Dag 604 – Waarom Desteni I Process? | Reis van ziel naar Leven

Meer en meer bemerk ik hoe datgene waarin ik mezelf vastgezet heb en ervaar, steeds opnieuw met communicatie en verantwoordelijkheid te maken heeft. Dit wordt duidelijk in de communicatie met anderen die niet loopt of juist wel soepel verloopt. Hoe frustrerend ik het ervaar als we niet tot begrip komen en hoe prettig en rustig ik verder ga met mijn bezigheden als er mogelijkheid is om tot communicatie en hierin, tot begrip te komen. Begrip als een overzicht van waar we beiden staan, waar ieders verantwoordelijkheid ligt en hoe we verder kunnen in de samenwerking waarvoor de communicatie heeft plaatsgevonden.

Dit is eigenlijk wat we constant doen in de wereld: een korte communicatie en van hieruit weer door met de bezigheden. Dit vindt plaats de supermarkt, op werk, in de thuissituatie, met vrienden en familie. En (in) deze korte en lange communicatiemomenten bepalen (we) eigenlijk constant welke richting we opgaan, wat we creëren en manifesteren.

Een aantal communicatiemomenten ga ik liever uit de weg. wat op zich vreemd is. Waarom zou ik een communicatie niet laten plaatsvinden? Waar ben ik ‘bang’ voor? Welke oordelen als zelfoordelen wil ik niet onder ogen zien? Het is dus ‘vreemd’ dat ik een aantal communicatiemomenten het liefst uit de weg ga, als dat het vervreemdend van mezelf is in een ontlopen van een aspect van/als/in mezelf.

Ik reageer op punten die ik waarneem buiten mij waarin geen verantwoordelijkheid genomen wordt. Ik reageer hierop met een oordeel en vervolgens met een angst. Deze angst maakt dat ik het niet durf te benoemen of juist iets wel benoem terwijl ik me nog in een energetische ervaring bevind, van bijvoorbeeld angst of boosheid of verongelijking. Wat bij de ander ook een energetische ervaring uitlokt/activeert en zo creëer of vererger ik hetgeen ik ‘bang’ voor ben en veroordeel. Dus creëer of vererger ik feitelijk mijn eigen ‘vooroordelen’ die ik vooraf denk te zien bij een ander.

Op het moment dat ik een punt waarneem waar geen verantwoordelijkheid genomen wordt, vermeerder ik mezelf in en als de geest door in gedachten en van hieruit in reactie te gaan in en als angst als oordeel. Zo ervaar ik mezelf als ‘meer’ in en als de geest in het zien van ‘de verantwoordelijkheid van een ander’ en in het al dan niet benoemen hiervan vanuit een standpunt van angst, terwijl ik tegelijkertijd geen verantwoordelijkheid meer neem voor mezelf in zo’n situatie en dus geen levend voorbeeld ben van wat ik eigenlijk wil uitdrukken. Dat werkt niet, dat werkt averechts. Ik leef niet in eenheid en gelijkheid met en als mijn woorden op dat moment. Dit geeft frictie, binnenin mij en buiten mij.

Het is zeker mogelijk dat ik inderdaad (gereflecteerd) zie dat iemand buiten mij geen verantwoordelijkheid neemt, echter zolang ik reageer binnenin mezelf ben ik niet in staat om helder te formuleren en ondersteunen en creëer ik eerder conflict en onduidelijkheid dan dat ik helderheid en begrip voortbreng.

Deze communicatie zie ik als het meest belangrijke punt, alles staat of valt hiermee. En toch stap ik zelf in de ‘val’ van geactiveerde gedachten en emoties binnenin mij en haal mijn eigen communicatie en hiermee, mijn eigen ‘geloofwaardigheid’ onderuit, ik haal mezelf dus eigenlijk onderuit doordat ik niet als eerste verantwoordelijkheid neem voor en als mezelf, in wie en hoe ik ben en me uitdruk in de communicatie die ik laat plaatsvinden. Terwijl ik het zie als het meest belangrijke punt. Dat is vreemd en vervreemdend. Ik doe iets wat mijzelf (en hier vandaan, alles en iedereen) niet ondersteunt en zelfs onderuit haalt, terwijl ik zie en ervaar dat alles hierom draait en hier begint; dat als dit, de communicatie, niet in overeenstemming gebracht wordt vanuit verantwoordelijkheid voor wie ik ben in mijn woorden, ik ‘geen poot heb om op te staan’ en ik het moeilijk maak om werkelijk gehoord en gezien te worden en ook om een ander werkelijk te horen en zien.

Ik neem dit punt waar in een ander – het punt van iets heel graag willen en toch niet doen wat het beste is om dit tot stand te brengen en/of in stand te houden en uit te breiden – en ik ervaar hierin nog onbegrip en dus een onvermogen tot vergeving. Ik heb er een oordeel op. Dit is een spiegel van waar ik dit punt in mezelf nog niet begrijp, vergeven en gecorrigeerd heb en dus leef ik het nog als projectie. Een partner en eigenlijk iedere medemens, is hier een ideale spiegel in, al is het vaak even zoeken hoe de projectie precies plaatsvindt aangezien het zich kan afspelen in relatie tot een ander onderwerp waardoor de gelijkenis niet direct duidelijk zichtbaar is.

Dit is waarom ik dit proces wandel en het Desteni I Process geeft richtlijn en gereedschap. Dit punt wil ik heel erg graag in eenheid en gelijkheid brengen met en als mezelf, in en als leven, voor mezelf en van hieruit voortvloeiend als levend voorbeeld. Hierin ervaar ik dagelijks weerstanden die ik tevens fysiek gemanifesteerd heb. In deze ongelijkheid als afscheiding binnenin mezelf, hierin ervaar ik doodsangsten, iedere dag opnieuw. Ik herinner me niet anders dan dat ik mezelf als angstig ervaar in communicatie met andere mensen. Ik neig ernaar dit te benoemen als dat ik ‘angstig ben’ wat zoveel betekent dat ik mezelf definieer als angst in en als de geest – angst is in en als de basis van en als de geest geprogrammeerd en van hieruit geeft dit dan de ervaring van doodsangst, van en als de geest, waarin ik druk ben in gedachten met ‘vermeerdering’ en ‘vermindering’; iets wat feitelijk alleen mogelijk is als ik in en als energie besta, dus in en als de geest. Voor wie het nog kan volgen ;-).

Interessant hierin is dat ik een tijdlang, me veel verdiept heb in krachtdieren en de ondersteuning hiervan voor de mens. Mijn krachtdier dat naar voren kwam is de Ooievaar. Ik heb dit ook weer losgelaten aangezien het niet de bedoeling is dat ik dieren – of een voorstelling van een dier – als een soort van godheid maak, als ‘meer dan’ of als ‘leiding’ van mezelf. Want dan blijft de ‘leiding’ plaatsvinden in mijn eigen geest in projectie op de verbeelding/afbeelding/plaatje van een dier. Echter treffend is dat de kernwoorden van het voorbeeld van de ooievaar onder andere benoemd worden als communicatie op uiteenlopende wijze (symbolisch vertaald vanuit het klepperen en de vele verschillende geluiden die ooievaars maken om met elkaar te communiceren) en ‘het brengen van leven’. En zo kan een krachtdier als voorbeeld gebruikt worden in en als een richtlijn van welke punten uit te breiden en ontplooien binnenin zelf, van waaruit ik mezelf richting geef en leer geven en uiteindelijk praktisch in de wereld zet door deze kernpunten te leven.

In dit programma dat in mij geactiveerd wordt heb ik nog veel te onderzoeken. Ik wil dit graag verder inzien en uiteen zetten in detail en in hoe het ontstaan is binnenin mij, in herinneringen en gedragingen in het verleden om zo verantwoordelijkheid voor en als mezelf te nemen in deze punten en te leren spreken, bewegen en leven in overeenstemming met wat ik zie als een basisprincipe dat het beste is voor alles en iedereen.

Zelfverantwoordelijkheid (in) en (als) communicatie met hetgeen zich buiten mijn bevind, vanuit communicatie met en als mezelf, mijn lichaam en mijn geest in zelfoprechtheid en zelfbegrip.

The Desteni of Living – De Bestemming van Leven:

3. Living by the principle of self honesty – to ensure I am pure in thought, word and deed: that my within and without is equal and one. Who I am within is who I am without and vice-versa

3. Leven volgens het principe van zelfoprechtheid – om ervoor in te staan dat ik zuiver ben in gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen- en buitenwereld één en gelijk zijn. Wie ik ben vanbinnen is wie ik ben vanbuiten en omgekeerd.

4. Self Purification through Writing, Self Forgiveness and Self Application – the action of realising I am responsible for my own thoughts, words and deeds, to forgive myself for transgressions and change myself to ensure I take responsibility for who, what and how I am and through this know that I can trust myself to always be honest with me and so others

4. Zelfpurificatie door Schrijven, Zelfvergeving en Zelftoepassing – de daad van het realiseren dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen gedachten, woorden en daden, om mijzelf mijn misdaden te vergeven en mijzelf te veranderen zodat ik ervoor insta dat ik verantwoordelijkheid neem voor wie, wat en hoe ik ben en hierdoor te weten dat ik mezelf kan vertrouwen om altijd eerlijk te zijn met mezelf en dus met anderen.

5. Living the principle of Self Responsibility – realising only I am responsible for what I accept and allow inside of me, my relationships and my outside world and so with this responsibility: only I have the power and ability to change that which I see is compromising who I am, what I live and how this affects others

5. Leven volgens het principe van Zelfverantwoordelijkheid – waarin ik mij realiseer dat alleen ik verantwoordelijk ben voor wat ik accepteer en toesta binnenin mij, mijn relaties en mijn buitenwereld en dus met deze verantwoordelijkheid: heb alleen ik het gezag en de mogelijkheid om datgene te veranderen waarvan ik zie dat het compromitteert wie ik ben, wat ik leef en hoe dit anderen beïnvloedt.

6. Realising that who I am in thought, word and deed affects not only myself – but others as well and so with Self Responsibility in thought, word and deed – I take responsibility for myself and so my relationships to be Self Aware in every moment and live in such a way that is best for me and so others as well

6. Realiseren dat wie ik ben in gedachten, woorden en daden niet alleen invloed heeft op mijzelf – maar evengoed op anderen en dus met Zelfverantwoordelijkheid in gedachten, gevoelens en emoties – neem ik verantwoordelijkheid voor mijzelf en dus mijn relaties om Zelfgewaar te zijn in ieder moment en op zo’n manier te leven dat het ‘t beste is voor mij en dus ook voor anderen.

Desteni I Process Lite