juni 3, 2013 door vanZielnaarLeven

Dag 307 – Mijn Hartje (een blogje tussendoor)

Ken je de uitspreek ‘mijn hartje’?

Wat is het feitelijk dat gezegd wordt hierin?

Dat de ander jouw motor is tot leven, als het hart wat het het bloed rond pompt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ander tot mijn motor te maken, niet zozeer door te zeggen dat hij mijn hartje is – eerder zelfs door de ontkennen dat hij mijn hartje was – maar meer door mezelf steeds aan te laten zetten tot het doorwandelen van weerstanden door de aanwezigheid van de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf steeds aan te laten zetten tot het doorwandelen van weerstanden door de aanwezigheid van de ander, en de ander hierin mijn motor, en dus mijn hart te maken die het bloed rondpompt zodat ik in leven blijf en/of tot leven kom, ondertussen de ander verwijtend dat ik steeds getriggerd wordt door de aanwezigheid van de ander in mijn weerstanden, wat aangeeft dat ik liever mijn eigen weerstanden niet doorloop – niet uit eigen beweging, niet uit zelfbeweging.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het doorwandelen van mijn weerstanden afhankelijk te maken van de aanwezigheid van een ander en niet in/als zelfbeweging op te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een gemis te ervaren nu dat de ander als mijn motor weg is, onbereikbaar, waarin ik dit gemis als motor als hartje – al dan niet ontkend – als liefde ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het missen van een hartje van een ander als motor als liefde te ervaren, waarin ik door de ervaring van gemis, denk dat ik dit moet opvullen met een ander hartje, aangezien ik het mis, dus moet een ander het opvullen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te vullen met een hartje van een ander als motor tot zelfbeweging tot het doorwandelen van weerstanden, in plaats van in mezelf te zien wat het is dat ik mis, wie het is dat ik mis, en in dit zien en onderzoeken en zelfvergeven, mezelf terug te geven aan mezelf in/als zelfbeweging, en zo mijn eigen hartje als motor te worden, waarin ik mezelf beweeg tot het doorwandelen van weerstanden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik moet worden ‘aangezet’ tot het doorwandelen van weerstanden, en hierin mezelf te laten triggeren door iets of iemand buiten mij, om vervolgens steeds boos te worden op hetgeen mij aanzet/triggert, aangezien ik dan een weerstand door moet die ik niet uit zelfbeweging zou doen/heb gedaan, in plaats van in te zien dat ik constant boos ben op mezelf, dat ik mezelf niet beweeg tot het doorwandelen van weerstanden, zodat ik niet hoef te wachten op een triggerpunt als aanzet van buitenaf, waarop ik mijn weerstand kan projecteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn weerstanden te projecteren op de triggerpunten buiten mij die mij aanzetten tot verandering, in plaats van mezelf te bewegen, mijn eigen weerstanden in te zien, zelf te vergeven en mezelf te corrigeren, zodat en totdat ik niet meer reageer en niet meer hoef te reageren op een aanzet als triggerpunt van buitenaf, en zodat en totdat ik zelfs geen triggerpunten als aanzet van buitenaf nodig heb.

Als ik mezelf zie wachten op een aanzet als triggerpunt van buitenaf, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik stil blijf zitten in mezelf in zelfinteresse, ogenschijnlijk tevreden met wie ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb ogenschijnlijk tevreden te zijn met mezelf terwijl ik ieder dag onvrede ervaar in mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb iedere dag onvrede te ervaren in mezelf met mezelf.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te omarmen in de punten waarin ik onvrede ervaar, welke de punten zijn waar ik de meeste weerstand ervaar, en waar ik een weigering ervaar om mezelf te veranderen uit en als mezelf. Alleen als ik mezelf omarm hierin, stel ik mezelf in staat gelijk te gaan staan aan de ervaring van weigering in mezelf, mezelf te vergeven en uiteindelijk mezelf te corrigeren.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te stoppen in het wachten op een hartje van een ander als aanzet als triggerpunt van buitenaf tot het doorwandelen van weerstanden.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te vergeven als ik me laat triggeren door een punt van buitenaf als aanzet tot verandering in en als mezelf.

Ik stel mezelf ten doel mezelf bij de hand te nemen en mezelf te vullen in en als mezelf in zelfvergeving en mijn eigen hartenklop te zijn, me realiserende dat ik zelf een fysiek hart heb die klopt, dat ik geen ander hart nodig heb om te kloppen en te leven, dat dit zelfs een beetje veel wordt, 2 harten in 1 lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb conflict in mezelf te creeren en manifesteren door steeds een ander hart te willen, te wachten op een ander hart en/of een ander hart toe te laten in mijn eigen fysiek, terwijl ik zelf al een hart heb die klopt.

2 kapiteinen op 1 schip, dat is geen welvarend schip die koers houdt, aangezien 1 kapitein imaginair is en dus geen rekening houdt met de fysieke werkelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te wachten op een imaginair hart in/als de geest en/of deze te willen en/of deze in mij toe te laten, waardoor ik conflict creeer en manifesteer in mezelf met een imaginaire kapitein die geen fysieke koers houdt, maar roet in het eten gooit door geen rekening te houden met de fysieke werkelijkheid en illusies creeert in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik een imaginaire hartenklop nodig heb om te leven.

Why Love is so Addictive

————————————————————————————————————————————

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

februari 6, 2013 door vanZielnaarLeven

Dag 231 – Sexy Stad

Ik was gisteren na werk in Amsterdam-Zuid voor een cursus. Ik stapte uit de trein en liep de stad in, en dacht wauw, het is hier sexy. Wat is er dan sexy? Wat kan er sexy zijn aan een plek? Waarom gaat mijn hart sneller slaan? Zijn het de mensen die er lopen? Allemaal goed gekleed, voorzien van geld, bellend, op weg naar huis. Is het de ervaring die getriggered werd in mij die ik gekoppeld heb aan Amsterdam-Zuid, waarin ik een aantal jaar geleden een periode contact heb gehad met een jongen/man die ik sexy vond en die mij sexy vond en met wie ik 2x seks heb gehad? Is het de energie die er hangt welke voortkomt uit de welvarendheid van de economie in dit stadsgedeelte, waarin er geen weet lijkt van de ellende die zich verder op de wereld afspeelt?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een rush over me heen te voelen komen als ik uit de trein stap, het stadsdeel in.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn hart sneller te laten slaan als ik de trein uitstap in Amsterdam-Zuid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken, wauw, het is hier sexy.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken, wauw, je zou hier maar wonen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb jaloersheid te ervaren op de mensen die hier schijnbaar zorgeloos en tevreden rondlopen zonder zich druk te maken over wat er verder in de wereld gebeurt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een herinnering in mezelf te activeren van een periode waarin ik gecommuniceerd heb met een jongen/man over seks, zowel fysiek als in woorden, waarin ik met hem altijd een ‘goed gevoel’ had en me enigszins opgewonden, ‘excited’ voelde als ik met hem communiceerde, ook al is het niet iemand wie ik als partner zou willen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het fijn te vinden om me even onder te dompelen in het positieve gevoel welke in me opkomt als ik de energie van geld en welvaart en seks ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de energie van geld en welvaart en seks te ervaren en definieren als positief en en hierin als ‘lekker’, terwijl ik er niet veel langer in zou willen en kunnen verkeren dan een avond en/of weekend en dit vroeger ook al niet kon maar nog wel wilde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het te missen om af en toe een avond weg te glippen en me even onder te dompelen in de zogenaamd positieve, zorgeloze energie van geld, welvaart en seks, zoals ik vroeger nog weleens deed als ik naar Amsterdam glipte.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb naar Amsterdam te glippen om een vriendje te bezoeken en even weg te glippen uit mijn leven die ik als zwaar en verantwoordelijk ervaar, waarin ik het wegglippen als ontspanning beschouw.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het wegglippen en onderdompelen in positieve energie van geld, welvaart en seks als ontspanning te beschouwen en ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een gevoel van melancholie te ervaren bij de herinnering aan mijn laatste uitstapje in Amsterdam met een jongen/man waarmee ik seks heb gehad, waarin ik toen ook al ervoer dat hij geen leven leidt wat ik langer dan een avond of maximaal weekend zou willen en kunnen leiden/lijden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de energie-shotjes te missen die ik af en toe had om mezelf op te laden waarin ik geloofde dat ik dit nodig had om door te gaan met de reis die ik wandel in verantwoordelijkheid op weg naar zelf-verantwoordelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat een energie-shotje me iets brengt waar ik iets aan heb dus iets substantieels, in plaats van in te zien dat ik hierin substantie gebruik om energie te genereren waardoor ik een negatieve ervaring in/als mijn fysiek/mijn fysieke leven creeer, en hiermee in het fysieke leven voor een ieder.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me als een zombie te ervaren na een avond participerend in energie, waarin het lijkt of ik een kater heb terwijl ik geen druppel alcohol gedronken heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb vroeger gewild te hebben dat ik altijd in deze positieve energie kon verkeren, en hierin boos werd op mezelf dat het me nooit lukte, en me verdrietig voelde in een ervaring van steeds opnieuw en altijd net de boot missen, waarin ik heel af en toe een nachtje op het schip kon varen maar hierna altijd direct terug aan wal ging aangezien ik niet ‘thuis hoorde‘ op dit schip.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geloofd te hebben dat er mensen thuishoren op het schip van positieve energie van welvaart, geld en seks, zonder te zien dat iedereen dit schip nastreeft en hierin het fysieke leven op aarde, waar we werkelijk ‘thuis’ horen en zouden kunnen zijn in ons eigen fysiek, zorgend voor elkaar en de aarde als fysiek, op te branden ten behoeve van het nastreven van een ervaring in/als de geest in positieve energie in zelfinteresse.

Als ik mezelf zie participeren in een positieve rush/ervaring gerelateerd aan geld, welvaart en seks een sexy jongen uit het verleden, dan stop ik, ik adem. Ik onderzoek in mezelf of ik het trigger-punt kan vinden van deze positieve enrgy-rush; het plaatje als gedachte welke de hele stroom activeert. Eventueel schrijf ik de gebeurtenis uit. Ik pas zelfvergevingen toe op de relaties die ik gelegd heb in/als deze ervaring.

Ik realiseer me dat de triggers nog een tijd zullen blijven komen, en dat het mogelijkheden voor mij zijn om deze getriggerde ervaringen te stoppen en in te zien in mezelf, zodat ik mezelf vrij kan maken van de verslaving aan deze energie-ervaring die me weghoudt van het hier aanwezig zijn in het fysiek.

Ik realiseer me, nu ik dit schrijf, dat het weg willen vluchten te maken heeft met de plek waar ik nu woon en hieraan gerelateerd de situatie waarin ik de mogelijkheid krijg om mijn angsten te stoppen welke altijd in mij aanwezig waren/zijn maar welke ik nooit werkelijk onder ogen heb gezien. De fysieke leefomgeving is wat werkelijk hier is, elke dag.

Ik stel mezelf ten doel verder te gaan met het inzien en stoppen van mezelf in/als angst als hoe ik mezelf gemanifesteerd heb in mijn leven tot nu toe; het enige wat ik werkelijk wil en wat tevens het beste is voor mezelf en voor alle leven, is als en dat ik mezelf vrij maak van de belemmering in/als Angst als Geest Bewustzijn Systeem in overleving als Energie. Hierin ondersteun ik mezelf, adem voor adem, dag voor dag, door te schrijven en zelf te vergeven zodat en totdat en waarin ik in staat ben om mezelf te veranderen op deze reis van Ziel naar Leven.