verantwordelijkheid | Reis van ziel naar Leven

In een buddy-chat werd de volgende suggestie gedaan:

“That is also a cool step in one’s process in general, to ‘dare’ to be open to manipulation for example, see what comes up and then stand through it”

Dit was direct ondersteunend voor me; ik probeerde zelf al vrij lang om te blijven staan als er manipulatie plaatsvond in woorden – laten we zeggen direct zichtbare/merkbare manipulatie aangezien we ons allemaal nog bewegen in een gemanipuleerde toestand zolang we ons bewegen vanuit gedachten, gevoelens en emoties en zo onszelf feitelijk manipuleren – echter ik bleef in reactie gaan en deed het meer vanuit een punt van ‘ik moet hierin kunnen blijven staan, het is manipulatie, het is niet persoonlijk’ alsof ik hier ‘sterk’ in moest zijn., vanuit een ‘ik moet dit toch kunnen’ vanuit beredenering / kennis en informatie.

Ik ben nu in de positie waarin ik mezelf niet meer ‘groot en sterk’ hoef te houden (waarin ik mezelf feitelijk al manipuleerde hiertoe) om te blijven staan in een bepaalde situatie en zo kan ik vanuit deze meer stabiele grond in en als mezelf, “durven open te zijn voor manipulatie, te zien wat er op komt en dan hierin blijven staan.”

Woordenboek:

Manipulatie: 1. bewerking (met de vingers), handgreep, hantering; 2. bedrieglijke methoden (vaak in meervoud gebruikt op de effectenbeurs als werkzaamheden om kunstmatige prijsbewegingen te veroorzaken; 3. beïnvloeding; stuwing in een bepaalde richting.

Manipulatie (figuurlijk): slim te werk gaan om zijn doel te bereiken; handig werken, goochelen met minder gepaste middelen; (handig, slim) bewerken, hanteren; door overreding een bepaalde voorstelling van zaken sturen in een richting.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te manipuleren door te geloven in een concept van liefde vanuit gedachten, gevoelens en emoties en vanuit opslag hiervan in en als de zielsconstructie en zo mezelf van ‘herkenning naar herkenning’ in gedachten, gevoelens en emoties voort te bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te laten manipuleren door te geloven in woorden van liefde, vanuit de wens om hetzelfde doel te bereiken als dat deze woorden doen voorhouden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf en/als een ander te manipuleren door een doel te willen bereiken en zo niet geheel hier aanwezig te zijn en dag voor dag te bewegen in en als zelfverantwoordelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf verdriet te doen door in toekomstprojecties van het te bereiken doel te gaan waarin ik een risico creëer voor mezelf dat deze doelen niet verwezenlijkt worden zolang betrokkenen niet aanwezig zijn in en als zelfverantwoordelijkheid en er dus geen levend wezen en geen wezenlijke sturing aanwezig is in en als onszelf en zo, in en als de situatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te hebben gezien, gerealiseerd en begrepen dat zolang iemand volledig aanwezig is in en als de geest, de manipulatie vanuit de geest in gedachten, gevoelens en emoties plaatsvindt en zich dus manifesteert in deze fysieke realiteit, in en als een zogenaamde ‘consequentie’ en hoe ‘goed’ de intentie ook mag zijn, hetgeen men in participeert in gedachten, gevoelens en emoties zonder gewaarzijn en zelfsturing, zal zich manifesteren (al dan niet in polariteit) in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me machteloos te ervaren tegenover manipulatie van een ander in woord en daad.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zelf hier nog een doel te willen bereiken wat niet mogelijk is zolang de ander niet wil zien in zichzelf in woord en daad, waarin de ander deze woorden en daden zal manifesteren en ik me gewaar ben dat ik hierin niet mee zal gaan en dus, mijn doel niet bereikt zal worden en zo ervaar ik me machteloos in emotionele hechting aan een ander waarin de beslissing tot zelfoprechtheid uiteindelijk bij de ander zelf ligt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te manipuleren in emotionele ervaringen van ‘behoefte’ vanuit een gedachte ‘dat ik die ander nodig heb’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf pijn te doen in en als en met een gedachte dat ik die ander nodig heb als blijkt dat die ander niet hier is/niet hier wil/kan blijven en van hieruit ‘pijn’ te ervaren als de ander manipuleert met woorden die niet geleefd worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf ‘groot en sterk’ te houden om te kunnen blijven staan in een zelf toegestane en aanvaarde, gemanipuleerde situatie (wat feitelijk de wereld inhoudt waarin we momenteel bestaan).

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te manipuleren vanuit een angst voor verlies van hetgeen ik in eerste instantie vanuit manipulatie in en als de geest, fysiek gemanifesteerd heb als consequentie om door te wandelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verwachten dat iemand de beslissing zal nemen tot zelfverandering, in en als het besef dat als dit niet gedaan wordt, alles verloren zal worden en vanuit deze verwachting de beslissing te nemen te staan als support in en als leven, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat de uitkomst niet hoeft te zijn zoals ik ‘verwacht’ en dat de uitkomst zal inhouden wat het beste is in en als leven wat niet overeen hoeft te stemmen met ‘wat ik wil’ en als ik iets ‘verwacht’ zit er een aspect aan in en als de geest wat ik nog niet heb losgelaten/vergeven in en als mezelf en is mijn ‘wil’ nog niet geheel en onvoorwaardelijk in overeenstemming met mezelf in en als leven maar gekleurd door emotionele behoefte.

Als en wanneer ik mezelf pijn zie ervaren door woorden van een ander in en als manipulatie, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf pijn doe vanuit een gedachte dat ik die ander of iets in die ander of iets of iemand buiten mij, nodig heb in en als de geest en van hieruit sta ik manipulatie toe terwijl ik het hier niet mee eens ben in en als mezelf. Ik realiseer me dat ik mezelf dus pijn doe door het niet eens te zijn met en als mezelf en zo niet in eenheid en gelijkheid met en als mezelf te bewegen maar mezelf in afgescheidenheid bewaar, in en als ge geest in gedachten, gevoelens en emoties, in dit geval gerelateerd aan dat ik (iets van) die ander nodig heb.

Ik realiseer me dat we tevens in een wereld leven waarin we elkaar fysiek nodig hebben maar waarin we absoluut onbetrouwbaar zijn voor en als onszelf en dus, voor elkaar wat leidt tot een voortbewegen vanuit manipulatie in bedrieglijke methoden om ons doel te bereiken en om onszelf in en als de geest, te hanteren.

Ik realiseer me dat we niet bewegen in eenheid en gelijkheid met en als onszelf als leven, in overweging van wat het beste is voor al het leven en zo ervaren we een constante angst voor ‘de dood’ als angst voor verlies van de illusie van onszelf in en als de geest en zolang we dit doen, is er manipulatie.

Ik stel mezelf ten doel de emotionele behoefte die ik ervaar specifiek te benoemen, mezelf te vergeven en te zien met welke gedachte ik mezelf pijn doe in afscheiding van mezelf en als ik die zie, mezelf (deelname in) deze gedachte te vergeven en een eventuele oorsprong te vinden in herinnering, echter als ik die niet direct zie, te werken met wat hier is.

Ik stel mezelf ten doel door te gaan met onderwijzen voor wie wil horen en zien, hoe we bestaan in een toegestane en aanvaarde wereld van manipulatie zoals we bestaan in en als onszelf van waaruit we allen bewegen om onszelf te hanteren in en als de geest en om ons doel te bereiken met bedrieglijke methoden, vaak zonder dat we het bewust door hebben echter ergens in en als een gewaarzijn van dat het ‘niet klopt’ wat we accepteren/toestaan/aanvaarden in en als onszelf en in en als de wereld.

Ik stel mezelf ten doel mijn uitgangspunt zo volledig mogelijk te onderzoeken alvorens ik beslissingen neem die van invloed zijn op mijn leven en die van anderen en daar waar ik consequenties creëer – wat nog onvermijdelijk is in dit stadium – mezelf te vergeven, corrigeren en veranderen in en als het fysiek en zo dag tot dag te wandelen, steeds meer in en als zelfverantwoordelijkheid.

Ik stel mezelf ten doel de toekomstprojectie waarin ik heb deelgenomen te onderzoeken en mezelf de emotionele hechtingen te vergeven en vervolgens hetgeen te leven dat wat voor mij het beste en nog steeds van toepassing en eventueel/uiteindelijk mogelijk is en hierin mezelf dag voor dag te bewegen en bij te stellen waar nodig, waar nodig in communicatie met anderen.

Ik stel mezelf ten doel te durven open te zijn voor manipulatie, te zien wat er op komt en dan hierin blijven staan.

Ik stel mezelf ten doel te leren onderscheiden tussen emotionele behoefte en fysieke behoefte en me te bewegen tot het vragen om fysieke/praktische ondersteuning waar nodig zodat en waarin ik de emotionele behoefte los kan laten en vice versa, de emotionele behoefte te vergeven en hierin los te laten zodat ik me kan bewegen tot het vragen om fysieke/praktische ondersteuning waar nodig.

Desteni I Process