september 2, 2015 door vanZielnaarLeven

Dag 641 – Do you accept the challenge?

Responsibility

Every time I listen to a video or record that people walking with Desteni have recorded, I experience within and as myself a gratefulness and certainty in walking this process of self-forgiveness and change here as myself, together with others to eventually bring about a world that is best for all. Listening to the voices of people who are willing to see, to forgive, to change, to support, to push oneself to walk through difficulties as what is best for self and for all in/as life.

One can say that the speaking is perfect or actually not yet perfect, that one speaks so slow, or fast, or a bit incoherent, looking for words to express what one means, however when one listen to their words, it becomes clear that one is busy to learn and practise to speak within words from a starting-point of self-honesty, to not speak out in thoughts, emotions and feelings but in common sense within seeing what is best for all. The flaws in it, that is showing the process that one is walking. It takes time to practise to speak in equality and oneness within and as self. We are so used to speak out our thoughts and feelings and emotions or maybe we are not used to speak at all.

It makes me quiet to listen to all their voices, to hear the common sense within, to see the self-honesty that one is busy integrating or already has integrated, to know that they are here and walking together alone, taking responsibility for oneself and willing to do so and from here, bring about a world that is best for all.

Here I would suggest to not let oneself distract by a way of speaking that one is not used to listen to as this is only a distraction in/as the mind and by allowing this distraction within, one will miss the message of equality and oneness that is existing within the words in each video or record. There are many video’s with different voices and subjects and there are for sure several that one can start listening to, that speaks directly to yourself without you getting too much distracted.

The distractions will point out the separations in oneself and the resonants in this can be experienced as very uncomfortable, even to the extend that ‘one is not able to listen’. One will be able to listen to all of them once the message within is understood and once one has made the decision to stand within self as what is best for all and walk the process towards this. Until then, there will be video’s and records that one is able to listen to, dependent on the subject and recognizion of the person who is speaking and otherwise there will be thousands of blogs and articles to read and start with.

Here it is not about the name Desteni or about ‘being a member’ but it is about the message that each one is bringing forward while walking the process that is provided by a group of people that work and walk together within principles that are best for all life. It is not about specialty and it actually should be or become a group as large as humanity as a whole. But we did not learn this and someone has to start, and this will be the ones that are able to do so.

Learning to walk within principle as what is best for all live, gives a process to walk through our own mind – where we have separated ourselves extensively from ourselves, this through participation in our own mind in thoughts, emotions and feelings, pictures, ideas and believes and from here we have manifested this mind-participation into the physical and this physical reality. Only when we walk through the separation in/as the mind, we will be able to see and walk beyond, into physical equality and oneness. This to bring about a world that is best for all, where physical equality and oneness means really physical equality and oneness and where there is equality and oneness in/as the physical, this is best for all in/as this physical existense, because it is equal for every one in/as life.

To really understand what this entails, we have to understand how we are build up and programmed, how humanity and life is build up and programmed within systems that we have accepted and allowed to manifest within and without and from here, to understand how we have accepted and allowed to separate ourselves from life and from the physical. The result is very and clearly visible in this world that we all exist in and as today.

So to go back to the source of this creation, we have to go back to ourselves and take responsibility for who we are and have become within this programs and systems, within this separation in thoughts, feelings and emotions, pictures, ideas and believes, in and as our mind consciousness system. This is what walking with Desteni is about. Bringing everything back to self, as the source of this creation, take responsibility for everything that we have created in/as separation and from here, bring about a change that includes everyone and everything, as what is best for all life.

It may sound very ideal, however if one starts within the very small, within oneself, one’s relationships and daily life, it will become more visible why and how a change that is longterm and lasting, will be and become possible from the small to the big.

Who starts today and accepts the challenge?

#‎iamthechangeiwanttoseeintheworld‬

Desteni I Process – Courses

How Thoughts Create Physical Reality

—————————————————————————————————————————–

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Journey to Life – Reis naar Leven:
https://nl.gravatar.com/ingridschaefer1
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Ingrid’s Desteni Witness Blog
Facebook:
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
https://www.facebook.com/groups/326696524041028/

The Secret to Self-Realisation:
http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/02/day-311-secret-to-self-realisation.html

Proces van wereldverandering:
http://bigpolitiek.blogspot.nl/
http://livingincome.me/wiki/The_Living_Income_Guaranteed_Proposal
Facebook:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation

december 20, 2013 door vanZielnaarLeven

Dag 418 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Reactiedimensie-4 – Angst en Angstdimensie

Vervolg uitwerking van:

Dag 398 – Wie ben ik aan het verdedigen?

Dag 399 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Triggerpunt

Dag 400 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Gedachtendimensie-zelfvergevingen

Dag 401 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Gedachtendimensie-zelfcorrecties

Dag 402 – Wie ben ik aan het verdedigen?- Verbeeldingsdimensie

Dag 403 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Reactiedimensie-1 – Machteloosheid

Dag 409 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Reactiedimensie-2 – Hopeloosheid en Verdriet

Dag 410 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Reactiedimensie-3 – Woede

Reactiedimensie (emoties/gevoelens):

machteloosheid, hopeloosheid, verdriet, woede, angst, verbijsterd, verslagen, schrik, stil vallen, redeneren, paniek, walging, onbegrip, opgeven, schaamte, onbegrip

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren ten gevolge van de gedachte ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’, in en als een geloof in deze gedachte in mezelf als dat deze werkelijk over een ander gaat en ‘waar’ is, waarin ik dus angst creeer en ervaar binnenin mezelf in en als een geloof dat de ander zelfonoprecht is en ik niet weet waar te beginnen.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in een angst ten gevolge van de gedachte ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat een ‘niet weten waar te beginnen’ zelfonoprecht is, wat hetgeen is wat me angst aanjaagt en waarin ik mezelf vasthoud in en als een bestaan in angst, welke feitelijk een angst is om te veranderen in en als mezelf, welke ik verberg achter een niet-weten. Ik weet wel waar te beginnen, namelijk bij het stoppen, inzien en zelfvergeven van mijn eigen reacties. En van hieruit verder zien. Ik stel mezelf ten doel, te beginnen bij en met het stoppen, inzien en zelfvergeven van mijn eigen reacties op de gedachte ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’, welke getriggerd wordt door de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling op mij geprojecteerd in/als de gedachten van een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren binnenin mezelf ten gevolge van een creatie van niet-weten binnenin mezelf, welke ik automatisch zo heb overgenomen/geprogrammeerd heb gedurende de opvoeding en wellicht zelfs genen en voorouderlijke lijn, waarin ik me realiseer dat dit niet ‘de schuld’ is van ouders, voorouders of mijzelf, maar dat het mijn verantwoordelijkheid is om dit te stoppen binnenin mezelf en hierin richting te geven in/aan en als mezelf. Zelfdirectie start binnenin mij.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in een niet-weten waar te beginnen, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik een niet-weten opgooi ter bescherming van een niet-willen veranderen en dus niet willen starten met stoppen, inzien en zelfvergeving van mijn eigen reacties. Ik realiseer me dat ik in een ervaring/gedachte van niet-weten, mijn macht weggeef aan de geest in een geloof in deze gedachte van niet-weten waar te beginnen, welke mijzelf natuurlijk angst aanjaag aangezien ik mezelf gevangen en machteloos houd in en als een geloof in een niet-weten waar te beginnen in de geest. Ik stel mezelf ten doel, als en wanneer ik een niet-weten op zie komen binnenin mezelf, te stoppen, te ademen, direct zelfvergeving toe te passen op het niet-weten gerelateerd aan de situatie in dat moment en op mijn eigen reacties die in het moment opkomen en indien nodig in schrijven te brengen voor nader onderzoek, en van hieruit te zien hoe verder en wat te doen of niet te doen.

Dit geeft zicht op de angstdimensie die ik nog niet had ingevuld:

Angstdimensie:

Dat er geen verandering plaatsvindt

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat er geen verandering plaatsvindt, geprojecteerd op een ander, waardoor en waarin ik een ‘niet-weten waar te beginnen’ als gedachte als controle manifesteer in mezelf, zonder in te zien, realiseren en begrijpen dat ik deze angst ervaar omdat ik dit zo heb zien gebeuren een leven lang, een niet-weten waardoor niets besproken kon worden en waardoor er dus geen verandering plaatsvindt, welke ik zo heb voortgezet binnenin mezelf geprogrammeerd als hoe ik het als voorbeeld heb gekregen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de macht weg te geven aan een ander in en als een geloof dat de ander moet veranderen en als de ander dit niet doet, dat er dan geen verandering plaatsvindt, en hierin angst te creeren binnenin mezelf aangezien ik de macht heb weggeven aan de ander – dus aan de geest, aan de ander=de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat de ander moet veranderen om verandering plaats te laten vinden, en hierin mezelf machteloos te maken en gevangen te houden in en als een ervaring van angst, exact zoals het geprogrammeerd is, in plaats van ten eerste zelf te veranderen.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in en als een angst voor dat er geen verandering plaatsvindt, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik dit zelf in de hand heb, en dat de angst gevoed wordt door een herinnering in en als mezelf die ik in verschillende lagen heb gemanifesteerd en die ik dus als werkelijk ervaar omdat ik dit werkelijk zo geloofd heb. Ik realiseer me dat ik de macht heb weggeven aan de ander in en als een geloof dat de ander moet veranderen, in plaats van direct te starten in en als zelfverandering. Dus, realiseer ik me, dat ik het geloof en de aanname en de gedachten dien zelf te vergeven, dien te onderzoeken hoe het in elkaar gedraaid zit binnenin mezelf, en een triggerpunt laat me dit zien, als ik wil zien in mezelf in en als de reacties en gedachten die opkomen. Ik stel mezelf ten doel, de reacties en gedachten, gekoppeld aan een angst dat er geen verandering plaatsvindt, binnenin mezelf te onderzoeken, uitschrijven, zelfvergeven, aangezien ik alleen, alleen ikzelf dag voor dag, adem voor adem, beslis om zelf te veranderen en mezelf hierin richting geef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat ik mezelf geen richting geef en mezelf niet verander.

Als en wanneer ik mezelf in en als angst zie participeren voor het nalaten van zelfverandering en richting geven aan mezelf, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik mezelf hierin saboteer in en als een ervaring van angst, en de ervaring van angst zelf houdt me dan gevangen, zoals we geleerd hebben en geprogrammeerd zijn en onszelf geprogrammeerd hebben. Ik realiseer me dat het een gedachte betreft, die geen werkelijkheid is, het is een gedachte, opgeslagen als herinnering welke opkomt in mij. Ik stel mezelf ten doel, zelfvergeving toe te passen op de angst en gedachten in relatie tot de angst voor het nalaten van zelfverandering in het moment als het opkomt en nader te onderzoeken wat het is waar ik bang voor ben om in te veranderen en waarom, zodat ik hierin een oplossing kan vinden ter ondersteuning van mezelf, in en als zelfverandering, adem voor adem, dag voor dag.

Wordt vervolgd

Voor context lees de serie bovenaan dit blog welke begint op Dag 398. Het is een serie waarin ik specifiek uitschrijf hoe ik de verdediging van en als een karakter als afscheiding in/als mezelf in/als de geest heb opgezet in verschillende dimensies waarin steeds opnieuw en gedetailleerd zichtbaar wordt dat de gedachte “het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen” ‘natuurlijk’ over (een deel van) mezelf gaat als en zodra ik participeer in deze gedachte en/als geactiveerd karakter en ieder blog beschrijft een aspect/dimensie van dit karakter als afscheiding binnenin zelf welke in het schrijven zichtbaar wordt.

Video: