mei 25, 2016 door vanZielnaarLeven

Dag 697 – Het leven van woorden: transparant (2)

Vervolg op: Dag 696 – het leven van woorden: transparant (1)

Als en wanneer ik bemerk dat ik niet helder ben in mijn uitgangspunt en nog tweestrijd in mezelf ervaar tussen het uitreiken naar een ervaring als ‘wat ik zou willen’ en het staan in en als een principe als hetgeen ik zie dat uiteindelijk het beste is voor mijzelf en een ander/andere betrokkenen, dan stop ik, ik adem en vestig eerst de aandacht op mezelf en op wat er in mij speelt.

Ik realiseer me dat ik hier niet helder een principe kan uitspreken en dus niet transparant zal zijn in mijn woorden, aangezien er nog een bepaald verlangen in doorschemert waarin ik een ‘dubbele boodschap’ meegeef en waarin voornamelijk dit verlangen resoneert als energie, ook al kies ik mijn woorden nog zo zorgvuldig vanuit een principe.

Ik realiseer me dat ik in mijn woorden kan reflecteren op mezelf en kan verwoorden wat er in mij speelt, aangezien dit dan is waar ik op het moment gelijk aan sta en zo, ben ik toch helder in mijn bewoording, ook al geef ik nog geen eenduidige richting aan met mijn woorden vanuit en als een principe.

Ik stel mezelf ten doel om te reflecteren op mezelf en indien ik hiertoe in staat ben en zie dat het gepast is, dit te benoemen als zelfreflectie waarin ik me realiseer dat dit een opening kan zijn om in een gesprek meer duidelijkheid, meer transparantie te verkrijgen.

Ik stel mezelf ten doel om principes te leven in en als mezelf en zolang ik nog niet in staat ben het te leven, het eventueel als ‘principe’ te verwoorden als wat ik zie dat een richtlijn is, echter niet alsof ik al één en gelijk ben aan een principe zolang dit nog niet zo is en hierin stel ik mezelf ten doel mezelf steeds opnieuw gewaar te zijn van wanneer ik een ander probeer te ‘sturen’ door middel van principes die ik zelf nog niet geheel leef (wat feitelijk dan een manipuleren is met kennis en informatie, dus vanuit – of deels vanuit – de geest) en mezelf dan te stoppen hierin en het principe, terug te brengen naar mezelf.

Ik stel mezelf ten doel om, als en wanneer ik een angst voor verlies in mezelf zie terwijl ik tegelijkertijd een principe wil verwoorden, te stoppen, te ademen en eerst te onderzoeken wat maakt dat ik angst voor verlies ervaar en wat mijn verlangen hierin is.

Ik stel mezelf ten doel om het verlangen te verwoorden voor mezelf en te zien op welke manier ik dit in en als mezelf kan brengen als vervulling en/of, door simpelweg vrede te maken met een afwezigheid van wat ik verlang.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken welke ‘zelfpraat’ (backchat) ik ten grondslag heb gelegd in mezelf – dus met welke woorden en zinnen ik mezelf herhaaldelijk en vrijwel automatisch en onbewust, programmeer – en zo een ‘geloofsysteem’ manifesteer in mezelf, waarin ik dan een verlangen creëer in wat ik geloof dat ik bijvoorbeeld nodig heb en waarin ik gemis ervaar (en creëer) als ik niet datgene heb, waarvan ik geloof dat ik het nodig heb, in en als de realisatie dat zolang ik deelneem in dit geloofsysteem/de zelfpraat binnenin mezelf, ik mezelf feitelijk ‘mis’ door dat ik me heb afgescheiden van mezelf als levend wezen, door steeds verder weg te verdwijnen in het geloof in deze zelfpraat en door mezelf te projecteren in het verlangen dat ik hierin creëer.

Ik stel mezelf ten doel me gewaar te worden van mijn zelfpraat en dit specifiek te herkennen, vervolgens te stoppen, vergeven en corrigeren in mezelf en van hieruit, te zien met welk levend woord ik mezelf richting wil geven.

Wordt vervolgd

“I forgive myself that I have accepted and allowed myself to not realize that Backchat exists as Thoughts, Feelings, Emotions, Memory, Justification, Behaviour, Desires, Fears, Likes, Dislikes, Love and Time – as ALL the Dimensions of the Self as Personal Consciousness that Accept the World Consciousness as it Exists Today.”

Uit: Dag 70 : Backchat (Creation’s Journey to Live)

Proces van zelfverandering:

http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

Journey to Life – Reis naar Leven:
https://nl.gravatar.com/ingridschaefer1
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
Ingrid’s Desteni Witness Blog
Facebook:
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
https://www.facebook.com/groups/326696524041028/

The Secret to Self-Realisation:
http://creationsjourneytolife.blogspot.com/2013/02/day-311-secret-to-self-realisation.html

Proces van wereldverandering:
http://bigpolitiek.blogspot.nl/
http://livingincome.me/wiki/The_Living_Income_Guaranteed_Proposal
Facebook:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation

april 27, 2016 door vanZielnaarLeven

Dag 693 – Het leven van woorden: vertrouwen (2)

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb vertrouwen te associëren met ‘trouwen’ en dus aan trouw in relatie tot een ander buiten mij, in plaats van het direct te zien als een trouw zijn aan en als mezelf en hierin vertrouwen te hebben en leven, zowel voor mezelf als voor en naar anderen toe en dus, vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb door een associatie binnenin mij van het woord vertrouwen aan ‘trouwen’ als een verbinden met een ander, niet in staat te zijn (geweest) om het woord vertrouwen in en als mezelf te leven ter ondersteuning van de zelfstandigheid binnenin mij/als mij.

Wordt vervolgd met zelfcorrigerende uitspraken en een herdefinitie van het woord ‘vertrouwen’

Voor gehele blog zie: Dag 692 – Het leven van woorden: vertrouwen (1)

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen in een ervaring van wantrouwen naar iets of iemand buiten mezelf, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik in een ervaring van ‘getrouwd zijn’ zit ten aanzien van dit iets of iemand en dat ik mezelf relateer aan dit iets of iemand buiten mij.

Ik realiseer me dat ik hierin mezelf verbind aan iets of iemand buiten mij en hierin mijn zelfbeweging afgeef aan dit iets of iemand buiten mij.

Ik realiseer me dat ik denk trouw te moeten zijn aan dit iets of iemand buiten mij en zie in mezelf waarin ik mezelf ‘getrouwd heb’ aan iets/iemand buiten mij en met welke woorden/gedachten/emoties/gevoelens ik dit doe/gedaan heb.

Ik stel mezelf ten doel, de verbinding met iets of iemand buiten mij waarop ik mijn wantrouwen projecteer, te onderzoeken en zien waar en waarmee ik mezelf verbind/relateer aan iets/iemand anders, welke woorden, gedachten, gevoelens, emoties, aannames en geloven ik hiervoor gebruik en ik stel mezelf ten doel te vergeven wat ik tegen kom als verbinding in en als de geest en zo mijn zelfbegrip te vergroten.

Ik stel mezelf ten doel, mezelf trouw te zijn door mijn expressie niet langer te relateren aan wat een ander wel of niet leeft en in plaats hiervan, te zien waar ik voor sta en hoe dit in expressie te brengen in overweging van zowel mezelf als het geheel waarin ik me bevind en hierin stel ik mezelf ten doel mijn verliesangst van iets of iemand buiten mij onder ogen te zien, te benoemen en vergeven voor en als mezelf zodat en waarin ik me niet langer laat belemmeren door deze angstervaring binnenin mezelf en in plaats hiervan, mezelf ondersteun om (op) te staan en mezelf uit te drukken met behulp van levende woorden als richtlijn.

Ik stel mezelf ten doel om, als en wanneer ik mezelf zie wachten op een benadering van een ander, te stoppen, te ademen en te zien wat mijn beweegreden is om te wachten op een ander, of dit overeenstemt met mezelf in waar ik voor sta en om te zien hoe dingen zich ontvouwen zonder mijn interventie, of dat ik in een afwachtende houding besta en dingen verwacht van iets of iemand buiten mij die ik eigenlijk zelf zou kunnen doen en ik stel mezelf ten doel mezelf te vergeven voor hetgeen ik verwacht van een ander.

Ik realiseer me dat ik de oplossing ben voor wie ik wil zijn in zelfexpressie in overweging van het leven als geheel en dat dit zo is voor ieder-één, echter ik kan dit alleen voor mezelf realiseren en toepassen.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen in een angst dat een ander weggaat en ik hierin mijn zelfexpressie inhoud vanuit de gedachte dat een ander weg zal gaan als ik me uitdruk, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat als ik mijn zelfexpressie inhoud en ik mezelf hierin onderdruk, ik ‘weg ga’ bij mezelf en dit is feitelijk het enige waar ik ‘controle’ over heb als zelfcontrole, namelijk het bij en als mezelf blijven staan in principes die zowel mezelf als een ander, substantieel in overweging nemen; substantieel bedoelende, als wat er werkelijk en blijvend toe doet en dus, stel ik mezelf ten doel mezelf uit te drukken vanuit principes die mezelf als geheel in overweging nemen en niet langer vanuit angst als energetische aanhechting in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel om, als en wanneer ik mezelf zie deelnemen in een poging/gedachte om een ‘ander te vertrouwen’, te stoppen en ademen en eerst eens stil te worden in mezelf. Ik realiseer me dat ik boosheid ervaar in de gedachte dat ik een ander zou moeten kunnen vertrouwen en hierin zijn er dus gedachten/aannames, gevoelens/emoties waarvoor ik geen verantwoordelijkheid heb genomen binnenin en als mezelf en dus stel ik mezelf ten doel, mezelf te vergeven voor wat ik ‘zou willen’ maar ‘niet heb’ waarover ik dan boosheid ervaar en waar dit vandaan komt, welke gedachte/aanname hieraan ten grondslag ligt. Ik stel mezelf ten doel, de gedachtes die ik heb aangenomen als waarheid, te vergeven voor/als mezelf en in plaats hiervan, een woord te plaatsen die mij ondersteunt om mezelf uit te drukken, los van het verleden en de beperkingen die ik mezelf hierin heb opgelegd en in overweging van mezelf als geheel in hoe ik zou willen bestaan, onafhankelijk van hoe een ander wil bestaan maar wel in overweging van de betrokkenen/leven als geheel.

Vertrouwen:

De beslissing om mezelf uit te drukken vanuit principes waarin ik mezelf als geheel in overweging neem en zo, hierin tevens een ander/het leven als geheel en in gelijkheid betrek en hierin het ‘trouw zijn’ aan mezelf en aan de principes waar ik voor sta, onafhankelijk van wat een ander doet, zegt of leeft maar wel in overweging van wat een ander inbrengt en in overweging van de omstandigheden, zodat er van hieruit een algehele benadering naar voren komt die het beste is voor alle betrokkenen en het leven als geheel en van hieruit, de mogelijkheid om iets substantieels geboren te laten worden vanuit en als mezelf in zelfexpressie, stap voor stap, dag voor dag.

How to Redefine a Word (free webinar)

desteniiprocess00

The Self-Reward: You reap the rewards of your Self-Living/Labour in establishing this Faith as Living Trust in/as who you are, what you stand for/as and actually bring forth, through Living Action, change in this world/reality. A Practical measure for Faith redefined is that, you have the Trust in you as you walk and prepare yourself in this process, that: who you are within what/how you live will come to fruition and that nothing will/can change unless you put the living effort to do so – writing, communication, expanding, courses etc. – becoming an expert in Living; and so eventually it will not only be self that benefit, but also those that walk with you as a Living Example of LIFE/Living Faith as Living Trust in/as Self. And we come together and stand together to get ourselves / life on earth sorted out, for ourselves and all as ourselves.

Uit: Redefining Faith, Belief and Believe: DAY 285

School of Ultimate Living

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

december 25, 2015 door vanZielnaarLeven

Dag 668 – Hoe communiceer ik eigenlijk? – zelfcorrigerende uitspraken

Voor context zie Dag 667 – Hoe communiceer ik eigenlijk?

Als en wanneer ik een belerende toon waarneem in mezelf als ik spreek of schrijf, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik aan het proberen ben iets te leren ‘aan een ander’ wat nog vanuit kennis en informatie in en als de geest gebeurt, in plaats van mezelf uit te drukken in waar ik sta en hoe ik het toepas.

Ik stel mezelf ten doel te zien wat ik uit zou willen drukken, te veranderen in mijn benadering en (indien mogelijk) mezelf uit te drukken in waar ik sta en hoe ik iets toepas en een flagpoint te maken van de gedachte en/of ervaring die opkomt in mezelf en als ik mezelf niet weet uit te drukken, te ademen en een moment stil te zijn.

Ik stel mezelf ten doel op een later tijdstip de ervaringen en gedachten die opkomen binnenin mezelf, te onderzoeken en zelfvergeving toe te passen op wat ik tegen kom als ervaringen en/of gedachten die me beletten om mezelf rechtstreeks uit te drukken.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen in een belerende toon in gedachten in mezelf, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me ergens verongelijkt over ervaar doordat ik me heb afgescheiden (dus ongelijk gemaakt) ten aanzien van mezelf in een moment door in het verleden, een expressie in te houden of te verdraaien, wat zich later vertaalt in innerlijke gesprekken (backchat) en emotionele ervaringen.

Ik stel mezelf ten doel direct te stoppen met deelname in het innerlijke gesprek en te zien welke emotionele ervaring er in me waart en deze te benoemen en zelf te vergeven. Ik stel mezelf ten doel te zien hoe ik mezelf zou kunnen uitdrukken een volgende keer op een wijze die in overeenstemming is met mezelf en tevens in overweging van de omgeving en andere deelnemers.

Als en wanneer ik een soort ruis en ‘stress’ ervaar binnenin me als ik waarneem dat iemand in ongelijkheid tegen me spreekt en hierin ‘gemeen’ wordt in woorden, enigszins bedekt of rechtstreeks, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat er een emotie/gedachte/persoonlijkheid in mij geactiveerd woord door de woorden, houding of tonaliteit van een ander en/of wie iemand is in de woorden.

Ik realiseer me dat ik ergens wellicht zelf in afscheiding van mezelf heb gesproken dat een reactie in een ander geactiveerd heeft en ik realiseer me tevens dat het ook kan zijn dat er een reactie geactiveerd wordt door een punt wat ik benoemd heb als principe waarin de reactie naar buiten toe geprojecteerd wordt als hoe de menselijke geest geprogrammeerd is, waarin ik me realiseer dat ik mezelf kan trainen om beter af kan stemmen qua timing voor het delen van een principe.

Ik realiseer me dat dit niet persoonlijk is, niet naar mij toe en niet voor een ander en dat het een ‘persona’ als programma betreft die geactiveerd wordt en in uitdrukking wordt gebracht en niet een geheel levend wezen reflecteert in alle aspecten.

Ik realiseer me dat het geen zin heeft om in zo’n moment een ongelijkheid/’gemeenheid’ in de woorden die geschreven of gesproken worden aan te duiden aangezien de energie het op dat moment al heeft overgenomen en het dan tot een strijd komt van wie er ‘gelijk heeft’, waarin het risico aanwezig is dat ik zelf in energie bevangen raak en zo ook ongelijk en hierin ‘gemeen’ ga worden.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te stabiliseren door op mijn ademhaling te focussen en indien mogelijk, voor mezelf te zien en benoemen welke emotie in mij geactiveerd wordt en dit even opzij te plaatsen voor een nader zelfonderzoek op een later tijdstip.

Ik stel mezelf ten doel om in de adempauze en indien mogelijk, direct mijn uitdrukking te veranderen en hierin ruimte te scheppen om de energie te gronden, in eerste instantie voor mezelf wat ook ruimte geeft voor een ander of, indien ikzelf of een ander teveel ‘bezet(en)’ is door de energetische ervaringen, te stoppen met het gesprek en dit op een later tijdstip voort te zetten.

Ik sta mezelf niet toe mezelf in de strijd te begeven en zelf ‘gemeen’ en (ver)ongelijk(t) te worden in mijn woorden in afscheiding van mezelf en in plaats hiervan, me te focussen op het stoppen van mezelf en mezelf hier te brengen in en als de adem.

Ik stel mezelf ten doel nader te onderzoeken hoe en wanneer een principe te benoemen op een passend moment in de tijd en dit toe te passen vanuit het principe van zelfverantwoordelijkheid door te onderzoeken of en waar ik via een resonantie vanuit de geest, een resonantie in een ander geactiveerd heb door in afscheiding van mezelf te spreken en vervolgens mezelf hierin te vergeven en corrigeren.

Als en wanneer ik een twijfel ervaar over waar een ander staat binnen een ongelijkheid die ik naar voren zie komen in woorden en hierin niet specifiek mijn woorden weet te plaatsen, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik geen specifieke ondersteuning kan geven en alleen algemene informatie, welke wellicht als ‘belerend’ overkomt.

Ik stel mezelf ten doel te benoemen dat ik geen specifieke ondersteuning kan geven omdat ik op dat moment te weinig informatie heb maar dat hetgeen ik benoem als algemene informatie, een opening is waar verdere ondersteuning te vinden is en ik stel mezelf ten doel het hierin verder kort te houden.

Als en wanneer ik iets zou willen delen maar hierover gedachten heb in mezelf als dat dit ‘vreemd’ is of ‘niet kan’, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat er meerdere dimensies kunnen spelen, dat er een eigenbelang in verweven zit die me ervan weerhoudt te willen spreken en ook dat er gedachten en aannames in me aanwezig kunnen zijn die ik zo aangeleerd heb en gebruik als excuus om mezelf niet uit te drukken.

Ik stel mezelf ten doel emotionele ervaringen te benoemen voor mezelf die aanwezig zijn in mezelf en hierin het eigenbelang te zien en vergeven en van hieruit te bekijken wat ik alsnog zou willen delen of openen om tot helderheid te komen of dat dit niet langer nodig is en ik stel mezelf ten doel, gedachtes en aannames die ik voorbij zie komen als dat iets vreemd is of niet kan, zelf te vergeven en te onderzoeken waarvoor ik angst ervaar dat er zou kunnen gebeuren als ik me uitspreek.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen en/of geloven in een gedachte dat het eenvoudiger zou zijn als een ander/anderen/iedereen zelfvergeving zou toepassen in schrijven, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat de communicatie en het samenleven inderdaad eenvoudiger zou zijn/worden als een ander/anderen/iedereen zelfvergeving zou toepassen in schrijven, echter dat dit op het moment niet zo is en dat ik hierin een verwachting creëer in mezelf en zo eigenlijk ‘wacht’ totdat een ander/anderen/iedereen begint met het toepassen van zelfvergeving in schrijven waarin ik mijn mogelijkheid tot zelfsturing wegleg en buiten mij plaats bij een ander/anderen en het dan hierin ‘nodig acht’ een ander/anderen te moeten aansturen in plaats van mezelf te sturen in expressie, dit te zien en eigenlijk niet te willen en zo een conflict te creëren in mezelf.

Ik stel mezelf ten doel te zien in welke emotie ik deelneem op het moment dat ik zou willen dat een ander/anderen/iedereen zelfvergeving toepast in schrijven, deze emotie te benoemen en zelf te vergeven voor mezelf en zo de energetische lading weg te halen als een toepassing om mezelf te sturen in zelfexpressie in en als zelfvergeving en van hieruit te zien, wat ik al dan niet zou willen en kunnen delen of benoemen in communicatie met een ander/anderen/iedereen.

Als en wanneer ik denk en geloof dat ik ‘in relatie’ moet blijven en/of komen met een ander, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat dit een gegeven is in en als de geest die relaties als lijntjes aangaat en/of aanhoudt om energetische ervaringen levend te houden.

Ik stel mezelf ten doel om de relatie met mezelf te behouden, versterken en in overeenstemming te brengen met wie ik wil zijn in overeenstemming met wat het beste is in wezen als leven en hierin mezelf te ondersteunen, trainen en uitbreiden met behulp van de toepassing van het schrijven van zelfvergevingen en het corrigeren, herdefiniëren en tot uitdrukking brengen van woorden zonder te resoneren in energetische aanhechtingen.

Desteni I Process

—————————————————————————————————————

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

augustus 26, 2015 door vanZielnaarLeven

Dag 639 – Afspraken maken

In Nederland is het over het algemeen ‘gewoon’ om praktische afspraken te maken en ons hieraan te houden, met name in werkomgeving. Als ik bijvoorbeeld met een schilder afspreek dat die morgen komt om 8.00 uur, dan komt hij morgen om 8.00 uur. Dit zijn we zo gewend, dit werkt voor beide partijen. In privésfeer kan het anders verlopen, dit hangt van de betrokkenen af, hoe ze zichzelf sturen ten aanzien van afspraken en wat men hierin zelf belangrijk vindt en/of geleerd heeft om te doen.

Ik vind het zelf prettig werken om me ‘aan een afspraak te houden’ en als dit onverwacht niet lukt, om dit tijdig mede te delen zodat de andere betrokkenen weten wat er gaat gebeuren en zelf de tijd op een andere manier kunnen indelen. Het is niet respectvol naar een ander toe om niets te laten weten, een ander te laten wachten als er iets is afgesproken; op die manier zou ik de tijd van een ander ‘bezet’ houden en tevens die ander in de geest ‘bezet’ houden doordat er niet duidelijk is wat er gaat gebeuren, wat er aan de hand is enzovoort.

Bezet houden en bezetenheid. Het is aan mijzelf om verantwoordelijkheid te nemen voor de ‘bezettingen’ in en als mijn eigen geest – met gedachten, gevoelens en emoties – het is echter en uiteindelijk ook aan mij om verantwoordelijkheid te nemen voor het voorkomen van bezettingen/bezetenheid die ik moedwillig bij anderen activeer. Moedwillig in die zin dat als ik iets afspreek, ik vanaf dat moment verantwoordelijk ben voor hetgeen ik heb afgesproken en dat ik dan ofwel dit dien na te komen, ofwel er op een andere manier richting aan geef door de afspraak bijvoorbeeld te verzetten of af te melden.

Het is eigenlijk heel eenvoudig om hierin prettig samen we werken. Dus als we dit niet doen en/of niet willen doen is het een signaal dat we niet zelfoprecht zijn en dat er ‘redenen’ (gedachten/herinneringen) in ons bestaan waardoor we niet willen samen werken en/of iets zeggen en dit vervolgens niet doen.

Echter, we hebben tevens veel afspraken nodig doordat en zolang we niet zelfoprecht zijn in ieder moment. De afspraken worden hier regels waar we ons aan moeten houden. En dit roept weerstand op, als een opgelegde ‘regel’ terwijl we eigenlijk iets anders zouden willen. En vanuit deze weerstand is het mogelijk dat we een onvermogen creëren in en als onszelf ten aanzien van het nakomen van een praktische afspraak en hierin creëren we consequenties, voor onszelf en een ander en feitelijk saboteren we de samenwerking hier en zijn we aan het tegenwerken.

En dan is het nog mogelijk dat ik te strikt word binnen afspraken en bijvoorbeeld reageer als iemand 10 minuten te laat is of dat ik zelf heel nerveus word als ik iets te laat kom. Waarin een praktische afspraak een punt van moraliteit wordt waarin ik mezelf dan zou toestaan om oordelen te vormen over de invulling en het verloop. En dan ken ik nog de afspraken die over een langere termijn lopen, waarin het op het moment van het maken van de afspraak het beste lijkt of zelfs is echter na verloop van tijd, kan dit veranderen en dan is het opnieuw en zelfoprecht zien of de gemaakte afspraak nog wel in overeenstemming is met de situatie en de betrokkenen.

Dus een afspraak is vanuit hier bezien, niet iets statisch maar meer een dynamische overeenstemming van alle betrokkenen waarbinnen praktisch, effectief, vanuit zelfoprechtheid en als wat het beste is, kan worden samengewerkt, afgestemd op veranderingen die plaatsvinden door de tijd heen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb, afspraken te gebruiken om iemand ‘te wijzen’ op woorden die gesproken zijn terwijl in het moment, de afspraak niet zozeer van toepassing is en het meer een moraliteitskwestie is die omhoog komt, dit vanuit een angst dat als deze ene keer hetgeen min of meer is afgesproken/uitgesproken niet wordt nagekomen, dit altijd en op ieder gebied zo zal plaatsvinden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf niet te vertrouwen in het sturen van mezelf en/als de situatie in ieder moment en dus graag ‘zekerheid’ te willen van een ander die ik dan meen te zien en verkrijgen in het nakomen van iedere afspraak/van ieder woord dat gesproken is zonder nog de ander en de situatie in overweging te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me blind te staren op een detail en hierin het geheel uit het oog te verliezen, als reden en excuus om energie te genereren binnenin mezelf in en als ‘zorgen’ of angst voor iets wat eventueel wel of niet in de toekomst zal kunnen gebeuren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb soms niet te weten of ik ergens iets ‘van vind’ als oordeel of dat het iets is dat beter gecorrigeerd kan worden en wat ik dan beter kan gaan bespreken met iemand.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb iets direct te willen bespreken en op zo’n moment te spreken in en als de energie van ‘wat ik ervan vind’ dus eigenlijk in en als een oordeel, wat averechts werkt op het bereiken van een overeenstemming ten aanzien van wat ik wil bespreken.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen in een ervaring dat ik iets vind van het niet nakomen van wat in mijn ogen een afspraak was, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me in een ervaring bevind en dus, heb ik eerst werk te doen binnenin mezelf, in en als het nakomen van de afspraak die ik met mezelf gemaakt heb als het nemen van verantwoordelijkheid voor mijn gedachten, gevoelens en emoties als reactie op iets of iemand van buitenaf (en/of als reactie op iets wat geactiveerd of opgeslagen is binnenin mij).

Ik stel mezelf mezelf ten doel de afspraak met mijzelf voorop te stellen en deze na te komen door eerst verantwoordelijkheid te nemen voor wat er in reactie geactiveerd wordt binnenin mij, om vervolgens vanuit hier verantwoordelijkheid te nemen voor de woorden die ik uitspreek als en wanneer ik het als nodig zie om de afspraak te bespreken en ik stel mezelf ten doel om in deze bespreking vragen te stellen en te luisteren naar de antwoorden van een ander ter verruiming van mijn begrip van de situatie en de ander in waar die zich bevindt, om vanuit hier tot een praktische oplossing te komen die het beste is voor mezelf en/als de ander, in en als leven en/of – indien nodig – woorden te spreken de ontwikkeling van zelfverantwoordelijkheid ondersteunen.

Ik stel mezelf ten doel om, als ik zeker wil zijn van duidelijkheid, zelf duidelijk te zijn in het maken van afspraken en geen ‘eventualiteiten’ open te laten die voor onduidelijkheid en frictie kunnen leiden.

Ik stel mezelf ten doel steeds opnieuw in mezelf te zien of ik de principes van leven toepas in mezelf en binnen mijn relaties en dagelijkse realiteit als uitgangspunt als levende, dynamische afspraak die ik met mezelf gemaakt heb om toe te passen in en als zelfoprechtheid en te komen tot het werkelijk leven hiervan in ieder moment.

————————————————————————————————————————-

Proces van zelfverandering:
http://desteniiprocess.com/courses
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY (Ook in het Nederlands!)

Zelfeducatie free:
https://eqafe.com/free
www.desteni.org
De Kronieken van Jezus

juni 13, 2015 door vanZielnaarLeven

Dag 615 – 10. Making Love Visible – Het Zichtbaar maken van Liefde (deel 2)

My Declaration of Principle – Mijn verklaring van Principes

10. Making Love Visible – through me not accepting/allowing anything less than my utmost potential, I support those in my life to reach their utmost potential, to love them as I have shown love to myself by gifting to me my utmost potential, the best life/living experience and show others as I have shown myself what it means to LIVE

10. Het Zichtbaar maken van Liefde – door zelf niets minder te accepteren / toe te staan dan mijn uiterste potentiëel, om hen lief te hebben zoals ik mijzelf liefde heb laten zien door mijzelf mijn uiterste potentiëeel te geven, het beste leven / de beste levende ervaring en om anderen te laten zien zoals ik mijzelf heb laten zien wat het betekent om te LEVEN.

In de afgelopen zes maanden heb ik alles gegeven wat ik in me had om in samenleven met een partner voor en als mezelf en hierin als voorbeeld, te leven wat het betekent om uiteindelijk niets minder dan het beste toe te staan in mezelf, in een ander en in mijn leefomgeving. Dit is niet zonder vallen en opstaan gebeurd en ging nog gepaard met veel in reactie ‘schieten’ van mijn kant. Echter door dit steeds te vergeven en corrigeren in en als mezelf en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in mijn reacties en leefsituatie, wordt langzaam zichtbaar wat dit inhoudt in praktische zin. En dan komt er een moment van loslaten zodat een ander de verantwoordelijkheid voor en als zelf kan gaan nemen en uitbreiden en zodat ik verantwoordelijkheid kan nemen voor mezelf in en als dit alleen staan. Als ik dit niet zou doen, zou ik het principe van zelfstandigheid te niet doen, in mezelf en in een ander.

11. No one can save you, save yourself – the realisation that the tools and principles of Desteni is the guide, but I must walk the path myself. We are here to assist and support each other in this process from Consciousness to Awareness/LIFE and what it means to live – but the process itself, where you are alone with yourself in your own Mind: is walked alone

11. Niemand kan jou redden, redt jezelf – de realisatie dat het gereedschap en de principes van Desteni de leidraad zijn, maar dat ik zelf het pad moet bewandelen. We zijn hier om elkaar te assisteren en ondersteunen in dit proces van Bewustzijn naar Gewaarzijn / LEVEN en wat het betekent om te leven – maar het proces zelf, waar je alleen bent met jezelf in jouw eigen Geest: wordt alleen gewandeld.

Aangezien ik een ander niet kan redden zoals in het 11e principe wordt genoemd en ik mezelf en mijn leven niet kan ‘ophangen’ aan een ander die in mijn leven is. Hierin wordt dan gezegd dat ‘ik niet meer wil helpen’, echter dat is niet hoe het werkelijk in elkaar steekt. Liefde wordt vaak als ‘onvoorwaardelijk’ gezien en benoemd en hierin ‘verwacht’ men dat je ‘alles voor elkaar doet’ en ‘bij elkaar blijft’ terwijl er geen verantwoordelijkheid genomen wordt voor de eigen woorden en daden en leefgewoonten. Hierin wordt de eind- en zelfverantwoordelijkheid verschoven naar de partner en gebruikt als manipulatiemiddel. Dit is onacceptabel. Het leven van ons uiterste potentieel bestaat uit het zelfstandig staan en verantwoordelijkheid nemen voor en als onszelf, in wie we zijn en/of zijn geworden. We kunnen ‘fouten’ of vergissingen maken – aangezien we zijn opgegroeid in een wereld van vergissingen en ongelijkheid, echter onze fouten mogen geen bedreiging worden voor de stabiliteit van de partner en de leefsituatie en op een gegeven moment dienen de vergissingen vergeven en gecorrigeerd te worden vanuit zelfstandigheid oftewel, in en als volledige zelfverantwoordelijkheid. Dus voor mij is mijn laatste stap hierin dat ik mijn partner loslaat en alleen verder wandel en aan hem de beslissing laat om op te staan of niet.

Hierin is het niet mis wat een verleden en opvoeding voor enorme impact heeft op ons bestaan en het is absoluut oneerlijk verdeeld in de wereld, om het maar even zo te noemen. Er zou ten alle tijden en voor iedereen ondersteuning beschikbaar moeten zijn op deze reis de geest uit, het fysiek in zonder dat er een barrière is door taal of financiën. Toch kan ik binnen deze oneerlijke verdeling niet toestaan dat mijn stabiliteit vermindert door de staat van zijn waarin een ander zich bevindt. Het is enorm schrijnend en toch is dit de realiteit van de wereld waarin we ons bevinden en van de situatie waarin ik me bevind/bevonden heb en waarin ik zovele keren duidelijk benoemd heb dat er niet zoveel tijd is en dat op een gegeven moment de ‘kansen’ of mogelijkheden ophouden in praktische zin als er niet wordt opgestaan en de manipulatie van en als de geest een halt wordt toe geroepen.

Hiernaast is dit niet wat ik wil voor mezelf en mijn leven. Ik wil een leven opbouwen in communicatie met een ander op weg naar eenheid en gelijkheid en hierin langzaam afstemmen op elkaar. Ik heb gezien hoe dit mogelijk is en langzaam gebeurt, zelfs in de moeilijke situatie waarin ik ben gaan samenleven met iemand uit een andere cultuur met een andere taal. Als twee mensen bereid zijn om zelfoprecht te leven en reflecteren, vergeven en veranderen.

Ik heb veel relatiepunten doorgewandeld de afgelopen zes maanden met de ondersteuning van de aanwezigheid van mijn partner en we zijn fysiek en in communicatie nader tot elkaar gekomen. Nu is het tijd voor de volgende stap en moet ik mijn focus ook weer meer richten op andere zaken zoals werk. Hiervoor is nodig dat het stabiel is in huis. Dat was het niet en uit de situatie blijkt dat mijn partner er nog niet klaar voor is. Dat vind ik niet opmerkelijk gezien de zwaarte van zijn verleden en opvoeding.

Mijn partner van de afgelopen periode is niet meer fysiek aanwezig. Toch is het alsof hij hier is in alles wat ik doe. En ik vermoed dat dit komt doordat ik alles gedaan heb wat ik kon. Ik kan er niets aan veranderen. Dus er is geen ‘gat’ van zelfverwijt om in te vallen in en als de geest. Ik kan niets vinden dat ik anders had kunnen doen om het/hem nog een kans te geven om zelf op te staan hier met mij. Ik ben hem als mezelf niet ‘kwijt’. Ik ben hier als mezelf als mijn uiterste potentieel aanwezig in relatie tot dit punt en ik heb dit geleefd in fysieke realiteit.

Nu is het aan mezelf om verder te gaan met de punten die voor het samenleven aanwezig waren in en als mezelf. In het alleen leven, in wat ik mis of niet mis, in het mezelf richting geven hierin en in punten die nog opkomen als ‘gemis’ in relatie tot mijn partner van de afgelopen tijd.

Hierin zie ik dat het staan in en als het leven van de principes het enige is dat blijvend is en de test door de tijd heen doorstaat zodat ik met en als mezelf kan staan in eeuwigheid en hierin voor een ander kan staan en kan laten zien dat ik alles gedaan heb wat ik kon.

Dat is Liefde die zichtbaar is waarin ik kan staan en blijven staan, in en als mezelf door de tijd heen – ook al lijkt het ogenschijnlijk anders en voelt het niet als wat we kennen als ‘liefde’ in een moment van ‘afscheid’ en staat van afgescheidenheid in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren dat ik niet de laatste stap met hem kan zetten waarin het lijkt alsof ik hem laat vallen wat vanuit een perspectief van ‘onvoorwaardelijke liefde’ in en als de geest ook zo is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren dat mijn partner niet meer hier lijfelijk aanwezig is en ons fysieke samenzijn en delen te missen waarin we langzaam op elkaar afstemden, terwijl ik tevens zoveel stress en onrust ervoer door een onderdrukte en deels verborgen fysiek gemanifesteerde verslaving die langzaam steeds meer zichtbaar werd en invloed ging uitoefenen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het hartverscheurend te vinden om iemand zichzelf te zien opgeven in en als een fysiek gemanifesteerde verslaving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de impact van een fysiek gemanifesteerde verslaving te onderschatten en niet gezien te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me in en als de geest, niet te kunnen voorstellen dat ik een heel leven op zou geven ten behoeve van een fysieke gemanifesteerde verslaving aangezien dit niet mijn programmering is en er hierdoor niet ‘met mijn hoofd’ bij te kunnen en het tevens niet verwacht of gezien te hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik de impact van een fysiek gemanifesteerde verslaving vooraf had kunnen zien terwijl ik me zelf in een verslaving als afhankelijkheid in en als de geest bevond en deze fysiek moest doorwandelen alvorens ik helder spreek en praktiseer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb op het laatst alleen nog maar te denken ‘hoe kom ik hieruit weg zonder dat het me meetrekt’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb toch nog een schuldgevoel waar te nemen ten aanzien van niet samen blijven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een schuldgevoel te ervaren dat ik opsta/blijf staan terwijl een ander dat niet doet en van hieruit beslis alleen verder te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te hebben gewild en gehoopt dat een zelfverantwoordelijkheid opgepakt wordt in aanwezigheid van mij zodat we ‘samen verder zouden kunnen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in eerste instantie verantwoordelijkheid te nemen voor een ander vanuit angst dat een ander dit zelf niet doet of oppakt en het ‘feestje’ oftewel de relatie, dus niet doorgaat.

Ik realiseer me dat ik er zelf vanuit ben gegaan dat we samen zouden blijven en ons leven zouden gaan delen omdat we dat allebei zo wilden en alhoewel ik keer op keer aangaf dat hij zelf verantwoordelijkheid moest gaan nemen en dat ik in een samenleven niet toesta dat ik ‘voor hem moet gaan zorgen’ in consequenties die hij zelf maakt, was het door de situatie van samenleven in hoe we die begonnen zijn en waarvoor ik in eerste instantie verantwoordelijkheid heb genomen ‘voor hem’ en een ervaring van ‘dat het klopt met elkaar’ dat ik vooral deze ervaring van ‘samen blijven’ heb overgebracht, zowel voor mezelf als voor hem, in en als een geloof dat het punt van zelfverantwoordelijkheid door de tijd heen duidelijk zou worden en hij de verantwoordelijkheid voor en als zelf, op zou pakken in aanwezigheid van mij.

Ik stel mezelf ten doel om in een eventueel volgende situatie als en wanneer die zich aandient, duidelijk te zijn vanaf het begin over mijn standpunt in en als zelfverantwoordelijkheid in relatie tot het aangaan van een overeenkomst of overeenstemming als partnerschap zowel in woorden als daden en te stoppen met zorgen voor een ander vanuit een ervaring van angst dat een ander dit zelf niet doet of oppakt en dus niet ‘naar me toekomt’ en in plaats hiervan, te focussen op mezelf en opkomende ervaringen van afhankelijkheid en verlangens te vergeven en te zien in realiteit wat een ander in woord en daad oppakt, los van wat ik me wel of niet voor kan stellen in en als de geest en het zo simpel te houden en te werken met wat hier is.

Ik stel mezelf ten doel de tijd te nemen en mezelf te ondersteunen in het loslaten van de fysieke aanwezigheid van en delen met mijn partner van de afgelopen zes maanden en van eventuele ervaringen van schuldgevoel die de ervaring van gemis bedekken of andere emotionele ervaringen, in en als de realisatie dat de betrokken energie een vorm van eigenbelang ‘behartigt’ als energetische verslaving in en als de geest, te beginnen met het benoemen van de emotie die ik ervaar en het toepassen van zelfvergeving hierop.

Ik stel mezelf ten doel te staan en blijven staan in zorgzaamheid voor en als leven en duidelijk te blijven realiseren en benoemen hoe dit van belang is en hoe ieder moment telt hierin.

Dag 519 – De Bestemming van Leven – Het Zichtbaar maken van Liefde (deel 1)

De Bestemming van Leven – Tijdlijn van de Principes

———————————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

november 30, 2014 door vanZielnaarLeven

Dag 558 – Hoe leer ik mezelf te vertrouwen?

Ik begin te zien hoe we allen voor hetzelfde weglopen: voor het ervaren van onze eigen emoties oftewel, voor het ervaren van onze eigen negatieve energetische ervaringen. Deze zijn opgebouwd in reactie op een situatie waarin we de controle verloren hebben in en als een ervaring die we niet begrijpen en in een poging om de controle te behouden en/of verkrijgen, maken we een gedachte aan als interpretatie van wat er gebeurt en deze interpretatie nemen we voor ‘waar’ aan. Vervolgens wordt in een nieuwe gebeurtenis die lijkt op deze eerste, dezelfde gedachte als interpretatie geactiveerd. En deze interpretatie, die we zelf ‘scheppen’ en vervolgens geloven door gebrek aan duidelijkheid, daaruit voort komen emoties als negatief energetische ervaringen. Dit bouwen we zo op door de tijd heen en zo zien we door de bomen het bos niet meer.

We ervaren op een gegeven moment slechts nog ‘angst’ voor onze eigen emoties die geactiveerd worden in bepaalde situaties en neigen dan voor deze situatie weg te lopen, binnenin onszelf of buiten onszelf, in en als ‘afleiding’ van wat er werkelijk gaande is. Echter weglopen gaat niet op de lange duur aangezien we het ‘bij ons dragen’ in en als onszelf en dus creëren we opnieuw een soortgelijke situatie. Totdat we zien in onszelf wat we doen en onszelf ertoe zetten om dit te stoppen, in en als onszelf.

Dit doen we allemaal, echter we hebben allemaal verschillende interpretaties die gekoppeld en geretaleerd zijn aan verschillende gebeurtenissen en dus lijkt het of er bij verschillende mensen iets heel anders gaande is waardoor we de gelijkenis, de gelijkheid niet zien in elkaar als onszelf.

De enige mogelijkheid is om dit ‘als eerste’ te stoppen binnenin mezelf. Vaak zie ik eerder wat een ander doet en reageer ik op hetgeen die ander doet zonder exact te zien hoe mijn reactie op hetgeen ik zie, eigenlijk hetzelfde inhoudt als de ander laat zien; dezelfde ervaring speelt hierin een ‘rol’ oftewel er is een karakter actief die ‘de touwtjes in handen heeft’. Als ik dit wil stoppen in en als mezelf komt hierin de vraag naar voren: ben ik bereid om de emotionele pijn te ervaren? Ben ik bereid om dit als eerste te stoppen onafhankelijk van wat een ander doet? Ben ik bereid om voor alles waarin ik deelneem, van binnen en van buiten, verantwoordelijkheid te nemen, inclusief het onderzoek of hetgeen ik in deelneem, ook werkelijk bijdraagt aan leven?

Dit doe ik door geheel en al verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen reacties die opkomen binnenin mij en niet weg te lopen van de negatieve energetische ervaringen, de ‘emotionele, vaak pijnlijke ervaringen’. Dit doe ik door te zien en begrijpen hoe ik me gedraag en hoe een ander zich gedraagt en in en als een volledig begrip van mezelf en/als de ander, vergeef ik mezelf en/als de ander en leer ik richting geven aan en als mezelf in en als een zelfcorrigerende toepassing, vrij van persoonlijke interpretatie en in overweging van het leven in en om mij heen.

In theorie kan het antwoord ‘ja’ zijn op de vraag of ik hiertoe bereid ben, echter in de praktijk, oftewel in de fysieke realiteit bestaat het over het algemeen uit zeer onaangename ervaringen waarvoor ik al vaak ben weggelopen, uit angst voor mijn eigen interpretatie ervan, zonder dat ik zie dat het een interpretatie is waarvoor ik weg wil lopen en geen werkelijkheid. Dan, uit angst voor dat mijn eigen interpretatie werkelijk is voor mijn eigen ervaringen hierin, durf ik niet te kijken, te onderzoeken en vragen te stellen en zo ontneem ik mezelf de mogelijkheid om op te staan en duidelijkheid te scheppen.

Het is zo dat de interpretatie een mogelijkheid inhoudt, een onzekerheid. En die onzekerheid, die is altijd aanwezig. Omdat ik nooit voor een ander kan bepalen hoe die zich gedraagt. Ik kan dit alleen voor en als mezelf. Hoe maak ik vrede met de factor onzekerheid? Ik kan beginnen met het onderzoeken van de ervaring van onzekerheid waarin ik me dan bevind.

Degene die ik hierin in eerste instantie kan leren vertrouwen ben ik zelf. Ikzelf in mijn aanwezigheid en toepassing van Principes die het beste zijn voor mijzelf als de ander als al het leven. En hierin kan ik een voorbeeld zijn en wie bereid, ter wille en in staat is kan hierin met mij als leven staan. Hierin is zeker de factor van onzekerheid aanwezig aangezien nog niet veel mensen ervoor gekozen hebben om verantwoordelijkheid te nemen voor en als zelf. Dus de onzekere factor bestaat hierin dat een ander altijd weg kan gaan en ‘kan doen wat zij/hij wil’. De enige zekere factor ben ik zelf in en als het principe en de mensen die staan in en als dit principe als wat het beste is voor al het leven.

Iemand moet beginnen met stoppen. Het moet ergens stoppen, deze ketting van reacties op elkaar. Alleen als ik in staat ben om de reacties in en als mezelf werkelijk te stoppen en niet langer deel te nemen in en weg te lopen voor de kettingreacties in en als mezelf, zal ik mezelf werkelijk leren kennen en vertrouwen.

Leer hoe je met behulp van eenvoudig, praktisch gereedschap en de dagelijkse toepassing hiervan jezelf kunt gaan vertrouwen:

Desteni I Process Lite en Pro

(…)

De mind toont ons ons kern-ontwerp. Maar dit ontwerp is lichtelijk misbegrepen. Want in plaats dat mensen zich realiseren dat ze zichzelf ontworpen hebben als mechanische robotten, doen we mee met de mind, alsof het onze schepper en God is. De mind is alleen maar daar als een manifestatie van je innerlijke ontwerpen, zodat je jezelf overeenkomstig zou manifesteren en dat je een ‘holografisch beeld’ van jezelf zou hebben zodat je jezelf zou kunnen zien. Deze holografische lagen echter van ‘genetische’ zelven is wat de vele lagen van jezelf veroorzaakt en meestal heb je geen idee van wie je bent van het ene moment op het andere. Dit gebeurt wanneer de lagen van voorbije gebeurtenissen zich opeenstapelen in je mind en je blijft over als de manifestatie van vele lagen. Dit is waarom we voorstellen dat je zou schrijven, omdat het door te schrijven is dat je de lagen van de mind-manifestaties in en als jezelf doet verdwijnen. De innerlijke kern-natuur van elk wezen genereert zoals ik al eerder vermeldde een holografische evaring van jezelf en van deze wereld door de mind die jou creëert – één en gelijk aan je gedachten. De gedachten zijn slechts punten in de natuur van en als jezelf die verschijnen en het zijn de plaatsingen in je mind door welke je handelt.

(…)

In beschouwing genomen dat wie we werkelijk zijn één en gelijk is met en als existentie in en als onszelf vanuit het principe van eenheid en gelijkheid, zal het nog wel even duren, voordat de mind al haar creaties en projecties uitgespeeld heeft en mensen eindelijk wakker worden. Tenzij we opstaan hier in dit moment en onszelf sturen en ophouden en opkomen voor onszelf.

En dat is precies wat we aan het doen zijn, we bestaan terwijl de mind alle enkelvoudige punten uitspeelt van alle enkelvoudige creaties. Dus, zoals reeds vermeld, suggereren we om te schrijven zodat je mind je zou kunnen tonen welke innerlijke ontwerpen je voor jezelf aan het manifesteren bent zodat je overeenkomstig jezelf zou kunnen sturen, opstaan, stoppen en de natuur van jezelf transformeren. Zie je, door te schrijven of door te spreken breng je alle gedachten naar buiten, zodat ze voor je geplaatst worden, gezien en verwijderd worden door zelf-vergeving en zelf-correctieve toepassing. Dit gebeurt, wanneer je de woorden plaatst gesproken of geschreven. Woorden worden ‘getransformeerd’ van programmeertaal naar woorden als jezelf in eenheid en gelijkheid als wie je werkelijk bent in en als jezelf, als ze komen doorheen de lagen van de mind en in plaats van naar de manifesterings-fase over te gaan worden ze structureel losgelaten door het vibratie-effect van woorden en zelf-vergeving tezamen met zelf-correctieve toepassing, doorheen al je cellen en uit je lichaam.

Schrijf jezelf dus tot vrijheid en assisteer jezelf in het transformeren van woorden van geprogrammeerde ‘bestaanswijzen’ tot levende woorden één en gelijk met en als wie je werkelijk bent als leven.

Pen en computer

Uit: Schrijf jezelf tot vrijheid met Pen en Computer

——————————————————————————————

augustus 15, 2014 door vanZielnaarLeven

Dag 519 – De Bestemming van Leven – Het Zichtbaar maken van Liefde

The Desteni of Living – De Bestemming van Leven

10. Het Zichtbaar maken van Liefde – door zelf niets minder te accepteren / toe te staan dan mijn uiterste potentieel, om hen lief te hebben zoals ik mijzelf liefde heb laten zien door mijzelf mijn uiterste potentieeel te geven, het beste leven / de beste levende ervaring en om anderen te laten zien zoals ik mijzelf heb laten zien wat het betekent om te LEVEN.

Hier begin ik met het beschrijven van het woord Liefde en hoe ik dit geleefd heb op een manier die niet algeheel blijvend dus niet algeheel werkelijk is. Het woord liefde in partnerschap als gevoel voor een ander waarin het ‘natuurlijk en vanzelfsprekend’ voelt om met die ander te zijn en vooral om met die ander fysiek te zijn. Echter na dit fysiek samenzijn, worden vroeger of later de patronen in en als het geestbewustzijnssysteem zichtbaar. Dit is voor onszelf om in te zien en door te wandelen. Echter hier moeten beiden toe bereid zijn om werkelijk een agreement, een overeenkomst te wandelen welke gebaseerd is op de overeenkomst met en als onszelf, in overeenstemming met en als onszelf. Dat is niets minder accepteren en toestaan dan het realiseren en leven van mijn uiterste potentieel en dit tevens te delen en te laten zien aan in dit geval, de partner.

Dit kan worden uitgebreid naar alle zogenaamde ‘levenspartners’ als wezens waarmee we dit proces wandelen hier op aarde en in overeenstemming onszelf ondersteunen om ons uiterste potentieel te leven en hierin niets minder dan dit, toe te staan in onszelf en in de ander.

We kunnen niet voor een ander beslissen dat diegene blijft en de beslissing neemt om zijn/haar uiterste potentieel te realiseren en leven en hierin heb ik vaak angst ervaren, dat die ander weggaat en hier niet toe bereid of toe in staat is op dat moment. Hierin ben ik mijzelf gaan compromitteren door mezelf minder te maken dan mijn uiterste potentieel, in een poging om ‘met die ander samen’ te kunnen blijven. Dit gaat natuurlijk niet en ik weet ook dat ik dit uiteindelijk niet zal en kan accepteren van mezelf; en toch heb ik het zo vaak geprobeerd ‘tegen beter weten in’, bestaande in en als een ervaring van ‘hoop’ dat op de één of andere miraculeuze wijze de situatie zou veranderen, de ander zou veranderen. De situatie veranderde inderdaad, het zogenaamde partnerschap hield geen stand. En dus wandelde ik alleen verder.

In deze situatie is de overeenkomst met mezelf niet gemaakt, niet duidelijk geformuleerd en als we iets niet duidelijk formuleren en definiëren voor en als onszelf, gaan we sjoemelen. De geest gaat altijd sjoemelen om te krijgen wat die graag wil: energie op korte termijn. Dus, ik heb een heleboel gesjoemeld hierin in en als de geest. Met consequenties voor mezelf en een ander in en als het fysiek.

Hetgeen ik hier heel in het kort samenvat is wat ik uitgebreid en specifiek wandel in een mind construct in de lessen van DIP Pro in het vrijmaken van de structuren als systemen in en als de geest waardoor ik niet wandel en vooral gewandeld heb wat het beste is voor al het leven in en als het fysiek/in en als mijn fysiek, in dit geval ten aanzien van partnerschap en het woord Liefde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te sjoemelen in en als de geest in een poging een partner bij me te houden en/of te krijgen en/of zelf te blijven zonder mezelf en/als de ander werkelijk in overweging te nemen in de mogelijkheden tot zelfinzicht en zelfrealisatie en dit fysiek en door de tijd heen, te onderzoeken.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met sjoemelen in en als de geest ten aanzien van een potentieel partnerschap en mijn uiterste potentieel te leven in overeenstemming met en als mezelf en hierin niets minder toe te staan, in mezelf en in de ander in overweging van waar ik en/of een ander wezen zich op dat moment bevindt in het proces.

Ik stel mezelf ten doel een potentieel partnerschap door de tijd heen, in en als het fysiek te onderzoeken op mogelijkheden tot een overeenkomst waarin beiden het uiterste potentieel leven/kunnen leven in samenwerking en communicatie met elkaar en eventuele onmogelijkheden hierin, in te zien en te accepteren in plaats van te negeren.

Ik stel mezelf ten doel de overeenkomst met en als mezelf in het leven van de Principes van de Bestemming van Leven als leidraad te gebruiken in een onderzoek naar de mogelijkheden van een eventueel partnerschap.

Ik stel mezelf ten doel de overeenkomst met en als mezelf in het leven van de Principes van de bestemming van Leven als leidraad te gebruiken in communicatie met alle ‘levenspartners’ als wezens waarmee ik het proces naar leven wandel hier op aarde, in overweging van waar ik en een ander wezen zich bevindt in het proces op dat moment.

Ik stel mezelf ten doel mezelf specifiek bij te stellen daar waar ik nalaat mijn uiterste potentieel te leven in communicatie met de ‘levenspartners’ door toepassing van schrijven, zelfvergeving, zelfcorrigerende uitspraken en zelfcorrigerende toepassingen.

Winged – Exploring Self Intimicy