naakt mannenlichaam | Reis van ziel naar Leven

Droomwoordenboek

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb van seks te dromen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb langer in bed te blijven liggen als ik wakker word en van seks gedroomd heb om het lekkere gevoel nog even vast te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verlangen naar seks met een man/een naakt mannenlichaam tegen mijn lichaam aan.

Als en wanneer ik wakker word en van seks gedroomd heb, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik geparticipeerd heb in gedachten van verlangen naar seks met een man, naar een naakt mannenlichaam tegen me aan.

Ik realiseer me dat ik de zelfgecreërde ervaring van een naakt mannenlichaam tegen me aan in een droom, voortkomend uit gedachten van verlangen, gebruik om het opstaan uit bed uit te stellen.

Ik realiseer me dat ik gedachten van verlangen en hieruit voortkomende ervaringen, gebruik als excuus om de werkzaamheden waarvoor ik verantwoordelijkheid heb genomen, uit te stellen en/of ‘lichter’ te maken in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel om, als ik wakker word en van seks gedroomd, mezelf vast te houden in en als de adem en met mijn eigen lichaam aanwezig te zijn en de ervaring als ‘het lekkere gevoel’ in te ademen en terug te brengen in en als mijn fysiek.

Ik stel mezelf ten doel om als ik wakker word, in en als de adem op te staan en rustig de dag te beginnen, te zien welke ervaringen er in me opkomen en deze in zelfvergeving te zetten en hardop uit te spreken en mezelf voort te bewegen in de fysieke bezigheden en taken waarvoor ik verantwoordelijkheid heb genomen.

Ik stel mezelf ten doel alert te zijn op participatie in gedachten van verlangen door de dag heen en mezelf te stoppen in participatie in gedachten van verlangen, de energie te vergeven die in me aanwezig is en te focussen op mijn eigen fysieke lichaam, in en als de realisatie dat in mijn lichaam, al het leven aanwezig is en dat ik dit mis ieder moment dat ik participeer in gedachten, gevoelens en emoties in en als de geest, zonder te weten wat leven is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verlangen naar leven en dit te projecteren op een projectie/plaatje van een samenzijn van mijn naakte lichaam tegen een ander naakt lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van het leven in en als mijn eigen fysiek door participatie in projecties en herinneringen in en als de geest en hierin energie te genereren welke ik vervolgens ‘bewaar’ en opsla in mijn fysiek waardoor ik een ervaring van onrust creëer in en als mijn fysiek waarin ik denk iets te missen om vervolgens een ervaring van verlangen te creëren naar iets buiten mijzelf en mijn eigen lichaam en hierin een angst te ervaren om iets te missen, wat niet meer is dan de gedachte dat ik iets mis in en als mezelf, wat ook zo is, namelijk mezelf in en als het leven in en als mijn fysiek, zolang ik deelneem en geloof in projecties als plaatjes als gedachten als herinneringen in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel de taken waarvoor ik verantwoordelijk heb genomen, één voor één op te pakken en rustig uit te voeren, waarin ik me adem voor adem en dag voor dag beweeg en mezelf ondersteun in het uitvoeren van de bezigheden in en als de wetenschap dat ik in staat ben dit te doen zonder me druk te maken.

Ik stel mezelf ten doel mezelf voort te bewegen in nederigheid, waarin ik de eenvoudige, fysieke taken met zorg oppak en uitvoer zonder grootste ervaringen en verwachtingen hieraan gekoppeld.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in een plaatje van mezelf met een naakt mannenlichaam tegen me aan, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik in en als deze herinnering, mezelf de adem beneem in en als een gekoppelde energetische ervaring.

Ik realiseer me dat ik mezelf voortbeweeg in en als de geest door de energie die vrijkomt in participatie in en als de ervaring bij het plaatje als herinnering van een naakt mannenlichaam tegen mijn lichaam aan.

Ik realiseer me dat ik vasthoud aan de ervaring gekoppeld aan een herinnering als plaatje van een naakt mannenlichaam tegen me aan waarmee ik seks ga hebben.

Ik realiseer me dat ik dus vasthoud aan de ervaring van ‘seks gaan hebben’ en hieraan een positieve ervaring van ‘verwachting’ te koppelen en hier vervolgens naar toe te leven door mijn dagelijks leven heen, in en als de hoop en verwachting dat dit ooit weer plaats zal vinden.

Ik realiseer me dat ik dus ‘wacht’ in en als een ervaring van verwachting op een moment van samenzijn met een naakt mannenlichaam, waardoor ik afwezig ben in en als mijn eigen fysiek totdat ik aanwezig ben in en als deze geprojecteerde herinnering in de toekomst.

Ik realiseer me dat ik in en als de geest, hiervan een ‘ultiem’ moment gemaakt te hebben om na te streven als afleiding van de fysieke werkelijkheid en het nemen van zelfverantwoordelijkheid, in en als een ervaring dat alles ‘go(e)d’ is.

Waarom houd ik vast aan precies zo’n moment? Ik vind dat het fijnste wat er is, tegen een naakt mannenlichaam aanliggen, omarmd en in de verwachting van seks hebben wat allebei willen en/of net na seks gehad te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het tegen een naakt mannenlichaam aanliggen in en als de verwachting van seks en/of net na seks, het fijnste te vinden wat er is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat ‘tegen een naakt mannenlichaam aanliggen’ niet meer plaats zal vinden.

Ik realiseer me dat ik iets wil goed maken, dat ik in het verleden heb nagelaten verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in gedachten, gevoelens en emoties waardoor ik mogelijkheden om tegen/met een naakt mannenlichaam te liggen, voorbij heb laten gaan.

Ik realiseer me dat dit ‘tegen een naakt mannenlichaam aanliggen’ een moment is waarin ik mezelf toesta om zonder oordeel, dus zonder gedachten aanwezig te zijn waarin ik even ‘niets hoef’ van mezelf.

Ik realiseer me dat ik constant, vanaf het moment dat ik wakker word en tot me door dringt dat ik op moet staan, tot aan het moment dat ik naar bed ga en ‘klaar’ ben met alle taken waarvoor ik verantwoordelijkheid heb genomen, de gehele dag door iets ‘moet’ van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de gehele dag door iets te moeten van mezelf en hierin te participeren in een ervaring van ‘moeten’ welke in en als de geest is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me de gehele dag door voort te bewegen in en als de geest in een ervaring van ‘moeten’.

Ik realiseer me dat het ‘moeten’ minder zwaar wordt, dat ik minder opzie tegen hetgeen ik doe als dat ik minder ervaar dat ik ‘het niet kan’.

Ik stel mezelf ten doel verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen gedachten, gevoelens en emoties en mezelf hierin voort te bewegen in en als de toepassing van de ademhaling, zelfvergeving en zelfcorrectie, zowel in een situatie waarin er geen man aanwezig als in een situatie waarin we wel een man aanwezig is.

Ik stel mezelf ten doel mezelf de kans te geven mezelf te verbeteren in en als het nemen van zelfverantwoordelijkheid in en als de realisatie dat ik tijd heb om in dit leven, in en als mijn fysiek met een man samen te zijn en naakt tegen elkaar aan te liggen, in en als begrip van mezelf in de vergissingen in het verleden.

Ik stel mezelf ten doel meer rust te brengen in en als mezelf in de taken waarvoor ik verantwoordelijkheid heb genomen en neem door mezelf steeds opnieuw gewaar te worden van mijn ademhaling als ik bezig ben en de tijd te nemen om de taken naar mijn beste kunnen uit te voeren in plaats van te streven naar ‘het af hebben’ van de taken.

In gezond verstand en zelfverantwoordelijkheid als wat het beste is voor al het leven: