dit ben/hieraan moet voldoen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb wel gezien te hebben dat de energetische vrouw zoals deze gemanifesteerd wordt in de wereld, niet is hoe ik ben/wil zijn, waarin ik mezelf niet heb aangepast in het plaatje van de standaard vrouwelijke rol, maar waarin ik wel een rol heb gekozen in/als bewustzijn waarin ik wel dacht te passen en waarin ik niet gezien heb dat dit nog steeds deel uit maakt van hetzelfde programma als kopie van de energetische vrouw, alleen iets anders afgesteld op mijn persoonlijke voorkeuren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf in twijfel te trekken in het steeds meer onderzoeken en inpassen in de rol van de vrouw in de kopie van de energetische vrouw, waarin ik keer op keer ondervonden heb dat het me niet lukt om in deze energie overeind te blijven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik in de energie van de energetische vrouw als kopie van het vrouw-zijn, moet kunnen blijven staan, in plaats van in te zien dat ik deelname in deze energie dien te stoppen, dat deze hele energie niet echt is, en dat mijn geloof in de echtheid van deze energie hetgeen is wat me in twijfel trekt en onderuit haalt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf onderuit te halen in geloof in de hoop op een samenzijn met een man die ik al dan niet leuk vind zonder praktisch te onderzoeken of dit mogelijk is en hierin te blijven staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb gebruik te maken van de rol als energetisch vrouw in het geloof alleen zo een man te vinden, in angst dat als ik niet gebruik maak van deze rol, de man me niet leuk vindt, me te rechtstreeks vindt, en er uiteindelijk geen man is die hierin naast me wil staan en de energie/verslaving aan de energie in zichzelf wil stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me vast te houden aan een energie als energetische vrouw uit angst dat er geen man is die ik leuk vind, die mij leuk vindt, en die ook de energie in zichzelf wil stoppen, en dus uit angst om alleen te staan en als excuus om niet alleen te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik de energie in stand houd om de kans te vergroten met een man samen te zijn, in plaats van in te zien dat ik mezelf als energie in stand houd om te overleven in/als mind/bewustzijn, en het samen willen zijn met een man als excuus gebruik hiervoor.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb deze energie als energetische vrouw direct te activeren zodra er een man in de buurt komt, waarin ik mezelf volledig kwijt raak en verdwijn in de zoektocht naar een energetische match, waarin ik gemerkt heb dat ik niet kan blijven staan in de energetische match, maar toch blijf geloven in de echtheid hiervan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te blijven geloven in de echtheid van de energie terwijl ik keer op keer heb ondervonden dat ik er fysiek niet in kan blijven staan, om vervolgens mezelf en mijn fysiek er de schuld van te geven dat het me niet lukt hierin te blijven staan, gelovende dat ik het niet goed doe/niet sterk genoeg ben en dat dat de reden is dat ik geen ondersteunende relatie heb, niet ziende dat het startpunt verkeerd/gekeerd is, waarin ikzelf in de relatie met/in/als bewustzijn keer op keer onderuit ga door een geloof in een plaatje in/als de mind als energetische vrouw.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek op te willen offeren aan een beeld in mijn hoofd/bewustzijn als relatie in/als/met de energetische vrouw, waarin ik mezelf als Leven opoffer aan een geprogrammeerde kopie van mezelf als Leven in een vrouwelijke fysieke manifestatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek keer op keer aan te vallen om het feit dat het keer op keer signalen geeft die ik niet kan negeren zodra ik in de rol van de energetische vrouw stap en dus moet stoppen hierin deel te nemen aangezien ik ervaar dat het fysiek niet aanvaardbaar is voor mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik mijn fysiek moet aanpassen in/als/aan de energetische vrouw in/als plaatje/kopie in het bewustzijn, in plaats van in te zien dat ik de kopie als energetische vrouw dien te stoppen en er gelijk aan te gaan staan door de relatie met de energie zelf te vergeven en de energie te absorberen/afvoeren via het fysiek de fysieke aarde in, waarin ik mezelf kan corrigeren en juist in/als het fysiek kan opstaan.

Ik stel mezelf ten doel de signalen in mijn fysiek serieus te nemen en te zien als signaal dat ik energie genereer, welke oude opgeslagen energie als opgeslagen herinneringen triggert en welke ik dus nog dien uit te schrijven, zelf te vergeven en zelf te corrigeren.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met de aanvallen op mijn fysiek als mijn fysiek niet doet wat ik wil, waarin het ‘wat ik wil’ niet is wie ik ben in zelf-wil, maar wie ik ben in zelf-interesse als energetische vrouw, erop uit om energie te genereren/uit te lokken, om mezelf als energetische vrouw in/als bewustzijn mee te voeden zodat ik in/als bewustzijn kan blijven bestaan en niet alleen hoef te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de man te gebruiken/misbruiken om mezelf te voeden als energetische vrouw, en boos/verdrietig te worden als de man hier niet mee instemt, wetende dat de man hier niet mee in hoort te stemmen, dat het mezelf niet ondersteunt in potentieel in wie ik kan zijn, maar ondertussen niet verder zie in mezelf hoe ik werkelijk alleen kan staan, vrij van energetische verslavingen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf vrij te maken van energetische verslavingen in/als/aan de energetische vrouw.

Als ik mezelf zie verdwijnen/participeren in energie, geactiveerd in communicatie/interactie met ‘een man die ik leuk vind’, dan stop ik, ik adem. Ik onderzoek wat ik aan het doen ben, in het moment, of ik plaats een vlaggetje zodat ik er later in kan zien. Ik zie in mezelf welke persoonlijkheid geactiveerd wordt en welke angst als afscheiding hieraan ten grondslag ligt, waardoor ik denk energie te moeten genereren om iets voor elkaar te krijgen en/of om iemand bij me te houden. Ik stop, ik adem, ik stop met de woorden die ik aan het produceren ben. Ik adem, en zie wat er opkomt. In de adem spreek ik opnieuw. Als het me niet lukt de energie te stoppen in interactie/communicatie, dan stop ik de interactie/communicatie, communiceer dit met desbetreffende man en kom later terug, wanneer ik duidelijkheid heb in mezelf over wat er geactiveerd werd.

Ik stel mezelf ten doel de reacties van mezelf als energetische vrouw te onderzoeken, uit te schrijven, zelf te vergeven en mezelf te corrigeren als deze opkomen in specifieke situaties.

Ik stel mezelf ten doel mijn fysieke reacties te onderzoeken in context met de situatie waarin ik me bevind gerelateerd aan de energetische vrouw, zodat ik kan zien waar ik relaties gelegd heb waarin ik energie genereer/wil genereren ten koste van mijn fysiek.

Ik stel mezelf ten doel constant en duidelijk te zijn en hierin te staan als wie ik ben als fysieke vrouw in communicatie met de man, waarin ik me realiseer dat we beiden in een verschillend lichaam leven waarin we beiden geprogrammeerd zijn in/als bewustzijnssysteem waarin een ieder in proces is om dit te stoppen en we hierin dus gelijk zijn aan elkaar.

Ik stel mezelf ten doel samen te werken met de man in plaats van elkaar tegen te werken en/of onderuit te halen in energetische reacties, en elkaar in gelijkheid te ondersteunen in het zelf vrijmaken van de mannelijke en vrouwelijke energetische programma’s en hier aanwezig te zijn/blijven/komen in het fysiek.

Ik stel mezelf ten doel zelfvergevingen toe te passen op de herinneringen die opkomen als ervaringen van wantrouwen richting de man, voortkomend uit het gedrag van mezelf als energetische vrouw in het creeren van relaties als energie om mezelf in/als bewustzijn aan vast te houden en in leven te houden, welke voortkomen uit wantrouwen naar mezelf in defenitie van de energetische vrouw die niet te vertrouwen is, en welke mezelf beletten zelf te vertrouwen.

Ik stel mezelf ten doel de energetische relaties in/als de mind/het bewustzijn als energetische vrouw te stoppen zodat ik adem voor adem, zelfvergeving voor zelfvergeving en correctie voor correctie, een en geliik wordt als zelf-vertrouwen en hierin een betrouwbaar menselijk wezen.

————————————————————————————————-

november 24, 2012 door vanZielnaarLeven

Dag 184 – Zelfvergevingen op relaties – 17 – de energetische vrouw

Dag 183 – Zelfvergevingen op relaties – 16 – de relatie met mijn fysiek

In communicatie met een man die ik leuk vind kan de communicatie heel snel verschuiven naar een energetisch spelletje. Het voelt natuurlijk even heel lekker, elkaar lekker energetisch voeden en bevestigen. Het is een soort test of het energetisch past, wat er eigenlijk op neer komt dat het een testen is of het seksueel past. Het is echter heel smerig. Ik voel mezelf langzaam wegzakken in een staat waar ik niet meer uit wil en helemaal niets meer in uitvoer behalve glazig voor me uitkijken en dom grijnzen, en waar ik tegelijkertijd heel onrustig van word. Dit is hetgeen waar ik op den duur altijd weg van loop in een relatie, waarin ik altijd gedacht heb dat ik mezelf hierin moest trainen, om hierin te kunnen blijven staan of zoiets. Na het luisteren van 2 interviews over de kopie van de vrouw als programma, is het duidelijk. Ik moet mezelf hierin inderdaad trainen: om deze toestand in mezelf te stoppen en er niet in te verzanden!

Zelfvergevingen en zelfcorrecties volgen…….

Deze puntjes hier maken er al onderdeel vanuit. Het verlokken, het verleiden, het ergens heen leiden……kom maar….wil je meer weten?

Het is niet constant, het staat niet, het is niet duidelijk, het suggereert. Dus als energetische vrouw ben ik niet constant, ik sta niet, ik ben niet duidelijk, ik suggereer. En het komt voort uit onzekerheid. Deze hele energetische kopie maakt onzeker. Althans, het geloof in deze kopie als vrouw. Is dit wie ik ben? Zo ben ik toch niet? Maar zo zie ik iedereen wel doen in liefdeskoppeltjes. Ik snap er niets van. Mij lukt het niet om op deze manier in een communicatie te blijven staan. Nee natuurlijk, ik lig allang onderuit. Week geworden. En ja, wat gebeurt er nogal snel als je onderuit gaat/ligt met een man samen? Seks natuurlijk, want dat is hetgeen waar we allebei op uit waren. Om na de roes verward en verloren wakker te worden, me afvragend hoe het toch komt dat de man wegwandelt en hier geen last van schijnt te hebben terwijl ik dagen, weken, maanden tot aan jaren niet werkelijk effectief ben.

Ondertussen lok ik zelf de reactie van de man uit door in de energetische vrouwelijke kopie te stappen, waarin ik als energie natuurlijk iets gedaan wil krijgen/iets wil ontvangen, wat meestal gewoon bevestiging is, welke hard nodig is als ik in die energetische staat verkeer, aangezien ik daarin mezelf niet vestig. Dus verschillend per man verschillend de reactie, welke bijvoorbeeld weglopen kan zijn, maar ook zorgzaamheid uit kan lokken, of schuldgevoel van een niet kunnen voldoen aan deze vraag, of juist bevestiging van een mannelijk ego als het deze lukt hier wel aan te voldoen. Wellicht is het gewoon een energie die de man ziet, waarvan hij ervaart deze niet in zichzelf te hebben (aangezien deze niet op deze manier in de man geprogrammeerd is) en hier wel een graantje van mee wil pikken, en dus van alles gaat doen om het via de vrouw te beleven. En dus zal neigen de vrouw in deze toestand te houden om het zelf te kunnen blijven beleven.

Het is verdrietig want ongelijk als zelf, voor man en vrouw, en tijd om hieraan gelijk te gaan staan en deze janboel te stoppen.

Zoals genoemd, zelfvergevingen en zelfcorrecties volgen.

————————————————————————————————-

november 23, 2012 door vanZielnaarLeven

Dag 183 – Zelfvergevingen op relaties – 16 – de relatie met mijn fysiek

Dag 181 – Zelfvergevingen op relaties – 14 – opstaan in de ochtend/samen

Dag 182 – Zelfvergevingen op relaties – 15 – opstaan in de ochtend/alleen

In een chat met Larry kwam het gesprek via slapen op spreken met het lichaam. Hardop spreken met het lichaam, het is nooit in me opgekomen om mezelf in/en het fysiek op deze manier te ondersteunen. Ik weet, en pas ook toe, dat communicatie, hardop spreken, tussen 2 mensen effectief is om de relatie te verbeteren, noodzakelijk zelfs om veel mis-(ver)-standen te voorkomen. Ik zorg voor mijn fysiek door te ondersteunen in voeding, rust, beweging, verzorging. Ondertussen heb ik mijn fysiek vaak aangevallen in gedachten en soms zelfs hardop in woorden van frustratie als fysieke klachten me storen, waarin ik het vertrouwen in mijn fysiek ben kwijt geraakt. Dus ik val aan in gedachten en laat mezelf/mijn fysiek dan een beetje bungelen zeg maar. Ik moet er niet aan denken (lol) dat ik iemand anders zo behandel zoals ik me heb opgesteld tegenover mijn fysiek, in gedachten. Dus waarom wel mezelf? Waarom communiceer ik niet in woorden met mijn fysiek ter ondersteuning van elkaar?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf/mijn fysiek zo hard aan te vallen in de mind/het bewustzijn als het niet doet wat ik zou willen, gefrustreerd door het feit dat ik weet dat ik het ongemak zelf manifesteer/gemanifesteerd heb maar niet ziende hoe het te stoppen/veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het onbewust en /of onderbewust maar onzinnig te vinden om met mijn fysiek te communiceren en te vinden dat het fysiek het gewoon moet doen, waardoor ik bewust niet communiceer met mijn fysiek en me hard opstel tegenover mijn fysiek, vindend dat die het gewoon moet doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te weigeren met mijn eigen fysiek samen te werken door te vinden dat mijn fysiek het gewoon moet doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek voor lief en vanzelfsprekend te nemen, in plaats van lief te zijn voor mijn lichaam en/door te spreken in woorden met mijn lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me een beetje belachelijk te voelen als ik spreek tegen mijn lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten wat ik moet zeggen tegen mijn lichaam, zo verdrietig ben ik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zo verdrietig te zijn/verdriet te ervaren in relatie met mijn fysiek, waardoor ik niet weet wat ik moet zeggen, in plaats van in te zien dat ik verdriet ervaar doordat ik niets zeg/niet spreek met mijn lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet geweten te hebben dat ik hardop kan spreken met mijn lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren dat niemand, tot nu toe, me ooit verteld heeft dat ik gewoon kan spreken met mijn lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb uberhaupt verdriet te ervaren dat er zoveel belangrijke zaken nooit besproken zijn en ik die dus nooit geweten heb en alles maar alleen uit heb moeten zoeken, met tot gevolg dat ik mijn lichaam het ook maar alleen laat uitzoeken, ik voed het, ik geef de benodigdheden, en verder moet mijn lichaam het maar uitzoeken en het gewoon doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn lichaam te behandelen zoals ik zelf opgevoed ben, in alle basisbenodigdheden voorzien, en hierin ook werkelijk nooit in de steek gelaten en goed verzorgd, maar zonder werkelijke communicatie in woorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van mijn lichaam door niet te spreken/geen woorden te gebruiken, maar in stilte de benodigdheden te geven en stilletjes te hopen dat dit voldoende is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb stilletjes te hopen dat het voldoende is om de basisbenodigdheden te geven aan mijn fysiek om gezond te blijven, in plaats van in te zien dat er geen levende relatie in eenheid en gelijkheid tot stand komt zonder toepassing van klank in/als levende woorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te willen dat mijn lichaam het zelf doet, in plaats van het Zelf te doen en mezelf richting te geven in/als/met Levende Woorden en hierin een ondersteunende relatie met mijn fysiek op te bouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat het lichaam het gewoon zelf doet, dat het alleen de voedingsstoffen nodig heeft om te leven, in plaats van in te zien dat klank in woorden werkelijk Leven brengen en ik in mijn fysiek zonder Levende Woorden als mezelf niet tot Leven kan komen, en mijn fysiek op die manier ook slechts een voertuig blijft, welke ik voer en welke mij vervoert, maar waar geen werkelijke relatie in samenwerking aanwezig is zolang ikzelf niet Aanwezig ben in/als het Levende Woord.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om mijn Stem te gebruiken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb onwennig tegenover mijn eigen stem te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb schaamte te ervaren over het feit dat ik niet stem, niet sta als mijn stem, niet stem zodat ik sta, waarin de schaamte me er van weerhoudt dit toe te gaan passen aangezien ik bang ben dat deze schaamte en het ongemak hoorbaar is in mijn stem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet gewend te zijn werkelijk te spreken en mijn stem te gebruiken in/als klank welke resoneert door het fysiek, en hierin mezelf overeen te stemmen met mijn fysiek en mijn fysiek met mijzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om mijn stem te oefenen, zelfs als ik alleen ben.

Ik stel mezelf ten doel mijn stem te oefenen als ik alleen ben door klanken uit te proberen en te ervaren hoe en waar deze resoneren in mijn fysiek.

Ik stel mezelf ten doel hardop met mijn fysiek te spreken en hierin mijn fysiek te ondersteunen door klanken en woorden te spreken en te zien wat het antwoord, waar het antwoord en waar het niet antwoord.

Ik stel mezelf ten doel de relatie met mijn fysiek in klank van mijn eigen stem, als basisrelatie te ontwikkelen en van hieruit te spreken met een ander, in stem en in fysiek, zodat ik niet dezelfde vergissing maak door me op het fysiek van een ander/een man te verlaten en me via zijn fysiek probeer me af te stemmen op mijn eigen fysiek, waarin ik mezelf verlaat voor een ander aangezien ik die ander tot brug heb gemaakt tot mijn eigen fysiek, alleen in staat tot fysieke communicatie met een ander fysiek in stilte.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ander lichaam als brug te gebruiken om te spreken met mijn eigen fysiek, zonder mijn eigen stem te gebruiken en me hierin afhankelijk te maken van de communicatie met het fysiek van een ander en dus van het fysiek van de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te stoppen met spreken en te geloven dat ik kan overleven in stilte in/door contact met een ander fysiek, welke in feite een navelstreng is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te zijn blijven hangen in de staat van verbinding via de navelstreng in symbiose met een ander fysiek door niet geleerd te hebben mijn stem te gebruiken en mezelf en mijn fysiek tot leven te spreken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb alleen maar woorden in polariteit geleerd te hebben, waarin ik mezelf en mijn fysiek niet tot leven spreek, maar ten dode opschrijf door mezelf steeds verder op te splitsen en af te scheiden van de eenheid in polariteit in/als de mind/het bewustzijn.

Ik stel mezelf ten doel me af te stemmen op mijn fysiek door te vertragen in mijn bezigheden en hardop te communiceren in woorden rechtstreeks met mijn fysiek, om te zien wat het antwoord is en hoe ik mezelf en mijn fysiek richting kan geven in samenwerking met elkaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb alleen maar in de geest in woorden te communiceren en deze communicatie in de geest te ontwikkelen, en niet in aanwezigheid in/als het fysiek.

Ik stel mezelf ten doel in mijn fysiek te onderzoeken of ik spreek in polariteit in bewustzijn of dat ik spreek in eenheid en gelijkheid als leven, door te zien hoe en waar ik in het fysiek reageer, in afscheiding, gecreeerd door het bewustzijn of in antwoord in eenheid en gelijkheid.

Ik stel mezelf ten doel mijn mind/bewustzijn en fysiek in overeenstemming te brengen waarin ik zelf richting geef in eenheid en gelijkheid in bewustzijn en fysiek.

Ik stop met het in de strijd gooien van mijn fysiek of van mijn mind/bewustzijn, waarin ik de een de ander laat verdedigen/het ongemak laat opknappen, zonder samen te werken in ondersteuning van elkaar en te zien waar de afscheiding plaats vindt, en pas een beslissing te nemen als ik in overeenstemming ben in/als/met mezelf, mijn bewustzijn en mijn fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek te negeren ten behoeve van het plezier van mijn mind als bewustzijn of mijn mind/bewustzijn te negeren ten behoeve van het plezier van mijn fysiek, door zelf geen richting te geven en te spreken/communiceren in woord en klank, en een ieder gewoon zijn gang te laten gaan, waarin ik het wederzijds vertrouwen schaad.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb wederzijds vertrouwen te schaden van mind en fysiek, waardoor ik niet meer samen wil werken in een geloof toch niet gehoord te worden en hierin verraden te worden.

Ik stel mezelf ten doel te luisteren naar wat mijn bewustzijn en wat mijn fysiek te zeggen hebben en hierin een oplossing in overeenstemming te vinden en toe te passen waarin ik in samenwerking richting geef; zolang ik niet in overeenstemming ben met mind en fysiek, voer ik meer onderzoek uit, pas zelfvergevingen toe en zelfcorrecties, totdat de afscheiding stopt en ik verder kan in eenheid en gelijkheid in/als over-een-stem-ming.

————————————————————————————————————

november 21, 2012 door vanZielnaarLeven

Dag 182 – Zelfvergevingen op relaties – 15 – opstaan in de ochtend/alleen

Vervolg op

Dag 181 – Zelfvergevingen op relaties – 14 – opstaan in de ochtend/samen

Gedachte alleen:

Ik wil nog niet opstaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de gedachte ‘ik wil nog niet opstaan’ in me te laten bestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in de gedachte ‘ik wil nog niet opstaan’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de gedachte ‘ik wil nog niet opstaan’ te geloven doordat het zo voelt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn gevoel van moeheid in de ochtend en zo lekker liggen te gebruiken als validatie van echtheid van de gedachte dat ik nog niet op wil staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hierop te reageren in mijn hoofd met de reactie ‘maar ik wil echt nog niet opstaan’, alsof die reactie het moet bewijzen/echt moet maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn reacties op mijn eigen gedachten als bewijs te gebruiken van de echtheid van een gedachte.

Ik doe mezelf tekort als ik gelijk opsta.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de gedachte ‘ik doe mezelf tekort als ik gelijk opsta’ in me te laten bestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in de gedachte ‘ik doe mezelf tekort als ik gelijk opsta’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik mezelf tekort doe als ik gelijk opsta door te geloven dat ik gedachten, gevoelens en emoties ben, en als rottig of naar voelt, of juist fijn en lekker, ik hiernaar moet luisteren en als ik dit niet doe, ik een gevoel creeer waarin ik ervaar mezelf tekort te doen, welke niet voortkomt uit het eventueel niet luisteren naar gedachten, gevoelens en emoties, maar welke juist voortkomt uit het wel luisteren naar gedachten, gevoelens en emoties en hiernaar te handelen, en vervolgens hierin te geloven, waarin dit geloof en luisteren naar gedachten, gevoelens en emoties als mezelf als de mind, juist hetgeen is waarin ik mezelf werkelijk tekort doe.

Gevoel:

Ik lig zo lekker; dit moet goed zijn, nog even liggen, het voelt zo lekker.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de ervaring van een gevoel zo lekker te liggen te gebruiken als validatie/reden om nog even te blijven liggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn gevoel als validatie/reden te gebruiken om niet op te staan.

Emotie:

Kwaadheid/verontwaardiging dat ik moet opstaan terwijl ik zo lekker lig.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb kwaadheid te ervaren om het feit dat ik op moet staan terwijl ik zo lekker lig.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb

Angst:

Dat ik niet naar het toilet kan en weer de hele dag met mijn eigen backchat moet doorbrengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te creeren voor mijn eigen backchat, welke juist is gecreeerd uit angst, om niet naar het toilet te kunnen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om niet naar het toilet te kunnen, en deze angst als reden/validatie te gebruiken om nog even te blijven liggen/niet direct op te staan, in plaats van in te zien dat de fysieke klacht als niet naar het toilet te kunnen in eerste instantie gecreeerd is in angst om op te staan, en dus houd ik de fysieke klacht, gecreeerd in angst, in stand in dezelfde angst.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te controleren en regeren in lagen van angst in/als de mind om op te staan, zonder in te zien dat deze angst een angst is van de mind die bang is niet te overleven in/als energie zodra ik opsta/gelijk sta aan mezelf als angst.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven in mijn angsten en deze reacties te onderzoeken en druk te zijn hiermee, in plaats van in te zien dat ik ze in eerste instantie gewoon dien te stoppen zodat ik mezelf de mogelijkheid geef op te staan zonder mezelf te bombarderen in gedachten/reacties in angst welke starten zodra ik in bed blijf liggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb in bed te liggen, wakker, zonder gedachten te produceren.

Emotie algemeen:

Schaamte dat ik niet naar het toilet kan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb schaamte te ervaren over het feit dat ik niet naar het toilet kan, terwijl ik deze al gestopt heb, en tevens schaamte ervaar voor mijn reacties en gedrag hierop.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen voor mijn eigen reacties op mezelf die moeite heeft met naar het toilet gaan van tijd tot tijd, in plaats van in te zien dat het ten eerste een vervelende ervaring is die heel ongemakkelijk aanvoelt, dus ga ik wat spastisch doen, net als mijn darm (mijn darm doet natuurlijk net als ik wat spastisch en ik reageer weer op mijn spastische darm die in eerste instantie spastisch is gaan doen door signalen van mij) en ten tweede dat schaamte niets toevoegt en ik deze dus direct kan stoppen zodra deze opkomt.

Ik stel mezelf ten doel de schaamte die opkomt over mijn spastische darm, de gevolgen hiervan en mijn reacties hierop, te stoppen zodra ik deze op zie komen.

Schaamte dat ik steeds maar schrijf over niet naar het toilet kunnen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb schaamte te ervaren over het feit dat ik steeds maar schrijf over niet naar het toilet kunnen, waarin het lijkt of dit altijd speelt, wat niet waar is, het is alleen zo dat ik er altijd mee bezig ben waardoor het lijkt alsof het altijd zo is.

Zelfcorrecties:

Ik zie geen realisaties, en ik vraag me af of die er wel zijn en/of nodig zijn. Het gaat erom dat ik beslis in de ochtend direct op te staan, wat ik niet doe en wat ik niet wil, althans niet elke ochtend.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb elke ochtend direct in de ochtend op te (willen) staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn om deze beslissing te nemen waarin het lijkt en wat wellicht ook zo is, dat ik de achterdeur dichtgooi en geen excuses meer heb om in de mind te verdwijnen, wat ik op dit moment wel heb, want door in de ochtend de mind/het bewustzijn te activeren, start ik de dag in de mind/het bewustzijn waar ik druk mee kan zijn en dus een excuus heb om in/als bewustzijn te bewegen en geen volledige zelfverantwoordelijkheid te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te lopen te talmen om volledige zelfverantwoordelijkheid te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb nog geen corrective statement te willen schrijven waarin ik mezelf richting geef in het direct opstaan in de ochtend, aangezien ik mezelf er niet in vertrouw deze ook daadwerkelijk in praktijk te brengen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het liever eerst in praktijk te brengen voordat ik het als correctie opschrijf, waarin ik het geen correctie schrijven gebruik als excuus om mezelf nog niet te hoeven veranderen/corrigeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf nog niet te willen veranderen/corrigeren in het punt van direct opstaan in de ochtend als de wekker gaat, aangezien ik twijfel ervaar of dit nodig is, of ik toch niet even kan blijven liggen zonder in de mind te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hierin ergens in een polariteit te blijven steken van wel en niet mogen, welke ik opnieuw als excuus wil gebruiken voor onderzoek, terwijl het direct opstaan in de ochtend niet meer inhoudt dan direct opstaan in de ochtend, en tijdens dit opstaan zal duidelijk worden welke punten me hiervan weerhouden en welke ik onderdruk door direct in het bewustzijn te verdwijnen en niet direct op te staan en mezelf te dirigeren/richting te geven in fysieke bezigheden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een polariteit van mogen en niet-mogen te zitten, waarin ik mzelf in een niet-mogen behoorlijk onderdrukt heb en hierin een ervaring van verongelijking te creeren, waardoor het in het doorduwen hierin lijkt of ik iets niet mag, waar ik me tegen verzet aangezien ik dit niet-mogen als onderdrukking heb gebruikt en/of ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in polariteit van een niet-mogen als onderdrukking van mezelf een mezelf vanalles toestaan gecreeerd heb, gelovende dat ik daarin onder de onderdrukking uitkom/de onderdrukking ophef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik onder de onderdrukking uit kan komen/de onderdrukking op kan heffen door het tegenovergestelde te gaan doen, in plaats van in te zien dat ik de onderdrukking als gecreeerde polariteit dien te stoppen.

Ik stel mezelf ten doel de polariteit van mogen en niet-mogen in mezelf te onderzoeken en te zien wat ik mezelf juist wel of juist niet toesta/heb toegestaan op momenten dat ik conflict in mezelf ervaar welke zich uit in moeheid, lusteloosheid, zinloosheid en opgeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in de ervaring van moeheid, lusteloosheid, zinloosheid en opgeven zoveel angst heb ervaren om het werkelijk op te geven, dat ik mezelf niet heb toegestaan voorbij deze balans in polariteit te zien en dus in de polariteit ben blijven steken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb polariteit te blijven steken uit angst om het op te geven, waarin ik juist hetgeen doe waarvoor ik angst ervaar, namelijk mezelf opgeven door in de polariteit te blijven steken, welke gelijk staat aan opgeven om werkelijk in zelf te zien, voorbij de balans van de polariteit, waar verder dan de balans ziende pas duidelijk wordt hoe ik deze polariteit in/als bewustzijn zelf toegestaan en gecreeerd heb.

Ik stel mezelf ten doel in de avond de tijd te nemen om te ontspannen en los te laten, zodat ik niet opsta in de ochtend met waar ik in de avond mee ben gaan slapen, welke het opstaan bemoeilijkt.

———————————————————————————————————-

november 19, 2012 door vanZielnaarLeven

Dag 181 – Zelfvergevingen op relaties – 14 – opstaan in de ochtend/samen

(Voor Zelfvergevingen op relaties 1-12 zie onderstaande link – 13)

Dag 180 – Zelfvergevingen op relaties – 13 – angst voor elk gesprek

Als ik samenleef met iemand sta ik in de ochtend direct op, welke gemotiveerd wordt door het feit dat ik graag even alleen ben in de ochtend. Als ik langer blijf liggen is dit moment voorbij en dus sta ik op. Als ik alleen leef is deze motivatie er niet, en hierin zie ik mezelf steeds schuiven met de tijd van opstaan. Af en snoezen, even liggen, en uiteindelijk sta ik later op dan ik wil en is de tijd die ik eigenlijk had willen gebruiken voor een aantal praktische dingen alweer voorbij.

Gedachte samen:

Ik wil graag alleen opstaan dus dan moet ik nu opstaan anders is de ander zo al wakker.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik nu snel moet opstaan anders is de ander zo al wakker en staat die als eerste op.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in een gedachte als ik wakker word in de ochtend.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het opstaan van de ander te gebruiken als motivatie om zelf op te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me beter te voelen dat de ander als ik eerder opsta dan die ander, en me slechter te voelen dan die ander als ik niet eerder opsta dan die ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een strijd/wedstrijd te maken van het opstaan in de ochtend en hieraan een gevoel van eigenwaarde te koppelen.

Emotie samen:

Verontwaardiging dat die ander er is en ik niet kan doen wat ik wil.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me verontwaardigd te voelen dat die ander er is en ik niet kan doen wat ik wil.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de ander de schuld te geven van niet langer kunnen slapen en te geloven dat ik me verontwaardigd voel door de aanwezigheid van de ander, in plaats van in te zien dat ik me verontwaardigd voel door mezelf die de ander de schuld geeft en hierin zelfverantwoording inruil voor zelfverontwaardiging, waarin ik mezelf ver-ont-waard-ig in plaats van mezelf te aarden en aard-ig voor mezelf te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb door te draaien in zoeken van redenen en excuses waarom ik me verontwaardigd voel, in plaats van de ervaring van het gevoel van verontwaardiging direct te stoppen zodra het opkomt, en mezelf in/als bewustzijn hierin te stoppen en mezelf richting te geven in de praktische bezigheden in de ochtend, onafhankelijk van wat de ander doet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet bij de ander te willen zijn en daarom verontwaardiging te ervaren en hierin te geloven dat ik misdeeld ben door de hele tijd bij de ander te moeten zijn, in plaats van in te zien dat het niet uit maakt bij wie ik ben, dat deze ervaring gebaseerd is op een herinnering van een ervaring waarin ik geloof afhankelijk te zijn van die ander en hierin de ander de schuld ben gaan geven van mijn afhankelijkheid, in plaats van in te zien dat ik mezelf afhankelijk maak van de ander door mijn zelfverantwoordelijkheid af te schuiven/te verschuiven naar de schuld geven aan een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te willen zien in mijn ervaring van verontwaardiging en misdeeld voelen, aangezien ik daarin zal zien dat ikzelf de oorzaak ben van deze ervaringen/gevoelens, en dus een fout/failure, faal, door de ander hierin de schuld te geven, welke ik niet wil inzien, dan zou mijn hele bestaan, welke ik heb voortgezet vanuit deze ervaring, in wankel gebracht worden en simpelweg niet blijven bestaan, aangezien het niet reeel is, en wat niet reeel is verdwijnt zodra het gelijk wordt aan de de irreeliteit ervan, en dus niet langer bestaat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf afhankelijk te maken van een geloof in/als de mind/het bewustzijn, waarin het geloof het probleem is en niet de aanwezigheid van een ander.

Angst:

Angst dat de ander eerder opstaat dan ik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat de ander eerder opstaat dan ik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te koppelen aan het eerder opstaan van de ander dan ik, en hierin dus al op te staan in angst.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor mijn eigen angst, gekoppeld aan het eerder opstaan van de ander, welke altijd aanwezig is, of de ander nu wel of niet eerder opstaat, aangezien het mijn eigen angst is waar ik mee opsta.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb met angst op te staan welke ik koppel aan het opstaan van een ander om de zelfverantwoordelijkheid hierin te verschuiven/af te schuiven/weg te leggen.

Angst voor mijn eigen backchat als die ander toch ook al opstaat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor mijn eigen backchat als de ander toch eerder opstaat dan ik, waarin ik mezelf beschuldig van het feit niet op tijd genoeg te zijn opgestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb haast te ervaren in het opstaan zodat ik even alleen ben in de ochtend.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb precies in te zien waarom ik graag even alleen ben in de ochtend.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te willen dat een ander mij ziet in de ochtend.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf niet geprojecteerd te willen zien in de ochtend in mijn reacties op de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn reacties op de ander te onderdrukken zodat ik en de ander die niet zien, waardoor ik mezelf onderdruk en me niet fysiek uit kan drukken/niet kan drukken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf in zelfinteresse niet wil zien, welke tot uiting komt in mijn backchat, en hierdoor liever alleen ben in de ochtend.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf mijn bestaan en bewegen in zelfinteresse te vergeven, waardoor ik mezelf vastzet in wrok en de beweging in mezelf stop, zodat ik zo min mogelijk de wrok ervaar die ik in mezelf heb opgeslagen en vasthoud.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de wrok in mezelf vast te houden zodat ik niet hoef te veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb koppig vast te houden aan een geloof in de wrok in mezelf als zijnde wie ik ben, zodat ik niet hoef te veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zo erg van mezelf te walgen (dus bang te zijn) dat ik geloof dat ik mezelf niet kan en niet mag vergeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat het te erg is wat ik doe/gedaan heb in zelfinteresse, waardoor ik mezelf niet toesta te vergeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe ik mezelf mijn totale zelfinteresse kan vergeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb totaal geobsedeerd en hierin geabsorbeerd te zijn door mezelf in zelfinteresse in/als energie, waarin ik niemand en niets anders meer zie dan mezelf weerspiegeld in alles om me heen, niet eens realiserende dat ik het zelf ben die ik zie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen voor wie ik ben/ben geworden in zelfinteresse en het liefst mijn hoofd onder de dekens wil stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te ervaren hoe het is om werkelijk voor een ander als mezelf te zorgen en Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb werkelijk niet te weten hoe het voelt om werkelijk om een ander te geven als om mezelf, wat ik ook niet kan weten, aangezien ik alleen weet hoe het voelt om om mezelf te geven in energie in zelfinteresse, en hierin is geen ruimte voor een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik veel te geven en te delen heb in een relatie, in plaats van in te zien dat ik geef en deel om mezelf goed/God te voelen en hiervoor de ander dus als platform gebruik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de ander te gebruiken/misbruiken als platform voor mijn zogenaamde delen in zelfinteresse, waarin ik zelf een hekel eraan heb als iemand dat bij mij doet, maar ik dit niet weet te benoemen aangezien iemand toch zichzelf deelt en dit ok schijnt te zijn in relaties.

Me myself and I

Variatie op een thema

Me, myself, myself and I
Just me, myself and I

Me, myself, myself and I
Just me, myself and I
Me, myself and I

Myself, myself
I, I, I, I, I

Jive Jones in 1999.

Fysieke manifestatie:

Verkramping en verstopping in mijn darmen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb fysiek verkramping en verstopping in mijn darmen te creeren ten gevolge van het koppig vasthouden aan mijn geloof in mijn eigen wrok jegens mezelf in zelfinteresse, waarin het koppig vasthouden wederom zelfinteresse is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf in zelfinteresse te verstoppen in mijn darmen, waardoor mijn darmen verstopt raakt en verkrampt raakt om het verstoppen in stand te houden/de uitlating tegen te houden met heel mijn bewustzijn, ziende dat ik hierin ook mezelf als Levensexpressie tegenhoud maar gelovend niet in staat te zijn dit te stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik iets moet doen om mijn darmen in beweging te zetten, in plaats van in te zien dat ik iets moet stoppen, namelijk mijn relaties met mijn bewustzijn/mind en mijn fysieke mind, waarin ik mezelf als bewustzijn in stand houd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb het gelijke met het gelijke te bestrijden en dus te stoppen om de verstopping te stoppen.

Zelfcorrecties:

Ik stel mezelf ten doel mijn relatie van schaamte die ik heb ontwikkeld rondom de verstopping in mijn fysiek, te stoppen.
Ik realiseer me dat ik hiermee een nieuwe laag creeer waarin ik het onmogelijk maak voor mezelf om te veranderen en mijn fysiek te veranderen.

Ik stel mezelf ten doel mijn relatie van overweldigd zijn die ik heb ontwikkeld rondom de verstopping in mijn fysiek, te stoppen.

Ik stel mezelf ten doel mijn relatie van slachtoffer voelen die ik heb ontwikkeld rondom de verstopping in mijn fysiek, te stoppen.

Ik stel mezelf ten doel mijn relatie van wrok die ik heb ontwikkeld rondom de verstopping in mijn fysiek, te stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb twijfel te ervaren rondom het stoppen van de wrok die ik heb ontwikkeld rondom de verstopping in mijn fysiek, waarin ik niet weet hoe dit te stoppen/niet geloof dat ik dit kan stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik de wrok die ik heb ontwikkeld rondom de verstopping in mijn fysiek, niet kan stoppen, welke ik keer op keer bevestig als ik spreek in zelfinteresse en hierin dus bevestig dat ik besta in zelfinteresse en dus de vergeving niet waard ben, in plaats van in te zien dat ik op deze manier het kringetje in stand houd en nergens start met stoppen van de zelfinteresse/geloof in de macht ervan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven in de macht van de zelfinteresse aangezien ik deze altijd geleefd heb en dus machtig heb gemaakt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik als zelfinteresse macht heb van mezelf, in plaats van in te zien dat ik als zelfinteresse macht heb gekregen door mijn eigen geloof hierin en het in dit geloof adem voor adem, dag in dag uit te voeden/machtig te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als adem te gebruiken voor het machtig maken van mijn (geloof in) zelfinteresse, totdat het zo machtig is dat het op/als zichzelf/mijzelf bestaat en ik geloof er niet meer tegenop te kunnen, aangezien ik niet weet wat of wie ik er tegenover moet zetten, aangezien ik alleen mezelf ken in zelfinteresse.

Ik stel mezelf ten doel adem voor adem, mezelf in (geloof in) zelfinteresse te stoppen, opnieuw te vergeven als ik in zelfinteresse verval, opnieuw te stoppen, en zo door, totdat het gedaan is.

Ik stel mezelf ten doel de afscheiding in mezelf te stoppen door hetgeen ik om me heen zie door mijn eigen ogen en waarop ik reageer, te zien als weerspiegeling van een persoonlijkheid in/als mezelf, en hierin zelfverantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als (reactie op) deze persoonlijkheid gecreeerd in zelfinteresse door zelfvergevingen en zelfcorrecties toe te passen.

Ter ondersteuning in het stoppen van de zelfinteresse:

Creation’s Journey to life

Heaven’s Journey to life

Earth’s Journey to life

Volgende keer:

Gedachte alleen:

Ik wil nog niet opstaan.

Ik doe mezelf tekort als ik gelijk opsta.

Gevoel:

Ik lig zo lekker; dit moet goed zijn, nog even liggen, het voelt zo lekker.

Emotie:

Kwaadheid/verontwaardiging dat ik moet opstaan terwijl ik zo lekker lig.

Angst:

Dat ik niet naar het toilet kan en weer de hele dag met mijn eigen backchat moet doorbrengen.

Emotie algemeen:

Schaamte dat ik niet naar het toilet kan.

Schaamte dat ik steeds maar schrijf over niet naar het toilet kunnen.

———————————————————————————————-

november 18, 2012 door vanZielnaarLeven

Dag 180 – Zelfvergevingen op relaties – 13 – Angst voor elk gesprek

Dag 168 – Zelfvergevingen op relaties – 1 – relatiecheck

Dag 169 – Zelfvergevingen op relaties – 2 – alleen bij jou zijn

Dag 170 – Zelfvergevingen op relaties – 3 – iemand leuk vinden

Dag 171 – Zelfvergevingen op relaties – 4 – ik ben niet goed genoeg

Dag 172 – Zelfvergevingen op relaties – 5 – tijd

Dag 173 – Zelfvergevingen op relaties – 6 – voorbereiding nodig

Dag 174 – Zelfcorrecties op relaties – 7 – voorbereiding nodig

Dag 175 – Zelfvergevingen op relaties – 8- grapjes over man en vrouw

Dag 176 – Zelfvergevingen op relaties – 9 – ik kan het niet

Dag 177 – Zelfvergevingen op relaties – 10 – fysiek ongemak als sabotage

Dag 178 – Zelfvergevingen op relaties – 11 – 23 jaar zelfoordeel

Dag 179 – Zelfvergevingen op relaties – 13 – gezond(igd)

Ik ervaar angst voor elk gesprek wat ik voer. Ik ben altijd bang dat mensen me vragen stellen waarin ik moet antwoorden wat ik doe. En wat ik doe is altijd anders dan wat de meesten doen, en over het algemeen roept het altijd discussie/vragen/weerstanden op. Angst voor Onbegrip en met name voor de reacties die hierop volgen. Waarin ik terugtrek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor onbegrip in gesprek met mensen en de reacties die hierop volgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me terug trekken uit angst voor de reacties die volgen uit onbegrip van zelf en niet in zelf willen zien van mensen en hierin de gelijkheid kunnen zien met alle mensen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me terug te trekken uit angst voor de reacties die volgen op onbegrip en hierin mezelf te isoleren en tevens te stoppen met praten en antwoorden, ook bij mensen die oprecht wel een antwoord willen en zoeken en die niet weten waar die te vinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te gaan leven in zelfinteresse in het vinden van antwoorden zonder de werkelijke wil deze te delen/mensen te ondersteunen in het vinden van antwoorden en/of het geven van antwoorden, uit angst voor de weerstand en reactie van mensen op de antwoorden die ik geef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb deze antwoorden alleen te willen geven onder de beroepsmatige noemer van natuurgeneeskunde, om het zo een richting te geven en mezelf enigszins ruimte te geven vrij van de angst om constant vragen te moeten beantwoorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn het antwoord niet te weten als iemand een vraag stelt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn wel een antwoord te weten maar het antwoord niet te durven spreken, behalve onder de beroepsmatige noemer want dan komen ze er tenslotte voor.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me alleen op werk niet onzeker te voelen over wat ik daar doe en wat ik spreek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me in zogenaamd privesfeer altijd angstig te voelen over eventuele gesprekken die zullen plaatsvinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb alleen maar te durven spreken als ik zie/ervaar dat er begrip is, terwijl juist in de gevallen waar er geen begrip is, er een heleboel is wat gesproken dient te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te laten leiden door angst in gesprekken, en hierin te beslissen juist wel of juist niet stil te zijn, welke gerelateerd is aan een pushen of een terughouden, in plaats van in rust in/als de adem, te spreken als antwoord op een vraag die gesteld word.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een relatie te zoeken/gezocht te hebben om me veilig te voelen van deze angst voor elk gesprek met mensen in de ‘buitenwereld’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me hierin afhankelijk op te stellen van de veiligheid van de relatie en van het begrip van degene in de relatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn spreken afhankelijk te maken van het begrip van degene die luistert, en als ik geen begrip ervaar door een aanwezigheid van een ander programma welke mij niet niet hoort, hierin direct te reageren door te stoppen met spreken en stil te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn expressie in spreken afhankelijk te maken van een aanwezig mindprogramma, en me hierin zo gevoelig af te stellen dat ik niet eens meer door heb dat ik me hierin automatisch aanpas en dus zelf een als automatisch aangepast programma te leven om conflict te vermijden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb als een automatisch aangepast programma te leven om conflict te vermijden, waarin ik conflict in mezelf creeer en deze opsla in mijn fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als fysiek te verdraaien/verkrampen/in bochten te wringen in innerlijk conflict, om uiterlijk conflict te vermijden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in relaties juist steeds het conflict omhoog te halen aangezien ik geen enkel conflict kan verdragen in een intieme relatie, waarin ik niet fysiek samen kan zijn als er conflict aanwezig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zoveel conflict in mezelf te creeren waardoor ik de intieme relatie in/als/met mezelf volledig verstoord/verdraaid heb, en hierdoor een uiterlijke relatie zonder conflict nodig geloof te hebben ter compensatie van mijn innerlijk conflictueuze relatie in/als/met mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dus niet fysiek samen te kunnen zijn in een relatie waarin conflict aanwezig is met een ander, waarin zichtbaar is in deze woorden dat ik niet fysiek samen kan zijn met mezelf waarin conflict aanwezig is, wat ook blijkt uit de huidige fysieke toestand waarin ik me bevind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb liever conflict te vermijden en zelf in een kronkel te liggen/liegen dan een en gelijk als zelf te staan en het erop te wagen reactie te krijgen op de woorden die ik spreek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te verloochenen ten behoeve van de uiterlijke vrede.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de ander de schuld te geven van het conflict door onbegrip van de ander, in plaats van in te zien hoe ik conflict creeer in mezelf door mezelf niet te ondersteunen in het spreken, welke zich reflecteert in mijn reactie op uiterlijk conflict.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb innerlijk conflict te creeren door mijn innerlijke reactie op uiterlijk conflict en hierin uiterlijk conflict te gaan mijden waarin ik opnieuw innerlijk conflict creeer als reactie in/als/op het mijden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren over het babelonie die zich heeft gemanifesteerd in de taal, waarin niemand een gelijk startpunt heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren over het ongelijke startpunt, welke conflict creeert doordat er altijd een ongelijk startpunt is, en welke alleen kan worden doorlopen door opnieuw door het conflict heen te gaan om een gelijk startpunt in te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zoveel conflict in mezelf te creeren door niet gelijk te staan aan zelf en hierin in een ongelijk startpunt met/als mezelf, zoveel conflict te creeren en fysiek te manifesteren, welke ik nu opnieuw moet doorlopen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb terug te houden in het doorlopen van de fysieke ongelijkheid in/als mezelf uit angst voor de pijn en uit angst voor mijn eigen reacties/aanvallen in/als backchat welke ik gecreeerd heb in het ongelijke startpunt in/als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in mezelf dus ook conflict te vermijden uit angst voor mijn eigen reacties/aanvallen/backchat, en hierin het conflict fysiek in stand te houden, welke ik tevens als excuus gebruik om de uiterlijke conflicten in gesprekken niet aan te hoeven gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn innerlijke fysieke klachten, gecreerd door innerlijk conflict voortkomend uit het mijden van uiterlijk conflict, opnieuw in te zetten als excuus om uiterlijk conflict te mijden.

Ik stel mezelf ten doel mijn innerlijk fysiek gemanifesteerde conflicten te onderzoeken, in te zien, zelf te vergeven en te corrigeren, waarin ik mijn reacties in gesprekken en op eventuele uiterlijke conflicten hierin gebruik als leidraad om te zien waar ik de innerlijke conflicten gecreerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb op te willen geven in een geloof toch niet gehoord te worden, in plaats van in te zien dat ik de ander niet kan laten horen, dat ik alleen kan spreken, en dat zolang ik de ander wil laten horen, iets wil van de ander in/als relatie in/als de mind, welke ik in stand houd door een geloof in de mind in gehoord moeten/willen worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als mind constant te geloven, in plaats van dit geloof te stoppen en hierin constant te zijn en hierin een en gelijk te zijn/worden als de Adem, welke een startpunt is voor de woorden die ik spreek.

Als ik mezelf angstig zie worden in gesprek of met name voor een gesprek, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik gedachten als energie verbonden heb aan een persoon, een situatie of een specifieke herinnering die geactiveerd wordt/die ik zelf activeer. Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken welke herinnering ik activeer en vooral wat ik hierbij te winnen heb, waaraan ik wil vasthouden in deze energie-associatie in/als de mind. Ik realiseer me dat ik fysiek een aardig stabiel leven heb en gehad heb, en dus heb ik de angsten voornamelijk gecreeerd in het associeren/verbinden met energieen van mezelf aan gebeurtenissen als herinneringen in een poging om meer of minder te maken van mezelf zoals ik fysiek aanwezig ben. Deze associaties kan ik opnieuw inzien en hierin de gebeurtenissen/herinneringen loskoppelen door zelfvergeving en zelfcorrectie toe te passen, waarna ik in de fysieke werkelijkheid keer op keer ondervind dat er niets aan de hand is.