Dag 786 – Een voorbeeld van wat ik overbreng in resonantie

Vervolg op Dag 785 – Wie ben ik in de woorden die ik spreek?

“In het volgende blog zal ik een voorbeeld beschrijven van een situatie waar ik energetische aanhechtingen mee stuur in mijn woorden en hoe ik waarneem dat dit gebeurt en hoe ik hier vervolgens mee omga binnenin mezelf. Alles natuurlijk beschreven van waaruit ik nu ben in dit proces en van wat ik waarneem in mezelf, als mezelf.”

…

Jaren geleden, toen ik begon met het Desteni I Process, was ik erg bezig met me wat meer uitdrukken in waar ik voor sta. Zo kwam er eens een bekende binnen op werk en deze ging iemand nadoen tegenover ons (een collega en ik) op een manier die ik veroordelend vond. Dus zei, ik “nee, zo gaan we dit niet doen, we gaan niet hier anderen achter hun rug lopen nadoen” en vervolgens liep ik weg.

Dit betekende direct het einde van het contact met deze bekende. Diegene voelde zich erg beoordeeld en de uitdrukking op mijn gezicht, deed diegene denken aan hoe een ouder zich vroeger tegenover diegene gedroeg. Oftewel, ik had een herinnering getriggerd bij de ander.

Wat ik bemerkte in mezelf is dat ik mijn woorden uitsprak in een ervaring van angst – angst voor de reactie van de bekende. En dit bestond weer uit een oordeel over hoe de bekende binnenkwam en iemand na ging doen. Tenminste, als ik er nu verder in zie, is het een oordeel op mezelf over dat ik in angst besta om te benoemen wat ik zie gebeuren. En dit zelfoordeel waarin ik in en als angst besta, is hetgeen wat ik mee stuur in mijn woorden, terwijl de woorden op zichzelf, woorden zijn van eenheid en gelijkheid, namelijk, niet praten/roddelen over een ander achter iemands rug om en hier grapjes om maken (zonder dat het een doel heeft tot zelfinzicht; we kunnen wel een situatie bespreken en de rol en gedrag van een ander hierin benoemen, echter dan om tot zelfbegrip te komen, dus waarin we onze eigen reacties, gedrag, motivatie enzovoort, bekijken en terughalen naar onszelf).

Dus, de de angstenergie en het geprojecteerde oordeel hierin, was hetgeen dat mee resoneerde in mijn woorden en wellicht zelfs het enige wat werd opgepakt. Met alle gevolgen van dien, namelijk dat het hele contact ophield te bestaan.

En was dat niet tevens wat ik eigenlijk overbracht, als gekoppelde boodschap zonder woorden? Namelijk dat die bekende zich of moest corrigeren, of beter weg kon gaan. Diegene ‘moest maar weg’. Dus ik stond niet in begrip in de schoenen van een ander, maar was vanuit mijn schoenen bezig om ‘zo snel mogelijk’ deze situatie op te lossen: ik zag dat het niet oké was om zo over anderen te spreken achter de rug om (het was al vaker gebeurd in andere situaties door deze bekende en ik had al vaker geprobeerd dit indirect te benoemen en te bekijken op een manier waarin we onszelf/onze eigen reacties ‘onder de loep’ nemen in plaats van de ander), echter ik ervoer veel angst om dit te benoemen maar ik kon het ook niet langer verzwijgen, vanuit kennis en informatie gezien en zo probeerde ik het zo snel mogelijk over te brengen ‘om er vanaf te zijn’ en niet zozeer om werkelijk de bekende te ondersteunen om dit praten over anderen te stoppen.

Hoe neem ik waar dat ik vanuit een beginpunt van angst spreek?

Ten eerste was de reactie van de bekende opvallend en op zichzelf al een reden om in mezelf, te onderzoeken wat ik heb uitgesproken en hoe ik dit gedaan heb, wie ik was in die woorden. Ten tweede merkte ik het al aan de manier waarop ik wegliep; dat ik wegliep eigenlijk, was op zich al een teken dat ik niet in mijn woorden stond en tevens ervoer ik in mezelf een soort van boosheid, bedruktheid, verbolgenheid over hoe de bekende binnenkwam en een ander na ging doen (waarin ik later vernam dat het uitgangspunt van de bekende om dit te doen, niet hatelijk of vervelend was; dus werkelijk, misschien lag het hele punt grotendeels bij mij en het projecteren van mijn kennis en informatie over ‘wat hoort en wat niet hoort’, van principes, zonder zelf in en als dit principe van eenheid en gelijkheid aanwezig te zijn).

Hoe ga ik hier vervolgens mee om?

Het is eerst de energie van mijn reactie laten zakken, zodat ik niet mezelf ga verdedigen tegenover mezelf en probeer te valideren wat ik gedaan heb door hetgeen wat de bekende deed, te gebruiken en bestempelen als ‘niet goed’. Zolang ik probeer ‘gelijk te krijgen’ binnenin mezelf in waarom ik iets doe/deed, kom ik niet tot eenheid en gelijkheid van de onderliggende ‘agenda’ of energetische aanhechtingen. Hoelang dit duurt, zal afhankelijk zijn van waar het om gaat en waar ik ben in mijn proces van zelfeerlijkheid.

Als ik in staat ben om te stoppen met ‘het bekijken en beoordelen wat de ander doet’ en puur in mezelf zie wat ik in dat moment zou kunnen veranderen en wie ik ben in dat moment, los van wat de ander ook doet dat wel of niet ‘oké’ is, geef ik mezelf de kans om in een ervaring van schaamte over te komen mezelf, van echte schaamte – real shame – over wie ik ben in dat moment en in de woorden die ik uitspreek. Dit is het keerpunt; hier blijf ik even met mezelf aanwezig, meestal alleen met mezelf, dan lukt me dit het beste.

Op een gegeven moment zal deze ervaring afnemen, variërend van enkele minuten tot drie dagen zoals ik weleens heb meegemaakt. Dit ervaar ik als een kwetsbare periode en hierin trek ik me het liefst terug; echter naarmate ik er meer comfortabel mee word, kan ik het ook delen met iemand die dicht bij me staat en tevens op dezelfde manier naar zichzelf kijkt/wil kijken en kunnen we er zelfs om lachen. Echter vaak gebeurt dit achteraf, dit lachen erom en dan is het geen weglachen maar meer een lachen om de absurditeit waarin ik dan besta of bestaan heb.

Tijdens deze periode pas ik zelfvergeving toe op de ervaring en op hetgeen ik ‘gedaan’ heb, op wie ik was in dat moment en op wat ik ermee wilde bereiken, mijn ‘geheime agenda’ hierin die ik onbewust had uitgespeeld. Als alles uiteindelijk rustig is in mij, is het zien hoe dit op te pakken. Vaak opent de situatie zich vanzelf weer doordat ik verantwoordelijkheid heb genomen voor mezelf en die onderliggende, energetische aanhechtingen, die er nu af zijn en ik dit dus niet meer mee stuur in mijn woorden; ik resoneer niet meer op deze energie en breng dit dus ook niet meer over. Soms is het nodig een excuus in woorden uit te drukken, echter dit hangt van de situatie af. Het grootste excuus is de zelfvergeving met hierna de zelfcorrectie.

Deze zelfcorrectie bestaat er dan uit dat ik een volgend moment dat eenzelfde ervaring in mij opkomt waarin ik wil gaan spreken, ik dit bij mezelf houd en eerst de energetische aanhechtingen vergeef in mezelf. Doe ik precies hetzelfde als voorheen, dan heb ik nog werk te doen met een onderliggende programmering en/of voorprogrammering die ik niet effectief vergeven/begrepen heb. Is het nog aanwezig maar minder sterk, dan zit ik op de juiste weg en is het ook een oefenen en toepassen in het dagelijks leven om meer zekerheid te krijgen in mijn zelfuitdrukking.

In een volgend blog zal ik zelfvergevingen uitschrijven op bovenstaande situatie.

---

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY(Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Journey to Life – Reis naar Leven:
https://nl.gravatar.com/ingridschaefer1
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Ingrid’s Desteni Witness Blog
Facebook:
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
https://www.facebook.com/groups/326696524041028/

The Secret to Self-Realisation:
http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/02/day-311-secret-to-self-realisation.html

Proces van wereldverandering:
http://basisinkomenpartij.nl/

 

Dag 785 – Wie ben ik in de woorden die ik spreek?

Het uitspreken van woorden is één van de aspecten waarin we onszelf uitdrukken als fysiek wezen, in deze fysieke wereld. Dit is iets wat de meesten van ons heel normaal vinden, echter we hebben nog niet, nog nooit eigenlijk, werkelijk geleerd hoe ontzettend uitgebreid dit gebied is en hoe we hierin feitelijk de gehele wereld ‘creëren’.

Het is meer een gebied waarin we vaak automatisch ‘aangaan’ en er woorden uit onze mond rollen in reactie of anticipatie op iets wat zich binnen of buiten ons afspeelt, in verleden, heden of toekomst. We kunnen er ook heel ‘bewust’ voor kiezen om onszelf in woorden uit te drukken en kiezen dan bijvoorbeeld ‘positieve’ bewoordingen om een goed gevoel over te brengen, in de hoop en verwachting dat deze ‘intentie’ dit positieve ook werkelijk voortbrengt.

Er zitten zoveel lagen in onszelf die we niet onderzocht hebben en die ‘mee resoneren’ in de woorden die we (automatisch of bewust) uitspreken. En dit is een dimensie die we over het algemeen over het hoofd zien, aangezien we dit niet waarnemen. Het komt echter wel ‘naar ons terug’; vaak in ‘reactie’ van een ander en vervolgens, begrijpen we niet waar die ‘reactie’ vandaan komt.

Ik heb vaak in mezelf gezien dat als er een reactie komt van een ander die ik niet begrijp en waar ik dan vervolgens weer op reageer (in mezelf of in woorden/gedrag naar de buitenwereld), dat er dan dimensies, aspecten in mezelf zijn waar ik me niet gewaar van was, dus die ik niet eerder heb waargenomen binnenin en als mezelf. Deze aspecten/dimensies, resoneren door in mijn woorden als een ‘energetisch aanhangsel’ zou je kunnen zeggen. Dit energetische aanhangsel is wat als eerste wordt opgepakt door een ander, als en wanneer een ander evenzo niet werkelijk waarneemt wat er gebeurt – wat meestal zo is, aangezien we nog erg veel aanwezig zijn in onze geest, in gedachten, ideëen, oordelen, aannames, verwachtingen, gevoelens, emoties enzovoort en we dus door een soort van filter ‘horen’ en interpreteren, in plaats van dat we werkelijk lichamelijk/fysiek aanwezig zijn en waarnemen wat echt en reëel is en welke woorden er gesproken (of geschreven) worden.

Wat er dan gebeurt, is dat de ander ‘reageert’ op mijn woorden zonder werkelijk de woorden te horen die ik uitspreek. Eigenlijk vangt een ander de resonantie op die ik ‘mee stuur’ in mijn woorden; resonantie als dit energetisch aanhangsel dat ‘meetrilt’ in hetgeen ik wil uitdrukken en waarbij ik nog gevoelens en emoties ervaar of waarin ik nog ideeën, oordelen, verwachtingen, opinies enzovoort heb aangehecht in/als mezelf.

Wat bedoel ik hier met ‘in/als mezelf’? Hiermee bedoel ik dat, als ik iets uitdruk in woorden waaraan ik in mezelf, nog allerlei onopgeloste en/of ongeziene herinneringen heb gekoppeld; dat ik ‘als mezelf’, deze herinneringen mee stuur in mijn uitgesproken woorden. Dus ik sta niet gelijk aan de woorden die ik spreek, in en als mezelf, maar ik ben nog een soort van ‘ongezien’ aanwezig in een gekoppelde herinnering, in de vorm van een emotie, gevoel, idee, oordeel, verwachting  enzovoort. Dus ik ‘hou vast’ aan iets wat ik niet zie in mezelf en dit resoneert mee in de woorden die ik uitspreek en die ik een soort van ‘geladen’ heb met deze herinnering. Vaak op onbewust niveau, dus ik heb niet direct door dat ik dit doe.

Waar ik uiteindelijk heen wil, is dat ik gelijk sta in/als mezelf, in en als gewaarzijn van mezelf. Waarin ik verantwoordelijkheid heb genomen (of ga nemen zodra ik het waarneem) voor wie ik ben in de woorden die ik uitspreek en voor alles wat er eventueel meereist in mijn woorden, om vervolgens te kunnen richting geven aan mezelf in wie ik wil zijn in de woorden die ik uitspreek (dank Sylvie voor deze aanvulling).

Dit is een heel proces zoals nu wel duidelijk wordt in bovenstaande omschrijving en over het algemeen, neigen we naar een opgeven voordat we begonnen zijn hierin, aangezien het onbegonnen werk lijkt en het tevens onbekend gebied is. En toch is dit wat er gewandeld moet worden en waartoe ik in mezelf een verbintenis gemaakt heb om stapje voor stapje te wandelen, door alle fasen van opgeven heen, hoe langzaam ook.

In het volgende blog zal ik een voorbeeld beschrijven van een situatie waar ik energetische aanhechtingen mee stuur in mijn woorden en hoe ik waarneem dat dit gebeurt en hoe ik hier vervolgens mee omga binnenin mezelf. Alles natuurlijk beschreven van waaruit ik nu ben in dit proces en van wat ik waarneem in mezelf, als mezelf.

(Klik op de links hierboven voor meer artikelen)

---

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY(Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Journey to Life – Reis naar Leven:
https://nl.gravatar.com/ingridschaefer1
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Ingrid’s Desteni Witness Blog
Facebook:
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
https://www.facebook.com/groups/326696524041028/

The Secret to Self-Realisation:
http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/02/day-311-secret-to-self-realisation.html

Proces van wereldverandering:
http://basisinkomenpartij.nl/

 

Dag 606 – Vast in onbegrip

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf vastgezet te ervaren in onbegrip ten aanzien van mijn darmwerking.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te begrijpen hoe het komt dat binnen vijf dagen mijn darmwerking verandert van een gezonde aanzet tot ontlasten tot een volledig uitblijven van ontlasten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te zien hoe ik een volledig uitblijven van ontlasten en opbouw door een in gebreke blijven, verzuimen of niet nakomen van het gewaarzijn als aanwezig zijn in en als mijn fysiek op het moment dat ik dit opbouw, op momenten dat er veel drukte om me heen is in een situatie waarvoor ik verantwoordelijkheid draag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in gebreke te blijven ten aanzien van de verantwoordelijkheid voor en als mezelf op het moment dat ik verantwoordelijk ben voor een bepaalde situatie wat zich uit in een focus en gedrag van controleren op hetgeen zich afspeelt buiten mij en een negeren van hetgeen zich afspeelt binnenin mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf en mijn eigen fysiek te compromitteren ten behoeve van iets of iemand buiten mij wat ik denk te moeten controleren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het oneerlijk te vinden dat ik me fysiek niet eenvoudig kan ontlasten in iedere situatie of zelfs, in geen enkele situatie terwijl een ander doodleuk en overal naar de wc wandelt en zich ontlast.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn fysieke ontlasting.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te schamen voor mijn fysieke ontlasting, zowel voor als het komt en zowel voor als het uitblijft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te hebben besloten me niet zomaar fysiek te ontlasten maar hier een rol in te gaan spelen, in en als een beslissing tot afscheiding.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te beslissen om me af te scheiden van mijn fysieke functie tot ontlasten ten behoeve van me beter voelen dan een ander in en als de geest, zonder te zien, realiseren en begrijpen dat dit beter voelen tijdelijk is en dat dit leidt tot een fysiek slechter voelen wat weer leidt tot ook een slechter voelen in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het gevoel te hebben niet mee te kunnen komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het op te geven om mee te komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat het nooit meer goed komt met mijn darmen en dat ik de rest van mijn leven blijf struggelen met mijn ontlastingspatroon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het mijn schuld is dat ik moeite heb met ontlasten en dat dit een groot effect heeft op mijn fysieke ontlastingspatroon, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat er meerdere factoren een rol spelen en dat ik ‘erfelijk belast’ ben met bepaalde patronen die zich al in de familielijn fysiek gemanifesteerd hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te vinden dat ik dit gewoon op moet kunnen lossen en ondertussen niet te zien hoe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me moederziel en hopeloos alleen te voelen in dit patroon binnenin mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb erg lang te wachten met ondersteuning vragen en zelf eerst alleen net zolang door te gaan totdat ik het echt niet meer weet en dan pas uit te reiken naar een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat ik verzwelg in mezelf in het niet vragen van ondersteuning.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een gedachte in mezelf vast te houden ‘dat het toch geen zin heeft om hulp te vragen en dat een ander toch niet begrijpt wat ik bedoel’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te zouden willen dat iemand anders eens zou voelen hoe ik me elke dag fysiek ervaar en dan zou ik graag perspectieven horen hoe die ander het aan zou pakken of hoe die ander zich op zou stellen want ik weet het niet meer en misschien doe ik het wel helemaal verkeerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te vragen of ik me niet vreselijk aanstel en het erger maak in de geest dat het is en hierin mezelf weer gauw te onderdrukken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me helemaal vastgedraaid te ervaren in dit patroon in geest en fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te weigeren om uit te reiken naar een ander ter zelfondersteuning.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat die ander het toch niet weet dus wat heeft het voor zin om te vragen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken het beter te weten of eigenlijk, te denken het beter te moeten weten aangezien het mijn lichaam is, terwijl ik ook niet meer weet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat ik te laat ben/zal zijn en dat ik mijn lichaam kapot maak maar niet zo erg dat ik dood ga en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren te moeten leven met een kapot lichaam waarin iedereen meewarig naar me kijkt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me groot te houden omdat ik niet wil dat anderen meewarig naar me kijken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hetgeen ik als ondersteuning voor handen heb, niet volledig in te zetten in en als een gedachte als angst dat ik ‘later dan niets meer reserve heb’ voor als het later mis gaat, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik op deze manier de situatie in stand houd en voortzet tot dit moment van later en mezelf geen mogelijkheid of kans geef om hier nu doorheen te wandelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te wachten tot de ontlasting komt en als die niet komt, de hele dag te blijven wachten in en als de hoop dat het toch nog komt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te vragen hoe ik en we als mens zo verknipt geworden kunnen zijn en ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dit bizar te vinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het zo bizar te vinden dat ik er geen verantwoordelijkheid voor wil nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen verantwoordelijkheid te willen nemen voor bepaalde patronen aangezien ze ‘niet van mij zijn’, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat alles wat zich binnen mijn lichaam afspeelt, zich onder mijn verantwoordelijkheid bevindt, ongeacht van hoe en of het in eerste instantie is doorgegeven en/of overgenomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen verantwoordelijkheid te willen nemen voor hetgeen in mij is doorgegeven en/of hetgeen ik heb overgenomen en alleen verantwoordelijkheid te willen nemen voor wat ik zelf gecreëerd heb, zonder exact te kunnen onderscheiden wat ik heb overgenomen en wat ik gecreëerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me dom te voelen dat ik ogenschijnlijk eenvoudige patronen niet zelf zomaar stop en hier een tweede bij nodig heb om mee te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niks meer leuk te vinden en angst te ervaren om niets meer leuk te vinden en hier in depressie te belanden waardoor mijn darmen niet meer bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat mijn darmen niet meer bewegen als ik niets meer leuk vind of als oplossing weet, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat huist met oplossingen en voortstuwingen in en als de geest, ik mijn darm verkramp en vervorm in iets wat de darm misschien anders wil.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een gestoorde relatie op te bouwen met mijn dikke darm en de knijpbeweging.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te bemoeien met de knijpbeweging van mijn darm en hierin voort te duwen/te pushen, tot aan een punt waarin mijn darm stilvalt en juist niets meer doet om de eigen balans te hervinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb constant angst te ervaren voor het moment van stil vallen van mijn darm en dit zolang mogelijk uit te stellen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb tevens angst te ervaren voor een stoelgang die maar doorgaat waarin ik angst voor verlies van controle ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb voor het verkrijgen van een ervaring van controle in en als mezelf in en als de geest, mijn darm te zijn gaan controleren in de knijpbeweging en voortstuwing van de voedselbrij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het gevoel te hebben om de brij heen te draaien zonder precies te zien waar ik omheen draai.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb terecht te komen bij ‘het heeft toch geen zin’ waarin het lijkt dat ik het rondje gelopen heb zonder iets werkelijk op te lossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik iets op moet lossen of in moet zien en hier constant naar te zoeken, naar het ‘verlossende punt’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te zoeken naar het verlossende punt als naar de heilige graal en dit niet meer los te kunnen laten naarmate mijn darmen zich minder ontlasten en ik niet meer weet hoe ik hier in mijn lichaam aanwezig kan zijn aangezien ik een constante paniek en fysieke druk en ongemak ervaar zonder enige vooruitgang.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het niet vol te houden in dit punt van fysiek ongemak en het hierin op te geven en weg te gaan, de geest in.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het belachelijk te vinden dat mijn darm het niet gewoon doet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet werkelijk serieus te nemen dat reacties en gedachten in en als de geest, mijn lichaam en darmwerking zoveel kunnen beinvloeden terwijl ik tegelijkertijd wel weet dat het zo is, maar dit niet werkelijk, fysiek zie en dus is het een ‘weten’ maar niet volledig/absoluut toepassen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf vast te houden in een weten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik meer verantwoordelijkheid moet nemen omdat ik tot meer in staat ben, terwijl ik niet meer kan, zo moe ben van deze patronen in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te kunnen geloven dat ik kan en moet leven met zoveel afval binnenin mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb (een deel van) mijzelf in fysieke onschuld en expressie te hebben opgegeven voor een delen in en als de geest in seksualiteit en schoonheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te veroordelen voor het opgeven van (een deel van) mijn fysieke expressie voor een seksuele uitstraling in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb controle te ervaren over mezelf in seksuele/fysieke expressie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik het nooit meer goed kan maken met mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het pas goed is als mijn darmen naar behoren werken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet in en als mijn fysiek te willen leven als mijn darmen niet naar behoren kunnen functioneren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat mijn darmen niet naar behoren (kunnen) functioneren door mijn default-patronen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf de schuld te geven van mijn default-patronen en hierin te verharden naar mezelf toe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verharden naar mezelf toe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te ervaren alsof ik de enige ben die het zo moeilijk heeft met zichzelf en te denken dat ik hierin een uitzondering ben die het zichzelf extreem moeilijk maakt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te veroordelen dat ik het mezelf zo moeilijk maak en mezelf hierin op te geven in plaats van mezelf hierin te ondersteunen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het geen zin heeft om mezelf hierin te ondersteunen in en als een geloof dat ‘het toch niet lukt’ en mezelf zo vast te houden in een cirkel van ‘het heeft geen zin’ en ‘ik kan het niet’ en ‘ik weet het niet’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het me me niet zal lukken om mezelf te ondersteunen aangezien ik niet weet hoe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in en als een niet-weten, de mogelijkheid tot een lukken op te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat mijn darmwand het op een gegeven moment begeeft en de brei in mijn buikholte terecht komt door de enorme druk die op de verkrampingen in de darmwand ligt als de druk die normaal gesproken de brei via de anus naar buiten duwt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te ervaren als een failure, een mislukking in en als dit fysieke default-patroon, waarvan ik me realiseer dat dit een patroon is die ik via de vader-familielijn heb meegekregen/overgenomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te hebben geweten dat dit zo moeilijk zou zijn en het moeilijk te vinden om met een default-patroon op de achtergrond te leven waarin ik me niet kan ontspannen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik dit allemaal geheim moet houden en niet mag delen aangezien het een familiegeheim is, zonder te weten wat dit geheim eigenlijk inhoudt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geheimen te bewaren en hiermee akkoord te gaan zonder te weten wat de inhoudt ervan is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me in een constante ervaring van ‘ik doe het fout’ te bevinden als mijn darmen op spanning staan voortkomend uit een default-patroon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het me nooit gaat lukken om constant zo specifiek en gewaar te worden en/of zijn dat ik mijn darmen niet langer een default-patroon instuur en in plaats hiervan, mezelf te sturen in en als de adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik het nooit gedaan krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat mijn darmen het toch niet zullen gaan doen, ondanks dat ik mezelf zou stoppen in reactie en gedachten in en als de geest en dat het dus ‘geen zin heeft’.

Ik stel mezelf ten doel om hetgeen ik niet begrijp of waar ik niet uitkom in en als een reactiepatroon in en als mezelf, op skype uit te schrijven voor een perspectief van mijn buddy en zo stap voor stap te wandelen.

Ik stel mezelf ten doel om degene die de hoge darmspoelingen begeleidt, als en wanneer die plaatsvinden, haar om ondersteuning te vragen in het loslaat proces van de controlemechanismen aangezien dit haar specialiteit is en zij dit zelf gewandeld heeft en haar aanwijzingen te integreren in hoe ik het proces wandel.

Ik stel mezelf ten doel om door te gaan.

Ik stel mezelf ten doel me gewaar te zijn van de woorden ‘het heeft geen zin’ en ‘ik kan het niet’ en ‘ik weet het niet’ en mezelf hierin te vergeven en stoppen met deelname.

Ik stel mezelf ten doel me te focussen op het vergeven en stoppen met deelname in energetische ervaringen, alvorens correcties te willen doorvoeren of toepassen.

Ik realiseer me dat ik alles doe vanuit een ervaring van boosheid en verongelijking en dat ik hierin verhard.

Ik realiseer me dat ik focus op teveel buiten mezelf en te weinig op hetgeen in mijn directe leefomgeving plaatsvindt.

Ik realiseer me dat ik hetgeen in mijn directe leefomgeving plaatsvindt zie als ‘niet genoeg’.

Ik realiseer me dat ik me focus op hetgeen ik niet begrijp en geen directe invloed op heb ten aanzien van mijn darm zoals bijvoorbeeld de voortbeweging van de voedselbrij en hetgeen ik wel invloed op heb, zoals op de relatie met mezelf en wie ik ben in gedachten, gevoelens en emoties, laat ik liggen en neem ik geen verantwoordelijkheid in.

Ik stel mezelf ten doel me te focussen op hetgeen ik invloed heb in wie ik ben in gedachten, gevoelens en emoties en hier verantwoordelijkheid voor te nemen.

Ik stel mezelf ten doel om mijn focus op de voortbeweging van de voedselbrij in mijn darm en op de darmwerking zelf, te stoppen aangezien ik dit niet begrijp en aangezien mijn darm dit veel beter kan als ik me er niet mee bemoei in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel me te focussen op mijn directe leefomgeving, op huis, werk en relatie en verantwoordelijkheid te nemen voor wie ik ben hierin.

Ik stel mezelf ten doel mijn ervaring van boosheid en verongelijking te stoppen en mezelf hierin te vergeven en zo langzaam aan te verzachten ten aanzien van mezelf.

Ik stel mezelf ten doel niet teveel hooi op mijn vork te nemen en allereerst voor mezelf, mijn eigen lichaam en directe leefomgeving te zorgen.

———————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

 

 

 

 

 

 

Dag 569 – Nederigheid

Het woord nederigheid in het Nederlands wordt in mijn leefomgeving niet zoveel gebruikt, alleen binnen religie zie ik het voorbij komen. Ik ga het eerst eens opzoeken in het woordenboek:

Nederig:

1. laag bij de grond

2. onaanzienlijk, gering

3. bescheiden, deemoedig

De eerste definitie is erg bruikbaar: laag bij de grond.

Nederig als laag bij de grond oftewel, in zicht en overweging van en als het fysieke leven.

Als ik een definitie opzoek van deemoedig komt hierin nederig onderworpen naar voren en hierin is zichtbaar hoe het vaak wordt toegepast binnen een religie/het geloof als ‘onderworpenheid aan God’. Dit geeft ook direct de frictie aan in het woord nederigheid aangezien er energetisch een ongelijkheid in aanwezig is.

Onaanzienlijk wordt beschreven als niet in aanzien zijnde. Ook dit is een ‘dubieuze’ invulling waarin een polariteit aanwezig is. Niet kijken naar, geen geduld hebben met, niet waarnemen. Ik merk dat ik dit in mezelf vertaal als ‘niet de moeite waard’.

Hierin zie ik dat ik in de definitie van nederig een dimensie heb opgeslagen binnenin mezelf als ‘niet de moeite waard’. Waar ik dan tegenover een polariteit ga leven als ‘de moeite waard zijn’. Het woord ‘waard’ zit erin oftewel, een geldaspect als graadmeter of ik de moeite waard ben.

Dit geeft meer duidelijkheid voor mezelf waarom ik het woord nederigheid op een aantal gebieden niet geleefd heb waarna ik ‘mijn neus stoot’ en er achteraf in me opkomt: ik had meer nederig moeten zijn’.

Ik wilde mezelf meer waard maken, iets laten zien, iets ‘neerzetten’ zogezegd terwijl ik niet één en gelijk stond als wat ik probeerde neer te zetten doordat ik nog geen richting wist te geven aan de gerelateerde punten binnenin mij. Onvoldoende nederig ten opzichte van mezelf, niet laag genoeg bij de grond in overweging van mezelf als geheel en hierdoor een tegenovergestelde definitie levend van onaanzienlijk als ‘aanzienlijk’ – in aanzien willen zijn.

Betekent dit dat ik iets ‘fout’ gedaan heb? Nee, het betekent dat ik een aantal dimensies binnenin mezelf geopend heb en zichtbaar heb gemaakt waarin meer begrip als zelfvergeving en zelfverandering nodig is zodat ik mezelf leer richting geven in en als gelijkheid met wat ik tegen kom.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb nederig te vertalen en leven als ‘onaanzienlijk’ en in afscheiding van mezelf en te proberen ‘in aanzien te komen’ om mezelf hierin te ‘corrigeren’ wat geen werkelijk corrigeren is maar een uitbalanceren door een polariteit er tegenover te stellen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb nederig te leven als ‘laag bij de grond’ in realistische overweging van mezelf als geheel, inclusief de invloed van mijn eigen programmeringen in en als het geestbewustzijnssysteem en de beperkingen hierin die gedeprogrammeerd kunnen worden door en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken in polariteit ten aanzien van de programmering in en als het geestbewustzijnssysteem als de stelling ‘je kunt een aap geen kunstjes leren’ (of iets dergelijks) tegenover een stelling als ‘dat alles mogelijk is/moet zijn’ aangezien ik de stelling ‘je kunt een aap geen kunstjes leren’ niet acceptabel vind alsof het niet mogelijk is om iets te leren wat voorbij de programmering ligt en brengt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat iets in één keer moet lukken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik gefaald heb als iets niet meteen lukt en een ander het overneemt, in en als de gedachte ‘dat een ander nu nog steeds denkt dat je een aap geen kunstjes kunt leren’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb iets te proberen te bewijzen naar een ander toe als dat de stelling niet klopt vanuit een uitgangspunt van zelfzucht en hierin mezelf als geheel onvoldoende in overweging te nemen, waardoor ik een ervaring van falen in en als mezelf creëer doordat ik niet voldoe aan wat ik mezelf voorhoud.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een ervaring van falen in en als mezelf te creëren door mezelf iets voor te houden en mezelf niet in overweging te nemen als geheel, door participatie in en als een gedachte (dus in afscheiding van mezelf) dat ik iets moet bewijzen voor een ander dat iemand in staat is te veranderen welke ik gebruik om mijn punt van zelfzucht in stand te houden, in plaats van voor en als mezelf te zien, realiseren en zo bewijzen hoe zelfverandering werkelijk kan plaatsvinden vanuit een uitgangspunt van nederigheid als ‘laag bij de grond’ in eenheid en gelijkheid met en als het fysieke leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de invloed van geld (en dus van de geest) onvoldoende in overweging te nemen waardoor er altijd druk en haast is aangezien ‘tijd is geld’ en geld op de eerste plaats komt en leven op de tweede plaats en de verandering in en als leven niet plaats zal vinden zolang er onvoldoende geld is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een ervaring van ‘onmogelijkheid’ te hebben opgeslagen in het kip en het ei verhaal waarin verandering onmogelijk lijkt aangezien wereldverandering en individuele verandering in elkaar haken en elkaar beïnvloeden waarin ik tegenover deze ervaring van onmogelijkheid bepaalde aspecten over het hoofd zie en de verandering eenvoudiger te projecteren in en als de geest zonder mezelf als hoe ik besta in en als deze geest als in overweging te nemen en vervolgens te proberen om deze projectie te leven en als dit dan niet (geheel) lukt, een ervaring van falen te creëren, opnieuw in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf bezig te houden met ervaringen in en als de geest om energie te genereren in plaats van hier aanwezig te zijn in nederigheid, laag bij de grond in overweging van alles en iedereen, binnenin en buiten mezelf.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in een ervaring van ‘falen’ of mislukken, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik een verwachting gecreëerd heb voor mezelf in en als de geest in en als een geloof dat ik iets zou moeten kunnen of ergens aan zou moeten voldoen zonder dat ik praktisch geleerd heb hoe mezelf hierin richting te geven en toe te passen.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met deelname in een ervaring van falen of mislukken.

Ik stel mezelf ten doel te zien of het binnen mijn fysieke en praktische mogelijkheden ligt om de toepassing te leren die ik nodig heb om een bepaalde taak te volbrengen.

Ik stel mezelf ten doel om de twijfel die opkomt voordat ik iets ga doen, volledig te onderzoeken en te zien waar ik me bevind in een uitgangspunt van eigenbelang/zelfzucht waardoor ik geen helder zicht heb in overweging van mezelf als geheel waarin ik verantwoordelijkheid neem voor mezelf in dit uitgangspunt met toepassing van zelfvergeving en zelfcorrigerende uitspraken.

Ik stel mezelf ten doel om mezelf nederig als laag bij de grond voort te bewegen en te vertragen in overweging van mezelf als geheel als wezen dat nog geïntegreerd is met mezelf als geestbewustzijnssysteem, in en als het fysiek.

Ik stel mezelf ten doel de projecties in en als de geest te stoppen en in de fysieke realiteit te zien waartoe ik in staat ben en hoe ik mezelf kan verbeteren in overweging van mezelf als leven en hier vandaan in overweging van al het leven in en als het fysiek en mezelf zo stap voor stap en zelfvergeving voor zelfvergeving te gronden en ‘laag bij de grond’ te bewegen in nederigheid.

Ik stel mezelf ten doel mijn fysieke realiteit  – zowel mijn lichaam als mijn relaties en leefomgeving – te gebruiken als cross-referentie-punt van de effectiviteit van mijn toepassing van zelfvergeving en zelfcorrecties en uiteindelijk de verandering in en als het fysiek en mezelf hierin bij te sturen en verantwoordelijkheid te nemen voor de conflicten als ongelijkheid in en als mezelf, iedere keer opnieuw tot in preventie van de conflicten in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel vrede te maken met het feit dat (innerlijke) conflicten als ongelijkheid zich aandienen en dat het ‘niet leuk’ is om hier doorheen te bewegen.

In een volgend blog zal ik dit laatste punt verder onderzoeken om inderdaad tot vrede te komen met dit punt, wat nu nog niet zo is.

 

The Spirituality of the Snail – Part 1

*

Humble, Considerate & Godhood – Reptilians – Part 271

Redefining Humble & Considerate – Reptilians – Part 272

*

Mislukking in relatie tot de ZIEL – Bernard Poolman

—————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

 

Dag 567 – Me beter voelen, is dit nodig?

Ik zie mezelf regelmatig in gedachten gaan over anderen om mezelf beter te voelen. Het is ondersteunend om hierbij te weten dat de geest/de mind zo is geprogrammeerd, dat ik in en als de geest dingen zoek ter vergelijking zodat ik mezelf beter kan voelen en hierin energie kan genereren. Overigens houd ik mezelf hiermee direct ‘voor de gek’ aangezien hieronder een negatieve ervaring aanwezig is in vergelijking met iets of iemand buiten mezelf waardoor ik me slechter voel en van hieruit, zoek ik naar iets in vergelijking om me beter te voelen. Hiervoor ‘gebruik’ ik andere mensen in mezelf in en als de geest om negatieve gedachten over aan te maken, feitelijk om in mijn geest, de ander ‘af te kraken’ zogezegd en dus ‘neer te halen’. Dat is geen oplossing, de oplossing is om mezelf ‘neer te halen’, letterlijk, de geest uit, het fysiek in. In het fysiek bestaan geen vergelijkingen, het fysiek bestaat in en als gelijkheid.

Met kerst had ik het er met iemand uit de familie over dat ik niet begreep hoe een lichaam van 50 kilo evenveel voedingsstoffen nodig heeft dan iemand van 100 kilo. Althans, niet exact evenveel maar zeker niet ‘de helft’ zoals het gewicht zou doen vermoeden. Zij bracht naar voren – het familielid heeft biologie gestudeerd dus dat kwam goed van pas – dat er een formule is die dit verklaart. Hoe bij een heel klein organisme zoals bijvoorbeeld de muis, de stofwisseling veel sneller gaat dan bijvoorbeeld van een olifant en dat de muis in verhouding dus meer voeding tot zich neemt dan de olifant. Het lichaam van de muis moet namelijk nog steeds al de fysieke processen uitvoeren en deze hebben brandstof nodig om de fysieke energie hiervoor te produceren. Deze formule geeft een berekening aan waarin dit naar voren komt. Dat is de gelijkheid die in het fysiek bestaat. Het is geen berekening van 1 op 1, dus een olifant eet niet even zoveel meer dan de muis als zijn gewicht doet verwachten, dat zou een enorme hoeveelheid zijn. Het is een benadering in gezond verstand die in een formule te plaatsen is en via deze formule wordt de gelijkheid van de – uiterlijk zeer verschillende organismen – duidelijk in en als het fysiek.

Allometry – Wikipedia

Kleiber’s law – Wikipedia

Metabolic pdf

Ik zie nu dat ik gedachten ga produceren in en als de geest om me beter te voelen door de ander ‘te verminderen’ in en als mijn gedachten, dat ik dit doe als ik in eerste instantie iets heb aangenomen, iets geloofd heb in en als de geest, in ongelijkheid, ofwel aangeleerd in de opvoeding ofwel bewust aangenomen – beiden leiden tot hetzelfde doel ten behoeve van mezelf om me beter te voelen in en als de geest. Om deze aanname, dit geloof te blijven handhaven, moet ik op iets of iemand buiten mezelf blijven projecteren alsof het ‘de schuld’ van diegene is dat ik dit ooit heb aangenomen of geloofd heb en zo, in plaats van in te zien dat hetgeen ik heb aangenomen een fabel is, kan ik de ongelijkheid binnenin mezelf, ten aanzien van iets of iemand buiten mij, in stand houden en heb ik een bron van ongelijkheid, van conflict, van + en – binnenin mij waartussen ik heen en weer kan bewegen om energie te genereren binnenin mezelf. Dit is echter geen fysieke brandstof, dit heen en weer bewegen vindt plaats in en als de geest en hiervoor gebruik ik juist mijn eigen fysieke lichaam als brandstof om deze gedachten en hierop volgend, gevoelens en emoties te produceren, oftewel, ik brand mezelf, mijn eigen fysiek op.

De oplossing is dus om in mezelf te zien wat het is dat ik heb aangenomen, waarom ik dit heb aangenomen, wat voor energie dit activeert en genereert in en als mezelf, of hier herinneringen aan verbonden zitten en bij wie of wat deze herinneringen geactiveerd worden en wat het dan is dat dit activeert. Op al deze bevindingen pas ik zelfvergevingen toe en van hieruit maak ik zelfcorrigerende uitspraken om mezelf een nieuw script te geven, deze keer in gelijkheid in en als het fysiek, welke ik vervolgens kan gaan leven en testen in mijn fysieke werkelijkheid om te zien of ik effectief ben geweest in dit proces en om bij te stellen waar ik nog vasthoud aan illusies.

We hebben nogal wat zaken aangenomen en geloofd in en als de geest, dit is hoe we grotendeels zijn opgegroeid en dit hebben we in detail opgenomen binnenin en als onszelf. Dus het is een heel proces om door te wandelen, specifiek, gedetailleerd, dag voor dag.

Het is niet nodig om mezelf beter of slechter te voelen dan iets of iemand buiten mij en het komt voort uit een onzekerheid binnenin mij. De onzekerheid die ontstaan en feitelijk bevestigd is door zoveel onwaarheden die ik heb aangenomen en geloofd, natuurlijk word ik daar onzeker van, het zou vreemd zijn als dit niet zo was. Ik kan er een valse zekerheid tegenover zetten, in en als het geloof van alles wat ik heb aangenomen, echter hieronder, diep verstopt bevind ik me dan nog steeds in onzekerheid over wie ik nu eigenlijk ben binnen al deze illusies en onwaarheden. Dat is geen leven.

Dus pas als ik de aannames binnenin mijzelf ontmantel, vergeef en corrigeer in en als mezelf, stel ik mezelf in staat om in zekerheid op te staan, dan ben ik zeker over wie ik ben in ieder moment, ten aanzien van al deze aannames, onafhankelijk van wie of wat er tegenover me staat, dan heb ik het niet meer nodig om valse zekerheden ten toon te spreiden en ook niet om in onzekerheid te blijven bestaan. Dan kan ik staan in wie ik ben in de formule van de fysieke gelijkheid die in al het leven aanwezig is. Als iedereen dit doet en gaat doen, zal de wereld er heel anders uitzien en is het niet meer nodig om een olifant ‘beter’ te vinden dan een muis of om een mens ‘meer waard’ te vinden dan een dier.

Desteni I Process Lite (met Nederlandse vertaling)

Heaven’s Journey to Life – Timeline

——————————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 555 – Angst voor Demonen

De Eqafe serie Demons in the Afterlife heeft me ondersteund om mijn vroegere angsten voor ‘demonen’ te onderzoeken en degene die in de interviews spreekt, Mykey, is er één waar ik graag naar luister (en velen met mij). Ik ervaar alsof ik diep van binnen aangeraakt wordt, wat betekent dat er iets in mij geraakt of geopend wordt waarvan ik me heb afgescheiden in en als mezelf.

In mijn jeugd, zes jaar oud, ben ik via en met een vriendinnetje ‘geesten’ gaan oproepen en dit werkte, in zoverre dat er werkelijk beweging was in het glas en er antwoorden kwamen op vragen. Tevens kwam een eenvoudige ja-nee vraag over het winnen van een korfbalwedstrijd niet uit, wat dan direct de antwoorden in twijfel trekt. Ik heb dit korte tijd gedaan, met een vriendinnetje en een paar keer alleen waarbij het vriendinnetje een aantal ‘regels’ aanhield en zo is er eigenlijk nooit iets vervelends gebeurd. Wel zijn er in die tijd verhalen de ronde gegaan over mensen die ‘bezeten’ werden en met een ‘demon’ in zich, bijvoorbeeld van de trap vielen. Dit is iets waarvoor ik gedurende een groot deel van mijn leven angst heb ervaren en ik heb me verder afzijdig gehouden van praktijken zoals glaasje draaien en andere spelletjes met ‘onzichtbare krachten’. Van tijd tot tijd was ik erg bang in het donker als ik alleen thuis was en er waren ook tijden dat ik er niet aan dacht. Later toen ik ‘op mezelf’ woonde was er af en toe de angst en op een gegeven moment kwam er een soort van ‘vertrouwen’ dat als er iets zou moeten gebeuren, dit al wel gebeurd zou zijn en dat was niet zo en zo begon ik het wat meer los te laten. Toch herinner ik het me als een gegeven wat mijn hele leven ‘bij me’ is geweest. Ik heb het als kind nooit gedeeld met bijvoorbeeld mijn ouders en heb vanaf jonge leeftijd deze onduidelijkheden binnenin mijzelf bewaard en zo ook de angst. Op latere leeftijd heb ik hier wel e.e.a. in onderzocht maar tot aan mijn participatie binnen Desteni, geen werkelijke, volledige duidelijkheid in gevonden.

Sinds de opening van het portaal in 2004 is er veel veranderd en is de gehele demonenwereld ‘gestopt’ in en als het proces van zelfvergeving en Mykey wandelt hierin als voorbeeld in de interviews. Het feit dat het niet meer bestaat als zodanig haalt voor mij deze angst weg als ‘angst voor het onzichtbare’. Deze angst bestond er ook aangezien ik er geen ‘vat’ op had, ik had geen idee wat ik zou moeten doen als er bijvoorbeeld een verschijning geweest zou zijn. Dit ‘geen idee’ hebben maakte dat ik me er afzijdig van heb gehouden, wat heel praktisch is aangezien iets opzoeken en uitlokken van de voor mij onzichtbare wereld die destijds bestond, waarin ik mezelf geen richting kon geven en er niemand was die hierin helderheid kon geven, dat is geen goed idee zogezegd. Ik heb me hierin min of meer ‘afgesloten’ voor ‘hemelse verbindingen’ buiten mij wat me tegelijkertijd in een proces van introspectie heeft gebracht vanaf jonge leeftijd. Het heeft echter ook voor angst, want onbegrip gezorgd in mezelf aangezien ik geen volledig zicht had op hoe dit bestaan in elkaar steekt en ik alleen en voornamelijk binnen de structuren van het geestbewustzijnsysteem kon zien en bewegen.

Het leren kennen van deze wereld, van Mykey als vroegere ‘demon’ werkt hierin ‘helend’ en in de interviews wordt duidelijk hoe er een ogenschijnlijke scheiding was aangebracht in het ‘hemelse bestaan’ waarin de demonen feitelijk werden buitengesloten zonder enige ondersteuning om hen uit de traumatische ervaring te halen waarin ze waren blijven hangen in en als de geest bij overlijden en hierbinnen afhankelijk waren van mensen voor hun ‘energetische kracht’. Stel je eens voor hier zelf in te blijven zitten en te worden buitengesloten, wie zou zich niet ‘demonisch’ gaan gedragen oftewel, bezig op jacht naar ‘energetische ervaringen’. (Komt je bekend voor? Lijkt verdacht veel op hoe wij ons als mens gedragen!).

Luister naar de verhalen van Mykey en de helderheid en inzichten die hij heeft opgedaan binnen deze ‘buitengesloten’ hoedanigheid waarin er geen of weinig afleiding en verblinding was van de illusie van ‘Het Witte Licht’. Feitelijk zijn zij juist de eersten waar de weg tot heling, tot heelheid in het hemelse bestaan, mee begonnen is. De ‘laatsten’ zullen de ‘eersten’ zijn.

Wat er nu als ‘demonen’ bestaat op aarde, dat is de afgescheidenheid binnenin onszelf als gedachtenstructuren. Als er door bijvoorbeeld een zogenaamde ‘helderziende’ tegen je gezegd wordt dat je ‘demonen om je heen hebt’, dan weet je dat er gedachtenpatronen om je heen aanwezig zijn waarvan je je hebt afgescheiden en die een ‘eigen leven’ zijn gaan leiden als ‘losstaande’ gemanifesteerde structuren. De helderziende die spreekt over demonen als dat ze nu nog bestaan, die ziet niet werkelijk helder. Wie werkelijk helder ziet, zou zien dat er iets veranderd is sinds de opening van het portaal. Wie vasthoud aan het concept van demonen is bezig te zien in de geest, de mind en kijkt alleen binnen deze gemanifesteerde structuren zonder hieraan voorbij te zien in hoe het bestaan werkelijk in elkaar zit en hoe wij als mens werkelijk in elkaar steken. Het is niet volledig en hierdoor, niet kloppend en dus, kan er geen volledige helderheid gegeven worden en alleen als er volledige en heldere informatie wordt gedeeld, is men zelf in staat om volledig verantwoordelijkheid te nemen voor zelf als hoe we bestaan en hier vandaan, het bestaan op aarde als geheel.

Het ‘demonische’ als het ‘leven via energetische ervaringen’ – dus via emoties en gevoelens die voortkomen uit gedachten – dat is iets voor ieder voor zich om in en als zelf te stoppen, in te zien, zelf te vergeven en uiteindelijk te veranderen tot een leven in aanwezigheid in en als het fysiek, in eenheid en gelijkheid als (dus in overweging van) al het leven.

Voor veel meer en gedetailleerde informatie over demonische bezetenheid en ondersteuning hierin, zie:

Demonology (Engelstalig)

——————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 543 – Een Cursus in Wonderen of Een Cursus in Leven?

Er komt een vraag naar voren over het verschil tussen het toepassen van hetgeen aangereikt wordt in Een cursus in wonderen’ en hetgeen aangereikt wordt in Desteni.

Ik heb zelf niet deel genomen in de materie van een cursus in wonderen en heb een stukje tekst erbij gepakt die geschreven staat in Wikipedia (klik op het woord wikipedia voor de link):

Een Cursus in Wonderen bevat concepten uit vrijwel alle grote Westerse en Oosterse religies en levensfilosofieën. De tekst beweert dat het kosmische veld dat Liefde of God wordt genoemd, het enige is dat echt bestaat. De tekst beweert dat de fysieke wereld van materie een projectie is van de geest. De geest heeft de ratio en de zintuigen gemaakt om de projectie echt te doen lijken.^[8] De tekst beredeneert hoe de individuele geest, die door God is geschapen naar Zijn evenbeeld, dus als bewustzijnsveld van pure Liefde, met de kracht om zelf te scheppen en met een vrije wil, de gedachte kreeg dat hij losstaat van zijn Schepper en derhalve zou kunnen scheppen los van God. Dit creëerde de angst voor God en de ervaringen van schuld en zonde. Volgens de tekst is de geest deze angst, schuld en zonde gaan projecten op andere denkgeesten om zo de illusie hoog te houden dat ze zelf zonder zonde, zonder schuld, zonder angst, dus zelf God is. Deze projectie, die het boek ‘ego’ noemt, resulteert in het voortdurend veroordelen van mensen, gebeurtenissen en stemmingen.

De Cursus in Wonderen neemt de lezer stapsgewijs mee in hoe deze projectie ongedaan kan worden gemaakt door het beoefenen van vergeving, dat wil zeggen vergeving met in het achterhoofd dat schuld en zonde alleen als illusies bestaan en er dus in feite niets te vergeven valt. Vergeving als concept wordt gebruikt om de eigen denkgeest op een vriendelijker manier (vrij van oordelen) naar de fysieke wereld te laten kijken en overeenkomstig te handelen en te leven. In het boek wordt de dag des oordeels dan ook uitgelegd als de laatste dag dat een denkgeest over wat dan ook oordeelt. De tekst beredeneert dat iedereen die het pad van vergeving beoefent, deze dag jaren dichterbij brengt.^[9]

*

In de tweede zin hierboven wordt geschreven dat ‘het kosmische veld dat Liefde of God wordt genoemd, het enige is dat echt bestaat’.

Dit duidt meteen het verschil aan – het verschil is aanwezig in het uitgangspunt, het grondbeginsel. Het kosmische veld dat Liefde of God wordt genoemd wordt door vrijwel alle zogenaamde spirituele stromingen benoemd als ‘het enige werkelijke’. Hierbij is nooit werkelijk onderzocht wat Liefde of God dan precies inhoudt. Dus in de spirituele stromingen, wordt iets dat we nooit werkelijk onderzocht hebben, tot werkelijkheid gemaakt.

Hierna wordt genoemd dat de fysieke wereld van materie een projectie is van de geest. Hier wordt wederom een verschil in uitgangspunt of grondbeginsel benoemd. Dat wat werkelijk is. Zoals het hier omschreven staat, is de fysieke wereld dus geen werkelijkheid maar een projectie.

Bij Desteni is het uitgangspunt de fysieke wereld als datgene wat werkelijk is. Substantie. Het kosmische veld dat Liefde of God wordt genoemd, is wat we tot werkelijkheid hebben gemaakt. Echter, in alle spirituele stromingen wordt ervan uitgegaan dat Het kosmische veld dat Liefde of God is, hetgeen is wat ‘Goed’ is zonder verder te zien wat Liefde of God als het Kosmische veld, werkelijk inhoudt. En juist door dit steeds als uitgangspunt te nemen en als iets om ‘naar te streven’, gaan we voorbij aan de fysieke wereld hoe die bestaat en hoe die in creatie is gebracht.

bij Desteni wordt tot in detail beschreven en aangereikt wat het kosmische veld dat Liefde of God is, nu eigenlijk inhoudt. En dit kosmische veld – dit bewustzijnsveld – daarin zit juist de polariteit gevangen en dus door ons constant in dit kosmische veld te bewegen, in en als de geest; immers – we weten niet wat het is en dus, kunnen we ons er niet fysiek in bewegen maar alleen maar iets bij voorstellen, dus zijn we aanwezig in en als de geest. Door hierin constant aanwezig te zijn, in de polariteit, blijven we deze polariteit creëren en manifesteren in de fysieke wereld. En zolang we onze focus niet verplaatsen naar de fysieke wereld en werkelijk gaan zien wat we dan eigenlijk aan het creëren zijn, zal er niets veranderen en blijven we de polariteit manifesteren in en als het fysiek.

Het kosmische veld dat Liefde of God is, bestaat in en als polariteit. Dus ongelijkheid.

Dus wat creëren we in deze wereld? Ongelijkheid voortkomend uit de polariteit van het kosmische veld dat Liefde of God is.

Dan zijn wij, zoals genoemd, naar Zijn evenbeeld (van Liefde als God) geschapen. Dus, in en als polariteit, in ongelijkheid. Bij Desteni noemen we dit de Mind of in het Nederlands vertaald, de Geest. In en als de Geest zijn wij geschapen naar het evenbeeld van God als Liefde. Echter, dit is dus ‘niet zo best’ want het is niet het beste voor alles en iedereen, aangezien we net gezien hebben dat dit kosmische veld dat Liefde of God is, bestaat in en als polariteit en hierin altijd ongelijkheid creëert. Oftwel, winnaars en verliezers.

Er wordt niet verder gezien dan dit. En dat is waar Desteni verder gaat.

Ja, we zijn in en als het evenbeeld van God of Liefde geprogrammeerd in en als de Geest (of de Mind). Echter dit is niet wie we werkelijk zijn. We zijn wezenlijk niet de geest, de geest is een programma dat in ons fysieke lichaam is ingebouwd, door die fantastische God of Liefde waar iedereen zo ‘vol’ van is. Ons wezen is wie we zijn (een wat abstract begrip aangezien het onderdrukt is in en als onszelf en we niet weten wie we wezenlijk zijn) en de fysieke substantie is hetgeen dat werkelijk is en waarin en waaruit alles en iedereen bestaat. Hierop hebben we inderdaad onszelf in en als de geest geprojecteerd en we nemen het fysieke leven waar via onze geest, dus via interpretatie in polariteit. Het Oordeel. We kunnen niet zien wat werkelijk is zolang we door deze gepolariseerde bril in en als onze fysieke ogen zien. Echter zodra we ons werkelijk realiseren dat alles wat we zien, niet werkelijk is doordat we kijken door een programma, kunnen we leren hier doorheen te gaan zien. Het is dus niet zo dat het fysieke niet werkelijk is – het is zo dat hetgeen wij zien en waarnemen met onze zintuigen, over het algemeen een interpretatie is, in en als de Geest, dus een waarneming door middel van het programma. Het is echter niet de bedoeling om dan hetgeen dat WEL werkelijk is onder onze eigen projectie, af te doen als ‘onwerkelijkheid’. Zo houden we opnieuw onszelf in stand in en als een illusie in en als de Geest. We zien niet voorbij onze eigen programmering.

Programmering. Hier is een andere woordkeuze aanwezig die van essentieel belang is – het woord programmering. We zijn GEPROGRAMMEERD naar het evenbeeld van God of Liefde. Dat maakt het geheel direct een stuk minder aantrekkelijk om naar te streven. Want we weten allen wat een programma is doordat we zoveel met computersystemen werken. Een programma kennen we als computersysteem. Met de mens is het niet anders. We bestaan uit een fysiek lichaam en hierin zit ons wezen, echter in dit fysieke lichaam is een computersysteem geïnstalleerd – door die geweldige God of Liefde die we nooit werkelijk onderzocht hebben en dus niet kennen – en ons wezen is in dit systeem of programma geïntegreerd en vormt hierin het Bewustzijn. Hierdoor is het Gewaarzijn van ons wezen in en als eenheid en gelijkheid met en als het Fysiek, verschoven naar het Bewustzijn in polariteit in energie in en als de Geest.

Willen we werkelijk God als Liefde leren kennen? Het enige dat we hoeven te doen is onszelf werkelijk leren kennen. Onder ogen zien wie we werkelijk geworden zijn en wat we dagelijks leven en creëren. Om te zien wat we dagelijks leven en creëren, hoeven we alleen maar een blik om ons heen te werpen en 1x naar het journaal te kijken. Voila, zie hier Gods Geschapen Evenbeeld. Dat wat hier fysiek aanwezig is, is hetgeen we dagelijks leven en creëren. En we blijven maar geloven dat God of Liefde ‘Het beste met ons voorheeft’.

We kunnen Gods evenbeeld natuurlijk ook heel eenvoudig binnenin onszelf aanwezig zien. We hoeven maar naar onze eigen gedachten te kijken om te zien wat we dagelijks toestaan in en als onszelf, waar we in participeren. We denken misschien dat dit geen invloed heeft op de buitenwereld, echter als we het voorbeeld van creatie nemen zoals ook genoemd in veel spirituele stromingen, zien we dat we datgene creëren wie wij zijn in gedachten, gevoelens en emoties.

Hier moet dus mee gewerkt worden als we onszelf willen veranderen en de wereld willen veranderen. Zoals genoemd, is het essentieel om in te zien dat we in en als een Programma leven. En een programma, dat is geïnstalleerd. Hetgeen dat geïnstalleerd is, kan gedeleted worden. En dat is wat we doen met behulp van zelfvergeving. Als we echter niet exact weten wat het is dat we vergeven – onszelf in hoe we bestaan in en als dit programma, dit evenbeeld van polariteit als het bewustzijnsveld of kosmische veld dat God of Liefde is oftewel, in en als de Geest – dan kunnen we niet specifiek en werkelijk verwijderen wat we in en als deze polariteit manifesteren. Dus het is van werkelijk belang DAT WE WETEN WIE GOD OF LIEFDE IS AANGEZIEN WE ALS ZIJN EVENBEELD GESCHAPEN/GEPROGRAMMEERD ZIJN.

In de tekst van een cursus in wonderen zie ik staan dat de individuele geest die door God geschapen is (…) de Gedachte
kreeg dat hij losstaat hiervan. Echter, de afscheiding is hiervoor al aanwezig, namelijk in en als de aanname dat we deze individuele geest die door God geschapen is, zijn. Dus feitelijk komt er hier een gedachte over een bestaan in gedachten in en als de geest dat ego genoemd wordt. Als we dit als uitgangspunt nemen, zullen we nooit voorbij onszelf /ons bestaan in en als deze individuele geest zien en dus, hetgeen we niet zien/niet voorbij zien, zullen we laten bestaan, aangezien we het Niet Zien of zelfs denken dat Dit Is Wie Ik Ben. En dat is exact de gehele illusie die bestaat, zoals God of Liefde het geschapen heeft.  Laten we hem Anu noemen. We laten onszelf bestaan in en als de Illusie van de Geest als ‘dit ben ik’.

Hetgeen dat we werkelijk dienen te vergeven, is juist datgene wat we nooit gezien hebben. En zo valt er een heleboel te vergeven. Schuld en zonde bestaan niet alleen ‘als illusies’; we hebben schuld en zonde als afscheiding van onszelf als leven – dus ongelijkheid –  gemanifesteerd in de fysieke wereld en zo is het werkelijkheid geworden, binnenin onszelf en buiten onszelf. In de tekst van Een Cursus in Wonderen wordt voorbij gegaan aan hoe de illusies in en als fysieke wereld gemanifesteerd zijn en werkelijkheid zijn (geworden). Dit komt, omdat de Geest (het evenbeeld van God of Liefde) als het uitgangspunt als enige werkelijke wordt gezien in plaats van de Fysieke Substantie. Er valt niets te ‘oordelen’ – dat zou alleen een nieuwe laag van polariteit creëren – maar er valt een heleboel te vergeven als datgene wat we hebben toegestaan en geaccepteerd hebben in en als een bestaan in en als de geest in oordeel (waarin de oordelen bestaan uit onze gedachten en hieruit volgend, onze gevoelens en emoties).

Zo kan ik natuurlijk mijn medemens vergeven volgens de richtlijnen van Jezus – ‘zij/wij weten niet beter’- echter als ik niet zie hoe en dat ik hetgeen ik buiten mij vergeef, opnieuw direct creëer door niet te vergeven (dus verwijderen) wie ik ben geworden in en als deze Individuele Geest als Evenbeeld van God als Liefde, dan zal er niets veranderen. De Cirkel van Creatie blijft in stand. En dat is nu precies zoals die ‘mooie’ God als Liefde het heeft opgezet in ‘zijn’ kosmische veld. Hij heeft de mens zo geprogrammeerd, waardoor we zelf deze polariteit, dus ongelijkheid blijven manifesteren en creëren. En in en als deze polariteit, creëren we energie (+ en – ) en dus, houden we dit kosmische veld dat Liefde of God is, zelf in stand. We houden God of Liefde in stand. Gelovende dat dit hetgeen is wat Werkelijk is en Wie Wij Werkelijk Zijn. Halelujah.

Willen we werkelijk onszelf veranderen en hiermee onze werkelijkheid, dan dienen we deze polariteit – als evenbeeld van God of Liefde – in en als onszelf te stoppen. We dienen onszelf dus te vergeven voor wie we zijn (geworden). Hierin stoppen we de afscheiding in en als onszelf, ons wezen kan zich ‘losmaken’ van deze fusie in en als de geest en in en als ons fysiek tot geboorte komen. In eenheid en gelijkheid met en als onszelf als Leven in en als het fysiek. Dus we laten onszelf als Leven in en als het fysiek geboren worden. Zo komen we tot Leven. Door onze programmering in en als de Geest, te stoppen en zelfvergeven. Als we dit programma verwijderd hebben moet er natuurlijk een nieuw script komen, opgebouwd uit Levende Woorden om Leven te creëren en manifesteren in en als het Fysiek op aarde. Leven dat bestaat in Eenheid en Gelijkheid als wat het Beste is voor Al het Leven. En Eenheid en Gelijkheid kan pas ontstaan als…de polariteit gestopt is. Als we onze programmering gedeleted hebben. Met dit nieuwe script in woorden en met en als deze levende woorden – vrij van energie/polariteit als gedachten, gevoelens en emoties –  dienen we te leven, in en als het fysiek, als Fysiek Bewijs van onze verandering, want pas als we het fysiek geleefd en dus, gemanifesteerd hebben, is er een werkelijk fysiek aantoonbare verandering aanwezig als wat het beste is voor alles en iedereen.

De overeenkomst met een cursus in wonderen is dus zeker aanwezig in de omschrijving over hoe we oordelen. We zitten feitelijk gevangen in ons eigen oordeel als interpretatie van de fysieke werkelijkheid, we zijn een wandelend oordeel. Echter het is essentieel om voorbij de balans te zien van het kosmische veld dat God of Liefde is als we werkelijk onszelf en deze wereld willen vergeven en veranderen. Het kosmische veld bestaat namelijk in en als dit oordeel in polariteit en dient dus feitelijk zichzelf te Stoppen te bestaan om tot Leven te komen. Aangezien wij bestaan in en als dit kosmische veld, in oordeel, in polariteit, naar het evenbeeld van God als Liefde in en als de Geest, dienen we dus onszelf te stoppen te bestaan in en als het Programma zoals we onszelf Altijd Gekend Hebben. En dat is zoals iedereen zich voor kan stellen, het moeilijkste wat er is. En toch is het te doen. Al zullen en kunnen we dat pas zien als het gedaan is.

Dit proces vindt plaats in een constante en consistente toepassing van Zelfreflectie, Zelfoprechtheid, Zelfvergeving en Zelfcorrectie. Zoals de Levenskracht. Zacht en tevens gedisciplineerd en doorgaande totdat het gedaan is. De natuur en de dieren zijn ons Levend voorbeeld. Als we het woord Wonderen hier willen gebruiken, dient het ontdaan te worden van de energetische lading in en als de geest totdat het één en gelijk is aan Leven. En zo, wordt het Een Cursus in Leven.

Desteni I Process Lite

(Lite is gratis en ook in het Nederlands)

Desteni I Process Pro

Destonian Wiki

The Emerge of Anu

Atlanteans – The Beginning

Sleutelbegrippen

(zie index-sleutelbegrippen)

Het Ontwerp van Liefde

Liefde als Bewustzijn

Liefde als Expressie van Leven

Jezus

In Stilte Lijden we

Dag Des Oordeels

————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 537 – Transitiefase: mezelf in twijfel trekken

Als ik wil gaan delen over mijn proces in relatie tot mijn fysiek, de fysieke ongemakken en hoe ik dit gewandeld heb en wandel en er komt een dag waarin ik mijn fysieke feedback niet begrijp en in ongemak verkeer, komen er direct gedachten en ervaringen omhoog dat ik het nog niet kan gaan delen omdat ik er zelf nog niet uit ben. Hierin valt volledig in het water – het woelen der emoties – wat ik al wel gewandeld heb en feitelijk is het een manier om mezelf te saboteren en ervan te weerhouden om te delen wat ik al wel kan delen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet van mezelf te mogen delen wat ik gewandeld heb in relatie tot mijn eigen fysiek, als mijn eigen fysiek nog niet geheel functioneert zoals optimaal zou kunnen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb nu een enorme moeheid op te voelen komen die ik ook vaak ervaar als ik doorga met het uitschrijven van een mind-construct in de DIP Pro lessen waarvan ik weet dat dit de weerstand is die ik opgooi in en als de geest, zo duidelijk en plotseling aanwezig, wat tevens aangeeft dat ik essentiële punten open en oppak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het liefst even te willen stoppen met schrijven zo moe ervaar ik me opeens.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in gedachten dat ik nog niet mag en kan delen omdat ik mijn eigen fysieke ongemak nog niet geheel ‘in kaart’ heb, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf in twijfel trek dus in conflict, in tweëen waarin ik juist in het doorzetten in het delen, deze twijfel kan stoppen in en als mezelf en zelfvertrouwen op zal bouwen.

Ik realiseer me dat ik deze tweedeling als polariteit opnieuw gebruik om nog niet de boodschap van eenheid en gelijkheid te hoeven delen en dus leven.

Ik realiseer me dat ik kan delen wat ik gewandeld heb en dat ik ook kan delen wat ik nog wandel.

Ik realiseer me dat ik denk dat ik de oplossing moet bieden voor het fysieke ongemak in kant en klare specifieke gegevens, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat de manier waarop ik wandel, de oplossing is en een opening geeft voor een ieder om het zelf te wandelen, maar dat ik niet kan voorkauwen hoe de eigen structuren door te wandelen omdat die bij iedereen individueel en specifiek geprogrammeerd zijn door een ieder zelf.

Ik realiseer me dat ik zelf de oplossing wil voor mezelf en dat ik in het moment dat ik ‘last’ heb, zelf gefrustreerd ben doordat ik mezelf niet geheel begrijp en dus niet vergeven heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te frustreren en irriteren als en wanneer ik mezelf niet geheel begrijp in hoe ik de fysieke klachten gemanifesteerd heb als last voor mezelf.

Ik stel mezelf ten doel te gaan liggen en te zien welke energetische lading ik vasthoud in het buik- en borstgebied en hier hardop zelfvergevingen bij uit te spreken om mezelf te bevrijden van de energetische lading.

Ik stel mezelf ten doel stap voor stap te delen waartoe ik in staat ben in eenheid en gelijkheid met mezelf in wat ik gewandeld heb en hierin zelfvertrouwen op te bouwen.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in irritatie en frustratie naar mezelf toe over het feit dat ik niet geheel begrijp hoe ik een fysiek ongemak gemanifesteerd heb, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik in deze irritatie en frustratie naar mezelf toe, mezelf opnieuw belast, mijn darmen irriteer door de energetische reacties en mijn ‘lever’ stagneer door mezelf te frustreren, waarin ik mezelf in deze hoedanigheid in stand houd, in plaats van mezelf te vergeven in hetgeen ik niet begrijp en van hieruit verder te zien.

Ik realiseer me dat het fysieke ongemak een eigenbelang in de weg zit waardoor ik geïrriteerd raak en gefrustreerd in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met de irritatie en frustratie naar mezelf toe op momenten dat ik fysiek ongemak ervaar.

Ik stel mezelf ten doel te zien welk eigenbelang ik wilde najagen, waarin ik onderzoek hoe ik hierin feitelijk zelf mijn fysieke ongemak manifesteer in tegenstrijdigheid met mijn fysieke beweging en mijn lichaam in eenheid en gelijkheid.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te vergeven in hetgeen ik in en als eigenbelang wilde najagen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf de energetische lading die ik in en als eigenbelang manifesteer en opsla in mijn lichaam, te vergeven en de energetische ervaringen niet tegen te houden en onderdrukken, maar in te ademen zodat en waarin ik mezelf gelijk maak hieraan en mezelf werkelijk vergeef in en als deze specifieke ervaring.

Begin met Desteni I Process Lite

—————————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 510 – Someone is coming in!

Someone is coming in!

Ken je dat? Dat je in een natgeregende tuin loopt en net te laat het gekraak onder je voet hoort? Het is me vaak gebeurd, met name in een dichtbegroeide tuin.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb voldoende gewaar te zijn van en als mezelf als ik in de tuin loop als het net geregend heeft met name als het donker is of wordt, waardoor ik op een slak ga staan en het huisje hoor kraken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de slak en/als mezelf pijn te doen door niet voldoende gewaar te zijn van waar ik mijn voeten zet en zo het huisje van de slak kapot te maken wat tot gevolg heeft dat de slak niet lang zal leven.

Als en wanneer ik in de tuin loop als het net geregend heeft dan stop ik, ik adem. Ik herinner mezelf eraan dat er slakken op weg kunnen zijn en dat ik beter op kan letten waar ik mijn voeten neerzet.

Ik stel mezelf ten doel in en als de adem aanwezig te zijn als ik mijn voeten één voor één neer zet in een natgeregende tuin en omlaag te zien of er iemand voorbij beweegt die ik gemakkelijk over het hoofd zie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb gehaast iets te willen doen in de tuin waardoor ik onvoldoende aanwezig ben om voorzichtig mijn voeten neer te zetten en zo ‘per ongeluk’ mijn voet op het huisje van een slak te zetten.

Als en wanneer ik mezelf gehaast de tuin in zie lopen als het geregend heeft om snel iets te doen, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik in en als een ervaring van haast in en als de geest aanwezig ben waarin en waardoor ik het fysieke leven over het hoofd zie en zo gemakkelijk pijn doe en/of kapot maak.

Ik stel mezelf ten doel een voorbeeld aan de slak te nemen en mezelf voort te bewegen in aanraking met het fysiek, met mijn eigen fysiek en met de aarde en mezelf af te stemmen op het tempo van en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te veroordelen als ik in een ervaring van haast participeer en per ongeluk op een slak ben gaan staan en het huisje hoor kraken in een natgeregende tuin.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren van mezelf in zelfoordeel en van mezelf in afwezigheid in en als de geest waarin ik het fysieke leven pijn doe en kapot maak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik al gewaar kan of zou moeten zijn van al het leven om mij heen, terwijl ik mezelf zolang ik weet, in en als de geest bevind en me niet gewaar ben van mezelf als leven.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in een zelfoordeel, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik iets gedaan heb door afwezig te zijn en te participeren in en als de geest als wat niet het beste is voor het fysieke leven.

Ik realiseer me dat het geen zin heeft om mezelf hierin en hiervoor te veroordelen aangezien ik mezelf hierin gevangen houd en opnieuw pijn doe en zo een ervaring van verdriet creëer en mezelf hierin  energetisch gevangen houd.

Ik realiseer me dat ik mezelf werkelijk dien te vergeven voor mijn afwezigheid en onoplettendheid om mezelf vrij te maken van de energetische lading in en als de geest en alleen dan zal ik in staat zijn om mezelf te corrigeren.

Ik realiseer me dat ik mezelf niet hoef te veroordelen maar dat ik wel verantwoordelijkheid dien te nemen voor mezelf als hoe ik besta in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel mezelf direct te stoppen zodra ik bemerk dat ik mezelf veroordeel in en als de geest als automatische reactie op en als mezelf als ik iets ‘verkeerd’ heb gedaan in participatie in energie in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel mezelf zuiver te vergeven voor het veroordelen van mezelf in participatie in en als de geest in energie en zo verantwoordelijkheid voor en als mezelf te nemen en mezelf de mogelijkheid te geven om mezelf te corrigeren en uiteindelijk de zelfverandering te wandelen in en als het fysiek tot in fysiek gewaarzijn van het fysieke leven om mij heen en binnenin mij.

Ik stel mezelf ten doel nederig te zijn ten aanzien van wie ik ben (geworden) in en als de geest en ten aanzien van het geestbewustzijnssysteem als enige weg om gelijk te staan aan en als mezelf en mezelf te zien, begrijpen en werkelijk vergeven.

Ik stel mezelf ten doel (de spanning in) mijn eigen fysiek te gebruiken als cross-referentie voor mezelf om te zien en ervaren wanneer ik in een zelfoordeel aanwezig ben en hierin te onderzoeken wat ik mezelf aandoe of heb gedaan in een specifiek moment in participatie in en als de geest, in afwijzing van mezelf en vervolgens mezelf te vergeven en zo de weg vrij te maken tot zelfcorrectie.

Ik stel mezelf ten doel mezelf iedere dag te ondersteunen om mezelf uit de geest, het fysiek in te bewegen door mezelf steeds hier te brengen in de toepassing van de ademhaling en mezelf gewaar te zijn en/of worden van mezelf in zelfoordeel in polariteit en mezelf hierin te vergeven en corrigeren in wat zich aandient.

The Spirituality of the Snail – Part 1

————————————————————————————————————————————–
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 507 – Hoe stop ik mezelf in het kwaad spreken over een ander?

Voor context zie Dag 506 – Kwaad spreken over een ander

Als en wanneer ik mezelf zie neigen tot een uitspraak over een ander in gesprek met iemand anders, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mij laat uitlokken door iets in het gesprek om mij uit te spreken over een ander wat op dat moment gerelateerd is binnen het huidige gesprek.

Ik realiseer me dat een uitspraak over een ander, in en als reactie van en als mezelf binnen het huidige gesprek, altijd met mijzelf te maken heeft en dat ik dit doe om mezelf beter te voelen.

Ik realiseer me dat ik automatisch inga op gesprekken over een ander, dan wel positief, dan wel negatief.

Ik realiseer me dat ik denk dat me ‘positief uitspreken’ over een ander wel oké is en me negatief uitspreken niet oké is.

Ik realiseer me dat ik me positief uitspreek over een ander om het gesprek niet in een ongemakkelijke positie te laten gaan zoals weleens gebeurt als ik niet inga op een uitspraak van iemand en dus wederom doe ik dit om mezelf niet ongemakkelijk, dus beter te voelen.

Ik realiseer me dat ik een verkeerd – gekeerd als in en als de geest – voorbeeld geef door zelf niet te staan als ‘geen kwaad spreken over een ander’ wat ook inhoudt ‘geen goed spreken over een ander’ aangezien goed en kwaad elkaar in stand houden als oordeel in polariteit om energie te genereren in en als de geest en dus als ik ‘goed’ spreek en positieve energie genereer zal dit leiden tot een ommekeer naar ‘negatieve energie’ in en als de wet van balans.

Ik realiseer me dat denk dat ik niet weet hoe mezelf te ‘handhaven’ als ik me niet uitspreek over een ander binnen een gerelateerd gesprek/als reactie op iets wat een ander zegt.

Ik realiseer me dat ik mezelf in de illusie van een gedachte als ‘ik weet het niet’ laat bestaan en zo in mijn comfortabele zone blijf zodat de ander ook in zijn/haar comfortabele zone blijft.

Ik realiseer me dat ik angst ervaar voor als een ander buiten zijn/haar comfortabele zone komt aangezien ik verwacht dat dit dan onvoorspelbaar gedrag kan geven.

Ik realiseer me dat ik angst ervaar om zelf buiten mijn comfortzone te komen aangezien dit een gebied is waarvoor ik niet ben voorgeprogrammeerd en dus mezelf richting zal moeten geven wat een ervaring van ‘ik weet het niet’ activeert.

Ik realiseer me dat ik reageer op mijn eigen verwachting van wat er gebeurt of niet gebeurt.

Ik realiseer me dat ik ik lijntjes leg in en als de geest door te voldoen aan mijn eigen verwachtingen over een ander en zo mezelf enkel in en als de geest te laten bestaan, in plaats van mezelf hier te brengen in en als de adem en alleen te staan in en als mezelf in de beslissing tot het leven van mijn uiterste potentieel als wat het beste is voor alles en iedereen.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met mij uitspreken – zowel positief als negatief – over een ander ten behoeve van het beter voelen van mezelf.

Ik stel mezelf ten doel in en als de adem aanwezig te blijven als en wanneer ik de neiging ervaar om me over een ander uit te spreken en te zien wat er binnenin mij opkomt.

Ik stel mezelf ten doel allereerst mezelf richting te geven in en als de reacties (als angst als oordelen) die opkomen binnenin mezelf door middel van toepassing van zelfvergeving en zelfcorrectie.

Ik stel mezelf ten doel de situatie eens open te laten en te zien wat er dan gebeurt of juist niet gebeurt.

Ik stel mezelf ten doel eens te vragen wat een ander bedoelt of wat het betekent als er in het gesprek een aanleiding is om over een ander te praten in plaats van automatisch te antwoorden en zo ‘de ander’ (als wat ik denk over de ander en dus mezelf als ‘de ander=de mind’) te bevestigen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te bevestigen door mezelf richting te geven binnen een moment waarin ik neig om iets over een ander te zeggen.

Ik stel mezelf ten doel te zien in fysieke realiteit waar specificatie nodig is ten aanzien van het spreken over een ander en ten aanzien van het herkennen van het activatiepunt op het moment waarin ik neig mezelf op te geven ten behoeve van mezelf beter voelen in en als de geest, door iets te zeggen over een ander.

Ik stel mezelf ten doel mezelf werkelijk te vergeven op de punten waar ik neig tot het kwaad spreken over een ander en/of waar ik dit gedaan heb en mezelf de ruimte te geven tot zelfverandering ten aanzien van dit punt.

Desteni-I-Process-Lite (Gratis online-cursus ook in het Nederlands)

——————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/