de rust bewaren | Reis van ziel naar Leven

Na het luisteren van twee interviews wordt me duidelijker hoe we, als we plotseling in een hevige reactie schieten als er iets gedeeld wordt, niet zozeer ‘niet willen horen’ wat er gedeeld wordt maar dat we in en als de geest, onszelf proberen in stand te houden als hoe we onszelf kennen om zogenaamd ‘de rust’ te bewaren in en als onszelf en hierdoor horen we feitelijk helemaal niet wat er dan gedeeld wordt. Zolang we niet leren om ‘deze rust’ in onszelf, als stabiliteit te creëren, zullen we ons blijven verzetten tegen verandering in onszelf omdat dit altijd een ervaring van ‘onrust’ activeert in en als de geest. En die nieuwe informatie waar we ons tegen verzetten en in ‘onrust’ op reageren, bevat nu juist vaak de informatie waarmee we onszelf kunnen leren te stabiliseren. Echter dit horen we dus niet door ons verzet. Zo hebben we onszelf ingesloten in en als de geest en een ‘verzekering’ ingebouwd dat we nieuwe informatie buiten de deur houden door heel hevig te reageren en zo onszelf en eventueel een ander, af te leiden en af te schrikken in en als een ervaring van: ‘daar moeten we niet wezen’.

Dit zit heel gedetailleerd in elkaar en alleen wijzelf kunnen binnenin onszelf, de details gaan zien door de toepassing van het uitschrijven van wat er gebeurt in onszelf, in en als de geest als we in reactie ‘schieten’ en feitelijk, gaan schieten op hetgeen deze reactie activeert. En zo hebben we een kleine oorlog binnenin onszelf die zich levensgroot gemanifesteerd heeft op aarde, waar we ons allen in zekere zin, verdedigen en van hieruit, aanvallen, onderdrukken, manipuleren, chanteren, dit alles om onze ‘rust’ te behouden zoals we onszelf kennen en zoals we aangeleerd hebben, in en als de geest via de manier waarop we zijn opgevoed, binnen de cultuur waarin we zijn opgegroeid.

Een interessant gegeven. Ik merk zelf dat ik weer neig te reageren op de reactie van een ander en dat ik er tevens naar neig om niets mee te delen aangezien dit weleens ‘een reactie uit kan lokken’ met projecties naar mij gericht die zogezegd, niet zo aangenaam zijn als ik me niet heel goed realiseer dat het niet over mij gaat maar over degene zelf (in en als de geest) die ze uit. In deze projecties, ter verdediging van onszelf in en als de geest, komt namelijk veelal het meest lelijke in onszelf naar boven, zo plotseling vanuit het niets, zo lijkt het. Een soort demonische uiting van het diepst verborgene in onszelf, datgene wat we onderdrukt hebben en niet onder ogen durven zien in en als de geest en vooral, wat we nooit geleerd hebben om onder ogen te zien en hoe hiermee om te gaan en hoe onszelf hierin te vergeven. Dus is wegdrukken het enige wat we als oplossing kennen.

In de fase van het wandelen van de quantum physical, het quantum fysieke zullen dit soort reacties veelal tot uiting komen en is het belangrijk om onszelf hierin te stabiliseren en wat ik zelf vooral merk, om te leren om niet opnieuw te gaan reageren als er zo’n reactie opkomt bij een ander, zogenaamd gericht op mij. Ook wil ik zelf gaan leren om niet te vermijden om de principes en het gereedschap waarmee we onszelf kunnen leren ondersteunen en bevrijden, te delen op een manier waarin ik de ander in overweging neem zodat ik niet onnodig hevige reacties uitlok. Als er in één keer teveel ‘getriggerd’ of geactiveerd wordt, kunnen we werkelijk lelijk en zelfs gevaarlijk uit de hoek komen, afhankelijk van hoe we onze verdedigingsmechanismen hebben opgebouwd en aangeleerd en van hieruit, fysiek geleefd hebben want in de wereld waarin we nu bestaan, hebben we deze mechanismen in en als de geest, fysiek gemanifesteerd en dus van hieruit geleerd om deze verdedigingsmechanismen en aanvalstechnieken fysiek toe te passen, dan wel in woorden, dan wel in fysieke handelingen. We kunnen niet ‘in één keer’ het gehele geestbewustzijnssysteem onder ogen zien, dat zou een soort van kortsluiting betekenen, zeker als we niet begrijpen wat er gebeurt binnenin onszelf, in en als deze reacties aangezien we onszelf in en als het geestbewustzijnssyteem, geintegreerd hebben in en als ons fysiek. Het is dus een heel proces om onszelf hierin te ondersteunen in het langzaam bevrijden van de aangeleerde, onderdrukkende en onderdrukte patronen en mechanismen en zo te leren om een ander werkelijk in overweging te nemen als onszelf en van hieruit te delen en leven als voorbeeld.

Overigens komt de weerstand om te veranderen, ook op andere manieren naar voren, veel subtieler bijvoorbeeld in een ‘gewoon iets niet toepassen’ zonder hier werkelijk gewaar of zelfs bewust van te zijn, van het feit dat we iets onbewust-doelbewust niet oppakken.

Tot zover wat ik me realiseer na het luisteren van de interviews.

Sounding Self Forgiveness – Reptilians – Part 364

Quantum Physical Reactions – Reptilians – Part 365

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat iemand niet wil horen wat ik uitspreek – een toepassing van het stoppen met oordelen van iets of iemand anders buiten onszelf, ook al betreft het een onbekende in één of ander youtube-filmpje – en hierin zelf in onbegrip te gaan doordat ik bezig ben met het proberen te begrijpen vanuit mijn gedachte als interpretatie, dus vanuit mijn eigen ‘oordeel’ (oordeel als persoonlijke interpretatie in en als mezelf als geestbewustzijnssysteem ter behoud van de controle in en als mezelf, in en als de geest in gedachten, gevoelens en emoties) van een reactie van een ander waardoor ik niet zie, realiseer en begrijp dat degene die reageert, helemaal niet bezig is met hetgeen ik uitspreek maar dat diegene met name bezig is om zichzelf te verdedigen en behouden in en als de geest, in en als een zelfbehoud in angst voor de hevige emotionele reacties die ‘plotseling’ opkomen binnenin zelf, in onbegrip van zelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dus te reageren op mijn eigen gedachte als persoonlijke interpretatie als ‘oordeel’ over een reactie van een ander en zo, niet volledig toepas en leef wat ik feitelijk aan het delen en uitspreken ben ‘tegen de ander’ en in en als deze onvolledige toepassing van mezelf, dus in afscheiding van mezelf in zelfbegrip als leven, een ander ‘uitlok’ of trigger, activeer in het opkomen van een reactie als verdedigingsmechanisme op het ‘oordeel’ als energetische lading dat nog meereist in mijn woorden en dus voornamelijk – of zelfs alleen – de energetische lading wordt opgevangen door een ander.

Als en wanneer ik mezelf zie reageren op een reactie van een ander op woorden waarin ik spreek over het stoppen van een oordeel, dan stop ikzelf, ik adem.

Ik realiseer me dat zolang ik reageer, ikzelf in en als een gedachte als oordeel als persoonlijke interpretatie deelneem en dat ik hier vanuit niet in staat ben tot begrip en vergeving van mezelf en/als een ander doordat ik de reactie persoonlijk interpreteer en persoonlijk maak hierin.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken wat hetgeen is dat ik persoonlijk interpreteer als gedachte waar ik zelf op reageer en mezelf hierin te vergeven.

Ik stel mezelf ten doel me direct te realiseren dat ik me niet gewaar was/ben van de staat waarin ik gesproken heb als ik een reactie als ‘onverwacht’ ervaar en dus, is het aan mezelf om meer gewaar te zijn in en als mezelf van energie als gedachten, gevoelens en emoties waarin ik verkeer en/of die op de achtergrond aanwezig zijn binnenin mij.

Ik stel mezelf ten doel mezelf eerst te vergeven voor de aanleiding van de staat waarin ik woorden spreek/gesproken heb en voor de ‘reden’ hierin waardoor ik denk dat ik op deze manier tegen een ander kan spreken.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te stoppen in het deelnemen en geloven in aannames binnenin mezelf van hoe ik wel of niet tegen iemand kan spreken gebaseerd op onderlinge verhoudingen en te zien en zelfvergeven waarvoor ik bang ben om te verliezen binnen deze verhouding wat maakt dat ik spreek in en als angst als oordeel in afscheiding van mezelf.

Ik stel mezelf ten doel de verhouding met mezelf op te schonen door de energetische ladingen die ik heb opgeslagen binnenin mijzelf, in en als mijn fysiek, in klank te brengen in zelfvergevingen en de woorden van een ander waar ik op reageer, te gebruiken als aanwijzing van waar ik mezelf meer kan stabiliseren, waar ik angst als oordeel als persoonlijke interpretatie te vergeven heb binnenin mezelf en te zien welke gedachte ik hierin ooit heb aangemaakt, heb opgeslagen en vervolgens geloof en leef/geleefd heb alsof het werkelijkheid is.

Ik stel mezelf ten doel mezelf steeds opnieuw te herinneren dat een oordeel simpelweg een persoonlijke interpretatie inhoudt in en als een (aangenomen of aangemaakte) gedachte en dat het niet nodig is om dit persoonlijk te ervaren maar dat dit komt door gekoppelde energetische ervaringen als gevoelens en emoties die ik mezelf kan vergeven en waarvan ik mezelf op deze manier kan bevrijden.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te stoppen in het leven van het geloof in en als mijn innerlijke reacties en niets te doen zolang ik in reactie ben en dus in onduidelijkheid over wat er gaande is, behalve in mezelf zien, mezelf omarmen en mezelf vergeven wat er opkomt om zo helderheid en begrip te realiseren in en als mezelf.

Voor wie de toepassing wil leren om zichzelf te leren kennen in zelfoprechtheid om van hieruit zelf te vergeven, corrigeren, veranderen en stabiliseren:

Desteni I Process – Lite

————————————————————————————————————————————-