Dag 617 – Verantwoordelijkheid nemen voor een beslissing en de beslissing om verantwoordelijkheid te nemen voor en als zelf

“As one write self-forgiveness, self-forgiveness is the action of the decision made by self to take responsibility for self, and in taking/giving/gifting self with that responsibility – one become equal-to and one with the “problem”/consequence creation, making the statement: “I am taking responsibility for this problem/consequence creation as me”. In being/becoming the “problem”/consequence creation one will as the “problem”/creation see/find/realise the Solution. “Sunette Spies”

Een paar dagen geleden zag ik binnenin mezelf in welk punt ik verantwoordelijk was voor de gehele situatie met mijn ex-partner en van waaruit ik me in de schoenen van hem kon verplaatsen en zo gelijk kon staan in/aan en als mezelf, de situatie en hem. Als ik dit punt eenmaal zie geeft dit over het algemeen een opening en ‘settling down’ in de situatie, ook bij de ander. En zo benaderde hij me de dag erna waarop ik, toen ik het aan zag komen, reageerde met een versnelde hartslag in en als een angstervaring. In een kort gesprek bleef ik bij mijn beslissing aangezien er niets veranderd was in de situatie binnen die paar dagen en de benadering een herhaling was van wat er eerder heeft plaats gevonden.

Echter die benadering had wel invloed op me als dat ik in een ervaring van twijfel terecht kwam waarin de beslissing om hier alleen te leven nu niet langer ‘door de situatie’ kwam (wat nooit zo is maar wat vaak zo lijkt) maar daadwerkelijk een beslissing door mij genomen. En zo begonnen alle momenten die ik met hem gedeeld heb voorbij te komen in mijn geest en het heeft 24 uur geduurd voordat ik weer rustig in mezelf aanwezig kon zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb met versnelde hartslag oftewel met kloppend hart een bericht te lezen van mijn ex-partner waarin ik angst ervaar om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn beslissing en angst ervaar om ‘nee’ te zeggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen nee te willen zeggen tegen mijn ex en de deuren open te willen laten voor een eventuele mogelijkheid tot benadering, al is een opnieuw samen zijn niet wat ik wil in huidige situatie en omstandigheden als hier niets in verandert en ik kan er niets aan veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf in twijfel te trekken in en als een angst voor een ‘verkeerd gemaakte beslissing’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om zelf verantwoordelijk te zijn voor een beslissing.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb gemis te ervaren van zijn fysieke aanwezigheid en van de fysieke intimiteit die we deelden en waarin we en onze lichamen langzaam op elkaar afgestemd raakten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het jammer te vinden dat we de fysieke afstemming en het delen hierin niet verder kunnen uitbreiden terwijl ik tevens merkte dat het fijn zou zijn om fysiek met iemand samen te zijn die zelf ook de beslissing neemt/heeft genomen om het beste in en als zichzelf te leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te reageren op mijn fysieke reactie van hartkloppingen waarin ik manipulatie ervaar en angst om toe te geven aan de manipulatie in en als het volgen van de eerder afgelegde weg, zowel buiten mij als binnenin mijzelf, waarin ik me realiseer dat de ervaring van angst op zichzelf een manipulatie is in en als de geest, in en als een programmering om mezelf als wezen af te leiden in en als de geest, waarbij ik uit een interview begreep dat we als wezen dichter bij ons fysiek staan en de fysieke reacties – vaak ingegeven door een fysiek gemanifesteerd programma in en als de geest – te geloven en hierop te reageren met emotie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te reageren met emotie op een fysieke reactie van een kloppend hart en hierin mijn gezond verstand te verliezen en in ervaringen van emoties te belanden en hier vervolgens 24 uur invloed van te ondervinden waarin ik me afscheiden ervaar van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me afgescheiden te ervaren van mezelf in en door deelname in ervaringen van emoties en zo niet langer plezier te ervaren in de dagelijkse bezigheden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor eventuele emoties en ervaringen van gemis en verlies die ik niet meer wil ervaren voor en na het stoppen van een relatie/door het vertrek van een man als partner.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen gemis en ervaring van verlies meer te willen ervaren na en door het stoppen van een relatie/door het vertrek van een man als partner.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het zat te zijn om gemis en verlies te ervaren door en na het stoppen van een relatie/door het vertrek van een man als partner.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb pijn in mijn buik te ervaren vanuit een gedachte als ‘hoe moet het wel niet voor hem zijn op dit moment’ en hier vandaan emoties te ervaren binnenin mezelf.

Ik realiseer me dat ik hem echt wel leuk vind/ben gaan vinden vanuit een gewaarwording dat we een fysieke en emotionele connectie hebben, wat op zichzelf een heel proces is geweest dat ik gewandeld heb waar ik erg blij mee ben, echter dat hij op het moment teveel consequenties creëert die mijn stabiliteit en integriteit in mijn leven en leefomgeving compromitteren, waardoor het voor mij niet haalbaar is hier nu met hem samen te leven – wat maakt dat als hij me benadert, dit invloed heeft op me en ervaringen in me triggert en als hij niet aanwezig is, ik stabieler ben en beter zie waardoor en waarvoor ik de beslissing genomen heb om hier te leven zonder zijn fysieke aanwezigheid in huis als wat het beste is voor mezelf op dit moment.

Ik realiseer me dat ik onrustig word als hij me benadert omdat er geen open communicatie mogelijk is doordat hij zelf (nog?) niet de beslissing heeft genomen om het beste in en als zichzelf te leven en verantwoordelijkheid te nemen voor en als zichzelf en hier alle moeite voor te doen en dus spreken we vanuit een verschillend gezichtspunt.

Ik stel mezelf ten doel er alles aan te doen om een interactie en communicatie met een ander te laten verlopen als wat het beste is voor beiden en niet onnodig ervaringen van gemis en verlies te veroorzaken in mezelf en/als een ander en indien nodig, mezelf te vergeven en corrigeren totdat ik voorkom deze ervaringen te creëren, waarin ik me realiseer dat ik alleen mezelf kan sturen hierin en dat een ander zijn/haar eigen beslissingen neemt.

Ik stel mezelf ten doel mezelf verder te stabiliseren binnen de verandering en binnen de ervaring van gemis van de fysieke aanwezigheid van en intimiteit met mijn ex-partner, inzichtelijk te maken wat er precies speelt in en als zelfoprechtheid en mezelf te vergeven hierin en voldoening te halen uit hetgeen hier is en waarmee ik dagelijks bezig ben.

Ik stel mezelf ten doel nader te onderzoeken hoe ik mezelf geprogrammeerd heb/voorgeprogrammeerd ben ten aanzien van partnerschap tussen man en vrouw en de ongelijkheden die ik hierin tegenkom, te vergeven en corrigeren in en als mezelf en hier over te schrijven zodra ik dit ‘uit de pen’ krijg.

Ik stel mezelf ten doel door te gaan met mezelf en/als een ander te onderwijzen in hoe we bestaan in en als de geest en hier vanuit gedachten, gevoelens en emoties consequenties creëren die opnieuw gedachten, gevoelens en emoties teweegbrengen waarin we onszelf in en als het fysiek letterlijk ‘pijn’ doen en te leren deze pijnlijke ervaringen van afscheiding te stoppen, zelf te vergeven en corrigeren in en als het nemen van zelfverantwoordelijkheid in overweging van onszelf en elkaar als leven, tot in eenheid en gelijkheid waarin we leren voorkomen onszelf en elkaar pijn te doen.

No one is free until all are free.

—————————————————————————————————————————-

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Journey to Life – Reis naar Leven:
https://nl.gravatar.com/ingridschaefer1
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Ingrid’s Desteni Witness Blog
Facebook:
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
https://www.facebook.com/groups/326696524041028/

The Secret to Self-Realisation:
http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/02/day-311-secret-to-self-realisation.html

Proces van wereldverandering:
http://bigpolitiek.blogspot.nl/
http://livingincome.me/wiki/The_Living_Income_Guaranteed_Proposal
Facebook:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation

Dag 615 – 10. Making Love Visible – Het Zichtbaar maken van Liefde (deel 2)

My Declaration of Principle – Mijn verklaring van Principes

10. Making Love Visible – through me not accepting/allowing anything less than my utmost potential, I support those in my life to reach their utmost potential, to love them as I have shown love to myself by gifting to me my utmost potential, the best life/living experience and show others as I have shown myself what it means to LIVE

10. Het Zichtbaar maken van Liefde – door zelf niets minder te accepteren / toe te staan dan mijn uiterste potentiëel, om hen lief te hebben zoals ik mijzelf liefde heb laten zien door mijzelf mijn uiterste potentiëeel te geven, het beste leven / de beste levende ervaring en om anderen te laten zien zoals ik mijzelf heb laten zien wat het betekent om te LEVEN.

In de afgelopen zes maanden heb ik alles gegeven wat ik in me had om in samenleven met een partner voor en als mezelf en hierin als voorbeeld, te leven wat het betekent om uiteindelijk niets minder dan het beste toe te staan in mezelf, in een ander en in mijn leefomgeving. Dit is niet zonder vallen en opstaan gebeurd en ging nog gepaard met veel in reactie ‘schieten’ van mijn kant. Echter door dit steeds te vergeven en corrigeren in en als mezelf en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in mijn reacties en leefsituatie, wordt langzaam zichtbaar wat dit inhoudt in praktische zin. En dan komt er een moment van loslaten zodat een ander de verantwoordelijkheid voor en als zelf kan gaan nemen en uitbreiden en zodat ik verantwoordelijkheid kan nemen voor mezelf in en als dit alleen staan. Als ik dit niet zou doen, zou ik het principe van zelfstandigheid te niet doen, in mezelf en in een ander.

11. No one can save you, save yourself – the realisation that the tools and principles of Desteni is the guide, but I must walk the path myself. We are here to assist and support each other in this process from Consciousness to Awareness/LIFE and what it means to live – but the process itself, where you are alone with yourself in your own Mind: is walked alone

11. Niemand kan jou redden, redt jezelf – de realisatie dat het gereedschap en de principes van Desteni de leidraad zijn, maar dat ik zelf het pad moet bewandelen. We zijn hier om elkaar te assisteren en ondersteunen in dit proces van Bewustzijn naar Gewaarzijn / LEVEN en wat het betekent om te leven – maar het proces zelf, waar je alleen bent met jezelf in jouw eigen Geest: wordt alleen gewandeld.

Aangezien ik een ander niet kan redden zoals in het 11e principe wordt genoemd en ik mezelf en mijn leven niet kan ‘ophangen’ aan een ander die in mijn leven is. Hierin wordt dan gezegd dat ‘ik niet meer wil helpen’, echter dat is niet hoe het werkelijk in elkaar steekt. Liefde wordt vaak als ‘onvoorwaardelijk’ gezien en benoemd en hierin ‘verwacht’ men dat je ‘alles voor elkaar doet’ en ‘bij elkaar blijft’ terwijl er geen verantwoordelijkheid genomen wordt voor de eigen woorden en daden en leefgewoonten. Hierin wordt de eind- en zelfverantwoordelijkheid verschoven naar de partner en gebruikt als manipulatiemiddel. Dit is onacceptabel. Het leven van ons uiterste potentieel bestaat uit het zelfstandig staan en verantwoordelijkheid nemen voor en als onszelf, in wie we zijn en/of zijn geworden. We kunnen ‘fouten’ of vergissingen maken – aangezien we zijn opgegroeid in een wereld van vergissingen en ongelijkheid, echter onze fouten mogen geen bedreiging worden voor de stabiliteit van de partner en de leefsituatie en op een gegeven moment dienen de vergissingen vergeven en gecorrigeerd te worden vanuit zelfstandigheid oftewel, in en als volledige zelfverantwoordelijkheid. Dus voor mij is mijn laatste stap hierin dat ik mijn partner loslaat en alleen verder wandel en aan hem de beslissing laat om op te staan of niet.

Hierin is het niet mis wat een verleden en opvoeding voor enorme impact heeft op ons bestaan en het is absoluut oneerlijk verdeeld in de wereld, om het maar even zo te noemen. Er zou ten alle tijden en voor iedereen ondersteuning beschikbaar moeten zijn op deze reis de geest uit, het fysiek in zonder dat er een barrière is door taal of financiën. Toch kan ik binnen deze oneerlijke verdeling niet toestaan dat mijn stabiliteit vermindert door de staat van zijn waarin een ander zich bevindt. Het is enorm schrijnend en toch is dit de realiteit van de wereld waarin we ons bevinden en van de situatie waarin ik me bevind/bevonden heb en waarin ik zovele keren duidelijk benoemd heb dat er niet zoveel tijd is en dat op een gegeven moment de ‘kansen’ of mogelijkheden ophouden in praktische zin als er niet wordt opgestaan en de manipulatie van en als de geest een halt wordt toe geroepen.

Hiernaast is dit niet wat ik wil voor mezelf en mijn leven. Ik wil een leven opbouwen in communicatie met een ander op weg naar eenheid en gelijkheid en hierin langzaam afstemmen op elkaar. Ik heb gezien hoe dit mogelijk is en langzaam gebeurt, zelfs in de moeilijke situatie waarin ik ben gaan samenleven met iemand uit een andere cultuur met een andere taal. Als twee mensen bereid zijn om zelfoprecht te leven en reflecteren, vergeven en veranderen.

Ik heb veel relatiepunten doorgewandeld de afgelopen zes maanden met de ondersteuning van de aanwezigheid van mijn partner en we zijn fysiek en in communicatie nader tot elkaar gekomen. Nu is het tijd voor de volgende stap en moet ik mijn focus ook weer meer richten op andere zaken zoals werk. Hiervoor is nodig dat het stabiel is in huis. Dat was het niet en uit de situatie blijkt dat mijn partner er nog niet klaar voor is. Dat vind ik niet opmerkelijk gezien de zwaarte van zijn verleden en opvoeding.

Mijn partner van de afgelopen periode is niet meer fysiek aanwezig. Toch is het alsof hij hier is in alles wat ik doe. En ik vermoed dat dit komt doordat ik alles gedaan heb wat ik kon. Ik kan er niets aan veranderen. Dus er is geen ‘gat’ van zelfverwijt om in te vallen in en als de geest. Ik kan niets vinden dat ik anders had kunnen doen om het/hem nog een kans te geven om zelf op te staan hier met mij. Ik ben hem als mezelf niet ‘kwijt’. Ik ben hier als mezelf als mijn uiterste potentieel aanwezig in relatie tot dit punt en ik heb dit geleefd in fysieke realiteit.

Nu is het aan mezelf om verder te gaan met de punten die voor het samenleven aanwezig waren in en als mezelf. In het alleen leven, in wat ik mis of niet mis, in het mezelf richting geven hierin en in punten die nog opkomen als ‘gemis’ in relatie tot mijn partner van de afgelopen tijd.

Hierin zie ik dat het staan in en als het leven van de principes het enige is dat blijvend is en de test door de tijd heen doorstaat zodat ik met en als mezelf kan staan in eeuwigheid en hierin voor een ander kan staan en kan laten zien dat ik alles gedaan heb wat ik kon.

Dat is Liefde die zichtbaar is waarin ik kan staan en blijven staan, in en als mezelf door de tijd heen – ook al lijkt het ogenschijnlijk anders en voelt het niet als wat we kennen als ‘liefde’ in een moment van ‘afscheid’ en staat van afgescheidenheid in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren dat ik niet de laatste stap met hem kan zetten waarin het lijkt alsof ik hem laat vallen wat vanuit een perspectief van ‘onvoorwaardelijke liefde’ in en als de geest ook zo is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren dat mijn partner niet meer hier lijfelijk aanwezig is en ons fysieke samenzijn en delen te missen waarin we langzaam op elkaar afstemden, terwijl ik tevens zoveel stress en onrust ervoer door een onderdrukte en deels verborgen fysiek gemanifesteerde verslaving die langzaam steeds meer zichtbaar werd en invloed ging uitoefenen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het hartverscheurend te vinden om iemand zichzelf te zien opgeven in en als een fysiek gemanifesteerde verslaving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de impact van een fysiek gemanifesteerde verslaving te onderschatten en niet gezien te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me in en als de geest, niet te kunnen voorstellen dat ik een heel leven op zou geven ten behoeve van een fysieke gemanifesteerde verslaving aangezien dit niet mijn programmering is en er hierdoor niet ‘met mijn hoofd’ bij te kunnen en het tevens niet verwacht of gezien te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik de impact van een fysiek gemanifesteerde verslaving vooraf had kunnen zien terwijl ik me zelf in een verslaving als afhankelijkheid in en als de geest bevond en deze fysiek moest doorwandelen alvorens ik helder spreek en praktiseer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb op het laatst alleen nog maar te denken ‘hoe kom ik hieruit weg zonder dat het me meetrekt’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb toch nog een schuldgevoel waar te nemen ten aanzien van niet samen blijven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een schuldgevoel te ervaren dat ik opsta/blijf staan terwijl een ander dat niet doet en van hieruit beslis alleen verder te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te hebben gewild en gehoopt dat een zelfverantwoordelijkheid opgepakt wordt in aanwezigheid van mij zodat we ‘samen verder zouden kunnen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in eerste instantie verantwoordelijkheid te nemen voor een ander vanuit angst dat een ander dit zelf niet doet of oppakt en het ‘feestje’ oftewel de relatie, dus niet doorgaat.

Ik realiseer me dat ik er zelf vanuit ben gegaan dat we samen zouden blijven en ons leven zouden gaan delen omdat we dat allebei zo wilden en alhoewel ik keer op keer aangaf dat hij zelf verantwoordelijkheid moest gaan nemen en dat ik in een samenleven niet toesta dat ik ‘voor hem moet gaan zorgen’ in consequenties die hij zelf maakt, was het door de situatie van samenleven in hoe we die begonnen zijn en waarvoor ik in eerste instantie verantwoordelijkheid heb genomen ‘voor hem’ en een ervaring van ‘dat het klopt met elkaar’ dat ik vooral deze ervaring van ‘samen blijven’ heb overgebracht, zowel voor mezelf als voor hem, in en als een geloof dat het punt van zelfverantwoordelijkheid door de tijd heen duidelijk zou worden en hij de verantwoordelijkheid voor en als zelf, op zou pakken in aanwezigheid van mij.

Ik stel mezelf ten doel om in een eventueel volgende situatie als en wanneer die zich aandient, duidelijk te zijn vanaf het begin over mijn standpunt in en als zelfverantwoordelijkheid in relatie tot het aangaan van een overeenkomst of overeenstemming als partnerschap zowel in woorden als daden en te stoppen met zorgen voor een ander vanuit een ervaring van angst dat een ander dit zelf niet doet of oppakt en dus niet ‘naar me toekomt’ en in plaats hiervan, te focussen op mezelf en opkomende ervaringen van afhankelijkheid en verlangens te vergeven en te zien in realiteit wat een ander in woord en daad oppakt, los van wat ik me wel of niet voor kan stellen in en als de geest en het zo simpel te houden en te werken met wat hier is.

Ik stel mezelf ten doel de tijd te nemen en mezelf te ondersteunen in het loslaten van de fysieke aanwezigheid van en delen met mijn partner van de afgelopen zes maanden en van eventuele ervaringen van schuldgevoel die de ervaring van gemis bedekken of andere emotionele ervaringen, in en als de realisatie dat de betrokken energie een vorm van eigenbelang ‘behartigt’ als energetische verslaving in en als de geest, te beginnen met het benoemen van de emotie die ik ervaar en het toepassen van zelfvergeving hierop.

Ik stel mezelf ten doel te staan en blijven staan in zorgzaamheid voor en als leven en duidelijk te blijven realiseren en benoemen hoe dit van belang is en hoe ieder moment telt hierin.

Dag 519 – De Bestemming van Leven – Het Zichtbaar maken van Liefde (deel 1)

De Bestemming van Leven – Tijdlijn van de Principes

———————————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 613 – Ik heb het toch niet slecht?

Een punt dat ik omhoog zie komen om mezelf te vergeven in relatie tot geld en de toekomst:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren om het feit dat er niet meer geld is om te besteden dan het minimum dat ik al sinds jaar en dag heb om te besteden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb iets op te hangen aan ‘sinds jaar en dag leven van een minimum’ in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik dit zelf zo heb aangenomen als hetgeen ik wil als voldoende om van te leven en niet meer nodig hebbende.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het belachelijk te vinden om hierom verdrietig te zijn omdat ik feitelijk de basisbenodigdheden ter beschikking heb in een leven waarin ik het niet slecht heb zogezegd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het belachelijk te vinden om verdrietig te zijn om een eigen gecreëerd en/of aangenomen programma.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven omdat ik het ‘niet slecht’ heb, ik geen verdriet mag ervaren of niet naar meer mag verlangen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het nodig is om verdriet te ervaren of om naar meer te verlangen, in en als een angst dat als ik dit niet doe, er nooit meer zal zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de verwrongen idee/ervaring te hebben dat verdriet en verlangen een ‘meer’ bevorderen in en als het fysiek, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat het een meerwaarde inhoudt in en als de geest, in en als energie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik meer nodig heb en ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik niet meer nodig heb terwijl uiteindelijk ik best iets meer zou willen ten aanzien van de huisvesting en beschikbare grond.

Ik realiseer me dat B eens gezegd heeft dat we voorlopig niet veel meer zullen hebben dan de basis aangezien het opnieuw onder iedereen verdeeld zal dienen te worden.

Ik realiseer me dat ik kan voortbewegen naar een ‘meer’ qua huisvesting, dan wel vanuit een ‘meer’ in stabiliteit en communicatie binnen de huidige leefsituatie met mijn partner als stabiliteit en alleen van hieruit, zal er een mogelijkheid zijn tot meer aangezien dit meer, altijd meer verantwoordelijkheid inhoudt/met zich meebrengt en dus is een meer alleen mogelijk als ik/een ander tot meer verantwoordelijkheid bereid en in staat zijn, wat betekent dat eerst de meerwaarde in en als de geest verwijderd zal moeten worden als in het doorwandelen van de geestbewustzijnssystemen als in het nemen van verantwoordelijkheid voor en als zelf in en als het fysiek en van hieruit de mogelijkheid tot verantwoordelijkheid voor meer fysieke vestiging buiten zelf, dit in overweging van en balans met al het leven en de realiteit waarin ik me bevind.

Ik realiseer me dat ik inderdaad uiteindelijk meer zou willen qua huisvesting maar echter alleen in gedeelde verantwoordelijkheid en/of in een verantwoordelijkheid die passend is voor mij alleen en dus wil ik dit pas werkelijk als mijn partner en ik beiden in staat zijn tot meer verantwoordelijkheid in en als zelf en/of hiertoe een geschikte situatie voor handen is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik ‘nu’ meer wil wat niet zo is en mezelf op deze manier te ontkrachten in en als een angst, gemaskeerd als verlangen als projectie in de toekomst over huisvesting om me mee bezig te houden in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik nu een meer wil qua huisvesting als soort van ‘back-up’ voor als het niet lukt om tot meer zelfoprechtheid te komen in communicatie met en vanuit en als mezelf met mijn partner als hetgeen dat ik werkelijk wil om van hieruit te zien hoe we ons uiteindelijk wat ruimer kunnen huisvesten.

Als en wanneer ik mezelf zie verdwijnen in gedachten als ‘dromen’ over huisvesting in de toekomst die niet praktische gericht en/of gerelateerd zijn, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me bevind in een programma binnenin mezelf als back-up van een niet gelukken van hier met en als mezelf fysiek aanwezig te zijn in communicatie met mezelf in zelfoprechtheid en in communicatie met mijn partner in zelfoprechtheid. Ik realiseer me dat ik hierin bezig ben en dat de communicatie in zelfoprechtheid verbetert binnenin zelf en naar elkaar en dat dit tevens tijd inneemt.

Ik stel mezelf ten doel door te gaan met het bevorderen van de communicatie met en als zelf in zelfoprechtheid en hierin naar mijn partner toe en hierin te ondersteunen en van hieruit, als dit eenmaal praktisch en financieel mogelijk is/gaat worden, uit te kijken naar een ruimere huisvesting met meer grond. Ik stel mezelf ten doel mezelf te stoppen in ervaringen van verdriet en verlangen te gaan en te zien hoe ik mezelf hierin ontkracht in wat ik aan het wandelen ben in zelfoprechtheid en ik stel mezelf ten doel mezelf te bekrachtigen door met en als mezelf te staan in wat ik wandel in zelfoprechtheid en te zien in wat hier op dit moment aanwezig is om aan/op te pakken en te transformeren. Ik stel mezelf ten doel om het verdriet en verlangen ‘naar meer’ te integreren in en als zelfvergeving en zelfomarming totdat ik de bron zie in en als zelfbegrip en te herdefiniëren als een uitbreiding in en als zelfexpressie. Ik stel mezelf ten doel om hier te zijn met mezelf in wie ik ben op het moment en te stoppen met afwijzen van mezelf in en als de geest en in plaats hiervan, te werken met wat en wie hier is.

————————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 612 – Niet meer ervan maken dan het is

Day 481: Energy and Illusion – Part 1

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb meer te maken van hetgeen ik waarneem binnenin mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb iets mooier te maken dan het is en mezelf hierin te verwijderen van mijn aanwezigheid in en als mijn fysiek en van de realiteit waarin ik leef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een verschuiving in het gebied van de zonnevlecht te bewerkstelligen door in en als de geest een subtiele vermeerdering te maken van hetgeen hier aanwezig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest mooier te maken dan het is en er vervolgens aan vast te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest moeilijker te maken dan het is en er vervolgens tegenop te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest erger te maken dan het is en er vervolgens angst voor te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest aannemelijker te maken dan het is en het vervolgens aan te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb subtiel mezelf te verwijderen van mijn fysieke werkelijkheid en zo mezelf weg te houden bij mijn eigen gronding en stevigheid als aanwezigheid en standvastigheid in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf vaag te maken door mezelf weg te houden.

Als en wanneer ik een subtiele verschuiving bemerk in het gebied van de zonnevlecht binnenin mezelf, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik weg beweeg en mezelf vermeerder in en als een ervaring in en als de geest, binnenin mezelf. Ik stel mezelf ten doel mezelf terug te brengen naar de aanwezigheid in en als mijn fysiek en de energetische vermeerdering als aanhangsel, als ervaring te vergeven en zo vrij te geven. Ik stel mezelf ten doel mezelf terug te brengen naar de standvastigheid van de realiteit en fysieke aanwezigheid en van hieruit te (leren) bewegen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf richting te geven ten aanzien van hetgeen me afleidt door te ademen in de energetische ervaringen en mezelf duidelijk en gegrond uit te spreken zodra dit mogelijk is en als dit nog niet mogelijk is, mezelf de tijd te geven en de tijd te nemen hiervoor en tot dan stil te zijn en/of mee te delen dat ik erop terugkom.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in en als een gevoel en ervaring alsof iets vanzelf gaat, een weerstand te creëren tegen hetgeen niet vanzelf gaat in en als een gevoel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik daar moet wezen waar het zogenaamd makkelijk en vanzelf gaat, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat het gemak betekent dat het een programmering is in en als de geest als iets dat ik of heb meegekregen/gekopieerd of als iets dat ik mezelf al van vroeg af aan geleerd heb waardoor het eenvoudig lijkt/is geworden – eenvoudig als iets wat ik zonder weerstand oppak.

Ik realiseer me dat ik hiertoe niet of niet volledig in gewaarzijn besloten heb en dus, heb ik gemist en niet geleerd hoe iets te leven vanuit een beslissing vanuit mezelf, in en als overweging van alle aspecten als leven. Iets leren neemt altijd tijd en inspanning in, echter er hoeven geen vervelende ervaringen aan gekoppeld te worden – het is immers een fysiek leren of fysiek integreren – en als die vervelende ervaringen wel opkomen, dan weet ik dat ik me in een ervaring vanuit het verleden bevind die ik ergens aan iets fysieks gekoppeld heb wat opnieuw geactiveerd wordt. Hierin stel ik mezelf ten doel hetgeen geactiveerd wordt als ‘vervelende’ ervaring, te vergeven en los te koppelen van de fysieke bezigheid/aanwezigheid/situatie zodat ik mezelf, een ander en de situatie hierin kan zien zoals het is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb frustraties te hebben gebouwd om hetgeen ik in eerste instantie als meerwaarde gekoppeld heb in en als de geest waarin ik mezelf vervolgens belemmerd heb in en als fysieke aanwezigheid.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen en/of neigen deel te nemen in een ervaring van frustratie, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik gefrustreerd reageer op een belemmering die ik zelf in eerste instantie als meerwaarde heb aangenomen. Ik realiseer me dat ik met frustratie niets oplos maar juist vastzet. Ik stel mezelf ten doel te stoppen met mezelf te frustreren en mezelf te vergeven voor hetgeen ik mezelf in belemmerd heb en voor de frustratie die ik hierop als reactie heb opgebouwd in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te hebben belemmerd door gefrustreerd te reageren op een meerwaarde die ik in en als mezelf (in en als de geest) heb opgebouwd en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb gefrustreerd te reageren op mezelf in en als de geest, in plaats van mezelf in en als de geest, in en als reactie als ondersteuning te gebruiken om te zien waar(van) ik me heb afgescheiden en vervolgens mezelf hierin te vergeven en zo verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in de reactie/ervaring.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb excuses te verzinnen waarom ik die meerwaarde wilde bemachtigen, in plaats van direct te zien in hetgeen ik gedaan heb en van hieruit mezelf te vergeven en corrigeren zonder het ‘goed’ te praten in mezelf en het zo eigenlijk te proberen te ‘verminderen’ in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te proberen om de meerwaarde die ik zelf heb opgebouwd, te verminderen met behulp van excuses.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen in een excuus om te proberen om een meerwaarde als energetische ervaring in mezelf te verminderen/te proberen het ‘minder erg te maken’, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat dit een patroon is dat ik gekopieerd heb tijdens de opvoeding waarin de gedetailleerde zaken werden afgedaan als niet belangrijk en niet van invloed en ook al ervoer ik dat dit niet klopte, ik heb het wel degelijk gekopieerd en er zelf(s) frustratie omheen gebouwd. Ik stel mezelf ten doel te stoppen met het verzinnen van excuses om iets minder erg te doen lijken en in plaats hiervan mezelf direct te vergeven en van hieruit, corrigeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verwachten en/of hopen dat na een inzicht als realisatie, alles verder vanzelf zal gaan en als dit niet zo is, teleurstelling te ervaren binnenin mezelf en het op te geven.

Als en wanneer ik neig tot deelnemen in een verwachting en/of hoop dat na een inzicht alles vanzelf zal gaan, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat een inzicht hier is om geleefd te worden en te worden toegepast en onderdeel uitmaakt van een groot geheel dat in elkaar haakt. Ik stel mezelf ten doel te stoppen met deelname in verwachting en/of hoop en het inzicht toe te passen in de fysieke realiteit en in te passen in het gehele fysieke leven en door te gaan met het ontwarren van de in elkaar gehaakte geestbewustzijnsstructuren die ik al dan niet fysiek gemanifesteerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verlangen naar een ervaring in een voorprogrammering en hetgeen dat niet voldoet aan deze ervaring, als minder te ervaren en hier vervolgens ook geen plezier in te kunnen hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hetgeen of diegene niet voldoet aan mijn ervaring in en als een voorprogrammering die ik als ‘ultiem’ heb bestempeld – wat zoveel betekent dat ik geen weerstand ervaar en dus volledige acceptatie – ‘de schuld’ te geven van het uitblijven van mijn ervaring van acceptatie en mezelf hierin te ontkrachten doordat ik mijn verantwoordelijkheid om er iets aan te veranderen wegleg in en als ‘de schuld’ bij een ander buiten mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het verlangen naar een voorprogrammering als slecht te ervaren, in plaats van hetgeen ik naar verlang hierin, te herdefiniëren en vervolgens te integreren als een fysieke expressie om te leven met en als hetgeen hier is.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met deelname in een verlangen naar een ervaring in een voorprogrammering als ervaring van volledige acceptatie. Ik stel mezelf ten doel adem voor adem, te omarmen wat hier is in en als mezelf met behulp van de toepassing van zelfvergeving en zo verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring als afscheiding binnenin mezelf, in en als zelfexpressie en vanuit hier te zien hoe dit te corrigeren en leven en uit te drukken als een expressie die het beste is voor al het leven en leven in overweging neemt en dit vervolgens toe te passen in fysieke realiteit en bij te stellen totdat de ervaringen van zowel verlangen als weerstand afnemen en verdwijnen als fysiek bewijs voor mezelf dat ik de afscheiding heb gestopt en vergeven binnenin mezelf oftewel heb opgelost, als oplossing voor het stoppen van hetgeen ik ervaar.

Ik stel mezelf ten doel om vrede te maken met de weerstand die ik ervaar.

(Deze geschreven zelfvergevingen heb ik gedurende de dag aangevuld en afgewisseld met het in klank brengen/uitspreken van zelfvergevingen)

DAY 8: How do we Create/Manifest ‘Who we Are’?

 

What is the Dove’s perspective on peace?

 ——————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/

Dag 548 – Hoe beïnvloedt participatie in een gedachte mijn gedrag?

Een punt dat ik al eerder heb beschreven ter zelfcorrectie op werk – het kwam wederom naar boven dus hier een vervolg/specificatie ter zelfcorrectie van wat nog is ‘blijven liggen’ oftewel waarin ik nog ben blijven liggen in en als mezelf, in en als de geest in eigenbelang in plaats van mezelf richting te geven als wat het beste is voor alle betrokkenen.

Terug op mijn oude werkplek. Het is een dag met veel klantenbezoek, meer dan gemiddeld. Ik heb mezelf getraind om voor iedere klant tijd te nemen en deze aardig te woord te staan en in de 4 maanden op een andere werkplek, heb ik mezelf fysiek getraind om door te werken en niet teveel tijd ‘voor mezelf’ nodig te hebben of me ‘verbolgen’ te voelen als dit niet lukt. Dit is erg prettig en stabiel in en als mezelf en tevens effectief ten aanzien van de werkzaamheden.

Echter bij de laatste twee klanten stond ik mezelf toe om ongeduld in mezelf te ervaren en hierin kortaf te worden naar de klanten toe. Dit kwam eigenlijk door 2 gedachten die neerkomen op het volgende:

Op de oude werkplek kan ik ‘gewoon’ op tijd naar huis en hoef ik niet heel lang door te werken.

Ik heb na werk met iemand afgesproken en dus heb ik het recht om op tijd naar huis te gaan.

De grap is ook dat het niet effectiever wordt als ik ongeduld ervaar in mezelf en hierin minder toeschietelijk ben naar de klanten toe – het lijkt er zelfs op dat hierdoor de klanten meer aandacht gaan vragen doordat ik vanuit mezelf niet de tijd neem om direct en geheel duidelijk te zijn. Tevens blijf ik na afloop bezig met het gesprek in mijn hoofd en zo ben ik ook hier nog eens ‘langer bezig’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb te denken dat ik op mijn oude werkplek gewoon op tijd naar huis kan en ik niet heel lang hoef door te werken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb ongeduld te ervaren als blijkt dat ik niet ‘gewoon’ op tijd naar huis kan en langer moet doorwerken om de zaken af te ronden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb mijn ervaring van ongeduld uit te spelen naar 2 klanten toe door kortaf te antwoorden in een poging om ze sneller de deur uit te krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb te proberen een klant sneller de deur uit te krijgen door kortaf te antwoorden en te zuchten en steunen in mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb te zuchten en steunen in mezelf in en als een gedachte als oordeel dat ik ‘vind’ dat ik op tijd naar huis mag op deze werkplek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan een aanvaard heb met dezelfde verantwoordelijkheid te staan op mijn oude werkplek ten aanzien van de laatste 2 klanten als dat ik deed op de werkplek van de afgelopen 4 maanden.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in een gedachte dat ik op de oude werkplek op tijd naar huis kan, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik door te participeren in deze gedachte in mezelf, ik een verwachting in mezelf creëer waaraan ik dan denk te moeten voldoen en als dit niet lukt, ik hieruit volgend een ervaring van ongeduld en verbolgenheid manifesteer in mezelf, waardoor ik denk en geloof het recht te hebben om kortaf te antwoorden naar de klanten toe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb te denken het recht te hebben kortaf te antwoorden naar de klanten toe door participatie en geloof in een gedachte in mezelf als dat ik op de oude werkplek ‘gewoon’ op tijd naar huis kan/mag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb een recht in mezelf te creëren door participatie in een gedachte in mezelf ten behoeve van mezelf in eigenbelang als dat ik op de oude werkplek gewoon op tijd naar huis kan (terwijl dit voorheen ook niet zo was –  ik was vaak langer bezig, ook op deze werkplek).

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb dus een gedachte te creëren in en als mezelf die niet eens gebaseerd is op hoe ik zelf werk(te) op deze werkplek, maar op een gegeven van hoe anderen op tijd naar huis gaan op deze werkplek en dat ik dat dus ook mag doen en tevens op het hebben van een afspraak na werktijd waar ik graag heen wil.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb een recht in en als mezelf te baseren op wat een ander doet in op dezelfde werkplek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb te denken dat ik het recht heb om eerder naar huis te gaan omdat ik na werktijd een afspraak heb staan waar ik graag heen wil.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb angst te ervaren dat als ik een half uur later ben, deze afspraak niet meer doorgaat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb dus kortaf naar de laatste 2 klanten te antwoorden door participatie in en als een angst dat een afspraak na werk niet doorgaat als ik een half uur later thuis ben dan ik ‘verwacht’ had.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb een verwachting te maken in en als mezelf en hierin een angst te manifesteren voor als ik zelf niet aan die verwachting kan voldoen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb een angst te ervaren dat een ander weggaat als ik niet een half uur later terug ben van werk dan dat ik zelf verwacht heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb dus een ervaring van angst te manifesteren in mezelf door mijn eigen gecreëerde verwachting en deze vervolgens te projecteren op een ander buiten mij in en als de geest, waarin ik feitelijk mezelf projecteer als hoe ik zelf al ‘weg ben’ in en als de geest.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in een ervaring van angst dat een ander weggaat/niet meer komt als ik een half uur later terug ben van werk dan dat ik zelf verwacht heb, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik zelf de angst creëer door een verwachting te maken in en als mezelf en dat het feitelijk een angst is voor verlies van de ervaring van met die ander zijn op deze avond.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb een verwachting te maken van hoe het is om met een ander te zijn na werk, gebaseerd op eerdere ervaringen en hierin angst te ervaren om dit niet opnieuw te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb een ervaring van angst voor verlies te manifesteren in en als mezelf door verwachting van herhaling van een ervaring zoals deze was in en als een herinnering.

Ik stel mezelf ten doel mezelf in en als het moment richting te geven en me te focussen op de fysieke, praktische bezigheden op werk en dit af te ronden naar beste kunnen en hier in het moment te zien wat ik nog kan doen en wat ik de volgende werkdag kan oppakken.

Ik sta mezelf niet toe om kortaf te antwoorden naar een klant toe, voortkomend uit een gedachte dat ik op deze werkplek op tijd naar huis kan.

Ik sta mezelf niet toe om kortaf te zijn naar een klant toe, voortkomend uit een gedachte dat ik het recht heb om op tijd naar huis te gaan omdat ik met iemand heb afgesproken.

Ik sta mezelf niet toe kortaf te zijn naar een klant toe, voortkomend uit een gedachte dat een ander ook op tijd naar huis gaat op deze werkplek.

Ik stel mezelf ten doel tijd te hebben voor iedere klant en geheel en duidelijke uitleg te geven binnen de praktische mogelijkheden van deze werkplek, in en als de realisatie dat dit voor beiden en alle betrokkenen het beste is – voor mij, voor de klant en voor de winkel en dat dit tevens het meest effectief is, ook al lijkt het op het moment niet zo, wat puur komt door een ervaring van ongeduld binnenin mij die ik zelf zo heb opgezet.

Ik stel mezelf ten doel mezelf de tijd te geven na werk en afspraken ruim te plannen en dit duidelijk te communiceren.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met participatie in en als een ervaring van angst voor verlies van een (toekomstige)  ervaring gebaseerd op een herinnering.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan een aanvaard heb verlangen te creëren in mezelf door vast te houden aan een ervaring in herinnering en deze te projecteren op de toekomst, waardoor ik in het huidige moment onrust creëer in en als mezelf en tevens verwachtingen leg op mezelf en/als de ander op het moment van de afspraak, waarin ik opnieuw onrust en onvrede ervaar als het moment anders is dan in mijn verwachting die voortkomt uit een geprojecteerd herinnering in de toekomst en vervolgens naar het volgende moment ‘uitkijk’ dus verlang om dit moment van onvrede ‘goed te maken’ en mezelf zo gevangen te houden in een ervaring van verlangen, ofwel naar ‘hoe leuk het was’ ofwel in een poging om goed te maken als ‘het niet zo leuk was’.

Ik stel mezelf ten doel te werken met het loslaten/zelfvergeven van de momenten als herinneringen die ik als prettig ervaren heb en zo te stoppen met het creëren van verwachtingen in de toekomst.

Ik stel mezelf ten doel te oefenen om in het moment aanwezig te zijn en mezelf volledig uit te drukken zodat ik geen verlangen creëer om iets ‘goed te maken’.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te vergeven wat ik goed zou willen maken.

Can’t Let Go: Sounding Self Forgiveness – Atlanteans – Part 236

Wie ben ik in gedachten, gevoelens en emoties?

Desteni I Process Lite

————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

 

Dag 544 – Dromen van seks

Droomwoordenboek

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb van seks te dromen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb langer in bed te blijven liggen als ik wakker word en van seks gedroomd heb om het lekkere gevoel nog even vast te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verlangen naar seks met een man/een naakt mannenlichaam tegen mijn lichaam aan.

Als en wanneer ik wakker word en van seks gedroomd heb, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik geparticipeerd heb in gedachten van verlangen naar seks met een man, naar een naakt mannenlichaam tegen me aan.

Ik realiseer me dat ik de zelfgecreërde ervaring van een naakt mannenlichaam tegen me aan in een droom, voortkomend uit gedachten van verlangen, gebruik om het opstaan uit bed uit te stellen.

Ik realiseer me dat ik gedachten van verlangen en hieruit voortkomende ervaringen, gebruik als excuus om de werkzaamheden waarvoor ik verantwoordelijkheid heb genomen, uit te stellen en/of ‘lichter’ te maken in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel om, als ik wakker word en van seks gedroomd, mezelf vast te houden in en als de adem en met mijn eigen lichaam aanwezig te zijn en de ervaring als ‘het lekkere gevoel’ in te ademen en terug te brengen in en als mijn fysiek.

Ik stel mezelf ten doel om als ik wakker word, in en als de adem op te staan en rustig de dag te beginnen, te zien welke ervaringen er in me opkomen en deze in zelfvergeving te zetten en hardop uit te spreken en mezelf voort te bewegen in de fysieke bezigheden en taken waarvoor ik verantwoordelijkheid heb genomen.

Ik stel mezelf ten doel alert te zijn op participatie in gedachten van verlangen door de dag heen en mezelf te stoppen in participatie in gedachten van verlangen, de energie te vergeven die in me aanwezig is en te focussen op mijn eigen fysieke lichaam, in en als de realisatie dat in mijn lichaam, al het leven aanwezig is en dat ik dit mis ieder moment dat ik participeer in gedachten, gevoelens en emoties in en als de geest, zonder te weten wat leven is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verlangen naar leven en dit te projecteren op een projectie/plaatje van een samenzijn van mijn naakte lichaam tegen een ander naakt lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van het leven in en als mijn eigen fysiek door participatie in projecties en herinneringen in en als de geest en hierin energie te genereren welke ik vervolgens ‘bewaar’ en opsla in mijn fysiek waardoor ik een ervaring van onrust creëer in en als mijn fysiek waarin ik denk iets te missen om vervolgens een ervaring van verlangen te creëren naar iets buiten mijzelf en mijn eigen lichaam en hierin een angst te ervaren om iets te missen, wat niet meer is dan de gedachte dat ik iets mis in en als mezelf, wat ook zo is, namelijk mezelf in en als het leven in en als mijn fysiek, zolang ik deelneem en geloof in projecties als plaatjes als gedachten als herinneringen in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel de taken waarvoor ik verantwoordelijk heb genomen, één voor één op te pakken en rustig uit te voeren, waarin ik me adem voor adem en dag voor dag beweeg en mezelf ondersteun in het uitvoeren van de bezigheden in en als de wetenschap dat ik in staat ben dit te doen zonder me druk te maken.

Ik stel mezelf ten doel mezelf voort te bewegen in nederigheid, waarin ik de eenvoudige, fysieke taken met zorg oppak en uitvoer zonder grootste ervaringen en verwachtingen hieraan gekoppeld.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in een plaatje van mezelf met een naakt mannenlichaam tegen me aan, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik in en als deze herinnering, mezelf de adem beneem in en als een gekoppelde energetische ervaring.

Ik realiseer me dat ik mezelf voortbeweeg in en als de geest door de energie die vrijkomt in participatie in en als de ervaring bij het plaatje als herinnering van een naakt mannenlichaam tegen mijn lichaam aan.

Ik realiseer me dat ik vasthoud aan de ervaring gekoppeld aan een herinnering als plaatje van een naakt mannenlichaam tegen me aan waarmee ik seks ga hebben.

Ik realiseer me dat ik dus vasthoud aan de ervaring van ‘seks gaan hebben’ en hieraan een positieve ervaring van ‘verwachting’ te koppelen en hier vervolgens naar toe te leven door mijn dagelijks leven heen, in en als de hoop en verwachting dat dit ooit weer plaats zal vinden.

Ik realiseer me dat ik dus ‘wacht’ in en als een ervaring van verwachting op een moment van samenzijn met een naakt mannenlichaam, waardoor ik afwezig ben in en als mijn eigen fysiek totdat ik aanwezig ben in en als deze geprojecteerde herinnering in de toekomst.

Ik realiseer me dat ik in en als de geest, hiervan een ‘ultiem’ moment gemaakt te hebben om na te streven als afleiding van de fysieke werkelijkheid en het nemen van zelfverantwoordelijkheid, in en als een ervaring dat alles ‘go(e)d’ is.

Waarom houd ik vast aan precies zo’n moment? Ik vind dat het fijnste wat er is, tegen een naakt mannenlichaam aanliggen, omarmd en in de verwachting van seks hebben wat allebei willen en/of net na seks gehad te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het tegen een naakt mannenlichaam aanliggen in en als de verwachting van seks en/of net na seks, het fijnste te vinden wat er is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat ‘tegen een naakt mannenlichaam aanliggen’ niet meer plaats zal vinden.

Ik realiseer me dat ik iets wil goed maken, dat ik in het verleden heb nagelaten verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in gedachten, gevoelens en emoties waardoor ik mogelijkheden om tegen/met een naakt mannenlichaam te liggen, voorbij heb laten gaan.

Ik realiseer me dat dit ‘tegen een naakt mannenlichaam aanliggen’ een moment is waarin ik mezelf toesta om zonder oordeel, dus zonder gedachten aanwezig te zijn waarin ik even ‘niets hoef’ van mezelf.

Ik realiseer me dat ik constant, vanaf het moment dat ik wakker word en tot me door dringt dat ik op moet staan, tot aan het moment dat ik naar bed ga en ‘klaar’ ben met alle taken waarvoor ik verantwoordelijkheid heb genomen, de gehele dag door iets ‘moet’ van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de gehele dag door iets te moeten van mezelf en hierin te participeren in een ervaring van ‘moeten’ welke in en als de geest is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me de gehele dag door voort te bewegen in en als de geest in een ervaring van ‘moeten’.

Ik realiseer me dat het ‘moeten’ minder zwaar wordt, dat ik minder opzie tegen hetgeen ik doe als dat ik minder ervaar dat ik ‘het niet kan’.

Ik stel mezelf ten doel verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen gedachten, gevoelens en emoties en mezelf hierin voort te bewegen in en als de toepassing van de ademhaling, zelfvergeving en zelfcorrectie, zowel in een situatie waarin er geen man aanwezig als in een situatie waarin we wel een man aanwezig is.

Ik stel mezelf ten doel mezelf de kans te geven mezelf te verbeteren in en als het nemen van zelfverantwoordelijkheid in en als de realisatie dat ik tijd heb om in dit leven, in en als mijn fysiek met een man samen te zijn en naakt tegen elkaar aan te liggen, in en als begrip van mezelf in de vergissingen in het verleden.

Ik stel mezelf ten doel meer rust te brengen in en als mezelf in de taken waarvoor ik verantwoordelijkheid heb genomen en neem door mezelf steeds opnieuw gewaar te worden van mijn ademhaling als ik bezig ben en de tijd te nemen om de taken naar mijn beste kunnen uit te voeren in plaats van te streven naar ‘het af hebben’ van de taken.

In gezond verstand en zelfverantwoordelijkheid als wat het beste is voor al het leven:

Desteni I Process Lite

Leefbaar Inkomen Gegarandeerd

————————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 471 – Samenwerken – (een) start in mezelf

Met mezelf in en als de geest

Met mijn fysiek

Hoe kan ik samenwerken met mezelf in en als de geest als ik in en als de geest, iets niet wil?

Dan participeer ik in zelfzucht, eigenbelang – zuchtend in mezelf in participatie in verwachtingen in mijn eigen belang.

Deze verwachtingen kan ik mezelf dus vergeven want het is in het belang van mezelf in afscheiding van alles wat leeft en niet in eenheid en gelijkheid.

Hoe kan ik met mijn fysiek samenwerken als ik niet zie, hoor en/of begrijp wat mijn fysiek aangeeft?

Dit komt dan doordat ik in afscheiding afwezig ben, in die verwachting in participatie in de geest, ik zit in de wacht.

Waarom wil ik niet samenwerken voor iets wat het beste is voor alle leven, dus inclusief mezelf als leven?

In een ervaring van en als een angst om iets te verliezen, tekort te komen, zoals ik dat ken in afwezigheid in participatie in en als de geest, waar er altijd een winnaar en een verliezer is, in en als energie, gebaseerd op polariteit.

Het concept van eenheid en gelijkheid in en als het fysiek, ken ik (nog) niet want ik ben afwezig, ik participeer in energie in en als de geest. Ik ben polariteit geworden.

Ik kan me niet voorstellen dat ik kan leven zonder te winnen of verliezen.

Dus verdedig en verzet ik mezelf tegen samenwerken.

Dus werk ik tegen. Door te wachten in afscheiding.

Liever in de wacht in de bekende polariteit, wachtend op een nieuwe positieve ervaring dan in het fysieke onbekende stappen van eenheid en gelijkheid waarin ik mezelf niet langer ervaar in en als de geest en het dus lijkt, of ik mezelf opgeef.

Hoe ga ik dit oplossen?

Door in te zien waar ik me heb afgescheiden en wat de angst is hierachter als angst voor verlies – die ik zelf gecreeerd heb in en als een geloof in polariteit, in winnen en verliezen van energie, gekoppeld aan ervaringen als herinneringen. Mijn gedachten, gevoelens, emoties, interne gesprekken, afbeeldingen, angsten, fysiek gedrag en gemanifesteerde consequenties wijzen hierop.

Als ik de polariteit zie zet ik deze in zelfvergeving – ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven in het bestaan van polariteit welke winst en verlies voortbrengt – en dan specifiek op het punt wat ik zie in gebruik van specifieke woorden.

Vervolgens schrijf ik een script van hoe ik dit ga aanpakken in het vervolg uitgaande van eenheid en gelijkheid, praktisch en fysiek, waarin ik me realiseer dat ikzelf in de eenheid en gelijkheid aanwezig ben en dus niet hoef te winnen of verliezen.

En dan dien ik dit te leven en fysiek te tonen, aan en als en voor mezelf want als ik het in de geest bewaar, is er geen fysieke meetbaarheid en blijft het een idee in de afgescheidenheid van mijn geest en heb alleen ik er iets aan om me beter te voelen.

Samenwerken met mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weerstand te ervaren tegen het samenwerken met en als mezelf in fysieke realiteit als wat het beste is, waarin ik word afgeleid door mijn eigen ervaring van weerstand in en als de geest waarin het ‘voelt als iets wat ik niet wil’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven in wat ik wil en niet wil, welke geen werkelijke zelfwil is maar gekoppeld aan een verlangen in en als de geest en/of aan (geloof in) een negatieve ervaring in en als herinnering welke ik ooit heb ‘afgekeurd’.

Ik stel mezelf ten doel, het verlangen in en als de geest te ontmaskeren en zo het uitgangspunt in en als de geest als verlangen te stoppen zodat en waarin ik werkelijk kan zien wat het beste is, en mijn wil hierop af te stemmen tot in een punt van overeenstemming in eenheid en gelijkheid.

Ik stel mezelf ten doel mijn wil af te stemmen op wat het beste is in en als het fysiek en zelfvergevingen toe te passen op de weerstanden die ik hierin tegenkom en dit te specificeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat als ik mijn boosheid opgeef, ik niet meer zal bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om mijn boosheid op te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn ervaring van boosheid te gebruiken als en ter zelfbeweging, waarin ik mezelf afhankelijk maak van deze ervaring van boosheid en deze dus wel in stand ‘moet’ houden en zo een rechtvaardiging voor mezelf creeer om te blijven participeren in boosheid dus in afscheiding van samenwerking.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn lever te belasten met deze (onderdrukte)  boosheid en zo leverstagnatie te ontwikkelen, manifesteren en in stand te houden waarin en zodat mijn fysiek tevens deze afscheiding in boosheid gaat ondersteunen zoals ik het geprogrammeerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek te programmeren te functioneren in afscheiding in beweging in boosheid en zo mijn fysiek ‘de schuld‘ te geven van het disfunctioneren van mezelf in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te verzetten tegen het leven van eenheid en gelijkheid als het fysiek in overweging van het geheel, maar wel zelf een fysiek te willen ‘hebben’ die functioneert in eenheid en gelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zelf in overweging te willen worden genomen maar zelf niet alles in overweging te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te leven/geven zoals ik zou willen ontvangen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb op deze manier ‘eigen voorwaarden’ te creeren van eenheid en gelijkheid in en als de geest, welke hetzelfde is als zelfzucht, zuchtend in zelf in verlangen in eigenbelang, hetgeen aangeeft waarom de eenheid en gelijkheid geleefd dient te worden in en als het fysiek want alleen dan, is het zichtbaar en toetsbaar en werkelijk een en gelijk als wat het beste is voor al het leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren mijn oordeel op te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te definieren in en als mijn oordeel als ‘dit is wie ik ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te vertrouwen op mijn oordeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te beschermen met mijn oordeel ter verdediging van en als mezelf als ‘dit is wie ik ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf in stand te houden binnen mijn eigen oordeel en zo te denken en geloven de macht te behouden over wie ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de macht te willen behouden over wie ik ben en dit voor me te houden zodat niemand het ziet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn eigen oordeel ‘voor me’ te houden en dus alleen mijn eigen oordeel te zien.

Ik stel mezelf ten doel te zien welk oordeel ik voor me houd, hier zelfvergeving op toe te passen en hier zo zelfverantwoordelijkheid voor te nemen in specifieke bewoordigen.

Ik stel mezelf ten doel zelfcorrigerende toepassingen te schrijven/spreken en deze te testen en bij te stellen in en als het fysiek.

Ik stel mezelf ten doel (gelijk) te gaan staan aan wie ik ben in en als een oordeel en het oordeel over mezelf hierin te stoppen zodat ik mezelf hierin richting kan geven.

———————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

 

 

 

 

 

Dag 441 – Zelfvergevingen verlangen naar ‘off the grid’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ‘off the grid’ te willen leven, weg te willen uit de samenleving zoals die bestaat en een rustige plek te willen met mensen die leven in begrip en zorg voor zelf, elkaar en de omgeving.

Als en wanneer ik zie in mezelf dat ik weg wil, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik weg wil in de geest, dat ik niet fysiek hier wil zijn, wat betekent dat ik reageer op hetgeen fysiek hier is, reacties heb op de drukte om mij heen welke drukte in mijn hoofd geeft in en als gedachten als oordelen, de hele dag door. Ik stel mezelf ten doel, dag voor dag, te wandelen met mezelf en mezelf te ondersteunen in het stoppen van participatie in oordelen als delen van mezelf waarin en waarvan ik me heb afgescheiden door toepassing van adem, schrijven, zelfvergeving en zelfcorrectie in en als zelfonderzoek totdat ik mezelf volledig begrijp en dus vergeven heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb werkelijk voor mezelf te zorgen door geloof in gedachten als oordeel als zijnde werkelijkheid en hierin het levende oordeel te worden, welke reacties in mij oproept en waarin ik mijn fysiek compromitteer, waardoor ik niet meer fysiek hier wil zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te identificeren met mijn oordelen in en als de geest en hierin mezelf op te splitsen en reacties te creeren in en als afkeer van mezelf.

Als en wanneer ik mezelf zie geloven in een oordeel als zijnde werkelijkheid en hierin het levende oordeel wordt als dat ik me identificeer met de gedachte als oordeel, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik dit oordeel geleerd en geleefd heb en voortleef zoals ik geleerd en geleefd heb en dus  het oordeel tot leven heb gebracht in en als de geest in plaats van mezelf als Leven geboren te laten worden in en als het fysiek. Ik stel mezelf ten doel, mezelf onder ogen te zien als het levende oordeel en mijn geloof hierin als zelfreligie, te stoppen, te vergeven en mezelf te corrigeren in en als de reis naar leven, in en als geduld met en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb jaloersheid te ervaren op mensen die de mogelijkheid hebben om ‘off the grid’ te leven waarin ik het als oneerlijk ervaar dat zij de mogelijkheid hiertoe hebben terwijl het geen geheel omvattende oplossing biedt voor de toestand waarin we leven op aarde.

Als en wanneer ik in mezelf jaloersheid ervaar op mensen die de mogelijkheid hebben om ‘off the grid’ te leven, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik mezelf vergelijk met anderen in en als de geest; ik realiseer me dat er in feite ‘oneerlijkheid’ als ongelijkheid bestaat, enorme ongelijkheid, en dat dit hetgeen is wat we dienen te stoppen in onszelf en als hoe we bestaan als mensheid; ik realiseer me dat ik oordelen in en als mezelf voor waar aan neem waardoor ik ontevredenheid creeer in en als mezelf met waar ik leef, hier, in en als het fysiek en dus, om deze ontevredenheid te omzeilen, jaloersheid creeer als afleiding van het werkelijk zien in wat me ontevreden maakt in en als afscheiding van mezelf in punten die ik accepteer en toesta in en als mezelf. Ik stel mezelf ten doel, tevreden met en als mezelf te zijn en/of worden en de punten als afscheiding als oorzaak als oordeel in en als de geest, onder ogen te zien, zelf te vergeven en mezelf hierin te corrigeren en hierin in geduld te wandelen met mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ‘off the grid’ leven als een droom te zien die ik niet ga behalen omdat ik de financiele mogelijkheden hier niet toe heb, waarin ik niet zozeer ‘off the grid’ wil leven als dat ik mezelf altijd meeneem en niet werkelijk off the grid leef zolang ik participeer in oordeel in en als mezelf, maar waar ik meer het leven in de natuur ‘mis’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het leven in de natuur te missen en dus mezelf te missen in en als het leven in en als de natuur.

Als en wanneer ik participeer in een gemis van het leven in de natuur, dan stop ik, ik adem. Ik adem, ik vergeef mezelf hetgeen ik zie als oordeel als afscheiding in mezelf waardoor en waarin ik mezelf mis en mezelf te ondersteunen in en als de reacties die ik ervaar als angst als gedachten als oordelen op de drukke omgeving om me heen, waarin ik me realiseer dat ik vrij ben als ik hierin stil ben in en als mezelf en dat een stille omgeving in de natuur slechts tijdelijk verlichting brengt en dat een verlangen hiernaar, me afleidt van het fysieke proces hier.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb feitelijk de ervaring van stilte en vergeving te missen die ik ervaar in de natuur, met planten, dieren, die vrij zijn van oordeel.

Ik stel mezelf ten doel mezelf stap voor stap te bevrijden van oordeel en hierin stil te zijn/worden in en als mezelf door toepassing van schrijven, zelfvergeving, zelfcorrectie, ademhaling, tot leven in werkelijk zelfbegrip waarin ik niet langer mezelf en als de ander veroordeel en hierin pijn doe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf en/als de ander pijn te doen door te leven in en als oordeel en hierin een wandelend oordeel te zijn, levend in en als afgescheiden delen in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf slachtoffer te maken van mijn eigen oordelen in en als de geest.

Als en wanneer ik mezelf als slachtoffer ervaar, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik misbruik toesta in en als mezelf waarin ik mezelf minder maak dan leven, waarop ik me vervolgens zal proberen meer te maken dan leven door me beter te willen voelen dan leven door participatie in en als de geest en zo energie te genereren door participatie in reactie en deze eventueel zelfs uit te spreken.  Ik realiseer me dat ik door te spreken in en als reactie, de ervaring van slachtofferschap probeer weg te duwen, welke geen werkelijke oplossing is. Ik stel mezelf ten doel, als en wanneer ik me slachtoffer voel, niet in reactie te gaan spreken maar de ervaring van slachtofferschap te vergeven en te zien waar die uit voortkomt tot in zelfbegrip als werkelijke zelfvergeving en hier vandaan te zien wat ik al dan niet spreek en/of doe. Ik stel mezelf ten doel mezelf te omarmen en ondersteunen en er voor mezelf te zijn in en als de ervaring van slachtofferschap en hierin te ademen met en als mezelf.

Ik realiseer me dat ik feitelijk verlang naar zelfbeweging en participerend in en als oordeel op wie ik ben als Ingrid (in-grid) ben ik niet in staat mezelf te bewegen. Ik realiseer me dat ik hierin een oordeel plaats op mezelf al bestaande in en als oordeel (in en als gedachten) en mezelf hierin vastzet. Ik stel mezelf ten doel gelijk te (gaan) staan als mezelf als Ingrid waarin ik mezelf beweeg in en als werkelijke zelfvergeving in en als zelfbegrip met toepassing van schrijven, zelfvergeving, zelfcorrectie en ademhaling in en als fysieke toepassing.

Gerelateerde blogs:

Dag 439 – Dag des Oordeels

Dag 440 – Is ‘off the grid’ leven mogelijk?

—————————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 431 – Wat is plezier?

Het woord plezier als vertaling van enjoyment. Plezier is een woord waar ik me weinig in kan vinden, ik ‘ervaar’ niet echt plezier, oftewel, in en als de geest heb ik weinig plezier. Dit is natuurlijk geen absoluut punt als dat ik nergens plezier in heb gehad ter vermaak van mezelf, echter dit is dan niet constant. Vandaag werd me duidelijk, het plezier, de enjoyment, die is in/als aanwezigheid van het fysiek. Het enige waar ik ‘in plezier’ aanwezig ben is als ik in mijn fysiek aanwezig ben. Door een aantal fysiek opgebouwde klachten – samengesmolten geest bewustzijn patronen als fysiek gemanifesteerde systemen – ben ik nog vaak afwezig uit mijn fysiek, uit de pijn, terwijl natuurlijk deze pijn juist gecreeerd is door de geest die energie genereert vanuit substantie/het fysieke en hierin het fysiek vervormt, verkrampt, opbrandt etc. Nu zie ik ook hoe ik toen ik jonger was, plezier had in de fysieke activiteiten die ik deed en waaraan ik deelnam, in samenwerking met anderen (zoals bv een teamsport wat iets was waar ik echt plezier in had). Hierin heb ik plezier gekoppeld aan de meer ‘actieve’ fysieke bezigheden; echter plezier in/als het fysiek is ook bijvoorbeeld de stem fysiek gebruiken, welke ten alle tijden kan, ook en zelfs juist als het fysiek nog bezig is met het proces van doorwandelen van de fysiek gemanifesteerde patronen en hierdoor tot minder actieve fysieke beweging in staat; het fysiek gebruiken van de stem zal ondersteunen in dit proces. Tevens heb ik mijn plezier in eten weggenomen door mezelf op jonge jaren een tijdje te weinig voedsel toe te staan in een poging om te voldoen aan wat ik zag als de ‘ideale fysieke vormen’ wat natuurlijk niet gelijk is aan fysieke expressie maar juist de fysieke expressie compromitteert waarin ik zowel in het tot me nemen van voedsel als het in het fysiek aanwezig zijn, het plezier in mezelf wegneem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf het plezier te ontnemen, me te weerhouden van het hebben van en zijn in plezier als expressie, door steeds minder aanwezig te zijn in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te zoeken naar plezier in en als de geest en dit niet te kunnen vinden en hierin te denken dat ik iets mis, dat ik depressief ben, dat ik niet ‘enthousiast ben’, dat ik niet voldoe aan de normen van plezier hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb als reactie op woorden een beeld te vormen van hoe mijn expressie moet zijn en hierin het plezier in mijn werkelijk fysieke expressie kwijt te raken en/of niet te kunnen vinden en/of zelfs te denken dat ik die niet heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een plaatje te maken van hoe ik denk dat een fysieke expressie moet zijn naar aanleiding van mijn interpretatie van woorden van buitenaf en hierop te denken mijn fysieke expressie af te moeten stemmen in en als een verlangen naar het bereiken van wat ik denk dat dit woord inhoudt, en hierin mezelf te vervormen, verkrampen, verbranden in en als een verlangen naar opvulling van mezelf met hetgeen ik interpreteer als dit woord als wat ik graag zou willen ervaren, en dus pas ik mezelf aan, reik ik uit in en als de geest en probeer ik mezelf op te vullen met de energetische verbindingen die ik maak in en als interpretatie van dit woord in en als de geest, geprojecteerd op hetgeen waar het woord vandaan komt en zo een verbinding als relatie leggende met hetgeen het woord vandaan komt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf af te scheiden van mezelf in en als het fysiek in en als plezier, door verbindingen als relaties te leggen met iets of iemand buiten mij die woorden voortbrengen die ik interpreteer in en als de geest als iets wat mij plezier kan geven/zou kunnen geven in en als de geest, niet ziende, realiserende en begrijpende dat ik in en als deze interpretatie, een afscheiding manifesteer in en als mezelf waarin ik me afscheid van mijn vermogen tot het zijn in en als de expressie in en als plezier in en als het fysiek.

Ik stel mezelf te doel mezelf te ondersteunen met mijn stem en te zien hoe en wanneer ik mijn stem fysiek gebruik en hoe en wanneer ik mijn stem energetisch gebruik zodat en waarin ik zie waar ik me afscheid van zelfexpressie in en als het fysiek.

Ik stel mezelf ten doel gewaar te zijn/worden wanneer ik reageer op woorden van een ander in en als een interpretatie in en als de geest welke fysieke aanpassing als vervormde expressie in en als de geest tot gevolg heeft, zodat en waarin ik de afscheiding in en als interpretatie in en als mezelf kan stoppen, zelfvergeven en zelfcorrigeren, hardop met mijn stem en/of in schijven voor nader zelfonderzoek in relatie tot de interpretatie van het woord.

Ik stel mezelf ten doel plezier te hebben met en als mezelf in en als fysieke expressie en hierin te zien hoe ik deze kan leven in iedere situatie en omstandigheid zowel binnenin mijn eigen fysiek als buiten mij.

Ik stel mezelf ten doel, mezelf toe te staan plezier te hebben in en als mijn eigen fysiek – onafhankelijk van hoe mijn fysieke gesteldheid is en me niet langer te laten leiden/lijden door interpretatie van wat plezier in en als fysieke expressie inhoudt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven, dat om aanwezig te zijn in fysieke expressie in en als plezier, ik ‘gezond’ dien te zijn, en zolang ik niet gezond ben, mag ik geen plezier hebben, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat gezondheid geen garantie is voor fysieke aanwezigheid en fysieke aanwezigheid niet garant staat voor een ‘gezond’ lichaam per definitie en dus beperk ik me door interpretatie van het woord gezond welke ik zelf heb uitgeschreven als gezondigd, en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik zondig als ik fysiek aanwezig ben waarin ik dit gekoppeld heb aan (een interpretatie en/of energetische waarde van) het woord gezondheid.

Ik stel mezelf ten doel het woord gezond(heid) te herdefinieren als onderdeel van de serie blogs over gezondheidszorg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf het plezier in voedsel tot me nemen te ontnemen door mezelf een tijdje te weinig voedsel toe te staan en hierin fysieke consequenties te creeren vanuit de geest in en als een herhalend patroon waarin ik, zodra en wanneer de patronen opspelen en zich uiten in fysiek ongemak, ik het plezier als genieten in en als mezelf in eten opgeef en participeer in patronen in de geest in plaats van mezelf te vergeven in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb plezier te verbinden aan het tot me nemen van voedsel en in het ontzeggen van van voedsel in het verleden, mijzelf plezier te ontzeggen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te vertragen tijdens het eten zodat en waarin, als ik alleen ben, ik de gekoppelde patronen in mezelf kan onderzoeken en in klank breng in zelfvergeving.

Ik stel mezelf ten doel angsten voor tekortkoming als ‘niet genoeg hebben’ in en als een ervaring in de geest in zelfvergeving en zelfcorrectie te brengen en te zien hoe deze gekoppeld zijn aan oordelen in en als angst in en als gedachten en/als herinneringen (als bijvoorbeeld van grootouders in de hongerwinter in de oorlog).

Bij nakijken in het woordenboek van het woordenboek kom ik tegen ‘genot’ en ook ‘genoegen’. Genoegen is voor mij een bruikbaar woord, als zijnde ‘genoeg hebben’ in en als de fysieke aanwezigheid in en als zelf. Dit brengt tot het punt dat er pas werkelijk plezier zal zijn als een ieder in deze wereld genoeg heeft om fysiek fatsoenlijk te leven.

Onderzoek:

Leefbaar Inkomen Gegarandeerd

Atlanteans – Civilization on land and water

—————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 272 – Expressie en de Darm – Verlangen – Geregeerd door Hormonen – Zelfcorrecties-4

De serie Expressie en de Darm begint bij Dag 232  – (inclusief Disclaimer)

Dag 268 – Verlangen – dimensies – zelfvergevingen

Dag 269 – Verlangen – zelfcorrecties-1

Dag 270 – Verlangen – zelfcorrecties-2

Dag 271 – Verlangen – zelfcorrecties-3

Consequentiedimensie:

Als ik mezelf zie verkrampen ten aanzien van fysiek intiem samenzijn met een man, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me direct dat ik in een gedachte over een fysiek intiem samenzijn in de toekomst verkeer, en dus in  de geest, gebaseerd op een plaatje uit het verleden, waarin het hele geest bewustzijn systeem aangaat welke gemanifesteerd is in het fysiek en waarin mijn fysiek verkrampt in/als fysieke reacties gelijk aan de reacties in de geest.

Ik stel mezelf ten doel allert te zijn op participatie in gedachten en plaatjes die verlangen oproepen in mezelf, waarin ik een verkramping veroorzaak ten aanzien van het werkelijk fysiek intiem samenzijn, in een angst dat ik het verlangen zoals in het plaatje beleefd, niet werkelijk kan leven dus ervaren.

Ik realiseer me dat ik verwachtingen opleg op mezelf, welke verwachtingen zijn die ik zelf creeer en verwacht van mezelf te beleven, in de geest, welke niets van doen heeft met de fysieke werkelijkheid.

Hierin creeer ik in de verkramping een polariteit van wel en niet fysiek samen kunnen zijn, waarin ik in de verwachting, in het creeren van en participeren in verlangen door participatie in een gedachte en een plaatje, tegelijkertijd angst als polariteit creeer.

Ik stel mezelf ten doel in het fysieke moment van samenzijn, te zien hoe en of fysiek intiem samenzijn mogelijk is.

ik stel mezelf ten doel gelijk te gaan staan aan de hormonale wisselingen in het fysiek in mezelf in het fysiek, waarin ik mee ga met een fysieke vertraging en versnelling zonder hier een polariteit als frictie in te creeren door iets anders te willen in de geest, dan wat mijn fysiek op het moment aangeeft als wat het beste is ter ondersteuning van mezelf in het fysiek, en dus als wat het beste is voor mijzelf.

Ik realiseer me, dat als ik iets anders wil dan waar mijn fysiek in het moment toe in staat is, ik in de geest verkeer en mezelf in het fysiek iets op wil leggen, waartegen ikzelf in en als mijn fysiek, ik me natuurlijk verzet, en dus creeer ik frictie, welke verkramping geeft en in ieder geval verergert.

Ik stel mezelf ten doel mijn fysieke hormonale systeem niet te veroordelen en hierin mezelf te saboteren en verkrampen, maar in plaats hiervan te zien wat mijn fysiek aangeeft en hoe ik mezelf hierin richting kan geven, zodat de periodes in eenheid en gelijkheid in/als mijn fysiek verlopen, en ik dus een en gelijk in/als mijn fysiek kan worden.

Ik realiseer me dat als ik mezelf forceer in de geest tot een fysiek intiem samenzijn met een ander, ik feitelijk mezelf forceer tot een en gelijk zijn met een fysiek van een ander, welke ik in de geest als ‘ultiem’ beschouw, en hierin als ‘werkelijk een’ ervaar, wat niet zo is, wat juist een volledige afscheiding is in en van mezelf in mijn eigen fysiek. Dus welke – natuurlijk – verkramping veroorzaakt als frictie in mijn fysiek, aangezien mijn fysiek ‘weet’ dat dit niet het beste is voor zelf.

Ik realiseer me dat dit hetgeen is waarin ik mezelf afhankelijk maak van fysiek intiem samenzijn met een man, welke verergert als ik dit uitvoer in fysieke werkelijkheid, waarin ik dit fysieke intieme samenzijn met een man als ‘beter’ ervaar dan fysiek intiem zijn in/als mezelf in mijn eigen fysiek, welke dus komt door de frictie als verkramping als afscheiding in mezelf, waardoor ik het als onprettig ervaar in mijn eigen fysiek zodra de illusie van een ‘samenzijn’ verdwijnt, en ik de (fysiek gemanifesteerde)  consequenties van een geforceerd samenzijn terugloop. Waarin ik natuurlijk opnieuw intiem samen wil zijn met een ander om mezelf niet te hoeven ervaren. Een cirkeltje.

Als ik mezelf mezelf voorbij zie lopen in het nastreven van een ervaring van verlangen naar aanleiding van participatie in een gedachte en/of plaatje, dan stop ik, ik adem. Als dit ook nog eens gebeurt in de hormonale periode voor de ovulatie, dan realiseer ik me dat ik energetisch een high ervaar, en dus mezelf snel neig voorbij te lopen.

Ik adem in de energetische high en ga hier innerlijk gelijk aan staan, waarin ik zie of er gedachten, plaatjes of reacties opkomen. Ik pas hier zelfvergevingen op toe. Ik realiseer me dat ik niet in 1x in staat zal zijn alles te stoppen in zelf, aangezien dit patroon in lagen gecreeerd is en tevens gelinked is aan hoe ik genetisch als vrouw geprogrammeerd ben.

Ik stel mezelf ten doel te vertrouwen op mijn fysieke ademhaling in de toepassing, en me in de ademhaling terug in het fysiek te brengen in de fysieke realiteit, waarin ik me voortbeweeg in wat gedaan moet worden als dagelijkse bezigheden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf afhankelijk te maken van een man door participatie in (wederzijds) verlangen in de geest naar desbetreffende man, en hierin mezelf afhankelijk te maken van mijn eigen plaatjes in de geest, waarin de man de lege plek moet opvullen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de man te gebruiken om de lege plek in mezelf in de geest, op te vullen in fysieke realiteit en hierin de druk van de geest te leggen op mijn eigen fysiek (en indirect eventueel op het fysiek van de man) waarin ik mezelf onderdruk en verkramp, in plaats van mezelf  uit te drukken in/als expressie in/als mezelf.

Ik stel mezelf ten doel participatie in plaatjes en gedachten gerelateerd aan verlangen en fysiek intiem samenzijn met een man, te stoppen in mezelf en te onderzoeken hoe en waarom ik zo in plaatjes ben verdwenen in plaats van hier te zijn en hier te leven in fysieke realiteit, alleen en/of in communicatie met de man.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken hoe en waarom ik mezelf onderdruk in communicatie met de man, en gerelateerde herinneringen aan communicatie tussen man en vrouw zoals ik dit als voorbeeld heb gezien in mij ouders, uit te schrijven.

Physical Intimicy

What is Sex

How is Fear Disguised as Love?

Desire

————————————————————————————————————————–

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/