Dag 471 – Samenwerken – (een) start in mezelf

lever

Met mezelf in en als de geest

Met mijn fysiek

Hoe kan ik samenwerken met mezelf in en als de geest als ik in en als de geest, iets niet wil?

Dan participeer ik in zelfzucht, eigenbelang – zuchtend in mezelf in participatie in verwachtingen in mijn eigen belang.

Deze verwachtingen kan ik mezelf dus vergeven want het is in het belang van mezelf in afscheiding van alles wat leeft en niet in eenheid en gelijkheid.

Hoe kan ik met mijn fysiek samenwerken als ik niet zie, hoor en/of begrijp wat mijn fysiek aangeeft?

Dit komt dan doordat ik in afscheiding afwezig ben, in die verwachting in participatie in de geest, ik zit in de wacht.

Waarom wil ik niet samenwerken voor iets wat het beste is voor alle leven, dus inclusief mezelf als leven?

In een ervaring van en als een angst om iets te verliezen, tekort te komen, zoals ik dat ken in afwezigheid in participatie in en als de geest, waar er altijd een winnaar en een verliezer is, in en als energie, gebaseerd op polariteit.

Het concept van eenheid en gelijkheid in en als het fysiek, ken ik (nog) niet want ik ben afwezig, ik participeer in energie in en als de geest. Ik ben polariteit geworden.

Ik kan me niet voorstellen dat ik kan leven zonder te winnen of verliezen.

Dus verdedig en verzet ik mezelf tegen samenwerken.

Dus werk ik tegen. Door te wachten in afscheiding.

Liever in de wacht in de bekende polariteit, wachtend op een nieuwe positieve ervaring dan in het fysieke onbekende stappen van eenheid en gelijkheid waarin ik mezelf niet langer ervaar in en als de geest en het dus lijkt, of ik mezelf opgeef.

Hoe ga ik dit oplossen?

Door in te zien waar ik me heb afgescheiden en wat de angst is hierachter als angst voor verlies – die ik zelf gecreeerd heb in en als een geloof in polariteit, in winnen en verliezen van energie, gekoppeld aan ervaringen als herinneringen. Mijn gedachten, gevoelens, emoties, interne gesprekken, afbeeldingen, angsten, fysiek gedrag en gemanifesteerde consequenties wijzen hierop.

Als ik de polariteit zie zet ik deze in zelfvergeving – ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven in het bestaan van polariteit welke winst en verlies voortbrengt – en dan specifiek op het punt wat ik zie in gebruik van specifieke woorden.

Vervolgens schrijf ik een script van hoe ik dit ga aanpakken in het vervolg uitgaande van eenheid en gelijkheid, praktisch en fysiek, waarin ik me realiseer dat ikzelf in de eenheid en gelijkheid aanwezig ben en dus niet hoef te winnen of verliezen.

En dan dien ik dit te leven en fysiek te tonen, aan en als en voor mezelf want als ik het in de geest bewaar, is er geen fysieke meetbaarheid en blijft het een idee in de afgescheidenheid van mijn geest en heb alleen ik er iets aan om me beter te voelen.

Samenwerken met mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weerstand te ervaren tegen het samenwerken met en als mezelf in fysieke realiteit als wat het beste is, waarin ik word afgeleid door mijn eigen ervaring van weerstand in en als de geest waarin het ‘voelt als iets wat ik niet wil’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven in wat ik wil en niet wil, welke geen werkelijke zelfwil is maar gekoppeld aan een verlangen in en als de geest en/of aan (geloof in) een negatieve ervaring in en als herinnering welke ik ooit heb ‘afgekeurd’.

Ik stel mezelf ten doel, het verlangen in en als de geest te ontmaskeren en zo het uitgangspunt in en als de geest als verlangen te stoppen zodat en waarin ik werkelijk kan zien wat het beste is, en mijn wil hierop af te stemmen tot in een punt van overeenstemming in eenheid en gelijkheid.

Ik stel mezelf ten doel mijn wil af te stemmen op wat het beste is in en als het fysiek en zelfvergevingen toe te passen op de weerstanden die ik hierin tegenkom en dit te specificeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat als ik mijn boosheid opgeef, ik niet meer zal bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om mijn boosheid op te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn ervaring van boosheid te gebruiken als en ter zelfbeweging, waarin ik mezelf afhankelijk maak van deze ervaring van boosheid en deze dus wel in stand ‘moet’ houden en zo een rechtvaardiging voor mezelf creeer om te blijven participeren in boosheid dus in afscheiding van samenwerking.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn lever te belasten met deze (onderdrukte)  boosheid en zo leverstagnatie te ontwikkelen, manifesteren en in stand te houden waarin en zodat mijn fysiek tevens deze afscheiding in boosheid gaat ondersteunen zoals ik het geprogrammeerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek te programmeren te functioneren in afscheiding in beweging in boosheid en zo mijn fysiek ‘de schuld‘ te geven van het disfunctioneren van mezelf in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te verzetten tegen het leven van eenheid en gelijkheid als het fysiek in overweging van het geheel, maar wel zelf een fysiek te willen ‘hebben’ die functioneert in eenheid en gelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zelf in overweging te willen worden genomen maar zelf niet alles in overweging te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te leven/geven zoals ik zou willen ontvangen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb op deze manier ‘eigen voorwaarden’ te creeren van eenheid en gelijkheid in en als de geest, welke hetzelfde is als zelfzucht, zuchtend in zelf in verlangen in eigenbelang, hetgeen aangeeft waarom de eenheid en gelijkheid geleefd dient te worden in en als het fysiek want alleen dan, is het zichtbaar en toetsbaar en werkelijk een en gelijk als wat het beste is voor al het leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren mijn oordeel op te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te definieren in en als mijn oordeel als ‘dit is wie ik ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te vertrouwen op mijn oordeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te beschermen met mijn oordeel ter verdediging van en als mezelf als ‘dit is wie ik ben’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf in stand te houden binnen mijn eigen oordeel en zo te denken en geloven de macht te behouden over wie ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de macht te willen behouden over wie ik ben en dit voor me te houden zodat niemand het ziet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn eigen oordeel ‘voor me’ te houden en dus alleen mijn eigen oordeel te zien.

Ik stel mezelf ten doel te zien welk oordeel ik voor me houd, hier zelfvergeving op toe te passen en hier zo zelfverantwoordelijkheid voor te nemen in specifieke bewoordigen.

Ik stel mezelf ten doel zelfcorrigerende toepassingen te schrijven/spreken en deze te testen en bij te stellen in en als het fysiek.

Ik stel mezelf ten doel (gelijk) te gaan staan aan wie ik ben in en als een oordeel en het oordeel over mezelf hierin te stoppen zodat ik mezelf hierin richting kan geven.

12501-functies-van-de-lever———————————————————————————————————————–

 

 

 

 

 

Dag 399 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Triggerpunt

Start uitwerking in zelfvergeving en zelfcorrectie van:

Dag 398 – Wie ben ik aan het verdedigen?

Triggerpunt:

de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling op mij geprojecteerd in/als de gedachten van een ander

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling op mij geprojecteerd in/als de gedachten van een ander, in en als mezelf als triggerpunt te laten bestaan, waarin ik de gedachte ‘Het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’ (zie onder Gedachtendimensie) omhoog haal, en vervolgens op deze gedachte in en als mezelf, ga reageren, denkende en gelovende dat het triggerpunt de oorzaak is van mijn reacties en dus de oorzaak buiten mijzelf projecteer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het triggerpunt als de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling op mij geprojecteerd in/als de gedachten van een ander, te koppelen aan de gedachte ‘Het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het triggerpunt als de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling op mij geprojecteerd in/als de gedachten van een ander, de oorzaak is van de reacties die opkomen in mezelf, in plaats van in te zien, begrijpen en realiseren dat mijn eigen gemanifesteerde gedachte, geproduceerd/in herinnering gebracht door de geest in/als mijzelf als reactie op dit triggerpunt als controlemechanisme ter verdediging van mezelf als wie ik denk dat ik ben, de oorzaak is van al mijn reacties in en als mijzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de oorzaak van mijn reacties in en als mezelf, buiten mezelf te projecteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te reageren op de herhaling in de woorden  ‘ze neemt het persoonlijk’, waarbij ik ervaar alsof ik 1x kan ik wel hebben, maar als het 5x achter elkaar gebeurt, kan ik me niet meer staande houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb mezelf staande te houden in en als mezelf in een herhaling van gedachten, welke zoals net uitgeschreven, mijn eigen getriggerde gedachte is, in plaats van in te zien, dat 1 gedachte of herhaling van gedachten, hetzelfde principe laat zien, en dat ik als ik 1 gedachte effectief stop in mezelf en hierin blijf staan in en als mezelf, ik mezelf kan ondersteunen op dezelfde manier te blijven staan in de stroom van alle gedachten die opkomen in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de verantwoordelijkheid af te schuiven op de herhaling van een projectie en dus op de herhaling van de gedachte in en als mezelf, welke ik ervaar als ‘dit is teveel’, en dus laat ik me overrompelen door de hoeveelheid reacties die volgen op de gedachten, waarin ik het ‘teveel’ als excuus gebruik om niet te blijven staan in en als zelfverantwoordelijkheid.

*

Als en wanneer ik mezelf zie reageren op de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ op mij geprojecteerd in/als gedachten  van een ander, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat zodra ik reageer, ik het inderdaad persoonlijk neem, en als ik dus reageer in mezelf, is er een persoonlijkheid getriggerd in mij, die het automatisch persoonlijk neemt, waarin ik geloof, ‘dit – deze persoonlijkheid – dit ben ik’. En dus, is er zelfonderzoek nodig om zien, realiseren en begrijpen wat de oorzaak is van het persoonlijk nemen, wie ik ben in en als activatie van een persoonlijkheid, opgebouwd uit/voortgezet in verschillende karakters.

Ik realiseer me dat er dus wellicht verschillende karakters getriggerd worden die zich hebben samengesteld tot een persoonlijkheid wie ik geloof te zijn, en dus zie ik door de bomen het bos niet meer, zie ik door de reacties in de geest, mezelf in en als gezond verstand, in en als de adem, niet meer, of eigenlijk, heb ik mezelf in en als de adem nooit werkelijk gezien, dus denk ik deze persoonlijkheid te zijn.

Ik stel mezelf ten doel, als en wanneer ik reageer op de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’, te stoppen, te ademen. Ik vertraag mezelf in en als de adem, en zie in mezelf wat ik als ‘zo erg’ ervaar hierin, waarin ik me realiseer, dat dit ‘erg’ slechts ‘enERGetisch’ betekent, niets meer, niets minder, en dus, energie getriggerd door een gedachte in en als mezelf. Ik adem, ik vertraag, ik breng mezelf hier en zie welke gedachte en in mij opkomt, welke iets zegt over mij, zodat ik hiermee kan werken in en als mezelf, in plaats van deze gedachte op de ander te projecteren, waarin ik feitelijk mijn kracht weggeef, wat hetgeen is wat ik als ‘zo erg’ ervaar, want ik maak mezelf afhankelijk, onmachtig, van de ander als projectie in de geest; en dit is hetgeen ik op reageer in mezelf, op mijn eigen daad in projectie, en ik reageer dus op de projectie in de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling op mij geprojecteerd in/als gedachten van een ander; ik reageer op wie de ander is in/als de daad van projectie, aangezien ik zelf nog projecteer en mezelf hierin afhankelijk maak van de ander in/als de geest, in/als projectie. (Verdere uitwerking volgt bij de Gedachtendimensie).

Als en wanneer ik mezelf zie reageren op een herhaling van de gedachte ‘ze neemt het persoonlijk’ in herhaling op mij geprojecteerd in/als de gedachte van een ander, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik  de opbouw gebruik als excuus in mezelf om toch te reageren, en dus leg ik mijn verantwoordelijkheid weg, in plaats van mezelf terug, hier te brengen bij de eerste gedachte, welke gelijk is als de opvolgende gedachten.

Ik stel mezelf ten doel mezelf  hier te brengen, door toepassing van de ademhaling, zodat en totdat ik stabiel wordt/ben in en als mezelf, waarin ik mezelf vertraag en breng tot het zien in 1 gedachte welke getriggerd wordt in en als mezelf door de woorden ‘ze neemt het persoonlijk’ , al dan niet in herhaling op mij geprojecteerd.

Ik stel mezelf ten doel de herhaling te zien en gebruiken als aanwijzing dat het een belangrijk punt is in mezelf welke ik kan transcenderen door zelfverantWOORDelijkheid te nemen voor mijn eigen woorden en voor wie ik ben hierin, en de verantWOORDelijkelijkheid voor de woorden van een ander en wie die ander is hierin, bij de ander te laten.

Ik stel mezelf ten doel, te onderzoeken in mezelf hoe de aanleiding tot het overnemen van de verantwoordelijkheid voor de woorden van een ander, is opgebouwd in en als mezelf, welk onderzoek zal volgen in de uitwerken van de verschillende dimensie.

Gedachtendimensie:

Het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen.

Geloof hierin: dat het zelfonoprecht is en dat de zelfonoprechtheid in/als de gedachten van een ander iets over mij zegt en mij iets aan kan doen, en dus dat ik het tegendeel moet bewijzen/duidelijk moet maken dat deze gedachten niet over mij gaan.

Aard van de gedachte: geloof/ongeloof

wordt vervolgd

*

(Triggerpoints fysiek benaderd – interessant – ook al worden de oorzaken alleen fysiek benaderd en wordt er niet verder gezien in het bestaan van het geest bewustzijn systeem – de laatste 2 dagen heb ik hoofdpijn ervaren op een plek die vaker ‘een rol speelt’, gerelateerd aan het kruisje in het nekgebied, aan de linkerkant)

*

Voor onderzoek van het eigen geest bewustzijn systeem:

Desteni-I-Process-Lite (gratis online cursus)

———————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/