mei 18, 2015 door vanZielnaarLeven

Dag 612 – Niet meer ervan maken dan het is

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb meer te maken van hetgeen ik waarneem binnenin mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb iets mooier te maken dan het is en mezelf hierin te verwijderen van mijn aanwezigheid in en als mijn fysiek en van de realiteit waarin ik leef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een verschuiving in het gebied van de zonnevlecht te bewerkstelligen door in en als de geest een subtiele vermeerdering te maken van hetgeen hier aanwezig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest mooier te maken dan het is en er vervolgens aan vast te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest moeilijker te maken dan het is en er vervolgens tegenop te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest erger te maken dan het is en er vervolgens angst voor te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het in en als de geest aannemelijker te maken dan het is en het vervolgens aan te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb subtiel mezelf te verwijderen van mijn fysieke werkelijkheid en zo mezelf weg te houden bij mijn eigen gronding en stevigheid als aanwezigheid en standvastigheid in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf vaag te maken door mezelf weg te houden.

Als en wanneer ik een subtiele verschuiving bemerk in het gebied van de zonnevlecht binnenin mezelf, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik weg beweeg en mezelf vermeerder in en als een ervaring in en als de geest, binnenin mezelf. Ik stel mezelf ten doel mezelf terug te brengen naar de aanwezigheid in en als mijn fysiek en de energetische vermeerdering als aanhangsel, als ervaring te vergeven en zo vrij te geven. Ik stel mezelf ten doel mezelf terug te brengen naar de standvastigheid van de realiteit en fysieke aanwezigheid en van hieruit te (leren) bewegen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf richting te geven ten aanzien van hetgeen me afleidt door te ademen in de energetische ervaringen en mezelf duidelijk en gegrond uit te spreken zodra dit mogelijk is en als dit nog niet mogelijk is, mezelf de tijd te geven en de tijd te nemen hiervoor en tot dan stil te zijn en/of mee te delen dat ik erop terugkom.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in en als een gevoel en ervaring alsof iets vanzelf gaat, een weerstand te creëren tegen hetgeen niet vanzelf gaat in en als een gevoel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik daar moet wezen waar het zogenaamd makkelijk en vanzelf gaat, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat het gemak betekent dat het een programmering is in en als de geest als iets dat ik of heb meegekregen/gekopieerd of als iets dat ik mezelf al van vroeg af aan geleerd heb waardoor het eenvoudig lijkt/is geworden – eenvoudig als iets wat ik zonder weerstand oppak.

Ik realiseer me dat ik hiertoe niet of niet volledig in gewaarzijn besloten heb en dus, heb ik gemist en niet geleerd hoe iets te leven vanuit een beslissing vanuit mezelf, in en als overweging van alle aspecten als leven. Iets leren neemt altijd tijd en inspanning in, echter er hoeven geen vervelende ervaringen aan gekoppeld te worden – het is immers een fysiek leren of fysiek integreren – en als die vervelende ervaringen wel opkomen, dan weet ik dat ik me in een ervaring vanuit het verleden bevind die ik ergens aan iets fysieks gekoppeld heb wat opnieuw geactiveerd wordt. Hierin stel ik mezelf ten doel hetgeen geactiveerd wordt als ‘vervelende’ ervaring, te vergeven en los te koppelen van de fysieke bezigheid/aanwezigheid/situatie zodat ik mezelf, een ander en de situatie hierin kan zien zoals het is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb frustraties te hebben gebouwd om hetgeen ik in eerste instantie als meerwaarde gekoppeld heb in en als de geest waarin ik mezelf vervolgens belemmerd heb in en als fysieke aanwezigheid.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen en/of neigen deel te nemen in een ervaring van frustratie, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik gefrustreerd reageer op een belemmering die ik zelf in eerste instantie als meerwaarde heb aangenomen. Ik realiseer me dat ik met frustratie niets oplos maar juist vastzet. Ik stel mezelf ten doel te stoppen met mezelf te frustreren en mezelf te vergeven voor hetgeen ik mezelf in belemmerd heb en voor de frustratie die ik hierop als reactie heb opgebouwd in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te hebben belemmerd door gefrustreerd te reageren op een meerwaarde die ik in en als mezelf (in en als de geest) heb opgebouwd en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb gefrustreerd te reageren op mezelf in en als de geest, in plaats van mezelf in en als de geest, in en als reactie als ondersteuning te gebruiken om te zien waar(van) ik me heb afgescheiden en vervolgens mezelf hierin te vergeven en zo verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in de reactie/ervaring.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb excuses te verzinnen waarom ik die meerwaarde wilde bemachtigen, in plaats van direct te zien in hetgeen ik gedaan heb en van hieruit mezelf te vergeven en corrigeren zonder het ‘goed’ te praten in mezelf en het zo eigenlijk te proberen te ‘verminderen’ in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te proberen om de meerwaarde die ik zelf heb opgebouwd, te verminderen met behulp van excuses.

Als en wanneer ik mezelf zie deelnemen in een excuus om te proberen om een meerwaarde als energetische ervaring in mezelf te verminderen/te proberen het ‘minder erg te maken’, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat dit een patroon is dat ik gekopieerd heb tijdens de opvoeding waarin de gedetailleerde zaken werden afgedaan als niet belangrijk en niet van invloed en ook al ervoer ik dat dit niet klopte, ik heb het wel degelijk gekopieerd en er zelf(s) frustratie omheen gebouwd. Ik stel mezelf ten doel te stoppen met het verzinnen van excuses om iets minder erg te doen lijken en in plaats hiervan mezelf direct te vergeven en van hieruit, corrigeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verwachten en/of hopen dat na een inzicht als realisatie, alles verder vanzelf zal gaan en als dit niet zo is, teleurstelling te ervaren binnenin mezelf en het op te geven.

Als en wanneer ik neig tot deelnemen in een verwachting en/of hoop dat na een inzicht alles vanzelf zal gaan, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat een inzicht hier is om geleefd te worden en te worden toegepast en onderdeel uitmaakt van een groot geheel dat in elkaar haakt. Ik stel mezelf ten doel te stoppen met deelname in verwachting en/of hoop en het inzicht toe te passen in de fysieke realiteit en in te passen in het gehele fysieke leven en door te gaan met het ontwarren van de in elkaar gehaakte geestbewustzijnsstructuren die ik al dan niet fysiek gemanifesteerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te verlangen naar een ervaring in een voorprogrammering en hetgeen dat niet voldoet aan deze ervaring, als minder te ervaren en hier vervolgens ook geen plezier in te kunnen hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hetgeen of diegene niet voldoet aan mijn ervaring in en als een voorprogrammering die ik als ‘ultiem’ heb bestempeld – wat zoveel betekent dat ik geen weerstand ervaar en dus volledige acceptatie – ‘de schuld’ te geven van het uitblijven van mijn ervaring van acceptatie en mezelf hierin te ontkrachten doordat ik mijn verantwoordelijkheid om er iets aan te veranderen wegleg in en als ‘de schuld’ bij een ander buiten mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het verlangen naar een voorprogrammering als slecht te ervaren, in plaats van hetgeen ik naar verlang hierin, te herdefiniëren en vervolgens te integreren als een fysieke expressie om te leven met en als hetgeen hier is.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met deelname in een verlangen naar een ervaring in een voorprogrammering als ervaring van volledige acceptatie. Ik stel mezelf ten doel adem voor adem, te omarmen wat hier is in en als mezelf met behulp van de toepassing van zelfvergeving en zo verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring als afscheiding binnenin mezelf, in en als zelfexpressie en vanuit hier te zien hoe dit te corrigeren en leven en uit te drukken als een expressie die het beste is voor al het leven en leven in overweging neemt en dit vervolgens toe te passen in fysieke realiteit en bij te stellen totdat de ervaringen van zowel verlangen als weerstand afnemen en verdwijnen als fysiek bewijs voor mezelf dat ik de afscheiding heb gestopt en vergeven binnenin mezelf oftewel heb opgelost, als oplossing voor het stoppen van hetgeen ik ervaar.

Ik stel mezelf ten doel om vrede te maken met de weerstand die ik ervaar.

(Deze geschreven zelfvergevingen heb ik gedurende de dag aangevuld en afgewisseld met het in klank brengen/uitspreken van zelfvergevingen)

DAY 8: How do we Create/Manifest ‘Who we Are’?

What is the Dove’s perspective on peace?

——————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/

december 15, 2014 door vanZielnaarLeven

Dag 563 – Hoe kom ik tot een oplossing in samenwerking?

Tot een oplossing komen ligt over het algemeen niet in hoe ik in eerste instantie dacht dat ik tot een oplossing zouden komen in samenwerking met een ander. Ik dacht dat tot een oplossing komen inhield dat iedereen direct zou zien wat het beste is en zich hierin zou ‘schikken‘. Zo gaat het niet in z’n werk. Iedereen heeft een andere programmering meegekregen in de loop van zijn of haar leven en met deze programmering moeten we werken, ook als we de eigen programmering nog als ‘waarheid’ zien.

Als ik mijn waarheid als programmering tegenover jouw waarheid als programmering zet, dan komen we nergens behalve in een conflict om wie er ‘gelijk heeft’. Hierin sta ik niet gelijk aan mezelf als de ander als leven en verplaats ik me niet in de schoenen van een ander. Over het algemeen is het zo dat degene die meer inzicht heeft in de eigen patronen en structuren in en als de geest – doordat die al langer bezig is met het bevrijden hiervan in zichzelf, ook degene is die meer verantwoordelijkheid neemt voor en als zichzelf en vooral luistert naar wat de ander inbrengt zonder hier direct een ‘statement’ tegenover te zetten. Het is echter ook zo dat er wel richting nodig is om steeds een stapje verder te zien, voorbij die programmering en om ook de ander hierin mee te nemen in overeenstemming met waar diegene zich bevindt in het ‘levensproces’ en in overeenstemming met waar ik mezelf bevind in dit proces en waartoe ik in staat ben tot richting geven.

Hierin is het aan mezelf om vooral duidelijk te zijn over mezelf en over wat ik wil, wat ik bedoel enzovoort en geen onduidelijkheden open te laten die de ander in gaat vullen met interpretaties en handelingen waar ik vervolgens op reageer. Als ik dus reageer op een interpretatie of handeling van een ander als iets ‘dat ik niet wil’, dan zie ik hoe en waar ik zelf niet duidelijk ben geweest en geen richting geef aan en als mezelf en dit ‘overlaat‘ aan de ander. Dit leidt tot emoties als frustratie, woede, machteloosheid, wellicht verdriet. Als ik dit op deze manier toesta in mezelf, zijn er nog patronen in mezelf verbonden met de situatie die ik toesta te ontwikkelen en die patronen, die kan ik onderzoeken voor mezelf en van hieruit zelfvergeven en zelfcorrigeren.

De woorden van een ander kunnen hierin ondersteunen en als de ander in staat is om te omschrijven wat op dat moment, het woord voor hem of haar betekent, dan komt er begrip, voor hoe de ander het woord leeft/geleefd heeft en voor hoe dit leidt tot de woorden en handelingen die zich nu ten toon spreiden als reactie op mijn gebrek aan richting geven waar ik vervolgens zelf weer op reageer. Dus het luisteren naar een ander ondersteunt in het begrip van de ander en ook tevens van mezelf; het kan een perspectief geven van een bepaald woord die ik niet/nooit zo in overweging heb genomen en zo ondersteunt het in het stoppen en inzien van hoe ik zelf een interpretatie heb gegeven aan het woord en dit leef en vervolgens projecteer op een ander in en als een geloof dat de ander dit ook zo leeft, waar ik vervolgens weer op reageer. Feitelijk reageer ik dus op mijn eigen geprojecteerde interpretatie van een woord en voor de ander is dit net zo.

Dit woord hoeft niet direct uitgesproken te zijn, het kan ook zijn dat dit woord geleefd wordt met energetische ladingen eromheen en dan reageer ik op deze energetische lading. Als het woord benoemd is, kan de energie aarden en worden losgelaten. Dit is niet altijd prettig aangezien we dan eerst in deze energetische ladingen terechtkomen. Die kunnen worden onderzocht en zelfvergeven of als een ander dit nog niet toepast, kan het in ieder geval besproken worden zodat er inzicht komt en van hieruit begrip.

Ook als een ander geen uitleg geeft ben ik nog steeds in staat om te zien waar ik nalaat om mezelf richting te geven in duidelijkheid in mijn communicatie en om te onderzoeken waar ik dit (nog) lastig vind. Dus een ander kan hierin een ondersteuning zijn voor me zonder dat ik hiervan afhankelijk om mezelf richting te geven, ook al kan het lijken dat ik ‘de ander nodig heb’ hiervoor. In principe is iedere feedback van een ander een ondersteuning en hetgeen een ander wandelt die zich in mijn wereld bevindt, is over het algemeen direct in relatie tot waar ik me bevind. Het zijn echter geen identieke punten, dus het punt wat de ander doorwandelt zegt niet direct iets over mij, maar mijn reactie op dit punt laat zien wat ik te doen heb in/als mezelf in relatie tot dit punt.

Als eenmaal de energetische lading als reacties op een bepaald woord en/of op een leven van dit woord in en als energie, verminderd is/vergeven is door begrip van mezelf en/als de ander, kan ik in en als het punt van duidelijkheid dit bespreken als richting als oplossing voor de onenigheid die was ontstaan door verschillende interpretaties. Dus de interpretaties zijn niet direct veranderd maar er is een begrip gekomen van zelf en/als de ander – de kaarten liggen open op tafel zou je kunnen zeggen – waarin het niet direct nodig is elkaar te ‘forceren’ tot een interpretatie die we als ‘de juiste’ zien en met dit begrip, komt er ruimte voor de praktische oplossing. Binnen dit begrip en het leven van de praktische oplossing kan de ‘eigen interpretatie’ verder onderzocht en eventueel vergeven en gecorrigeerd worden, al naar gelang waar we onszelf bevinden en waartoe we in staat zijn op dat moment.

Opvallend hierin vind ik dat het aan de ene kant zeer eenvoudig is en tegelijkertijd, het moeilijkste wat er is. Het vraagt een volledige inzet en doorzetting om steeds tot een fysiek praktische oplossing te komen, door de energetische lagen heen zonder dat er direct zichtbaar is wat dan de oplossing inhoudt. Zoals Bernard benoemt: You’ve got to make your hands dirty.

Voor wie wil beginnen met opruimen binnenin zelf:

Desteni I Proces Lite

————————————————————————————————–

september 26, 2014 door vanZielnaarLeven

Dag 537 – Transitiefase: mezelf in twijfel trekken

Als ik wil gaan delen over mijn proces in relatie tot mijn fysiek, de fysieke ongemakken en hoe ik dit gewandeld heb en wandel en er komt een dag waarin ik mijn fysieke feedback niet begrijp en in ongemak verkeer, komen er direct gedachten en ervaringen omhoog dat ik het nog niet kan gaan delen omdat ik er zelf nog niet uit ben. Hierin valt volledig in het water – het woelen der emoties – wat ik al wel gewandeld heb en feitelijk is het een manier om mezelf te saboteren en ervan te weerhouden om te delen wat ik al wel kan delen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet van mezelf te mogen delen wat ik gewandeld heb in relatie tot mijn eigen fysiek, als mijn eigen fysiek nog niet geheel functioneert zoals optimaal zou kunnen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb nu een enorme moeheid op te voelen komen die ik ook vaak ervaar als ik doorga met het uitschrijven van een mind-construct in de DIP Pro lessen waarvan ik weet dat dit de weerstand is die ik opgooi in en als de geest, zo duidelijk en plotseling aanwezig, wat tevens aangeeft dat ik essentiële punten open en oppak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het liefst even te willen stoppen met schrijven zo moe ervaar ik me opeens.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in gedachten dat ik nog niet mag en kan delen omdat ik mijn eigen fysieke ongemak nog niet geheel ‘in kaart’ heb, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf in twijfel trek dus in conflict, in tweëen waarin ik juist in het doorzetten in het delen, deze twijfel kan stoppen in en als mezelf en zelfvertrouwen op zal bouwen.

Ik realiseer me dat ik deze tweedeling als polariteit opnieuw gebruik om nog niet de boodschap van eenheid en gelijkheid te hoeven delen en dus leven.

Ik realiseer me dat ik kan delen wat ik gewandeld heb en dat ik ook kan delen wat ik nog wandel.

Ik realiseer me dat ik denk dat ik de oplossing moet bieden voor het fysieke ongemak in kant en klare specifieke gegevens, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat de manier waarop ik wandel, de oplossing is en een opening geeft voor een ieder om het zelf te wandelen, maar dat ik niet kan voorkauwen hoe de eigen structuren door te wandelen omdat die bij iedereen individueel en specifiek geprogrammeerd zijn door een ieder zelf.

Ik realiseer me dat ik zelf de oplossing wil voor mezelf en dat ik in het moment dat ik ‘last’ heb, zelf gefrustreerd ben doordat ik mezelf niet geheel begrijp en dus niet vergeven heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te frustreren en irriteren als en wanneer ik mezelf niet geheel begrijp in hoe ik de fysieke klachten gemanifesteerd heb als last voor mezelf.

Ik stel mezelf ten doel te gaan liggen en te zien welke energetische lading ik vasthoud in het buik- en borstgebied en hier hardop zelfvergevingen bij uit te spreken om mezelf te bevrijden van de energetische lading.

Ik stel mezelf ten doel stap voor stap te delen waartoe ik in staat ben in eenheid en gelijkheid met mezelf in wat ik gewandeld heb en hierin zelfvertrouwen op te bouwen.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in irritatie en frustratie naar mezelf toe over het feit dat ik niet geheel begrijp hoe ik een fysiek ongemak gemanifesteerd heb, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik in deze irritatie en frustratie naar mezelf toe, mezelf opnieuw belast, mijn darmen irriteer door de energetische reacties en mijn ‘lever’ stagneer door mezelf te frustreren, waarin ik mezelf in deze hoedanigheid in stand houd, in plaats van mezelf te vergeven in hetgeen ik niet begrijp en van hieruit verder te zien.

Ik realiseer me dat het fysieke ongemak een eigenbelang in de weg zit waardoor ik geïrriteerd raak en gefrustreerd in en als de geest.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met de irritatie en frustratie naar mezelf toe op momenten dat ik fysiek ongemak ervaar.

Ik stel mezelf ten doel te zien welk eigenbelang ik wilde najagen, waarin ik onderzoek hoe ik hierin feitelijk zelf mijn fysieke ongemak manifesteer in tegenstrijdigheid met mijn fysieke beweging en mijn lichaam in eenheid en gelijkheid.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te vergeven in hetgeen ik in en als eigenbelang wilde najagen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf de energetische lading die ik in en als eigenbelang manifesteer en opsla in mijn lichaam, te vergeven en de energetische ervaringen niet tegen te houden en onderdrukken, maar in te ademen zodat en waarin ik mezelf gelijk maak hieraan en mezelf werkelijk vergeef in en als deze specifieke ervaring.

Begin met Desteni I Process Lite

—————————————————————————————————————————

november 25, 2013 door vanZielnaarLeven

Dag 408 – Jaloezie op het dier

Ik keek naar Witneus het konijn, ze zat hier in huis. Ik keek in haar ogen en naar haar fysieke expressie. En zag in een moment hoe ik als mens feitelijk jaloers ben op de aanwezigheid van het dier, en hierin vindt de directe aanleiding tot onderdrukking plaats. Zodat de ervaring van jaloezie niet gevoeld wordt en zodat ik het onvermogen niet ervaar – het onvermogen om hier te zijn, aanwezig, in en als het fysiek, tevreden, in eenheid met wat ik doe, in gelijkheid met wie ik ben in en als de omgeving. Als ik dit eenmaal zie, doe ik een stapje terug. Ik doe een stapje terug en benader het dier anders dan voorheen. Niet op een manier van ‘ik weet het wel’, maar rustig in mezelf in acceptatie van dit stapje terug, waarin het dier de ruimte heeft om hier te zijn zonder bedreiging van mijn alwetendheid. Ook hoef ik dan niet langer mezelf als mens af te wijzen, welke ik slechts doe ter bescherming van mezelf in mijn ervaring van minderwaardigheid ten opzichte van het dier of van het leven in het algemeen. En hoef ik dus geen ervaring van ‘meerwaarde‘ te creeren in mezelf waarin ik me probeer te ‘bewijzen’ en welke ik probeer te behalen door het dier te onderdrukken in en met mijn alwetendheid. Ik weet het namelijk helemaal niet. Ik wil alleen maar hier zijn, maar dat lukt me niet zoals het dier. En dat frustreert me. Dus het dier moet boeten voor hetgeen ik niet voor elkaar krijg. Terwijl deze frustratie en boetedoening me alleen maar verder weghaalt bij het ‘hier aanwezig’ zijn aangezien ik meer en meer in de geest verdwijn en me afscheid in een ervaring van frustratie en hierop volgend in een handeling van boetedoening.

Breid een flits van deze realisatie van jaloezie binnenin zelf uit op wereldniveau en we zien hoe de dierenmishandeling tot stand is gekomen en in stand wordt gehouden in en als het bestaan van de mens als de geest, participerend in ‘alwetendheid’ in de geest, zelfs zonder het door te hebben. We zullen een stapje terug moeten doen – een hele grote stap terug. Wat niet werkelijk terug is, het is ‘terug’ in het fysiek welke de geest als ‘achteruitgang’ ervaart maar welke uiteindelijk de enige werkelijke stap vooruit zal zijn voor de mensheid en/als het fysieke leven op aarde. Erkennen wie we zijn/zijn geworden in en als de geest, in en als een geest bewustzijn systeem, waarin we continu het leven in onszelf onderdrukken, het fysiek onderdrukken en dus het dier als leven in/als het fysiek buiten onszelf (en ieder ander leven) onderdrukken en (laten) mishandelen. Als bewijs van de ‘almachtigheid van de geest’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik me moet bewijzen in en als de geest, als zijnde een bewijs van dat ik toch wel ‘macht’ heb, terwijl ik me zo machteloos voel ten aanzien van mijn geest bewustzijn systeem als wie ik ben geworden, dus ten aanzien van mezelf, gevangen in een gesloten systeem, niet bij machte om hier aanwezig te zijn, een en gelijk in en als het fysiek, maar constant participeer in polariteit in en als conflict binnenin mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het dier te onderdrukken in mijn alwetendheid in en als de geest, ter voorkoming van de de ervaring van jaloezie, onvrede en onmacht binnenin mezelf ten aanzien van wie ik ben (geworden).

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb jaloezie te ervaren naar het dier, in plaats van een stapje terug te doen, stil te worden van binnen, de ongelijkheid in en als mezelf te ervaren, zelf te vergeven, zelf te corrigeren, en hierin het dier de ruimte te geven als fysieke zelfexpressie in en als leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb het dier werkelijk als voorbeeld te zien door een en gelijk te gaan staan in en als acceptatie van mijn bestaan in en als een geest bewustzijn systeem, want alleen als ik dit zie, realiseer, begrijp en accepteer, stel ik mezelf in staat om de afscheiding binnenin mezelf te stoppen en op deze manier, adem voor adem, mezelf te vergeven en corrigeren tot een levend wezen in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb voor het dier te willen zorgen en me hierin beter te voelen door het geven van deze zorg, in plaats van werkelijk nederig te zijn en te zien en geven wat het dier nodig heeft om te leven in een wereld die beheerst wordt door de waanzin van de mens in en als de geest in een toestand van overleving en om verantwoordelijkheid te nemen als mens in mijn mogelijkheden tot werkelijke zorg als wat het beste is voor mens, dier, plant, aarde en alles wat bestaat – Leven.

The Consciousness of the Tiger – Part 1

The Consciousness of the Tiger – Part 2

Leer jezelf kennen als wie we zijn geworden en doe een stapje terug in jezelf, op weg naar eenheid en gelijkheid in en als het fysieke leven:

Desteni-I-Process-Lite

———————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

januari 15, 2013 door vanZielnaarLeven

Dag 219 – Het Sexy personage

Een start.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een sexy personage te creeren, waarin ik mezelf verberg in/als angst om iets gedaan te krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een platte buik sexy te vinden, en dus een platte buik wil, zodat ik als sexy personage door het leven kan en seks kan hebben wanneer ik wil.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te kunnen voldoen aan mijn eigen afbeelding van een sexy personage en hierin frustratie, verdriet en teleurstelling te creeren in mezelf door een afbeelding te creeren en na te jagen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een afbeelding als ideaal na te jagen, welke verbonden is aan een plaatje en waarin ik mezelf forceer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb allang dit plaatje niet meer na te willen jagen maar gewoon een goed functionerend fysiek en darmstelsel te willen, wat opnieuw een plaatje najagen is/word door het te willen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb gefrustreerd te zijn dat ik geen seks kan hebben wanneer ik wil doordat ik last heb van mijn darmen, welke opblazen door het verbergen van de leugens in mezelf/tegen mezelf, welke in eerste instantie onder andere zijn ontstaan door het geloof een platte buik te moeten hebben en hiervoor minder te gaan eten, wat ik blijkbaar een schoonheidsideaal vond.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb gefrustreerd te zijn door de last in mijn darmen, seks of geen seks, waardoor ik niet lekker in mijn eigen fysiek aanwezig kan zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf vast te zetten in een schoonheidsideaal welke ik wil bereiken om mooi gevonden te worden, waarin ik in eerste instantie helemaal geen sekswens zie maar meer een wens voor aandacht en waardering.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven een platte buik te moeten hebben voor het ontvangen van aandacht en waardering, welke mijn eigen aandacht en waardering zijn, waarin ik mezelf onderwerp aan een waardeoordeel, en mezelf alleen goedkeur als ik een platte buik heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te vergelijken met ieder plaatje van een vrouw met een platte buik, waarin ik geobsedeerd ben geraakt door een platte buik en hierin mezelf heb uitgehongerd om maar een platte buik te krijgen, niet ziende dat ik verder vermager maar alleen maar ziende dat mijn buik opzet als ik eet/gegeten heb, waarin ik uiteindelijk vast ben komen te zitten en allang niet meer dun te willen zijn, maar een construct in mezelf te hebben gecreeerd waarin ik mezelf saboteer met pijn en stoelgang problemen, waarin ik zie dat ik dus nog steeds leef in het plaatje van de vrouw met de platte buik als sexy personage die iets gedaan wil krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf en mijn fysiek te missen hoe ik was, welke ik toen juist niet goed genoeg vond, voordat ik het sexy personage ben gaan naleven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb als sexy personage een relatie te willen om seks te hebben, en zolang ik leef als sexy personage, ik dus een relatie wil om seks te kunnen hebben, en gefrustreerd raak als ik dit niet kan hebben/denk te kunnen hebben in de toekomst door darmklachten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een relatie te willen om seks te kunnen hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb als sexy personage een man te gebruiken om seks te hebben/kunnen hebben, en als we geen seks hebben/kunnen hebben, eigenlijk niet zo goed weet wat we samen moeten en/of kunnen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te pushen in het sexy personage terwijl ik er helemaal niet aan kan voldoen, en hierin mezelf vastzet in mijn eigen leugens en verlangens.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb misselijk te zijn van mijn eigen leugens en verlangens en gepush in mezelf om seks te kunnen hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb helemaal niet te willen pushen, maar getriggerd te worden in verlangens naar een man en hierin het sexy personage te triggeren die gaat pushen om seks te kunnen hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verward te raken door seksuele verlangens die getriggerd worden en die ik dus gelijk weer moet stoppen maar welke ik zodra ik ze gevoeld heb in mijn leven, juist gestimuleerd/gekoesterd heb aangezien ik geloofde dat dit het was, dat dit echt was en dat ik hierin kon leven en hierin nog steeds neig deze ervaring te geloven en dus te leven, in/als het sexy personage.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geprobeerd te hebben in de seksuele gevoelens te leven en te blijven staan, terwijl ik ondertussen steeds merkte dat ik in de knoop kwam in mijn darmen dus in mezelf, en hierin het ‘ik kan niet poepen’ personage tegenkom of zelfs gecreeerd heb, als fysieke bescherming van mezelf waar ik mezelf in/als sexy personage niet stop.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te blijven geloven dat ik altijd een ‘ik kan niet poepen’ personage nodig heb om mezelf te stoppen in het sexy personage.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me sterk te voelen in het sexy personage en me zwak te voelen in het ‘ik kan niet poepen’ personage, welke ik nu ga veranderen in het ‘ik kan het niet’ personage.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb volledig gefucked te zijn door het sexy personage.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe ik kan genieten van seks zonder het sexy personage te triggeren.

Ik stel mezelf ten doel seksuele verlangens en gekoppelde gedachten en plaatjes direct te stoppen zodra ze opkomen.

Ik stel mezelf ten doel mijn startpunt te onderzoeken in de omgang en gesprekken met een man, en als er seksuele verlangens spelen, deze te stoppen en zelf te vergeven, zodat ik zonder deze verlangens als geheime agenda kan spreken met de man.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de seksuele verlangens lekker te vinden voelen en me hierin te voelen alsof ik de hele wereld aankan, oftewel alsof ik niet bang ben, in plaats van in te zien dat de verlangens voortkomen/gecreeerd zijn in/als angst om alleen te zijn/alleen te staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te hebben genoten van het gevoel van seksuele verlangens die beantwoord/bevredigd worden maar gefrustreerd te worden van seksuele verlangens die niet beantwoord/bevredigd worden, en dus mezelf hierin, in seksuele verlangens als het sexy personage, afhankelijk te maken van degene die me beantwoord en/of bevredigd en hierin mezelf te beperken in de woorden die ik spreek, aangezien ik met mijn woorden de ander met wie ik seks wil hebben, niet wil wegjagen.

Ik stel mezelf ten doel mijn manipulatie om seks te hebben te stoppen en te zien waar de triggerpunten liggen, in welke context, in welk moment, hoe ik mezelf ervaar in dat moment, om te zien waardoor ik het sexy personage nodig denk te hebben.

Als ik seksuele verlangens op voel komen, dan stop ik, ik adem. Ik adem in, ik zie wat er speelt, ik adem uit, ik laat los, totdat de gevoelens van seksuele verlangens wegebben en stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten wat ik moet in het leven zonder het sexy personage, in plaats van in te zien dat het sexy personage maar een personage is, ter vervanging van mijn gebrek aan leven welke een gevoel van leven geeft, maar waarin ik mezelf fysiek manipuleer, frustreer, verkramp en vastzet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf in het sexy personage fysiek te manipuleren, frustreren, verkrampen en vast te zetten en toch te willen vast blijven houden aan het lekkere gevoel van het sexy personage.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven angst te ervaren voor seks, in plaats van in te zien dat ik angst ervaar voor mijzelf als sexy personage waarin ik geen rekening houd met mezelf in/als fysiek zolang ik me beweeg in/als een personage dus in/als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb steeds te laat te zien hoe ik mezelf fysiek manipuleer in het sexy personage en dus telkens consequenties creeer en wandel, waarin ik ook nog eens boos en gefrustreerd word dat mijn fysiek me beperkt te leven in/als sexy personage, terwijl ik eigenlijk boos ben dat ik er weer ben ingetuind, in mijn eigen manipulaties die me fysiek vervormen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek te vervormen met personages, en dit zolang gedaan te hebben en tevens te hebben overgenomen van vorige generaties waardoor ik niet weet hoe dit te voorkomen en corrigeren, aangezien het zich al in mijn fysiek bevindt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet in de pijn in mijn fysiek te willen zien in het moment aangezien het zo’n pijn doet, terwijl dit juist het moment om in te zien; als het geen pijn doet is niet te zien wat er pijn doet.

Ik stel mezelf ten doel zoveel als mogelijk te ademen in de pijn in mijn fysiek, en hier te blijven en te zien wat ik gecreeerd heb en toegestaan, net zolang totdat ik in staat en ter wille ben het te voorkomen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet volledig ter wille te zijn om fysieke consequenties te voorkomen in weerstand om mijn fysiek gecreeerde consequenties onder ogen te zien, waarin ik juist nog meer consequenties creeer in mijn fysiek waarmee ik het erger maak en welke me dwingen ter wille te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ervaring van doodgaan te hebben als ik mijn fysiek gecreeerde consequenties onder ogen zie en ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn fysiek te gebruiken en misbruiken om mezelf ter wille te maken tot wat het beste is voor mezelf als leven in/als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb weerstand/weigering te ervaren om mezelf te vergeven wat ik heb toegestaan in/als mezelf en dus in anderen en hierin te verharden.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met mezelf te veroordelen en schamen voor wie ik geworden ben en hierin controle uit te oefenen over mezelf over wat wel en niet gezien mag worden door me te realiseren dat ik een programma geleefd heb/leef als wie ik geen leven ben maar persona’s, zodat ik direct in zelf kan zien in de persona’s/karakters die ik geworden ben en geleefd heb en hierin mezelf kan vergeven en corrigeren.

Relationship Succes Support – Introduction Free

What is Sex – Overview Free

What is Sex? – Fulfilment as Sex

Mind Sex vs Physical Sex

———————————————————————————————-

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com / http://www.lite.desteniiprocess.com
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life

augustus 28, 2012 door vanZielnaarLeven

Dag 112 – Angst als startpunt

Ik heb een relatie gestart uit angst, en als ik dat niet gedaan zou hebben zou dat ook uit angst geweest zijn. Ik heb deze relatie gestopt, en de angst van ervoor komt maximaal omhoog. Eigenlijk zie ik dat wat ik op dit gebied ook doe, er altijd angst een rol speelt. En als ik iets doe zonder angst komt erna de twijfel omhoog als angst of ik wel het juiste gedaan heb, wat veroorzaakt wordt door deze angst. In dit punt leef ik constant in angst, beweeg ik in angst, praat ik in angst, is mijn fysiek verkrampt van angst. Ik ben geboren in deze angst en ik weet niet hoe ik dit kan stoppen, ik weet niet wie ik ben zonder deze angst en hierin komt het karakter van opgeven levensgroot naar voren. Waar het op neer komt is dat ik niet weet wie ik ben als ik alleen sta zonder (relaties in/als) de mind. Wat een afschuwelijk slachtofferblog is dit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te ergeren over dit blog wat ik schrijf, en door deze ergenis bijna geen zelfvergevingen uit te willen schrijven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het bijltje erbij neer te willen gooien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb van mezelf te walgen in deze angst welke zich fysiek manifesteert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geen zin te hebben om mezelf te ondersteunen in deze walging als angst.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf dus hierin te willen laten vallen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe ik mezelf kan ondersteunen in deze angst.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de boel kort en klein te willen slaan uit frustratie die ik ervaar door fysieke stagnatie, welke natuurlijk voortkomt uit de stagnatie/vastzetting in/als de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb gefrustreerd te worden van het feit dat er nu weer nadruk ligt op een agreement waarin fysieke seks zo ondersteunend is, welke mijn frustratie in relatiesysteem van het niet vinden van een passende partner volledig triggert en waarin ik mezelf volledig frustreer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen voor deze frustraties op het niet kunnen vinden van een passende partner terwijl ik dat wel graag wil.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te frustreren dat ik in seksualiteit wel intiem kan zijn maar niet in expressie in woord, waardoor er uiteindelijk geen seks meer plaatsvindt zolang er geen basis als agreement in vertrouwen is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hierin dus zelfvertrouwen te missen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb rond te draaien in dit eeuwige frustratiecirkeltje in plaats van mezelf een halt toe te roepen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te zien hoe ik dit frustratiecirkeltje creeer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb met deze angst, frustratie en schaamte mezelf in de weg te zitten voor het eventueel aangaan van een agreement aangezien ik me zo schaam voor dit verlangen en hierin de frustratie van het steeds niet vervulde verlangen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te mogen verlangen naar een relatie van mezelf doordat ik weet dat ik toch alleen zal moeten staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf hierin af te scheiden van het verlangen naar een relatie als agreement, waarin ik zoveel verdriet ervaar over het niet lukken al zo lange tijd van het wandelen van een ondersteunende agreement.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van het verdriet wat ik ervaar om het niet lukken van het wandelen van een agreement met een ander, waarin ik steeds maar niet weet wat een agreement met mezelf is, en waarin ik niet begrijp hoe ik een partner moet vinden en wat als dat niet lukt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat ik straks oud ben en het me niet is gelukt om in mijn bloesemjaren een agreement te wandelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik straks geen bloesemjaren meer heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te durven zeggen wat bloesemjaren inhoudt.

SEX! Natuurlijk wat anders.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dus gefrustreerd te zijn dat ik geen seks kan beoefenen op het moment, wat op het moment ok is maar waarin ik constant angst als mezelf als constante angst ervaar dat het nooit zal gebeuren, waarin ik mezelf volledig bezet door de mind als bezeten zijn in angst voor een gemis in de toekomst, waardoor ik mezelf nu mis en dus een gemis in de toekomst (van) zelf creeer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te bezetten door de mind als bezeten zijn in/als de mind, waardoor ik als bezet door het leven ga, waarin dus helemaal geen plaats is voor een agreement met een ander aangezien ik als bezet als bezeten ben in/als de mind, in plaats van een en gelijk als zelf te leven, Hier Aanwezig.

Als ik mezelf rond zie cirkelen in deze angst voor een gemis in de toekomst, dan stop ik, ik adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe ik mezelf hier kan halen in deze mindbezetenheid, waarin ik mezelf werkelijk volledig bezet en geen reden meer zie om mezelf hier te halen, welke ik weerspiegeld zag/zie in (e)x.

Ik ga zitten en omarm mezelf, en sta mezelf toe het verdriet en de wanhoop te ervaren. Als ik mezelf hiervan probeer weg te houden door een weten in/als de mind dat het niet echt is, lukt het me niet hier doorheen te komen. Dus ik zit, ik zie mezelf onder ogen en realiseer me dat dit een mindconstruct is die zich in mij gemanifesteerd heeft die alleen ikzelf kan stoppen en welke niet 1-2-3 gestopt is. Ik realiseer me dat ik dit mindconstruct niet ben als Leven, maar dat ik mezelf heb toegestaan het te worden en dat ik het dus ook kan stoppen. Echter het is vanaf de geboorte meegegeven en verder zelf ontwikkeld in de loop der jaren, dus ik zal tijd en geduld nodig hebben om er in op te staan. Ik realiseer me dat het geen zin heeft me ervoor te schamen, aangezien dit alleen een nieuwe laag creeert. Ik realiseer me dat het geen zin heeft het stom te vinden om gevangen te zitten in dit mindconstruct, aangezien ook dat alleen een nieuwe laag creeert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf zo stom als dom te vinden dat ik gevangen zit in dit mindconstruct terwijl ik toch ‘beter weet’. Niet dus.

Ik adem, ik huil, ik ben hier. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geen verdere corrective statements te kunnen en willen toepassen op het moment.