februari 3, 2016 door vanZielnaarLeven

Dag 677 – Keuze of Beslissing?

Free-to-choose

Het is me duidelijk dat als ik de beslissing neem om voor een principe te staan en dit te leven, als richtlijn als wat het beste is voor al het leven en hierin de beslissing voor mijzelf om dit te leven, er geen zogenaamde ‘keuze’ overblijft. Ik beslis op een gegeven moment om een bepaald principe als grondbeginsel te willen leven als ik bemerk dat het tijd is hiervoor, dat ik mezelf (en hierin gelijk een ander) anders zou compromitteren.

Hier vandaan volgt dan de vraag wat een ander beslist in dit punt. Als een ander tot wie ik in relatie sta, voor dezelfde principes wil staan, dus beslist om ook te staan als een principe in overweging van onszelf en/als een ander als leven, dan is er een stap gemaakt richting agreement, richting een overeenstemming in dit punt.

Beslist de ander hier niet toe – om allerlei redenen kan dit zo zijn, van er simpelweg niet klaar voor zijn en te druk bezig met overleven, tot een bewust ‘kiezen’ voor een aspect in eigenbelang en vele gradaties hier tussenin – en dus als de ander hier niet toe beslist, houdt de relatie op te bestaan en gaat deze niet over tot een agreement/overeenkomst, want er is geen overeenstemming in dit punt. En zo kunnen we punt voor punt doorwandelen en zien, besta ik in relatie – wat ergens een afhankelijkheid inhoudt binnenin mezelf in gedachten, gevoelens en emoties, of stem ik overeen met mezelf in hoe ik wil bestaan in eenheid en gelijkheid met en als leven?

Het nemen van zo’n beslissing houdt een risico in dat de ander tot wie ik in bepaalde aspecten in relatie sta in mijn gedachten, gevoelens of emoties, niet deze beslissing neemt en dan houdt de relatie op te bestaan – in ieder geval in dit bepaalde aspect – of de relatie begint niet eens. En toch is het uiteindelijk het beste voor alles en iedereen als ik leef wat tot mijn mogelijkheden behoort in overweging van al het leven.

Als ik eenmaal een beslissing genomen heb, is het nodig dat ik de beslissing keer op keer leef en steeds meer integreer in mijn leven, dat ik de ervaring en aspecten van de angst voor verlies doorwandel totdat het staan in overweging van al het leven (in de eenvoudige, kleine aspecten binnen mijn bereik) een natuurlijke expressie is van wie ik ben.

Er zijn zoveel aspecten om in overweging te nemen, om niet zwart-wit, in polariteiten te vervallen en van hieruit zogenaamd een beslissing te nemen wat eigenlijk een verborgen keuze inhoudt. Want dan zou ik de beslissing gebruiken als manipulatie-methode om een relatie-aspect te behouden.

Er is een wezenlijk verschil tussen het ‘nemen van een beslissing’, gebaseerd op principes die leven in overweging nemen als wat het beste is voor mijzelf (en hier vandaan voor andere betrokkenen) – en het ‘maken van een keuze’, gebaseerd op ideeën en voorkeuren in gedachten, gevoelens en emoties als ‘wat ik het liefste zou willen‘.

Vrije keuze? We denken dat we hier blij van worden en hiertoe het recht hebben. Het tegendeel is waar. En dit houdt een uitgebreid proces in want het is nodig dat we eerst een heleboel ‘afleren’ (vrije keuze, gebaseerd op ‘mijn’ voorkeur) en dan opnieuw ‘aanleren’ (beslissingen, gebaseerd op principes die al het leven in overweging nemen, die het beste zijn voor alles en iedereen). Want niemand is vrij (en dus blijvend blij!) totdat iedereen vrij (en blijvend blij) is.

Dit houdt een nieuwe definitie van Vrijheid in. Vrijheid zonder Verantwoordelijkheid bestaat niet. En dit houdt weer een nieuwe definitie van verantwoordelijkheid in. Waarin we leren wat het betekent om in en als verantwoordelijkheid te staan voor onszelf in wie we zijn in gedachten, gevoelens en emoties. En hiervoor is discipline nodig, zelfdiscipline.

Hoe meer mensen dit willen leren en toepassen, hoe meer vrijheid er zal komen; vrijheid van expressie en vele mogelijkheden tot samenwerking waarin ruimte is voor alles en iedereen, zonder een ander als leven te schaden.

Desteni I Process geeft handvatten voor het individuele proces van relatie tot overeenstemming en leert wat zelfverantwoordelijkheid inhoudt. Het is het meest bevrijdende proces dat we onszelf en ieder ander, al het leven kunnen schenken.

quote-64-geen-definitieve-beslissingen

What do the beings in the afterlife want to do with/for humanity?

In what different ways can you walk your process from Consciousness to Awareness?

What does this being have to share about the inevitability of change in existence?

The Process of Self & the Portal – Life Review

————————————————————————————————————————-

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Journey to Life – Reis naar Leven:
https://nl.gravatar.com/ingridschaefer1
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Ingrid’s Desteni Witness Blog
Facebook:
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
https://www.facebook.com/groups/326696524041028/

The Secret to Self-Realisation:
http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/02/day-311-secret-to-self-realisation.html

Proces van wereldverandering:
http://bigpolitiek.blogspot.nl/
http://livingincome.me/wiki/The_Living_Income_Guaranteed_Proposal
Facebook:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation

juli 8, 2015 door vanZielnaarLeven

Dag 625 – Liefde is geen ervaring

projectie

How to say “I Love you”?

Liefde is geen ervaring. Ik begin eindelijk te zien wat dit inhoudt en hoe ik liefde kan leven. Ik heb zolang een onbegrip ervaren in mezelf in relatie tot het concept liefde. Ik ervoer het eenvoudigweg niet zo vaak in die mate dat ik het als een ervaring van liefde zou omschrijven en als ik het ervoer hing ik er zoveel aan op dat ik mezelf erin verloor en ging vastklampen aan (als me emotioneel afhankelijk maak van) diegene of datgene waarop ik deze ervaring projecteerde.

Liefde is geen ervaring. Liefde is gelijkheid. En dus hoef ik niets energetisch te ervaren om dit dagelijks te leven. Ik kan dagelijks beslissen om te leven in gelijkheid met en als mezelf en van hieruit, met iets/iemand buiten mij en dit houdt liefde in. Aangezien ik, als ik me werkelijk in gelijkheid, in en als het fysiek ervaar, ik niet langer afgescheiden ben van mezelf als leven en hierin van de ander als leven en zo ben ik dan in dit ene punt, in eenheid met en als mezelf. De afgescheidenheid (van me meer of minder ervaren in en als de geest) is gestopt in dit punt. En zo beslis ik dit toe te passen in ieder punt waarin ik me heb afgescheiden in en als de geest. En zo, is de expressie van liefde een beslissing. En dus, hoef ik niet te ‘wachten’ totdat ik voor ‘iets of iemand liefde ervaar’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te wachten totdat ik liefde ervaar en van hieruit, vanuit deze ervaring in en als de geest, mezelf te gaan bewegen tot een ‘bemachtigen’ van datgene of diegene waarvoor ik liefde ervaar oftewel, waarop ik mijn energetische ervaring van liefde projecteer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb vervolgens van hetgeen of diegene waarop ik mijn ervaring van liefde projecteer, liefde te ‘willen ontvangen’ als dat door diegene of datgene, de energetische ervaring van liefde in mij geactiveerd wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hetgeen of diegene waarop ik mijn ervaring van liefde projecteer, bij me te willen houden en alles te doen om dit gene of diegene bij me te houden en te ‘houden van’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te beperken in het leven van liefde in en als zelfexpressie als een beslissing tot een staan in eenheid en gelijkheid met betrekking tot een punt van afgescheidenheid in en als mezelf, in en als de geest en zo punt voor punt te wandelen, waarin de beperking vooral inhoudt dat ik dit punt voor punt wandelen niet ‘herken’ als een daad van liefde als gelijkheid en hierdoor tegelijkertijd nog te ‘zoeken’ naar die energetische ervaring van liefde om mezelf mee te vervullen en mezelf zo dus juist weer af te scheiden in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hetgeen ik wandel in en als mezelf op weg naar leven, tegelijkertijd onderuit te halen en mezelf zo te verzwakken in wat ik wandel, door mezelf opnieuw af te scheiden/in afgescheidenheid te houden door een zoeken naar een energetische ervaring van liefde om mezelf mee te vervullen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb feitelijk te zoeken naar de ‘eenheidservaring’ in en als de geest als ultieme vorm/ervaring van liefde, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat deze eenheidservaring de ultieme manifestatie van afgescheidenheid betreft in en als de geest, in en als energie, afgescheiden van mezelf als leven in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf weg te houden van de eenheid met en als mezelf, in en als mijn fysiek, in en als gelijkheid met en als al het fysieke leven om me heen en/als binnenin mij, dit vanuit een ervaring van angst om alleen te staan waarin deze ervaring van angst juist de ervaring van (het zoeken naar) liefde versterkt, als andere kant van de medaille van de ervaring van liefde in en als afgescheidenheid, in en als de geest als ultieme vorm/manifestatie van ‘angst’ als hoe ik besta in en als de geest/de mind in gedachten, gevoelens en emoties.

En zo zoek/verlang ik eerst naar deze vervullende, energetische ervaring van liefde waarvan ik geloof dat die bestaat en werkelijk is als ‘meer dan ikzelf alleen’ en vervolgens, als ik het op een ‘gegeven’ moment ervaar in relatie tot iets of iemand buiten mij, ervaar ik direct een angst voor verlies van diegene of datgene, wat feitelijk een ervaring van angst voor verlies van deze geprojecteerde ervaring is en ik ervaar angst voor verlies omdat de ervaring niet substantieel, niet werkelijk en blijvend is binnenin/als mezelf in/als zelfexpressie die ik praktisch kan leven, maar een energetische ervaring die ik heb aangenomen en opgebouwd als ‘meerwaarde’ en waarin ik geloof en die ik zelfs ‘vorm’ heb gegeven in en als mijn eigen fysiek, door dit construct van liefde zo te leven en manifesteren als een ‘default’ programma in en als mezelf en in en als mijn eigen lichaam en waardoor ik mijn eigen lichaam ‘vervormd’ heb tot aan ziek maken toe. En omdat velen met mij dit zo leven, hebben we dit default programma in de wereld geprojecteerd, hebben we de wereld ‘vervormd’ en ziek gemaakt en jagen we nu met z’n allen deze projectie na als illusie in en als de geest, op zoek naar energetisch vervullende ervaringen, weg van de vervorming en vervuiling, weg van de gemanifesteerde ‘ziekte’; weg van onszelf als hoe we onszelf hebben toegestaan te bestaan.

Wordt vervolgd.

LOVE-IS-EQUALITY1 Dus wat is de Beslissing?

Why and how is it, that intense physical-mind fear is interpreted/perceived/experienced as ‘Love’?

How is it that ‘Love’ is in fact intense/accumulated physical-mind fear?

Why and how have we mentally and physically become addicted to fear as the interpretation and experience of ‘Love’, and so in turn – become addicted to ‘Love’ as ‘Fear’, the ‘Love of Fear’?

Why and how have human-beings not managed to see/realise/understand the actual real nature and manifestation of ‘Love’ as ‘Fear’?

What is/has the consequences been within ourselves and existence, with accepting and allowing ourselves to ‘fight for our addictions as fear/love’ for the possession/experience of energy in self-interest, but would not considering ‘fighting for/living for/taking responsibility for’ humanity and this physical existence as a whole in and as equality and oneness?

Why/how do we have to take ourselves to extremes of ‘life/death’ to get the addictive adrenaline rush of intense physical-mind fear to experience being/feeling ‘alive’?

What is the relationship between the adrenaline rush of ‘love’ and the adrenaline rush of ‘feeling alive’ within the context of intense physical-mind fear?

Why have we not seen/realised/understood that the feeling of being ‘alive’ as the physical-mind adrenaline rush we experience is in fact intense Fear?

Why/how has intense fear been interpreted/experienced as ‘being alive’?

Uit: Reptilians – Why Love is so Addictive – Part 47

—————————————————————————————————————————————————-

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

juni 21, 2015 door vanZielnaarLeven

Dag 619 – Het gevolg van een compromis in relaties

Tijdens het luisteren naar het interview “Change for the Best” kom ik tot een (in eerste instantie pijnlijke) realisatie over mezelf. Het interview gaat over hoe een bepaalde eigenschap – bijvoorbeeld weerstand – en het toestaan hiervan in onszelf, kan leiden tot het bevorderen van weerstand in een partner binnen een agreement. Dit hoeft niet op hetzelfde gebied te zijn en met elkaar te maken te hebben. Ter aanvulling, het is niet zo dat het toestaan van weerstand binnenin mezelf de oorzaak is van de weerstand in een partner. Het punt dat wordt besproken is hoe het toestaan van de weerstand in de één, van invloed kan zijn op de ander en vice versa, en dus ook hoe het stoppen hiervan van invloed kan zijn, waar het weer niet zo is dat ‘als ik stop de partner ook automatisch stopt’.

Opeens wordt me duidelijk wat mijn invloed was in de situatie waar het compromitterende gedrag van mijn partner niet stopte na een terugval toen hij bij mij woonde en uiteindelijk – vanuit deze terugval zelfs erger werd. Ik zelf begon de relatie met een compromis in mezelf waarin ik iets toestond waar ik niet geheel in overeenstemming mee was in en als mezelf, echter ik ben er zo ingestapt vanuit een ervaring van angst dat de gehele relatie anders niet eens zou voortzetten vanuit een pril begin en tevens omdat ik een mogelijkheid zag die ook daadwerkelijk aanwezig was om het te corrigeren gedurende het wandelen met elkaar.

Gedurende de tijd samen ben ik bij een aantal momenten gekomen waarin ik eerder, direct zou stoppen. Echter het was me niet duidelijk of dit niet een voorprogrammering betrof en in dat moment zag ik het als het beste om door te zetten en hierover afspraken te maken en zo ben ik zelf door heel wat weerstanden heen gewandeld wat ook een stabiliserend effect op de relatie als geheel had aangezien ik steeds zelf verantwoordelijkheid nam voor mijn deelname in en als patronen, in en als de geest.

Op het einde, na de laatste terugval werd het echter van kwaad tot erger en heb ik de relatie gestopt als enige oplossing om mezelf stabiel te houden en na deze terugval bemerkte ik ook in mezelf dat dit voor mij eigenlijk ‘de grens’ was waar ik in eerste instantie nog even doorging, waarin ik in deze ‘grens’ bemerkte dat ik niet langer in staat, bereid en ter wille was om door te gaan binnen de huidige omstandigheden aangezien het mijzelf en mijn werk- en leefomgeving teveel ging beïnvloeden.

Na het stoppen van de relatie bleef ik met een onbegrip zitten over waarom dit gedrag bij hem erger werd op het einde terwijl hij bij mij was en terwijl ik juist het tegenovergestelde wilde en vroeg en hij eigenlijk ook. Ook bleven de woorden van Sunette hangen die noemde dat als ik de relatie had voortgezet, hij doorgegaan zou zijn met zichzelf en mij compromitteren en dat deze move hem eventueel wakker zou kunnen maken in wat hij hierin toestaat voor zichzelf (echter die beslissing is aan hem). NB Deze woorden van Sunette zijn alleen bedoeld voor deze specifieke situatie in dit specifieke moment waarin ik me bevond / bevind – dus niet de woorden uit de context halen en op een andere relationele situatie plakken ;-).

In overweging genomen – zoals ook in genoemd interview besproken – dat in een relatie-agreement de mind/de geest prominent naar voren komt in beiden en dat het aan onszelf is om hier richting in te geven waarin dit elkaar ondersteunt.

Dit toestaan en compromitteren binnenin mezelf en niet staan voor wat ik eigenlijk zie als wat het beste is en wat ik ‘verdien’ in een relatie/agreement, dit is een patroon wat ik mijn gehele leven zo heb toegestaan binnen zogenaamde liefdes- of intieme relaties. Ofwel vanuit een ervaring van liefde en/ofwel vanuit een angst dat er niemand zou zijn die werkelijk net zo in een relatie wilde/wil staan als ik en dus…probeerde ik steeds een compromis. Waarna ikzelf of de ander dit weer vrij snel beëindigde want ik kon het nooit volhouden en voortzetten of de ander weerspiegelde het weggaan van mezelf hierin door fysiek weg te gaan.

Tevens zag ik hierin dat ik nooit geprobeerd had om juist binnen de relatie door te zetten en de compromis te stoppen door me veelvuldig uit te spreken en zo in en als de relatie te bewegen zonder de relatie direct te verbreken. Dus dat is wat ik afgelopen zes maanden ben aangegaan. Hierin heb ik juist op een patroon gelet waarin ik mezelf voorheen compromitteerde en dit nu in en als het fysiek gecorrigeerd. Dit was heel bekrachtigend voor mezelf en op een gegeven moment kon ik niets meer toevoegen en dan is het alleen nog aan de ander om op te staan in een bepaald patroon.

Dus, deze keer leek het ‘goed’ te gaan en eigenlijk ging ik hier vanuit en zo dacht ik tijdens het samen leven dat ik duidelijk kon maken en dat duidelijk zou worden wat ik bedoel als hoe ik wil samenleven met iemand in en als zelfondersteuning en dat ik zo de compromis kon stoppen terwijl we samen waren.

Dit bleek tegenovergesteld uit te pakken. Met natuurlijk een heleboel onderliggende saboterende patronen waarin iemand echt de beslissing moet nemen om richting te gaan geven, anders zijn op een gegeven moment de kansen en mogelijkheden voorbij. Tevens zijn er voor mezelf dimensies aan de oppervlakte gekomen om opnieuw te onderzoeken op wat ik werkelijk wil.

Mijn aandeel hierin en in alle voorgaande relaties wordt nu zichtbaar voor me: het compromis in en als mezelf waarin ik steeds niet geheel voor mezelf ga staan als wat ik eigenlijk en werkelijk wil binnen een relatie/agreement en/als wat het beste is voor mijzelf, de ander en/als al het leven in en als zelfondersteuning – dit vanuit een angstervaring om alleen te zijn en blijven, om de fysieke intimiteit niet te kunnen beoefenen met een ander en om door de dagen heen fysiek zoveel alleen te zijn. En als ik de angstervaring niet stop en mezelf geheel vergeef en bevrijd hiervan zal het een rol gaan spelen en zich manifesteren in mijn wereld zodat ik in de fysieke manifestatie op kan staan in en als mezelf.

Wordt vervolgd met zelfvergevingen en zelfcorrigerende uitspraken waarbij ik meer compromitterende punten zie waarin we elkaar wellicht versterkt hebben. Zodat ik mezelf uiteindelijk in staat stel om te voorkomen dat ik situaties betreed/naar me toe haal waarin ik mezelf compromitteer.

Desteni I Process – courses

Gerelateerd artikel over de invloed van twee mensen op elkaar in het proces van gewaarwording en zelfrealisatie binnen een relatie/agreement:

Jezus – Richtlijnen voor vergeving

Gerelateerd interview met richtlijnen in verschillende situaties binnen de relatie/agreement:

Be a Living Example in Your Relationship – Reptilians – Part 390

Iedere situatie is anders en dient benaderd te worden binnen de context en mogelijkheden van de huidige relatie/agreement en van de partners zelf!

“Iedereen zal het redden. Degenen die niet deelnemen in zelf-purificatie: er zijn er die staan in jouw plaats, die ten behoeve van jou wandelen. En zij die gaan in jouw plaats; zij zullen de kracht zijn die jou Hier brengen. Ieder zal òf gedwongen worden tot Gelijkheid of zichzelf dwingen. Beiden zijn dezelfde sturende-kracht en de Wil van het Leven. Dit is het Proces waardoorheen Leven Geboren zal worden in en vanuit het Fysieke.” (…)

Lees verder in:

De Kronieken van Jezus

(…) Naarmate onze technologische-verslaving zijn Hoogtepunt bereikt, zal technologie tekortschieten, zal wetenschap tekortschieten en immens lijden zal het Resultaat zijn. Dit is noodzakelijk opdat allen hun persona’s samen zullen kruisigen: Dat is de wil van Leven.
Observeer hierin dat wat door Jezus als levende-realiteit is geplaatst: Ieder zal gewaar worden van de verschillende punten, groepen vormen rondom de punten en uiteindelijk bedrogen worden door diegenen die het meest vertrouwd worden. Dan zal ieder beschuldigd worden door het Systeem als bedriegers en overtreders van de Wet van God en dus gekruisigd worden totdat ze helemaal alleen zijn.

Hier wordt het punt tamelijk interessant, omdat men ofwel fysiek zal sterven – doordat de persona reeds fysiek is geworden OF men zal de persona beëindigen/uitroeien door Zelfvergeving in correct begrip van wat het inhoudt om alle vormen van Persona/ Intelligentie-gebaseerde afgescheiden entiteiten te stoppen, ontworpen als gelimiteerde overleven-constructies – voor altijd.
Dit zal een doorwerking hebben die het eerste gezien zal worden in de drastische-veranderingen in de evolutionaire-ontwikkeling – van het kleinste tot het grootste: daar ieder deel van bestaan hun pad van kruisiging en vergeving bewandelt. (…)

The Consciousness of the Lion

————————————————————————————————————————–

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

juni 19, 2015 door vanZielnaarLeven

Dag 618 – Waarom stemmen mijn beste intentie en het fysieke resultaat niet overeen?

Ik wil het woord “Intentie” nogmaals nader onderzoeken in de context van ‘beste intentie’ en uiteenzetten aangezien het woord veel gebruikt wordt als ‘goede bedoeling’ en van hieruit ‘misbruikt’ in en als de geest als excuus om niet verder te zien in de resultaten die ‘verkeerd uitpakken’ in en als de fysieke realiteit. Verkeerd kunnen we hier zien als ‘gekeerd’, oftewel als een omkering in en als de geest. In de geest keren we alles om en zetten we het naar onze hand zogezegd, waardoor niet meer zichtbaar is hoe het werkelijk in elkaar steekt.

Als ik iets doe vanuit mijn beste intentie en achteraf blijkt dat in fysieke realiteit, de uitkomst niet het beste is voor alle betrokken binnen de situatie en/of afwijkt van mijn beste intentie, dan kan ik er vanuit gaan dat mijn beste intentie niet helder is. Hierin kan ik dan de woorden onderzoeken om te zien waar het mis gaat.

Het woord ‘beste’ kan niet zoveel mis mee gaan aangezien dit helder en eenduidig is. Het beste is het beste, dan is het alleen praktisch om te zien voor wie of wat ik het beste wil, of ik alles en iedereen hier in overweging neem. Dan kom ik bij het woord ‘intentie’ en dit moet dan de richting aangeven voor waar ik dit woord ‘beste’ in naar voren laat komen. Ik wil in en als mijn intentie het beste.

Intentie – bedoeling, oogmerk, voornemen.

Dus het is mijn bedoeling en voornemen om het beste te doen

(waarbij ik nog niet gedefiniëerd heb voor wie, want als ik het beste wil voor mezelf in en als de geest zal het geen resultaat geven dat alle betrokkenen in overweging neemt in en als het fysiek maar ben ik bezig om het beste te doen voor mezelf in eigenbelang, wat zoveel inhoudt dat ik mezelf in en als de geest, bestaande in en als energie in stand aan het houden ben aangezien een bestaan in en als energie het enige is dat het beste is voor mezelf in en als de geest. Zonder energie – besta ik niet in en als de geest. Waarbij energie inhoudt: gedachten, gevoelens en emoties die ik creëer en in stand houd binnenin en als mezelf)

Stel dat ik werkelijk oprecht de bedoeling heb om het beste te doen en neer te zetten in deze wereld, voor mezelf en alle betrokkenen. En toch creëer ik resultaat in de fysieke werkelijkheid dat iets anders laat zien. Dan kan ik hieruit opmaken dat ik niet daadwerkelijk gedaan heb wat het beste is, het was alleen wel mijn bedoeling. Dan zit er dus een verschil met ‘wat ik bedoel te doen’ (= mijn intentie) en wat ik daadwerkelijk doe (= fysiek resultaat).

Om hierin het verschil te begrijpen dat zich voordoet moet ik over de informatie beschikken dat ik feitelijk besta in gedachten, gevoelens en emoties, in en als de geest (waar mijn intentie als ‘wat ik bedoel te doen’ vandaan kom) en in en als mijn fysiek in en als een fysieke, tastbare realiteit (zichtbaar in en als het fysieke resultaat). Ik moet begrijpen dat ik feitelijk in meerdere lagen of dimensies besta binnenin en als mezelf, namelijk in dimensies in en als de geest en tevens ben ik aanwezig in het fysiek – een fysiek lichaam en een fysieke, tastbare realiteit – en dat ik hierdoor in tweeën gesplitst ben waardoor ik niet datgene creëer wat mijn bedoeling is.

Ik moet me realiseren dat ik ‘mijn bedoeling’ als ‘mijn beste intentie’ zal gaan verdedigen en dat ik tevens deze beste intentie/bedoeling zal gebruiken als verdediging om niet werkelijk te gaan zien waarom mijn bedoeling/intentie en het fysieke resultaat niet overeen komen. Over het algemeen zal ik omstandigheden van buitenaf gebruiken om te verklaren waarom mijn bedoeling zich niet fysiek manifesteert.

Natuurlijk hebben omstandigheden en anderen van buitenaf invloed op wat ik wil neerzetten. Ik leef niet alleen in deze fysieke wereld en op dit moment zijn we niet afgestemd op elkaar en werken we niet samen in en als een gelijk uitgangspunt als wat het beste is voor alles en iedereen aangezien we allemaal in afgescheidenheid van onszelf en de fysieke wereld, in gedachten, gevoelens en emoties bestaan.

Echter hierbij ‘vergeet’ ik dan dat ikzelf hierin richting kan geven en vermijd ik het om te zien hoe en waar ik iets anders had kunnen doen – los van wat een ander doet en los van de omstandigheden. Als ik ga zien hoe en waar ikzelf iets anders had kunnen doen, dan stel ik mezelf in staat om van hieruit mezelf te sturen binnen de situatie zodat het fysieke resultaat zoveel als mogelijk overeen stemt met mijn oorspronkelijke bedoeling, in en als mijn uiterste potentieel.

Waarom vermijd ik dit? Omdat ik liever niet zie dat ik niet zo ‘goed’ ben als dat mijn intenties en bedoelingen mij (en anderen) willen doen geloven. Dit is niet iets om persoonlijk te nemen, dit is hoe we geprogrammeerd zijn in en als de geest. We hebben een volledig systeem binnenin en als onszelf geaccepteerd waarin we onze intenties en bedoelingen zijn gaan geloven als dat we ‘het beste voor hebben’ met het leven.

Is dat werkelijk zo? Of geven we in en als onze intentie eigenlijk alleen om onszelf en onze energetische ervaringen?

We doen veel ‘verkeerd’ als gekeerd in en als de geest

ten behoeve van overleving in en als energie, in en als de geest en hiervoor hebben we fysieke substantie als brandstof nodig, om onszelf in gedachten, gevoelens en emoties energetisch te voeden.

Zie het als hoe vroeger de foto’s werden afgedrukt waarin vanuit het negatief, zwart wit wordt en wit wordt zwart in de projectie. Dan is het ‘negatief’ hoe ik werkelijk besta binnenin mezelf en dit bouw ik op tot een positieve ervaring als intentie of bedoeling in en als de geest die ik projecteer op de fysieke werkelijkheid, echter het uiteindelijke fysieke resultaat laat zien wie ik werkelijk ben. Zolang ik deze omkering persoonlijk neem, zal ik niet ter wille zijn om te zien in wie ik geworden ben in en als deze omkering, in en als de geest en dus zal ik niet zien en willen zien hoe en waar ik zelf verantwoordelijk ben voor het creëren/manifesteren van het omgekeerde resultaat – omgekeerd dan mijn beste intentie.

Mijn intentie houdt een polariteit in aangezien het ontstaat in en als de geest en is opgebouwd vanuit negativiteit (emoties) en zich opstapelt tot een positieve ervaring (gevoelens zoals bijvoorbeeld mijn beste intentie). Een voorbeeld is de energetische ervaring van liefde die eigenlijk angst inhoudt. Angst om mezelf onder ogen te zien in hoe ik besta in en als het negatief (de oorsprong in en als de geest in oorspronkelijke blauwdruk) en angst als negatieve ervaring bouw ik op tot een positieve ervaring van liefde, geprojecteerd op iets of iemand buiten mij, bijvoorbeeld in de ‘vorm’ van een intentie of goede bedoeling om mezelf een ‘goed gevoel’ te geven met al die negativiteit waarin ik besta.

Als ‘mijn goede bedoeling’ zich dan laat zien in een resultaat in de fysieke realiteit die niet het beste is voor alle betrokkenen en zelfs niet voor mezelf en voor diegene of datgene waarop ik mijn liefde geprojecteerd heb, dan wordt er dus een verschil of omkering zichtbaar. Echter zolang ikzelf blijf participeren in de positieve ervaring van liefde als ‘mijn goede bedoeling’ zal ik het uiteindelijke, fysieke resultaat niet werkelijk onder ogen zien als hetgeen ik zelf gecreëerd heb en zal ik het wijten aan omstandigheden en invloeden van buitenaf, alsof die het resultaat bepalen.

Er zijn altijd invloeden van buitenaf waarmee ik mijn goede bedoelingen kan verdedigen. Totdat ze er niet meer zijn. Totdat ik mezelf alleen onder ogen moet zien. Een moment waarop ik er zeker van kan zijn dat dit gebeurt is het moment waarop ik doodga. Op het moment dat ik doodga, ben alleen ik over in hoe ik besta. Ik zal mezelf zien, zonder afleiding en invloeden van buitenaf waarop ik mijn verantwoordelijkheid kan afschuiven. En hier heb ik net als ieder-één, een gelijke kans om mezelf werkelijk onder ogen te zien, te vergeven en corrigeren tot in en als leven als wat het beste is voor al het leven, inclusief mezelf als leven.

Echter ik hoef niet te wachten totdat ik dood ben. Liever niet. Ik kan de beslissing nemen om mezelf hier op aarde, in en als mijn fysieke lichaam, onder ogen te zien. Ik heb mensen om me heen die mij hierin ondersteunen, die mij mezelf laten zien in spiegelende omstandigheden en van hieruit kan ik hier de beslissing nemen om mezelf onder ogen te zien in hoe ik werkelijk besta in en als dit negatief (in ‘negativiteit’) in en als de geest en pas als ik zie wie ik ben geworden en hoe ik op vele gebieden ‘verkeerd’ besta (oftewel gekeerd in en als de geest wat ik ook kan benoemen als ‘dat ik vele fouten maak’) dan stel ik mezelf in staat om mezelf te vergeven voor deze omkeringen in en als de geest die ik dag in, dag uit manifesteer in en als mijn fysieke leefomgeving met catastrofale gevolgen en als ik mezelf vergeef en dus begrijp, zal ik mezelf kunnen corrigeren en van hieruit, de correctie leven en (leren) staan als wat het beste is voor al het leven.

En zo, stemmen het fysieke resultaat (van buiten) en mijn intentie/bedoeling in en als leven (van binnen) uiteindelijk en steeds meer overeen – zo binnen zo buiten – doordat ik de discrepantie, de afgescheidenheid in en als mezelf, in en als de geest als een bestaan in energetische ervaringen in en als gedachten, gevoelens en emoties stop – ik stop met participeren in deze energetische afleidingen binnenin mezelf, ik stop met het geloven en volgen van mijn gedachten en gevoelens en emoties. En als ik hiermee stop, kan ik heel en één worden met en als mezelf, in en als mijn fysiek en gaan leven en leren leven zoals ik beslis, in en als mezelf in overeenstemming met wat het beste is voor al het leven, voor alle betrokkenen en dit moet zichtbaar zijn in een fysiek resultaat. Als dit niet zo is, als het fysieke resultaat afwijkt van wat het beste is voor alle betrokkenen inclusief mezelf, dan heb ik iets gemist, dan besta ik ergens in afgescheidenheid van mezelf oftewel, in een gedachte, gevoel of emotie en van hieruit handel – of heb ik gehandeld – in eigenbelang. Dus heb ik werk te doen. Ik zoek de afgescheidenheid, vergeef mezelf en begrijp mezelf in hoe dit zo ontstaan is en van hieruit corrigeer ik mezelf en ga ik verder.

Het fysieke resultaat liegt niet, het is een weerspiegeling van wat we als mensen neerzetten. En als ik dit niet onder ogen wil zien en mezelf hierin niet onder ogen zie als begin- en eindverantwoordelijke, dan is er maar één die liegt tegen en als mezelf en dat ……ben ikzelf.

Zelfoprechtheid (youtube)

Desteni I Process (online courses)

Desteni I Process Lite (free online course – ook in het Nederlands)

Eqafe Store (free) (Zelfeducate)

Gerelateerde artikelen:

Dag 315 – Paranoia in en als Intentie in de New Age Beweging

Dag 335 – De New Age gezondheidstherapieen als Opzettelijke Paranoia om Voordeel/Winst te creeren – deel 1

Dag 336 – De New Age gezondheidstherapieen als Opzettelijke Paranoia om Voordeel/Winst te creeren – deel 2

Dag 324 – Het woord Negatief anders Belicht

Blogs met het woord Intentie in de zoekopdracht

————————————————————————————————————————

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

juni 17, 2015 door vanZielnaarLeven

Dag 617 – Verantwoordelijkheid nemen voor een beslissing en de beslissing om verantwoordelijkheid te nemen voor en als zelf

“As one write self-forgiveness, self-forgiveness is the action of the decision made by self to take responsibility for self, and in taking/giving/gifting self with that responsibility – one become equal-to and one with the “problem”/consequence creation, making the statement: “I am taking responsibility for this problem/consequence creation as me”. In being/becoming the “problem”/consequence creation one will as the “problem”/creation see/find/realise the Solution. “Sunette Spies”

Een paar dagen geleden zag ik binnenin mezelf in welk punt ik verantwoordelijk was voor de gehele situatie met mijn ex-partner en van waaruit ik me in de schoenen van hem kon verplaatsen en zo gelijk kon staan in/aan en als mezelf, de situatie en hem. Als ik dit punt eenmaal zie geeft dit over het algemeen een opening en ‘settling down’ in de situatie, ook bij de ander. En zo benaderde hij me de dag erna waarop ik, toen ik het aan zag komen, reageerde met een versnelde hartslag in en als een angstervaring. In een kort gesprek bleef ik bij mijn beslissing aangezien er niets veranderd was in de situatie binnen die paar dagen en de benadering een herhaling was van wat er eerder heeft plaats gevonden.

Echter die benadering had wel invloed op me als dat ik in een ervaring van twijfel terecht kwam waarin de beslissing om hier alleen te leven nu niet langer ‘door de situatie’ kwam (wat nooit zo is maar wat vaak zo lijkt) maar daadwerkelijk een beslissing door mij genomen. En zo begonnen alle momenten die ik met hem gedeeld heb voorbij te komen in mijn geest en het heeft 24 uur geduurd voordat ik weer rustig in mezelf aanwezig kon zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb met versnelde hartslag oftewel met kloppend hart een bericht te lezen van mijn ex-partner waarin ik angst ervaar om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn beslissing en angst ervaar om ‘nee’ te zeggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen nee te willen zeggen tegen mijn ex en de deuren open te willen laten voor een eventuele mogelijkheid tot benadering, al is een opnieuw samen zijn niet wat ik wil in huidige situatie en omstandigheden als hier niets in verandert en ik kan er niets aan veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf in twijfel te trekken in en als een angst voor een ‘verkeerd gemaakte beslissing’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om zelf verantwoordelijk te zijn voor een beslissing.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb gemis te ervaren van zijn fysieke aanwezigheid en van de fysieke intimiteit die we deelden en waarin we en onze lichamen langzaam op elkaar afgestemd raakten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het jammer te vinden dat we de fysieke afstemming en het delen hierin niet verder kunnen uitbreiden terwijl ik tevens merkte dat het fijn zou zijn om fysiek met iemand samen te zijn die zelf ook de beslissing neemt/heeft genomen om het beste in en als zichzelf te leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te reageren op mijn fysieke reactie van hartkloppingen waarin ik manipulatie ervaar en angst om toe te geven aan de manipulatie in en als het volgen van de eerder afgelegde weg, zowel buiten mij als binnenin mijzelf, waarin ik me realiseer dat de ervaring van angst op zichzelf een manipulatie is in en als de geest, in en als een programmering om mezelf als wezen af te leiden in en als de geest, waarbij ik uit een interview begreep dat we als wezen dichter bij ons fysiek staan en de fysieke reacties – vaak ingegeven door een fysiek gemanifesteerd programma in en als de geest – te geloven en hierop te reageren met emotie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te reageren met emotie op een fysieke reactie van een kloppend hart en hierin mijn gezond verstand te verliezen en in ervaringen van emoties te belanden en hier vervolgens 24 uur invloed van te ondervinden waarin ik me afscheiden ervaar van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me afgescheiden te ervaren van mezelf in en door deelname in ervaringen van emoties en zo niet langer plezier te ervaren in de dagelijkse bezigheden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor eventuele emoties en ervaringen van gemis en verlies die ik niet meer wil ervaren voor en na het stoppen van een relatie/door het vertrek van een man als partner.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen gemis en ervaring van verlies meer te willen ervaren na en door het stoppen van een relatie/door het vertrek van een man als partner.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het zat te zijn om gemis en verlies te ervaren door en na het stoppen van een relatie/door het vertrek van een man als partner.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb pijn in mijn buik te ervaren vanuit een gedachte als ‘hoe moet het wel niet voor hem zijn op dit moment’ en hier vandaan emoties te ervaren binnenin mezelf.

Ik realiseer me dat ik hem echt wel leuk vind/ben gaan vinden vanuit een gewaarwording dat we een fysieke en emotionele connectie hebben, wat op zichzelf een heel proces is geweest dat ik gewandeld heb waar ik erg blij mee ben, echter dat hij op het moment teveel consequenties creëert die mijn stabiliteit en integriteit in mijn leven en leefomgeving compromitteren, waardoor het voor mij niet haalbaar is hier nu met hem samen te leven – wat maakt dat als hij me benadert, dit invloed heeft op me en ervaringen in me triggert en als hij niet aanwezig is, ik stabieler ben en beter zie waardoor en waarvoor ik de beslissing genomen heb om hier te leven zonder zijn fysieke aanwezigheid in huis als wat het beste is voor mezelf op dit moment.

Ik realiseer me dat ik onrustig word als hij me benadert omdat er geen open communicatie mogelijk is doordat hij zelf (nog?) niet de beslissing heeft genomen om het beste in en als zichzelf te leven en verantwoordelijkheid te nemen voor en als zichzelf en hier alle moeite voor te doen en dus spreken we vanuit een verschillend gezichtspunt.

Ik stel mezelf ten doel er alles aan te doen om een interactie en communicatie met een ander te laten verlopen als wat het beste is voor beiden en niet onnodig ervaringen van gemis en verlies te veroorzaken in mezelf en/als een ander en indien nodig, mezelf te vergeven en corrigeren totdat ik voorkom deze ervaringen te creëren, waarin ik me realiseer dat ik alleen mezelf kan sturen hierin en dat een ander zijn/haar eigen beslissingen neemt.

Ik stel mezelf ten doel mezelf verder te stabiliseren binnen de verandering en binnen de ervaring van gemis van de fysieke aanwezigheid van en intimiteit met mijn ex-partner, inzichtelijk te maken wat er precies speelt in en als zelfoprechtheid en mezelf te vergeven hierin en voldoening te halen uit hetgeen hier is en waarmee ik dagelijks bezig ben.

Ik stel mezelf ten doel nader te onderzoeken hoe ik mezelf geprogrammeerd heb/voorgeprogrammeerd ben ten aanzien van partnerschap tussen man en vrouw en de ongelijkheden die ik hierin tegenkom, te vergeven en corrigeren in en als mezelf en hier over te schrijven zodra ik dit ‘uit de pen’ krijg.

Ik stel mezelf ten doel door te gaan met mezelf en/als een ander te onderwijzen in hoe we bestaan in en als de geest en hier vanuit gedachten, gevoelens en emoties consequenties creëren die opnieuw gedachten, gevoelens en emoties teweegbrengen waarin we onszelf in en als het fysiek letterlijk ‘pijn’ doen en te leren deze pijnlijke ervaringen van afscheiding te stoppen, zelf te vergeven en corrigeren in en als het nemen van zelfverantwoordelijkheid in overweging van onszelf en elkaar als leven, tot in eenheid en gelijkheid waarin we leren voorkomen onszelf en elkaar pijn te doen.

No one is free until all are free.

—————————————————————————————————————————-

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

mei 18, 2015 door vanZielnaarLeven

Dag 612 – Niet meer ervan maken dan het is

Day 481: Energy and Illusion – Part 1

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb meer te maken van hetgeen ik waarneem binnenin mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb iets mooier te maken dan het is en mezelf hierin te verwijderen van mijn aanwezigheid in en als mijn fysiek en van de realiteit waarin ik leef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een verschuiving in het gebied van de zonnevlecht te bewerkstelligen door in en als de geest een subtiele vermeerdering te maken van hetgeen hier aanwezig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest mooier te maken dan het is en er vervolgens aan vast te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest moeilijker te maken dan het is en er vervolgens tegenop te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest erger te maken dan het is en er vervolgens angst voor te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest aannemelijker te maken dan het is en het vervolgens aan te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb subtiel mezelf te verwijderen van mijn fysieke werkelijkheid en zo mezelf weg te houden bij mijn eigen gronding en stevigheid als aanwezigheid en standvastigheid in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf vaag te maken door mezelf weg te houden.

Als en wanneer ik een subtiele verschuiving bemerk in het gebied van de zonnevlecht binnenin mezelf, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik weg beweeg en mezelf vermeerder in en als een ervaring in en als de geest, binnenin mezelf. Ik stel mezelf ten doel mezelf terug te brengen naar de aanwezigheid in en als mijn fysiek en de energetische vermeerdering als aanhangsel, als ervaring te vergeven en zo vrij te geven. Ik stel mezelf ten doel mezelf terug te brengen naar de standvastigheid van de realiteit en fysieke aanwezigheid en van hieruit te (leren) bewegen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf richting te geven ten aanzien van hetgeen me afleidt door te ademen in de energetische ervaringen en mezelf duidelijk en gegrond uit te spreken zodra dit mogelijk is en als dit nog niet mogelijk is, mezelf de tijd te geven en de tijd te nemen hiervoor en tot dan stil te zijn en/of mee te delen dat ik erop terugkom.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in en als een gevoel en ervaring alsof iets vanzelf gaat, een weerstand te creëren tegen hetgeen niet vanzelf gaat in en als een gevoel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik daar moet wezen waar het zogenaamd makkelijk en vanzelf gaat, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat het gemak betekent dat het een programmering is in en als de geest als iets dat ik of heb meegekregen/gekopieerd of als iets dat ik mezelf al van vroeg af aan geleerd heb waardoor het eenvoudig lijkt/is geworden – eenvoudig als iets wat ik zonder weerstand oppak.

Ik realiseer me dat ik hiertoe niet of niet volledig in gewaarzijn besloten heb en dus, heb ik gemist en niet geleerd hoe iets te leven vanuit een beslissing vanuit mezelf, in en als overweging van alle aspecten als leven. Iets leren neemt altijd tijd en inspanning in, echter er hoeven geen vervelende ervaringen aan gekoppeld te worden – het is immers een fysiek leren of fysiek integreren – en als die vervelende ervaringen wel opkomen, dan weet ik dat ik me in een ervaring vanuit het verleden bevind die ik ergens aan iets fysieks gekoppeld heb wat opnieuw geactiveerd wordt. Hierin stel ik mezelf ten doel hetgeen geactiveerd wordt als ‘vervelende’ ervaring, te vergeven en los te koppelen van de fysieke bezigheid/aanwezigheid/situatie zodat ik mezelf, een ander en de situatie hierin kan zien zoals het is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb frustraties te hebben gebouwd om hetgeen ik in eerste instantie als meerwaarde gekoppeld heb in en als de geest waarin ik mezelf vervolgens belemmerd heb in en als fysieke aanwezigheid.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen en/of neigen deel te nemen in een ervaring van frustratie, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik gefrustreerd reageer op een belemmering die ik zelf in eerste instantie als meerwaarde heb aangenomen. Ik realiseer me dat ik met frustratie niets oplos maar juist vastzet. Ik stel mezelf ten doel te stoppen met mezelf te frustreren en mezelf te vergeven voor hetgeen ik mezelf in belemmerd heb en voor de frustratie die ik hierop als reactie heb opgebouwd in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te hebben belemmerd door gefrustreerd te reageren op een meerwaarde die ik in en als mezelf (in en als de geest) heb opgebouwd en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb gefrustreerd te reageren op mezelf in en als de geest, in plaats van mezelf in en als de geest, in en als reactie als ondersteuning te gebruiken om te zien waar(van) ik me heb afgescheiden en vervolgens mezelf hierin te vergeven en zo verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in de reactie/ervaring.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb excuses te verzinnen waarom ik die meerwaarde wilde bemachtigen, in plaats van direct te zien in hetgeen ik gedaan heb en van hieruit mezelf te vergeven en corrigeren zonder het ‘goed’ te praten in mezelf en het zo eigenlijk te proberen te ‘verminderen’ in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te proberen om de meerwaarde die ik zelf heb opgebouwd, te verminderen met behulp van excuses.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen in een excuus om te proberen om een meerwaarde als energetische ervaring in mezelf te verminderen/te proberen het ‘minder erg te maken’, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat dit een patroon is dat ik gekopieerd heb tijdens de opvoeding waarin de gedetailleerde zaken werden afgedaan als niet belangrijk en niet van invloed en ook al ervoer ik dat dit niet klopte, ik heb het wel degelijk gekopieerd en er zelf(s) frustratie omheen gebouwd. Ik stel mezelf ten doel te stoppen met het verzinnen van excuses om iets minder erg te doen lijken en in plaats hiervan mezelf direct te vergeven en van hieruit, corrigeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verwachten en/of hopen dat na een inzicht als realisatie, alles verder vanzelf zal gaan en als dit niet zo is, teleurstelling te ervaren binnenin mezelf en het op te geven.

Als en wanneer ik neig tot deelnemen in een verwachting en/of hoop dat na een inzicht alles vanzelf zal gaan, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat een inzicht hier is om geleefd te worden en te worden toegepast en onderdeel uitmaakt van een groot geheel dat in elkaar haakt. Ik stel mezelf ten doel te stoppen met deelname in verwachting en/of hoop en het inzicht toe te passen in de fysieke realiteit en in te passen in het gehele fysieke leven en door te gaan met het ontwarren van de in elkaar gehaakte geestbewustzijnsstructuren die ik al dan niet fysiek gemanifesteerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verlangen naar een ervaring in een voorprogrammering en hetgeen dat niet voldoet aan deze ervaring, als minder te ervaren en hier vervolgens ook geen plezier in te kunnen hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hetgeen of diegene niet voldoet aan mijn ervaring in en als een voorprogrammering die ik als ‘ultiem’ heb bestempeld – wat zoveel betekent dat ik geen weerstand ervaar en dus volledige acceptatie – ‘de schuld’ te geven van het uitblijven van mijn ervaring van acceptatie en mezelf hierin te ontkrachten doordat ik mijn verantwoordelijkheid om er iets aan te veranderen wegleg in en als ‘de schuld’ bij een ander buiten mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het verlangen naar een voorprogrammering als slecht te ervaren, in plaats van hetgeen ik naar verlang hierin, te herdefiniëren en vervolgens te integreren als een fysieke expressie om te leven met en als hetgeen hier is.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met deelname in een verlangen naar een ervaring in een voorprogrammering als ervaring van volledige acceptatie. Ik stel mezelf ten doel adem voor adem, te omarmen wat hier is in en als mezelf met behulp van de toepassing van zelfvergeving en zo verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring als afscheiding binnenin mezelf, in en als zelfexpressie en vanuit hier te zien hoe dit te corrigeren en leven en uit te drukken als een expressie die het beste is voor al het leven en leven in overweging neemt en dit vervolgens toe te passen in fysieke realiteit en bij te stellen totdat de ervaringen van zowel verlangen als weerstand afnemen en verdwijnen als fysiek bewijs voor mezelf dat ik de afscheiding heb gestopt en vergeven binnenin mezelf oftewel heb opgelost, als oplossing voor het stoppen van hetgeen ik ervaar.

Ik stel mezelf ten doel om vrede te maken met de weerstand die ik ervaar.

(Deze geschreven zelfvergevingen heb ik gedurende de dag aangevuld en afgewisseld met het in klank brengen/uitspreken van zelfvergevingen)

DAY 8: How do we Create/Manifest ‘Who we Are’?

What is the Dove’s perspective on peace?

——————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/

april 8, 2015 door vanZielnaarLeven

Dag 600 – Leidt geheimhouding tot een constructieve aanpak?

Na het openen van het punt van ervaringen en gedrag in relatie tot een patroon dat ik gecreëerd heb jaren geleden, in een periode van het ontzeggen van voldoende voeding voor mezelf – bemerk ik dat ook de zogenaamde ‘grote’ punten of onderwerpen, eveneens punten / onderwerpen zijn die geopend en vergeven kunnen worden. In verschillende interviews heb ik dit gehoord, dat een ogenschijnlijk ‘klein’ punt, groter kan zijn dan het lijkt en vice versa, dus dat een ogenschijnlijk enorm, onoverkomelijk onderwerp, niet groter is dan andere patronen. Het is een patroon dat ik in kleine stapjes onder ogen kan zien en van hieruit verantwoordelijkheid voor kan nemen in de toepassing van zelfvergeving als zelfbegrip, van waaruit ik mezelf stap voor stap ga corrigeren en veranderen.

Het haalt de energetische lading af van het onderwerp / verslavingspatroon dat ik heb ontwikkeld en als ik dit zo opschrijf vraag ik me af, is dat eigenlijk niet wat ik (en iedere ander) steeds doe in en als de geest; dat ik heel veel ophef maak over een manifestatie en het zo ‘angstaanjagend’ maak, in plaats van de manifestatie te onderzoeken binnenin mezelf, integer en zorgvuldig, met als doel om mezelf te begrijpen en bevrijden van deze beknellende angstervaring die ik gemanifesteerd heb voor en als mezelf.

Als ik naar het onderwerp verslaving kijk, is het verbergen en de geheimhouding een enorm bevorderende factor om een destructief patroon te manifesteren. In de geheimhouding in de geest kan ik niet goed zien wat er werkelijk speelt binnenin mij, aangezien ik bezig ben met iets te verbergen. En juist in dit verbergen, creëer ik de meeste consequenties, in mijn geval binnenin mijn eigen lichaam en in veel gevallen ook juist in de wereld in relatie tot anderen om ons heen. Iemand vroeg mij vrij recent waarom het nodig is om al dit soort onderwerpen openbaar te maken en mijzelf feitelijk open te stellen in wat er binnenin mij speelt, in en als de geest. Dit is nodig omdat de geheimhouding niet bijdraagt aan het zelfbegrip en dus zelfvergeving. Dit betekent niet dat ik alle details op het internet plaats, aangezien dit geen constructief voorbeeld inhoudt van hoe ik effectief werk met het ontmantelen van de ‘geheimen’- oftewel, van de patronen in gedachten, gevoelens en emoties – in en als de geest.

We doen alsof het woord geheimen iets heel ‘groots’ is, echter feitelijk bestaan geheimen uit gedachten en van hieruit de activatie/creatie van gevoelens en emoties als ‘beweegredenen’ die niet geverifieerd zijn met de praktische, fysieke werkelijkheid. Het zijn in feite aannames die ik ben gaan geloven en van hieruit, ben gaan leven zonder dat ik werkelijk onderzocht heb of dit het beste is, hetgeen dat ik doe en denk.

Bijvoorbeeld, een sapvastenkuur beginnen op een leeftijd van 16 jaar, dat is niet het beste. Het is niet geschikt voor een lichaam van 16 jaar (dus in de groei) om het van voeding te onthouden en zeker niet vanuit een wens tot afslanken. De wens tot afslanken was in mijn geval, ook niet het beste; er was geen sprake van overgewicht, echter de wens was gestoeld op wat ik zag aan voorbeelden in de media en hier vandaan, had het met veel meer zaken te maken binnenin mezelf waarin ik mezelf geen richting heb leren geven en dit heb ik niet geleerd, omdat mijn ouders dit niet geleerd hebben en dit mij dus niet konden leren, en zo gaat dit terug in de tijd. Hierin mist het aan begeleiding en observatie met gezond verstand, waarin alle aspecten in overweging worden genomen en van waaruit dan een passende oplossing gevonden kan worden. Bijvoorbeeld, ik had destijds ook al vaker last van mijn buik die opgeblazen was. Hierin zou ook op jonge leeftijd veel meer begeleiding mogelijk zijn, zowel fysiek als emotioneel en als dit op deze manier ondersteund wordt, is er helemaal geen reden of aanleiding en dus geen wens tot ‘afslanken’. En zo kan dit per mens, individueel bekeken worden. Het kan namelijk zo zijn dat er bij een aantal jongeren wel degelijk overgewicht speelt waarin een meer gerichte begeleiding nodig is ten aanzien van het overgewicht en de gesteldheid van het fysiek, echter ook hier zijn er weer vele aspecten die in overweging moeten worden genomen.

Kortom onze gezondheidszorg en educatie schiet enorm tekort; ouders staan vaak met hun handen in het haar ten aanzien van hun kinderen en dan is het maar net welk overlevingspatroon naar voren komt die dit tot uiting brengt. En juist dit overlevingspatroon, is wat het kind oppikt en voortzet binnenin en als zichzelf, vaak iets afwijkend van het originele patroon zoals de ouders het tonen zodat het lijkt alsof het kind ‘anders’ is. Maar dat is niet zo. We zijn exacte kopieën van onze voorouders en zetten het DNA voort, exact zoals we geleerd hebben. Totdat we beslissen dit te stoppen binnenin en als onszelf en onszelf te vergeven en corrigeren voor wat we hebben toegestaan.

Parenting – Perfecting the Human Race (Interviews Engelstalig)

Het is nu tijd om dit te doen. Via het internet is er ontzettend veel informatie beschikbaar waar voorheen geen toegang tot was. Dus wat dat betreft, wordt de geheimhouding minder en minder. We kunnen onszelf ‘exposen’ en dit gebruiken op een opbouwende manier, ter ondersteuning en voorbeeld als wat het beste is voor al het leven. Hierin beslis ikzelf wat ik deel en wat ik eerst binnenin mezelf wil onderzoeken. Ik leer mezelf hierin richting te geven en zo behoud, of liever gezegd, ontwikkel ik stapje voor stapje, woord voor woord, blog voor blog een zelfdirectie, een zelfsturing in en als mijn zelfexpressie waarin ik beslis, in en als een uitgangspunt van wat het beste is voor al het leven.

En dit gaat langzaam, want ik heb jaaaaarenlang iets anders geleerd. Ik heb namelijk alleen geleerd om mezelf uit te drukken in reactie op mijn buitenwereld en hierin ligt de beslissing van wat ik deel en uitdruk, dus niet werkelijk in mezelf; die beslissing geef ik uit handen aan de buitenwereld, aan datgene of diegene waar ik op reageer buiten mezelf. En dit geeft de ervaring van onmacht binnenin mij, want natuurlijk ‘voel’ en ‘weet’ ik dat ik mezelf geen richting geef, dat ik me steeds maar laat activeren en uitdagen tot een uitdrukking waartoe ik niet werkelijk een beslissing genomen heb, het is een aangeleerd patroon, in reactie op iets of iemand buiten mij. En ‘natuurlijk’ ben ik hier boos om, want ik ben niet effectief. Ik geef mezelf niet effectief richting. Als ik dit onder ogen durf te zien en wil zien en wil leren zien hoe dit komt, dan heb ik de eerste stap gezet want als ik iets onder ogen wil zien en zo ga zien, stel ik mezelf in staat om er iets aan te doen. En als ik iets niet onder ogen wil zien, stem ik feitelijk toe tot geheimhouding van een bestaan in deze overlevingsmechanismen, in en als mezelf als een manier van leven die niet het beste is voor mezelf en/als al het leven. Hierin ligt de beslissing bij mij.

Met een kanttekening dat de ongelijkheid binnenin onszelf, zich zo gemanifesteerd heeft in de wereld tot een bestaan waarin we afhankelijk zijn geworden van hoe we het geldsysteem in en als deze wereld gecreëerd hebben en/of hebben toegestaan zich te ontwikkelen en een groot deel van de mensheid of eigenlijk iedereen, deels of geheel bezig is met overleving op fysiek niveau. Dus dit is een aspect dat onder ogen gezien moet worden zodat ook hier vergeving en verandering kan plaatsvinden met gelijke mogelijkheden tot een fatsoenlijk bestaan voor ieder-een.

De Weg Vooruit is Politiek (Politiek Blog Nederlandstalig)

Deze theorie en informatie, die is essentieel. Echter de uitdaging ligt in de praktische toepassing van de theorie, dagelijks, in de fysieke werkelijkheid, in de hele kleine dingen, in de interactie met de mensen met wie we omgaan, in het constant en consequent leven van en als het vergeven en corrigeren van onszelf waarin we geven zoals we zouden willen ontvangen in overweging van al het leven, inclusief onszelf.

Desteni I Process (Cursus Engelstalig en gratis Lite cursus ook Nederlandstalig)

“Openbaringen” (Teksten Nederlandstalig)

————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een: Leefbaar Inkomen Gegarandeerd: https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation Equal Life Foundation: https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation Proces van zelfverandering: www.desteniiprocess.com www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY Proces van relatie naar agreement: www.desteniiprocess.com/courses/relationships Zelfeducatie free: www.eqafe.com/free www.desteni.net www.desteni.org Journey to Life: 7 jaar dagelijks schrijven 7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven http://www.facebook.com/groups/journeytolife/ video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?: https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/ Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf: https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

december 13, 2014 door vanZielnaarLeven

Dag 562 – Een verwrongen beeld van verantwoordelijkheid

Een triggerpunt in mij in relatie tot mijn fysiek is dat ik het niet uit kan staan als iemand die in het dagelijks leven in veel zaken geen verantwoordelijkheid neemt door niet te zien wat consequenties zijn van bijvoorbeeld gedrag, iedere dag eenvoudig naar het toilet wandelt en daar zichzelf ontdoet van de fysieke ontlasting. Poept dus.

Ik heb veel verbetert in mijn ontlastingspatroon, echter het is nog steeds geen vanzelfsprekend proces voor mij en er zijn nog dagen dat ik niet goed kan poepen. Hierin zie ik mezelf als iemand die naar beste kunnen bezig is om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en hierbij komt dan de gedachte ‘en toch lukt het me niet om eenvoudig te poepen’.

Ik vind dit zo oneerlijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het zo oneerlijk te vinden dat ik niet eenvoudig kan poepen elke dag terwijl ik zo mijn best doe om alles op te pakken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het zo oneerlijk te vinden dat een ander elke dag eenvoudig poept, onafhankelijk van wat die ook uitvoert of niet uitvoert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik verantwoordelijkheid neem voor mezelf als ik alles ‘in de gaten houd’ en probeer in banen te leiden, waarbij ik de omgeving om mij heen ‘in de gaten houd’ en in banen probeer te leiden, in plaats van mezelf in banen te leiden en te stoppen met deelname in de verslavende energie van gedachten, gevoelens en emoties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen verantwoordelijkheid voor en als mezelf te nemen in het stoppen van deelname in gedachten, gevoelens en emoties en in deze deelname in de energie, mijn darm te belasten en te verkrampen en zo mijn eigen fysieke ontlasting te bemoeilijken in reactie op iets in mijn omgeving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te proberen mijn omgeving te controleren in en als een angst dat ik mezelf niet onder controle kan houden en in reactie ‘schiet’ en zo mijn eigen darmweefsel beschadig en mijn ontlasting bemoeilijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het diep van binnen zo oneerlijk te vinden dat ik geheel verantwoordelijkheid moet nemen voor en als mezelf en dat een ander dit blijkbaar niet hoeft te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in en als deelname in en als het geloof in het bestaan van deze oneerlijkheid, steeds een ander te triggeren/activeren door te proberen deze duidelijk te maken wat er speelt en wat diegene doet met zijn acties waarin ik juist zelf weer getriggerd wordt door de reactie van de ander op hetgeen ik probeer duidelijk te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn eigen triggerpunt te creëren terwijl ik probeer ‘goed te doen’ en hierin verdriet te ondervinden wat opnieuw een genereren van energie is in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb steeds opnieuw in onbegrip te vallen als een ander niet begrijpt wat ik wil duidelijk maken, waarin ik uitga van mezelf als hoe ik iets zou begrijpen en me eigenlijk niet verplaats in een ander en zijn/haar vermogen tot begrip in dat moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te kunnen en willen vergeven dat een ander me niet begrijpt in wat ik probeer duidelijk te maken als wat ik zie ‘dat toch het beste is’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik zie wat het beste is, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat wat en hoe ik het zie, deel uitmaakt van mijn voorprogrammering die er niet op geprogrammeerd is om werkelijk fysiek te zien wat het beste is in het moment in relatie tot een ander met een andere programmering.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me verraden te voelen door mijn eigen programmering waarvan ik toch dacht dat die het beste is, zonder in te zien dat het hier deel uitmaakt van moraliteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb enorm veel moeite te hebben om de moraliteit los te laten en hier voorbij te zien, waarin het is alsof ik alles van mezelf los moet laten als enige oplossing om een benadering te vinden die voor beiden ondersteunend is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een ander in mijn programma van moraliteit probeer te duwen waarin ik denk dat die ‘klopt’, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat dit botst met het programma van moraliteit dat de ander handhaaft in en als zichzelf en dat die ander dus blijkbaar geen idee heeft waar ik het over heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb vanuit een programma te leven in en als de geest, in plaats van hier in het moment, dag voor dag, te zien hoe mezelf te bewegen in en als het fysiek in overeenstemming met mijn omgeving als wat het beste is in dat moment.

Als en wanneer ik mezelf zie reageren op een handeling of op gedrag welke indruist tegen mijn moraliteitsprincipe als interpretatie van mezelf als wat ik denk hoe het zou moeten zijn, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat hetgeen ik ken in en als moraliteit als wat ik denk dat ‘hoe het zou moeten zijn’, niet hetzelfde is als hoe de ander denkt ‘dat het hoort’ of ‘zou moeten zijn’ en dus komt er hier direct een botsing.

Ik realiseer me dat mijn gedachte als interpretatie als ‘hoe het zou moeten zijn’ gebaseerd is op wat ik denk ‘dat hoort’ als dat mijn omgeving zal denken als hoe ik iets geleerd/geprogrammeerd heb.

Ik realiseer me dat ik in paniek raak in en als de gedachte dat ik iets verkeerd doe ten aanzien van mijn omgeving en dat ik angst ervaar om mijn omgeving te verstoren en dus, wil ik hetgeen controleren waarvan ik denk dat het mijn omgeving verstoort.

Ik stel mezelf ten doel om in te ademen en uit te ademen en in het moment te zien of het werkelijk iets is wat leven in en als het fysiek in mezelf en/of een ander en/of de omgeving schaadt, of dat het iets is dat mijn interpretatie ‘schaadt’ in en als de geest waardoor ik ervaar dat er iets kapot gaat.

Ik stel mezelf ten doel, als ik zie dat leven niet geschaad wordt, me op mezelf te richten, in te ademen en uit te ademen en door te gaan waar ik mee bezig ben en eventueel (achteraf) zelfvergevingen toe te passen om meer inzicht te krijgen in een programma of structuur die in mij geactiveerd wordt en hierin ‘geschaad’ wordt.

Ik stel mezelf ten doel, als ik zie dat leven in en als het fysiek werkelijk geschaad wordt, binnenin mij en/of buiten mij, op te staan en direct te spreken.

Ik stel mezelf ten doel de geactiveerde en geschade programma’s/geestbewustzijnsstructuren binnenin mij, zelf te vergeven en mezelf te omarmen in de ervaringen van verdriet en onvermogen die hierin omhoog komen.

Ik stel mezelf ten doel tijd voor mezelf te nemen en eventueel weg te lopen als dit mogelijk en nodig is om even tot mezelf te komen alvorens te spreken, waarin ik me realiseer dat weglopen indruist tegen mijn moraliteitsprogrammering en dus ervaar ik dit als iets wat ‘niet hoort’ als iets wat ‘ik niet kan maken’ tegenover de ander/mijn omgeving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik niet weg mag lopen en dat ik dit niet kan maken tegenover de ander/mijn omgeving.

Ik stel mezelf ten doel in het moment te zien of het weglopen een mogelijkheid is door de praktische omstandigheden in overweging te nemen en niet mijn eigen ervaringen hierin en juist mijn ervaringen zelf te vergeven.

Ik stel mezelf ten doel steeds opnieuw praktisch te zien als wat het beste is en met een simpel ‘ja’ of ‘nee’ richting te geven aan mezelf binnen en als de fysieke omstandigheden zonder te willen dat een ander begrijpt waarom en zo in en als verantwoordelijkheid te staan voor mezelf in de beslissing en waar blijkt dat dit anders/beter had gekund, mezelf te vergeven, corrigeren en bij te sturen in de fysieke werkelijkheid.

Voor een beschrijving van het moraliteitskarakter zie de blogserie (Engelstalig):

Morality Character (overzicht)

Beginnend bij:

Day 94 – The Morality Character

“We adopt values, belief systems and opinions from our parents and from our environment where we classify things as ‘right’ and as ‘wrong’.
The first thing we think about when looking at a person with moral principles is that they are quite strict in what they accept and allow, and we also to a certain extent link religion to them. But these individuals have only taken morality to an extreme level. We all carry morality within and as ourselves by how we had programmed ourselves into believing that certain things are ‘right’ and other things are ‘wrong’. The morality character stands as the judge and jury of what it has been programmed to believe is ‘right’ and what is ‘wrong’ and will thus enforce this from a position of self-righteousness onto others.”

(…)

We have thus through this abdicated our self-responsibility to the pre-programmed designs of what is ‘right’ and what is ‘wrong’, where we listen to knowledge and information passed down through our past generations instead of allowing ourselves to look directly, see what is here, look at the consequential outflows of our actions and thus make decisions based on what is best for all.
What is certain is that our customs and behaviours change over time, where one thing was seen to be ‘wrong’ a 100 years ago becomes part of our behaviour today. Why do we place judgments on things in this century just to revoke them in the next century?

(…)

See more at: earthsjourneytolife Day 94

——————————————————————————————

oktober 27, 2014 door vanZielnaarLeven

Dag 547 – Niet kiezen is ook een keuze

Boerenwormkruid – Nederlandse Bloesemremedie:

“Niet kiezen/beslissen is ook een keuze/beslissing”

Dit is iets waar ik toe neig, het ‘openhouden’ van een mogelijkheid. Hierachter is een angst aanwezig dat ik zelf niet in staat ben om de situatie richting te geven als er andere mensen bij betrokken zijn, wat begint bij het richting geven van en als mezelf. Hierachter zit dan weer de angst dat ik ‘niet krijg wat ik wil’ en dat bepaalde behoeften niet ‘vervuld’ wordt. Waar weer een angst in verborgen zit dat ik mezelf niet verwoord maar stil houd, en dus kunnen mijn behoeften niet vervuld worden, ook niet als ze werkelijk en het beste zijn voor mij als leven. En alleen als ik mezelf richting geef en eerst mijn gedachten, gevoelens en emoties stop en zelfvergeef, zal ik eenvoudig en duidelijk kunnen verwoorden wat er in mij omgaat en wat ik graag zou willen, waarin dan bekeken kan worden of dit het beste is voor alle betrokkenen in en als leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren dat ik niet in staat ben om mezelf richting te geven binnen een situatie waarbij andere mensen betrokken zijn waardoor ik mezelf ‘vergeet’ als het ware wat erop neerkomt dat ik mezelf onderdruk in en als gedachten, gevoelens en emoties waar ik zo druk mee ben in en als mezelf dat ik niet me niet kan bewegen als mezelf en niet kan spreken als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren tekort te komen als ik niet spreek in en als mezelf en dus, komt er een soort ‘moeten’ overheen waarin ik mezelf ‘moet’ verwoorden om niet tekort te komen, waarin ik nog steeds mezelf onderdruk in en als de ervaring van ‘angst om tekort te komen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik mezelf moet bewegen in en als een poging om te krijgen wat ik wil, in en als het geloof dat ik dit zou kunnen krijgen, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik beter de gedachte als geloof ‘dat ik iets zou kunnen krijgen’ kan vergeven in en als mezelf om zo de ervaring van onvrede en angst in mezelf te stoppen, aangezien deze gedachte energie genereert in en als mezelf welke ik vervolgens probeer te bewaren/aan probeer vast te houden en zelfs gebruik als aanzet tot beweging.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren voor mijn eigen ervaring van angst om tekort te komen.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in en als een ervaring van angst om tekort te komen, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat zolang ik denk iets tekort te komen en hierin angst ervaar, ik ook denk dat ik ergens recht op wat ik baseer op een herinnering waarin ik heb ervaren tekort te komen, welke ik als uitgangspunt neem als ‘waarheid’ voor en als mezelf, zonder dit uitgangspunt werkelijk te onderzoeken op waar het vandaan komt en wat het voortbrengt in en als de geest.

Ik realiseer me dat zolang ik participeer in een ervaring als angst om tekort te komen, ik niet zal durven spreken aangezien ik me hierin afvraag of het eigenbelang is welke ik niet uit wil spreken.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met te proberen te behalen waarin ik angst ervaar om tekort te komen aangezien ik mezelf hierin blokker om aanwezig te zijn in en als mijn fysiek, in een eenheid en gelijkheid waarin geen ervaringen van tekorten aanwezig zijn.

Ik stel mezelf ten doel te ademen in de angst en de ervaring als energie specifiek te definiëren en vergeven in en als mezelf.

Ik stel mezelf ten doel mezelf uit te spreken in en als een zelfvergeving in en als zelfexpressie om zo helderheid te krijgen in wat er speelt, voor en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ertoe te neigen om mogelijkheden ‘open’ te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mogelijkheden open te houden in en als een angst dat ik hetgeen ik eventueel in zou stappen, zou kunnen verliezen,

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren om te verliezen waarvoor ik kies en daarom neig te beslissen om niet te kiezen.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in en als een angst om iets of iemand te verliezen, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik door participatie in en als een angst voor verlies, twijfelachtig overkom en zelf een twijfelachtige situatie creëer en hierin de kans op ‘verlies’ te vergroten door niet echt te beginnen en dus zelf creëer waarvoor ik angst ervaar.

Ik realiseer me dat het toestaan van twijfel in mezelf tevens inhoudt dat ik twijfel toesta in een ander/de wereld om mij heen.

Ik stel mezelf ten doel duidelijk te zijn voor mezelf en als ik dit ben, dit tevens te zijn naar een ander toe over wat ik wil en/of niet wil en van hieruit de mogelijkheden te onderzoeken.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met twijfel te creëren in en als mezelf en duidelijkheid te scheppen voor en als mezelf en als ik duidelijkheid heb, dit te wandelen en te communiceren in overweging van de praktische mogelijkheden.

————————————————————————————————————————-

maart 28, 2014 door vanZielnaarLeven

Dag 460 – Inhouden van zelfexpressie in en als wraak

Dag 477 – Autoimmuniteit – een zelfonderzoek

Dag 478 – Afwijzing – zelfcorrecties

Dag 479 – Herkenning als de mantel der liefde – zelfcorrecties

Als en wanneer ik mezelf mijn zelfexpressie zie inhouden in en als ‘wraak’ als ervaring dat ik niet wil dat een ander mij ziet in een specifieke zelfexpressie, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik vasthoud aan onprettige ervaringen en interpretaties gekoppeld aan herinneringen welke ik niet onderzocht heb op werkelijkheid.

Ik realiseer me dat ik boosaardigheid uitleef als wraak terwijl de boosaardigheid feitelijk naar mezelf gericht is en ontstaan in een ander moment waarin ik hetgeen ik zie en welke deze boosaardigheid triggert, ik in mezelf onvoldoende of niet onderzocht heb en zo niet heb zelfvergeven en gecorrigeerd en dus nog leef in een situatie in en als zelfwraak als boosaardigheid naar mezelf toe.

Ik realiseer me dat ik boosaardigheid uitleef als wraak als inhouding van mijn zelfexpressie voor iets als ervaring wat ik niet heb ‘gekregen’ maar waarvan ik wel geloofde dat het ‘zo zou moeten zijn’.

Ik realiseer me dat ik in eerste instantie alleen mijn boosaardigheid dien te stoppen en kan onderzoeken en niet direct iets hoef te leven in en als zelfexpressie naar buiten toe – het stoppen en zelfvergeving is (onderdeel van) zelfexpressie in en als mezelf.

Ik stel mezelf ten doel de ervaringen te onderzoeken die opkomen als ik mijn zelfexpressie inhoud en deze te stoppen in en als mezelf in een inademing en mezelf de ervaring te vergeven en uit te ademen en los te laten.

Ik stel mezelf ten doel te zien of er een aanduidbare herinnering is die ik nader kan onderzoeken ten aanzien van deze ervaring van het inhouden van de zelfexpressie.

Ik stel mezelf ten doel te zien waar ik het patroon waar ik op reageer, zelf leef in en als boosaardigheid als sabotage naar mezelf en mezelf hier te vergeven en corrigeren zodat ik mezelf in en als de wraak als boosaardigheid gericht naar/geprojecteerd op een ander, direct kan stoppen en corrigeren.

Ik stel mezelf ten doel mijn geloof ten aanzien van wat ik niet heb ‘gekregen en wat ‘zo zou moeten zijn’ in en als de geest te vergeven en los te laten en te leven ‘wat wel zo is’ hier in fysieke realiteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dit blog niet te durven en willen plaatsen in en als een angst dat ik hierdoor mijn zelfexpressie alleen maar meer in ga houden in en als een geloof dat iedereen die dit blog leeft, nu gaat letten op mijn zelfexpressie en of ik die nu wel of niet leef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat mensen letten op mijn zelfexpressie, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik let op mijn zelfexpressie als er mensen in de buurt zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te willen dat mensen gaan letten op mijn zelfexpressie en niet te willen dat ze dan eventueel zien dat ik mijn zelfexpressie wellicht inhoud als wraak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te willen dat mensen mijn wraak als boosaardigheid zien en dus houd ik mijn zelfexpressie in, terwijl juist dit inhouden van de zelfexpressie de wraak is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb nog niet te durven staan in en als de beslissing tot het onvoorwaardelijk stoppen van wraak in en als het inhouden van mijn zelfexpressie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik mezelf moet laten zien, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat dit het moeten is die plaatsvindt in en als mezelf in mijn eigen geest, in en als bescherming van wie ik werkelijk ben in en als boosaardigheid, want als ik mezelf uitdruk in een moeten, lijkt het net of ik niet boosaardig ‘ben’ in dat moment en dus, wordt het moeten een bescherming van mezelf in en als boosaardigheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de keuze nog te willen behouden om mezelf wel of niet uit te drukken in en als eigenbelang, in en als angst.

Ik realiseer me dat ik juist door deze twijfel te laten zien, de aandacht hierop richt in en als mijn eigen geest en zo mezelf vastzet in en als het aandacht trekken van de ander (=de mind).

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf vast te zetten in en als de geest in aandacht op zelftwijfel.

Ik stel mezelf ten doel, de twijfel in en als mezelf te stoppen, zelf te vergeven, mezelf te omarmen hierin en mezelf te corrigeren voor en als mezelf welke ik niet perse zichtbaar hoef te maken en uiteindelijk de zelfcorrectie te leven in en als zelfbeweging, dus uit beweging van mezelf en voor mezelf.

Ik stel mezelf ten doel hetgeen ik over twijfel, te onderzoeken op praktische realiteit en mezelf te ondersteunen in en als het vergroten van mijn inzicht hierin.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf kwalijk te nemen dat ik mijn zelfexpressie heb ingehouden in en als wraak en dit dus wil verbergen, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik dit zo als oplossing heb geleefd als wat niet het beste is in een opvoeding waarin ik niet geleerd heb mezelf uit te drukken in en als zelfbegrip voor de boosaardigheid die zich heeft ontwikkeld in ieder mens en zolang er geen begrip en zelfbegrip is hierin, wordt de boosaardigheid beantwoord met boosaardigheid en wordt de zelfexpressie onderdrukt met deze boosaardigheid in en als angst voor een ontmanteling van de eigen boosaardigheid en zo houden we elkaar en onszelf gevangen in boosaardigheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een oordeel te hebben op boosaardigheid en wraak en hierin angst ervaar voor de boosaardigheid en wraak van een ander, welke eigenlijk juist het geprojecteerde zelfoordeel is van deze al dan niet onderdrukte boosaardigheid in en als mezelf en angst in, als en voor het eigen zelfoordeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te schrikken van het woord wraak en dus niet gelijk te staan aan mezelf in en als het woord wraak, waardoor ik mezelf zal wreken in en als de onderdrukking van het woord wraak.

Ik stel mezelf ten doel het woord wraak nader te onderzoeken en te ontdoen van energetische aanhechtingen als reacties in en als mezelf.

Wordt vervolgd