april 2, 2014 door vanZielnaarLeven

Dag 461 – Hormonale activatie als aantrekking

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb intimiteit te ervaren in en als de hormonale activatie welke de eigen immuniteit onderdrukt en welke aanwezig is met reproductie als doel, om aan te trekken, seks te hebben en voort te planten – aangezien als er geen aantrekking bestaat ter onderdrukking van de onderliggende zelfafwijzing, er geen reproductie zal plaatsvinden aangezien dit voelt als afwijzing van de ander welke leidt tot afstoting van de ander en dus zouden we dan niet eens overwegen om seks te hebben en onszelf dus niet voortplanten (als we dit niet stoppen, vergeven en corrigeren in en als zelf als een richting geven van en als zelf, de ervaringen van de geest uit, het fysiek in).

(Uit: Dag 477 – Autoimmuniteit – een zelfonderzoek )

Als en wanneer ik mezelf intimiteit zie ervaren in en als een hormonale activatie in mezelf welke ik als aantrekking en/of herkenning ervaar dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat herkenning een onderdeel van aantrekking is die valt onder de ‘zielsherkenning‘ en dus binnen de voorprogrammering.

Ik realiseer me dat ik ben voorgeprogrammeerd en mezelf hierop volgend geprogrammeerd heb om sommige mensen te herkennen en ‘aan te trekken’ en sommige mensen niet te herkennen en ‘af te stoten’, waardoor ik mezelf (be)vestig in de beperking als de limieten van mezelf in en als de geest in voorkeur en afkeur en dan fysiek gemanifesteerd.

Ik realiseer me dat zolang ik hierin participeer, ik altijd een afscheiding in stand houd in en als mezelf, welke feitelijk een afscheiding is van een deel van mezelf welke ik op afstand houd en waarop ik reageer als ik dit gemanifesteerd zie in een ander mens waar ik mee te maken heb/krijg; dus of ik zorg dat ik ‘niets met die mensen te maken heb/hoef te hebben’ of ik reageer op deze mensen in en als mezelf en houd ze hiermee ‘op afstand’ door te proberen, ze met mijn reactie van me af te houden/van me af te duwen.

Ik realiseer me dat ik dus een oordeel heb op hetgeen ik gemanifesteerd zie in een ander waarop ik reageer als waar ik afstand van houd door van me af te duwen of weg te blijven en dus, angst ervaar hierin in en als een gedachte (als oordeel) welke ik ooit heb aangemaakt in en als een poging om controle te behouden in en als de geest.

Ik realiseer me dat ik dus angst ervaar om controle te verliezen en dus houd ik afstand/blijf ik weg.

Ik realiseer me dat ik geleerd heb om controle te behouden in en als de geest en niet geleerd heb hoe te leven in eenheid en gelijkheid in en als het fysiek en dus feitelijk angst ervaar voor ‘het onbekende’ als iets wat ik niet geleerd heb en tevens als iets waartoe ik niet ‘geprogrammeerd’ ben.

Ik realiseer me dat ik hierin een angst ervaar om mezelf te verliezen als hoe ik mezelf ken in en als de geest en dat ik ‘hoe ik mezelf ken’ graag wil behouden in en als een geloof dat ‘Dit Is Wie Ik Ben’.

Ik realiseer me dat ik geloof dat ik mezelf opgeef als ik deze ‘dit is wie ik ben’ opgeef.

Ik realiseer me dat ik met de ervaring van afkeer, een ervaring van aantrekking in stand houd in en als polariteit en vice versa.

Ik realiseer me dat ik geneigd ben om een ervaring van aantrekking in stand te houden omdat dit wel prettig aanvoelt binnenin mezelf, namelijk als herkenning en dus als ‘veilig’.

Ik realiseer me dat ervaringen van aantrekken en afkeer volledig geautomatiseerd zijn want altijd zo geleefd en dat het dus tijd inneemt om dit te zien, stoppen, zelfvergeven, zelfcorrigeren en vervolgens te leven in en als het fysiek.

Ik stel mezelf ten doel te zien welke gedachte er op komt als ik neig iemand aan te trekken in en als een ervaring van herkenning en hierin te zien wie ik geloof te zijn in en als herkenning van mezelf in een ander, in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel te zien welke gedachte er op komt als ik neig iemand van me af te duwen en hierin te zien wie ik geloof te zijn in en als controle in en als een gedachte, opgezet in angst.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te vergeven als de gedachte die opkomt in en als aantrekking in en als een geloof in ‘dit is wie ik ben’ welke een vorm van controle is maar welke ik niet zo ervaar omdat deze ‘bekend’ voelt.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te vergeven als de gedachte die opkomt in en als afkeer als controle in en als een geloof in ‘dit is wie ik ben’.

Ik stel mezelf ten doel de fysieke manifestatie van aantrekking als herkenning in en als mezelf te onderzoeken als deze opkomt en te zien welke gedachte als geloof als controle hierin is opgeslagen in de vorm van gevoelens, gemanifesteerd in het spierweefsel in het fysiek welke tot spanning als ongemak leidt/lijdt ook al voelt het in het moment ‘prettig’ aan.

Ik stel mezelf ten doel de fysieke manifestatie van afkeer in en als mezelf te onderzoeken als deze opkomt en te zien welke gedachte als geloof als controle hierin is opgeslagen in de vorm van emoties, gemanifesteerd in het spierweefsel in het fysiek welke tot spanning als ongemak leidt/lijdt.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te stoppen in participatie in de energetische ervaring van aantrekking en/of afkeer door in te ademen, 3 tellen vast te houden en uit te ademen en dit een paar keer te doen totdat de energetische ervaring afneemt, zodat en waarin ik niet naar voren stap/val in en als de geest in energie maar aanwezig blijf in en als het fysiek en zo de energie gescheiden houd van het fysiek en niet opnieuw integreer.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken, als en wanneer ik mezelf gestopt heb in participatie in de energetische ervaring van afkeer, waar deze ervaring aan gerelateerd is en te zien hoe ik mezelf hierin vrij kan maken in en als zelfondersteuning met behulp van schrijven en/of hardop uitspreken van zelfvergeving en zelfcorrectie zodat en totdat ik mezelf begrijp en dus vergeven heb.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te omarmen in een ervaring van aantrekking en/of afwijzing en mezelf niet opnieuw zelf ‘aan te trekken (aan te spannen) of af te wijzen (in afscheiding van mezelf) en hierin de tijd te nemen die ik nodig heb in en als de toepassing van zelfvergeving zonder dit onnodig uit te rekken en/of uit te stellen.

Dag 478 – Afwijzing – zelfcorrecties

Dag 479 – Herkenning als de mantel der liefde – zelfcorrecties

Dag 480 – Inhouden van zelfexpressie in en als wraak

——————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

maart 23, 2014 door vanZielnaarLeven

Dag 457 – Autoimmuniteit – een zelfonderzoek

Ik was vandaag op een lezing van Circadian welke een stukje over autoimmuniteit ging en hoe dit in een fase van en na zwangerschap altijd een rol speelt. Het afweersysteem van de moeder wordt tijdens de zwangerschap onderdrukt aangezien het anders het eigen kind zou afstoten als indringer/lichaamsvreemde stof in het lichaam en hoe dit na de zwangerschap een rol kan spelen als de hormonen drastisch dalen en de moeder hier op kan reageren door (tijdelijk) het kind ‘af te stoten’ als de hormonale balans niet op orde is en het fysiek het niet op kan vangen zoals optimaal zou zijn. En ook dat het autoimmuunsysteem van de vrouw enorm sterk is, wat hieraan gerelateerd is. De spreker omschrijft het ook heel mooi als dat het immuunsysteem het ‘duurste’ traject is van het lichaam waarmee hij bedoelt dat dit systeem het meeste energie kost/verbruikt, samen met het werk van de hersenen die 20% van de energie inneemt. Dus vertaald, zijn we enorm druk binnenin onszelf met het geestbewustzijnssysteem en het beschermen van onszelf tegen alles wat ons bestaan in en als de geest bedreigt. Ook werd duidelijk dat we in feite zelf de schade toe richten door ontstekingsreacties te produceren – bijvoorbeeld het virus is niet het probleem maar hoe ons lichaam hierop reageert om het zo goed als mogelijk onschadelijk te maken. Dat op zich is de bedoeling maar het wordt een probleem als dit proces uit balans raakt en gezonde cellen gaat aanvallen waar dit niet nodig is en dus ontstekingen produceert waar dit niet nodig is en tevens juist niets doet als er wel iets moet worden opgeruimd, zoals bijvoorbeeld bij kankercellen. Het geestbewustzijnssysteem is volledig geintegreerd waardoor het voor het lichaam veel moeilijker is om zelf de balans te herstellen en de geest interfeart dus altijd in dit proces. Ik maak hieruit op dat we dus fysiek geleid worden door ons immuunsysteem in de vorm van autoimmuniteitsreacties (reageren terwijl niet nodig) en het nalaten van een effectieve immuniteitsoplossing (niets doen/achterover leunen terwijl we actie moeten ondernemen) ter bescherming van onszelf in en als de geest, in en als energie, terwijl we hierin dus het meeste energie verbruiken en de fysieke substantie opbranden binnen dit proces, in gevecht met onszelf.

Ik voelde bij het gegeven van de afwijzing van de moeder van het kind na geboorte een beweging in mezelf welke ik hier in zelfvergeving zet in en als zelfonderzoek. Dus het betreft geen absolute informatie maar informatie die in mijzelf ligt opgeslagen.

Hetgeen ik voelde bewegen is een realisatie dat ik hieraan gerelateerd een herinnering heb opgeslagen als afwijzing van de moeder (waarschijnlijk onderdrukt of zelfs onbewust). Het is ook hetgeen ik zelf angst voor heb ervaren dat zou gebeuren als ik zwanger zou worden en een van de factoren waarom ik de keer dat ik zwanger was, de beslissing heb genomen het weg te laten halen. Angst dat ik in een postnatale depressie zou komen, gerelateerd aan hoe ik op dat moment (14 jaar geleden) verstrikt zat in de ervaring van familiepatronen binnenin mezelf. Een direct begrip in mezelf ook voor een enorm sterke ervaring van afwijzing geprojecteerd op mijn moeder en/of een ander die dit patroon triggert in mij. Uiteindelijk betreft het een afwijzing van (een deel van) mezelf in autoimmuniteit – een afwijzen en aanvallen van een deel van mezelf – getriggerd door iets in een ander en vervolgens geprojecteerd op die ander. En hierin een ervaring van gemis van intimiteit en een verlangen naar ‘intimiteit ervaren zonder weerstand’ en dit weer gerelateerd aan een ander waarbij dit ervaren wordt, welke feitelijk is voorgeprogrammeerd en illusionair bestaat in en als de geest, maar voelt als werkelijkheid en ‘alsof het zo moet zijn’ en ondertussen leidt tot een zoeken naar intimiteit buiten zelf waarin de afscheiding binnenin zelf in stand wordt gehouden en/of zelfs vergroot.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf af te wijzen in mijn gedrag van afwijzing naar moeder en/of een ander die hetzelfde patroon triggert in mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te missen in een ervaring van intimiteit zonder weerstand naar een ander toe, dus eigenlijk zonder weerstand naar mezelf toe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te missen zonder weerstand naar mezelf toe, dus in eenheid en gelijkheid met wie ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn leiding weg te geven in wie ik ben in ervaring en gedrag met anderen door in te gaan op triggerpunten en zo in een mindconstruct – een constructie opgebouwd in en als de geest en fysiek gemanifesteerd – te belanden, in plaats van mezelf te gronden in en als mijn fysieke aanwezigheid, in en als de adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn eigen gedrag van afwijzing in stand te houden door een ander af te wijzen als weerspiegeling van een afwijzing van een deel van mezelf, welke feitelijk een autoimmuunreactie is als fysieke manifestatie van deze afwijzing van een deel van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hormonale activatie als herkenning als aantrekking als liefde als intimiteit te ervaren in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat er hier sprake is van een polariteit en er dus angst en onderdrukking van de weerstand aanwezig is welke bedekt wordt met de mantel der liefde; de mantel der herkenning als connectie, in en als de zielservaring welke ik voor waar aanneem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf alleen te bewegen als er een herkenning als mantel der liefde aanwezig is en als deze niet aanwezig is, weerstand te ervaren en mezelf dus niet te bewegen en zelfs te overwegen om weg te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te overwegen om weg te gaan van de weerstand, in plaats van de neiging tot weggaan te weerstaan en zelf op te staan in en als de weerstand en mezelf hierin richting te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn ervaringen van liefde en intimiteit te geloven en dus ook mijn ervaringen van afweer en afstoten te geloven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te laten leiden door voorprogrammering in en als de geest, bedoeld voor en gerelateerd aan reproductie of juist geen reproductie, zodat er niet buiten de paden getreden wordt die in en als het geestbewustzijnssysteem zijn aangelegd, binnen onszelf en buiten onszelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf de schuld te geven van mijn gedrag in autoimmuniteit in plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaringen die plaatsvinden binnen deze autoimmuniteit door toepassing van zelfvergeving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb moeite te hebben met de daadwerkelijke zelfverandering door de fysiek gemanifesteerde weerstand heen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf afgewezen te voelen door afwijzing als autoimmuunreactie van een ander en te denken dat ik een ander afwijs als ik reageer in en als een autoimmuunreactie binnenin mezelf op het gedrag van een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb door (mijn waarneming van) een patroon van ‘zelf weg cijferen’ van en in een ander, een patroon van afwijzing van die ander in mij te laten triggeren, welke dus feitelijk ook een afwijzing van mezelf is dus een ‘zelf weg cijferen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf af te wijzen, weg te cijferen als reactie op wat ik waarneem als de zelfafwijzing als het zelf wegcijferen van een ander en dit te verstoppen in een ervaring van afwijzing geprojecteerd op die ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de manifestatie van zelfafwijzing/zelf wegcijferen/zelf terughouden af te wijzen in de ander en/als in mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb wraak te nemen door zelf weg te cijferen in en als het inhouden van zelfexpressie waarin ik mezelf onderdruk in en als mijn eigen boosaardigheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb boos te zijn van aard.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te onderdrukken in en als wraak en boosaardigheid, welke in principe plaatsvindt ter verdediging van een eventuele ervaring van eventuele afwijzing door een ander op afstand te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb wraak als boze aard te gebruiken als verdediging om afstand te bewaren om mezelf in en als een energetische ervaring te behouden, niet ziende, realiserende en begrijpende dat ik hierin het fysiek – mijn eigen fysiek op afstand houd door middel van een onderdrukte ervaring van angst en boosaardigheid in en als een autoimmuunreactie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb druk te zijn met mijn eigen autoimmuunreacties in en als de geest en gemanifesteerd in en als het fysiek.

Wordt vervolgd

Wetenschappelijk artikel ten aanzien van autoimmuniteit:

Abnormale celdood cruciaal bij ontstaan auto-immuniteit

Voorbeeld van fysieke therapeutische ondersteuning en uitleg:

Mens Sana

Echter zolang (de rol van) het geestbewustzijnssysteem niet in overweging wordt genomen zal er geen werkelijke oplossing plaatsvinden die we zelf kunnen wandelen en leven.

Interviews ter ondersteuning van het verkrijgen van inzicht in het ontstaan van virussen in relatie tot het geestbewustzijnssysteem:

The Evolution of Viruses

The Evolution of Viruses (Part 2)

Fighting off Viruses

The Virus and the Body

Mind + Virus Versus Body

Interview ter ondersteuning van het verkrijgen van inzicht in stress in relatie tot het geestbewustzijnssysteem:

Stress: The History, Origin and Nature

———————————————————————————————————————–