Dag 128 – Krachtdieren

Ik heb me voor langere tijd bezig gehouden met krachtdieren, waarin ik de natuur en de dieren boven mezelf heb geplaatst in plaats van gelijk te staan. Ik heb tijdens een visualisatie-ritueel een krachtdier gezien, of eigenlijk alleen een deeltje van het krachtdier waarin ik opmaakte dat dat mijn krachtdier moet zijn. De Ooievaar. Ik heb 7 jaar naast een ooievaarsstation gewoond. Het was fantastisch. Overigens heb ik de meeste steun ervaren van het bekijken van het leven van de ooievaar in de praktijk, wat heel goed kon daar. De visualisaties die ik zelf af en toe probeerde waren nooit zo duidelijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me speciaal te voelen omdat/doordat ik mezelf een ooievaar als krachtdier heb toegeschreven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het moeilijk te vinden om te zien dat krachtdieren niet echt bestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet exact te zien wat het dan wel is wat een krachtdier is, want het heeft me wel veel ondersteund in die tijd van alleen wonen tussen de weilanden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me zonder het krachtdier alleen te voelen, in plaats van in te zien dat de directe fysieke aanwezigheid van de ooievaars en de vele andere vogels me zo enorm ondersteund hebben in het alleen wonen waardoor ik door hun fysieke aanwezigheid me eigenlijk nooit alleen voelde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de vogels nog steeds te missen en nog steeds neig te gaan huilen als ik dit schrijf, en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als de vogels te missen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb iets in aanwezigheid van de vogels te ervaren waarvan ik mezelf heb afgescheiden, namelijk adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van mezelf in/als de adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb meer van de ooievaar te kunnen genieten door het geloof dat het mijn krachtdier is en ik dus een soort van speciale band met de ooievaar geloof te hebben, wat de eenzaamheid weghaalt aangezien ik een speciale band heb met de ooievaar als relatie in/als de mind, wat feitelijk hetzelfde is als een relatie met (een) god.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb deze speciale band met een krachtdier als god nodig gehad te hebben om niet ten onder te gaan in eenzaamheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb beter te kunnen ademen met de vele vogels om me heen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de geluiden van de vogels enorm te missen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ervaring van adem te hebben bij de geluiden van de vele vogels om me heen en in de tuin.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik speciaal ben aangezien er zoveel musjes in de tuin zaten in het oude huis, in plaats van in te zien dat ik een tuin had gecreeerd die een veilige/beschutte woonomgeving geeft voor musjes, en ikzelf rustig ben en dus kunnen de musjes rustig wonen in de tuin van het huis waar ik woon, wat heel prettig is om bij te wonen en wat heel fijn is om zo’n omgeving te kunnen bieden aan de ‘wilde’ dieren, maar wat niet inhoudt dat ik speciaal ben; het houdt in dat ik zorg voor de dieren in mijn omgeving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de aanwezigheid van de ooievaar vaak als teken te hebben gezien, waarin ze me vaak ondersteund hebben als ik echt niet meer kon, door een veer te laten vallen of opeens op een onverwachte plek op te duiken, waarin ik niet weet wat dit dan is, aangezien dit later allemaal niet meer gebeurde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten of ik in/als de mind hierin heb lopen beinvloeden; wel dat ik natuurlijk de tekens interpreteer in/als de mind maar niet of ik loop te sturen in het verbonden bewustzijnsveld waarin de ooievaar als spiegel fungeert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geprobeerd te hebben speciaal te zijn op vele vlakken door van alles in de mind te creeren, gelovende dat mijn leven hoe het was als kind niet speciaal genoeg was en ik dus allerlei moeilijkheden als relaties heb aangehaald om het specialer te maken, waarin ik nu zie dat juist de eenvoud waarin ik ben opgegroeid het enige is wat ertoe doet, maar dat er daarin wel een relatie speelde die totaal ongelijk was/is waarin ik ongelijk aan mezelf ben gaan staan, en dus heb ik geprobeerd deze relatie te corrigeren met behulp van heel veel andere relaties zodra ik het huis uit was.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geprobeerd te hebben de relatie met mezelf te corrigeren door middel van het hebben van relaties met anderen, in plaats van de relatie met mezelf op te lossen in mezelf met mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me nooit speciaal gevoeld te hebben als kind, en dus ben ik op latere leeftijd van alles gaan doen wat speciaal is, niet zozeer om het speciaal zijn maar meer als zoektocht voor een oplossing naar de onvrede die ik ervaar in het beknellende construct als wat ik nog steeds ervaar, en in die richtingen ben ik me stiekem speciaal gaan voelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet met de massa mee te willen lopen, waarin ik me dus van de massa heb afgescheiden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf van de massa te hebben afgescheiden, terwijl ik de massa vogels juist weer heel tof vind en me daar graag te midden van zou bevinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb liever tussen de dieren/vogels te willen leven dan tussen de mensen, waarin ik het dier boven mezelf plaats.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het dier/de vogel boven mezelf te plaatsen en hierin te geloven dat ik een krachtdier nodig heb om me te leiden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik het zelf niet weet en dus een krachtdier nodig heb om me te leiden in mijn bewegingen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik iets nodig heb buiten mezelf om me te leiden, waarin ik het dier kies die zonder bewustzijn leeft en zichzelf dus leidt/beweegt in/als Leven.

Ik stel mezelf ten doel het dier/krachtdier als Levend Voorbeeld te zien van hoe te leven in eenheid en gelijkheid als Zelf als Leven in het fysiek.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te stoppen zodra ik een ervaring van speciaal voelen op zie komen in relatie tot dieren.

Ik stel mezelf ten doel specifiek te onderzoeken waarom ik niet gelijk wil staan aan mezelf als mens en liever een dier zou willen zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb liever een dier te willen zijn aangezien ik mezelf als bewustzijn niet tof vind, en me ertegen verzet totale zelfverantwoordelijjkheid te nemen voor mezelf als bewustzijn, en dus wil ik liever een dier zijn, dat lijkt me zo fijn/gemakkelijk, dan hoef je niet te dealen met het bewustzijn, waarin ik totaal voorbij ga aan het lijden wat de dieren ondergaan en alleen maar kijk naar de enkele dieren die het enigszins ‘goed’ hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het ‘goed’ hebben van het kleine groepje dieren om me heen te gebruiken als excuus om liever een dier te willen zijn en dus geen zelfverantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als Leven en hierin voor Alle Leven waarin het grootste deel van dier en mens een werkelijk onacceptabel miserabel leven lijdt door de totale ongelijkheid die we gecreeerd hebben in de wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik met het goed zorgen voor het leven in mijn directe omgeving, ik mijn steentje bijdraag op deze aarde en alles doe wat in mijn ‘vermogen‘ ligt, in plaats van werkelijk in te zien dat door deze illusie te blijven geloven en te blijven leven ik het ongelijke leven op aarde alleen maar voed aangezien ik in illusies in/als de mind, de mindenergie blijf voeden en dus de polariteit=ongelijkheid op aarde mede in stand houd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn bereik als vermogen te meten aan de hoeveelheid geld die ik heb, waarin ik mezelf dus beperk/gelijkstel in/als de mind in/als de hoeveelheid geld die ik denk te verdienen in/als de mind, en mezelf als Leven hierin dus automatisch limiteer zonder het verder nog in vraag te stellen.

Ik stel mezelf ten doel het dier als levend voorbeeld te zien  die in ieder moment gelijk is aan hoe het op dat moment in iedere situatie is, zonder er iets anders/mooiers/slechters van te maken en zonder iets/iemand anders te willen zijn.

(Wat brengt naar een onderwerp voor een volgend blog: Vergelijken).

Ik stel mezelf ten doel het dier in praktijk op aarde te onderzoeken waartoe ik me aangetrokken voel en te onderzoeken waarom ik me aangetrokken voel door een bepaald dier, wat het mij als levend voorbeeld laat zien, waarin ik gelijk kan gaan staan aan datgene in mezelf waarvan ik me heb afgescheiden en dus nog aantrekking nodig heb/ervaar totdat ik de afscheiding in mezelf gestopt heb.

De Uil

De Olifant

Het Schaap

De Walvis

De Kikker
—————————————————————————————

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life