wederzijds | Reis van ziel naar Leven

Dag 344 – Een ervaring van ‘alles komt goed’

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een jongeman gelijk ‘leuk’ te vinden en te denken en geloven dat dit iets zegt of ergens toe doet, in plaats van in te zien dat dit alleen iets zegt over mijn voorkeur welke geprogrammeerd is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dit leuk vinden van iemand als strohalm te hebben gebruikt in een leven waarin ik me ‘niet goed’ voel, en dit leuk vinden geeft me een gevoel van ‘alles komt goed’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf verloren te voelen en een ervaring van iemand leuk vinden als strohalm te gebruiken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me vast te klampen aan de strohalm, en zo hierin keer op keer te verliezen waar ik me aan vastklamp, en zo mijn eigen pijn te creeren door te geloven in mijn gevoel, in plaats van in te zien dat ik mezelf al verloren heb op het moment dat ik mezelf vastklamp aan een strohalm buiten mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven in mijn eigen gevoel, en dus verraden te worden door mijn eigen gevoel/mezelf te verraden in een geloof in en leven van mijn eigen gevoel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn eigen gevoel te projecteren op een ander en hierin te denken dat een ander mij ook leuk vindt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te weten wat ik moet en wie ik ben zonder dit gevoel, en dus geen zelfbeweging te ervaren zonder dit gevoel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat een gevoel van iemand leuk vinden en alles komt goed, mij zelfbeweging geeft, in plaats van in te zien dat ik hierdoor en hierin beweeg in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te schamen dat ik me zo heb laten leiden/lijden door gevoelens en geloof in gevoelens voor bepaalde jongemannen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te hebben verminderd in een poging om vast te houden aan dit gevoel, en hierin mezelf te hebben verminderd ten opzichte van de man, de male, in een poging de male bij me te houden, ten koste van mezelf in gezond verstand.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf in en als gezond verstand te hebben opgegeven ten behoeve van een gevoel voor een man.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te ervaren als zijnde vastgezet, vast in de geest, gemanifesteerd in het fysiek, niet wetende hoe te bewegen in en als mezelf, en niet wetende hoe mijn fysiek te bevrijden van deze beknelling en belasting.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb door deze vastzettende ervaring in mijn fysiek en een niet weten hoe hierin te bewegen, te zijn gaan klampen aan een ander buiten mij en aan een gevoel voor een ander buiten mij, om toch nog enigszins een ervaring van beweging en me goed voelen te ervaren binnen de afschuwelijke ervaring van de stagnatie in het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het gevoel te hebben niet mee te kunnen komen met de beweging die ik de rest van de wereld zie maken, en ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik mee moet komen met de beweging die ik de rest van de wereld zie maken, in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb pijn te ervaren van het forceren van mezelf in en als een geloof in de liefde en het proberen en forceren van mezelf in een meekomen met degene als de man waarvoor ik gevoelens ervaar, in een angst dat ik de man anders verlies en ik een kans heb gemist.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat gevoelens voor iemand en wederzijdse gevoelens een kans bieden, in plaats van in te zien dat gevoelens en wederzijdse gevoelens een illusie zijn en in stand zijn gebracht om zo snel mogelijk seks in praktijk te brengen, aangezien er geen weerstanden ervaren worden maar slechts aantrekking.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat deze aantrekking hetgeen is ik dien te volgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het zo prettig te vinden om even geen weerstanden te voelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zo moe te worden van de ervaring van weerstand, niet ziende, realiserende en begrijpende dat ik deze weerstanden heb opgebouwd in de geest door de tijd heen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet door de weerstanden heen te willen lopen en dus de weerstanden te geloven als zijnde werkelijk, aangezien ik ze fysiek ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de weerstanden in de geest als gedachten, fysiek gemanifesteerd te hebben en er zo emoties van gemaakt te hebben die ik vervolgens in leven ben gaan brengen door ze te volgen en hierin in stand te houden en te versterken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een weigering te ervaren door de weerstand heen te gaan, en niet te zien wat zelf te vergeven in de weerstand.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de weigering te geloven en hier dus te stoppen, in plaats van in te zien dat deze weigering de limiet van mijn voorprogrammering aangeeft, en ik hier nog nooit voorbij gegaan ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet voorbij de limiet van mijn voorprogrammering te durven bewegen en niet te weten hoe dit te doen, aangezien ik fysiek volledig stagneer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik fysiek volledig stagneer, in plaats van in te zien dat ik een ervaring van stagnatie creeer in de darmen en waarin de darmen dus stagneren, welke ik als zo afschuwelijk ervaar dat ik ervan weg wil, maar welke niet mijn hele lichaam stagneert aangezien ik nog kan bewegen en kan schrijven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te worden van de fysieke stagnatie en hiervan weg te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe te blijven staan in de fysieke stagnatie en niet te weten wat te doen en hoe te bewegen, aangezien ieder beweging pijn doet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te willen ademhalen in deze fysiek gestagneerde toestand, aangezien ik hierin ervaar alsof ik doodga.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de limiet van mijn geest in en als voorprogrammering als de dood te zien en ervaren en deze fysiek te manifesteren, waardoor ik fysiek werkelijk stagneer als soort van grens om niet te overschrijden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te ervaren alsof mijn fysiek altijd zo gestagneerd zal blijven en hierin volledig in paniek te raken van de gedachte altijd in deze toestand te moeten blijven bestaan, in plaats van in te zien dat door in de stagnatie te geloven en hier te stoppen, ik mezelf neerdruk in deze toestand door een ervaring in de geest, fysiek gemanifesteerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb boosheid te ervaren naar mannen toe aangezien ik denk en geloof dat ik me in deze pijnlijke positie moet stationeren; de positie van mijn lichaam in een toestand welke bereid is tot seks, welke deze toestand van aantrekking inhoudt, en dus van een aantrekken in de geest, waardoor mijn lichaam verkrampt en ik pijn en stagnatie ervaar, en waarin ik de man vrolijk zie bewegen en ik niet snap hoe dit kan, waarom hij geen pijn heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf in een ondergeschikte positie te manouvreren, ondergeschikt aan mijn eigen geest, om seks te kunnen hebben, en zo via seks een ervaring van stroming, beweging te hebben, waarin ik me afhankelijk maak van deze stroming als beweging en dus van seks met deze man waartoe ik geen weerstand ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te verminderen om seks te kunnen hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te walgen van mezelf in het toestaan van vermindering en compromis in mezelf ten aanzien van seks met een man waartoe ik aantrekking ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb nooit te hebben begrepen hoe hierin te blijven staan of in ieder geval deze periode door te komen, aangezien ik het niet lang volhoud en mijn lichaam verkramping vertoont die niet vol te houden is en waardoor er geen seks mogelijk is, en mezelf hierin weer verminderd te hebben aangezien ik anderen om mij heen wel in staat zag om blijkbaar in deze toestand te leven en hierin te geloven dat mij iets niet lukt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te schamen hoe ik mezelf vervormd heb ten behoeve van seks, en mezelf hierin als vrouw ondergeschikt ervaar als man.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me fysiek ondergeschikt te ervaren aan de man en hierin verdriet in mezelf en boosheid naar de man te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me fysiek ondergeschikt te ervaren aan de man omdat de man iets buiten zijn lichaam heeft wat hij in mijn lichaam steekt, en ik fysiek dus altijd de man in mij toe moet laten als we seks hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek te belasten met hetgeen ik toegestaan heb in mijn bekken als systemen van een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb boos te zijn op mezelf dat ik zo toelatend geworden ben, terwijl ik dit niet was als tiener.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zelf mijn bekken te verlaten en zo ruimte te maken voor een ander als de ander=de mind in mijn bekken en dus in mijn fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te kunnen geloven dat ik dit gedaan heb, dat ik mezelf heb verlaten om een ander toe te laten als de ander=de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te keren van mezelf in wat ik toesta in mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me volledig verkracht te voelen door de penetratie van de geest, en de geest als de ander=de mind zo bezit van mij te laten nemen met mijn toestemming.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de geest toestamming te geven om bezit van mij te nemen, waarin ik toestemming als toestamming schrijf, als slip of the finger, en ik zie hoe dit te maken heeft met het behoren bij een stam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de geest toestemming te geven om bezit van mij te nemen om bij een stam te horen/blijven behoren; stam als stamboom als familie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb buikpijn in mijn onderbuik te ervaren als ik dit opschrijf, waarin ik een verbod ervaar om te af te keren van de stamboom.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te hebben afgekeerd van de stamboom, welke de stamboom als band juist versterkt in mij, in plaats van mezelf binnen de stamboom te veranderen als wat het beste is, en hierin mezelf te bevrijden van de banden in de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de geest als stam als stamboom te laten worden van mijn bestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weggaan als bevrijding te zien en hierin probeer iets te ‘lozen’ als release, in plaats van in te zien dat de bevrijding ligt in zelfverandering binnen de context waarin ik me bevind.

Ik stel mezelf ten doel te ademen, te blijven bewegen en door te blijven gaan met hetgeen ik aan het doen ben als schrijven en de overige taken binnen Desteni en mijn dagelijks leven, en te zien hoe ik hierin mezelf kan ondersteunen in verandering in mezelf en hoe ik hierin mezelf werkelijk kan vergeven van hetgeen ik heb toegestaan welke ik als pijn in mijn fysiek ervaar, net zolang totdat en als dat ik werkelijk meen hetgeen ik spreek, als dat ik het in klank uit en fysieke verandering ervaar.

Wordt vervolgd met een blog over aantrekking waarin ik verantwoordelijkheid neem voor een aantal punten hierin.