Dag 183 – Zelfvergevingen op relaties – 16 – de relatie met mijn fysiek

Dag 181 – Zelfvergevingen op relaties – 14 – opstaan in de ochtend/samen

Dag 182 – Zelfvergevingen op relaties – 15 – opstaan in de ochtend/alleen

In een chat met Larry kwam het gesprek via slapen op spreken met het lichaam. Hardop spreken met het lichaam, het is nooit in me opgekomen om mezelf in/en het fysiek op deze manier te ondersteunen. Ik weet, en pas ook toe, dat communicatie, hardop spreken, tussen 2 mensen effectief is om de relatie te verbeteren, noodzakelijk zelfs om veel mis-(ver)-standen te voorkomen. Ik zorg voor mijn fysiek door te ondersteunen in voeding, rust, beweging, verzorging. Ondertussen heb ik mijn fysiek vaak aangevallen in gedachten en soms zelfs hardop in woorden van frustratie als fysieke klachten me storen, waarin ik het vertrouwen in mijn fysiek ben kwijt geraakt. Dus ik val aan in gedachten en laat mezelf/mijn fysiek dan een beetje bungelen zeg maar. Ik moet er niet aan denken (lol) dat ik iemand anders zo behandel zoals ik me heb opgesteld tegenover mijn fysiek, in gedachten. Dus waarom wel mezelf? Waarom communiceer ik niet in woorden met mijn fysiek ter ondersteuning van elkaar?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf/mijn fysiek zo hard aan te vallen in de mind/het bewustzijn als het niet doet wat ik zou willen, gefrustreerd door het feit dat ik weet dat ik het ongemak zelf manifesteer/gemanifesteerd heb maar niet ziende hoe het te stoppen/veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het onbewust en /of onderbewust maar onzinnig te vinden om met mijn fysiek te communiceren en te vinden dat het fysiek het gewoon moet doen, waardoor ik bewust niet communiceer met mijn fysiek en me hard opstel tegenover mijn fysiek, vindend dat die het gewoon moet doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te weigeren met mijn eigen fysiek samen te werken door te vinden dat mijn fysiek het gewoon moet doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek voor lief en vanzelfsprekend te nemen, in plaats van lief te zijn voor mijn lichaam en/door te spreken in woorden met mijn lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me een beetje belachelijk te voelen als ik spreek tegen mijn lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten wat ik moet zeggen tegen mijn lichaam, zo verdrietig ben ik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zo verdrietig te zijn/verdriet te ervaren in relatie met mijn fysiek, waardoor ik niet weet wat ik moet zeggen, in plaats van in te zien dat ik verdriet ervaar doordat ik niets zeg/niet spreek met mijn lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet geweten te hebben dat ik hardop kan spreken met mijn lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren dat niemand, tot nu toe, me ooit verteld heeft dat ik gewoon kan spreken met mijn lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb uberhaupt verdriet te ervaren dat er zoveel belangrijke zaken nooit besproken zijn en ik die dus nooit geweten heb en alles maar alleen uit heb moeten zoeken, met tot gevolg dat ik mijn lichaam het ook maar alleen laat uitzoeken, ik voed het, ik geef de benodigdheden, en verder moet mijn lichaam het maar uitzoeken en het gewoon doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn lichaam te behandelen zoals ik zelf opgevoed ben, in alle basisbenodigdheden voorzien, en hierin ook werkelijk nooit in de steek gelaten en goed verzorgd, maar zonder werkelijke communicatie in woorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van mijn lichaam door niet te spreken/geen woorden te gebruiken, maar in stilte de benodigdheden te geven en stilletjes te hopen dat dit voldoende is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb stilletjes te hopen dat het voldoende is om de basisbenodigdheden te geven aan mijn fysiek om gezond te blijven, in plaats van in te zien dat er geen levende relatie in eenheid en gelijkheid tot stand komt zonder toepassing van klank in/als levende woorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te willen dat mijn lichaam het zelf doet, in plaats van het Zelf te doen en mezelf richting te geven in/als/met Levende Woorden en hierin een ondersteunende relatie met mijn fysiek op te bouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat het lichaam het gewoon zelf doet, dat het alleen de voedingsstoffen nodig heeft om te leven, in plaats van in te zien dat klank in woorden werkelijk Leven brengen en ik in mijn fysiek zonder Levende Woorden als mezelf niet tot Leven kan komen, en mijn fysiek op die manier ook slechts een voertuig blijft, welke ik voer en welke mij vervoert, maar waar geen werkelijke relatie in samenwerking aanwezig is zolang ikzelf niet Aanwezig ben in/als het Levende Woord.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om mijn Stem te gebruiken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb onwennig tegenover mijn eigen stem te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb schaamte te ervaren over het feit dat ik niet stem, niet sta als mijn stem, niet stem zodat ik sta, waarin de schaamte me er van weerhoudt dit toe te gaan passen aangezien ik bang ben dat deze schaamte en het ongemak hoorbaar is in mijn stem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet gewend te zijn werkelijk te spreken en mijn stem te gebruiken in/als klank welke resoneert door het fysiek, en hierin mezelf overeen te stemmen met mijn fysiek en mijn fysiek met mijzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om mijn stem te oefenen, zelfs als ik alleen ben.

Ik stel mezelf ten doel mijn stem te oefenen als ik alleen ben door klanken uit te proberen en te ervaren hoe en waar deze resoneren in mijn fysiek.

Ik stel mezelf ten doel hardop met mijn fysiek te spreken en hierin mijn fysiek te ondersteunen door klanken en woorden te spreken en te zien wat het antwoord, waar het antwoord en waar het niet antwoord.

Ik stel mezelf ten doel de relatie met mijn fysiek in klank van mijn eigen stem, als basisrelatie te ontwikkelen en van hieruit te spreken met een ander, in stem en in fysiek, zodat ik niet dezelfde vergissing maak door me op het fysiek van een ander/een man te verlaten en me via zijn fysiek probeer me af te stemmen op mijn eigen fysiek, waarin ik mezelf verlaat voor een ander aangezien ik die ander tot brug heb gemaakt tot mijn eigen fysiek, alleen in staat tot fysieke communicatie met een ander fysiek in stilte.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ander lichaam als brug te gebruiken om te spreken met mijn eigen fysiek, zonder mijn eigen stem te gebruiken en me hierin afhankelijk te maken van de communicatie met het fysiek van een ander en dus van het fysiek van de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te stoppen met spreken en te geloven dat ik kan overleven in stilte in/door contact met een ander fysiek, welke in feite een navelstreng is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te zijn blijven hangen in de staat van verbinding via de navelstreng in symbiose met een ander fysiek door niet geleerd te hebben mijn stem te gebruiken en mezelf en mijn fysiek tot leven te spreken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb alleen maar woorden in polariteit geleerd te hebben, waarin ik mezelf en mijn fysiek niet tot leven spreek, maar ten dode opschrijf door mezelf steeds verder op te splitsen en af te scheiden van de eenheid in polariteit in/als de mind/het bewustzijn.

Ik stel mezelf ten doel me af te stemmen op mijn fysiek door te vertragen in mijn bezigheden en hardop te communiceren in woorden rechtstreeks met mijn fysiek, om te zien wat het antwoord is en hoe ik mezelf en mijn fysiek richting kan geven in samenwerking met elkaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb alleen maar in de geest in woorden te communiceren en deze communicatie in de geest te ontwikkelen, en niet in aanwezigheid in/als het fysiek.

Ik stel mezelf ten doel in mijn fysiek te onderzoeken of ik spreek in polariteit in bewustzijn of dat ik spreek in eenheid en gelijkheid als leven, door te zien hoe en waar ik in het fysiek reageer, in afscheiding, gecreeerd door het bewustzijn of in antwoord in eenheid en gelijkheid.

Ik stel mezelf ten doel mijn mind/bewustzijn en fysiek in overeenstemming te brengen waarin ik zelf richting geef in eenheid en gelijkheid in bewustzijn en fysiek.

Ik stop met het in de strijd gooien van mijn fysiek of van mijn mind/bewustzijn, waarin ik de een de ander laat verdedigen/het ongemak laat opknappen, zonder samen te werken in ondersteuning van elkaar en te zien waar de afscheiding plaats vindt, en pas een beslissing te nemen als ik in overeenstemming ben in/als/met mezelf, mijn bewustzijn en mijn fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek te negeren ten behoeve van het plezier van mijn mind als bewustzijn of mijn mind/bewustzijn te negeren ten behoeve van het plezier van mijn fysiek, door zelf geen richting te geven en te spreken/communiceren in woord en klank, en een ieder gewoon zijn gang te laten gaan, waarin ik het wederzijds vertrouwen schaad.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb wederzijds vertrouwen te schaden van mind en fysiek, waardoor ik niet meer samen wil werken in een geloof toch niet gehoord te worden en hierin verraden te worden.

Ik stel mezelf ten doel te luisteren naar wat mijn bewustzijn en wat mijn fysiek te zeggen hebben en hierin een oplossing in overeenstemming te vinden en toe te passen waarin ik in samenwerking richting geef; zolang ik niet in overeenstemming ben met mind en fysiek, voer ik meer onderzoek uit, pas zelfvergevingen toe en zelfcorrecties, totdat de afscheiding stopt en ik verder kan in eenheid en gelijkheid in/als over-een-stem-ming.