Dag 606 – Vast in onbegrip

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf vastgezet te ervaren in onbegrip ten aanzien van mijn darmwerking.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te begrijpen hoe het komt dat binnen vijf dagen mijn darmwerking verandert van een gezonde aanzet tot ontlasten tot een volledig uitblijven van ontlasten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te zien hoe ik een volledig uitblijven van ontlasten en opbouw door een in gebreke blijven, verzuimen of niet nakomen van het gewaarzijn als aanwezig zijn in en als mijn fysiek op het moment dat ik dit opbouw, op momenten dat er veel drukte om me heen is in een situatie waarvoor ik verantwoordelijkheid draag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in gebreke te blijven ten aanzien van de verantwoordelijkheid voor en als mezelf op het moment dat ik verantwoordelijk ben voor een bepaalde situatie wat zich uit in een focus en gedrag van controleren op hetgeen zich afspeelt buiten mij en een negeren van hetgeen zich afspeelt binnenin mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf en mijn eigen fysiek te compromitteren ten behoeve van iets of iemand buiten mij wat ik denk te moeten controleren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het oneerlijk te vinden dat ik me fysiek niet eenvoudig kan ontlasten in iedere situatie of zelfs, in geen enkele situatie terwijl een ander doodleuk en overal naar de wc wandelt en zich ontlast.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn fysieke ontlasting.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te schamen voor mijn fysieke ontlasting, zowel voor als het komt en zowel voor als het uitblijft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te hebben besloten me niet zomaar fysiek te ontlasten maar hier een rol in te gaan spelen, in en als een beslissing tot afscheiding.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te beslissen om me af te scheiden van mijn fysieke functie tot ontlasten ten behoeve van me beter voelen dan een ander in en als de geest, zonder te zien, realiseren en begrijpen dat dit beter voelen tijdelijk is en dat dit leidt tot een fysiek slechter voelen wat weer leidt tot ook een slechter voelen in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het gevoel te hebben niet mee te kunnen komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het op te geven om mee te komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat het nooit meer goed komt met mijn darmen en dat ik de rest van mijn leven blijf struggelen met mijn ontlastingspatroon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het mijn schuld is dat ik moeite heb met ontlasten en dat dit een groot effect heeft op mijn fysieke ontlastingspatroon, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat er meerdere factoren een rol spelen en dat ik ‘erfelijk belast’ ben met bepaalde patronen die zich al in de familielijn fysiek gemanifesteerd hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te vinden dat ik dit gewoon op moet kunnen lossen en ondertussen niet te zien hoe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me moederziel en hopeloos alleen te voelen in dit patroon binnenin mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb erg lang te wachten met ondersteuning vragen en zelf eerst alleen net zolang door te gaan totdat ik het echt niet meer weet en dan pas uit te reiken naar een ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat ik verzwelg in mezelf in het niet vragen van ondersteuning.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een gedachte in mezelf vast te houden ‘dat het toch geen zin heeft om hulp te vragen en dat een ander toch niet begrijpt wat ik bedoel’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te zouden willen dat iemand anders eens zou voelen hoe ik me elke dag fysiek ervaar en dan zou ik graag perspectieven horen hoe die ander het aan zou pakken of hoe die ander zich op zou stellen want ik weet het niet meer en misschien doe ik het wel helemaal verkeerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te vragen of ik me niet vreselijk aanstel en het erger maak in de geest dat het is en hierin mezelf weer gauw te onderdrukken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me helemaal vastgedraaid te ervaren in dit patroon in geest en fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te weigeren om uit te reiken naar een ander ter zelfondersteuning.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat die ander het toch niet weet dus wat heeft het voor zin om te vragen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken het beter te weten of eigenlijk, te denken het beter te moeten weten aangezien het mijn lichaam is, terwijl ik ook niet meer weet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat ik te laat ben/zal zijn en dat ik mijn lichaam kapot maak maar niet zo erg dat ik dood ga en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren te moeten leven met een kapot lichaam waarin iedereen meewarig naar me kijkt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me groot te houden omdat ik niet wil dat anderen meewarig naar me kijken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hetgeen ik als ondersteuning voor handen heb, niet volledig in te zetten in en als een gedachte als angst dat ik ‘later dan niets meer reserve heb’ voor als het later mis gaat, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik op deze manier de situatie in stand houd en voortzet tot dit moment van later en mezelf geen mogelijkheid of kans geef om hier nu doorheen te wandelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te wachten tot de ontlasting komt en als die niet komt, de hele dag te blijven wachten in en als de hoop dat het toch nog komt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te vragen hoe ik en we als mens zo verknipt geworden kunnen zijn en ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dit bizar te vinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het zo bizar te vinden dat ik er geen verantwoordelijkheid voor wil nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen verantwoordelijkheid te willen nemen voor bepaalde patronen aangezien ze ‘niet van mij zijn’, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat alles wat zich binnen mijn lichaam afspeelt, zich onder mijn verantwoordelijkheid bevindt, ongeacht van hoe en of het in eerste instantie is doorgegeven en/of overgenomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen verantwoordelijkheid te willen nemen voor hetgeen in mij is doorgegeven en/of hetgeen ik heb overgenomen en alleen verantwoordelijkheid te willen nemen voor wat ik zelf gecreëerd heb, zonder exact te kunnen onderscheiden wat ik heb overgenomen en wat ik gecreëerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me dom te voelen dat ik ogenschijnlijk eenvoudige patronen niet zelf zomaar stop en hier een tweede bij nodig heb om mee te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niks meer leuk te vinden en angst te ervaren om niets meer leuk te vinden en hier in depressie te belanden waardoor mijn darmen niet meer bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat mijn darmen niet meer bewegen als ik niets meer leuk vind of als oplossing weet, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat huist met oplossingen en voortstuwingen in en als de geest, ik mijn darm verkramp en vervorm in iets wat de darm misschien anders wil.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een gestoorde relatie op te bouwen met mijn dikke darm en de knijpbeweging.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te bemoeien met de knijpbeweging van mijn darm en hierin voort te duwen/te pushen, tot aan een punt waarin mijn darm stilvalt en juist niets meer doet om de eigen balans te hervinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb constant angst te ervaren voor het moment van stil vallen van mijn darm en dit zolang mogelijk uit te stellen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb tevens angst te ervaren voor een stoelgang die maar doorgaat waarin ik angst voor verlies van controle ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb voor het verkrijgen van een ervaring van controle in en als mezelf in en als de geest, mijn darm te zijn gaan controleren in de knijpbeweging en voortstuwing van de voedselbrij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het gevoel te hebben om de brij heen te draaien zonder precies te zien waar ik omheen draai.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb terecht te komen bij ‘het heeft toch geen zin’ waarin het lijkt dat ik het rondje gelopen heb zonder iets werkelijk op te lossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik iets op moet lossen of in moet zien en hier constant naar te zoeken, naar het ‘verlossende punt’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te zoeken naar het verlossende punt als naar de heilige graal en dit niet meer los te kunnen laten naarmate mijn darmen zich minder ontlasten en ik niet meer weet hoe ik hier in mijn lichaam aanwezig kan zijn aangezien ik een constante paniek en fysieke druk en ongemak ervaar zonder enige vooruitgang.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het niet vol te houden in dit punt van fysiek ongemak en het hierin op te geven en weg te gaan, de geest in.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het belachelijk te vinden dat mijn darm het niet gewoon doet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet werkelijk serieus te nemen dat reacties en gedachten in en als de geest, mijn lichaam en darmwerking zoveel kunnen beinvloeden terwijl ik tegelijkertijd wel weet dat het zo is, maar dit niet werkelijk, fysiek zie en dus is het een ‘weten’ maar niet volledig/absoluut toepassen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf vast te houden in een weten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik meer verantwoordelijkheid moet nemen omdat ik tot meer in staat ben, terwijl ik niet meer kan, zo moe ben van deze patronen in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te kunnen geloven dat ik kan en moet leven met zoveel afval binnenin mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb (een deel van) mijzelf in fysieke onschuld en expressie te hebben opgegeven voor een delen in en als de geest in seksualiteit en schoonheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te veroordelen voor het opgeven van (een deel van) mijn fysieke expressie voor een seksuele uitstraling in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb controle te ervaren over mezelf in seksuele/fysieke expressie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik het nooit meer goed kan maken met mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het pas goed is als mijn darmen naar behoren werken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet in en als mijn fysiek te willen leven als mijn darmen niet naar behoren kunnen functioneren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat mijn darmen niet naar behoren (kunnen) functioneren door mijn default-patronen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf de schuld te geven van mijn default-patronen en hierin te verharden naar mezelf toe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verharden naar mezelf toe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te ervaren alsof ik de enige ben die het zo moeilijk heeft met zichzelf en te denken dat ik hierin een uitzondering ben die het zichzelf extreem moeilijk maakt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te veroordelen dat ik het mezelf zo moeilijk maak en mezelf hierin op te geven in plaats van mezelf hierin te ondersteunen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het geen zin heeft om mezelf hierin te ondersteunen in en als een geloof dat ‘het toch niet lukt’ en mezelf zo vast te houden in een cirkel van ‘het heeft geen zin’ en ‘ik kan het niet’ en ‘ik weet het niet’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het me me niet zal lukken om mezelf te ondersteunen aangezien ik niet weet hoe.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in en als een niet-weten, de mogelijkheid tot een lukken op te geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat mijn darmwand het op een gegeven moment begeeft en de brei in mijn buikholte terecht komt door de enorme druk die op de verkrampingen in de darmwand ligt als de druk die normaal gesproken de brei via de anus naar buiten duwt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te ervaren als een failure, een mislukking in en als dit fysieke default-patroon, waarvan ik me realiseer dat dit een patroon is die ik via de vader-familielijn heb meegekregen/overgenomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te hebben geweten dat dit zo moeilijk zou zijn en het moeilijk te vinden om met een default-patroon op de achtergrond te leven waarin ik me niet kan ontspannen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik dit allemaal geheim moet houden en niet mag delen aangezien het een familiegeheim is, zonder te weten wat dit geheim eigenlijk inhoudt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geheimen te bewaren en hiermee akkoord te gaan zonder te weten wat de inhoudt ervan is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me in een constante ervaring van ‘ik doe het fout’ te bevinden als mijn darmen op spanning staan voortkomend uit een default-patroon.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het me nooit gaat lukken om constant zo specifiek en gewaar te worden en/of zijn dat ik mijn darmen niet langer een default-patroon instuur en in plaats hiervan, mezelf te sturen in en als de adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik het nooit gedaan krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat mijn darmen het toch niet zullen gaan doen, ondanks dat ik mezelf zou stoppen in reactie en gedachten in en als de geest en dat het dus ‘geen zin heeft’.

Ik stel mezelf ten doel om hetgeen ik niet begrijp of waar ik niet uitkom in en als een reactiepatroon in en als mezelf, op skype uit te schrijven voor een perspectief van mijn buddy en zo stap voor stap te wandelen.

Ik stel mezelf ten doel om degene die de hoge darmspoelingen begeleidt, als en wanneer die plaatsvinden, haar om ondersteuning te vragen in het loslaat proces van de controlemechanismen aangezien dit haar specialiteit is en zij dit zelf gewandeld heeft en haar aanwijzingen te integreren in hoe ik het proces wandel.

Ik stel mezelf ten doel om door te gaan.

Ik stel mezelf ten doel me gewaar te zijn van de woorden ‘het heeft geen zin’ en ‘ik kan het niet’ en ‘ik weet het niet’ en mezelf hierin te vergeven en stoppen met deelname.

Ik stel mezelf ten doel me te focussen op het vergeven en stoppen met deelname in energetische ervaringen, alvorens correcties te willen doorvoeren of toepassen.

Ik realiseer me dat ik alles doe vanuit een ervaring van boosheid en verongelijking en dat ik hierin verhard.

Ik realiseer me dat ik focus op teveel buiten mezelf en te weinig op hetgeen in mijn directe leefomgeving plaatsvindt.

Ik realiseer me dat ik hetgeen in mijn directe leefomgeving plaatsvindt zie als ‘niet genoeg’.

Ik realiseer me dat ik me focus op hetgeen ik niet begrijp en geen directe invloed op heb ten aanzien van mijn darm zoals bijvoorbeeld de voortbeweging van de voedselbrij en hetgeen ik wel invloed op heb, zoals op de relatie met mezelf en wie ik ben in gedachten, gevoelens en emoties, laat ik liggen en neem ik geen verantwoordelijkheid in.

Ik stel mezelf ten doel me te focussen op hetgeen ik invloed heb in wie ik ben in gedachten, gevoelens en emoties en hier verantwoordelijkheid voor te nemen.

Ik stel mezelf ten doel om mijn focus op de voortbeweging van de voedselbrij in mijn darm en op de darmwerking zelf, te stoppen aangezien ik dit niet begrijp en aangezien mijn darm dit veel beter kan als ik me er niet mee bemoei in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel me te focussen op mijn directe leefomgeving, op huis, werk en relatie en verantwoordelijkheid te nemen voor wie ik ben hierin.

Ik stel mezelf ten doel mijn ervaring van boosheid en verongelijking te stoppen en mezelf hierin te vergeven en zo langzaam aan te verzachten ten aanzien van mezelf.

Ik stel mezelf ten doel niet teveel hooi op mijn vork te nemen en allereerst voor mezelf, mijn eigen lichaam en directe leefomgeving te zorgen.

———————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

 

 

 

 

 

 

Dag 605 – Nieuwe inzichten in de invloed van de darmflora

Ik was afgelopen maandag op een bijscholing waar nieuwe inzichten gedeeld werden die naar voren komen vanuit onderzoeken in de invloed van de darmflora. Er werden een aantal factoren genoemd die voor mij opvielen vanuit herkenning en een ‘weten’ binnenin mij door ervaring met mijn eigen darmen en onderzoeksresultaten hierin en tevens als aanvulling hierop om tot een beter en zekerder begrip te komen binnenin mezelf. Ik beperk me hier tot een aantal aspecten in relatie tot het prikkelbare darmsyndroom (PDS).

Er wordt genoemd dat er een sterke onderlinge invloed is tussen het centraal zenuwstelsel, het zenuwstelsel van de darm en de darmflora. Ik vermoed dat iedereen die ervaring heeft met een prikkelbare darm, zelf ondervindt dat het centrale zenuwstelsel hier invloed op heeft. Het is alleen nooit zo duidelijk vanuit onderzoeken benoemd. Zowel de darmbeweging, pijngewaarwording, slijmproductie, doorlaatbaarheid van het darmslijmvlies als de samenstelling van de darmflora zelf worden negatief beïnvloed door de stressreactie. (De darmflora betreft het micro-biotische leven aan de binnenkant van de darm die hier een belangrijke functie vervullen ten aanzien van de fysieke balans). PDS-patiënten vertonen een (te) langdurige stressrespons als reactie op acute stress en het duidt op een verminderd vermogen om de stressrespons te beëindigen. Deze ‘verminderde’ stressrespons bestaat voordat de eerste klachten van PDS optreden en er is een toename van psychische klachten beschreven na het begin van de PDS-symptomen.

Stress kan de darmfunctie beïnvloeden (via de Nervus Vagus) terwijl de darmflora de stressrespons beinvloedt.

Dit laatste geeft duidelijk een tweerichtingsverkeer aan in de relatie tussen lichaam en geest en laat meer specifiek zien hoe deze gebieden elkaar beïnvloeden, wat niet eerder zo duidelijk benoemd is.

In testen (van de ontlasting) die ik zelf heb uitgevoerd in het verleden kwamen overeenkomstige waarden van de darmflora naar voren met een verminderde hoeveelheid van specifieke bacteriën die nu ook in het onderzoek naar voren komen. Tevens is dit een gegeven bij het ontvangen van flesvoeding (in plaats van borstvoeding dat een minder gunstige invloed heeft op de ontwikkeling van de darmflora. De geboorte via keizersnede of via de vagina is ook van invloed hierop. In dit blog houd ik het even bij mijn persoonlijke situatie waarin ik vaginaal geboren ben wat een gunstige invloed heeft op de darmflora.

Als ik dit terugbreng naar wat ik tegen kom in het wandelen van het Desteni I Process oftewel het bevrijden van mezelf van de gebondenheid aan en in het geestbewustzijnssysteem in gedachten, gevoelens, emoties, bemerk ik vanaf het begin dat ik moeite heb om mijn mezelf te stoppen als ik eenmaal in reactie ben, oftewel als ik me bevind in een stress-respons. In mijn optiek is dit een punt dat ik later oppak dan andere ondersteunende middelen die worden aangereikt zoals het schrijven, het zelfinzicht en het toepassen van zelfvergeving. Deze uitleg van PDS en de darmflora en het verminderde vermogen tot het beëindigen van de stressrespons geeft me hierin meer duidelijkheid in dat dit verminderde vermogen fysiek gemanifesteerd is, wat het lastiger maakt voor mezelf om mezelf hierin te stoppen. Een verminderd vermogen houdt niet in dat ik het niet kan leren. Het is wel om in overweging te nemen en dus een punt waarin ik met veel geduld met mezelf kan wandelen in dit patroon van tweerichtingsverkeer tussen stress, darmfunctie en darmflora.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf op de kop te zitten dat ik moeite heb met het stoppen van deelname in energetische ervaringen als reactie als stress-respons en dat ik hierin lang ‘door kan draaien’ waarin ik me niet langer in staat ervaar om te focussen op verantwoordelijkheden en fysieke taken.

Als en wanneer ik mezelf ‘op de kop zie zitten’ door mezelf te veroordelen en beschuldigen van een lang doordraaien in deelname in energetische ervaringen in en als de geest, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf langer in een stress-respons in en als energetische ervaringen vasthoud dan nodig door deel te nemen in energetische aanvallen op mezelf in zelfoordeel en zelfbeschuldiging.

Ik realiseer me dat ik in mijn opvoeding geen ondersteuning ontvangen of gezien heb in een stoppen van deelname in energetische ervaringen en me juist bevestigd ervaar in en als een zelfoordeel door de woorden ‘jij doet altijd zo moeilijk’, waarin ik me tevens realiseer dat dit heeft plaatsgevonden vanuit een onmacht en niet weten hoe zelf en/of een kind te ondersteunen in het ervaren van reacties.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met het veroordelen en beschuldigen voor de duur van een doordraaien in deelname in energetische ervaringen binnenin en als mezelf.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te ondersteunen in het stoppen met deelnemen in een stress-respons in een doordraaien in deelname in energetische ervaringen met behulp van de ademhaling  en ik adem in als erkenning van de reactie – ik houd de adem vast als onderzoeken van de reactie – ik adem uit als loslaten/vergeven van de reactie en loslaten van de energie terug de aarde in – ik houd de adem vast waarin ik zie of ik effectief heb losgelaten.

Ik stel mezelf ten doel te leren vertrouwen op mijzelf aanwezig in en als de ademhaling in overeenstemming met mezelf als leven en zo langzaam aan het patroon van controle in en als de geest in een doordraaien in en als een zoeken naar een oplossing in overeenstemming met een ander buiten mij, los te laten.

Ik stel mezelf ten doel door te gaan met dit proces fysiek te ondersteunen met passende natuurlijke preparaten en behandelingen en mijn bevindingen te (blijven) delen in blogs en vlogs.

Disclaimer: dit blog bevat op geen enkele wijze een medisch advies en is gebaseerd op ondervindingen in het proces dat ik wandel in en met mijn eigen fysiek en geestbewustzijnssysteem, op weg van ziel naar Leven. Bij aanhoudende darmklachten raad ik aan een deskundige te raadplegen ter ondersteuning, begeleiding, diagnose en uitsluitsel van eventueel onvoorziene fysieke omstandigheden.

***

4 tellen inademen– en terwijl ik adem haal, de reactie onderken, en mijn volledig gewaarzijn breng tot tot het punt van reactie.

4 tellen vasthouden– en terwijl ik op dit punt van tijdloosheid ben, onderzoek en de reactie vaststel, beiden alsof het in het heden gebeurt, als ook alle herinneringen/ervaringen/gebeurtenissen welke de oorzaak/bron/origine aan mij laten zien van de reactie in het huidige moment.

4 tellen uitademen– en in dit, het loslaten van de reactie/de opgebouwde energetische ervaring, het door mij heen laten stromen, mij zelf vergevend in het moment: het teruggeven van de energie aan de Aarde.

4 tellen vasthouden– en terwijl ik op dit punt van tijdloosheid ben, de staat vaststellend van mijn geest en fysieke lichaam om te zien of er nog enige gedachten/energie ‘vast zit’ binnenin mij welke ik nog niet effectief heb losgelaten. Om dus dan de effectiviteit van mijn ademen/loslaten te evalueren en meten, en als ik niet in staat was om het punt te laten gaan, mijzelf te ondersteunen om door te gaan met ademen, en wanneer ik zie dat het niet vrijmaakt, dan mijzelf ondersteunend in schrijven, zelfvergeving, en zelfcorrigerende toepassing: welke ik uitschrijf terwijl ik nog steeds de 4 tellen ademhaling beoefen, totdat ik tot een punt van helderheid kom.

Wanneer het punt helder is– Ik stuur mijzelf om de gebeurtenis/situatie/interactie opnieuw uit te nodigen om mijn applicatie te testen, om er zo zeker van te zijn dat ik absoluut ben in mijn zelfcorrectie, sturend in mijn stand, en in GEEN GEVAL gestuurd door een energetische ervaring.

Uit:

4 Tellen Ademhaling als Eerste Hulp bij Zelfondersteuning – Dag 67 (vertaling)

——————————————————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 537 – Transitiefase: mezelf in twijfel trekken

Als ik wil gaan delen over mijn proces in relatie tot mijn fysiek, de fysieke ongemakken en hoe ik dit gewandeld heb en wandel en er komt een dag waarin ik mijn fysieke feedback niet begrijp en in ongemak verkeer, komen er direct gedachten en ervaringen omhoog dat ik het nog niet kan gaan delen omdat ik er zelf nog niet uit ben. Hierin valt volledig in het water – het woelen der emoties – wat ik al wel gewandeld heb en feitelijk is het een manier om mezelf te saboteren en ervan te weerhouden om te delen wat ik al wel kan delen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet van mezelf te mogen delen wat ik gewandeld heb in relatie tot mijn eigen fysiek, als mijn eigen fysiek nog niet geheel functioneert zoals optimaal zou kunnen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb nu een enorme moeheid op te voelen komen die ik ook vaak ervaar als ik doorga met het uitschrijven van een mind-construct in de DIP Pro lessen waarvan ik weet dat dit de weerstand is die ik opgooi in en als de geest, zo duidelijk en plotseling aanwezig, wat tevens aangeeft dat ik essentiële punten open en oppak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het liefst even te willen stoppen met schrijven zo moe ervaar ik me opeens.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in gedachten dat ik nog niet mag en kan delen omdat ik mijn eigen fysieke ongemak nog niet geheel ‘in kaart’ heb, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf in twijfel trek dus in conflict, in tweëen waarin ik juist in het doorzetten in het delen, deze twijfel kan stoppen in en als mezelf en zelfvertrouwen op zal bouwen.

Ik realiseer me dat ik deze tweedeling als polariteit opnieuw gebruik om nog niet de boodschap van eenheid en gelijkheid te hoeven delen en dus leven.

Ik realiseer me dat ik kan delen wat ik gewandeld heb en dat ik ook kan delen wat ik nog wandel.

Ik realiseer me dat ik denk dat ik de oplossing moet bieden voor het fysieke ongemak in kant en klare specifieke gegevens, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat de manier waarop ik wandel, de oplossing is en een opening geeft voor een ieder om het zelf te wandelen, maar dat ik niet kan voorkauwen hoe de eigen structuren door te wandelen omdat die bij iedereen individueel en specifiek geprogrammeerd zijn door een ieder zelf.

Ik realiseer me dat ik zelf de oplossing wil voor mezelf en dat ik in het moment dat ik ‘last’ heb, zelf gefrustreerd ben doordat ik mezelf niet geheel begrijp en dus niet vergeven heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te frustreren en irriteren als en wanneer ik mezelf niet geheel begrijp in hoe ik de fysieke klachten gemanifesteerd heb als last voor mezelf.

Ik stel mezelf ten doel te gaan liggen en te zien welke energetische lading ik vasthoud in het buik- en borstgebied en hier hardop zelfvergevingen bij uit te spreken om mezelf te bevrijden van de energetische lading.

Ik stel mezelf ten doel stap voor stap te delen waartoe ik in staat ben in eenheid en gelijkheid met mezelf in wat ik gewandeld heb en hierin zelfvertrouwen op te bouwen.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in irritatie en frustratie naar mezelf toe over het feit dat ik niet geheel begrijp hoe ik een fysiek ongemak gemanifesteerd heb, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik in deze irritatie en frustratie naar mezelf toe, mezelf opnieuw belast, mijn darmen irriteer door de energetische reacties en mijn ‘lever’ stagneer door mezelf te frustreren, waarin ik mezelf in deze hoedanigheid in stand houd, in plaats van mezelf te vergeven in hetgeen ik niet begrijp en van hieruit verder te zien.

Ik realiseer me dat het fysieke ongemak een eigenbelang in de weg zit waardoor ik geïrriteerd raak en gefrustreerd in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met de irritatie en frustratie naar mezelf toe op momenten dat ik fysiek ongemak ervaar.

Ik stel mezelf ten doel te zien welk eigenbelang ik wilde najagen, waarin ik onderzoek hoe ik hierin feitelijk zelf mijn fysieke ongemak manifesteer in tegenstrijdigheid met mijn fysieke beweging en mijn lichaam in eenheid en gelijkheid.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te vergeven in hetgeen ik in en als eigenbelang wilde najagen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf de energetische lading die ik in en als eigenbelang manifesteer en opsla in mijn lichaam, te vergeven en de energetische ervaringen niet tegen te houden en onderdrukken, maar in te ademen zodat en waarin ik mezelf gelijk maak hieraan en mezelf werkelijk vergeef in en als deze specifieke ervaring.

Begin met Desteni I Process Lite

—————————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 384 – Hoe voel ik me vandaag?

Ik zie vandaag dat er de hele tijd emoties latent aanwezig zijn, maar dat ze een soort toestand blijven waarin ik verkeer. Ik beslis om mezelf eens te gaan vragen hoe ik me voel, zodat ik er beter mee kan werken. Hierin bedenk ik me dat dit iets is wat in mijn opvoeding nooit gebeurd is, er werd door niemand over gevoelens en emoties gepraat en nooit naar gevraagd. Nu in Desteni weet ik dat het ook niet draait om gevoelens en emoties als zijnde echt, maar het is wel praktisch van belang om ze te kunnen waarnemen, benoemen, duiden, zodat ik er zelfvergevingen op kan toepassen om mezelf uit deze breiige toestand te halen.

Hoe voel ik me vandaag?

Ik voel me lamgeslagen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me lamgeslagen te voelen, alsof er een wolk om me heen hangt.

Waardoor voel ik me lamgeslagen?

De gedachte ‘het lukt me niet’ komt op.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me lamgeslagen te voelen door de gedachte ‘het lukt me niet’.

Wat lukt niet?

Om mijn fysiek op orde te krijgen; ik voel me verlamd door de fysieke manifestatie die ik niet meer opgelost krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat het me niet lukt om mijn fysiek op orde te krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me verlamd te voelen door de fysieke manifestatie die ik niet opgelost krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik de fysieke manifestatie niet opgelost krijg.

Welke fysieke manifestatie?

De traagheid en verkramping in mijn darmen, welke soberheid, lusteloosheid, geen zin hebben, ja depressie voortbrengen. Me fysiek niet in staat voelen tot bewegen, laat staan vrij bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat ik de fysieke manifestatie van traagheid en verkramping in mijn darmen niet opgelost krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb somberheid, lusteloosheid, geen zin hebben, depressie voort te brengen door een geloof niet in staat te zijn de fysieke manifestatie als traagheid en verkramping in mijn darmen, op te lossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me fysiek niet in staat te voelen tot bewegen.

Er zit angst aan gekoppeld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de angst toe te laten en te koppelen aan depressie, lusteloosheid en geen zin hebben gekoppeld aan de fysieke manifestatie als vertraging en verkramping in de darmen welke weer depressie, lusteloosheid en geen zin hebben manifesteert, waardoor ik niet in staat ben om te zien in de depressie, lusteloosheid en geen zin hebben gekoppeld aan de manifestatie in het fysiek als vertraging en verkramping in de darmen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor en als ik me fysiek niet in staat voel te bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te schamen voor de ervaring van depressie, lusteloosheid en geen zin hebben gekoppeld aan de fysieke manifestatie als vertraging en verkramping in de darmen en voor het fysiek niet in staat voelen tot bewegen.

Depressie is een onderwerp die veel op de achtergrond aanwezig is geweest vanaf ongeveer mijn 16e jaar. In mijn horoscoop werd ook aangegeven dat er een indicatie is voor klinische depressie maar dat er een geboorte in volle maan tegenover stond waardoor ik me hieruit heb kunnen houden. Zo heb ik het ook ervaren. Ik heb niet zoveel met deze informatie gedaan, het was meer een bevestiging van wat ik ervaren heb van tijd tot tijd. En hierin ook altijd aanwezig dat de depressie niet werkelijk is. Het is meer een sombere toestand die komt en gaat. Hier doorheen zie ik, het is niet echt, maar ik kom er ook niet helemaal uit. Ik heb er behoorlijk wat angst aan gekoppeld, dat ik ‘in zou storten’ en het label depressie op me geduwd zou krijgen in het medische circuit terwijl het zo niet in elkaar zit. En tevens angst voor de ervaring van een werkelijke depressie van tot niets meer in staat zijn, welke ik eenmalig ervaren heb na een half pilletje extasy (zo’n 20 jaar terug) in periodes van maximaal een half uur, gelukkig niet langer. Dat was geen goed plan voor mij, en dat wist ik ook; echter andere plannen gingen niet door, dus ik besloot toch ‘mee te doen’.

‘In de horoscoop aanwezig’ betekent dus dat het onderliggende patroon aanwezig is, voorgeprogrammeerd is in mij. De video geeft hier duidelijkheid in, als het mezelf afhankelijk houden van iets of iemand buiten mezelf in plaats van te leven in zelfmeesterschap. En het mezelf verminderen dus saboteren, alles in mijn eigen waarneming. Vandaag kwam in me op hoe ik mezelf toesta mezelf in een toestand te houden. Welke komt door het niet benoemen en inzien van de toestand van emoties die op de achtergrond in mij aanwezig is, waardoor ik ze laat bestaan. Precies zoals ik van huis uit geleerd heb en welke mijn programmering als geestbewustzijnsysteem bevestigt, vestigt in het fysiek, en waarin ik mezelf afhankelijk houdt van de ander=de mind, mijn geest geprojecteerd op de ander buiten mij die mij niets vraagt, en dus beweeg ik niet.

Oeps.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf niet te bewegen omdat de ander mij niets vraagt, en hierin rond te blijven zwemmen in een toestand van gevoelens en emoties binnenin mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb beweging afhankelijk te maken van een ander buiten mij in de vorm van een vraag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn expressie afhankelijk te maken van een ander buiten mij in de vorm van een vraag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb controle uit te oefenen op mijn omgeving in de vorm van depressie/somberheid als aandacht vragen in een poging een ander te bewegen mij iets te vragen, zodat ik mezelf kan bewegen en mezelf kan uitdrukken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mee te doen met de groep die gepland hadden extasy te proberen, waar ik niet bij zou zijn want ik wilde niet echt, en toen mijn afspraak niet doorging, me te hebben aangesloten bij hun plannen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb bij en als mezelf te blijven staan in de beslissing om niet bij de groep te zijn in het gebruik van extasy.

Ik houd het hierbij voor vandaag. Het doorheen schrijven van de ervaringstoestand geeft me inzicht in de cirkel in grote lijnen. Het onderzoek wordt vervolgd.

Nederlandstalige tekst en video – Depressie

Engelstalige (originele) video – Depression

————————————————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 363 – Ontoereikend

Ik ervaar me als ontoereikend om Casper het konijn (wit) te ondersteunen bij de blaasklachten die hij heeft. Anti-biotica, chinese kruiden, het heeft heel goed gewerkt en een heel jaar ging het goed, maar sinds de warme weken in de zomer is het terug gekomen en het lukt me tot nu toe niet om het weer helemaal rustig te krijgen. Het frustreert me en vooral het ‘niet-weten’ irriteert me. Het niet-weten wat te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te weten wat ik moet doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb al weken iedere ochtend en avond lange tijd bezig te zijn met het verzorgen van de diertjes van een cavia en konijn die blaasklachten hebben, en het nu vanochtend, nu het niet gaat zoals ik wil, even helemaal zat te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken ‘ik kan toch niet de hele dag bezig zijn met het verzorgen van de diertjes’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het irritant te vinden dat eventuele onderzoeken bij dierenartsen mega-veel geld kosten waar vaak uiteindelijk oplossingen uitkomen die ook niet optimaal zijn, wat niet aan de dierenarts ligt – ik ga naar een hele fijne dierenarts – maar aan de mogelijkheden die beschikbaar zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren het niet goed genoeg te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb nu te zitten schrijven over een onderwerp wat niet de werkelijke oorzaak is van mijn irritatie, maar ik zie niet direct wat wel het werkelijke punt is wat zich aandient.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me dus ontoereikend te ervaren om fysiek werkelijk en direct te zien, wat inhoudt dat ik me nog in de geest bevind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf kwalijk te nemen dat ik me nog in de geest bevind en hierdoor niet direct fysiek kan zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf een nietsnut te vinden als ik niet eens direct fysiek kan zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik dat wel zou moeten kunnen, direct fysiek zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn mogelijkheid tot direct fysiek zien heb opgegeven door keuzes in en als de geest ten behoeve van mezelf in zelfzucht en hier lagen overheen te leggen als schuld en oordeel, welke juist het direct zien belemmeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een ervaring te hebben alsof ik mezelf niet kan vergeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te ervaren dat ik beide opties niet leuk vind: het handelen in zelfzucht is geen optie, deze geeft consequenties voor iedereen die niet tof zijn, en het handelen als wat het beste is is natuurlijk het beste, maar ervaar ik als ‘niet leuk’ doordat ik weerstanden en angsten hierin tegenkom en door moet wandelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb er moeite mee te hebben mijn eigenbelang geheel te stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb er moeite mee te hebben om mijn eigenbelang geheel te stoppen omdat ik dan zie wat ik allemaal toegestaan en gedaan heb in mijn leven, bestaande in eigenbelang.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te willen dat ik de moeilijke punten al doorlopen heb en door de weerstand en angst heen ben, zodat ik aan het ‘eindpunt’ ben als wat het beste is voor iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het eindpunt als wat het beste is in de geest gemakkelijker te ervaren dan het wandelen door de weerstanden in het fysiek als wat het beste is in en als het fysiek tot aan het nulpunt.

*

Als ik mezelf geirriteerd zie worden doordat iets niet helemaal gaat zoals ik wil met de diertjes, dan stop ik, ik adem. Ik maak het noodzakelijke af en laat het even rusten om het op een later tijdstip opnieuw in te zien en op te pakken zodat de diertjes geen last hebben van mijn ervaringen als irritatie in de geest.

Ik realiseer me dat er iets in mij is wat aandacht vraagt wat me irriteert, en dat dit eruit komt als projectie in het verzorgen van de diertjes.

Ik realiseer me dat een ‘over verzorgen’ van de diertjes duidt op afleiding van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb als ik iets niet weet in de verzorging van de dieren, maar door en door te blijven gaan met zoeken en proberen, in plaats van het te laten rusten voor het moment en te zien wat er werkelijk speelt in mij, waardoor ik niet helder kan zien.

Ik verbind mezelf door met mezelf bezig te zijn in wat zich aandient in mij.

Als ik mezelf in irritatie bezig zie, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me aan mezelf irriteer en dat ik weerstand ervaar om te veranderen, werkelijk te veranderen tot het niets, het nulpunt.

Ik zet mezelf in om mezelf te ondersteunen als de irritatie opkomt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf niet te willen ondersteunen als de irritatie opkomt en hierin mezelf de rug toe te keren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf met minachting te benaderen in momenten van irritatie en een niet weten en hierin energie te genereren, welke ik in stand houd in de ervaring van ‘niet-weten’, als zijnde ik wil het eerst weten voordat ik stop met irriteren en niet-weten als energie genereren, waarin ik juist mezelf in een staat van niet-zien en niet-weten behoud door de hoeveelheid energie die ik genereer in en als aanval op mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb opzettelijk energie te genereren in en als een aanval op mezelf, en mezelf zo in een staat van niet-weten te behouden, welke exact is wat gebeurt in de wereld in en als aanval in en als oorlog. Wellicht hierover later meer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te ervaren alsof ik al te ver ben en dat het hierin ‘geen zin’ heeft om te stoppen aangezien ik het ervaar en dus geloof alsof dit ‘toch niet lukt’.

Aha, ontoereikend.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf als ontoereikend te ervaren om mezelf te stoppen in en als irritatie en niet-weten in en als de geest ter opwekking van energie, juist op het moment dat ik in ontspanning kom en dus werkelijk effectief kan gaan worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te saboteren op momenten dat ik werkelijk effectief kan worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een oplossing tot het stoppen van de irritatie en niet-weten te zoeken in en als de geest, in plaats van in te zien dat ik mijn participatie in en als de geest dien te stoppen als oplossing.

*

Als ik mezelf zie participeren in irritatie en een niet-weten in de geest, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik ten eerste echt de energie dien te stoppen, dat dit werkelijk niets oplevert.

Ik stel mezelf ten doel mijn participatie in en als de geest in en als irritatie ten gevolge  van een niet-weten, direct te stoppen, te ademen, te bewegen, en me direct te realiseren dat het niets oplost en uithaalt, hoe oneerlijk of ongemakkelijk of onduidelijk een situatie ook is, en dat, als ik hieraan toegeef, ik in hoog tempo verdwijn in de geest en een ervaring van ontoereikendheid en zinloosheid creeer in mezelf in de geest, en hoe langer ik in de geestervaring aanwezig blijf, hoe moeilijker het wordt mezelf te stoppen met participeren hierin en hoe ‘echter’ de ervaring van ontoereikendheid wordt.

Prioriteit:

Stoppen met participatie in de ervaring van irritatie bij de eerste gedachte die opkomt, direct, zonder twijfel. Adem, fysieke handelingen voortzetten, eventueel een paar zelfvergevingen hardop uitspreken en later onderzoek in schrijven van wat er werkelijk speelt.

**

————————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 350 – Bij de Osteopaat

Link Desteni Witnessblog

Ik ervaar ontzetten veel weerstand om me te laten behandelen. Mijn fysiek is verkrampt, met name darm en bekken, en in het fysiek gaan betekent ook in deze pijn gaan.

We starten de behandeling. Hij begint met de schedel en later het buikgebied. Op een gegeven moment uit ik aan dat ik zoveel weerstand ervaar dat ik het liefste zijn handen weg wil slaan en weg wil rennen. “Voelt het niet goed om hier te zijn”? vraagt hij. “Ik weet het niet, ik wil er doorheen; weerstand voelt nooit goed”, zeg ik. (Het voelt alsof ik mezelf iets aandoe en ‘niet voor mezelf opkom’).

Okay Ingrid kom op, weerstand, gevoelens van misbruik, niet willen dat hij mijn lichaam aanraakt. Wat zou Bernard-Leven zeggen?

Weerstand is een illusie. Gevoelens van misbruik zijn niet echt en gebaseerd op gedachten en herinneringen. Er kan me niets gebeuren (ik ben vaker bij deze osteopaat geweest en hij kan ‘via zijn handen met het fysiek praten’ en is hierin ervaren en integer).

Ik zie dat hij even twijfelt om door te gaan, en ik realiseer me dat ik zelf verantwoordelijkheid dien te nemen voor het voortzetten van de behandeling, en dat doe ik.

Zo stop ik nog wat gedachten als illusies die opkomen, pas hier en daar een zelfvergeving toe in het hoofd en ik word rustiger, de emoties verdwijnen. Uiteindelijk gaat de behandeling vrij soepel en geeft hij de feedback dat het lichaam snel ontspant in de aanrakingen en grepen, veel sneller dan een paar maanden geleden, en zo noemt hij nog een aantal fysieke verbeteringen op ten aanzien van vorige keer. “Je hebt hard gewerkt”, zegt hij.

Dat klopt.Ik heb de afgelopen maanden veel doorgewandeld in schrijven en toepassing van zelfvergevingen en zelfcorrecties – onder andere in de Dip-Pro cursus in het mind-construct – waardoor de emoties, opgeslagen in het lichaam, veel minder zijn geworden.

Waar ik me gewaar van wordt in deze behandeling, is dat een ‘push’ en een opstaan heel rustig is, heel soepel, ‘stil’ zou ik zeggen, en dat er helemaal geen heftige taferelen aan te pas hoeven komen. De voorstellingen in de geest zijn heftig, en dat is precies hetgeen dat tegenhoudt om zelf te pushen en rustig en soepel op te staan, in het fysiek te komen. Leven is soepel, de geest verkrampt en creeert weerstand en wordt hierin en hierdoor heftig.

Een ander punt is het ‘geluid maken’ ter ondersteuning om in het lichaam te komen. Hij vraagt me geluid te maken om dieper in het lichaam, waar hij zijn handen houdt, te komen. Op dit geluid maken tijdens een behandeling ervaar ik al jaren weerstand, en ik doe het dus ook niet. Geluid maken terwijl ik op een behandeltafel lig in mijn blootje in een voor de geest wat ongemakkeliijke positie, mmm dat is niet hetgeen ik om sta te springen. Dit komt door verbeeldingen van hard gekreun en gesteun en oergeluiden waarvan ik denk dat dit moet plaats vinden met veel aandacht hierop. Dus ik vraag hem nu, “hoe doe ik dat? Je moet even iets aangeven anders kom ik er niet doorheen”. Hij maakt even een geluid, huuuuuh, kort, en zegt, gewoon, een geluid, maakt niet uit wat, als het maar trilt.

“Als het maar trilt”? vraag ik hem. “Ja”, zegt hij.

Okay hier kan ik iets mee. Het is gewoon om te trillen in het fysiek. Dus ik maak wat geluiden om te trillen en vrij soepel ontspannen de strakgespannen spieren waar hij zijn handen heeft, zonder ook maar enigszins te letten op wat voor geluid ik maak, maar gefocussed op de toestand van het weefsel in mijn lichaam waar hij zijn handen heeft.

Geluid als klank in het fysiek om te trillen. Dit sluit direct aan op het hardop in klank brengen van zelfvergevingen.

Het fysiek, de fysieke gesteldheid van mijn lichaam, is hier is mijn referentiepunt dat het proces van zelfvergeving werkelijk invloed heeft op het fysiek en effectief is om emoties op te ruimen en zo het fysieke weefsel vrij te maken waardoor de spieren kunnen ontspannen; vrij maken van de opgeslagen spanning, van de opgeslagen structuren van de geest. Tevens laat deze behandeling me zien hoe de geest weerstand vergroot en opgooit als een enorm monster en dat er blijkbaar met enorm veel kabaal moet worden opgestaan als aanwezig worden in het fysiek. Niets hiervan is echt. Het aanwezig zijn in het lichaam gebeurt bijna ongemerkt, glijdend, geluidloos, aanwezig, stil.

Aan het einde van de behandeling realiseer ik me dat ik in deze behandeling, zelf de leiding heb genomen, de beslissing om de weerstand te stoppen en in het fysiek te gaan. En dat de ‘gevoelens van misbruik’ gebaseerd zijn op ervaringen waarin ik mijn zelfsturing en zelfbestuur heb weggegeven aan een ander (=de mind), dus in de geest aan een andere persoon, hoogst waarschijnlijk door gedachten als ‘dat ik dit moet doen’, ‘dat ik niet anders kan’ etc,  waardoor ik misbruik ervaar, maar waarin ik iets feitelijk zelf toesta en toelaat en zelfs inzet door een geloof in mijn gedachten in de geest (noot – er heeft Geen werkelijk fysiek misbruik plaats gevonden in dit leven). Dit is een interessant inzicht om specifiek te onderzoeken.

Een voorbeeld van hoe bijvoorbeeld osteopathie ter ondersteuning van het fysiek, gecombineerd kan worden met het proces van schrijven, zelfvergeving en zelfcorrectie, en hoe dit elkaar effectief aanvult en bevordert.

Steviger aanwezig in het lichaam geeft de stabiliteit om veranderingen in het dagelijks leven werkelijk toe te passen, in ieder moment, en als ik de geziene veranderingen werkelijk leef in de fysieke realiteit, is zelfverandering gevestigd en zeker, in en als het fysiek, en zal verandering in de fysieke wereld kunnen plaatsvinden.

Desteni-I-Process-Lite – Free course

Are we the slaves of our own beliefs?

—————————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 347 – Aantrekking en (niet) aantrekkelijk willen zijn

Zoals gezegd in Dag 346 ga ik verder met het punt aantrekking. Wat wil ik erover schrijven? Tot aan mijn 14e jaar heb ik me nooit gerealiseerd wat de effecten kunnen zijn van mijn uiterlijk. Ik vond het leuk om leuke kleren uit te zoeken – dit vind ik al leuk sinds klein meisje, waar mijn moeder allerlei kleren maakte, in felle kleuren of met een leuke opdruk in een trui gebreid. Hetgeen aantrekken wat ik leuk vind. (lol, dit is ook een aantrekken, het aandoen van kleren). Op mijn 14e hoorde ik via een vriendin dat haar oudere zus en diens vriend, mij ‘knap’ vonden. Huh? Ik? Knap?

Dat was iets waar ik nooit bij stil had gestaan ten aanzien van mezelf. Sindsdien is dit echter wel een rol gaan spelen, en ben ik me meer bewust van mijn uiterlijk geworden. Op mijn 16e ben ik gaan lijnen, zoals ik wel eerder heb beschreven, eigenlijk alleen omdat ik een plattere buik wilde hebben. In dit lijnen heb ik mijn lichaam behoorlijk kwaad toegedaan, als te weinig eten geven en uitputten, maar ook en vooral door veel kritiek en oordelen op te slaan in mezelf over 2 kilootjes aan teveel vet rondom mijn buik. Waar hebben we het over, het is waanzin waarmee ik een groot deel van mijn leven heb verziekt, met name omdat deze kritiek en controle zich is gaan opslaan in het darmgebied en darmproblemen is gaan geven (waarin de dikke darm al aanwezig was in de genen/familielijn als een aangedaan gebied).

Waar ik in dit blog in wil gaan zien, is de rol van seks en aantrekking hierin. Want is het niet zo dat al dit aantrekkelijk wezen en een dunnere buik willen hebben, voortkomt uit 1 zaak: het aantrekken van het andere geslacht zodat ik seks kan hebben. Hier start dus het zelfmisbruik, en misbruik ik mijn eigen lichaam ten behoeve van seks, en dat terwijl ik in die tijd liever geen seks wilde dan wel, ik was een laatbloeier zeg maar.

En, is het niet zo dat ik mijn eigen sabotage systeem heb opgezet, aangezien ik seks feitelijk helemaal niet begreep, en er bang voor was, en het dus niet echt wilde. Dus ben ik rondom de seksuele bloei, deze fysieke bloei gaan inperken, controleren, bekritiseren. Om in de geest aan een aantrekkelijk plaatje te voldoen en zo toch het andere geslacht aan te trekken. Allemaal vrij onbewust overigens, niet geheel begrepen maar wel opzettelijk toegepast.

Mijn uiterlijk heb ik sindsdien vele keren gebruikt als aantrekking. Niet extreem, ik ben altijd met gezond verstand naar kleding blijven kijken, wat is praktisch, wat zit comfortabel, wat vind ik echt leuk, maar ook, wat staat me goed, wat past bij me. Het extreme heb ik verborgen in de geest, ver weggestopt als kritiek op mezelf, welke zich heeft opgeslagen in het (darm)spierweefsel.

Ik heb het gebruikt om seks te hebben, om aandacht van een man te ontvangen, om een man in bed te krijgen, om een man aan me te binden. Wat geeft het me dan als iemand me aantrekkelijk vindt? Energie. Ik laad me op hiermee, voel me beter hierdoor. Hierin draag ik net zo goed bij aan de hele waanzin rondom seks. Want het draait allemaal om 1 ding: Iemand van het andere geslacht, die je aantrekkelijk vindt, zo snel mogelijk het bed in krijgen door zelf aantrekkelijk te zijn voor die ander. En iedereen heeft hier zijn trucjes voor, dit hoeven niet alleen uiterlijke symptomen te zijn, het kan ook een ‘gevoel voor humor’  zijn, of ‘charmant’ zijn.

Hierin heb ik keer op keer mijn neus gestoten als ik merkte dat de jongen/man die mij wel aantrekkelijk vindt en het bed met me wil delen, uiteindelijk niet bereid is tot een werkelijke commitment. Of vice versa, dat ik niet bereid blijk te zijn tot een werkelijke commitment. Hierin gebeurt iets vreemds, een soort contradictie. ik stel mijn lichaam open, en ik ga er eigenlijk vanuit dat we samen blijven en deel ik intimiteit. In de geest dek ik me in, en leer ik langzamerhand dat dit intieme fysieke delen, helemaal niet inhoudt dat we ook een leven zullen delen. Dit geeft een behoorlijke frictie en onduidelijkheid waar ik nu nog mee bezig ben om los van te komen. Dus, ik weet dat een fysiek intiem samenzijn (blijkbaar) niet inhoudt dat we samen blijven, maar ik stel me wel zo open dat er verbindingen gelegd worden, en eigenlijk begrijp ik helemaal niet hoe we niet samen zouden kunnen blijven na zo’n intiem delen, en begrijp ik ook helemaal niet waarom ik toch mijn lichaam deel als ik zelf niet samen wil blijven. In dit punt heb ik mezelf enorm verloochend, welke meer en meer is gaan uitbreiden in de leeftijd 20-35 jaar. Steeds naar op zoek. en waar was ik naar op zoek? Ik was gewoon op zoek naar de ultieme sekspartner waarvan ik me in de loop der jaren toch stiekem een beeld ben gaan vormen. Wat zie ik als een ultieme sekspartner? Een jongeman waarbij ik geen weerstand voel (welke ik als liefde ervaar), waarbij ik zijn gehele lichaam direct accepteer, en die me tijdens de seks stevig vastpakt en aanraakt – stevig en toch teder –  en die tevens lang genoeg een orgasme kan uitstellen en erectie kan vasthouden om mij eerst of tegelijkertijd de mogelijkheid te geven tot een orgasme. Dus: geen fysieke weerstanden, voldoende lange erectie, stevig en teder.

Waarom schrijven we dit eigenlijk niet in een contactadvertentie? Want hier zijn we toch allemaal mee bezig, met het vinden van de ultieme sekspartner, ook al noemen we het niet zo?

Ik had deze man gevonden. Hij heeft me in het intieme fysieke samenzijn veel gegeven, vooral het vertrouwen door tijdens de seks, te zien en luisteren naar wat ik wilde en mij de mogelijkheid te geven tot het hebben van een orgasme zonder dat ik me over de tijdsduur druk maakte, waardoor ik me kon ontspannen tijdens de seks, en niet bezig was met ‘wat als hij te snel klaarkomt’. En hij deed dit zonder de aandacht op mij te vestigen, hij gaf me alleen de mogelijkheid om mezelf uit te drukken, en ging niet allerlei trucjes uit de kast halen om dit voor elkaar te krijgen. Voor mij was hij de ideale minnaar. Ik voor hem ook, zo heb ik van hem begrepen. Ook hadden we soortgelijke ‘gevoelens’ voor elkaar en waren we graag in elkaars aanwezigheid. En toch zijn we niet samen gebleven.

Hiermee vallen dus in 1x alle illusies in het water: liefde is niet de oplossing en seks is niet de oplossing en zelfs de combinatie is niet de oplossing als voldoende om een partnerschap op voort te zetten. Het zegt dus niets over een commitment die je maakt voor het leven, aangezien deze commitment erom gaat, dat de partner er voornamelijk is ter ondersteuning om onszelf te zien, en als beiden hier niet toe bereid zijn – bereid om in zelf te zien – zijn de ideale combinatie in bed en gevoelens van liefde geen maatstaf om een relatie/agreement op voort te zetten.

De aantrekking heeft me tot deze jongen gebracht. Waarvan ik nu weet, het is voorgeprogrammeerd, deze aantrekking. Ik ben er gewoon ingetuind ( in de illusie van het witte licht) en het is aan mezelf om hier voorbij te zien. Hiermee bedoel ik niet dat het niet okay was, ons samenzijn. Het fysieke samenzijn was heel okay. Het is meer dat deze aantrekking het werkelijke proces versluiert en onopmerkzaam maakt, en beslissingen doet nemen en woorden doet spreken, gebaseerd op seks en seksuele aantrekking en gevoelens, die vervolgens niet geleefd worden door de tijd heen, en dus frictie creeren, loze verwachtingen geven en pijn veroorzaken en hierin de geest zo uitvoerig bezighoudt dat er niets van de grond komt wat werkelijk verandering tot stand kan brengen in de wereld.

Waarom schrijf ik zo uitvoerig over de ideale sekspartner en aantrekking? Omdat het tijd is voor mij om mezelf hiervan te bevrijden. Om werkelijk met iemand te gaan wandelen als hier de mogelijkheid toe is en beiden hiertoe bereid zijn. Om de seksuele aantrekking en perfectie hierin een stapje terug te laten doen en niet langer als leidraad in te zetten. Om me niet langer te laten verleiden door de truukendoos in de geest die zich gemanifesteerd/geprojecteerd heeft in het bekken en het bekken heeft omgetoverd tot een truukendoos. Om zelf in mijn bekken te gaan staan en deze plaats niet langer af te staan aan de geest, zodat ik ‘schoon schip’ kan maken hier en mezelf kan bewegen in en als het fysiek. Als ik dit niet doe compromitteer ik mezelf en eventueel een ander en zal ik nooit de mogelijkheden ontdekken die er verscholen liggen voorbij de  weerstanden die fysiek ervaren worden en andere ongemakken die op kunnen komen in partnerschap; en zal ik nooit mezelf leren kennen wie ik werkelijk ben en zijn kan, staande in en als mijn fysiek in partnerschap.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb aantrekking en een aantrekkelijk uiterlijk, te gebruiken als middel om een man in bed te krijgen, aandacht te krijgen van een man of een man aan me te binden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn lichaam te verzieken en verkrampen en vervormen ten behoeve van de aantrekking van iemand van het andere geslacht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het extreme in mijn fysiek te verbergen en zo verkramping te manifesteren die ondraaglijk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf en mijn fysiek te veroordelen en bekritiseren ten behoeve van aantrekking van het andere geslacht ten behoeven van het genereren van energie als een goed gevoel/me beter voelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de wil tot een relatie als commitment te baseren op een ervaring van perfect passende seks en gevoelens van liefde, wederzijds aanwezig.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn seksuele expressie te laten leiden door de duur van de erectie van de man.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn lichaam en werkelijke fysieke expressie in te perken en te controleren door en in een poging om aantrekkelijk te zijn voor het andere geslacht en tegelijkertijd door en in een poging om niet aantrekkelijk en minder zichtbaar te zijn voor het andere geslacht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb voorkeur te ontwikkelen en naar gelang mijn voorkeur, wel of niet mijn aantrekking in te zetten en hierin dus controle uit te oefenen en mezelf te vervormen in aanpassing aan de aanwezigheid van welke man er voor me staat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb tweestrijd te ervaren in seksualiteit en hierin mijn fysiek te saboteren en controleren, doordat ik nooit geleerd heb wat het is om comfortabel aanwezig te zijn in fysieke seksualiteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb energie te genereren door aantrekking in te zetten of terug te trekken, en hierin de algehele energie in en als het onbewuste in het geestbewustzijnsysteem te voeden en hierin de seks-industrie en porno-industrie te voeden en in stand te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf af te laten leiden door de illusies en/als voorkeur in seks en liefde in en als de geest, en hierin ineffectief te zijn in mijn staan voor werkelijke verandering in de wereld en in mezelf als wat het beste is voor iedereen in en als het fysiek.

*

Als ik mezelf af zie dwalen in de geest in herinneringen aan voorbije relaties waarin ik liefde en seks heb ervaren zoals ik graag wilde, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat, zodra ik toegeef aan een gedachte of plaatje die gelinked is aan een relatie in het verleden, ik verloren ben en het hele rad gaat draaien, en als ik dit niet effectief stop, ik opnieuw meega in dit rad van avontuur, in en als de geest.

Ik realiseer me dat als ik me in het rad van avontuur in de geest bevind, ik het heden ga vergelijken met de ervaringen in de geest, en hierin mezelf terughoudt van het werkelijk fysiek aanwezig zijn in de mogelijkheden van het heden in en als realiteit, en er dus niets plaats kan vinden in de fysieke realiteit.

Ik stel mezelf ten doel de mogelijkheden in de fysieke realiteit werkelijk te onderzoeken en aanwezig te zijn hierin zonder vergelijking met herinneringen aan het verleden.

Als ik mezelf aanwezig zie in een mezelf aantrekkelijk maken en/of ervaren en/of willen zijn en/of tegenovergesteld, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mijn fysieke aanwezigheid opgeef ten behoeve van een verwachting in de geest, waarin ik mezelf als oncomfortabel laat ervaren en mijn fysieke expressie automatisch ga inhouden.

Ik realiseer me dat ik energie genereer die niet het beste is voor al het fysieke leven en dus ook niet voor mijn het leven van en als mijn fysiek.

Ik stel mezelf ten doel, als en wanneer ik in aantrekking verval of juist verzet hiertegen, dit te stoppen, en indien nodig en herhaaldelijk aanwezig, te onderzoeken waar dit mee te maken heeft, wat ik hier aan illusie heb laten bestaan en niet (effectief) heb zelfvergeven.

Ik stel mezelf ten doel mijn expressie adem voor adem terug te halen naar zelf en vrij te maken van de verbindingen en relaties met de omgeving, als wat het beste is voor het fysiek.

Als ik mezelf aanwezig zie in een ervaring van fysieke weerstand, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik in een herinnering zit, fysiek opgeslagen, die ik niet als zodanig herken en dus projecteer op het fysiek van een ander buiten mij.

Ik stel mezelf ten doel de fysiek ervaren weerstanden te onderzoeken, zelf te vergeven en zelf te corrigeren en hierin eventueel ondersteuning bij te vragen in een chat.

Als ik mezelf zie verkeren in een angst voor een ‘te vroeg’ klaarkomen van de man in fysieke intimiteit, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me in de geest bevind in angstigheid, gebonden aan ervaringen in het verleden.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken hoe ik mezelf hierin comfortabel kan bewegen en fysiek uit kan drukken en de energetische lading die ik eraan verbonden heb in te zien, in me op te nemen en zelf te vergeven.

Als ik mezelf bezig zie met drukte over mijn uiterlijk op het moment dat ik verkramping en ongemak ervaar in mijn buik, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik hierdoor het mezelf lastig maak en mezelf opnieuw klem en verkramp.

ik realiseer me dat ik het extreme aan het verbergen en/of onderdrukken ben en iets niet wil zien in mezelf.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te omarmen in de ervaring van ongemak, pijn, verzieking en verkramping van mijn lichaam.

ik stel mezelf ten doel het extreme uit te schrijven op papier en het zo zichtbaar te maken voor mezelf.

Ik verbind mezelf met mezelf door oplettend in mezelf te zijn en mezelf te stoppen in de verborgen en onderdrukte kritiek en oordelen naar mezelf toe en mezelf hierin te vergeven.

Als ik mezelf zie verkeren in angst voor seksualiteit, dan stop ik, ik adem.

Ik onderzoek in mezelf wat de angst is, wat deze inhoudt, waar ik bang voor ben, wat het ergste is wat me kan overkomen en pas hier zelfvergevingen op toe.

ik verbind mezelf met mezelf door me niet langer te verzetten tegen de angst, maar deze toe te laten zodat ik mezelf kan vergeven en ondersteunen hierin.

Ik stel mezelf ten doel te schrijven ten behoeve van zelfverandering en niet alleen ten behoeve van een vrijgeven van de structuren in de geest, en deze zo op te stellen dat ik het werkelijk kan leven in realiteit.

Klik op de afbeeldingen voor de gratis interviews

———————————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 319 – Expressie en de Darm – ‘Het is me teveel’ – Fysieke Gedragsdimensie

Dag 297 – Expressie en de Darm – The Inner Test

Dag 298 – Expressie en de Darm – Moeheid en de functie van de milt

De serie Expressie en de Darm begint bij Dag 232  – (inclusief Disclaimer)

Uitwerking van de dimensies zoals geschreven in:

Dag 300 – Expressie en de Darm – ‘Het is me teveel’

Dag 301 – ‘Het is me teveel’ – Gedachtendimensie en Verbeeldingsdimensie

Dag 302 – ‘Het is me teveel’- Herinnering

Dag 303 – ‘Het is me teveel’ – Angstdimensie

Dag 304 – ‘Het is me teveel’ – Angstdimensie-vervolg

Dag 305 – ‘Het is me teveel’ – Angstdimensie-vervolg-2

Dag 306 – ‘Het is me teveel’ – Angstdimensie-vervolg-3

Dag 308 – ‘Het is me teveel’ – Backchatdimensie

Dag 309 – ‘Het is me teveel’ – Backchatdimensie-vervolg

Dag 310 – ‘Het is me teveel’ – Reactiedimensie

Dag 311 – ‘Het is me teveel’ – Reactiedimensie-vervolg

Dag 314 – ‘Het is me teveel’ – Reactiedimensie-vervolg-2

Fysieke Gedragsdimensie:

Uitputting, alsof iedere stap en iedere handeling teveel is, pijn in schouder(s), stagnatie rondom het middenrif welke begint in het borstgebied (voor zover voor mij tot nu toe waarneembaar), stagnatie en druk/spanning in bepaalde delen in de dikke darm

Ondanks meerde keren concept opslaan is de gehele blog verdwenen. De gelopen zelfvergevingen laat ik achterwege, ze zijn gewandeld. Ik schrijf direct opnieuw de zelfcorrecties (die ik ook al geschreven had en die ook verdwenen zijn).

*

Als ik mezelf in angst zie verkeren door de pijn in mijn schouder(s) dat ik niet meer kan schrijven, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik hier vaker doorheen gewandeld ben en ook recent weer, en dat de pijn wat verplaatst en uiteindelijk verdwijnt als ik rustig door beweeg, niet overbelastend maar ook niet stoppend met fysiek bewegen en schrijven.

Ik realiseer me dat dit hetgeen is ik kan doen in de gehele fysieke situatie van druk, spanning, pijn, uitputting en stagnatie.

Ik realiseer me dat de geest in en als controle, verschijnselen van zwakte, pijn, spanning, druk, uitputting en stagnatie vertoont, fysiek gemanifesteerd in en als de fysiek gemanifesteerde bewustzijnssystemen, aangezien dit het sabotage-mechanisme is wat ik gemanifesteerd heb.

Als ik mezelf zie verkeren in pijn, druk, spanning, stagnatie en ongemak in de darm, dan stop, ik adem.

Ik realiseer me dat ik hier nog niet precies weet hoe me te bewegen en nog in angst verkeer in en als het ongemak. Ik realiseer me dat ik in deze angst de druk verhoog, in stand houd.

Ik realiseer me dat het een consequentie is en dus een geaccumuleerde fysieke toestand, en dus dien ik vooraf te zien in welke momenten ik mezelf had kunnen stoppen.

Ik realiseer me dat ik vasthoud aan reacties als emoties en gevoelens in mezelf, opgeslagen in de dikke darm, waarin en waardoor ik mezelf ervan weerhoud in de adem te gaan.

Ik stel mezelf ten doel het mezelf fysiek zo comfortabel mogelijk te maken en hierin te beginnen met zelfvergeving op de angsten die ik ervaar in het moment van ongemak.  Eventueel ga ik iets anders doen, indien mogelijk iets in ontspanning om de focus er even af te halen, waarbij ik later weer voort kan bewegen en verder kan met het zelfonderzoek.

Ik stel mezelf ten doel vooraf te zien in mezelf of ik een moment en triggerpunt zie waar ik mezelf had kunnen stoppen en veranderen wat ik niet gedaan heb, en pas hier zelfvergevingen en zelfcorrecties op toe.

Ik stel mezelf ten doel mezelf in en als de geest te vertragen zodat ik beter in mijn reacties kan zien.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken wat het is in en als reactie in mezelf waaraan ik vast wil houden en waarom.

Ik stel mezelf ten doel rustig voort te bewegen, mezelf in mijn fysiek niet te overbelasten en tevens niet te stoppen met bewegen in het fysiek (waaronder het schrijven valt).

Ik stel mezelf ten doel mezelf te omarmen in wie ik ben geworden in en als de fysieke gedragsdimensie, in en als uitputting, in en als stagnatie en pijn en druk en gemanifesteerde controle in en als de geest, en waar dit lukt, te omarmen en zelf te vergeven waarom dit nog niet lukt, waarom ik mezelf hierin afwijs.

2011 Embracing Self by Bernard Poolman

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het belachelijk te vinden dat het blog gewoon weg is, alsof het niets is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het jammer te vinden dat het blog weg is, want het zat goed in elkaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me vast te houden aan de blogs die ik schrijf en geschreven heb en mezelf te bevestigen door bevestiging van en als mijn blogs.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat dit vaker gaat gebeuren aangezien sinds gisteren de lay-out van het dashboard van de blog is veranderd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat dit vaker gebeurt aangezien ik niet begrijp wat er is misgegaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb op het moment dat ik fysiek zag door een melding dat er iets niet klopte, dat ik moest stoppen, toch te zijn doorgegaan, aangezien volgens de logica van de geest, het blog er nog gewoon moest zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te bewegen en handelen volgens de logica van de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren aangezien ik al niet zoveel tijd en energie heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik te weinig tijd en energie heb om te doen wat ik moet doen, waarin ik de ervaring van en als het karakter ‘Het is me teveel’ vergroot, in stand houd en zelfs opnieuw creeer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik tijd en energie nodig heb om te doen wat ik moet doen, waarin ik me afhankelijk maak en dus ben van de limieten in en als de geest, bestaande in en als tijd en energie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te bewegen in en als tijd en energie in en als de geest, waarin ik mezelf opjaag, uitput, ongemak bezorg, stagneer, spanning creeer, de druk verhoog en me druk maak, in en als en ervaring van angst ‘dat ik het niet haal, dat ik niet op tijd ben’.

*

Ik sta mezelf niet toe in een emotie van iets belachelijk vinden te gaan, en heb dit ook niet gedaan, en heb in plaats hiervan de blog direct herschreven en te zien wat er gebeurt in mezelf.

Ik stel mezelf ten doel, wederom, de blog tussendoor keer op keer op te slaan als concept opslaan voordat ik iets toevoeg via een andere pagina en/of op een andere pagina kijk.

Ik stel mezelf ten doel te vertragen in beweging, en hetgeen ik fysiek zie als ‘stop, onderzoek’, ook daadwerkelijk te onderzoeken, ook al klopt het niet met de logica van de geest en ook al begrijp ik niet wat er gebeurt.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met vertrouwen op de logica en begrip van de geest.

Als ik mezelf zie verkeren in een ervaring van geen tijd en energie hebben om iets te doen, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf opjaag in de geest in een ervaring van tijd en energie, zodat ik meer tijd over houd om te participeren in ‘ontspanning’, welke ook een energie is.

Ik realiseer me dat ik beweeg in en als spanning in en als de geest, en dus ontspanning nodig heb als het werk gedaan is.

Ik realiseer me dat ik het werk niet ‘leuk’ vind en liever participeer in een niets doen in de geest, waarin ik besta in en als zelfinteresse.

Ik realiseer me dat als ik eenmaal druk, pijn en ongemak ervaar in de darm in mijn fysiek, ik het niet meer voor elkaar krijg om in de adem te zijn, aangezien ik in ieder moment reageer op mezelf in de ervaring van fysiek ongemak, in oordeel van hoe ik besta in dat moment welke fysiek is gemanifesteerd. Een fysieke consequentie die ik nu moet doorlopen.

Ik realiseer me dat ik me in een cirkel beweeg in en als de geest, fysiek gemanifesteerd, in en als de balans van oordeel.

Ik vertraag mezelf, breng mezelf hier in de adem – eventueel maak ik een lijstje met wat gedaan moet worden en focus op wat ik fysiek aan het doen ben/wat er fysiek gedaan moet worden.

Ik stel mezelf ten doel mezelf keer op keer terug te halen in het fysiek, in de adem, te vertragen, en door te gaan met waar ik fysiek mee bezig ben.

Ik stel mezelf ten doel de angst als origine van de stress in en als mezelf te onderzoeken en hierin mezelf te ondersteunen.

Stress: The History, Origin and Nature

——————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 296 – Expressie en de Darm – How do I contribute to the most horrific events in the world

Dag 292 – Expressie en de Darm – Decision Making, Free Choice and Money

Dag 294 – Expressie en de Darm – Judgements on Living Alone

Dag 295 – Expressie en de Darm – Money, Survival and Limitation

Picture of a mask

Picture of a (male) pelvis

I was watching the documentary of a Dutch woman Toos who is used and abused extensively for sexual rituals where in high members of royalty and church are named as involved.

It is a horrific story, and at the same time she is telling nothing new. What happened to her is what I always experience somewhere on the background as the greatest nightmare that could ever happen to me and every human being and so within this a great fear. So she named all the events one by one, that all are build up from physical torturing and sexual abuse from top till toe, where no respect is left. It is a complete abuse of the physical and of the being.

Now how can I be scared for this and how can I recognize everything she is telling? I have not been in situations like this, I have not seen movies about it, actually I didnot even now from direct stories that this is existing. And still, this fear and this experience of total abuse from top till toe is part of me as long as I remember.

Let’s say that from an age of around 6, maybe earlier but not younger than 4, I experience myself somewhere like this. And since watching the documentary I am wondering, isn’t this all triggered because of starting masturbating. Isn’t this the unconsiousness system that is starting loading all this information while masturbating?

I am consious that I have seperated myself from the unconsiousness awareness. As this is something that I donot want to involve with, that I donot want to belong to. Not realising how I probably have activated this all by myself, within an experience of an orgasm that I liked, and that I repeated in my life. Not extensively, but enough to get involved.

I always have accounted this experience to something ouside myself, as there was something outside myself that had abused me (even though I didnot find anything for real, as there have been taken place some abusive events but not so extensively and not really physical; most took place within words or within the lack of words – which is also physical). So I could not find something that is so extensively. However, I didnot consider how I involved myself within this experience, and within this, abuse myself as a being from top till toe, in starting participating in and energetic sexual experience in/as the mind.

I donot say that events in childhood do not have influence on this experience, I only say that I didnot consider my own participation within the unified consiousness field in/as unconsiousness by starting masturbating and uploading energy and information from the unconsiousness of humanity as a whole, and so distributing to this unified field by generating energy within masturbating. And so creating and accumulating thus enlarging my own experience of fear, which is actually my own mind system in/as fear as the mind exist in/as fear. Not knowing how I, witin this, contribute to the situation of this woman Toos, which has lived for 8 years in the most horrific shadow side of the unified consiousness system of humanity, where this total abuse and torturing that we cannot even imagine – and at the same time all do imagine – is physically taking place.

This whole unified consiousness system is interconnected very specific and complicated and this is only one insight form myself, where in I start taking self responsibility for my contribution to the dark side of humanity that physical takes place, although it is ignored and denied by most humans in daily life.

It is also connected to the elite in this world – people in control with money – which has a direct connection to the control that take place and that we as humanity as a whole allow and accept to exist. This control is direct visible in the inequality in this world as the unequal distribution of money and within this the unequal distribution of life-circumstances as food, water, house and education. Which we all take for granted, as this is how it is, without ever really investigating how this horrible events and situations could ever have manifested in this world. Because if we start really investigating the source of the abusive world where we live in, we come to the final point which is the source as the startingpoint of this horror story that we live in, which is:

Ourselves.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to contribute to the most horrific events of sexual abuse and physical torturing and humiliation that we can imagine – and we all know how bad our stories in our imaginantion are – by participating in an activity of energetic masturbation, in which I only experienced a feeling that I liked, and so which I wanted to repeat, without knowing and being aware of the energetic contribution that took place within this to upload the unified consiousness field and within this to the systems of control within this field; without noticing that I was oploading my own consiousness field within this activity of masturbation, loading information that we cannot even imagine but that we do imagine every day,  and accumulating and enlarging my own experience and existence in/as fear in/as the mind as consiousness.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to believe that a source outside myself was the cause of my experience of extreme fear for this ‘dark energy’ – like I am hunted by something – without seeing, realising and understanding that the source and cause is manifested within myself and accumulated and enlarged by an activity of energetic masturbation that I found out by coincidence and that I experienced as a nice feeling that I wanted to repeat, and so I forgive myself that I have accepted and allowed myself to repeat and upload this energetic system within and without myself in/as the mind as the unified consiousness field existing in this world in/as humanity as a whole, where this hunting by the dark side of humanity take place in physical reality within secret parties where they play a game of hunting naked children in the dark as a form of play of sexual abuse and physical torturing.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to feel loaded with this heavyness of/and fear all the time, my whole life at the background, without being able to relate this experience to the physical reality that I live in as this is a pretty stable physical reality from birth till now, and so I am confused by my own experiences of heavyness and fear and searching for causes outside myself and blaming every tiny little thing outside myself which I can find that maybe contribute to this experience of heavyness and fear, not seeing, realizing and understanding that within blaming, I myself contribute to this experience of heavyness and fear within myself and keep myself locked within this experience in/as the mind.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to experience fear for sexuality as long as I remember, as within sexuality, this experience of this ‘dark energy’ in/as fear, can be triggered and come over me suddenly, where in I devellopped a way to be able to have and really like sexual avtivity, which is when I am excited and so actually participating within this energy, and so experiencing the ‘light’ of this energy as the polarity of the dark side, not seeing, realizing and understanding that within this participating in/as excitement in/as a positive ‘light’ experience of this sexual energy, I automaticly enlarge and reload the ‘dark side’ of this energy and so I enlarge and reload the energy systems in/as the unified consiousness field in/as the mind in/as humanity as a whole, and so I contribute to the state of the horrific situations that many children are secretely involved in within sexual abuse and physical torturing, and at the same time, I enlarge and reload my own experience of fear within sexuality, which again I tend to suppress within a feeling of excitement, which I am aware of and that I no longer can and will allow that myself, and so I experience myself a kind of stuck within and as fear for sexuality and within this, fear for relationships.

I forgive myself that I have accepted and allowed myself to seperate myself from humanity as a whole by ignoring, denying, neglecting and suppressing the unconsiousness system within myself, and so I forgive myself that I have accepted and allowed myself to seperate myself from myself in/as consiousness, hiding in positivity, in which I allow and accept myself to be unable to change myself in/as self-responsibility for myself as a whole.

When and as I see and experience some dark energy as fear within and as me, I stop, I breathe. I bring myself back here in the physical through breathing and touching some physical attributes.

I realize that I experience something within myself that is part of me as consiousness system in/as fear that is triggered somewhere within myself which probably is related to sexual energy.

I commit myself to investigate what triggers me to this experience of dark energy in/as fear as the dark side of humanity, related to sexual energy.

I commit myself to stop participating in energetic sexual experiences – which I already stopped for longer time, but from which I still didnot see the real harm that it can cause, and so, I was not completely motivated to stop it in totality, which gives situations of where I could sometimes see participating in this energy ‘through the fingers’, which is actually keeping a backdoor on a narrow opening to eventual be able to participate in positive sexual energetic experiences.

I commit myself to investigate the dutch and family origin, existing within and as myself,  related to this experience of dark energy, in which rigid religic patterns play a large role, to see how this is related to (suppressed) sexual energy and to suppressing physicallity in/as sexuality as a whole.

I commit myself to investigate how the experience of complete abuse from top till toe is created and manifested within myself, which is the relation to the topic of all this blogs that I write with the frontname ‘Expressie en de Darm/Expression and the Intestine’, as this experience of complete abuse from top till toe, I experience physically within the anus and within the muscles of the large intenstine as cramping and irritation, where in I lost my ‘innocence of being’ through the decision of participating in and as energy in/as the mind as consiousness system in a moment that I donot remember by consiousness, but that is of influence on me and humanity as whole, every moment, every day, and only by taking complete self-responsibility for myself within this, I will be able to eventual stand up in/as a human being in/as innocense as life – where in I write eventual as I am not sure if I will be able to recreate a complete healthy functioning physical body as time is limited, but where in I commit myself to walk process till this is done as this is what is best for humanity, for them who are coming and for Life on Earth as a whole, and so within this for myself as a human being.

De serie Expressie en de Darm begint bij Dag 232  – (inclusief Disclaimer)

Investigate:

Shocking Secrets of Masturbation Series

What is Sex – OverView

—————————————————————————————————————————————

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/

Dag 278 – Expressie en de Darm – Trigger Characters – Aandacht-Fysieke Gedragsdimensie

De serie Expressie en de Darm begint bij Dag 232  – (inclusief Disclaimer)

Dag 273 – Ruimte – Het huis in Zegveld

Dag 274 – Trigger Characters – Gerelateerd aan Ruimte

Dag 276 – Trigger Characters – Ontkenning-1

Dag 277 – Trigger Characters – Aandacht – Backchatdimensie

Dit blog is een vervolg van de uitwerking van:

Dag 275 – Trigger Characters – Aandacht-1

Fysieke Gedragsdimensie:

verkramping als niet meer kunnen bewegen, bevriezen en dus op 1 plek blijven zitten

weg willen lopen uit het gezichtsveld en/of aandachtsveld van diegene op de bank

spanning nek-schouderspieren

wegkijken/diegene niet aan willen kijken

boos gezicht opzetten

verkramping darmspieren/niet of lastig kunnen poepen

expressie volledig inhouden

stoppen met communiceren

fysieke uitputting van de spanning binnenin mijn fysiek

kriebeling en/of spanning/pijn in het stuitje, niet in het stuitje willen zijn maar weg willen, weg bewegen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te verkrampen als niet meer kunnen bewegen waardoor ik dus op 1 plek blijf zitten ten gevolge van de Gedachte ‘Ik wil hier niet zo zijn’, waarin ik mezelf verkramp in wat ik zie en interpreteer buiten mij, welke backchat als interne gesprekken activeert, welke emoties (en gevoelens) als reactie activeert, welke ik vervolgens onderdruk in mijn fysiek en dus opsla in mijn weefsel, welke hierdoor gaat verkrampen, waardoor ik me niet meer kan bewegen en ik dus op 1 plek blijf zitten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te veroordelen dat ik mezelf verkramp waardoor ik niet meer kan bewegen en op 1 plek blijf zitten, als reactie op/als interpretatie op wat ik zie buiten mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb overweldigd te zijn door alle reacties in mij op wat ik zie buiten mij en interpreteer naar gelang ik het vertaal gerelateerd aan een herinnering in mij, en in deze overweldiging niet meer te weten waar te beginnen in deze totaal-ervaring van verkramping en verlamming, en hierdoor alleen nog maar alleen wil zijn en de ander niet meer om mij heen kan verdragen, wat niet werkelijk de ander is, maar wat mijzelf als de ander=de mind is in/als reactie op wat ik buiten mij zie en interpreteer, wat ik niet meer kan verdragen.

En dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb weg te willen lopen uit het gezichtsveld en/of aandachtsveld van diegene op de bank.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen voor mijn gedrag als reactie op de aanwezigheid van een ander die al dan niet in gerichte aandacht op de bank zit, waarin mijn keel wordt dichtgeknepen van de onmacht die ik ervaar in zelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn keel dicht te knijpen in een ervaring van onmacht in mezelf ten gevolge van reacties op de aanwezigheid van een ander, al dan niet in aandacht, op de bank.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb altijd de ander hierin de hand boven het hoofd te hebben gehouden door net te doen alsof er niets aan de hand is, waarin ik mezelf als de ander=de mind de hand boven het hoofd heb gehouden aangezien ik hierin ook mijn eigen gedrag kan laten voortbestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn eigen fysieke gedrag hierin niet te willen en durven stoppen, waarin ik een verlamming als angst ervaar, in plaats van in te zien dat ik al in/als deze angst voortbeweeg of eigenlijk niet meer beweeg, maar verlamd en verkrampd in/als angst in/als de geest in/als frequentie in/als een gemanifesteerde persoonlijkheid, totaal fysiek afwezig, op 1 plek blijf zitten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb spanning in nek en schoudergebied op te bouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb weg te kijken/diegene niet aan te willen kijken, aangezien ik niet wil laten zien hoeveel pijn als ongemak ik in mezelf ervaar ten gevolge van mijn reactie op de aanwezigheid van de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een boos gezicht op te zetten als afweer als verweer tegen de eventuele aandacht van de ander, welke ik niet meer kan verdragen aangezien ik mijn reacties op wat ik als aandacht interpreteer van de ander, niet langer kan verdragen, en dus zet ik een boos gezicht op, om de ander(=de mind) op afstand te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als de ander=de mind op afstand te houden, waardoor ik in afscheiding blijf bestaan in/als mijn reacties op de ander=de mind, en dus in afscheiding van mezelf als de ander=de mind, dus in afscheiding van mezelf in/als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verkramping in de darmspieren te manifesteren en hierdoor lastig te kunnen poepen, ten gevolge van mijn reacties op de aanwezigheid van de ander, zonder in te zien dat ik reageer in/als reactie op de ander=de mind, dus op mijn eigen mind/geest als een Gedachte en backchat als interne gesprekken, welke reacties als emoties en gevoelens in mezelf oproepen, welke onderdrukt in het fysiek verkramping geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn expressie volledig in te houden in een ervaring van verkramping en verlamming in mezelf, waarin ik mezelf alleen nog in/als reactie ervaar, welke ik niet wil laten zien als zijnde waarin ik me niet wil laten kennen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me niet te willen laten kennen in/als reactie in mezelf op de aanwezigheid van de ander=de mind, en dus mezelf niet te willen laten kennen als de mind/de geest, aangezien zodra ik mezelf laat kennen in/als de geest, ik als de geest ten einde raad ben want het einde van mijn bestaan in/als de geest in ontkenning, is dan in zicht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn ervaring van ten einde raad zijn serieus te nemen als iets waar ik rekening mee dien te houden en dus welke ik in mij laat bestaan, waarvan ik later de rekening betaal.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb rekeningen te creeren en dus te moeten betalen door ontkenning van wie ik ben geworden in de geest door hieraan vast te willen blijven houden in een ervaring van doodsangst, en deze ervaring van doodsangst vervolgens te gebruiken als excuus om hieraan vast te houden, want ‘niemand wil toch doodgaan, dat is toch logisch’?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te vergoelijken en hierin te laten bestaan in mezelf, en dus in de ander(=de mind).

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te stoppen met communiceren aangezien ik geen woord meer uit kan brengen met dichte keel in een ervaring van onmacht tegenover de gevangenis in/als reactie die ik gecreeerd heb in mijn eigen geest als reactie op de aanwezigheid van de ander=de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb fysieke uitputting te ervaren ten gevolgen van de opgebouwde spanning binnenin mijn fysiek, welke spanning in/als de geest is in/als reactie op de aanwezigheid van de ander=de mind, en hierin in/als spanning nog energie probeer vast te houden als een totaal gespannen boog.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn fysieke uitputting vervolgens als excuus te gebruiken om niet meer te kunnen bewegen en tevens als excuus om opnieuw te reageren op mijn eigen fysiek gemanifesteerde excuus.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet in mijn stuitje aanwezig te willen zijn en al helemaal niet als er een ander bij is, in een angst voor de ervaring van mijn reacties op de ander=de mind, en dus te besluiten weg te blijven, niet ziende dat ik daarmee juist mezelf gevangen houd in onmacht in reactie in de geest op de ander=de mind, zijnde gefuseerd in de geest met/als de ander=de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te fuseren met de ander=de mind, en dus constant zo boos te worden als ik reageer op de aanwezigheid van een ander in/als de ander=de mind in fusie, en dus mijn boosheid projecteer op het enige wat ik nog zie buiten mij als trigger-punt, welke de andere persoon is die mij triggert in een volledig gefuseerd reactie patroon., waarin ik me wanhopig gevangen ervaar.

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zoveel reactie in mezelf te ervaren dat ik niet weet waar te beginnen met het schrijven van zelfcorrigerende uitspraken.

Gevangen in de Reflectie van de Geest

Als ik mezelf voel verkrampen als niet meer durven te bewegen, bevriezen en dus op 1 plek blijf zitten, dan stop ik, ik adem. Ik adem in zover mogelijk naar mijn stuitje toe, houd de adem even vast, adem uit, en laat los. Ik sta op en loop wat heen en weer en indien nodig, loop ik naar een andere ruimte om in/tot mezelf te komen.

Ik realiseer me dat ik mezelf heb vastgezet ten gevolge van een gedachte gekoppeld aan een herinnering. Ik zie of ik de gedachte direct zie opkomen of dat deze naar de achtergrond is verdwenen en ik al te ver in reactie zit.

Ik stel mezelf ten doel de gedachten die vooraf gaan aan de ervaring van verkrampen, bevriezen als niet meer durven bewegen, te onderzoeken in mezelf en te zien hoe ik hierin, binnenin mezelf consequenties creeer van backchat naar emoties naar fysiek gedrag naar algemene consequenties.

Ik stel mezelf ten doel mezelf de ruimte te geven om te bewegen als wat nodig is om niet te bevriezen in de geest ten gevolge van mijn reacties op de aanwezigheid van de ander=de mind geprojecteerd op een andere fysiek aanwezige – al dan niet werkelijk fysiek aanwezig – in dezelfde ruimte.

Als ik mezelf weg zie willen lopen uit het gezichtsveld van een andere aanwezige in de ruimte, dan stop ik, ik adem. Ik zie in mezelf wat maakt dat ik weg wil lopen, welke reactie me aanzet tot weg willen lopen/willen verdwijnen uit het gezichtsveld van de ander.

Ik realiseer me dat ik weg wil lopen uit het gezichtsveld van de ander=de mind, dus uit het gezichtsveld van mijn eigen mind/geest welke ik projecteer op de andere aanwezige in de ruimte. Ik zie of ik in staat ben de reactie in mezelf geheel door me heen te laten gaan zodat ik er gelijk aan kan staan. Indien ik dit niet toelaat in mezelf, en/of schrijf de reactie op papier en pas zelfvergevingen toe. Indien ik dit niet toelaat in mezelf op het moment, vlag ik desbetreffend moment en zie later terug in zelf in dit moment en schrijf dit alsnog uit.

Ik stel mezelf ten doel mijn eigen reacties in zelf door me heen te laten gaan en zelf te vergeven en me niet langer af te scheiden van mijn eigen reacties, dus van de ander=de mind, geprojecteerd op de andere aanwezige.

Als ik spanning in nek-schouderspieren ervaar, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik al spanning heb opgebouwd en/of dat de spanning, opgeslagen als herinneringen en gefuseerd in mijn fysiek, getriggerd wordt door de aanwezigheid van de andere persoon als persoonlijkheid, opgebouwd in/als karakters.

Ik stel mezelf ten doel de persoonlijkheid in/als mijzelf, die bestaat in/als spanning in/als de geest in/als karakters, gefuseerd in het fysiek, te onderzoeken in mezelf en deze uit te schrijven en zelf te vergeven, waarbij ik begin bij hetgeen in het moment getriggerd wordt.

Als ik mezelf weg zie kijken en/of diegene niet aan wil kijken, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf niet wil laten kennen als hoe ik besta in dat moment in/als reactie op de aanwezigheid van de ander(=de mind). Ik realiseer me dat het niets met de andere fysiek aanwezige te maken heeft, en alles met mijzelf als de ander=de mind die ik niet onder ogen wil zien. Op deze manier geef ik mezelf de ruimte om in zelf te zien los van projecties op de ander fysiek aanwezige.

Ik stel mezelf ten doel onder ogen te zien wie ik ben in het moment dat ik liever weg wil kijken van de ander=de mind.

Als ik mezelf een boos gezicht op zie zetten, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me af wil weren/de ander fysiek aanwezige op afstand wil houden, terwijl ik in feite mezelf in/als reactie op mezelf in aanwezigheid van de andere fysiek aanwezige, op afstand wil houden.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken wat en hoe ik gezichtsuitdrukkingen van mezelf denk op te moeten houden en hierin mezelf onderdruk in expressie.

Als ik mezelf ervaar in verkramping in mijn darmen en/of moeilijk kan poepen, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat de verdedigingsmechanismen in/als karakters al aan gegaan zijn en dat ik dit a fysiek gemanifesteerd heb. Ik zie of ik in het moment ruimte kan scheppen in zelf door even weg te lopen en tot mezelf te komen, en/of uit te schrijven wat ik ervaar in zelf.

Ik stel mezelf ten doel mezelf ruimte te geven in het algemeen in het doorlopen van de fysieke verkramping, door alleen als ik er echt klaar voor ben als dat ik het echt wil, een situatie in te stappen die het delen van een fysieke ruimte voor een bepaalde periode, tot gevolg heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te forceren tot het langer delen van een fysieke ruimte dan wat comfortabel is voor mezelf.

Als ik mezelf mijn expressie volledig zie inhouden, dan stop ik, ik adem. ik adem in het moment en voel in mezelf wat ik ervaar, en laat deze ervaring, welke opgebouwd is in/als reacties die ik gemist heb in zelf, door me heen gaan.

Ik realiseer me ik reacties als ervaringen gemist heb in zelf en onderdrukt heb in zelf, waarin ik mijn zelfexpressie onderdruk, want die ervaringen zitten voor de zelfexpressie, en dus zodra ik me ga/wil expressen, komen eerst die ervaringen omhoog en express ik mezelf dus in/als de geest in/als ervaring in/als emotie en/of gevoel.

Ik stel mezelf ten doel de ervaringen die ik onderdruk in mezelf, te onderzoeken en terug te brengen tot de bron in/als gedachte en herinnering, zodat ik deze gedachte in/als herinnering uit kan schrijven en mezelf hierin vrij kan maken van de ervaring die ik eraan gekoppeld heb, en welke ik dus ervaar zodra de gedachte als herinnering getriggerd wordt.

Als ik mezelf zie stoppen met communiceren, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf onderdruk met een reden en niet meer wil communiceren doordat ik met iets in mezelf druk ben en dus druk leg op mezelf.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken in zelf waar ik druk mee ben in/als mezelf met de ander=de mind, welke ik projecteer op de andere fysiek aanwezige. Mijn projectie op de andere fysiek aanwezige laat me slechts zien wat ik in mezelf in/als de ander=de mind niet wil zien.

Als ik fysieke uitputting ervaar ten gevolge van de opgebouwde spanning in mezelf, dan stop ik, ik  adem.

Ik realiseer me dat ik al veel spanning heb opgebouwd, en dat ik het zicht kwijt ben.

Ik stel mezelf ten doel me terug te trekken in/als mezelf en in zelf te onderzoeken wat ik allemaal als spanning in/als zelf als reactie op/in/als de ander=de mind , heb opgebouwd. Ik schrijf, ik vergeef mezelf en schrijf zelfcorrigerende uitspraken, zodat ik een volgend event een handleiding heb voor mezelf in aanwezigheid van een ander fysiek menselijk wezen, al dan niet fysiek aanwezig.

Als ik kriebeling in mijn stuitje ervaar en/of niet aanezig wil zijn in mijn stuitje, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me kwetsbaar ervaar als ik in mijn stuitje aanwezig ben en dus fysiek aanwezig ben.

Ik stel mezelf ten doel om te onderzoeken in mezelf waarin ik me kwetsbaar ervaar en waar ik bang voor ben in deze ervaring.

“Bevroren Zeepbel”

Stop de creatie van Illusie, start onderzoek in Zelf

—————————————————————————————————————————-

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/