personeelsbeleid | Reis van ziel naar Leven

Het eerste woord wat ik nader wil onderzoeken is het woord ‘samenwerken’. Ik beschreef in het vorige blog dat ik met een collega tot samenwerken ben gekomen en nu deze samenwerking zich op een andere manier gaat voortzetten, ervaar ik reactie in mezelf – dus angst – hierin. De angst is niet zozeer dat we die samenwerking ‘zullen verliezen’ of dat die stopt. In principe is de basis hierin gelegd en hiermee kunnen we voort, binnenin onszelf en in communicatie met elkaar. Dit gaat niet ‘weg’, dit is hier, het is geleefd in het fysiek en er is tot op zekere hoogte een vertrouwen in ontstaan in zelf in de samenwerking met elkaar – vertrouwen als een fysiek geleefd hebben, zelf het fysieke bewijs zijn hiervan wat zelfvertrouwen geeft in dit aspect. Ik zeg niet dat het volledig is. Dat is het niet. Er is een basis gelegd. Hierin is het tevens aan ieder zelf om te zien hoe dit voort te zetten binnenin en als zelf.

De angst die ik hierin ervaar, is een onzekerheid in mezelf of ik deze samenwerking ook met anderen kan voortzetten. Om hierin te zien moeten we eerst het woord samenwerken eens nader bekijken. Want wordt er werkelijk samengewerkt in deze wereld? Er wordt voornamelijk tegen gewerkt. We hebben wel groepjes waarin we samenwerken aan een gemeenschappelijk doel en dit doel als ‘gelijk’ uitgangspunt, maakt dat we bereid zijn om samen te werken binnen een ogenschijnlijke vorm van gelijkheid. Misschien is het beter dit als ‘gelijkwaardigheid’ te benoemen als een gelijkwaardig doel in en als de geest. Dit gelijkwaardig doel in en als de geest betreft een ‘deel-doel’. Wat bedoel ik met een ‘deel-doel’? Met deel-doel bedoel ik een doel wat het beste is voor deze kleine groep mensen, dit kunnen er twee zijn zoals in een relatie of 10 zoals in een vereniging of bedrijf. Binnen dit deel-doel zien we altijd conflict ontstaan, ook als we ‘hetzelfde doel’ voor ogen hebben. Iedereen herkent dit in een relatie. Zelfs als je allebei de relatie wilt voortzetten en min of meer hetzelfde voor ogen hebt, ontstaat er conflict en een tegenwerken hierin. We gaan elkaar tegenwerken.

Dat betekent dus dat we onszelf tegenwerken om ons ‘doel’ te bereiken. We gaan de ander als tegenstander zien en die ander gaat ons als tegenstander zien. Het gemeenschappelijke doel is dus niet voldoende om te kunnen samenwerken. Het is nog steeds een individueel voordeel behalen binnen dit gemeenschappelijk doel. Wat zien we hierin dan over het hoofd? We zien ons uitgangspunt over het hoofd. Het uitgangspunt waarmee we dit doel proberen te bereiken. En als dit uitgangspunt ongelijk is, zullen we ongelijkheid – dus conflict, dus tegenwerking – manifesteren binnen het bereiken van dit gemeenschappelijke, zogenaamd gelijkwaardige doel en dus, is het doel niet langer gemeenschappelijk en zeker niet gelijk, het raakt verdeeld.

Ons uitgangspunt is niet volledig, het is verdeeld. Precies zoals wijzelf in verdeeldheid bestaan binnenin onszelf. We hebben ons afgescheiden in gedachten, gevoelens en emoties, hierin creëren we energie en vervolgens stappen we met deze energie in het gemeenschappelijk doel. Deze verdeeldheid binnenin onszelf – gedachten, gevoelens en emoties – wordt constant getriggerd, geactiveerd door een verdeeldheid buiten onszelf en aangezien overal om ons heen verdeeldheid aanwezig is, wordt de verdeeldheid binnenin onszelf, constant geactiveerd. Waarin we weer reageren met een gedachte, welke een gevoel of emotie aanmaakt binnenin onszelf en energie creëert, welke we vervolgens uitspreken en leven en weer manifesteren in de fysieke werkelijkheid. En zo dragen we bij aan de verdeeldheid en houden we deze verdeeldheid met z’n allen in stand, ook binnen het gemeenschappelijke doel. Dat is de reden waarom er binnen ideële organisaties altijd verdeeldheid aanwezig is en/of ontstaat en dus zal zich dit niet wijdverbreid kunnen manifesteren want deze verdeeldheid binnen de organisatie, creëert en/of triggert de verdeeldheid buiten de organisatie ergens in de wereld.

Er is altijd iemand die het niet eens is met wat er gepromoot wordt. En dit komt doordat hetgeen gepromoot wordt, een ‘deel-doel’ betreft, oftewel, het is verdeeld, het is niet volledig en in overweging van wat het beste is VOOR AL HET LEVEN. Zolang ik niet sta in eenheid en gelijkheid als wat het beste is voor al het leven, zal ik verdeeldheid creëren in de wereld – binnenin mijzelf en buiten mijzelf.

Dus wat is er nodig voor een gemeenschappelijke samenwerking die werkelijk effectief is? Een gemeenschappelijk uitgangspunt in eenheid en gelijkheid en alleen binnen volledige eenheid en gelijkheid in overweging van AL HET LEVEN (inclusief onszelf!) zal er volledige overeenstemming mogelijk zijn. Dit uitgangspunt, dit begint in onszelf; dit zijn wijzelf.

Wie of wat is dan het uitgangspunt dat deze ongelijkheid, dit conflict, deze tegenwerking creëert? Dan zijn wij ook zelf. Wijzelf als mens zijn het uitgangspunt waarmee we van alles creëren zonder dat we door hebben dat we dit doen. En vervolgens staan we verbaasd naar het resultaat te staren en worden we boos op dit resultaat zoals we de wereld gemanifesteerd zien, waarbij we ‘vergeten’ dat we hier zelf aan mee hebben gewerkt, dan wel actief door werkelijk iets te creëren wat niet van gemeenschappelijk belang is, dan wel passief door hetgeen zich manifesteert, toe te staan en voornamelijk doordat we niet zien hoe we het zelf creëren. We bestaan in afscheiding van onszelf in en als het fysiek en dus ook in afscheiding van onze creatie in en als het fysiek, deze fysieke wereld zoals die bestaat.

Om te gaan zien hoe de wereld bestaat, moeten we gaan zien hoe wijzelf bestaan. Hiermee ga ik verder in het volgende blog.