Dag 665 – Kijken doe je met de oogjes

oogjes

Naar aanleiding van de interviews van de Reptilians stel ik mezelf de vraag: “Waar ben ik?”

Mijn antwoord op deze vraag was een keer ‘in de geest’ en een keer ‘hier aanwezig’ waarbij hetgeen ik dan waarneem, mijn focus op mijn ademhaling is en ik de omgeving om me heen waarneem. Als ik dieper in deze vraag kijk, zie ik dat ik met name niet hier wil zijn als mijn lichaam oncomfortabel aanvoelt en ik een constante pijnprikkel ervaar in mijn darmen doordat ontlasting die wordt voortgestuwd en tegelijkertijd wordt tegengehouden door verkrampingen in het darmspierweefsel, op deze ‘aangedane’ plekken duwt. Eens zien of ik dit aspect wat kan openen voor mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet hier te willen zijn in mijn lichaam als het oncomfortabel aanvoelt en ik constant herinnerd word aan het ongemak dat ik ervaar in mijn darm doordat ontlasting die wordt voortgestuwd door de darmperistaltiek, tegelijkertijd wordt tegengehouden door de verkrampingen in het darmspierweefsel en er op deze wijze een constante ‘tegenstrijdigheid’ in mij aanwezig is die zich fysiek uitspeelt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een tegenstrijdigheid in mezelf, fysiek uit te spelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de ervaring van deze tegenstrijdigheid zo naar te vinden dat ik niet in mijn eigen lichaam aanwezig wil zijn en reageer op deze tegenstrijdigheid in mijzelf, toegestaan en gemanifesteerd in mijn lichaam en zo mezelf terug te trekken in de geest als enige uitweg om heen te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf terug te trekken in de geest, in en als een geloof dat ik niets kan veranderen aan deze fysieke ervaring aangezien het zich al fysiek gemanifesteerd heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat zodra iets zich fysiek gemanifesteerd heeft, ik er niets meer aan kan veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me terug te trekken in plaats van door te zetten als een patroon, wat fysiek zichtbaar wordt in/als mijn ontlastingspatroon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om door te zetten.

Ik realiseer me dat ik een beeld heb bij wat ‘doorzetten’ in zou houden, alsof ik er stoer en sterk voor moet zijn en in ‘één keer’ door moet zetten, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat doorzetten een proces inhoudt van stap voor stap veranderen in kleine momenten die zich opstapelen en samen een algehele verandering inhouden door de tijd heen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik niet doorzet en mezelf te veroordelen dat ik niet doorzet, dit vanuit een geloof/idee dat doorzetten één grote stap inhoudt waarin alles verandert.

Als en wanneer ik mezelf waarneem in een terugtrekkende beweging binnenin mezelf, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat dit een vrij algemeen vlagpunt is waarin ik mezelf meer specifiek kan waarnemen door de dag om zo tot een meer specifieke toepassing te komen.

Ik stel mezelf ten doel me gewaar te worden van en mezelf waar te nemen op de momenten waarop ik mezelf terugtrek/neig terug te trekken en van hieruit te zien wat maakt dat ik me terug wil trekken, verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf met de toepassing van zelfvergeving op de ervaring in het moment, op hetgeen de ervaring uitlokt en op de onderliggende weerstanden als gedachten en aannames over mezelf.

Als en wanneer ik angst ervaar om door te zetten, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me bevind in een programma waarin ik denk en geloof dat ik niet verder mag, dat hier ‘de grenzen’ zijn waarin ik me realiseer dat dit de begrenzing/beperking inhoudt van de geest en het geestbewustzijnssysteem, waar we/ik niet geacht word ‘voorbij’ te gaan, oftewel, het Godsprincipe waarin ik mezelf moet blijven onderwerpen aan ‘God’, die vertegenwoordigd is in ieder van ons in en als de geest in ieders eigen gecreëerde controlesysteem in gedachten, gevoelens en emoties, aannames, geloofsovertuigingen en ideeën.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb wel te mogen ‘kijken’ voorbij de programmering maar dit niet te mogen leven en uitvoeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik alleen mag kijken en niet mag ‘uitproberen’ wat me doet denken aan ‘kijken doe je met de oogjes’ zoals vaak tegen kinderen gezegd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te zitten en toe te kijken zonder deel te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te hebben gecreëerd om iets fout te doen als ik iets aanraak of uitprobeer en hierin gestopt te zijn met aanraken en uitproberen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik het in één keer goed moet doen en als dit niet lukt als ik hier niet zeker van ben, te denken het beter niet te kunnen doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te beperken door iets niet uit te proberen waar ik niet zeker van ben dat ik het kan en aangezien ik alleen ‘zeker kan zijn van wat ik kan van hetgeen dat binnen mijn programmering valt, aangezien ik dit al geleerd heb in en als de geest’, zal op deze manier niet voorbij mijn programmering bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat voorbij een programmering bewegen met veel kabaal en aandacht gebeurt wat ik liever vermijd, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat deze zelfbeweging plaatsvindt door middel van kleine veranderingen in mezelf die zich opbouwen tot en als het leven van en als verandering en waarin ik zeker kan zijn/worden door de energetische ladingen als aangehechte emoties en gevoelens aan woorden, patronen en herinneringen, te verwijderen met behulp van de toepassing van zelfvergeving en zo mezelf te gronden in en als mezelf.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te gronden door de energetische ladingen als aangehechte emoties en gevoelens, te verwijderen van woorden, patronen en herinneringen met behulp van zelfvergeving waarmee ik mezelf terugbreng bij/als mezelf vanuit de afgescheidenheid in en als de geest, het fysiek in en van hieruit woord voor woord, patroon voor patroon mezelf te corrigeren/veranderen en mezelf in expressie te brengen in woord, daad en aanwezigheid, in overweging van het fysieke leven en de fysieke realiteit.

voetafdruk-boom-voor-uw-ontwerpDesteni I Process

—————————————————————————————————————————-

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Journey to Life – Reis naar Leven:
https://nl.gravatar.com/ingridschaefer1
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Ingrid’s Desteni Witness Blog
Facebook:
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
https://www.facebook.com/groups/326696524041028/

The Secret to Self-Realisation:

http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/02/day-311-secret-to-self-realisation.html

Proces van wereldverandering:
http://bigpolitiek.blogspot.nl/
http://livingincome.me/wiki/The_Living_Income_Guaranteed_Proposal
Facebook:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation

Uil forgive

 

 

Dag 562 – Een verwrongen beeld van verantwoordelijkheid

Morality-4

Een triggerpunt in mij in relatie tot mijn fysiek is dat ik het niet uit kan staan als iemand die in het dagelijks leven in veel zaken geen verantwoordelijkheid neemt door niet te zien wat consequenties zijn van bijvoorbeeld gedrag, iedere dag eenvoudig naar het toilet wandelt en daar zichzelf ontdoet van de fysieke ontlasting. Poept dus.

Ik heb veel verbetert in mijn ontlastingspatroon, echter het is nog steeds geen vanzelfsprekend proces voor mij en er zijn nog dagen dat ik niet goed kan poepen. Hierin zie ik mezelf als iemand die naar beste kunnen bezig is om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en hierbij komt dan de gedachte ‘en toch lukt het me niet om eenvoudig te poepen’.

Ik vind dit zo oneerlijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het zo oneerlijk te vinden dat ik niet eenvoudig kan poepen elke dag terwijl ik zo mijn best doe om alles op te pakken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het zo oneerlijk te vinden dat een ander elke dag eenvoudig poept, onafhankelijk van wat die ook uitvoert of niet uitvoert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik verantwoordelijkheid neem voor mezelf als ik alles ‘in de gaten houd’ en probeer in banen te leiden, waarbij ik de omgeving om mij heen ‘in de gaten houd’ en in banen probeer te leiden, in plaats van mezelf in banen te leiden en te stoppen met deelname in de verslavende energie van gedachten, gevoelens en emoties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen verantwoordelijkheid voor en als mezelf te nemen in het stoppen van deelname in gedachten, gevoelens en emoties en in deze deelname in de energie, mijn darm te belasten en te verkrampen en zo mijn eigen fysieke ontlasting te bemoeilijken in reactie op iets in mijn omgeving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te proberen mijn omgeving te controleren in en als een angst dat ik mezelf niet onder controle kan houden en in reactie ‘schiet’ en zo mijn eigen darmweefsel beschadig en mijn  ontlasting bemoeilijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het diep van binnen zo oneerlijk te vinden dat ik geheel verantwoordelijkheid moet nemen voor en als mezelf en dat een ander dit blijkbaar niet hoeft te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in en als deelname in en als het geloof in het bestaan van deze oneerlijkheid, steeds een ander te triggeren/activeren door te proberen deze duidelijk te maken wat er speelt en wat diegene doet met zijn acties waarin ik juist zelf weer getriggerd wordt door de reactie van de ander op hetgeen ik probeer duidelijk te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn eigen triggerpunt te creëren terwijl ik probeer ‘goed te doen’ en hierin verdriet te ondervinden wat opnieuw een genereren van energie is in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb steeds opnieuw in onbegrip te vallen als een ander niet begrijpt wat ik wil duidelijk maken, waarin ik uitga van mezelf als hoe ik iets zou begrijpen en me eigenlijk niet verplaats in een ander en zijn/haar vermogen tot begrip in dat moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te kunnen en willen vergeven dat een ander me niet begrijpt in wat ik probeer duidelijk te maken als wat ik zie ‘dat toch het beste is’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik zie wat het beste is, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat wat en hoe ik het zie, deel uitmaakt van mijn voorprogrammering die er niet op geprogrammeerd is om werkelijk fysiek te zien wat het beste is in het moment in relatie tot een ander met een andere programmering.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me verraden te voelen door mijn eigen programmering waarvan ik toch dacht dat die het beste is, zonder in te zien dat het hier deel uitmaakt van moraliteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb enorm veel moeite te hebben om de moraliteit los te laten en hier voorbij te zien, waarin het is alsof ik alles van mezelf los moet laten als enige oplossing om een benadering te vinden die voor beiden ondersteunend is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een ander in mijn programma van moraliteit probeer te duwen waarin ik denk dat die ‘klopt’, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat dit botst met het programma van moraliteit dat de ander handhaaft in en als zichzelf en dat die ander dus blijkbaar geen idee heeft waar ik het over heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb vanuit een programma te leven in en als de geest, in plaats van hier in het moment, dag voor dag, te zien hoe mezelf te bewegen in en als het fysiek in overeenstemming met mijn omgeving als wat het beste is in dat moment.

Als en wanneer ik mezelf zie reageren op een handeling of op gedrag welke indruist tegen mijn moraliteitsprincipe als interpretatie van mezelf als wat ik denk hoe het zou moeten zijn, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat hetgeen ik ken in en als moraliteit als wat ik denk dat ‘hoe het zou moeten zijn’, niet hetzelfde is als hoe de ander denkt ‘dat het hoort’ of ‘zou moeten zijn’ en dus komt er hier direct een botsing.

Ik realiseer me dat mijn gedachte als interpretatie als ‘hoe het zou moeten zijn’ gebaseerd is op wat ik denk ‘dat hoort’ als dat mijn omgeving zal denken als hoe ik iets geleerd/geprogrammeerd heb.

Ik realiseer me dat ik in paniek raak in en als de gedachte dat ik iets verkeerd doe ten aanzien van mijn omgeving en dat ik angst ervaar om mijn omgeving te verstoren en dus, wil ik hetgeen controleren waarvan ik denk dat het mijn omgeving verstoort.

Ik stel mezelf ten doel om in te ademen en uit te ademen en in het moment te zien of het werkelijk iets is wat leven in en als het fysiek in mezelf en/of een ander en/of de omgeving schaadt, of dat het iets is dat mijn interpretatie ‘schaadt’ in en als de geest waardoor ik ervaar dat er iets kapot gaat.

Ik stel mezelf ten doel, als ik zie dat leven niet geschaad wordt, me op mezelf te richten, in te ademen en uit te ademen en door te gaan waar ik mee bezig ben en eventueel (achteraf) zelfvergevingen toe te passen om meer inzicht te krijgen in een programma of structuur die in mij geactiveerd wordt en hierin ‘geschaad’ wordt.

Ik stel mezelf ten doel, als ik zie dat leven in en als het fysiek werkelijk geschaad wordt, binnenin mij en/of buiten mij, op te staan en direct te spreken.

Ik stel mezelf ten doel de geactiveerde en geschade programma’s/geestbewustzijnsstructuren binnenin mij, zelf te vergeven en mezelf te omarmen in de ervaringen van verdriet en onvermogen die hierin omhoog komen.

Ik stel mezelf ten doel tijd voor mezelf te nemen en eventueel weg te lopen als dit mogelijk en nodig is om even tot mezelf te komen alvorens te spreken, waarin ik me realiseer dat weglopen indruist tegen mijn moraliteitsprogrammering en dus ervaar ik dit als iets wat ‘niet hoort’ als iets wat ‘ik niet kan maken’ tegenover de ander/mijn omgeving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik niet weg mag lopen en dat ik dit niet kan maken tegenover de ander/mijn omgeving.

Ik stel mezelf ten doel in het moment te zien of het weglopen een mogelijkheid is door de praktische omstandigheden in overweging te nemen en niet mijn eigen ervaringen hierin en juist mijn  ervaringen zelf te vergeven.

Ik stel mezelf ten doel steeds opnieuw praktisch te zien als wat het beste is en met een simpel ‘ja’ of ‘nee’ richting te geven aan mezelf binnen en als de fysieke omstandigheden zonder te willen dat een ander begrijpt waarom en zo in en als verantwoordelijkheid te staan voor mezelf in de beslissing en waar blijkt dat dit anders/beter had gekund, mezelf te vergeven, corrigeren en bij te sturen in de fysieke werkelijkheid.

Voor een beschrijving van het moraliteitskarakter zie de blogserie (Engelstalig):

Morality Character (overzicht)

Beginnend bij:

Day 94 – The Morality Character

“We adopt values, belief systems and opinions from our parents and from our environment where we classify things as ‘right’ and as ‘wrong’.
The first thing we think about when looking at a person with moral principles is that they are quite strict in what they accept and allow, and we also to a certain extent link religion to them. But these individuals have only taken morality to an extreme level. We all carry morality within and as ourselves by how we had programmed ourselves into believing that certain things are ‘right’ and other things are ‘wrong’. The morality character stands as the judge and jury of what it has been programmed to believe is ‘right’ and what is ‘wrong’ and will thus enforce this from a position of self-righteousness onto others.”
(…)
We have thus through this abdicated our self-responsibility to the pre-programmed designs of what is ‘right’ and what is ‘wrong’, where we listen to knowledge and information passed down through our past generations instead of allowing ourselves to look directly, see what is here, look at the consequential outflows of our actions and thus make decisions based on what is best for all.
What is certain is that our customs and behaviours change over time, where one thing was seen to be ‘wrong’ a 100 years ago becomes part of our behaviour today. Why do we place judgments on things in this century just to revoke them in the next century?
(…)
See more at: earthsjourneytolife Day 94
 boom
——————————————————————————————

 

 

 

Dag 233 – Expressie en de Darm – Patroon Verwachting Geloof

Dag 232 – Expressie en de Darm – Ervaring van Onmacht

Ik zit totaal vast in een ervaring van verstopping welke zich fysiek gemanifesteerd heeft. En ik snap het niet! Ik snap er geen zak van, ik weet niet waar ik moet beginnen, ik weet niet wat er gebeurt in mij, ik snap de uitleg van Bernard niet. Ik voel me alleen maar ellendig gevangen in deze vervelende fysieke toestand welke nooit meer lijkt te veranderen en welke ik als afschuwelijk ervaar, wat komt doordat ik bang ben dat het altijd zo blijft. Dat is de afschuw, de angst. Fysiek is het vervelend, de gedachte dat het altijd zal duren, nooit zal veranderen, en als het verandert, toch weer terug komt, is de afschuw als vermomde angst die ik ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te snappen wat er gebeurt in mij en hoe ik dit op kan lossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb vast te zitten in dit niet begrijpen wat er gebeurt en hierdoor niet weten hoe dit op te lossen, terwijl Bernard steeds zegt dat ik het op kan lossen en dat ik beslis hierin, maar ik begrijp niet hoe, en ik beslis toch dat ik het op ga lossen maar als ik het niet begrijp, hoe kan ik het dan oplossen? Dus beslis ik het blijkbaar niet want ik weet niet hoe dus ga ik er al vanuit dat het me toch niet gaat lukken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb er vanuit te gaan dat het me toch niet gaat lukken om deze fysieke gemanifesteerde toestand op te lossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te laten lijden/leiden door een niet weten en hierop mijn beslissingen te baseren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niets meer te willen in deze toestand, niet eten, niet drinken, alleen maar poepen en dat kan niet, waarin ik door dit willen poepen nog meer druk zet op polariteit in mijn lichaam, aangezien ik hierin de tegendruk versterk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de tegendruk in mezelf te versterken en dit zoveel gedaan te hebben dat het een patroon is geworden in mijn fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zoveel spijt te ervaren dat ik dit tot patroon heb gemaakt in mijn fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf zo stom te vinden dat ik dit tot patroon heb gemaakt in mijn fysiek.

Patroon:

Woordenboekdefinitie:

1. beschermer van een ontslagen krankzinnige, voorwaardelijk veroordeelde

2. oudejaarsstudent, door een eerstejaars tot beschermer gekozen

3. beschermheer van een stichting etc.

4. hij die aan het hoofd van de zaak staat

5. metalen papieren kokertje met buskruitlading

6. model, vorm, voorbeeld

7. decoratieve tekening

8. wijze waarop iemand, een groep, een land enz. werkt, geld besteedt, consumeert enz.

Opvallend hierin:

Bescherming, voorbeeld en wijze waarop ik functioneer als geest bewustzijn systeem.

Dit heb ik gemanifesteerd in de wijze waarop ik mezelf fysiek ontlast, waarin het ontlastingspatroon wederom een bescherming, voorbeeld en wijze waarop ik functioneer als geest bewustzijn systeem is geworden.

Lading: negatief

Klank: pat – ‘levenspad’ dus voorprogrammering; troon, oon, hoon, honen, gehoond worden, uitgejouwd worden, weggehoond worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn ontlastingspatroon als bescherming te manifesteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn ontlastingspatroon als een voorbeeld te zien van wie ik ben, welke ik in eerste instantie heb gemanifesteerd door een voorbeeld te leven van de ouders en voorouders.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het voorbeeld van de ouders en voorouders te manifesteren in mijn fysiek waarmee ik bevestig dat ik dit voorbeeld heb aangenomen als zijnde ‘dit ben ik’, zodat ik niet iets of iemand anders hoef te zijn (mezelf bijvoorbeeld?) en hoef te zien in dit niet weten van wie ik ben als ik niet dit voorbeeld ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb totale paniek te ervaren in dit niet weten wie ik ben, waarin ik niet weet of het paniek is wat ik ervaar of iets anders, aangezien ik eerder een ervaring vertaalde als paniek wat ‘lust’ blijkt te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de ervaring van lust en paniek door elkaar te halen/als gelijk te zien, waardoor ik niet in de lust ga zien aangezien ik die als paniek vertaal en hiervan weg blijf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb vast te houden aan het voorbeeld wat ik ben geworden als opgevolgd patroon als consument, waarin ik als consument energie consumeer ten koste van mezelf als fysiek aangezien de substantie als fysiek gebruikt wordt voor omzetting in energie, zodat ik kan voortbestaan als energie-consument als geest bewustzijn systeem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als wie ik ben te definieren als energie-consument als geest bewustzijn systeem en hierin mezelf als substantie en de aarde als substantie consumeer ten behoeve van mezelf als energie in/als de geest/het bewustzijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dit ontlastingspatroon, welke ik als voorbeeld heb overgenomen ter bescherming van mezelf in niet-weten wie ik ben, wederom als bescherming gebruik om mezelf in stand te houden in dit niet-weten wie ik ben en in plaats hiervan een geest bewustzijn systeem ben geworden welke ik in leven moet houden waarvoor ik energie nodig heb, en welk patroon ik dus moet beschermen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik mezelf als volslagen krankzinnige moet beschermen, in plaats van in te zien dat deze bescherming op zich als geest bewustzijn systeem volslagen krankzinnig is, waarin alle voorbeelden als geest bewustzijn systeem volslagen krankzinnig zijn waartegen ik me moet beschermen, en dus creeer ik een gelijkend patroon om me te beschermen, als enige oplossing die ik als bescherming gezien heb tegen deze volslagen krankzinnige leefomgeving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat een patroon in/als geest bewustzijn systeem als energie-consument me beschermt tegen de geest bewustzijn systemen als energie-consumenten in mijn leefomgeving, in plaats van in te zien dat ik hierin mezelf onderhevig gemaakt heb aan mezelf als geest bewustzijn systeem als energie-consument, waarin ik me nu tegen mezelf moet beschermen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te onder te gaan aan mijn eigen verdedigingsmechanisme, welke in mijzelf in mijn fysiek volledige vastzetting creeert van twee tegenwerkende krachten welke zich vertaald hebben in chemische delen die het fysiek besturen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een chemische oorlog in mijzelf als fysiek gecreeerd te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het ontlastingspatroon en het patroon van mezelf als geest bewustzijn systeem als negatief te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het patroon wat ik gekopieerd en gemanifesteerd heb als levenspad te zien, waarin ik niet leef maar een voorprogrammering als pad wandel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me veilig en beschermd te voelen in dit voorgeprogrammeerde pad waarin ik niet leef maar een voorprogrammering volg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me veilig en beschermd te voelen in een voorprogrammering aangezien ik dit ken, waarin ik hetgeen ik niet ken als leven ervaar als onbekend als onveilig.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me vast te houden aan de bekende weg in/als zogenaamde veiligheid/onder bescherming van God de Geest, waarin ik mijn hele leven al ervaar dat dit alles behalve veilig is aangezien ik hierin mezelf aanval, waarin ik me nu tegen mezelf ben gaan beschermen maar waarin ik toch blijf geloven als veiligheid aangezien het het enige is wat ik ken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een niet-weten te staren en dus niet te weten wat te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf weg te honen in dit patroon wat ik fysiek gemanifesteerd heb, welke ik bv in fysieke werkelijkheid ervaar als ik verhuisd ben en weggehoond wordt door iemand uit de buurt als ik opkom voor een expressie van leven maar nog spreek in angst, waarin ik mijn eigen angst en pijn ervaar die dus getriggerd worden in mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb ontzettende angst te ervaren als ik word weggehoond door iemand en langzaam begin te zien dat ik ontzettende angst ervaar voor mezelf in/als angst als geest bewustzijn systeem waarin ik mezelf als expressie van leven weg hoon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als geest bewustzijn systeem op de troon heb gezet in een fysiek gemanifesteerd patroon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te ervaren en hierin te geloven dat dit altijd zo blijft en als het verandert, dat het toch weer terug komt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hierin dus een verwachtingspatroon te creeren, wederom als negatief geladen, als bescherming, voorbeeld en wijze waarop ik functioneer als geest bewustzijn systeem waarin ik mezelf als geest bewustzijn systeem op de troon zet en mezelf als expressie van leven weg hoon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als expressie van leven weg te honen en mezelf hierin als volslagen krankzinnige, voorwaardelijk veroordeelde te zien, waarin ik mezelf vastzet in een voorwaardelijk oordeel.

Hoe kan ik Patroon gebruiken:

Hetgeen ik leef/geleefd heb als geest bewustzijn systeem en welke ik fysiek gemanifesteerd heb, welke ik kan gebruiken om te zien wie ik geworden ben in reacties, gedachten, gevoelens, emoties en fysieke disbalans, waarin ik het gereedschap toepas van schrijven, zelfvergeving en zelfcorrectie om mezelf vrij te maken van deze patronen waarin het vrij maken van deze patronen mijzelf als expressie laat zien en ik als expressie tot leven kom.

Verwachting:

Woordenboekdefinitie:

1. het verwachten; hoop: op verwachting leven

Opvallend hierin:

Ik leef dus op hoop en verwachting in plaats van zelf als expressie van leven; ik wacht dus als het ware op wat gaat gebeuren als patroon in/als verwachtingspatroon, dus wat gaat gebeuren in mezelf als geest bewustzijn systeem, waarin ik geen richting geef maar wacht op ‘wat komen gaat’ waarin ik ‘hoop’ dat het is wat ik hoop, in plaats van de hoop in de wc te leggen.

Lading: positief

Klank: wachten, achten, ing. Wachten op ing, achting, ach, ach en wee, ver, er, er was eens. Een verhaaltje.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te leven op hoop en verwachting in plaats van zelf als expressie van leven te leven/zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te wachten op wat gaat gebeuren als patroon in/als verwachtingspatroon in mezelf als geest bewustzijn systeem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf geen richting te geven maar te wachten op wat komen gaat waarin ik hoop dat het is wat ik hoop.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb de hoop in de wc te leggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe ik de hoop in de wc kan leggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de hoop op iets te hebben gevestigd buiten mij, en als er geen hoop meer is op iets buiten mij, het op te geven/me over te geven aan mijn geest bewustzijn systeem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me over te geven aan mijn geest bewustzijn systeem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hoop als verwachting als positief te ervaren en hierin een ervaring van hoop op betere tijden te creeren, waarin mijn hart een sprongetje maakt bij de gedachte aan iets wat komen gaat, al weet ik niet wat, en als dit dan niet komen gaat, het op te geven en niet meer te weten wat ik moet doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet meer te weten wat ik moet doen als hetgeen ik hoop niet komen gaat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te hopen dat dit patroon zich vanzelf oplost als ik er maar niet teveel aandacht aan besteed.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me vast te houden aan het laatste beetje hoop aangezien ik niet in de ervaring van wanhoop van niet meer weten wat ik moet doen wil vallen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ervaring van wanhoop zelf te creeren door te hopen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb ’s ochtends te hopen dat ik een hoop kan leggen in het toilet en als dit niet lukt, wanhoop te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geen aandacht te willen besteden aan mijn hoop en wanhoop uit angst dat het dan nog sterker wordt, waarin ik het niet oppak maar wel met grote oplettendheid elke ochtend mezelf in de gaten houd of ik wel of niet de hoop kwijt kan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe ik kan stoppen met hopen dat ik naar het toilet kan, aangezien de fysieke manifestatie hiervan zo aanwezig is dat ik het niet kan negeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik de fysieke manifestatie van hoop-wanhoop moet negeren om de hoop kwijt te kunnen, in plaats van de fysieke manifestatie van hoop-wanhoop in te zien, uit te schrijven en zelf te vergeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als fysiek te negeren aangezien ik mezelf in deze fysieke manifestatie maar lastig vind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf maar lastig te vinden in deze fysieke manifestatie en hierin mezelf als last te ervaren welke ik probeer te negeren, alsof het er dan niet zou zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de pijn die ik ervaar in de fysieke manifestatie van hoop-wanhoop, en hierin met name de wanhoop, niet te willen dragen zo vervelend wanhopig ervaar ik mezelf hierin dat ik niet meer weet wat ik moet doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn te worden verzwolgen door de wanhoop, waardoor ik deze wegdruk en hoop op morgen als een dag waarop het misschien beter gaat.

Ik stel mezelf ten doel ’s ochtends direct op te staan en tijd te nemen om in dit patroon te zien en te schrijven voordat ik naar werk ga. Ik realiseer me dat ik door langer blijven liggen, mezelf als geest bewustzijn systeem versterk, waardoor ik niet in zelf kan zien en tevens geen tijd heb om in zelf te zien. Ik realiseer me dat het zwaar is om in de ochtend op te staan als ik fysiek mezelf zwaar heb gemaakt door overvloedig afval als hoop en wanhoop in mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf zwaar te maken met overvloedig afval van hoop en wanhoop. Ik stop met mezelf veroordelen voor de zwaarte in de ochtend aangezien dit niets oplost en het werkelijk zwaar is. Ik realiseer me dat ik dit zelf zo gecreeerd heb maar dat ik mezelf hier niet voor hoef aan te vallen.

Ik stel mezelf ten doel mijn aanvallen op mezelf te stoppen zodat de fysiek gemanifesteerde chemische delen, gerelateerd aan de aanvallen, ook kunnen stoppen, al weet ik nog niet hoe dit exact in zijn werk gaat.

Ik stel mezelf ten doel mijn fysiek te blijven ondersteunen in het aanreiken van de juiste chemische stoffen die een balans die leven ondersteunt, bevorderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te willen vertrouwen op mijn fysiek als leidraad, maar dat kan niet, en hierdoor niet meer te weten waarop ik kan vertrouwen als leidraad.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geen leidraad te ervaren als geest en fysiek beiden niet als leidraad genomen kunnen worden.

Ik stel mezelf ten doel geest en fysiek als leidraad te zien van wat ik dien te stoppen, in plaats van wat ik dien te volgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb iets of iemand te willen volgen, en als ik niets of niemand om te volgen heb, paniek en wanhoop te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb paniek en wanhoop te ervaren als ik niets of niemand heb om te volgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geest en fysiek als leidraad van wat ik dien te stopen, niet leuk te vinden waardoor ik ga zoeken naar iets leuks om te volgen buiten mezelf en ondertussen boosheid te ervaren dat ik niets leuks heb om te volgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb boosheid te ervaren dat ik niets leuks heb om te volgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb iets te willen volgen, een soort draad, in plaats van hier te zijn in deze fysieke vervelende toestand.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb vertrouwd te hebben op een leidraad en me hierin trots en blij te voelen als ik deze kon vinden en volgen, waarin ik niet zag dat dit mijn eigen voorprogrammering was als geest bewustzijn systeem, waarin ik wel ervoer dat ik hierin nog steeds dezelfde vervelende fysieke klachten had maar niet zag dat deze door het volgen van de draad in stand gehouden worden en zelfs versterkt worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als geest bewustzijn systeem te versterken in het zoeken naar en volgen van een leidraad.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb nog steeds niet te kunnen geloven dat deze leidraad echt niet is waar ik wezen moet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn hele leven te hebben gebouwd op het trainen van het volgen van deze leidraad waarin ik geloofde dat ik mezelf hierin richting gaf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik mezelf richting geef in het volgen van de leidraad als levenspad van het geest bewustzijn systeem als voorprogrammering in/als energie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te hebben geloofd dat pure zuivere energie het hoogst haalbare is wat een mens kan bereiken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de hoogte in te gaan in het behalen van het hoogst haalbare, in plaats van mezelf te vestigen in/als aardse substantie in/als het fysiek.

Hoe kan ik Verwachting gebruiken:

Hetgeen ik op zie komen in de geest bestaat allemaal uit verwachting als zijnde wat ik altijd geleefd heb, welke ik kan stoppen, in kan zien, uitschrijven, zelfvergeven en corrigeren waarin ik in het schrijven onverwacht mezelf als expressie kan zien.

Geloof:

Woordenboekdefinitie:

1. het vertrouwen in de waarheid van iets

2. een vast en innig vertrouwen op God en Gods woord zoals dit gepredikt wordt in de godsdienst die men belijdt

3. godsdienst, geloofsleer

“twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen”

Opvallend hierin:

Vertrouwen in de waarheid van iets; wat als dit geen waarheid is?

“twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen”; wat als je in een geloof hierin geboren wordt?

Lading: voorzichtig positief

Klank: ooooh, zit dat zoooo

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te vertrouwen op een waarheid van iets wat geen waarheid is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me af te vragen wat er gebeurt als je tussen twee geloven in geboren wordt, in/als de duivel dus in/als persoonlijkheden in plaats van als menselijk wezen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven en ervaren dat ik als de duivel in/als persoonlijkheden geboren ben, waardoor ik niet weet waarop te vertrouwen aangezien ik geen enkel referentiekader heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat anderen wel een referentiekader hebben, in plaats van in te zien dat dit het probleem is van alle mensen, dat we geen referentiekader hebben maar alleen maar persoonlijkheden waarop we voortleven in/als energie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geloof als voorzichtig positief te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ooooh zit dat zoooo te missen als aha-moment van het geest bewustzijn systeem als ik hierin iets geloof te ontdekken wat gewoon een informatieve ervaring is uit het geest bewustzijn systeem waar ik toegang tot heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te hebben vastgezet in een Fysieke Manifestatie van een Geloof en Verwachting van een Patroon waarin ik een Moeizame Ontlasting van Hoop/Afval gecreeerd heb en dit Patroon vervolgens zo ervaar, er opnieuw in Geloof en dit Verwacht als erop Wacht en zo in stand houd.

Hoe kan ik Geloof gebruiken:

Als ik mezelf zie zoeken naar een ooooh zit dat zoooo moment, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik een geloof zoek om me aan vast te houden. Ik stop, en zie in mezelf waarom ik in dit moment me ergens aan vast wil houden. ik zie in mijn woorden wanneer ik geloof gebruik, zodat ik zie waar ik allemaal in geloof of juist niet in geloof als houvast. Ik schrijf het uit, ik vergeef mezelf, ik corrigeer mezelf waarin ik mezelf vrij maak van de beperking van de Hoop van Geloof in en Verwachting van een Patroon welke ik geworden ben.

Ik stel mezelf ten doel discipline te leven ter ondersteuning van mezelf door in de ochtend op te staan, in zelf te zien, de patronen als angst uit te schrijven en hierin mezelf als expressie te zien en te bewegen in dit schrijven van wie ik ben geworden, waarin de expressie die niet tot uiting is gekomen en hierdoor vast zit in het lichaam – eruit geduwd wordt en hierin wordt tegen gehouden dus frictie creeert – tot expressie kan komen waarin ik mijn fysiek kan ontlasten van de Hoop van Geloof in en Verwachting van een Patroon in/als Geest Bewustzijn Systeem en van alle energetische ervaringen en reacties die ik hierin gecreeerd en hieraan gerelateerd heb.

2 Blogs over Asthma:

http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/01/day-286-care-for-asthmatic-and.html

http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/01/day-287-asthma-how-i-prevented-it-in-my.html

Human Reasoning

http://marlenlife.tumblr.com/post/20389372691/humanreasoning

———————————————————————————————————————————–

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com / http://www.lite.desteniiprocess.com
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life