zelfveroordeling | Reis van ziel naar Leven

Berenklauw

Als ik angst ervaar om los te laten betekent dit dat ik een punt, of meerdere punten niet gezien heb in mezelf. Dit betreft bijvoorbeeld een onduidelijkheid over een situatie, waarin ik meer praktische gegevens nodig heb om tot een totaaloverzicht te komen. Het kan ook een onduidelijkheid in mezelf zijn, waarin ik een programmeringspunt automatisch voor waar aanneem in mezelf en niet voorbij dit punt beweeg en het onderzoek in mezelf op werkelijkheid.

Laatstgenoemde betreft de meest lastige punten om doorheen te komen. Ik ervaar dan een onrust in mezelf die ik waarneem als een ‘positieve ervaring’, alsof er iets ‘nieuws’ gaat beginnen (een referentie hier is bijvoorbeeld de ervaring van ‘verliefdheid’). Echter in mijn fysiek ervaar ik het als zeer oncomfortabel en als dit langer zo opbouwt (dus als ik langer deelneem in deze positieve energetische ervaringen) bouwt het ongemak in mijn lichaam zich ook op wat ik voornamelijk ervaar in een verergering van de verkrampingen in de dikke darm en hierdoor een zeer oncomfortabel gevoel in mijn buikgebied en een uiteindelijke uiting van ongemak in de stoelgang.

Wat ik begin te zien, is dat ik in deze momenten, als ik ze niet verder onderzoek, consequenties ga creëren. Dit door deze positieve energetische ervaringen te projecteren op iets (een situatie) of iemand buiten mezelf en zo bijvoorbeeld de situatie in te stappen en dan bevind ik me in de consequentie.

Echter het is effectiever om de ervaringen binnenin mezelf te onderzoeken en te realiseren dat deze ervaring van ‘positieve nervositeit’ verbonden is aan een voorstadium van het oplichten van een sluier in mezelf, van een illusie, van het ontdoen van een programmering die ik geloofd en geleefd heb, waardoor ik, als ik hier doorheen zie, een stukje dichter bij mezelf kom.

Dus, de positieve nervositeit is een signaal van mezelf/mijn geest, dat er ‘iets staat te gebeuren’ waarin ik beslis of ik de gebeurtenis in ga stappen en zo de consequentie leef en via deze weg leer en uiteindelijk stop, of dat ik voorkom dat ik de gebeurtenis instap en een consequentie creëer en in plaats hiervan, rechtstreeks in mezelf zie, door de illusie van de ervaring als programmering heen. Een versnelling van het proces dus eigenlijk aangezien ik dan de consequenties niet meer fysiek hoef door te wandelen.

Ik heb gemerkt dat ik mezelf hierin flink moet pushen, moet doorzetten om door de ervaring heen te zien als het ware en niet af te houden, mezelf terug te trekken om zo te proberen de ervaring te ontlopen, om zo te proberen het onrustige gevoel in mijn lichaam te stoppen. Laatste werkt niet aangezien ik zo de illusie niet zal zien en dus alsnog de consequentie instap omdat ik geen andere mogelijkheid als oplossing zie om tot helderheid te komen.

Ook kan het nodig zijn om te delen met anderen die met gezond verstand mee kunnen zien, dit aangezien ik wellicht een ‘blinde vlek’ heb binnen mijn programmering (als aangenomen denkbeelden) waarvan ik denk/geloof dat ik deze denkbeelden moet volgen om ‘te leren’. Ik ben gewend om ‘te leren’ vanuit ervaringen in plaats van de ervaringen te stoppen, te voorkomen dat ik ze creëer en van hieruit te zien wie ik werkelijk ben en wat het beste is voor mijzelf en anderen als zelf. Als ik werkelijk zicht krijg op een denkbeeld en op de werkelijkheid van een situatie, dan zal de onrust stoppen in mij en is de beslissing om los te laten hier in mij aanwezig.

Dus zolang ik deze beslissing tot loslaten niet neem in en als mezelf, dan weet ik dat ik niet geheel duidelijkheid heb en ik mezelf niet geheel begrijp. Hierin neig ik in eerste instantie naar het veroordelen van mezelf over het niet kunnen/willen loslaten of ik veroordeel mij van tevoren al voor een gebeurtenis die ik als consequentie zal gaan wandelen. Dit is niet effectief. Hier weerhoud ik mezelf er namelijk van om verder te zien en om mezelf te ondersteunen en tevens blijf ik bezig met het wandelen van consequenties als ‘ervaringen opdoen’.

Hierin is de zelfvergeving van belang, zowel voor vergeving op al gedane stappen als vergeving van mezelf in de huidige toestand, op de energetische ervaringen als gevoelens en emoties en op eventuele toekomstprojecties en hierin op ieder aspect in mezelf die ik eigenlijk nogal ‘stupide’ vind maar die ik toch blijf neigen om ‘in het leven te roepen’ als ik het niet nader onderzoek, vergeef en corrigeer in mezelf.

De toepassing van zelfvergeving en hierin zelfinzicht, is hier essentieel om voorbij de aangenomen denkbeelden (programmeringen) te zien en komen. Hierdoor ‘durf’ ik namelijk in deze aangenomen denkbeelden te zien en in wie ik zelf ben geworden hierin. Wat ik hier onder ogen kom van mezelf is meestal niet zo leuk, ik besta hierin in eigenbelang. Echter met het gereedschap van zelfvergeving en zelfcorrectie, heb ik methoden om mezelf effectief te vergeven en veranderen in wat ik zie van mezelf in plaats van mezelf opnieuw te veroordelen.

Hier is het niet de bedoeling dat ik de consequenties moedwillig blijf creëren en leven vanuit een gedachte als ‘ik kan mezelf toch weer vergeven’ maar het is wel ondersteunend om mezelf ertoe te zetten om zelfoprecht te zien in wie ik ben (geworden), in en als de ‘wetenschap’ dat in wat ik zie van mezelf, ik mezelf kan en mag vergeven en dat ik van hieruit de weg vrij maak om een correctie te maken en deze te toe te passen en zo uiteindelijk, de zelfverandering te leven. Dit in plaats van een (zelf gecreëerde/zelf toegestane) consequentie te leven. (Wordt vervolgd)

Wat is effectieve Zelfvergeving?