Dag 307 – Mijn Hartje (een blogje tussendoor)

Ken je de uitspreek ‘mijn hartje’?

Wat is het feitelijk dat gezegd wordt hierin?

Dat de ander jouw motor is tot leven, als het hart wat het het bloed rond pompt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ander tot mijn motor te maken, niet zozeer door te zeggen dat hij mijn hartje is – eerder zelfs door de ontkennen dat hij mijn hartje was – maar meer door mezelf steeds aan te laten zetten tot het doorwandelen van weerstanden door de aanwezigheid van de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf steeds aan te laten zetten tot het doorwandelen van weerstanden door de aanwezigheid van de ander, en de ander hierin mijn motor, en dus mijn hart te maken die het bloed rondpompt zodat ik in leven blijf en/of tot leven kom, ondertussen de ander verwijtend dat ik steeds getriggerd wordt door de aanwezigheid van de ander in mijn weerstanden, wat aangeeft dat ik liever mijn eigen weerstanden niet doorloop – niet uit eigen beweging, niet uit zelfbeweging.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het doorwandelen van mijn weerstanden afhankelijk te maken van de aanwezigheid van een ander en niet in/als zelfbeweging op te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een gemis te ervaren nu dat de ander als mijn motor weg is, onbereikbaar, waarin ik dit gemis als motor als hartje – al dan niet ontkend – als liefde ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het missen van een hartje van een ander als motor als liefde te ervaren, waarin ik door de ervaring van gemis, denk dat ik dit moet opvullen met een ander hartje, aangezien ik het mis, dus moet een ander het opvullen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te vullen met een hartje van een ander als motor tot zelfbeweging tot het doorwandelen van weerstanden, in plaats van in mezelf te zien wat het is dat ik mis, wie het is dat ik mis, en in dit zien en onderzoeken en zelfvergeven, mezelf terug te geven aan mezelf in/als zelfbeweging, en zo mijn eigen hartje als motor te worden, waarin ik mezelf beweeg tot het doorwandelen van weerstanden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik moet worden ‘aangezet’ tot het doorwandelen van weerstanden, en hierin mezelf te laten triggeren door iets of iemand buiten mij, om vervolgens steeds boos te worden op hetgeen mij aanzet/triggert, aangezien ik dan een weerstand door moet die ik niet uit zelfbeweging zou doen/heb gedaan, in plaats van in te zien dat ik constant boos ben op mezelf, dat ik mezelf niet beweeg tot het doorwandelen van weerstanden, zodat ik niet hoef te wachten op een triggerpunt als aanzet van buitenaf, waarop ik mijn weerstand kan projecteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn weerstanden te projecteren op de triggerpunten buiten mij die mij aanzetten tot verandering, in plaats van mezelf te bewegen, mijn eigen weerstanden in te zien, zelf te vergeven en mezelf te corrigeren, zodat en totdat ik niet meer reageer en niet meer hoef te reageren op een aanzet als triggerpunt van buitenaf, en zodat en totdat ik zelfs geen triggerpunten als aanzet van buitenaf nodig heb.

Als ik mezelf zie wachten op een aanzet als triggerpunt van buitenaf, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik stil blijf zitten in mezelf in zelfinteresse, ogenschijnlijk tevreden met wie ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb ogenschijnlijk tevreden te zijn met mezelf terwijl ik ieder dag onvrede ervaar in mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb iedere dag onvrede te ervaren in mezelf met mezelf.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te omarmen in de punten waarin ik onvrede ervaar, welke de punten zijn waar ik de meeste weerstand ervaar, en waar ik een weigering ervaar om mezelf te veranderen uit en als mezelf. Alleen als ik mezelf omarm hierin, stel ik mezelf in staat gelijk te gaan staan aan de ervaring van weigering in mezelf, mezelf te vergeven en uiteindelijk mezelf te corrigeren.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te stoppen in het wachten op een hartje van een ander als aanzet als triggerpunt van buitenaf tot het doorwandelen van weerstanden.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te vergeven als ik me laat triggeren door een punt van buitenaf als aanzet tot verandering in en als mezelf.

Ik stel mezelf ten doel mezelf bij de hand te nemen en mezelf te vullen in en als mezelf in zelfvergeving en mijn eigen hartenklop te zijn, me realiserende dat ik zelf een fysiek hart heb die klopt, dat ik geen ander hart nodig heb om te kloppen en te leven, dat dit zelfs een beetje veel wordt, 2 harten in 1 lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb conflict in mezelf te creeren en manifesteren door steeds een ander hart te willen, te wachten op een ander hart en/of een ander hart toe te laten in mijn eigen fysiek, terwijl ik zelf al een hart heb die klopt.

2 kapiteinen op 1 schip, dat is geen welvarend schip die koers houdt, aangezien 1 kapitein imaginair is en dus geen rekening houdt met de fysieke werkelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te wachten op een imaginair hart in/als de geest en/of deze te willen en/of deze in mij toe te laten, waardoor ik conflict creeer en manifesteer in mezelf met een imaginaire kapitein die geen fysieke koers houdt, maar roet in het eten gooit door geen rekening te houden met de fysieke werkelijkheid en illusies creeert in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik een imaginaire hartenklop nodig heb om te leven.