Dit blog is een vervolg op de uitwerking van:

Dag 276 – Trigger Characters – Ontkenning-1

Dag 277 – Trigger Characters – Ontkenning – Backchatdimensie

Dag 281 – Trigger Characters – Ontkenning – Reactiedimensie

Consequentiedimensie:

Zelftwijfel

Onafgemaakte situaties, in hetzelfde cirkeltje rond blijven lopen

Niet in staat tot het aangaan van een gelijkheidsrelatie

Een scala aan relaties gerelateerd aan afwijzing over en weer

Genereren van verdriet naar aanleiding van afwijzing

Stoppen met communiceren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zelftwijfel te creeren ten aanzien van een ontkenning van een ander over het verkeren in een controlemechanisme.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf in twijfel = in splitsing van mezelf – te trekken door te geloven in een ontkenning van een ander in participatie in controlemechanismen in/als vestigen van aandacht, zonder te onderzoeken hoe ik hier zelf in sta en wat ik zelf doe in/als controle in/als aandacht in/als geloof in wat ik buiten mij zie geprojecteerd op een ander, namelijk ontkenning, en door te projecteren buiten mij zonder volledig zelfonderzoek in/als reactie in mezelf, ontken ik mezelf, en dus splits ik mezelf op in/als reactie, en trek ik mezelf in twijfel, en door dit te projecteren op de ander buiten mij maak ik mezelf machteloos tot zelfverandering, en dus zit ik vast in mijn eigen controle in een geloof in machteloosheid in de geest, welke zich, keer op keer, blijft projecteren op iets of iemand buiten mij, aangezien ik door dezelfde ogen blijf zien in/als controle/machteloosheid/projectie, en dus lijkt het alsof het patroon zich blijft herhalen, wat ook zo is, want ik manifesteer wat ik leef in/als mezelf, in dit geval in/als controle, gevestigd in aandacht op iets buiten mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dus in cirkeltjes te blijven rondlopen in een geloof in controle in/als aandacht gevestigd op iets buiten mij, waarin de cirkeltjes zich manifesteren doordat ik blijf projecteren buiten mij en dus mijn aandacht in/als controle, buiten mijzelf blijf vestigen, en dus blijf ik mezelf buiten mezelf vestigen, en manifesteer ik mezelf in/als energie in/als controle in/als aandacht in afscheiding van mezelf, en dus trek ik mezelf in zelftwijfel, afgescheiden van zelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hierin niet in staat ben tot het aangaan van een gelijkheidsrelatie met een ander – met name in partnerschap – waarin ik me in partnerschap ergens afhankelijk maak van de ander door projectie van mezelf op de ander in/als aandacht in/als controle, waar ik me vervolgens tegen ga verzetten, tegen deze zelfgemanifesteerde controle in/als aandacht buiten mij, waardoor ik wegloop uit de relatie in een poging om los te komen van de controle in/als aandacht gevestigd buiten mij, en hierin mezelf als oplossing tot het stoppen van de controle mechanismen in mezelf, te ontkennen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dit met name te manifesteren in partnerschap waarin fysieke intimiteit wordt gedeeld, wat iets is wat ik me al 25 jaar afvraag, namelijk wat het verschil is tussen vriendschap en partnerschap, waarin ik steeds uitkom op seks, en dus is seks als fysieke intimiteit iets wat ik nader dien te onderzoeken om hierin in gelijkheid met/als mezelf te komen in plaats van in afhankelijkheid in/als controlemechanismen van de ander(=de mind).

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een scala aan relaties gerelateerd aan afwijzing over en weer te hebben gelopen, welke in mij door elkaar heen lopen en me overweldigen in ervaringen van spijt, weggestopt in mijn fysiek, en naar boven komend in een nieuwe relatie als dezelfde onopgeloste punten omhoog komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te aarzelen in het doorwandelen van de punten in/als mezelf in partnerschap aangezien in ieder punt wat ik doorwandel de spijt omhoog kom van hetgeen ik verkeerd gedaan heb in vorige relaties, tot aan spijt toe van het stoppen van die relaties in het verleden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te hebben gezien dat ik – keer op keer/relatie op relatie – de partner ‘blame’ – de schuld geef’ van hetgeen ik zelf niet heb opgelost in vorige relaties, en omdat ik de spijt van de missers in vorige relaties niet wil ervaren, creeer ik reacties naar de partner in/als projectie van hetgeen ik zelf niet onder ogen wil zien, waarin ik zelf mijn aandacht vestig op de ander en mezelf hierin ontken, en dus de 2 controle-mechanismen toepas waarin ik zelf verstrikt ben geraakt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verdriet te genereren en accumuleren in mezelf naar aanleiding van afwijzing gerelateerd aan partnerschap, welke in feite afwijzing is van mezelf in zelfverantwoordelijkheid, keer op keer, relatie op relatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te stoppen met communiceren ten gevolge van de ontkenning van een ander in participatie in/als controlemechanismen, waarin ik mezelf en tevens de ander vasthoud en laat bestaan in en als deze controlemechanismen in/als aandacht geprojecteerd op de ander in/als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als zelfexpressie op te geven ten behoeve van een vasthouden aan een controlemechanisme in/als aandacht, zelf bestaande in/als de geest, in plaats van zelf te gaan staan in/als zelfverantwoordelijkheid in/als zelfexpressie.

Reincarnation throughout Time: DAY 11

Fysieke Gedragsdimensie:

Weglopen

De rug toekeren

Verlamming, welke tevens de dikke darm stillegt/vertraagt

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf fysiek te verlammen door mezelf weg te houden van een ander in ontkenning als oplossing om die ander geen kans meer te geven via energie als aandacht op mij gericht te leven – waar of niet waar – en hierin juist, in mijn poging om van ‘de ander’ als ‘de ander=de mind’ weg te gaan, te verdwijnen in de ander=de mind, en mezelf gevangen te zetten in de ervaring van de ander=de mind, geprojecteerd op de ander in werkelijkheid – dus in een nieuwe laag van afscheiding in projectie – zonder in te zien dat ik aan het weglopen ben voor mezelf als de ander=de mind, en zonder in te zien in hoeverre ik mezelf hierin fysiek misbruik en dit misbruik en/als fysiek ongemak ben gaan gebruiken om zelf energie als reactie als ervaring te gaan gebruiken, en hierin mijn eigen fysiek nog meer te misbruiken door te verkrampen en uiteindelijk in de verkramping te verlammen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb fysiek weg te lopen ten gevolge van de afkeer van mezelf in/als ontkenning van mezelf in wie ik ben geworden in/als aandacht als controlemechanisme.

Zelfcorrecties (zelfcorrigerende uitspraken/zelfcorrigerende doelstellingen):

Als ik mezelf zie verdwijnen in een ervaring van afwijzing/afkeer in/als reactie op ontkenning als controlemechanisme in/als aandacht gevestigd buiten zelf, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me afkeer en hierin ervaringen van afkeer creeer, in een ontkenning van mezelf in hoe ik besta in de relatie.

Ik realiseer me tevens dat ik ervaringen van afkeer nooit verder onderzocht heb en deze ervaringen geloofd heb als zijnde, ik moet weg, ik ervaar afkeer dus de relatie is ten einde, zonder in te zien dat ervaringen van afkeer bestaan in/als controle mechanismen, en dat ik die met een reden in het leven heb geroepen en ben gaan leven in/als controle in/als ontkenning van mezelf.

Ik realiseer me dat deze afwijzing en afkeer plaatsvind in partnerschap waarin fysieke intimiteit plaatsvindt, waarin ik onder de afkeer lust ervaar, welke me angst aanjaagt, en dus heb ik ooit – waarschijnlijk als heel jong meisje – een laag hierover heen gelegd, welke me weghoudt bij de ervaring van lust, niet wetende dat lust/seksualiteit in onze samenleving niet geintegreerd is in het fysiek, maar afgescheiden plaatsvindt in/als de geest, welke angst aanjaagt en vele andere oordelen oproept in/als afwijzing van zelf in/als het fysiek.

Dus realiseer ik me dat ik ben weggelopen uit relaties waarin ik lust ervaar verdekt onder de afkeer, en in de lust ervaar ik een controleverlies, als ik werkelijk de fysieke intimiteit aan zou gaan, waarin het controleverlies angst aanjaagt, aangezien controle in/als de geest alles is wat ik ken in/als mezelf in/als aandacht gevestigd buiten mezelf, in ontkenning van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb verder te zien onder de afkeer en bij lust aan te komen, en in plaats hiervan de afkeer ben gaan leven, welke is gaan accumuleren, en waarin ik verschillende relaties ten einde heb gebracht wat wellicht niet nodig geweest zou zijn als ik in zelf had durven en kunnen zien en als ik had geweten dat lust zich vermomd en/of verbergt als ervaring.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren dat niemand me ooit verteld heeft – tot aan een paar maanden terug Bernard dit aangaf – hoe lust en afkeer als ervaringen met elkaar verweven kunnen zijn in/als controlemechanisme, en ik in deze verwarring, een scala aan relaties heb gelopen en beeindigd en hierin vele lagen in/als reactie in mezelf heb opgebouwd, en tevens schade aan levensomstandigheden van mezelf en/of een ander heb aangebracht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zelf niet te hebben gezien, volledig gemist te hebben, hoe lust zich onder afkeer kan verbergen, en hoe ik hierin mezelf dus volledig gemist heb als fysiek wezen in gelijkheid met/als zelf gelijk aan/als seksualiteit, en in plaats hiervan me af te keren van mezelf in/als fysiek wezen gelijk aan/als seksualiteit en verder te leven afgekeerd in de geest – op zoek naar een perfecte partner in de geest voor seks – waarin ik mijn ervaringen van afkeer projecteer op een ander als mogelijke partner buiten mij, waarin ik me keer op keer afkeer van de fysieke mogelijkheid tot inkeer in/als mezelf in/als het fysiek, en fysiek te onderzoeken wie ik ben in fysieke intimiteit en in/als het fysiek in het algemeen.

Ik stel mezelf ten doel de ervaringen van afkeer in mezelf terug te halen naar zelf en te onderzoeken en zelfvergeven, om te zien wat er onder verborgen ligt.

Ik stel mezelf ten doel stap voor stap, adem voor adem, door de ervaringen van afkeer en angst voor controleverlies heen te wandelen en niet mezelf in het diepe te gooien zoals ik altijd gedaan heb in fysieke intimiteit.

Als ik mezelf zie participeren in een ervaring van spijt, dan stop ik, ik adem. Ik omhels mezelf in de ervaring, laat de ervaring door me heen ga en sta mezelf toe direct te zien wat ik verkeerd heb gedaan.

Ik realiseer me dat, alleen als ik direct in de ervaring zie en hier doorheen met behulp van zelfvergeving wandel, ik vrij kom van de ervaring van spijt. En alleen als ik vrij kom van de ervaring van spijt, ben ik in staat om de oneindige cirkel van spijt manifesteren te doorbreken.

Ik realiseer me dat ervaringen van spijt verbonden zijn aan persoonlijkheden en persoonlijke omstandigheden en voorkeuren, en dus kan ik via spijt zien als ingang van het inzien van waar ik mezelf afhankelijk gemaakt heb van een persoonlijkheid in afhankelijkheid van iets of iemand buiten mij en dus in angst voor verlies van iets of iemand buiten mij.

Ik stel mezelf ten doel ervaringen van spijt door te lopen en mezelf hierin te ondersteunen in geduld, met het gereedschap van schrijven en toepassen van zelfvergevingen welke leidt tot zelfinzicht, waarin ik mezelf in staat stel op te staan in/als zelfverantwoordelijkheid.

Ik stel mezelf ten doel huidige omstandigheden met gezond verstand en plezier te benaderen en niet te verwarren met ervaringen in/als relaties tot herinneringen uit het verleden.

Ik stel mezelf ten doel de relaties tot/als herinneringen door te lopen in/als mezelf in schrift en zelfvergeving waardoor ik mezelf in staat stel huidige omstandigheden te wandelen in/als zelfverandering/zelfcorrectie van wat ik verkeerd heb gedaan in het verleden in/als afscheiding van mezelf in projecties op een ander buiten mij.

Ik stel mezelf ten doel herinnering en heden naast elkaar/tegelijkertijd/in gelijkheid in/als zelf te wandelen en te gebruiken als ondersteuning van elkaar (herinnering en heden) in/als mezelf, en niet opnieuw weg te lopen en verder te leven in afscheiding van mezelf in projectie op iets en/of iemand buiten mij, maar in het heden relaties in/als herinneringen terug naar zelf te halen, in te zien, zelf te vergeven en zelf te corrigeren in het fysiek, stap voor stap, adem voor adem, een voor een.