Dag 620 – De ervaring van liefde als compromis

Zelfvergevingen volgend op het voorgaande blog Dag 619 – Het gevolg van een compromis in relaties:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verontwaardiging te ervaren ten aanzien van het punt in de relatie waarin de enige oplossing om de compromis te stoppen is om de relatie te verbreken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te vinden dat mijn ex-partner gewoon op had kunnen staan en boos te zijn dat hij vooraf liet zien tot alles in staat te zijn en zodra we waren ingestapt, dit steeds verder weg te laten glippen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het eerste signaal van dit wegglippen niet voldoende serieus te hebben genomen en te hebben gezien als iets dat binnen de relatie gecorrigeerd kon worden en hierin te verwachten dat hij zo graag in de relatie en in alles wat we samen kunnen bouwen, zou willen blijven dat hij dit ook daadwerkelijk zou doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ‘hij zoveel van mij hield’ dat hij bereid zou zijn zichzelf te veranderen omdat anders de relatie zou stoppen te bestaan en alles in duigen zou vallen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat hij zou zien dat als hij zichzelf niet zou willen veranderen in de compromitterende eigenschappen, er geen kans en mogelijkheid zou zijn om samen te blijven – wat een uitgangspunt is in en als agreement/overeenkomst/overeenstemming waarin je er beiden toe beslist om het beste uit jezelf te halen en dit daadwerkelijk te leven, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat hij vast bleef houden aan een concept en ervaring van liefde binnenin zichzelf waarin er verwacht wordt dat de liefde onvoorwaardelijk is en dat men hierin alles accepteert waarin manipulatie plaatsvindt om die ervaring van liefde te behouden in en als zelf in en als een angst voor verlies van die ervaring en zogenaamd van ‘de liefde’ ofwel van de relatie zonder dat gezien wordt dat juist dit vasthouden en manipuleren leidt tot ‘het verlies’ waar zoveel angst voor is aangezien de ervaring van liefde ook al bestaat in en als angst dus manipulatie van zelf als leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb werkelijk te zien, realiseren en begrijpen hoe diep geworteld het liefdesconcept aanwezig is in en als de geest en hoe dit daadwerkelijk leidt tot catastrofale gevolgen vanuit een weigering tot zelfcorrectie aangezien er niet gezien wordt in en als zelf wat er speelt en waarin er gemanipuleerd wordt en dus wordt er geen actieve zelfvergeving toegepast en dus, kan er geen zelfcorrectie plaatsvinden in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb werkelijk te zien, realiseren en begrijpen hoe verblindend de ervaring van liefde is en in plaats hiervan ‘te geloven’ dat hij wel zou zien wat ik bedoel als we samen waren, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat hij eerst de ervaring van verlies ‘van alles wat hij liefheeft’ nodig heeft in en als zichzelf waarna het eenvoudiger wordt om in zelf te zien aangezien ‘er toch niets meer te verliezen is’.

Ik realiseer me dat het niet nodig is om eerst alles te verliezen en dat we onszelf gaandeweg kunnen vergeven en corrigeren voordat het zover is, echter hiervoor is veel zelfsturing nodig in het actief onderzoeken van de benodigde informatie die beschikbaar is en er is actieve deelname nodig in het proces van zelfvergeving en zelfcorrectie om binnen een situatie onszelf te veranderen en het risico te nemen ‘te verliezen wat we lief hebben’.

Ik realiseer me dat ik nu tot een punt kom in en als mezelf waarin dit me duidelijk wordt als enige oplossing en dus tot een punt van geen compromis meer sluiten in en als een intieme relatie met een man en in plaats hiervan het uiterste potentieel te vragen ook van de man in kwestie net als dat ik van mezelf vraag en als dit niet zichtbaar is in woord en daad, geen toegang tot mezelf en mijn huis te geven in en als partnerschap.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat een man dit proces van zelfvergeving en zelfcorrectie in daad en woord, beginnend op schrift niet hoeft te wandelen en dat een man hier niet toe in staat is en dus dat ik dit niet kan vragen.

Dit moet een construct zijn waarin ik er onbewust vanuit ben gegaan dat mijn vader niet bereid is/zou zijn tot bepaalde veranderingen en dus dat we dit niet vragen aan hem, alsof hij hiervan uitsluitsel heeft, wat feitelijk een ‘bedekken met de mantel der liefde’ inhoudt als ‘acceptatie’ vanuit angst voor confrontatie waarin ik niet weet of hij werkelijk niet bereid is/zou zijn of dat dit een aanname is van mijn moeder die ik zo heb overgenomen (of meest waarschijnlijk van een combinatie van beiden waarin de compromis in stand wordt gehouden).

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de man uit te sluiten van het proces van zelfvergeving en zelfcorrectie en dit te bedekken met de mantel der liefde en hier vandaan te geloven ‘dat dit niet nodig is’, dat ik het zelf wel doe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb vanuit een ervaring van angst voor verlies van een man, de verantwoordelijkheid te nemen voor de man in en als een ‘daad van liefde’ als ‘iets voor een ander doen’, in en als de gedachte dat hij hier zelf niet toe in staat is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf en/als de man, in en als uiterste potentieel in en als leven, te compromitteren door deelname in en geloof van mijn gedachte als dat ‘hij hier zelf niet toe in staat is’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het zelf te doen vanuit een uitgangspunt dat een ander toch niet wil deelnemen en/of hiertoe in staat is, in plaats van het zelf te doen vanuit een uitgangspunt van gelijkheid in en als mezelf als vrouwelijk als mannelijk als onderdeel van en als leven waarin ieder gelijke verantwoordelijkheid draagt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de verantwoordelijkheid voor en als zelf van de man, over te nemen, weg te nemen door minder dan het beste toe te staan en te accepteren van een man in kwestie vanuit een ervaring van liefde en/als angst om de man te verliezen en alleen te staan als vrouw.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb schade en schande te koppelen aan het alleen staan van een vrouw alsof de vrouw niet in staat is ‘om een man aan haar te binden’ terwijl ik duidelijk zie, begrijp en realiseer dat de man zelf verantwoordelijkheid dient te nemen en dat compromitterend gedrag hierin leidt tot een onmogelijkheid tot een werkelijke en blijvende overeenkomst in overeenstemming tussen man en vrouw als menselijk wezen in en als leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb beelden in mijn hoofd te hebben van een vrouw aan de schandpaal die het in haar hoofd haalt om het compromitterend gedrag van een man niet toe te staan en te beslissen hiervan weg te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te compromitteren vanuit een verlangen naar een overeenkomst met een man en hierin de overeenkomst met mezelf in en als zelfverantwoordelijkheid te compromitteren en zo, het compromitterend gedrag in de man te versterken aangezien ik niet hetgeen volledig leef als hetgeen ik verwoord en hierin probeer duidelijk te maken, vanuit een gewaarzijn dat wellicht de stap om dit eventueel duidelijk te maken, zal/zou zijn om juist de relatie geheel te verbreken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het leren nemen van zelfverantwoordelijkheid ‘via mij’ te laten verlopen en mezelf hierin te compromitteren, in en als de gedachte dat met hem, dit alleen ‘via mij’ mogelijk is door een taalverschil en gebrek aan informatie in zijn moedertaal, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat 1. als iemand echt wil, hiertoe veel meer mogelijk is in en als een actieve onderneming en vraag vanuit zelf en 2. dat als dit niet gebeurt en/of mogelijk is, dit dan niet de juiste partner is voor mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf ‘op te offeren’ door het ‘via mij’ te laten verlopen en te denken dat dit de enige oplossing is en zo een slachtoffer van mezelf te maken, dit vanuit angst dat de ander niet komt als ik dit niet doe en dus vanuit angst voor verlies van een specifiek persoon als partner.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken hiermee iets ‘goeds’ te doen en te geloven hier werkelijk iets mee te bereiken, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik niets substantieels bereikt heb als een constructieve basis en mogelijkheid als partnerschap om verder op te bouwen en uit te breiden en in plaats hiervan alleen ‘een les’ geleerd heb als hetgeen ik ‘bereikt heb’ in en als mezelf en zo het Godsprincipe voort te zetten in en als mezelf als hoe het in de dimensies en op aarde plaatsvond in en als de zielsconstructie als ‘dat we hier zijn om lessen te leren ook al zijn ze fysiek pijnlijk’ en dat ‘het later beter zal zijn/gaan’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf op te offeren voor een opgebouwde zielsconstructie in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik ‘mijn les geleerd heb’ als ik in staat ben om een partnerschap in stand te houden en te leven en mezelf zo afhankelijk te maken van het wel of niet slagen van een partnerschap en dit tevens te verwarren met de vraag of ‘dit’ me dan voorbij mijn voorprogrammering brengt, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik in het woordje ‘dit’ mijn zelfverantwoordelijkheid wegleg en plaats op het al dan niet slagen van een relatie, dat ik dit op deze manier ‘via hem’ laat verlopen en ‘hem’ dus verantwoordelijk maak voor mijn welbevinden net zoals ik mezelf heb opgeofferd door zijn welbevinden ‘via mij’ te laten verlopen.

Ik realiseer me dat ikzelf mezelf ertoe zal zetten en willen om voorbij mijn voorprogrammering te bewegen, onafhankelijk van de situatie waarin ik me bevind en dat alleen dan en hierin, ik werkelijk alleen sta en dit kan zowel zonder of met agreementpartner, afhankelijk van wat er mogelijk is in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het moeilijk vind om te accepteren dat ik niet gezien heb dat hij niet de juiste partner is voor mij aangezien we een fysieke en emotionele connectie hadden en ik potentieel zie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het moeilijk vind om te accepteren dat iemand zijn eigen potentieel niet leeft/wil leven, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik dit zelf niet doe als ik een partner kies vanuit een compromis in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zelf mijn potentieel niet te leven/willen leven ten behoeve van een samen zijn met een partner met wie ik een emotionele en fysieke connectie ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verdriet in mezelf te creëren en dus ervaren door het sluiten van een compromis ten behoeve van een relatie/partnerschap met een man.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met een compromis sluiten ten behoeve van het vormen van een relatie met een man.

Ik stel mezelf ten doel alleen te staan in en als overeenstemming met mezelf in en als principes van leven en niet minder te accepteren van een eventuele agreementpartner en dit duidelijk en vooraf te communiceren waarin een ander zelf de beslissing kan nemen om hier naartoe te werken in communicatie met mij of om dit niet te doen en hierin zullen woord (geschreven en gesproken) en daad een resultaat van laten zien door de tijd heen waarin het tijd inneemt maar niet onnodig verlengd hoeft te worden.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen in de gedachte ‘dat hij hier zelf niet toe in staat is (als in staat tot bepaalde veranderingen), dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf en/als de ander compromitteer in en als een gedachte en dat ik dit doe vanuit een ervaring van angst.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken welke angst ik ervaar en definieer als waarheid over mezelf en/als een ander en deze angst te vergeven in en als mezelf en zo verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in de situatie en van hieruit te onderzoeken wat de daadwerkelijke mogelijkheden zijn voor mijzelf en/als een ander in overweging van wie de ander is op dat moment inclusief geestbewustzijnssysteem en tevens van wie ik ben inclusief geestbewustzijnssysteem en als ik potentieel zie tot verandering en eventuele overeenstemming, dit duidelijk te communiceren en vooraf te wandelen terwijl ik en/als een ander alleen blijven staan in dit proces en fysieke zaken zoals huisvesting eventueel en pas te delen als er een betrouwbaarheid zichtbaar is in (geschreven en gesproken) woord en daad aangezien dit de enige methode is die zichtbaar maakt wie iemand is en wil zijn en wat iemand bereid is hiertoe te doen, waarin het niet ‘erg’ is als iemand hiertoe (nog) niet bereid of in staat is afhankelijk van vele factoren in een verleden maar vanuit de realisatie en realiteit dat dit niet passend is bij hoe ik wil leven en hoe ik me wil bewegen en hoe ik wil communiceren en samenwerken in en als een overeenkomst/overeenstemming/agreement met een eventuele/potentiële partner.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te ondersteunen in het vergeven en corrigeren van de compromitterende ervaringen in emoties en gevoelens, gevormd vanuit gedachten in en als mezelf die opkomen in relatie tot partnerschap en alleen staan totdat ik geen verschil meer ervaar in en als mezelf, in en als het alleen staan, alleen of met een eventuele partner in en als agreement en ik dus werkelijk en constant ‘al(l)één’ sta. Mijn Reis van ziel naar Leven (zie ook Gravatar)

Gerelateerde artikelen:

1	Jezus: Wat er werkelijk gebeurde – 1. Opwekking der Doden	Jezus	3858
2	Jezus: Wat er werkelijk gebeurde – 2. De Bijbel	Jezus	4001
3	Jezus: Wat er werkelijk gebeurde – 3. Kruisiging	Jezus	3937
4	Jezus: Wat er werkelijk gebeurde – 4. Keuze	Jezus	3187
5	Jezus – Ik kom niet op een wolk	Jezus	2493
6	Jezus – De vergeving van Jezus	Jezus	2671
7	Jezus – Richtlijnen voor vergeving	Jezus	2838

The Crucifixion of Jesus Series (interviews Engelstalig)

Mislukking in relatie tot de Ziel – Bernard Poolman (vertaling)

Agreements – Redefining Relationships (course – Engelstalig)

——————————————————————————————————————————–

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Journey to Life – Reis naar Leven:
https://nl.gravatar.com/ingridschaefer1
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Ingrid’s Desteni Witness Blog
Facebook:
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
https://www.facebook.com/groups/326696524041028/

The Secret to Self-Realisation:
http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/02/day-311-secret-to-self-realisation.html

Proces van wereldverandering:
http://bigpolitiek.blogspot.nl/
http://livingincome.me/wiki/The_Living_Income_Guaranteed_Proposal
Facebook:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation

Dag 619 – Het gevolg van een compromis in relaties

Tijdens het luisteren naar het interview “Change for the Best”  kom ik tot een (in eerste instantie pijnlijke) realisatie over mezelf. Het interview gaat over hoe een bepaalde eigenschap – bijvoorbeeld weerstand – en het toestaan hiervan in onszelf, kan leiden tot het bevorderen van weerstand in een partner binnen een agreement. Dit hoeft niet op hetzelfde gebied te zijn en met elkaar te maken te hebben. Ter aanvulling, het is niet zo dat het toestaan van weerstand binnenin mezelf de oorzaak is van de weerstand in een partner. Het punt dat wordt besproken is hoe het toestaan van de weerstand in de één, van invloed kan zijn op de ander en vice versa, en dus ook hoe het stoppen hiervan van invloed kan zijn, waar het weer niet zo is dat ‘als ik stop de partner ook automatisch stopt’.

Opeens wordt me duidelijk wat mijn invloed was in de situatie waar het compromitterende gedrag van mijn partner niet stopte na een terugval toen hij bij mij woonde en uiteindelijk – vanuit deze terugval zelfs erger werd. Ik zelf begon de relatie met een compromis in mezelf waarin ik iets toestond waar ik niet geheel in overeenstemming mee was in en als mezelf, echter ik ben er zo ingestapt vanuit een ervaring van angst dat de gehele relatie anders niet eens zou voortzetten vanuit een pril begin en tevens omdat ik een mogelijkheid zag die ook daadwerkelijk aanwezig was om het te corrigeren gedurende het wandelen met elkaar.

Gedurende de tijd samen ben ik bij een aantal momenten gekomen waarin ik eerder, direct zou stoppen. Echter het was me niet duidelijk of dit niet een voorprogrammering betrof en in dat moment zag ik het als het beste om door te zetten en hierover afspraken te maken en zo ben ik zelf door heel wat weerstanden heen gewandeld wat ook een stabiliserend effect op de relatie als geheel had aangezien ik steeds zelf verantwoordelijkheid nam voor mijn deelname in en als patronen, in en als de geest.

Op het einde, na de laatste terugval werd het echter van kwaad tot erger en heb ik de relatie gestopt als enige oplossing om mezelf stabiel te houden en na deze terugval bemerkte ik ook in mezelf dat dit voor mij eigenlijk ‘de grens’ was waar ik in eerste instantie nog even doorging, waarin ik in deze ‘grens’ bemerkte dat ik niet langer in staat, bereid en ter wille was om door te gaan binnen de huidige omstandigheden aangezien het mijzelf en mijn werk- en leefomgeving teveel ging beïnvloeden.

Na het stoppen van de relatie bleef ik met een onbegrip zitten over waarom dit gedrag bij hem erger werd op het einde terwijl hij bij mij was en terwijl ik juist het tegenovergestelde wilde en vroeg en hij eigenlijk ook. Ook bleven de woorden van Sunette hangen die noemde dat als ik de relatie had voortgezet, hij doorgegaan zou zijn met zichzelf en mij compromitteren en dat deze move hem eventueel wakker zou kunnen maken in wat hij hierin toestaat voor zichzelf (echter die beslissing is aan hem). NB Deze woorden van Sunette zijn alleen bedoeld voor deze specifieke situatie in dit specifieke moment waarin ik me bevond / bevind – dus niet de woorden uit de context halen en op een andere relationele situatie plakken ;-).

In overweging genomen – zoals ook in genoemd interview besproken – dat in een relatie-agreement de mind/de geest prominent naar voren komt in beiden en dat het aan onszelf is om hier richting in te geven waarin dit elkaar ondersteunt.

Dit toestaan en compromitteren binnenin mezelf en niet staan voor wat ik eigenlijk zie als wat het beste is en wat ik ‘verdien’ in een relatie/agreement, dit is een patroon wat ik mijn gehele leven zo heb toegestaan binnen zogenaamde liefdes- of intieme relaties. Ofwel vanuit een ervaring van liefde en/ofwel vanuit een angst dat er niemand zou zijn die werkelijk net zo in een relatie wilde/wil staan als ik en dus…probeerde ik steeds een compromis. Waarna ikzelf of de ander dit weer vrij snel beëindigde want ik kon het nooit volhouden en voortzetten of de ander weerspiegelde het weggaan van mezelf hierin door fysiek weg te gaan.

Tevens zag ik hierin dat ik nooit geprobeerd had om juist binnen de relatie door te zetten en de compromis te stoppen door me veelvuldig uit te spreken en zo in en als de relatie te bewegen zonder de relatie direct te verbreken. Dus dat is wat ik afgelopen zes maanden ben aangegaan. Hierin heb ik juist op een patroon gelet waarin ik mezelf voorheen compromitteerde en dit nu in en als het fysiek gecorrigeerd. Dit was heel bekrachtigend voor mezelf en op een gegeven moment kon ik niets meer toevoegen en dan is het alleen nog aan de ander om op te staan in een bepaald patroon.

Dus, deze keer leek het ‘goed’ te gaan en eigenlijk ging ik hier vanuit en zo dacht ik tijdens het samen leven dat ik duidelijk kon maken en dat duidelijk zou worden wat ik bedoel als hoe ik wil samenleven met iemand in en als zelfondersteuning en dat ik zo de compromis kon stoppen terwijl we samen waren.

Dit bleek tegenovergesteld uit te pakken. Met natuurlijk een heleboel onderliggende saboterende patronen waarin iemand echt de beslissing moet nemen om richting te gaan geven, anders zijn op een gegeven moment de kansen en mogelijkheden voorbij. Tevens zijn er voor mezelf dimensies aan de oppervlakte gekomen om opnieuw te onderzoeken op wat ik werkelijk wil.

Mijn aandeel hierin en in alle voorgaande relaties wordt nu zichtbaar voor me: het compromis in en als mezelf waarin ik steeds niet geheel voor mezelf ga staan als wat ik eigenlijk en werkelijk wil binnen een relatie/agreement en/als wat het beste is voor mijzelf, de ander en/als al het leven in en als zelfondersteuning – dit vanuit een angstervaring om alleen te zijn en blijven, om de fysieke intimiteit niet te kunnen beoefenen met een ander en om door de dagen heen fysiek zoveel alleen te zijn. En als ik de angstervaring niet stop en mezelf geheel vergeef en bevrijd hiervan zal het een rol gaan spelen en zich manifesteren in mijn wereld zodat ik in de fysieke manifestatie op kan staan in en als mezelf.

Wordt vervolgd met zelfvergevingen en zelfcorrigerende uitspraken waarbij ik meer compromitterende punten zie waarin we elkaar wellicht versterkt hebben. Zodat ik mezelf uiteindelijk in staat stel om te voorkomen dat ik situaties betreed/naar me toe haal waarin ik mezelf compromitteer.

Desteni I Process – courses

Gerelateerd artikel over de invloed van twee mensen op elkaar in het proces van gewaarwording en zelfrealisatie binnen een relatie/agreement:

Jezus – Richtlijnen voor vergeving

Gerelateerd interview met richtlijnen in verschillende situaties binnen de relatie/agreement:

Be a Living Example in Your Relationship – Reptilians – Part 390

Iedere situatie is anders en dient benaderd te worden binnen de context en mogelijkheden van de huidige relatie/agreement en van de partners zelf!

“Iedereen zal het redden. Degenen die niet deelnemen in zelf-purificatie: er zijn er die staan in jouw plaats, die ten behoeve van jou wandelen. En zij die gaan in jouw plaats; zij zullen de kracht zijn die jou Hier brengen. Ieder zal òf gedwongen worden tot Gelijkheid of zichzelf dwingen. Beiden zijn dezelfde sturende-kracht en de Wil van het Leven. Dit is het Proces waardoorheen Leven Geboren zal worden in en vanuit het Fysieke.” (…)

Lees verder in:

De Kronieken van Jezus

(…) Naarmate onze technologische-verslaving zijn Hoogtepunt bereikt, zal technologie tekortschieten, zal wetenschap tekortschieten en immens lijden zal het Resultaat zijn. Dit is noodzakelijk opdat allen hun persona’s samen zullen kruisigen: Dat is de wil van Leven.
Observeer hierin dat wat door Jezus als levende-realiteit is geplaatst: Ieder zal gewaar worden van de verschillende punten, groepen vormen rondom de punten en uiteindelijk bedrogen worden door diegenen die het meest vertrouwd worden.  Dan zal ieder beschuldigd worden door het Systeem als bedriegers en overtreders van de Wet van God en dus gekruisigd worden totdat ze helemaal alleen zijn.

Hier wordt het punt tamelijk interessant, omdat men ofwel fysiek zal sterven – doordat de persona reeds fysiek is geworden OF men zal de persona beëindigen/uitroeien door Zelfvergeving in correct begrip van wat het inhoudt om alle vormen van Persona/ Intelligentie-gebaseerde afgescheiden entiteiten te stoppen, ontworpen als gelimiteerde overleven-constructies – voor altijd.
Dit zal een doorwerking hebben die het eerste gezien zal worden in de drastische-veranderingen in de evolutionaire-ontwikkeling – van het kleinste tot het grootste: daar ieder deel van bestaan hun pad van kruisiging en vergeving bewandelt. (…)

The Consciousness of the Lion

————————————————————————————————————————–

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Journey to Life – Reis naar Leven:
https://nl.gravatar.com/ingridschaefer1
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Ingrid’s Desteni Witness Blog
Facebook:
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
https://www.facebook.com/groups/326696524041028/

The Secret to Self-Realisation:
http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/02/day-311-secret-to-self-realisation.html

Proces van wereldverandering:
http://bigpolitiek.blogspot.nl/
http://livingincome.me/wiki/The_Living_Income_Guaranteed_Proposal
Facebook:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation

Dag 616 – Hoe toon ik mijn dankbaarheid?

Na een intense periode heb ik de beslissing genomen om alleen – zonder mijn partner van de afgelopen zes maanden verder te gaan. Niet omdat ik dit zo graag wil als dat ik ‘zonder hem wil leven’ maar omdat dit de enige mogelijke oplossing is in de huidige situatie die het beste is voor en als leven in en als zelfstandigheid en hierbinnen is dit wat ik wil. Hierin zie ik een aantal laten we zeggen, kwaliteiten van hem die ik zelf minder ontwikkeld heb en die ik zogezegd ‘bewonder’ in hem. Ik ben hem dankbaar voor de tijd die we hebben samen geleefd en de mogelijkheid voor mezelf om op te staan in een aantal punten.

Hoe toon ik mijn dankbaarheid aan iemand die niet meer in mijn buurt is? Hoe toon ik in het algemeen dankbaarheid voor hetgeen ik ontvang als ondersteuning van anderen? Het enige dat werkelijk mijn dankbaarheid laat zien, is datgene waar hij sterk in is, te integreren en leven in en als mezelf en om datgene waarin ik ondersteund ben, te leven en zo door te geven aan anderen.

Het gaat niet zozeer om het ‘tonen’ van dankbaarheid maar om het leven van hetgeen dat het beste is en om dit zo te implementeren in en als leven zodat ikzelf en anderen er hun voordeel mee doen als in een ‘win-win’ situatie oftewel, als wat het beste is voor alle betrokkenen. Dat is het enige dat blijvend is.

Dit ondersteunt mijzelf in het stoppen van een ervaring van gemis van hem en zal mezelf sterken in wie ik ben en zo kan ik mezelf uitbreiden. Ik heb gemerkt dat ik hier niet mee moet wachten of te lang over na moet denken, dat geeft slechts ruimte aan mezelf in en als de geest om weerstand op te bouwen. Het beste is om het meteen te gaan toepassen en door te wandelen en de emotionele ervaringen die hierbij opkomen, te benoemen en te vergeven.

Op deze manier toon ik hem de meeste respect en/als dankbaarheid voor wat hij heeft toegevoegd aan mijzelf en mijn leven.

Mijn partner/ex-partner was erg goed in het op mensen afstappen en zich uitspreken, een handeltje maken waar nodig en hierna weer vertrekken. Het maakte niet zoveel uit of je elkaar lang kende of niet, dit is hoe ze het doen in zijn geboorteland en hoe hij het hier ook heeft toegepast. Dus ik heb de beslissing genomen om ditzelfde te gaan integreren in en als mezelf en te leven op een manier die bij mij en de cultuur waarin ik leef, past. Dat is wel even spannend, er komt een zenuwachtige ervaring op vlak voordat ik op iemand afstap. Toch beslis ik het te doen  zonder al te lang te aarzelen, het ergste dat er kan gebeuren is een afwijzing van hetgeen ik aanbied en dan ga ik weer.

Binnen 5 minuten was de gehele interactie en communicatie verlopen zoals gewenst en ik vertrok in tevredenheid met en als mezelf waarin ik een situatie achterliet waarin de andere betrokkene even tevreden achterbleef. Een win-win situatie. Dit ondersteunt mezelf in het stoppen van ervaringen van gemis van mijn partner en verdriet om de situatie. Zo kan ik verder leven op een manier die mezelf ondersteunt en in en als dankbaarheid voor iets wat hij leeft/geleefd heeft met mij.

Dit is ook hetgeen ik hem gevraagd heb. Ik zei, je hoeft geen dankjewel te zeggen, leef hetgeen je hier gezien hebt en hetgeen je hier geleerd hebt met mij. Of en op welke manier hij dat gaat doen is aan hem. Echter dat is hetgeen een werkelijk dankjewel inhoudt, zelfs als er een klein deeltje gerealiseerd en liefst geïmplementeerd wordt. En als dit niet wordt gedaan of lukt, dan is er niets meer verloren dan er voorheen ook niet was.

Echter, het is wel hetgeen er uiteindelijk moet gebeuren als we een werkelijke verandering in de wereld willen zien. We zullen moeten leren wat het betekent om onszelf te ondersteunen en van hieruit elkaar ondersteunen door dit te laten zien als levend voorbeeld op een manier die het beste is voor al het leven. We zullen echt moeten leren van onze vergissingen en van hieruit onszelf vergeven, corrigeren en uiteindelijk een verandering doorvoeren. Alleen op deze manier is het mogelijk om te komen tot een samenleving die werkelijk het beste is voor al het leven en die uiteindelijk door alle betrokkenen zo zal worden toegepast.

Nog een lange weg te gaan. De toepassing begint altijd in het klein, binnen de huidige leefomstandigheden waarin ik me bevind. Alleen zo kan ik deze toepassing laten accumuleren zonder overmoedig te worden en te grote verwachtingen te scheppen voor mezelf waardoor ik mezelf onderuit haal.

Leer om te beginnen met het leven van een toepassing die het beste is voor al het leven binnen je huidige leefomstandigheden, begin klein:

Desteni I Process Lite

(Onderdeel van Desteni I Process)

So Bad at Making Choices – Life Review

—————————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 615 – 10. Making Love Visible – Het Zichtbaar maken van Liefde (deel 2)

My Declaration of Principle – Mijn verklaring van Principes

10. Making Love Visible – through me not accepting/allowing anything less than my utmost potential, I support those in my life to reach their utmost potential, to love them as I have shown love to myself by gifting to me my utmost potential, the best life/living experience and show others as I have shown myself what it means to LIVE

10. Het Zichtbaar maken van Liefde – door zelf niets minder te accepteren / toe te staan dan mijn uiterste potentiëel, om hen lief te hebben zoals ik mijzelf liefde heb laten zien door mijzelf mijn uiterste potentiëeel te geven, het beste leven / de beste levende ervaring en om anderen te laten zien zoals ik mijzelf heb laten zien wat het betekent om te LEVEN.

In de afgelopen zes maanden heb ik alles gegeven wat ik in me had om in samenleven met een partner voor en als mezelf en hierin als voorbeeld, te leven wat het betekent om uiteindelijk niets minder dan het beste toe te staan in mezelf, in een ander en in mijn leefomgeving. Dit is niet zonder vallen en opstaan gebeurd en ging nog gepaard met veel in reactie ‘schieten’ van mijn kant. Echter door dit steeds te vergeven en corrigeren in en als mezelf en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in mijn reacties en leefsituatie, wordt langzaam zichtbaar wat dit inhoudt in praktische zin. En dan komt er een moment van loslaten zodat een ander de verantwoordelijkheid voor en als zelf kan gaan nemen en uitbreiden en zodat ik verantwoordelijkheid kan nemen voor mezelf in en als dit alleen staan. Als ik dit niet zou doen, zou ik het principe van zelfstandigheid te niet doen, in mezelf en in een ander.

11. No one can save you, save yourself – the realisation that the tools and principles of Desteni is the guide, but I must walk the path myself. We are here to assist and support each other in this process from Consciousness to Awareness/LIFE and what it means to live – but the process itself, where you are alone with yourself in your own Mind: is walked alone

11. Niemand kan jou redden, redt jezelf – de realisatie dat het gereedschap en de principes van Desteni de leidraad zijn, maar dat ik zelf het pad moet bewandelen. We zijn hier om elkaar te assisteren en ondersteunen in dit proces van Bewustzijn naar Gewaarzijn / LEVEN en wat het betekent om te leven – maar het proces zelf, waar je alleen bent met jezelf in jouw eigen Geest: wordt alleen gewandeld.

Aangezien ik een ander niet kan redden zoals in het 11e principe wordt genoemd en ik mezelf en mijn leven niet kan ‘ophangen’ aan een ander die in mijn leven is. Hierin wordt dan gezegd dat ‘ik niet meer wil helpen’, echter dat is niet hoe het werkelijk in elkaar steekt. Liefde wordt vaak als ‘onvoorwaardelijk’ gezien en benoemd en hierin ‘verwacht’ men dat je ‘alles voor elkaar doet’ en ‘bij elkaar blijft’ terwijl er geen verantwoordelijkheid genomen wordt voor de eigen woorden en daden en leefgewoonten. Hierin wordt de eind- en zelfverantwoordelijkheid verschoven naar de partner en gebruikt als manipulatiemiddel. Dit is onacceptabel. Het leven van ons uiterste potentieel bestaat uit het zelfstandig staan en verantwoordelijkheid nemen voor en als onszelf, in wie we zijn en/of zijn geworden. We kunnen ‘fouten’ of vergissingen maken – aangezien we zijn opgegroeid in een wereld van vergissingen en ongelijkheid, echter onze fouten mogen geen bedreiging worden voor de stabiliteit van de partner en de leefsituatie en op een gegeven moment dienen de vergissingen vergeven en gecorrigeerd te worden vanuit zelfstandigheid oftewel, in en als volledige zelfverantwoordelijkheid. Dus voor mij is mijn laatste stap hierin dat ik mijn partner loslaat en alleen verder wandel en aan hem de beslissing laat om op te staan of niet.

Hierin is het niet mis wat een verleden en opvoeding voor enorme impact heeft op ons bestaan en het is absoluut oneerlijk verdeeld in de wereld, om het maar even zo te noemen. Er zou ten alle tijden en voor iedereen ondersteuning beschikbaar moeten zijn op deze reis de geest uit, het fysiek in zonder dat er een barrière is door taal of financiën. Toch kan ik binnen deze oneerlijke verdeling niet toestaan dat mijn stabiliteit vermindert door de staat van zijn waarin een ander zich bevindt. Het is enorm schrijnend en toch is dit de realiteit van de wereld waarin we ons bevinden en van de situatie waarin ik me bevind/bevonden heb en waarin ik zovele keren duidelijk benoemd heb dat er niet zoveel tijd is en dat op een gegeven moment de ‘kansen’ of mogelijkheden ophouden in praktische zin als er niet wordt opgestaan en de manipulatie van en als de geest een halt wordt toe geroepen.

Hiernaast is dit niet wat ik wil voor mezelf en mijn leven. Ik wil een leven opbouwen in communicatie met een ander op weg naar eenheid en gelijkheid en hierin langzaam afstemmen op elkaar. Ik heb gezien hoe dit mogelijk is en langzaam gebeurt, zelfs in de moeilijke situatie waarin ik ben gaan samenleven met iemand uit een andere cultuur met een andere taal. Als twee mensen bereid zijn om zelfoprecht te leven en reflecteren, vergeven en veranderen.

Ik heb veel relatiepunten doorgewandeld de afgelopen zes maanden met de ondersteuning van de aanwezigheid van mijn partner en we zijn fysiek en in communicatie nader tot elkaar gekomen. Nu is het tijd voor de volgende stap en moet ik mijn focus ook weer meer richten op andere zaken zoals werk. Hiervoor is nodig dat het stabiel is in huis. Dat was het niet en uit de situatie blijkt dat mijn partner er nog niet klaar voor is. Dat vind ik niet opmerkelijk gezien de zwaarte van zijn verleden en opvoeding.

Mijn partner van de afgelopen periode is niet meer fysiek aanwezig. Toch is het alsof hij hier is in alles wat ik doe. En ik vermoed dat dit komt doordat ik alles gedaan heb wat ik kon. Ik kan er niets aan veranderen. Dus er is geen ‘gat’ van zelfverwijt om in te vallen in en als de geest. Ik kan niets vinden dat ik anders had kunnen doen om het/hem nog een kans te geven om zelf op te staan hier met mij. Ik ben hem als mezelf niet ‘kwijt’. Ik ben hier als mezelf als mijn uiterste potentieel aanwezig in relatie tot dit punt en ik heb dit geleefd in fysieke realiteit.

Nu is het aan mezelf om verder te gaan met de punten die voor het samenleven aanwezig waren in en als mezelf. In het alleen leven, in wat ik mis of niet mis, in het mezelf richting geven hierin en in punten die nog opkomen als ‘gemis’ in relatie tot mijn partner van de afgelopen tijd.

Hierin zie ik dat het staan in en als het leven van de principes het enige is dat blijvend is en de test door de tijd heen doorstaat zodat ik met en als mezelf kan staan in eeuwigheid en hierin voor een ander kan staan en kan laten zien dat ik alles gedaan heb wat ik kon.

Dat is Liefde die zichtbaar is waarin ik kan staan en blijven staan, in en als mezelf door de tijd heen – ook al lijkt het ogenschijnlijk anders en voelt het niet als wat we kennen als ‘liefde’ in een moment van ‘afscheid’ en staat van afgescheidenheid in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren dat ik niet de laatste stap met hem kan zetten waarin het lijkt alsof ik hem laat vallen wat vanuit een perspectief van ‘onvoorwaardelijke liefde’ in en als de geest ook zo is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren dat mijn partner niet meer hier lijfelijk aanwezig is en ons fysieke samenzijn en delen te missen waarin we langzaam op elkaar afstemden, terwijl ik tevens zoveel stress en onrust ervoer door een onderdrukte en deels verborgen fysiek gemanifesteerde verslaving die langzaam steeds meer zichtbaar werd en invloed ging uitoefenen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het hartverscheurend te vinden om iemand zichzelf te zien opgeven in en als een fysiek gemanifesteerde verslaving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de impact van een fysiek gemanifesteerde verslaving te onderschatten en niet gezien te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me in en als de geest, niet te kunnen voorstellen dat ik een heel leven op zou geven ten behoeve van een fysieke gemanifesteerde verslaving aangezien dit niet mijn programmering is en er hierdoor niet ‘met mijn hoofd’ bij te kunnen en het tevens niet verwacht of gezien te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik de impact van een fysiek gemanifesteerde verslaving vooraf had kunnen zien terwijl ik me zelf in een verslaving als afhankelijkheid in en als de geest bevond en deze fysiek moest doorwandelen alvorens ik helder spreek en praktiseer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb op het laatst alleen nog maar te denken ‘hoe kom ik hieruit weg zonder dat het me meetrekt’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb toch nog een schuldgevoel waar te nemen ten aanzien van niet samen blijven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een schuldgevoel te ervaren dat ik opsta/blijf staan terwijl een ander dat niet doet en van hieruit beslis alleen verder te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te hebben gewild en gehoopt dat een zelfverantwoordelijkheid opgepakt wordt in aanwezigheid van mij zodat we ‘samen verder zouden kunnen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in eerste instantie verantwoordelijkheid te nemen voor een ander vanuit angst dat een ander dit zelf niet doet of oppakt en het ‘feestje’ oftewel de relatie, dus niet doorgaat.

Ik realiseer me dat ik er zelf vanuit ben gegaan dat we samen zouden blijven en ons leven zouden gaan delen omdat we dat allebei zo wilden en alhoewel ik keer op keer aangaf dat hij zelf verantwoordelijkheid moest gaan nemen en dat ik in een samenleven niet toesta dat ik ‘voor hem moet gaan zorgen’ in consequenties die hij zelf maakt, was het door de situatie van samenleven in hoe we die begonnen zijn en waarvoor ik in eerste instantie verantwoordelijkheid heb genomen ‘voor hem’ en een ervaring van ‘dat het klopt met elkaar’ dat ik vooral deze ervaring van ‘samen blijven’ heb overgebracht, zowel voor mezelf als voor hem, in en als een geloof dat het punt van zelfverantwoordelijkheid door de tijd heen duidelijk zou worden en hij de verantwoordelijkheid voor en als zelf, op zou pakken in aanwezigheid van mij.

Ik stel mezelf ten doel om in een eventueel volgende situatie als en wanneer die zich aandient, duidelijk te zijn vanaf het begin over mijn standpunt in en als zelfverantwoordelijkheid in relatie tot het aangaan van een overeenkomst of overeenstemming als partnerschap zowel in woorden als daden en te stoppen met zorgen voor een ander vanuit een ervaring van angst dat een ander dit zelf niet doet of oppakt en dus niet ‘naar me toekomt’ en in plaats hiervan, te focussen op mezelf en opkomende ervaringen van afhankelijkheid en verlangens te vergeven en te zien in realiteit wat een ander in woord en daad oppakt, los van wat ik me wel of niet voor kan stellen in en als de geest en het zo simpel te houden en te werken met wat hier is.

Ik stel mezelf ten doel de tijd te nemen en mezelf te ondersteunen in het loslaten van de fysieke aanwezigheid van en delen met mijn partner van de afgelopen zes maanden en van eventuele ervaringen van schuldgevoel die de ervaring van gemis bedekken of andere emotionele ervaringen, in en als de realisatie dat de betrokken energie een vorm van eigenbelang ‘behartigt’ als energetische verslaving in en als de geest, te beginnen met het benoemen van de emotie die ik ervaar en het toepassen van zelfvergeving hierop.

Ik stel mezelf ten doel te staan en blijven staan in zorgzaamheid voor en als leven en duidelijk te blijven realiseren en benoemen hoe dit van belang is en hoe ieder moment telt hierin.

Dag 519 – De Bestemming van Leven – Het Zichtbaar maken van Liefde (deel 1)

De Bestemming van Leven – Tijdlijn van de Principes

———————————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 604 – Waarom Desteni I Process?

Meer en meer bemerk ik hoe datgene waarin ik mezelf vastgezet heb en ervaar, steeds opnieuw met communicatie en verantwoordelijkheid te maken heeft. Dit wordt duidelijk in de communicatie met anderen die niet loopt of juist wel soepel verloopt. Hoe frustrerend ik het ervaar als we niet tot begrip komen en hoe prettig en rustig ik verder ga met mijn bezigheden als er mogelijkheid is om tot communicatie en hierin, tot begrip te komen. Begrip als een overzicht van waar we beiden staan, waar ieders verantwoordelijkheid ligt en hoe we verder kunnen in de samenwerking waarvoor de communicatie heeft plaatsgevonden.

Dit is eigenlijk wat we constant doen in de wereld: een korte communicatie en van hieruit weer door met de bezigheden. Dit vindt plaats de supermarkt, op werk, in de thuissituatie, met vrienden en familie. En (in) deze korte en lange communicatiemomenten bepalen (we) eigenlijk constant welke richting we opgaan, wat we creëren en manifesteren.

Een aantal communicatiemomenten ga ik liever uit de weg. wat op zich vreemd is. Waarom zou ik een communicatie niet laten plaatsvinden? Waar ben ik ‘bang’ voor? Welke oordelen als zelfoordelen wil ik niet onder ogen zien? Het is dus ‘vreemd’ dat ik een aantal communicatiemomenten het liefst uit de weg ga, als dat het vervreemdend van mezelf is in een ontlopen van een aspect van/als/in mezelf.

Ik reageer op punten die ik waarneem buiten mij waarin geen verantwoordelijkheid genomen wordt. Ik reageer hierop met een oordeel en vervolgens met een angst. Deze angst maakt dat ik het niet durf te benoemen of juist iets wel benoem terwijl ik me nog in een energetische ervaring bevind, van bijvoorbeeld angst of boosheid of verongelijking. Wat bij de ander ook een energetische ervaring uitlokt/activeert en zo creëer of vererger ik hetgeen ik ‘bang’ voor ben en veroordeel. Dus creëer of vererger ik feitelijk mijn eigen ‘vooroordelen’ die ik vooraf denk te zien bij een ander.

Op het moment dat ik een punt waarneem waar geen verantwoordelijkheid genomen wordt, vermeerder ik mezelf in en als de geest door in gedachten en van hieruit in reactie te gaan in en als angst als oordeel. Zo ervaar ik mezelf als  ‘meer’ in en als de geest in het zien van ‘de verantwoordelijkheid van een ander’ en in het al dan niet benoemen hiervan vanuit een standpunt van angst, terwijl ik tegelijkertijd geen verantwoordelijkheid meer neem voor mezelf in zo’n situatie en dus geen levend voorbeeld ben van wat ik eigenlijk wil uitdrukken. Dat werkt niet, dat werkt averechts. Ik leef niet in eenheid en gelijkheid met en als mijn woorden op dat moment. Dit geeft frictie, binnenin mij en buiten mij.

Het is zeker mogelijk dat ik inderdaad (gereflecteerd) zie dat iemand buiten mij geen verantwoordelijkheid neemt, echter zolang ik reageer binnenin mezelf ben ik niet in staat om helder te formuleren en ondersteunen en creëer ik eerder conflict en onduidelijkheid dan dat ik helderheid en begrip voortbreng.

Deze communicatie zie ik als het meest belangrijke punt, alles staat of valt hiermee. En toch stap ik zelf in de ‘val’ van geactiveerde gedachten en emoties binnenin mij en haal mijn eigen communicatie en hiermee, mijn eigen ‘geloofwaardigheid’ onderuit, ik haal mezelf dus eigenlijk onderuit doordat ik niet als eerste verantwoordelijkheid neem voor en als mezelf, in wie en hoe ik ben en me uitdruk in de communicatie die ik laat plaatsvinden. Terwijl ik het zie als het meest belangrijke punt. Dat is vreemd en vervreemdend. Ik doe iets wat mijzelf (en hier vandaan, alles en iedereen) niet ondersteunt en zelfs onderuit haalt, terwijl ik zie en ervaar dat alles hierom draait en hier begint; dat als dit, de communicatie, niet in overeenstemming gebracht wordt vanuit verantwoordelijkheid voor wie ik ben in mijn woorden, ik ‘geen poot heb om op te staan’ en ik het moeilijk maak om werkelijk gehoord en gezien te worden en ook om een ander werkelijk te horen en zien.

Ik neem dit punt waar in een ander  – het punt van iets heel graag willen en toch niet doen wat het beste is om dit tot stand te brengen en/of in stand te houden en uit te breiden – en ik ervaar hierin nog onbegrip en dus een onvermogen tot vergeving. Ik heb er een oordeel op. Dit is een spiegel van waar ik dit punt in mezelf nog niet begrijp, vergeven en gecorrigeerd heb en dus leef ik het nog als projectie. Een partner en eigenlijk iedere medemens, is hier een ideale spiegel in, al is het vaak even zoeken hoe de projectie precies plaatsvindt aangezien het zich kan afspelen in relatie tot een ander onderwerp waardoor de gelijkenis niet direct duidelijk zichtbaar is.

Dit is waarom ik dit proces wandel en het Desteni I Process geeft richtlijn en gereedschap. Dit punt wil ik heel erg graag in eenheid en gelijkheid brengen met en als mezelf, in en als leven, voor mezelf en van hieruit voortvloeiend als levend voorbeeld. Hierin ervaar ik dagelijks weerstanden die ik tevens fysiek gemanifesteerd heb. In deze ongelijkheid als afscheiding binnenin mezelf, hierin ervaar ik doodsangsten, iedere dag opnieuw. Ik herinner me niet anders dan dat ik mezelf als angstig ervaar in communicatie met andere mensen. Ik neig ernaar dit te benoemen als dat ik ‘angstig ben’ wat zoveel betekent dat ik mezelf definieer als angst in en als de geest – angst is in en als de basis van en als de geest geprogrammeerd en van hieruit geeft dit dan de ervaring van doodsangst, van en als de geest, waarin ik druk ben in gedachten met ‘vermeerdering’ en ‘vermindering’; iets wat feitelijk alleen mogelijk is als ik in en als energie besta, dus in en als de geest. Voor wie het nog kan volgen ;-).

Interessant hierin is dat ik een tijdlang, me veel verdiept heb in krachtdieren en de ondersteuning hiervan voor de mens. Mijn krachtdier dat naar voren kwam is de Ooievaar. Ik heb dit ook weer losgelaten aangezien het niet de bedoeling is dat ik dieren – of een voorstelling van een dier – als een soort van godheid maak, als ‘meer dan’ of als ‘leiding’ van mezelf. Want dan blijft de ‘leiding’ plaatsvinden in mijn eigen geest in projectie op de verbeelding/afbeelding/plaatje van een dier. Echter treffend is dat de kernwoorden van het voorbeeld van de ooievaar onder andere benoemd worden als communicatie op uiteenlopende wijze (symbolisch vertaald vanuit het klepperen en de vele verschillende geluiden die ooievaars maken om met elkaar te communiceren) en ‘het brengen van leven’. En zo kan een krachtdier als voorbeeld gebruikt worden in en als een richtlijn van welke punten uit te breiden en ontplooien binnenin zelf, van waaruit ik mezelf richting geef en leer geven en uiteindelijk praktisch in de wereld zet door deze kernpunten te leven.

In dit programma dat in mij geactiveerd wordt heb ik nog veel te onderzoeken. Ik wil dit graag verder inzien en uiteen zetten in detail en in hoe het ontstaan is binnenin mij, in herinneringen en gedragingen in het verleden om zo verantwoordelijkheid voor en als mezelf te nemen in deze punten en te leren spreken, bewegen en leven in overeenstemming met wat ik zie als een basisprincipe dat het beste is voor alles en iedereen.

Zelfverantwoordelijkheid (in) en (als) communicatie met hetgeen zich buiten mijn bevind, vanuit communicatie met en als mezelf, mijn lichaam en mijn geest in zelfoprechtheid en zelfbegrip.

The Desteni of Living – De Bestemming van Leven:

3. Living by the principle of self honesty – to ensure I am pure in thought, word and deed: that my within and without is equal and one. Who I am within is who I am without and vice-versa

3. Leven volgens het principe van zelfoprechtheid – om ervoor in te staan dat ik zuiver ben in gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen- en buitenwereld één en gelijk zijn. Wie ik ben vanbinnen is wie ik ben vanbuiten en omgekeerd.

*

4. Self Purification through Writing, Self Forgiveness and Self Application – the action of realising I am responsible for my own thoughts, words and deeds, to forgive myself for transgressions and change myself to ensure I take responsibility for who, what and how I am and through this know that I can trust myself to always be honest with me and so others

4. Zelfpurificatie door Schrijven, Zelfvergeving en Zelftoepassing – de daad van het realiseren dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen gedachten, woorden en daden, om mijzelf mijn misdaden te vergeven en mijzelf te veranderen zodat ik ervoor insta dat ik verantwoordelijkheid neem voor wie, wat en hoe ik ben en hierdoor te weten dat ik mezelf kan vertrouwen om altijd eerlijk te zijn met mezelf en dus met anderen.

*

5. Living the principle of Self Responsibility – realising only I am responsible for what I accept and allow inside of me, my relationships and my outside world and so with this responsibility: only I have the power and ability to change that which I see is compromising who I am, what I live and how this affects others

5. Leven volgens het principe van Zelfverantwoordelijkheid – waarin ik mij realiseer dat alleen ik verantwoordelijk ben voor wat ik accepteer en toesta binnenin mij, mijn relaties en mijn buitenwereld en dus met deze verantwoordelijkheid: heb alleen ik het gezag en de mogelijkheid om datgene te veranderen waarvan ik zie dat het compromitteert wie ik ben, wat ik leef en hoe dit anderen beïnvloedt.

*

6. Realising that who I am in thought, word and deed affects not only myself – but others as well and so with Self Responsibility in thought, word and deed – I take responsibility for myself and so my relationships to be Self Aware in every moment and live in such a way that is best for me and so others as well

6. Realiseren dat wie ik ben in gedachten, woorden en daden niet alleen invloed heeft op mijzelf – maar evengoed op anderen en dus met Zelfverantwoordelijkheid in gedachten, gevoelens en emoties – neem ik verantwoordelijkheid voor mijzelf en dus mijn relaties om Zelfgewaar te zijn in ieder moment en op zo’n manier te leven dat het ‘t beste is voor mij en dus ook voor anderen.

Desteni I Process Lite

———————————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 371 – Ondersteuning en relatie – ontkoppeling – zelfcorrecties-1

Dag 366 – Ondersteuning en relatie – ontkoppeling

Zelfcorrecties – vervolg Dag 366:

Als ik mezelf zie participeren in het zien van zonder partner zijn als ‘geen ondersteuning’, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat de gedachte van ‘een partnerhebben’ me ondersteunt, wat dus een ondersteuning is in en als een gedachte, dus in en als mijn eigen geest, welke in polariteit gaat in de gedachte van ‘geen partner hebben’, waarin ik mezelf in en als de geest niet ondersteun maar juist ‘laat vallen‘ in en als gedachten over alleen zijn in interpretaties en aannames.

Ik zet mezelf in om te zien in mijn gedachtenwereld waar ik me heb afgescheiden van mezelf in en als een geloof in gedachten en hieraan gekoppelde energetische ervaringen, waarin ik mezelf ondersteun in het stoppen, onderzoeken, zelfvergeven en corrigeren van mezelf, levend van een wezen in en als geloof in gedachten en gekoppelde energetische ervaringen naar een levend wezen – levend in wezen hier – en als de adem, in het fysiek aanwezig, in en als ondersteuning van mezelf door en met de adem en mijn fysiek, aanwezig in de dagelijkse realiteit waarin ik me bevind.

Als ik mezelf ervaar als iemand die op de tweede plaats komt in communicatie met een mannelijk wezen die een partner heeft, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik niet hier aanwezig ben in fysieke communicatie in en als mezelf met een ander wezen, maar dat ik bezig ben in en als de geest in een poging om energie te genereren door mezelf als minder neer te zetten dan een ander die een partner heeft.

Ik zet mezelf in om fysiek hier te blijven in en als communicatie met een ander wezen en zodra ik mezelf zie verdwijnen in aannames in de geest, mezelf hier te halen door wat dieper te ademen, me gewaar te worden van mijn fysiek en te focussen op de woorden die gesproken worden en/of die ik zelf spreek.

Als ik mezelf zie participeren in de gedachte dat ik speciaal moet zijn om een partner te hebben of dat een eventuele partner speciaal moet zijn, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat dit speciaal zijn gebaseerd is op voorkeuren in en als de geest, welke er niet toe doen in de realiteit, in fysieke werkelijkheid in en als gelijkheid in en als het fysiek.

Ik realiseer me dat ik in en als een geloof als gedachte van speciaal zijn in partnerschap, een niet speciaal zijn alleen creeer, waarin ik mezelf als minder ervaar en dus energie ga genereren om mezelf weer als meer te ervaren.

Ik realiseer me dat eventueel partnerschap gebaseerd is op overeenstemming, praktische mogelijkheden en zelfwil in zelfoprechtheid, welke start in en als overeenstemming, praktische mogelijkheden en zelfwil in zelfoprechtheid in en als zelf.

Ik stel mezelf ten doel om alert te zijn op de voorkeuren die voorbij komen in en als de geest en deze te zien als aanreikingen van de geest die ik gebruik om de afscheiding die ik gecreeerd en gemanifesteerd heb in en als een geloof in de waarheid van speciaal zijn en afscheiding in en als de geest, te stoppen, zelf te vergeven en zelf te corrigeren, en hierin in overeenstemming met mzelf, in en als zelfwil, te leven binnen de praktische mogelijkheden die op dit moment aanwezig zijn.

Wordt vervolgd

Seeing through The Eyes of the Mind

—————————————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 282 – Expressie en de Darm – Trigger Characters – Ontkenning – Consequentiedimensie en Fysieke Gedragsdimensie

De serie Expressie en de Darm begint bij Dag 232  – (inclusief Disclaimer)

Dag 273 – Ruimte – Het huis in Zegveld

Dag 274 – Trigger Characters – Gerelateerd aan Ruimte

Dag 275 – Trigger Characters – Aandacht-1

Dag 277 – Trigger Characters – Aandacht – Backchatdimensie

Dag 278 – Trigger Characters – Aandacht – Fysieke Gedragsdimensie

Dag 280 – Trigger Characters – Aandacht – Consequentiedimensie en Angstdimensie

Dit blog is een vervolg op de uitwerking van:

Dag 276 – Trigger Characters – Ontkenning-1

Dag 277 – Trigger Characters – Ontkenning – Backchatdimensie

Dag 281 – Trigger Characters – Ontkenning – Reactiedimensie

Consequentiedimensie:

Zelftwijfel

Onafgemaakte situaties, in hetzelfde cirkeltje rond blijven lopen

Niet in staat tot het aangaan van een gelijkheidsrelatie

Een scala aan relaties gerelateerd aan afwijzing over en weer

Genereren van verdriet naar aanleiding van afwijzing

Stoppen met communiceren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zelftwijfel te creeren ten aanzien van een ontkenning van een ander over het verkeren in een controlemechanisme.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf in twijfel = in splitsing van mezelf – te trekken door te geloven in een ontkenning van een ander in participatie in controlemechanismen in/als vestigen van aandacht, zonder te onderzoeken hoe ik hier zelf in sta en wat ik zelf doe in/als controle in/als aandacht in/als geloof in wat ik buiten mij zie geprojecteerd op een ander, namelijk ontkenning, en door te projecteren buiten mij zonder volledig zelfonderzoek in/als reactie in mezelf, ontken ik mezelf, en dus splits ik mezelf op in/als reactie, en trek ik mezelf in twijfel, en door dit te projecteren op de ander buiten mij maak ik mezelf machteloos tot zelfverandering, en dus zit ik vast in mijn eigen controle in een geloof in machteloosheid in de geest, welke zich, keer op keer, blijft projecteren op iets of iemand buiten mij, aangezien ik door dezelfde ogen blijf zien in/als controle/machteloosheid/projectie, en dus lijkt het alsof het patroon zich blijft herhalen, wat ook zo is, want ik manifesteer wat ik leef in/als mezelf, in dit geval in/als controle, gevestigd in aandacht op iets buiten mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dus in cirkeltjes te blijven rondlopen in een geloof in controle in/als aandacht gevestigd op iets buiten mij, waarin de cirkeltjes zich manifesteren doordat ik blijf projecteren buiten mij en dus mijn aandacht in/als controle, buiten mijzelf blijf vestigen, en dus blijf ik mezelf buiten mezelf vestigen, en manifesteer ik mezelf in/als energie in/als controle in/als aandacht in afscheiding van mezelf, en dus trek ik mezelf in zelftwijfel, afgescheiden van zelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hierin niet in staat ben tot het aangaan van een gelijkheidsrelatie met een ander – met name in partnerschap – waarin ik me in partnerschap ergens afhankelijk maak van de ander door projectie van mezelf op de ander in/als aandacht in/als controle, waar ik me vervolgens tegen ga verzetten, tegen deze zelfgemanifesteerde controle in/als aandacht buiten mij, waardoor ik wegloop uit de relatie in een poging om los te komen van de controle in/als aandacht gevestigd buiten mij, en hierin mezelf als oplossing tot het stoppen van de controle mechanismen in mezelf, te ontkennen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dit met name te manifesteren in partnerschap waarin fysieke intimiteit wordt gedeeld, wat iets is wat ik me al 25 jaar afvraag, namelijk wat het verschil is tussen vriendschap en partnerschap, waarin ik steeds uitkom op seks, en dus is seks als fysieke intimiteit iets wat ik nader dien te onderzoeken om hierin in gelijkheid met/als mezelf te komen in plaats van in afhankelijkheid in/als controlemechanismen van de ander(=de  mind).

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een scala aan relaties gerelateerd aan afwijzing over en weer te hebben gelopen, welke in mij door elkaar heen lopen en me overweldigen in ervaringen van spijt, weggestopt in mijn fysiek, en naar boven komend in een nieuwe relatie als dezelfde onopgeloste punten omhoog komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te aarzelen in het doorwandelen van de punten in/als mezelf in partnerschap aangezien in ieder punt wat ik doorwandel de spijt omhoog kom van hetgeen ik verkeerd gedaan heb in vorige relaties, tot aan spijt toe van het stoppen van die relaties in het verleden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te hebben gezien dat ik – keer op keer/relatie op relatie – de partner ‘blame’ – de schuld geef’ van hetgeen ik zelf niet heb opgelost in vorige relaties, en omdat ik de spijt van de missers in vorige relaties niet wil ervaren, creeer ik reacties naar de partner in/als projectie van hetgeen ik zelf niet onder ogen wil zien, waarin ik zelf mijn aandacht vestig op de ander en mezelf hierin ontken, en dus de 2 controle-mechanismen toepas waarin ik zelf verstrikt ben geraakt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verdriet te genereren en accumuleren in mezelf naar aanleiding van afwijzing gerelateerd aan partnerschap, welke in feite afwijzing is van mezelf in zelfverantwoordelijkheid, keer op keer, relatie op relatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te stoppen met communiceren ten gevolge van de ontkenning van een ander in participatie in/als controlemechanismen, waarin ik mezelf en tevens de ander vasthoud en laat bestaan in en als deze controlemechanismen in/als aandacht geprojecteerd op de ander in/als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als zelfexpressie op te geven ten behoeve van een vasthouden aan een controlemechanisme in/als aandacht, zelf bestaande in/als de geest, in plaats van zelf te gaan staan in/als zelfverantwoordelijkheid in/als zelfexpressie.

 

Reincarnation throughout Time: DAY 11

Fysieke Gedragsdimensie:

Weglopen

De rug toekeren

Verlamming, welke tevens de dikke darm stillegt/vertraagt

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf fysiek te verlammen door mezelf weg te houden van een ander in ontkenning als oplossing om die ander geen kans meer te geven via energie als aandacht op mij gericht te leven – waar of niet waar – en hierin juist, in mijn poging om van ‘de ander’ als ‘de ander=de mind’ weg te gaan, te verdwijnen in de ander=de mind, en mezelf gevangen te zetten in de ervaring van de ander=de mind, geprojecteerd op de ander in werkelijkheid – dus in een nieuwe laag van afscheiding in projectie – zonder in te zien dat ik aan het weglopen ben voor mezelf als de ander=de mind, en zonder in te zien in hoeverre ik mezelf hierin fysiek misbruik en dit misbruik en/als fysiek ongemak ben gaan gebruiken om zelf energie als reactie als ervaring te gaan gebruiken, en hierin mijn eigen fysiek nog meer te misbruiken door te verkrampen en uiteindelijk in de verkramping te verlammen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb fysiek weg te lopen ten gevolge van de afkeer van mezelf in/als ontkenning van mezelf in wie ik ben geworden in/als aandacht als controlemechanisme.

Zelfcorrecties (zelfcorrigerende uitspraken/zelfcorrigerende doelstellingen):

Als ik mezelf zie verdwijnen in een ervaring van afwijzing/afkeer in/als reactie op ontkenning als controlemechanisme in/als aandacht gevestigd buiten zelf, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me afkeer en hierin ervaringen van afkeer creeer, in een ontkenning van mezelf in hoe ik besta in de relatie.

Ik realiseer me tevens dat ik ervaringen van afkeer nooit verder onderzocht heb en deze ervaringen geloofd heb als zijnde, ik moet weg, ik ervaar afkeer dus de relatie is ten einde, zonder in te zien dat ervaringen van afkeer bestaan in/als controle mechanismen, en dat ik die met een reden in het leven heb geroepen en ben gaan leven in/als controle in/als ontkenning van mezelf.

Ik realiseer me dat deze afwijzing en afkeer plaatsvind in partnerschap waarin fysieke intimiteit plaatsvindt, waarin ik onder de afkeer lust ervaar, welke me angst aanjaagt, en dus heb ik ooit – waarschijnlijk als heel jong meisje – een laag hierover heen gelegd, welke me weghoudt bij de ervaring van lust, niet wetende dat lust/seksualiteit in onze samenleving niet geintegreerd is in het fysiek, maar afgescheiden plaatsvindt in/als de geest, welke angst aanjaagt en vele andere oordelen oproept in/als afwijzing van zelf in/als het fysiek.

Dus realiseer ik me dat ik ben weggelopen uit relaties waarin ik lust ervaar verdekt onder de afkeer, en in de lust ervaar ik een controleverlies, als ik werkelijk de fysieke intimiteit aan zou gaan, waarin het controleverlies angst aanjaagt, aangezien controle in/als de geest alles is wat ik ken in/als mezelf in/als aandacht gevestigd buiten mezelf, in ontkenning van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb verder te zien onder de afkeer en bij lust aan te komen, en in plaats hiervan de afkeer ben gaan leven, welke is gaan accumuleren, en waarin ik verschillende relaties ten einde heb gebracht wat wellicht niet nodig geweest zou zijn als ik in zelf had durven en kunnen zien en als ik had geweten dat lust zich vermomd en/of verbergt als ervaring.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren dat niemand me ooit verteld heeft – tot aan een paar maanden terug Bernard dit aangaf – hoe lust en afkeer als ervaringen met elkaar verweven kunnen zijn in/als controlemechanisme, en ik in deze verwarring, een scala aan relaties heb gelopen en beeindigd en hierin vele lagen in/als reactie in mezelf heb opgebouwd, en tevens schade aan levensomstandigheden van mezelf en/of een ander heb aangebracht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zelf niet te hebben gezien, volledig gemist te hebben, hoe lust zich onder afkeer kan verbergen, en hoe ik hierin mezelf dus volledig gemist heb als fysiek wezen in gelijkheid met/als zelf gelijk aan/als seksualiteit, en in plaats hiervan me af te keren van mezelf in/als fysiek wezen gelijk aan/als seksualiteit en verder te leven afgekeerd in de geest  – op zoek naar een perfecte partner in de geest voor seks – waarin ik mijn ervaringen van afkeer projecteer op een ander als mogelijke partner buiten mij, waarin ik me keer op keer afkeer van de fysieke mogelijkheid tot inkeer in/als mezelf in/als het fysiek, en fysiek te onderzoeken wie ik ben in fysieke intimiteit en in/als het fysiek in het algemeen.

Ik stel mezelf ten doel de ervaringen van afkeer in mezelf terug te halen naar zelf en te onderzoeken en zelfvergeven, om te zien wat er onder verborgen ligt.

Ik stel mezelf ten doel stap voor stap, adem voor adem, door de ervaringen van afkeer en angst voor controleverlies heen te wandelen en niet mezelf in het diepe te gooien zoals ik altijd gedaan heb in fysieke intimiteit.

Als ik mezelf zie participeren in een ervaring van spijt, dan stop ik, ik adem. Ik omhels mezelf in de ervaring, laat de ervaring door me heen ga en sta mezelf toe direct te zien wat ik verkeerd heb gedaan.

Ik realiseer me dat, alleen als ik direct in de ervaring zie en hier doorheen met behulp van zelfvergeving wandel, ik vrij kom  van de ervaring van spijt. En alleen als ik vrij kom van de ervaring van spijt, ben ik in staat om de oneindige cirkel van spijt manifesteren te doorbreken.

Ik realiseer me dat ervaringen van spijt verbonden zijn aan persoonlijkheden en persoonlijke omstandigheden en voorkeuren, en dus kan ik via spijt zien als ingang van het inzien van waar ik mezelf afhankelijk gemaakt heb van een persoonlijkheid in afhankelijkheid van iets of iemand buiten mij en dus in angst voor verlies van iets of iemand buiten mij.

Ik stel mezelf ten doel ervaringen van spijt door te lopen en mezelf hierin te ondersteunen in geduld, met het gereedschap van schrijven en toepassen van zelfvergevingen welke leidt tot zelfinzicht, waarin ik mezelf in staat stel op te staan in/als zelfverantwoordelijkheid.

Ik stel mezelf ten doel huidige omstandigheden met gezond verstand en plezier te benaderen en niet te verwarren met ervaringen in/als relaties tot herinneringen uit het verleden.

Ik stel mezelf ten doel de relaties tot/als herinneringen door te lopen in/als mezelf in schrift en zelfvergeving waardoor ik mezelf in staat stel huidige omstandigheden te wandelen in/als zelfverandering/zelfcorrectie van wat ik verkeerd heb gedaan in het verleden in/als afscheiding van mezelf  in projecties op een ander buiten mij.

Ik stel mezelf ten doel herinnering en heden naast elkaar/tegelijkertijd/in gelijkheid in/als zelf te wandelen en te gebruiken als ondersteuning van elkaar (herinnering en heden) in/als mezelf, en niet opnieuw weg te lopen en verder te leven in afscheiding van mezelf in projectie op iets en/of iemand buiten mij, maar in het heden relaties in/als herinneringen terug naar zelf te halen, in te zien, zelf te vergeven en zelf te corrigeren in het fysiek, stap voor stap, adem voor adem, een voor een.

Agreements
Redefining Relationships

——————————————————————————————————————————-

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/

Dag 232 – Expressie en de Darm – Ervaring van Onmacht

DISCLAIMER: Geen enkel blog welke ik hier schrijf gerelateerd aan fysieke klachten houdt een geneeswijze in welke praktisch fysiek onderzoek overbodig maakt. Bij (langdurige) fysieke klachten raad ik altijd aan een specialist te bezoeken op regulier en natuurgeneeskundig gebied, om zoveel mogelijk direct inzicht te krijgen in de fysieke gesteldheid en te kunnen handelen als dit acuut nodig is. (NB Ikzelf heb regulier fysiek onderzoek laten uitvoeren om levensbedreigende aandoeningen te kunnen uitsluiten en verder te kunnen met zelfonderzoek in relatie tot lichaam en geest, waarin ik dit proces regelmatig ondersteun met therapeuten die praktisch werkzaam zijn in de natuurgeneeskunde in de brede zin).

*

Hetgeen niet compleet in expressie is genomen wordt geforceerd het lichaam te verlaten en tegelijkertijd vecht het lichaam om dit vast te houden aangezien het lichaam dit als voeding ziet. Gerelateerd tot partnerschap: als ik mezelf laat bepalen door angst, gebruik ik niet de fysieke delen die een gevestigd partnerschap zullen worden. De gerelateerde chemische delen in het fysiek moeten dan het lichaam verlaten – geforceerd – maar eigenlijk is het lichaam het hier niet mee eens, want het lichaam weet dat een gebalanceerd partnerschap Goed is voor Mij. Dus het fysiek houdt vast. Als signaal dat het ontlastingsproces uit balans is. Ik ontlast mezelf niet van de controle welke gevormd is door angst, onzekerheid, backchat, toekomstprojecties etc. Dit geeft een ongemakkelijke ontlasting.

Een stukje vertaald uit een chat met Bernard en Sunette. Echter ik snap het nog steeds niet. Ik zie niet hoe ik dit patroon in mezelf creeer en waar te starten met zelfvergeven. Dus start ik hier bij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de tekst niet volledig te begrijpen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb boos te zijn dat ik niet begrijp hoe ik dit patroon creeer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb boos te zijn dat ik niet meer duidelijkheid krijg over hoe ik dit patroon in mezelf creeer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me onmachtig te ervaren tegenover dit patroon in mezelf, waarin ik mezelf volledig vastzet in de onmacht en hierin compleet stil val.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb compleet stil te vallen in de onmacht die ik ervaar tegenover het ontlastingspatroon wat ik gecreeerd heb als controle over mijn fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek te controleren met een ontlastingspatroon welke uit balans is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verbijsterd te zijn over het stil vallen van de fysieke ontlasting.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb enorme angst te ervaren voor het stilvallen van de fysieke ontlasting.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ontlastingspatroon te ontwikkelen waarin ik de ontlasting forceer in controle, waarin ik tegelijkertijd de tegenwerking als tegenpool in polariteit creeer/manifesteer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de periode met de Polen achter me gelaten te hebben maar nog wel vast te zitten in de polariteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om de polariteit in mezelf los te laten waarin ik angst ervaar dat ik nooit meer fysieke ontlasting heb en dus dood ga door zelfvergiftiging.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dood te gaan als ik de polariteit in mezelf stop/loslaat, in plaats van in te zien dat ik dit niet zozeer loslaat maar zelfvergeef en hierin transformeer en terug breng naar het fysiek, waarin ikzelf tot leven kan komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dood te gaan door het loslaten van de polariteit, in plaats van in te zien dat ik doodga door de zelfvergiftiging van het vasthouden aan de polariteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten waar te beginnen met het zelfvergeven van de polariteit waarin ik de onnatuurlijke ontlasting heb gecreeerd.

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb als iemand me een vraag stelt waarom ik iets gedaan heb, ik volledig in angst te schieten dat ik iets fout gedaan heb, en mezelf hierin volledig te verlammen, in plaats van in zelf te zien en te antwoorden waarom ik iets gedaan heb in zelfexpressie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb alleen al door de vraag te denken en geloven dat ik iets fout gedaan heb, en hierin dus denk en geloof dat ik het goed moet maken, en moet doen wat ik denk dat de ander denkt dat gedaan moet worden, in plaats van in zelf te zien, te zien wat ik gedaan heb en waarom ik het gedaan heb, te antwoorden wat ik zie in zelf als zelfexpressie waarin een antwoord hierop van een ander me eventueel kan ondersteunen om hetgeen ik niet gezien heb in zelf, te corrigeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te verlammen bij het idee dat ik iets fout doe, en hierin liever niets meer doe en al mijn expressie inhoud, zodat ik ook niets fout kan doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn expressie volledig in te houden zodat ik ten minste niets fout kan doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb volledig vast te zitten in een schrik welke ik ervaar als iemand me vraagt waarom ik iets gedaan heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me gekleineerd te voelen in een vraag waarom ik iets gedaan heb, alsof ik als een kind gecontroleerd word, en hierin boos te worden op de vraagsteller maar dit niet te laten blijken en net te doen of ik het logisch vind dat die vraag gesteld wordt, terwijl ik me afvraag in mezelf waarom deze vraag gesteld moet worden en waarom ik niet vertrouwd wordt in wat ik doe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me af te vragen waarom ik niet vertrouwd word in wat ik doe en dit persoonlijk te nemen, in plaats van in te zien dat wij als persoonlijk mens als persona’s niet te vertrouwen zijn, wat niet persoonlijk is maar in iedereen aanwezig als voorprogrammering als geest bewustzijn systeem, en wat dus de reden is waarom ik niet vertrouwd word aangezien ik nog niet betrouwbaar ben zolang ik participeer in polariteiten in persona’s.

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik geen partnerschap mag starten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik een doodzonde bega als ik een partnerschap start.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven en ervaren, dus in ervaring gebracht te hebben, dat ik een partnerschap moet verbergen en als iemand dit ziet, ik gedoemd ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik gedoemd ben als ik een partnerschap aanga en iemand dit ziet, en dus verberg ik het automatisch en onbewust.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een plaatje te hebben in mezelf van heel veel mensen die me najagen/belagen, waarin de gedachte/angst opkomt dat ik aan de schandpaal genageld wordt als gezien wordt dat ik een partnerschap start.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb altijd vaag te doen over partnerschap in plaats van er eerlijk en oprecht over te praten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik eerlijk en oprecht over een partnerschap moet praten, in plaats van in te zien dat ik zelfeerlijk en zelfoprecht dien te zijn ten opzichte van een partnerschap, welke ik eventueel in expressie in woorden kan brengen als ik dat wil.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik iets aan de omgeving verschuldigd ben ten aanzien van het informeren over het wel of niet aangaan van een partnerschap, in plaats van in te zien dat de enigen die hierover beslissen de partner en ikzelf zijn waarin we in onszelf kunnen zien of we zelfoprecht zijn hierin, en zo niet, we dit kunnen corrigeren in zelf waarin de praktische mogelijkheden ten aanzien van het partnerschap onderzocht kunnen worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een geloof te creeren en toe te staan in mezelf dat een partnerschap altijd fout is, en dus verlam ik mezelf in angst bij het aangaan van een partnerschap, ook als dit het beste is voor mijn fysiek en voor de partner zijn fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zolang een partner gezocht te hebben om mezelf te vervullen – ook al wist ik dat dit niet klopte en probeerde ik dit te stoppen – waarin het partnerschap niet het beste is voor mezelf en voor de ander als fysiek, waardoor ik nog steeds geloof dat ik geen partnerschap aan mag gaan, ook niet als ik dit patroon stop in zelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb nog angst te ervaren mezelf in een partner te verliezen, waardoor ik mezelf als expressie verlies, en hierin automatisch angst voor verlies als controle op te gooien voordat er een partnerschap plaats kan vinden, welke ik tot uiting/expressie breng in mijn fysiek als een verstoorde balans in ontlasting waarin ik mijn fysiek zo belast dat fysiek partnerschap onmogelijk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet exact te zien hoe ik deze controle start/waar deze exact getriggerd wordt, welke me frustreert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me als gefrustreerd te ervaren dat ik niet exact zie hoe ik het patroon van controle start/waar het getriggerd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me niet voor te kunnen stellen dat dit patroon van controle werkelijk de oorzaak is van het fysiek verstoorde ontlastingspatroon, terwijl ik tegelijkertijd al heel lang weet dat er een patroon ten grondslag ligt aan deze fysieke disbalans.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hierin de geest als ‘het niet voor kunnen stellen’ weer te geloven en zo mijn macht tot oplossing weg te geven aan de geest/het bewustzijn in/als voorstellingen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik me iets moet kunnen voorstellen om iets tot stand te brengen, in plaats van in te zien dat dit de omgekeerde wereld is en ik in voorstellingen een plaatje uit de geest tot stand breng, gebaseerd op controle en angst, in plaats van zelf te gaan staan en deze controle als angst te stoppen in mezelf en dus de plaatjes als voorstellingen als gedachten te stoppen in zelf.

*

Ik stel mezelf ten doel de woorden patroon en ontlasting te onderzoeken en te zien of ik hierin meer duidelijkheid krijg over ‘mijn ontlastingspatroon’.

Ik stel mezelf ten doel mezelf de tijd te geven voor het doorwandelen van de veranderingen die plaatsvinden in relatie tot partnerschap, waarin ik participatie in mijn voorprogrammering stop, welke teveel weerstand oproept als ik hierin te snel voort wil en dus mezelf forceer.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te vertragen meer en meer, zodat ik in detail kan zien waar ik mezelf forceer tot het ontlasten van nutrienten die feitelijk voeding voor het lichaam zijn.

Ik stel mezelf ten doel een beslissing op mijn 16e ten aanzien van mijn buik opnieuw zoveel mogelijk gedetailleerd uit te schrijven, waarin ik onder andere zie in het woord taille en detail.

Als iemand me een vraag stelt, dan stop ik, ik adem. Ik zie in mezelf wat het antwoord op de vraag is en antwoord zoals ik zie in mezelf, zonder mijn antwoord aan te passen aan wat ik denk dat de ander wil horen als zijnde ‘goed’ of ‘juist’. Als ik een antwoord krijg van de ander zie ik of dit een reactie is van de ander op wat ik zeg, of dat het een antwoord is in gezond verstand waar ik iets mee kan ter correctie van mezelf als wat ik niet gezien heb in mezelf. Ik vergeef mezelf de ervaringen die opkomen in angst voor een oordeel van goed of fout.

Ik stel mezelf ten doel de vragen van de ander waarom ik iets doe, te zien als mogelijkheid tot eventuele correctie van mezelf in het vrij maken van mezelf als geest bewustzijn systeem, waarin ik in dit vrij maken van mezelf van mijn relatie met polariteit als goed en fout een mens in zelfvertrouwen kan worden die werkelijk te vertrouwen is als mens.

Ik stel mezelf ten doel mezelf mijn vergissingen te vergeven en corrigeren en niet opnieuw in de vergissing in de geest te participeren in ervaringen van schuld en schaamte maar in plaats hiervan de neiging tot herkauwen van een situatie te stoppen. Mocht ik blijven herkauwen en de vergissing opnieuw in werkelijkheid maken, dan zie ik opnieuw waar ik een punt gemist heb, wat ik mezelf niet vergeven heb.

Ik stel mezelf ten doel de vraag van een ander waarom ik iets doe, te gebruiken om mezelf vrij te maken van de gevangenis van reacties in goed en fout als waarde-systeem, door te zien waar ik nog reageer op deze vraag en dit zelf te vergeven en corrigeren in mezelf, in plaats van de vraag opnieuw als bevestiging van mezelf als waarde-systeem van goed en fout te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb als goed te willen worden gezien door de ander en door degene die me een vraag stelt, waarin ik mezelf aanpas aan de vraagsteller, of liever gezegd aan wat ik denk dat de vraagsteller wil horen en dus goed vind en dus waar ik mezelf aanpas aan mijn zelf-beoordelingssysteem dus waardesysteem van goed en fout.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb goedkeuring te willen van mezelf als waardering als waarde-systeem, en als ik een vergissing maak, deze als fout te bestempelen waarin ik mezelf als ‘niet goed’ ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te definieren en aan te passen aan een beoordelingssysteem van goed en fout in/als mezelf, en als ik hier buiten zelf, mezelf keihard aan te vallen en te belagen met allerhande/een regen van oordelen in/als backchat, welke ik niet inzie maar wegstop in mijn fysiek, en vervolgens elke dag ervaar vanuit mijn fysiek wanneer deze getriggerd worden door het afval wat langs deze opgeslagen oordelen verplaatst wordt, waarin ik opnieuw het afval beoordeel/veroordeel welke voorbij komt en hierin het afval opnieuw vastzet in beoordeling/in een waardesysteem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb waarde te hechten aan het beoordelen van het afval en hierin energie te genereren, in plaats van het afval fysiek te verwijderen en indien nodig gerelateerde oordelen zelf te vergeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als geest bewustzijn systeem als waarde-systeem als beoordelingssysteem te gebruiken om energie te genereren en mezelf te belonen als me dit lukt in oordelen van angst en controle waaraan ik me onderwerp, waarin ik in ervaringen van verdriet en onmacht in deze onderwerping energie genereer als energetische beloning ter overleving van mezelf als geest bewustzijn systeem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als geest bewustzijn systeem in leven te houden door me te onderwerpen aan ervaringen van verdriet en onmacht als beloning van mijn onderwerping aan de angst en controle in/als geest bewustzijn systeem als beoordeling welke ik fysiek heb gecreeerd en in stand houd.

Ik stel mezelf ten doel gerelateerde oordelen aan het fysieke afval welke ik heb opgeslagen in het lichaam in te zien, zelf te vergeven en mezelf te corrigeren tot ik in eenheid en gelijkheid in zelfexpressie mezelf richting geef en beslis in gezond verstand en in overweging van mezelf als fysiek, geest en zelfexpressie, in hoeverre fysiek partnerschap mogelijk is in het moment, en in te zien waar ik mezelf belast dus blokkeer/controleer in de expressie van mezelf in/als fysiek, zodat ik mezelf kan zelfvergeven en kan corrigeren in het fysiek, adem voor adem, dag voor dag, fysiek samen zijn voor fysiek samen zijn.

———————————————————————————————————————————-

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com / http://www.lite.desteniiprocess.com
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life

Dag 196 – Zelfvergevingen op relaties – 28 – ik vind je leuk

Dag 191 – Zelfvergevingen op relaties – 23 – als er een man is/zelfcorrecties-1

Dag 192 – Zelfvergevingen op relaties – 24 – als er een man is/zelfcorrecties/2

Dag 193 – Zelfvergevingen op relaties – 25 – als er een man is/zelfcorrecties-3

Dag 194 – Zelfvergevingen op relaties – 26 – als er een man is/zelfcorrecties-4

 

Dag 195 – Zelfvergevingen op relaties – 27 – als er een man is/zelfcorrecties-5

 

In het interview Demons in the Afterlife part 11 spreekt Mykey over de energie die opkomt waarin het is alsof een soort van entiteit ons van binnen overneemt, zo overweldigend ziet het eruit, terwijl de persoon waarin dit gebeurt alleen een ‘dislike, een ‘niet leuk vinden’ ervaart van een persoon waarmee gepraat wordt.

Ik herken de ervaring van een entiteit in mezelf aanwezig voelen, waarin ik me vroeger nog weleens heb afgevraagd of ik bezeten was door een of ander wezen, wat ook weer niet helemaal strookte met mijn ervaring dus ik wist ergens dat het niet zo was, maar ik ervoer zeker angst voor deze ‘entiteit’ in mezelf en onderdrukte deze. Verder dan dit ben ik niet gekomen.

Totdat ik het interview luisterde, waarin het me duidelijk was dat het wel degelijk een enorme energie-entiteit was zeg maar, die in staat is me totaal over te nemen als ik dit toesta. En simpel geactiveerd wordt door een ervaring van een niet leuk vinden van een persoon; dat maakt een hoop duidelijk aangezien ik tijdens mijn opgroeien een levensgroot niet leuk vinden als ervaring in mezelf heb toegestaan.

Deze ervaring heb ik fysiek gemanifesteerd door de gedachten blijkbaar te onderdrukken waardoor het een samengebalde energie-entiteit is geworden die ik opnieuw onderdruk in angst hiervoor, en om het te onderdrukken, de gedachten en opnieuw de energie –  welke feitelijk ook angst is, dus ik onderdruk de angst als energie uit angst voor deze energie als angst – heb ik krampen ontwikkeld in mijn dikke darmspieren en op wel meer plaatsen in het borst-buikgebied en rondom het middenrif.

Deze krampen zijn altijd aanwezig, dus ik leef altijd in afwachting van de opkomst van deze energie als angst, maar het wordt geactiveerd als er een ‘leuk vinden’, ‘niet leuk vinden’, ‘leuk gevonden worden ‘of ‘niet leuk gevonden worden’ plaatsvindt, oftewel in relaties, eigenlijk in ieder relatie, maar in een 1 op 1 relatie wat vaak een zogenaamde liefdesrelatie is komt het prominent naar voren.

Het was me steeds niet duidelijk wat nu het startpunt is van het starten van een gelijkheidsrelatie als agreement. Is dat nog steeds een leuk vinden? Zodra er een leuk vinden plaats vindt, is de gelijkheid al verdwenen. Ik heb het geprobeerd in een relatie met als startpunt een niet leuk vinden aangezien het leuk vinden het blijkbaar niet is; lol dat was ook niet de oplossing aangezien het startpunt opnieuw in polariteit is, van leuk naar niet leuk.

Een wederzijds leuk vinden lijkt het ideale startpunt. Toch zit je dan met een ongelijk startpunt die je gelijk probeert te krijgen en te houden door het wederzijds te maken en te houden; echter dat is nogal een balans die niet in stand te houden is, aangezien de gelijkheid dan afhangt van de gelijke mate waarin je elkaar wel of niet leuk vindt/blijft vinden, oftewel een gelijkheid proberen te behouden met elkaar in ervaringen van elkaar, in plaats van alleen in/als/met zelf. Dit is waar meeste relaties in starten, in een balans van wederzijds leuk vinden dus in een gelijke ervaring hierin.

Een lastige balans die blijft steken in de balans aangezien we hierin heel druk bezig blijven met het behouden van de balans, in plaats van achter/voorbij de balans te zien. Er is altijd 1 die wegloopt en 1 die er achteraan loopt om de balans te behouden, en vice versa. Waarin je elkaar in bedwang houdt in polariteit van leuk – niet leuk, welke zich voortzet in alle dimensies van de relatie, en waarin dus constant afwegingen gemaakt worden en voor elkaar gezorgd gaat worden in plaats van een en gelijk te staan als zorg in/als zelf.

Mag je elkaar dan niet leuk vinden als je besluit een gelijkheidsrelatie als agreement te wandelen? Dat was mijn oplossing dus, welke beslissing ik uit veiligheid genomen heb destijds, dan val ik in ieder geval niet in de val van iemand leuker vinden dan mezelf. Ondertussen vind ik mezelf leuker dan die ander, als ik start in een niet-leuk vinden, wat ongelijk is. Elkaar leuk vinden kan dus plaatsvinden als aanleiding in het totaal-onderzoek van wel of geen gelijkheidsrelatie wandelen, maar het is geen voorwaarde en zeker geen punt om de beslissing op te baseren. Het elkaar leuk vinden haalt juist alle patronen in polariteit omhoog die eerst doorgewandeld moeten worden, anders wordt dit punt van leuk vinden het enige punt wat zichtbaar is en wordt alles – dus de volledige persoon –  door deze bril van leuk en niet leuk  vinden gezien, welke afgewogen wordt tegenover…..onszelf in afscheiding van Zelf. Hier ontstaat de wedstrijd in partnerschap, waarin we onszelf altijd vermeerderen of verminderen ten opzichte van de partner in een leuk of niet leuk vinden, en onszelf afhankelijk maken van het wel of niet leuk vinden van ‘mij door de partner en van de partner door mij’.

Ikzelf heb een heleboel dimensies te doorlopen waar ik punten gecreeerd heb in afweging van mezelf tegenover een ander, van de ander tegenover mezelf, in een leuk(er) en niet leuk(er) vinden dan mezelf, waarin natuurlijk legio gedachten ontstaan zijn, vervolgens onderdrukt, hierin emoties en gevoelens geworden in een grote bal van energie die ik opnieuw onderdrukt heb in mijn fysiek als krampen, welke ik opnieuw onderdruk uit angst voor deze krampen en dus opnieuw krampen creeer, hierin creeer ik weer gedachten van angst en oordeel over mezelf, die getriggerd worden door de aanwezigheid van een ander/een partner/potentiele partner, dit onderdruk ik weer, ik creeer weer krampen, nouja ga zo verder. En hier omheen-doorheen verweven loopt de schuld, een schuldgevoel van het steeds vermeerderen of verminderen van mezelf of van de ander, wat in feite ook het vermeerderen of verminderen van mezelf is, welke ik weer neig te projecteren op de ander en de ander dus de schuld wil geven van mijn ervaring van vermindering volgend op vermeerdering.

Is leuk vinden het startpunt van een gelijkheidsrelatie als agreement?

Nee. Het is een uitgangspunt. Dus een backdoor om niet in zelf alleen te hoeven zien in de weerspiegeling van de ander die tegenover ons staat. In een leuk vinden is de aandacht op de ander(=de mind) (en in een niet leuk vinden ook). Dit kan een startpunt worden van een onderzoek van een mogelijke gelijkheidsrelatie als beiden bereid zijn in zelf te zien in het leuk vinden van de ander dus achter/voorbij de balans te zien. Want wie zien we achter de balans van elkaar leuk vinden? Onszelf. Die we niet zo heel leuk vinden als we werkelijk gaan zien.

Wat zijn praktische punten om te onderzoeken of je geschikt bent om al(l)een met elkaar een gelijkheidsrelatie als agreement te wandelen: praktisch samen kunnen leven, kunnen communiceren, problemen kunnen bespreken en oplossingen vinden en toepassen, zien wat beiden willen delen in een gelijkheidsrelatie als agreement, praktische leefomstandigheden, door elkaars ogen kunnen zien, waarin je punt voor punt onderzoekt of hierin overeenstemming aanwezig is. Dit alles in het startpunt van wat het beste is voor alle leven, waarin de focus op zelfgewaarzijn gericht is als wat het beste is voor Zelf als voor de partner-Zelf als voor alle leven als Leven-Zelf.

Als er overeenstemming is, blijft over de beslissing tot het wandelen van een agreement alleen als zelf met een ander als zelf.

Mykey: Well, it’s cool to enjoy moments with partners – just change it in the moment, “I enjoy me with you in this moment”

Zelfvergevingen en zelfcorrecties op mijn ervaring van het leuk en niet leuk vinden volgen.

Interviews om te luisteren:

Demons in the Afterlife – Part 11

Evolution of Energy and Experience in Relationships – Reptilians – Part 130

Relationship Success Support – Introduction

The Atlanteans’ Guide to physical Intimicy (Part 1) – Part 59

———————————————————————————————————

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com / http://www.lite.desteniiprocess.com
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life

Dag 131 – Seksueel samenzijn als zelfvertrouwen

Vervolg op Dag 130 – Wat is seks voor mij?

In de vorige blog kwam ik tot de realisatie dat ik seks/een mogelijkheid tot het hebben van seks gedefinieerd heb als zelfvertrouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb seks/een mogelijkheid tot het hebben van seks als zelfvertrouwen te definieren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb ervaring in/als seks te definieren als zelfvertrouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zelfvertrouwen te ervaren na het hebben van seks, waarbij het hebben van seks een doel vervult.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb vooraf het hebben van seks ongemak en onzekerheid te ervaren, waarin ik angst ervaar voor het delen van intimiteit in het hebben van seks, en pas als ik hier doorheen ben ervaar ik zelfvertrouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb na het hebben van seks opluchting te ervaren als zijnde ‘zo dat hebben we weer gedaan’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb enkel op een paar momenten in de maand geen onzekerheid/weerstand te ervaren ten aanzien van het hebben van seks, wat rondom de ovulatie is, waarin mijn lichaam, eigenlijk de fysieke mind, veel zin in seks heeft en een orgasme gemakkelijk en ‘vanzelf’ komt, waarin in beiden geen ruimte is voor ervaringen van ongemak, weerstand en onzekerheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb onzekerheid tijdens seks te ervaren als ik niet gemakkelijk een orgasme kan krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb seks helemaal niet zo fijn te vinden als ik niet gemakkelijk een orgasme kan krijgen, aangezien ik dan in mijn hoofd/mind schiet en denk,  ‘wat ben ik in godsnaam aan het doen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb schaamte te ervaren als ik niet gemakkelijk een orgasme kan krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het vermoeiend te vinden om een orgasme te krijgen als dit niet vanzelf gaat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het vervelend te vinden als de seks gericht is op het krijgen van een orgasme, aangezien het dit zo organisch als een robot maakt met maar 1 focus als toekomstprojectie, welke volledig vastzet in de mind, waardoor er geen fysieke intimiteit meer is en een orgasme absoluut niet meer vanzelf komt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het vervelend te vinden als de seks gericht is op het orgasme, terwijl ik zelf ondertussen ook niet vrij ben van richten op een orgasme door bang te zijn dat ik (niet op tijd) een orgasme krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het hebben van een orgasme te koppelen aan zelfvertrouwen, wat geen zelfvertrouwen is maar een vertrouwen in zelf die ik geworden ben in/als de mind, participerend in seks.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het hebben van (een mogelijkheid tot) seks te hebben gecreeerd als zelfvertrouwen ter compensatie van het gebrek aan zelfvertrouwen in/als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me veiliger te voelen bij het hebben van een mogelijkheid tot seks, dan bij het werkelijk hebben van seks in een partnerschap.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor het 3x/wekelijks hebben van seks in een partnerschap, waarin ik mezelf vergeef dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor het delen van mezelf in intimiteit inclusief alle weerstanden die ik ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor het delen van intimiteit in/als mezelf in partnerschap.

Ik stel mezelf ten doel de oefening in fysieke masturbatie voort te zetten en hierin intiem te zijn met zelf, mezelf de weerstanden die ik ervaar ten aanzien van seks en mezelf in/als seks te vergeven en door deze weerstanden heen te wandelen in het fysiek hier zijn in fysieke masturbatie, waarin ik beoefen om de focus op het orgasme los te laten en mezelf hier te brengen in het fysiek in/als de adem en zo al dan niet een orgasme vanzelf te laten komen.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken wie en hoe ik ben in de beoefening van fysieke masturbatie als seks met/als mezelf, wat ik prettig vind, hoe ik mezelf door weerstanden heen kan ondersteunen, hoe vaak ik seks wil en fysiek kan hebben zonder mezelf af te leiden in/als de mind, ter bevordering van het fysiek aanwezig zijn in intimiteit met/als mezelf en eventueel ter voorbereiding van het wandelen van een partnerschap in agreement.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te onderzoeken in de angst/onzekerheid voorafgaand aan seks zodat ik deze angst als ongemak en onzekerheid geen excuus laat zijn om eventueel een agreement te wandelen met een ander als daar een mogelijkheid toe is.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met de afscheiding in mezelf in/als de mind in de focus op het orgasme, waarin ik het wel of niet snel hebben van een orgasme, dus waarin ik eigenlijk de tijdsduur bepalend laat zijn, voor het al dan niet ervaren van zelfvertrouwen. In plaats hiervan beoefen ik hier te zijn in/als de adem in het fysiek, waarin ik zelfvergevingen toepas op de onzekerheid/ongemak die ik ervaar als weerstand, waarin ik in het gelijk worden hierin/hieraan als mezelf, mezelf als zelfvertrouwen vestig en op kan staan als mezelf.

Ik stel mezelf ten doel hier in geduld te wandelen met mezelf, zonder mezelf te oordelen of te haasten in gedachten over het moeten hebben van een partner waarin de mogelijkheid bestaat tot het beoefenen van fysieke seks, waarin ik zie dat dit een toekomstprojectie is in/als de mind waarin ik dit klusje snel geklaard wil hebben, terwijl ik fysiek ervaar dat ik veel meer tijd alleen nodig heb om mezelf te vestigen in intimiteit met/als mezelf voordat ik voldoende zelfvertrouwen heb om in eventueel partnerschap te wandelen en mezelf in intimiteit te delen met een ander.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken hoe ik mezelf alleen maar meer heb afgescheiden van mezelf als fysiek door te beslissen seks te gaan leren toepassen in/als de mind ter vergroting van mijn zelfvertrouwen in/als de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb pas te kunnen kiezen voor een leven in eenheid en gelijkheid  toen ik gelijk stond aan dit zelfvertrouwen in/als de mind, toegepast in seks in zelfinteresse als, waardoor/waarna ik dit los kon laten in een gedwongen loslaten toen dit ‘doel’ bereikt was.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb deze ervaring van eenheid en gelijkheid met een partner in/als seks in/als de mind te missen, waarin ik mezelf vergeef dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf af te scheiden van de ervaring van eenheid en gelijkheid in/als mezelf in/als de adem, waardoor ik deze eenheid en gelijkheid heb moeten zoeken en vinden in seksueel samenzijn in/als de mind wat ik me herinner als enige ervaring van eenheid en gelijkheid en dus mezelf in deze ervaring mis.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb deze eenheid en gelijkheid in/als de mind in seksueel samenzijn met een partner als doel te hebben gezien van het leven, ook al wist ik dat dit niet het werkelijke doel was.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet meer op te willen staan na de ervaring van eenheid en gelijkheid in/als de mind in seksueel samenzijn met een partner, waarin ik dit niet op willen staan zelf creeer door de fantasie in/als de mind te volgen en te leven, totdat ik mezelf als leven zolang en zozeer onderdrukt heb waarin ik niet meer wil en dus geloof dat ik niet meer kan opstaan.

Ik stel mezelf ten doel de afscheiding die ik gecreeerd heb in mezelf door een geloof en een naleven van dit geloof in de eenheid en gelijkheid in/als relatie/seksueel samenzijn in/als de mind te onderzoeken en stoppen op ieder gebied, zodat ik een en gelijk als zelf als Leven kan worden, in/als de adem, vrij van (be)vestiging in relaties in/als de mind

Ik stel mezelf ten doel mezelf Hier te halen met mijn stem, niet zachtjes kabbelend zelfvergevingen fluisterend en ondertussen doorgaan maar een krachtig stoppen en Hier halen zodra ik merk dat ik, al dan niet tijdens masturbatie, verdwijn in een fantasie in/als de mind in zelfinteresse welke ik niet meer wil stoppen.

Ik stel mezelf ten doel het zelfvertrouwen dat ik ontwikkeld heb in seksueel samenzijn in/als de mind te transcenderen naar zelfvertrouwen in fysieke intimiteit in/als mezelf, waarin ik iedere mindstimulatie/participatie stop.

——————————————————————————————————–

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life