De serie Expressie en de Darm begint bij Dag 232 – (inclusief Disclaimer)
Dag 273 – Ruimte – Het huis in Zegveld
Dag 274 – Trigger Characters – Gerelateerd aan Ruimte
Aandacht (controle/attentie):
Gedachtendimensie:
Ik wil hier niet zo zijn
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in de Gedachte ‘Ik wil hier niet zo zijn’.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven in de Gedachte ‘Ik wil hier niet zo zijn’.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te proberen iemand weg te jagen, weg uit mijn gezichtsveld, omdat ik niet zo hier wil zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb weg te proberen te komen, uit iemands gezichtsveld, omdat ik niet zo hier wil zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te willen reageren op de ander waarin ik me in het gezichtsveld ervaar, en dus wil ik weg, uit het gezichtsveld, want ik wil dit niet, ik wil hier niet zo zijn, ik wil niet vast komen te zitten in mijn reacties op de eventuele aandacht in het gezichtsveld van een ander.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te hebben afgescheiden van mijn reacties op een ander waarin ik me in die anders gezichtsveld ervaar, welke ik als vervelend ervaar, de reacties, en deze geprojecteerd op de ander, en dus ervaar ik de ander als vervelend.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de ander als vervelend te ervaren doordat ik mijn reacties op die ander als vervelend ervaar, en deze projecteer op de aanwezigheid van de ander.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verstrikt te raken in mijn reacties op wat de ander doet in zichzelf, waarin ik zie dat de ander ook iets doet met aandacht richten, en waarin ik ga geloven dat ik verstrikt raak in wat de ander doet, en dus MOET die ander stoppen hiermee, in plaats van in te zien dat ik verstrikt raak in mijn eigen reacties op hetgeen de ander al dan niet doet maar waarvan ik geloof dat de ander het doet.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in reactie precies hetgeen te gaan doen wat ik zo vervelend vind, namelijk het aandacht richten op een ander, al dan niet zichtbaar, en dus kom ik verstrikt in een aandacht in de geest, waarin ik mezelf in aandacht gevangen houd.
Als ik mezelf mezelf zie vervelen in reactie op een ander en ga doen wat ik juist zo vervelend vind in een ander, namelijk aandacht richten op de ander – al dan niet zichtbaar – dan stop ik, ik adem.
Ik focus op mijn adem in/als zelf. Ik adem in, over de keel – wel met de mond dicht – ik houd de adem vast – ik adem uit, over de keel- wel met de mond dicht – en laat hierbij de energie gaan – ik ben even in rust. Ik voel fysiek de connectie tussen stuitje en keel in/als de ademhaling, en breng mezelf via deze connectie in mijn fysiek. Ik adem de energie in, maak mezelf er gelijk aan, en laat het los via de adem in connectie met keel en stuitje, en ben even stil. Dit is alles waarop ik focus.
Definitie ‘zo’ in ‘Ik wil hier niet zo zijn:
In een ervaring van mezelf, verstikt, gevangen, dichte keel, niet in staat tot bewegen, gelovende dat ik hierin moet blijven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik in de situatie moet blijven en dus mezelf niet te kunnen bewegen, verstikt en gevangen in mezelf met dichte keel.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te verstoppen in mezelf omdat ik niet wil dat de ander me ziet en ik geloof hier te moeten blijven bij de ander.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf niet te willen laten kennen en dus net doe of ik hier kan zijn met de ander, terwijl ik in alles in mezelf ervaar dat ik niet zo hier wil zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat mijn niet zo hier willen zijn iets te maken heeft met de ander en dus stop ik het weg en verstop ik mezelf, zodat ik toch niet hier hoef te zijn terwijl ik ogenschijnlijk hier ben.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de ander de schuld te geven van hoe ik hier ben, en hierin te geloven dat hoe ik hier ben, iets te maken heeft met de aanwezigheid van de ander.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat hoe ik hier ben verbonden is met de aanwezigheid van een ander in de ruimte, in plaats van in te zien dat hoe ik hier ben, verbonden is met de aanwezigheid van de ander=de mindin mezelf, welke ik relateer in de mind/geest aan de ander doordat ik een relatie heb gelegd in de geest met de ander, en hierin projecteer ik hoe ik hier ben, op de ander.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb schuld te ervaren door de ander de schuld te geven in/als projectie van de ander=de mind – dus mijn eigen geest – op de ander buiten mij.
Dus:
Ik wil hier niet zijn in een relatie in de geest met een ander, in relatie tot en als mijn eigen geest.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hier te zijn in een relatie in de geest met een ander, in relatie tot en als mijn eigen geest.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te vervormen in hier zijn in geloof in relaties in de geest, en me hierin verstikt, gevangen, met dichte keel en niet in staat tot bewegen te ervaren, gelovende dat ik hierin moet blijven, waar ‘hierin’ in de geest betreft.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik hier in de geest moet blijven, hierdoor niet werkelijk hier in het fysiek aanwezig ben en kan zijn.
Als ik mezelf gevangen zie geraken in een geloof in relaties in de geest en in een hier moeten blijven in relaties in de geest, dan stop ik, ik adem. Ik maak mezelf vrij van de geest in de adem door heel diep in te ademen en even vast te houden, ik adem uit, en laat los. Indien gewenst sta ik op, en ik beweeg. Indien nodig voor mezelf beweeg ik me naar een andere ruimte.
Ik realiseer me dat ik mezelf definieer in en als deze relaties, en zodra ik relaties leg in de geest, verdwijn ik in de geest in deze gelegde relatie, waarin ik me onmachtig voel me te bewegen en te expressen, en in de ervaring van onmacht leg ik de verantwoordelijkheid bij de ander in projectie, in plaats van zelf verantwoordelijkheid te nemen voor mijn ervaring van onmacht ion de gelegde relaties in de geest. Ik wil dit niet, ik wil niet zo hier zijn.
Ik realiseer me dat het enorm verwikkeld zit in de geest, opgebouwd in lagen en lijnen, en dus geef ik mezelf de tijd en ruimte om mezelf hier in te zien en uit vrij te maken, zodra ik zie wat er gebeurt. Tussendoor neem ik voldoende tijd om dit zelf uit te schrijven en om tevens te ontspannen in een andere setting.
Ik ondersteun mezelf en geef mezelf de tijd tot het stoppen van reacties en uitwerken van patronen in mezelf in hoe ik besta en hoe ik geworden ben, totdat en zodat ik het stiller wordt in mij en ik werkelijk zie hoe ik mijn ervaringen creeer.
Verbeeldingsdimensie:
Moeder die op een vaste plek de bank zit in de kamer, ogenschijnlijk ‘onschuldig’ maar ondertussen alles ziend wat er in de kamer gebeurt, zich hier al dan niet mee bemoeiend
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in een afbeelding van moeder die op een vaste plek op de bank zit, ogenschijnlijk ‘onschuldig’ maar ondertussen alles ziend wat er in de kamer gebeurt, zich hier al dan niet mee bemoeiend.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zelf iemand te zijn geworden die ogenschijnlijk ‘onschuldig’ op een bank of plek kan zitten en ondertussen alles zie wat er in de kamer gebeurt, me inhoudend om me hier niet mee te bemoeien omdat ik weet hoe vervelend dit is en/of kan zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het als vervelend te ervaren als iemand alles ziet wat er in de kamer gebeurt en zich hiermee bemoeit.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf vervelend te vinden als ik alles zie wat er in de kamer gebeurt en me hiermee bemoei.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te vervelen in mezelf, en daarom alles in de kamer om me heen te zien, alles wat een ander doet en hoe een ander beweegt, om mezelf mee op te vullen, en om een aanleiding te vinden om iets over te zeggen, zodat ik iets te bespreken heb, aangezien ik zelf niet zoveel te zeggen heb vanuit mezelf in zelfexpressie.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de expressie als reactie op wat ik zie om me heen, ook weer in te houden, aangezien ik ervaar dat dit geen zelfexpressie is maar een reactie op de omgeving, welke ik als vervelend ervaar in mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn omgeving in controle te willen houden, aangezien ik enorm reageer in mezelf op mijn omgeving, en mijn omgeving dus liefst zo moet zijn zoals ik het minste reactie heb in mezelf en/of zodat ik reageer in ‘goedkeuring’ en dus een prettig gevoel heb van binnen als reactie op mijn omgeving.
Backchatdimensie:
Kijk eens ergens anders heen
Laat me met rust; ga weg
Bemoei je met jezelf
Ik wil dit niet
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de zin ‘kijk eens ergens anders heen’ in me op te laten komen en in me te laten bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de zin ‘laat me met rust, ga weg’ in me op te laten komen en in me te laten bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de zin ‘bemoei je met jezelf, in me op te laten komen en in me te laten bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de zin ‘ik wil dit niet’ in me op te laten komen en in me te laten bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb buiten zinnen te geraken van alle zinnen die ik in mijn hoofd laat opkomen en vervolgens in me laat bestaan, laat wonen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geen ruimte in mezelf te hebben door alle zinnen die ik in me laat wonen, en hierdoor de ander, in de ruimte om me heen, niet te kunnen laten bestaan en/of wonen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een grote ruimte te willen wonen als er een ander aanwezig is, zodat er ten minste nog ruimte buiten mij is waar ik heen kan gaan als de ruimte binnenin mij bezet is en ik bezeten ben door de geest buiten zinnen, in het toestaan en laten bestaan en wonen van zinnen binnenin mij.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb werkelijk te geloven dat ‘ik dit niet wil’, en hierdoor werkelijk de zin als backchat te gaan leven, waaraan ik zin geef aan de backchat, en zelf in zinloosheid verval.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn reactie in/als backchat te geloven en me hierdoor te laten leiden in dit ene punt, welke ik mijn hele levensloop laat bepalen, in plaats van zelf te lopen, de backchat te stoppen in mezelf en te onderzoeken hoe het komt dat ik zo volledig buiten zinnen geraak van een aanwezigheid van een ander om me heen die al dan niet de aandacht op mij richt en/of op de omgeving richt, verwikkeld in een eigen spel van zingeving.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me gebruikt te voelen door de ander die op de een of andere manier zin geeft met mij in het scenario, in plaats van in te zien dat ik mezelf misbruik in de geest in mijn reactie op de aanwezigheid van een ander, gebaseerd op situaties in het verleden die ik niet gecorrigeerd heb in zelf.
Ik stel mezelf ten doel backchat niet langer in mezelf op te laten komen en/of in mezelf te laten bestaan, en in plaats hiervan, als er toch een zin vormt in mijn hoofd, de zin van deze zin te onderzoeken en te zien waarom ik zinnen creeer in mijn hoofd.
(Herinnering: ik aan de telefoon in de huiskamer, moeder die zich hier vanaf de bank mee bemoeit en meepraat en alles hoort).
Ik stel mezelf ten doel de herinnering uit te schrijven, in te zien en zelf te vergeven, zodat ik de relaties met de herinnering, bestaande in en als mezelf, losser kan maken.
Reactiedimensie (emoties/gevoelens):
boosheid, irritatie, ongeduld, afwijzing, arrogantie, angst, verdriet, schaamte, schuld
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb boosheid te ervaren in mezelf als reactie op aandacht van een ander die op de bank zit en al dan niet de omgeving in de gaten houdt zonder zelf te bewegen en/of fysiek te bewegen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb boosheid te ervaren in mezelf als reactie op mezelf in reactie op iemand buiten mijzelf, waardoor ik me niet meer zelf kan en wil bewegen in/als het fysiek, aangezien ik bang ben dat de aandacht dan nog meer op mij gevestigd wordt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf vast te zetten in gedachten en aannames in de geest, geprojecteerd in de toekomst als eventualiteiten, waarin ik opnieuw reacties in mezelf eventueel ervaar, en dus blijf ik liever heel stil zitten, zodat ik zo min mogelijk aandacht op mezelf vestig en dus zo min mogelijk reactie in mezelf opwek.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me misselijk en draaierig te ervaren in het vastzetten van mezelf in reactie in een aanname dat de ander aandacht op mij vestigt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het geloof en de gedachte aan te nemen dat de ander aandacht op op mij vestigt, waardoor en waarin ik gevangen als gevallen ben in de geest in aandacht in/als mezelf, door dit – de geest – aan te nemen als mezelf als zijnde waar wat ik denk en ervaar.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb irritatie te ervaren in mezelf als ik met een ander in een ruimte ben waarvan ik denk en geloof dat die aandacht op mij vestigt, en waarin ik in ieder geval zeker weet dat ik aandacht op die ander vestig om ‘in de gaten’ te houden of die ander naar me kijkt en mij ‘in de gaten’ houdt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat een ander mij in de gaten kan houden door mij te definieren door de bril waardoor die ander ziet en kijkt, in plaats van in te zien dat een ander mij niet kan definieren, dat ik alleen mezelf kan definieren door hetgeen de ander vindt van mij aan te nemen en door in mezelf aan te nemen hetgeen ikzelf vind en denk van de ander, en hierin de geest als waarheid aan te nemen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te irriteren door de waarheid van de geest in en als mezelf aan te nemen, en hierin volledig verstrikt te geraken door aanname van mijn eigen projecties naar buiten toe en door aanname van projecties op mij gericht en/of door aanname van mijn reacties op deze projecties op mij gericht.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verstrikt te geraken in mijn reacties op projecties, van mezelf en/of van een ander, en deze reacties voor waar aan te nemen, en dus de geest als God voor waar aan te nemen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb God de Geest voor waar aan te nemen in en als mezelf, en hierin mezelf af te leggen en dus op te geven, ten behoeve van de Geest.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf op te geven ten behoeve van de waarheid/het geloof in de waarheid van de Geest, en hierin een commitment te creeren waar ik in iedere gelijke situatie tegenaan loop, waarin het lijkt of ik mezelf opgeef als ik mijn reacties stop in zelf – aangezien ik mezelf als Waar heb aangenomen in en als deze reacties – zonder te zien dat ik mezelf allang opgegeven heb en dat ik daardoor gevangen ben in en als reactie in mezelf, en dus in een omgekeerde wereld verkeer, en niet langer in de wereld sta en beweeg als zelf, maar van de wereld in/als de Geest, in/als Reactie, geworden ben, en mijn zelfbeweging en dus mezelf, kwijt ben en in plaats hiervan de wereld probeer te bewegen, wat niet lukt, en dus geef ik het op.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te laten verleiden door de geest, en hierin te geloven in de man als de geest, om er keer op keer achter te komen dat ik hierin mezelf opnieuw opgeef in een hoop dat het deze keer beter is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de hoop op iets of iemand buiten mij te richten in de geest, en hierin te neigen naar opnieuw een commitment in de geest met een andere geest, als oplossing voor het helen van mezelf in afscheiding van mezelf, in plaats van hier fysiek te zien hoe de situatie ervoor staat, waarin ik fysiek ervaar dat ik niet gelijk sta in en als een commitment met een andere geest, en dus deze niet maak, maar in mijn eigen fysiek ga bewegen en alleen een commitment in en als mezelf maak voor het stoppen van mijn eigen reacties in mezelf, en zo de ooit gemaakte commitment van mezelf afgeven aan mijn eigen geest, te ontmaskeren en ontkrachten in mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te hebben ontkracht in het toegeven van een commitment aan de geest en in het willen toegeven van mezelf aan een commitment met een andere geest, welke geen werkelijke zelfwil is maar een wil van de geest in verlangen naar snelle bevrediging als solution om zelf in/als geest in stand te kunnen houden.
Ik stel mezelf ten doel alles naar zelf terug te halen en mijn reacties op de ander in te zien en te onderzoeken in zelf, en hierin een commitment als agreement met en als mezelf aan te gaan als enige agreement die werkelijk bestand is en staat in/als zelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb misselijk te worden van mezelf die mezelf steeds weggeeft in een commitment in de geest met de geest van een ander, en hierin vervolgens zelf verliest en dus de ander moet gaan sturen als controle van de wereld/de leefomgeving, waarin ik opnieuw reactie creeer in mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen voor mezelf die zichzelf weggeeft in de geest in commitment aan een andere geest zonder hier werkelijk fysiek in en als gelijk te staan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me vervolgens te schamen voor mijn gedrag welke ik vertoon als reactie op en in de situatie waarin ik mezelf aan de geest gegeven heb, en om deze schaamte te verbergen, kan ik alleen maar doorgaan met reageren op iets buiten mezelf.
Ik stel mezelf ten doel mijn schaamte in en over mezelf te ervaren en zelfvergeven, en deze te gebruiken om mezelf werkelijk te veranderen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn aandacht te verleggen op de ander=de mind/de ander=de geest in het weggeven van mezelf aan de geest en/of in het weggeven van mezelf in de geest in een commitment aan een andere geest, welke fysiek bevestigd wordt in seksuele gemeenschap.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen voor mijn bevestiging van het weggeven van mezelf als geest aan een andere geest in seksuele gemeenschap als oplossing als snelle bevrediging voor hetgeen ik ervaar in mezelf als afscheiding en weerstand.
Ik stel mezelf ten doel mijn reacties in en als weerstand dus afscheiding van mezelf in reactie op een ander, te stoppen en te onderzoeken en zelfvergeven in zelf, als enige werkelijk blijvende oplossing voor het stoppen van de afscheiding in mezelf in reactie op een ander, en als als ik vrij ben in en als reactie, kan ik zien wat ik wil in en als zelfbeweging.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in de afwijzing van mezelf in reactie, de ander af te wijzen op wie ik mijn reacties projecteer.
Ik stel mezelf ten doel mijn reacties in mezelf naar zelf terug te halen, in te zien, te onderzoeken en zelfvergeven, en dan te zien wat ik wil in zelfbeweging en met wie in welk moment, en niet lukraak de ander af te wijzen gebaseerd op reacties als teken van afscheiding in en als mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb arrogant gedrag te vertonen als ik me in reactie in afwijzing ervaar, welke arrogant als uit de hoogte is in/als de geest in reactie, in een poging de macht te behouden in/als de geest, want zodra ik de reactie stop en inzie, verliest de geest aan kracht en macht, en dus controle.
Als ik mezelf in arrogantie zie vervallen/verkeren in de geest in reactie op iets of iemand buiten mij, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik niet gelijk sta, niet aan mezelf in het fysiek in wat hier is, en dus dien ik te onderzoeken waarop en waarom ik reageer en waarom ik controle uit wil voeren. Ik stop, ik adem. ik stop met spreken in reactie en start onderzoek in zelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren in aanwezigheid van een ander, welke angst is verstrikt te geraken in mijn eigen reacties op hetgeen ik zie gebeuren in mijn eigen geest, waardoor ik denk en geloof dat die ander dezelfde controle uitvoert.
Ik realiseer me dat ik nog niet geheel helder zie hoe alles naar zelf terughalen werkelijk de oplossing is om in zelf op te staan, vrij van hetgeen een ander ten toon spreid, en dus ervaar ik nog angst in mezelf aangezien ik me nog afhankelijk ervaar van hetgeen een ander doet en toepast.
Ik stel mezelf ten doel toch mijn reacties in zelf te stoppen en mijn controle op de ander hierin te stoppen, aangezien alleen het stoppen van mijn eigen reacties een opening geeft om werkelijk te zien wat er gaande is, in zelf in de fysieke realiteit.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren van het weggeven van mezelf aan de geest en in de geest aan een andere geest, en hierin een ervaring van afhankelijkheid te creeren, zonder fysiek werkelijk gelijk te staan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verdriet te ervaren dat ik fysiek niet werkelijk gelijk sta in en als mezelf.
Ik stel mezelf ten doel verdriet in en als mezelf te stoppen, aangezien het niet langer nodig is mezelf te belonen met een energetische ervaring van verdriet als ervaring van beweging als uitweg in een uitzichtloze situatie. Ik stop mezelf in reactie, ik onderzoek mezelf in reactie en ik vergeef mezelf in reactie.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn om alles naar zelf te halen en hierin de controle te verliezen door van alles en iedereen de schuld te krijgen, in plaats van in te zien dat ik in/als controle in/als schuld blijf bestaan in/als angst, als ik niet alles naar zelf haal, en alleen ik dus de beslissing kan nemen in schuld, angst en controle te bestaan of hierin op te staan en dit te stoppen in zelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb anderen de schuld te geven om controle te behouden in een angst om zelf de schuld te krijgen, in plaats van in te zien dat anderen de schuld geven, het afgeven van zelfcontrole is door participatie in de geest in een concept van schuld en ik mezelf tevens ‘schuldig’ maak door het afschuiven van schulden in/als de geest, en dus mezelf vasthoud in de geest in een concept van schuld.
Ik stop het concept van schuld in mezelf door al mijn reacties in/als de geest terug naar zelf te halen.
*
Ondersteunend interview waarin wordt uitgelegd hoe we constant hetzelfde reageren in/als personaliteit op een soortgelijk karakter tegenover ons als waarop we 1x in/als angst gereageerd hebben in controle, en dit blijven doen:
*
Fysieke Gedragsdimensie en Consequentiedimensie werk ik later uit.
Ik zie dat ik de Angstdimensie vergeten ben, een essentiele dimensie.
Ik werk deze uit in het vervolgblog.
*
Fysieke Gedragsdimensie:
verkramping als niet meer kunnen bewegen, bevriezen en dus op 1 plek blijven zitten
weg willen lopen uit het gezichtsveld en/of aandachtsveld van diegene op de bank
spanning nek-schouderspieren
wegkijken/diegene niet aan willen kijken
boos gezicht opzetten
verkramping darmspieren/niet of lastig kunnen poepen
expressie volledig inhouden
stoppen met communiceren
fysieke uitputting van de spanning binnenin mijn fysiek
kriebeling en/of spanning/pijn in het stuitje, niet in het stuitje willen zijn maar weg willen, weg bewegen
Consequentiedimensie:
Stoppen van iedere interactie, me terugtrekken in mezelf, kortaf antwoorden, de ander volledig links laten liggen, afscheiding in en van mezelf en projectie op een ander en hierin bestaan in zelfinteresse.
Angstdimensie:
Angst om mezelf op te branden in aanwezigheid van een ander
Free Eqafe Interviews
—————————————————————————————————————————-
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Als ik wil gaan delen over mijn proces in relatie tot mijn fysiek, de fysieke ongemakken en hoe ik dit gewandeld heb en wandel en er komt een dag waarin ik mijn fysieke feedback niet begrijp en in ongemak verkeer, komen er direct gedachten en ervaringen omhoog dat ik het nog niet kan gaan delen omdat ik er zelf nog niet uit ben. Hierin valt volledig in het water – het woelen der emoties – wat ik al wel gewandeld heb en feitelijk is het een manier om mezelf te saboteren en ervan te weerhouden om te delen wat ik al wel kan delen.
Reis van ziel naar Leven 