Ik zie opeens waardoor ik angst ervaar om fouten te maken: fouten maken kost……..GELD om het op te lossen, in veel gevallen. Welke energie genereert in de geest, welke de kans om fouten te maken vergroot door participatie in en als de geest in energie en zo dus energie als geld genereert voor het systeem.

Tevens zie ik hieraan verbonden hoe ontzettend veel werk er te doen is; er is zoveel op te pakken, zoveel uit te schrijven, welke een ervaring van haast geeft, welke een neiging tot onzorgvuldigheid geeft, welke de kans op fouten maken vergroot, welke meer tijd in neemt om op te lossen en er dus minder tijd is om het vele werk in te doen.

Deze punten zijn onderdrukt aanwezig de laatste tijd, gerelateerd aan de handen waar ik in het vorige blog over ben begonnen te schrijven. Ik zie mezelf al een aantal dagen/weken veel ongecontroleerde beweginkjes maken met mijn handen, kleine sneetjes, ergens tegenaan tikken, iets laten vallen. Hierin ben ik in een ervaring van haast aanwezig en zelfs als ik focus op hetgeen ik doe, maak ik nog steeds dezelfde ongecontroleerde beweginkjes waarin dus duidelijk is hoe deze focus niet werkelijk hier is maar plaats vindt in dezelfde ervaring van haast in en als de geest. Het is niet iets wat ik ken van mezelf in mijn bewegingen – motorisch ‘onhandig’ of ‘onvoorzichtig’ zijn – dus des te meer opvallend. De ervaring van haast is wel een bekende en al erg lang (bewust) in mij aanwezig en deze komt nu aan de oppervlakte en toont zich in mijn fysieke bewegingen.

Dan ervaar ik een weerstand als angst om te vertragen, een angst als ‘ojee er is zoveel te doen, als ik vertraag duurt het nog langer’, welke natuurlijk een sabotage-truc is van mezelf in en als de geest om mezelf in de snelheid van de energiebeweging te houden. En een angst om ‘verzwolgen’ te worden onder de hoeveelheid fysieke arbeid die gedaan moet worden en hierin een angst voor mezelf om het gewoon op te geven en te stoppen en mezelf te laten verzwelgen.

De grote grap hierin is dat ik mezelf nu verzwelg in de ervaring van haast en angst, gevangen in het scenario van tijd en geld gerelateerd aan energie in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om fouten te maken in en als een angst dat als ik een fout maak, het geld kost om dit op te lossen en dit heb ik niet/niet voldoende.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat ik onvoldoende geld heb om eventuele gemaakte fouten door mezelf op te lossen/op te laten lossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren extra zaken op te pakken in en als een angst dat ik niet alles gedaan krijg wat ik oppak, waarin ik neig minder te doen dan ik zou kunnen in potentie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren schulden te maken als ik meer oppak en hierbij ‘hulp’ nodig heb, al dan niet door een eventueel gemaakte fout, en zo ‘schulden maak’ want het is toch mijn ‘eigen schuld’, had ik maar niet meer op moeten pakken ‘dan wat ik aankan’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om meer op te pakken dan wat ik aankan binnen mijn voorprogrammering in een angst om fouten te maken en schulden te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren een ander te belasten met mijn schulden/fouten als ik meer oppak dan binnen mijn voorprogrammering hoort.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf ineffectief te houden door in haast te participeren en hierdoor veel tijd in te nemen in en als een ervaring van haast en angst om niet voldoende tijd te hebben en hierin juist te vertragen in hetgeen ik gedaan krijg, in plaats van te vertragen in en als de geest en fysiek zorgvuldig en langzaam te werk te gaan – langzaam als een fysiek tempo – en zo meer op te pakken in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf de schuld te geven als ik iets verkeerd doe wat geld en/of tijd kost.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dus angst voor schuld te ervaren in en als de angst om fouten te maken; schuld in geld en/of schuld als ervaring als ‘schuldige’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om de schuldige te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven in een schuldige en in het scenario van schuld en schulden welke altijd wijzende vingers geeft in plaats van zelfverantwoordelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het ‘zonde van mijn geld’ te vinden om het te besteden aan een fout die ik gemaakt heb die ik had kunnen voorkomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geld als ‘van mij’ te zien en me hierin te definieren in relatie tot wel of geen geld hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te balen van mezelf als ik een fout maak, iets verkeerd doe welke eigenlijk komt doordat ik baal als het geld kost om dit op te lossen wat ik als zonde ervaar en/of dat het tijd kost waardoor ik andere zaken die ik van plan was te doen, niet meer op kan pakken in dat moment welke gerelateerd is aan energie (energie in de geest; geld in de wereld) als dat ik graag iets had afgemaakt welke mij een goed gevoel geeft als het af is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf een goed gevoel te geven als iets af is en tevens angst te ervaren om iets af te maken in en als een angst dat ik een fout heb gemaakt en over het hoofd heb gezien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het als zonde te ervaren als ik geld uitgeef aan het oplossen van hetgeen ik verkeerd gedaan heb en dus zo participerend in de zonde als participerend in en als de geest in en als de geestelijke overleveringen door de generaties heen – een ervaring van zonde te creeren, binnenin mezelf en fysiek gemanifesteerd, en zo het geld aan het systeem te leveren, betalende voor mijn zonde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb als ik eenmaal veel tijd heb besteed aan het oplossen van gemaakte fouten, liever al het andere wat ik eigenlijk van plan was te doen, helemaal laat gaan en het liefst helemaal niets meer doe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het liefst helemaal niets meer te doen in en als een ervaring dat ‘het toch geen zin’ heeft aangezien ik de meeste tijd en het geld al kwijt ben aan het oplossen van gemaakte fouten, van vergissingen in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen zin te hebben om zaken op te pakken gerelateerd aan een fysiek gemanifesteerde ervaring van ‘het heeft toch geen zin’, welke altijd aan een einddoel gerelateerd is, namelijk aan het verdienen van geld = beloning welke energie genereert in en als de geest, waardoor ik nooit werkelijk hier ben, geen zin heb om zaken op te pakken omdat ik zo gehaast ben en zoveel moet doen, hierdoor de zaken oppakken voor mezelf vervelend maak door participatie in een ervaring van haast in en als de geest in plaats van hier te zijn, in en als het fysiek en met zorg de handelingen te verrichten als mezelf, in aanraking van iets buiten mij als mezelf en zo stap voor stap, adem voor adem, mezelf te bewegen in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb altijd maar aan het rennen en rennen te zijn in en als de geest, op weg naar de volgende beloning als energetische ervaring, bewegend in en als een angst om fouten te maken en schulden te maken en dus geen beloning te ontvangen maar een oordeel als ‘straf’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te rennen en rennen als angst voor een (zelf)oordeel op een eventueel gemaakte fout en zo zelf te verkeren in en als de geest en dus hetgeen ik doe, verkeerd/gekeerd te doen en dus fouten te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf niet op te willen geven in en als de ervaring van beloning en zo van beloning (ervaring van ontspanning) naar beloning te bewegen, niet ziende, realiserende en begrijpende dat ik in en als het bewegen naar een beloning toe, strevend naar een einddoel, ik mezelf automatisch in en als een ervaring van angst behoud als beweging in en als de geest als ‘dit is wie ik ben’, gebaseerd op de polariteit van straf en beloning.

Ik schrijf een paar korte zelfcorrecties om fysiek mee te beginnen aangezien het groot construct is die steeds duidelijker zichtbaar wordt door de dagen heen.

Als en wanneer ik mezelf gehaast ervaar in en als de geest in mijn fysieke handelingen, dan stop ik, ik adem. In plaats hiervan adem ik nogmaals diep in en uit en pak fysiek werkelijk vast waar ik mee bezig ben waarin ik aanwezig blijf in en als de adem en zo beweeg ik verder, steeds meer vertragend in de handelingen die ik doe.

Als en wanneer ik in dit moment de gehaaste energetisch energie door mijn lichaam op en neer voel gaan, dan stop ik, ik adem. Ik oefen in mezelf hoe ik deze energie terug kan geven aan mijn lichaam totdat ik me stabieler voel in mijn fysiek waarin de wijze waarop ik mijn handelingen uitvoer zal laten zien hoe effectief ik ben hierin.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken in mezelf in het moment naar welk einddoel ik aan het streven ben in en als de geest waarin ik mezelf stop, adem en zelfvergeving toepas op wat ik verlang.

Ik stel mezelf ten doel het construct door de dag heen waar te nemen en steeds gedetailleerder uit te schrijven, zelfvergeven en zelfcorrigeren waarin ik me realiseer dat dit een construct is die mijn dagelijkse effectiviteit bepaalt, waar ik dagelijks druk mee ben. (Interview: Humble, Considerate & Godhood – Reptilians – Part 271)

—————————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

How did the Elite of Heaven and the Elite of this World manage to preoccupy the masses with Energy and Money?

Er is zoveel te doen en zicht baar wat ik wil doen/kan doen; vandaag had ik een losse werkdag tussendoor en werd ik onrustig doordat op de achtergrond in de geest alles wat te doen nog meedraaide.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb druk te worden in het hoofd van hetgeen er allemaal gedaan moet worden, waarin alles gaat malen als meedraaien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb opeens niet meer rustig aanwezig te kunnen zijn met wat ik doe in het moment, en een opstapeling te ervaren van gedachten over hetgeen gedaan dient te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb in de adem aanwezig te zijn gedurende de hele werkdag, maar afwisselend af te dwalen in de geest naar andere werkzaamheden die ik wil doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb andere werkzaamheden als belangrijker te zien dan het werk wat ik doe op werk, met name op een werkdag na of middenin een vakantie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb na een dag werken pas weer het plezier en ritme te vinden in en als het werk in de winkel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ’s ochtends de zware tas op mijn rug te tillen en te denken, ‘oja, zo zwaar was die tas’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een zware tas met eten en water en andere ‘benodigdheden’ mee te tillen naar werk, en terug van werk boodschappen mee te tillen, en zo van en naar werk altijd aan het tillen te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat ik te langzaam ben in de werkzaamheden die ik doe.

Als ik mezelf zie participeren in gedachten over wat er allemaal gedaan moet worden, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik de bezigheden opstapel in de geest in en als gedachten, waardoor het zoveel lijkt en waarin ik mezelf ineffectief maak door bezig te zijn met het opstapelen van en de opstapeling van gedachten.

Ik zet mezelf in om dag voor dag, adem voor adem, de werkzaamheden op te pakken, hier een globale planning in te maken en praktisch door de dag te zien waartoe ik in staat ben.

Ik stel mezelf ten doel mezelf bij te sturen als ik zie dat ik werkelijk langzaam als onpraktisch in de werkzaamheden beweeg, en om juist te vertragen in de geest zodat ik de werkzaamheden in praktijk in een vloeiend ritme kan uitvoeren.

Ik zet mezelf in om mezelf in de geest te vertragen en hierin te zien welke gedachten repeterend opkomen, zodat ik hier verder inzie en zodoende zelfvergevingen toepas op hetgeen ik tegenkom als gedachten die een ervaring voortbrengen die me ineffectief maken.

Ik stel mezelf ten doel mijn ervaringen die opkomen als ik werkzaamheden wil verrichten/ga verrichten/aan het verrichten ben die me van het werk doen afdwalen, te onderzoeken in de geest op gedachten die deze ervaringen in werk stellen, zodat ik zie hoe ik de ervaring zelf creeer en ik dus zie en me ervan gewaar wordt dat dit niet nodig is, dat ik het kan stoppen en stop, dat ik het zelfvergeef en mezelf corrigeer.