Dag 608 – Hoe werkt de geest met herinneringen?

Een eenvoudig voorbeeld:

Ik stond in de gang mijn wandelschoenen aan te trekken en was in de veronderstelling dat ik een blauwe joggingbroek aan had met lange wijde pijpen, die ik een stukje in mijn sokken doe als ik ga wandelen zodat de pijpen niet over de grond slepen. Dit was de broek die ik diezelfde ochtend – ongeveer een uur geleden vanaf dit tijdstip van het aantrekken van de wandelschoenen – als eerste had aangetrokken maar die ik even later had verwisseld voor een andere – grijze – joggingbroek met iets kortere pijpen.

In de gang stopte ik, automatisch en zonder werkelijk te kijken, de broekspijpen in mijn sokken en stond op. Pas toen ik stond zag ik dat ik een andere broek aan had dan dat ik in gedachten had. In gedachten had ik de broek aan die ik die ochtend als eerste aan had getrokken. Pas toen zag ik, hé, bij deze broek hoef ik de pijpen niet in mijn sokken te stoppen en haalde ze weer los.

Is dit geen vreemd fenomeen? Dat ik in een huidig moment iets aan het doen ben, gebaseerd op een herinnering in mijn hoofd, zonder werkelijk hetgeen te zien dat hier fysiek aanwezig is en waar ik fysiek mee bezig ben, namelijk de joggingbroek die ik daadwerkelijk aan heb op dat moment en in mijn sokken stop.

Dit is een heel eenvoudig en juist daardoor, duidelijk voorbeeld hoe we beinvloed worden door deelname in onze geest, in gedachten (en van hieruit, in energetische ervaringen als gevoelens en emoties die voortkomen uit hetgeen we denken). Het heeft helemaal niets meer te maken met mijn fysieke werkelijkheid. Het is een automatische handeling gebaseerd op een herinnering binnenin mezelf van een situatie een uur geleden, namelijk het aantrekken van die eerste joggingbroek.

Dit automatische gegeven, dit kennen we allemaal. Let er maar eens op hoe vaak iemand achteloos zegt ‘ja dat doe ik automatisch’ zonder dat we ons gewaar of zelfs maar bewust zijn van wat dit automatisme eigenlijk inhoudt.

Deze joggingbroek geeft een zogenaamd ‘onschuldig’ voorbeeld aan, waarmee ik bedoel dat ik er niemand kwaad mee doe dat ik die tweede joggingbroek ook in mijn sokken stop terwijl dit niet nodig is. Dus hierbij kan ik dit voorbeeld heel eenvoudig wegleggen en ‘afdoen’ als ‘niet belangrijk’ en een ‘detail’ en ‘waar maak ik me druk om’.

Echter, dit voorbeeld geeft een mechanisme aan waar ons hele bestaan, ons hele wezen en deze hele wereld op gebaseerd is, namelijk op automatische handelingen, gedachten, en gewoontes die we vanuit herinneringen zo hebben opgebouwd, geleerd of overgenomen zonder dat we de invloed en impact doorhebben van een bestaan gebouwd op herinneringen in en als de geest. Als ik – en iedereen met mij – in dit kleine, eenvoudige voorbeeld op deze manier aanwezig (of eigenlijk afwezig) ben kunnen we er vanuit gaan dat dit zich gelijk zo afspeelt op uitgebreide schaal, van binnen en van buiten en doordat de situaties niet zo rechtstreeks en eenvoudig zijn als in dit kleine voorbeeld maar opgebouwd door de tijd en zelfs door levens heen, van generatie op generatie, in afwezigheid van onszelf in gewaarzijn, is niet meer zo duidelijk te zien wat de gevolgen zijn.

Deze automatische handelingen en gedachten, hebben we niet werkelijk onderzocht op de wezenlijke inhoud en hierdoor zien we niet wat we voortbrengen vanuit deze handelingen en gedachten en uitgesproken woorden. We zetten de wezenlijke inhoud voort zonder ons gewaar te zijn van deze inhoud in wezen en over het algemeen – omdat het een automatisme is vanuit de geest en aangezien de geest is opgebouwd in energie in plus en min – brengt dit dus een polariteit en verschuivingen tussen een plus en een min en van hieruit, een ongelijkheid voort zonder dat we ons hiervan gewaar zijn.

Dat is op zichzelf een zorgwekkend gegeven en dit zorgwekkende uitgangspunt is algeheel zichtbaar in de wereld in hoe die bestaat in ongelijkheid, zonder dat we ertoe komen om de kern, de bron van deze ongelijkheid te onderzoeken en begrijpen,vergeven en corrigeren.

Die bron, dat zijn wij. Wij als mens zijn de bron van de ongelijkheid en dit hebben we zo gemanifesteerd in een ongelijkheid buiten onszelf, in de fysieke wereld, in onder andere een ongelijk geldsysteem in afscheiding van onszelf en van ons gewaarzijn, waardoor het lijkt alsof dit ongelijke geldsysteem ‘de bron van al het kwaad’ is. Maar dat is niet zo; het geldsysteem is een reflectie van diegenen die het gecreëerd hebben (een kleine groep mensen) en van diegenen die deze creatie hebben laten gebeuren (een grote groep mensen zoals jij en ik die toegang hebben tot internet). Dit eenvoudige voorbeeld met de joggingbroek geeft aan hoe weinig gewaar we ons zijn van ons bestaan in automatisme in ongelijkheid en wat de gevolgen hiervan zijn. In die mate dat we ook de gevolgen – de ongelijke geldverdeling – absoluut zullen moeten veranderen tot meer gelijke financiële mogelijkheden voor iedereen als we een algehele verandering in de wereld willen voortbrengen.

Vind je het ook tijd om je gewaar te worden van je ware natuur zodat je hier de leiding in kunt gaan nemen voor en als jezelf in wezen, in overweging van al het leven, op weg naar eenheid en gelijkheid?

De gratis online cursus Desteni I Process Lite geeft een richtlijn in hoe te beginnen bij de bron, binnenin en als zelf en biedt het eenvoudige gereedschap om hierin stap voor stap inzicht, begrip en verandering te brengen.

Desteni I Process Lite – Herinneringen (Youtube)

Overzicht van video’s

————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 600 – Leidt geheimhouding tot een constructieve aanpak?

Na het openen van het punt van ervaringen en gedrag in relatie tot een patroon dat ik gecreëerd heb jaren geleden, in een periode van het ontzeggen van voldoende voeding voor mezelf – bemerk ik dat ook de zogenaamde ‘grote’ punten of onderwerpen, eveneens punten / onderwerpen zijn die geopend en vergeven kunnen worden. In verschillende interviews heb ik dit gehoord, dat een ogenschijnlijk ‘klein’ punt, groter kan zijn dan het lijkt en vice versa, dus dat een ogenschijnlijk enorm, onoverkomelijk onderwerp, niet groter is dan andere patronen. Het is een patroon dat ik in kleine stapjes onder ogen kan zien en van hieruit verantwoordelijkheid voor kan nemen in de toepassing van zelfvergeving als zelfbegrip, van waaruit ik mezelf stap voor stap ga corrigeren en veranderen.

Het haalt de energetische lading af van het onderwerp / verslavingspatroon dat ik heb ontwikkeld en als ik dit zo opschrijf vraag ik me af, is dat eigenlijk niet wat ik (en iedere ander) steeds doe in en als de geest; dat ik heel veel ophef maak over een manifestatie en het zo ‘angstaanjagend’ maak, in plaats van de manifestatie te onderzoeken binnenin mezelf, integer en zorgvuldig, met als doel om mezelf te begrijpen en bevrijden van deze beknellende angstervaring die ik gemanifesteerd heb voor en als mezelf.

Als ik naar het onderwerp verslaving kijk, is het verbergen en de geheimhouding een enorm bevorderende factor om een destructief patroon te manifesteren. In de geheimhouding in de geest kan ik niet goed zien wat er werkelijk speelt binnenin mij, aangezien ik bezig ben met iets te verbergen. En juist in dit verbergen, creëer ik de meeste consequenties, in mijn geval binnenin mijn eigen lichaam en in veel gevallen ook juist in de wereld in relatie tot anderen om ons heen. Iemand vroeg mij vrij recent waarom het nodig is om al dit soort onderwerpen openbaar te maken en mijzelf feitelijk open te stellen in wat er binnenin mij speelt, in en als de geest. Dit is nodig omdat de geheimhouding niet bijdraagt aan het zelfbegrip en dus zelfvergeving. Dit betekent niet dat ik alle details op het internet plaats, aangezien dit geen constructief voorbeeld inhoudt van hoe ik effectief werk met het ontmantelen van de ‘geheimen’- oftewel, van de patronen in gedachten, gevoelens en emoties – in en als de geest.

We doen alsof het woord geheimen iets heel ‘groots’ is, echter feitelijk bestaan geheimen uit gedachten en van hieruit de activatie/creatie van gevoelens en emoties als ‘beweegredenen’ die niet geverifieerd zijn met de praktische, fysieke werkelijkheid. Het zijn in feite aannames die ik ben gaan geloven en van hieruit, ben gaan leven zonder dat ik werkelijk onderzocht heb of dit het beste is, hetgeen dat ik doe en denk.

Bijvoorbeeld, een sapvastenkuur beginnen op een leeftijd van 16 jaar, dat is niet het beste. Het is niet geschikt voor een lichaam van 16 jaar (dus in de groei) om het van voeding te onthouden en zeker niet vanuit een wens tot afslanken. De wens tot afslanken was in mijn geval, ook niet het beste; er was geen sprake van overgewicht, echter de wens was gestoeld op wat ik zag aan voorbeelden in de media en hier vandaan, had het met veel meer zaken te maken binnenin mezelf waarin ik mezelf geen richting heb leren geven en dit heb ik niet geleerd, omdat mijn ouders dit niet geleerd hebben en dit mij dus niet konden leren, en zo gaat dit terug in de tijd. Hierin mist het aan begeleiding en observatie met gezond verstand, waarin alle aspecten in overweging worden genomen en van waaruit dan een passende oplossing gevonden kan worden. Bijvoorbeeld, ik had destijds ook al vaker last van mijn buik die opgeblazen was. Hierin zou ook op jonge leeftijd veel meer begeleiding mogelijk zijn, zowel fysiek als emotioneel en als dit op deze manier ondersteund wordt, is er helemaal geen reden of aanleiding en dus geen wens tot ‘afslanken’. En zo kan dit per mens, individueel bekeken worden. Het kan namelijk zo zijn dat er bij een aantal jongeren wel degelijk overgewicht speelt waarin een meer gerichte begeleiding nodig is ten aanzien van het overgewicht en de gesteldheid van het fysiek, echter ook hier zijn er weer vele aspecten die in overweging moeten worden genomen.

Kortom onze gezondheidszorg en educatie schiet enorm tekort; ouders staan vaak met hun handen in het haar ten aanzien van hun kinderen en dan is het maar net welk overlevingspatroon naar voren komt die dit tot uiting brengt. En juist dit overlevingspatroon, is wat het kind oppikt en voortzet binnenin en als zichzelf, vaak iets afwijkend van het originele patroon zoals de ouders het tonen zodat het lijkt alsof het kind ‘anders’ is. Maar dat is niet zo. We zijn exacte kopieën van onze voorouders en zetten het DNA voort, exact zoals we geleerd hebben. Totdat we beslissen dit te stoppen binnenin en als onszelf en onszelf te vergeven en corrigeren voor wat we hebben toegestaan.

Parenting – Perfecting the Human Race (Interviews Engelstalig)

Het is nu tijd om dit te doen. Via het internet is er ontzettend veel informatie beschikbaar waar voorheen geen toegang tot was. Dus wat dat betreft, wordt de geheimhouding minder en minder. We kunnen onszelf ‘exposen’ en dit gebruiken op een opbouwende manier, ter ondersteuning en voorbeeld als wat het beste is voor al het leven. Hierin beslis ikzelf wat ik deel en wat ik eerst binnenin mezelf wil onderzoeken. Ik leer mezelf hierin richting te geven en zo behoud, of liever gezegd, ontwikkel ik stapje voor stapje, woord voor woord, blog voor blog een zelfdirectie, een zelfsturing in en als mijn zelfexpressie waarin ik beslis, in en als een uitgangspunt van wat het beste is voor al het leven.

En dit gaat langzaam, want ik heb jaaaaarenlang iets anders geleerd. Ik heb namelijk alleen geleerd om mezelf uit te drukken in reactie op mijn buitenwereld en hierin ligt de beslissing van wat ik deel en uitdruk, dus niet werkelijk in mezelf; die beslissing geef ik uit handen aan de buitenwereld, aan datgene of diegene waar ik op reageer buiten mezelf. En dit geeft de ervaring van onmacht binnenin mij, want natuurlijk ‘voel’ en ‘weet’ ik dat ik mezelf geen richting geef, dat ik me steeds maar laat activeren en uitdagen tot een uitdrukking waartoe ik niet werkelijk een beslissing genomen heb, het is een aangeleerd patroon, in reactie op iets of iemand buiten mij. En ‘natuurlijk’ ben ik hier boos om, want ik ben niet effectief. Ik geef mezelf niet effectief richting. Als ik dit onder ogen durf te zien en wil zien en wil leren zien hoe dit komt, dan heb ik de eerste stap gezet want als ik iets onder ogen wil zien en zo ga zien, stel ik mezelf in staat om er iets aan te doen. En als ik iets niet onder ogen wil zien, stem ik feitelijk toe tot geheimhouding van een bestaan in deze overlevingsmechanismen, in en als mezelf als een manier van leven die niet het beste is voor mezelf en/als al het leven. Hierin ligt de beslissing bij mij.

Met een kanttekening dat de ongelijkheid binnenin onszelf, zich zo gemanifesteerd heeft in de wereld tot een bestaan waarin we afhankelijk zijn geworden van hoe we het geldsysteem in en als deze wereld gecreëerd hebben en/of hebben toegestaan zich te ontwikkelen en een groot deel van de mensheid of eigenlijk iedereen, deels of geheel bezig is met overleving op fysiek niveau. Dus dit is een aspect dat onder ogen gezien moet worden zodat ook hier vergeving en verandering kan plaatsvinden met gelijke mogelijkheden tot een fatsoenlijk bestaan voor ieder-een.

De Weg Vooruit is Politiek (Politiek Blog Nederlandstalig)

Deze theorie en informatie, die is essentieel. Echter de uitdaging ligt in de praktische toepassing van de theorie, dagelijks, in de fysieke werkelijkheid, in de hele kleine dingen, in de interactie met de mensen met wie we omgaan, in het constant en consequent leven van en als het vergeven en corrigeren van onszelf waarin we geven zoals we zouden willen ontvangen in overweging van al het leven, inclusief onszelf.

Desteni I Process (Cursus Engelstalig en gratis Lite cursus ook Nederlandstalig)

“Openbaringen” (Teksten Nederlandstalig)

————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een: Leefbaar Inkomen Gegarandeerd: https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation Equal Life Foundation: https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation Proces van zelfverandering: www.desteniiprocess.com www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY Proces van relatie naar agreement: www.desteniiprocess.com/courses/relationships Zelfeducatie free: www.eqafe.com/free www.desteni.net www.desteni.org Journey to Life: 7 jaar dagelijks schrijven 7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven http://www.facebook.com/groups/journeytolife/ video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?: https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/ Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf: https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 524 – Het kan jou en mij ook gebeuren

Leefbaar Inkomen Gegarandeerd

In Nederland heeft het grootste deel van de mensen een huis. Met of zonder financiële problemen. Een klein percentage mensen belandt op straat. Waarvan we dan met z’n allen roepen: het is hun eigen schuld! Hadden ze maar niet…..

Is dat zo? Is het iemands ‘schuld’ om zonder inkomen, huisvesting en voedsel te komen?  Ze hebben ongetwijfeld geen verantwoordelijkheid genomen voor bepaalde zaken, zoals de meesten van ons geen verantwoordelijkheid nemen voor hoe we bestaan in en als de geest. Relaties gaan verkeerd, een baan wordt verloren, de huur wordt niet betaald en 20 jaar later wordt men wakker op straat, zich afvragend waar het mis is gegaan.

Moet diegene waarbij het ‘verkeerd gaat’ dan op straat komen te staan? Dan zouden jij en ik ook op straat horen te staan. Zonder ondersteuning want ‘het is onze eigen schuld’. Hoe moeten we dan ooit leren om verantwoordelijkheid te nemen voor het fysieke leven, voor ons eigen fysiek, het fysiek van de aarde, van de planten, de dieren, van alle mensen als we ons afscheiden van onze medemens en hen de rug toekeren door er een ‘schuldzaak’ van te maken?

De mensen die een huis hebben. Hoeveel leven hierin in afscheiding, in eenzaamheid, opgesloten in hun eigen geest waarin ze zichzelf vanbinnen nog steeds ‘herkennen’ maar op de één of andere manier is het niet gelukt zichzelf te verwoorden en fysiek te manifesteren. En zo, 20 jaar later wordt men wakker in eenzaamheid, in een geïsoleerd bestaan waarbij het gesprek met de kassajuffrouw bij de supermarkt het enige gesprek is van die dag. Als men in staat is om naar de supermarkt te gaan.

Ik sta niet op straat. Waarom niet? Ik heb geleerd om verantwoordelijkheid te nemen voor de praktische zaken zoals voeding, huisvesting, werk. Ik heb hierin een voorbeeld gehad en financiële ondersteuning en het geluk geboren te zijn bij mensen die zichzelf – en mij destijds als kind – financiëel kunnen ondersteunen en dit hebben toegepast binnen het systeem. Ik heb geleerd me te bewegen binnen het systeem en het geluk gehad hierin geen destructieve voorgeprogrammeerde weerstanden te hebben en me af te keren van het systeem.

Echter het 20 jaar later wakker worden in eenzaamheid, het komt me niet zo vreemd voor. De angst hiervoor is aanwezig en wordt zichtbaar. Zonder partner en kinderen is het minder eenvoudig om in interactie te zijn en blijven met de medemens. Het niet geleerd hebben om en hoe effectief een relatie op te bouwen en het uitzoeken en leren hoe dit dan wel gaat, dat neemt tijd in en kan maar zo 20x de mist ingaan zonder effectieve ondersteuning. 20 jaar verder. Het niet geleerd hebben om mezelf uit te drukken en hierin naar binnen keren, waarin ik mezelf zie maar niet door heb dat men niet weet wat er binnenin mij speelt aangezien ik dit verberg – het leren communiceren en uitdrukken neemt tijd in. Waarbij eerst door de eigen opgebouwde beschermingsmechanismen gewandeld moet worden. Plaats dit samen met een destructieve voorprogrammering op het gebied van relaties en het is opeens niet zo vanzelfsprekend meer om een bloeiend sociaal leven te hebben. Ook niet als dit als jongere wel het geval was. Het kan iedereen gebeuren, een ‘eenzaam’ bestaan, ook mij.

Een jonge vrouw, succesvol, gestudeerd, werk, relatie bevond zich opeens in de situatie van op straat staan door een jarenlange situatie in de opvoeding die tot uiting kwam. Als er niet die paar mensen waren geweest om haar op te vangen, zo gaf ze aan, zou ze zomaar ineens op straat staan. Waar ga je dan heen? Ze had nooit gedacht dat dit haar zou kunnen gebeuren.

We hebben het enorm ver laten komen met z’n allen als mensheid. Zo binnen (eenzaamheid als isolatie binnenshuis) zo buiten (eenzaamheid als isolatie buitenshuis). Om maar niet te spreken van de situatie waarin zowel binnen als buiten de eenzaamheid en isolatie plaatsvindt. Dus geen huis, geen inkomen, geen contacten/relaties/familie die ondersteuning kunnen bieden. Dan is men verloren – men heeft ‘verloren’ binnen en tevens van, de systemen.

Ik omschrijf het hier zeer simplistisch zonder onderbouwende cijfers maar het punt hierin is duidelijk voor iedereen die met gezond verstand wil kijken naar de maatschappij en naar zichzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te hebben verloren binnen de systemen in mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ‘het’ als mezelf te hebben opgegeven ten aanzien van de systemen in mij in plaats van mezelf te bewegen door de systemen heen, een weg naar buiten in en als zelfexpressie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me een slachtoffer te voelen van de systemen in mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het slachtofferschap te manifesteren in mijn fysiek waarin ik me vervolgens een slachtoffer ervaar van mijn eigen fysiek gemanifesteerde systemen binnenin mij waarin ik de gelijkenis zie met hoe we onszelf slachtoffer zijn gaan maken en ervaren van het fysiek gemanifesteerde geldsysteem buiten ons.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe ik me een weg naar buiten, in en als zelfexpressie moet krijgen aangezien ik niet dit ‘slachtofferschap’ wil uitdrukken maar mezelf terwijl ik mezelf in en als dit slachtofferschap ervaar en dus dit slachtofferschap eerst in expressie dien te brengen om mezelf ervan te bevrijden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te willen dat mensen mij ‘zielig’ vinden en dus verberg ik het als ik me eenzaam en wanhopig ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me hierin in tweestrijd te bevinden – aan de ene kant ‘hulp’ willen en aan de andere kant het ‘zelf’ willen doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me wanhopig te voelen binnen de fysiek gemanifesteerde systemen en hierin te denken ‘wat heb ik nu weer fout gedaan’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik iets fout heb gedaan als iemand mij hulp aanbiedt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen hulp te willen ontvangen van iemand die niet begrijpt hoe het is binnen dit fysieke ongemak waarin de rollen al snel omdraaien en ik diegene aan het helpen ben om mij te begrijpen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te vervallen in een rol van iemand doen helpen iets/mij te begrijpen in plaats van mezelf uit te drukken in en als zelfexpressie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zelfexpressie dus te verbinden met het ‘begrepen willen worden’ waarin de zelfexpressie verdwijnt en ik deze verdraai in een rol.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zelfexpressie niet onvoorwaardelijk toe te passen maar onder voorwaarden om iets te ontvangen en dus, is het geen zelfexpressie maar expressie in en als de geest die voorwaardelijk is in hoedanigheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te veroordelen voor hoe ik besta in en als de hoedanigheid van en als de geest onder voorwaarden en omdat ik dit niet wil, mezelf te stoppen, in te houden en onderdrukken in expressie en hierin mezelf in en als zelfexpressie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf op te geven door het op te geven om me uit te drukken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb er vanuit te gaan dat mensen zien wat ik bedoel zonder mezelf werkelijk duidelijk uit te drukken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te schamen voor het bestaan in en als een idee van eenzaamheid, fysiek gemanifesteerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven in het bestaan van eenzaamheid en door dit te geloven het fysiek te manifesteren, er angst voor te creëren en zo, mezelf erin gevangen te zetten en houden, binnen mijn eigen manifestatie in en als angst als gedachte.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet effectief te zijn door participatie in en als het systeem van angst voor eenzaamheid waarin ik de ervaring in en als de geest nog ‘niet zo erg’ vind maar de fysieke manifestatie des te meer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de ervaring van eenzaamheid in en als de geest niet zo erg te vinden en dit hierdoor te laten bestaan in en als mezelf en vervolgens fysiek te manifesteren omdat ik mezelf er anders niet van bevrijdt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de fysieke manifestatie vervolgens te gebruiken als reden om me afgescheiden te houden, weg van interactie en zo mezelf in en als een systeem in en als de geest in energie, in stand te houden met hetzelfde fysiek gemanifesteerde systeem binnenin mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf pas te willen bevrijden van een systeem in mij als ik het fysiek gemanifesteerd ervaar binnenin mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet meer op mijn benen te kunnen staan door deze fysiek gemanifesteerde systemen binnenin mij en iedere fysieke handeling als teveel te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de geest de overhand te geven en mezelf fysiek stil te leggen terwijl de fysieke beweging me juist ondersteunt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf in en als effectieve zelfondersteuning als fysieke beweging, te saboteren door me nauwelijks te kunnen en willen bewegen aangezien ik bij iedere stap en beweging het fysieke ongemak als gemanifesteerd systeem ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me een ander mens te voelen als ik me in dit systeem bevind waarin ik me niet in staat ervaar tot communicatie en interactie met andere mensen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken ‘wat nu weer’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb gewoonweg geen zin meer te hebben om mezelf te ondersteunen hierin, zolang ervaar ik het al in mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te laten vallen na jarenlang te proberen mezelf hieruit te krijgen – uit deze val in en als mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het gewoon op te willen geven, laat maar, ik heb geen zin meer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te laten vallen en dit vervolgens steeds te herhalen omdat ik niet exact zie hoe ik mezelf hierin kan ondersteunen aangezien ik alleen maar wil dat het stopt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te begrijpen hoe ik het fysiek gemanifesteerd heb en hierin boos te worden op mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te willen dat het stopt en omdat het niet direct stopt, het op te geven en zo niet te zien en onderzoeken hoe ik mezelf effectief kan ondersteunen aangezien ik alles afdoe als ‘niet effectief’ aangezien het niet is wat ik wil als dat het ‘nu stopt’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb alles wat niet voldoet aan mijn oplossing in en als de geest, af te doen als ‘niet effectief’ waarin ik mezelf ineffectief maak in het fysiek wandelen van de oplossing in kleine stapjes.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te saboteren in en als de wens van het behalen van een projectie in en als de geest, aangezien ik me zo miserabel ervaar dat ik ‘eruit’ wil en dus vooruit kijk in plaats van in mezelf en mezelf vergeef voor wat ik gecreëerd heb binnenin mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf niet te willen vergeven maar mezelf de schuld te blijven geven en zo, zijn we bij hoe we bestaan in deze maatschappij, met een wijzende vinger, bestaande in onwil en onvermogen tot (zelf)vergeving als ‘vrijspreken van schuld’ door verantwoordelijkheid te nemen binnenin onszelf, voor en als onszelf voor hetgeen we hebben toegestaan, aanvaard en gecreëerd hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me onderdrukt en genegeerd te ervaren door ‘het positieve’ en hierin te bemerken dat er ‘iets niet klopt’ wat ik niet kan verwoorden en vervolgens ga ik denken dat ‘ik iets verkeerd doe’, dat ‘ik iets mis’ door hier niet in mee te kunnen gaan, vervolgens ga ik toch proberen om ook ‘dit positieve’ te leven – wat niet lukt, althans maar voor even want hetgeen zich fysiek heeft opgeslagen als negatief binnenin mij, dient zich al snel aan en dan, is het niet langer mogelijk te blijven bestaan in deze ‘positieve staat van zijn’ en denk ik ‘waarom lukt het die ander wel en mij niet’ en zo heb ik mezelf onderhevig gemaakt aan vergelijkingen in en als de geest en ga ik vervolgens zelfs het negatieve benadrukken binnenin mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het negatieve te gaan benadrukken binnenin mij in een poging om te laten zien dat het positieve niet klopt, als fysieke manifestatie van en als het negatieve binnenin mij als surrogaatexpressie, in een poging om mezelf staande te houden in het aangezicht van het zogenaamde positieve.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf in en als negatief te manifesteren in het aangezicht van Het Witte Licht als positief als illusie in een poging om mezelf staande te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf als negatief te manifesteren in en als mijn fysiek in een poging om mezelf staande te houden ten aanzien van mezelf als positief in en als de geest en zo een weerstand tegen het positieve te creëren, een verzet, welke juist het negatieve vergroot binnenin mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het negatieve in en als mijn fysiek te vergroten en versterken door me te verzetten tegen het positieve en tegelijkertijd dit te proberen na te streven, in vergelijking met een ander die meer ‘positief is ingesteld’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te verminderen in vergelijking met iemand die positief is ingesteld in en als een geloof dat dit niet voor mij is weggelegd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het positieve niet voor mij is weggelegd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het positieve iets is om na te streven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verward te raken van het positieve en de energie die het met zich meebrengt in en als de geest en finaal onderuit te gaan in de vergelijking van mezelf hiermee.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf onderuit te halen in vergelijking met het positieve en/of wat ik als positief interpreteer als een ervaring van positieve energie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken niet mee te kunnen komen met een positieve instelling en te denken dat ik mee moet kunnen komen met een positieve instelling.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet mijn grond te staan ten aanzien van – in het aangezicht van energie in en als de geest of eigenlijk in het moment mijn grond te staan, maar achteraf te gaan twijfelen aan mezelf en mezelf en zo te verminderen, in en als een verlangen naar deze (positieve) energie, in en als een hoop als ‘zou het dan misschien toch….?’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb er liever zelf naast te zitten en te geloven in en hopen op positieve energie dan zelf te staan in en als zelfzekerheid in en als realiteit, in en als gelijkheid aan het negatieve zogezegd zoals het zich op dit moment voordoet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn eigen ervaring van eenzaamheid te creëren door geloof in en hoop op het positieve welke ik gekoppeld heb aan een relatie en zo tevens, mijn eigen vermogen tot dus de mogelijkheid op het aangaan van een werkelijke relatie als overeenkomst, te saboteren door te ‘verlangen naar’ een relatie als iets wat beter is dan zonder, dan mij alleen hier aangezien in en als dit verlangen bestaande, het onmogelijk is om in zelfoprechtheid en plezier met een ander, al dan niet als eventuele potentiële partner te communiceren en deze te leren kennen en tevens van ieder ‘contact’ ‘het positieve’ te verwachten in en als de vorm van een relatie, tegen beter weten in binnenin mezelf in en als gezond verstand en zo mijzelf in mijn uiterste potentieel als reëel wezen in en als het fysiek, onderuit te halen, te verminderen en niemand meer te durven benaderen.

Leefbaar Inkomen Gegarandeerd

Desteni I Process – courses

—————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

 

Dag 504 – Bepaald door ervaringen

Over het algemeen vang ik op ‘hoe iets is’ – een sfeer, een situatie, een omgeving, een persoon en vervolgens pas ik me direct aan op mijn interpretatie van ‘hoe dit iets is’ wat deels wellicht zo is en deels alleen mijn interpretatie.  Het komt niet in me op dat ik hier eventueel verandering in zou kunnen brengen door in eerste instantie mezelf te stoppen in het ‘afstemmen’ op mijn eigen interpretaties en reacties op wat ik opvang uit mijn omgeving, mezelf richting te geven en van hieruit te zien wat ik kan bijdragen binnen de situatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te stemmen op mijn eigen interpretatie van mijn omgeving en wat ik ‘opvang’ hierin.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te stemmen op interpretaties in en als de geest in plaats van in en als het fysiek alles volledig te onderzoeken en van hieruit verder te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken ‘dit gaat nooit lukken’ waarin het woordje ‘nooit’ aanduidt dat het een concept als gedachte is in en als de geest, aangezien de geest niet hier aanwezig is maar denkt in algemeenheden, gebaseerd op het verleden, geprojecteerd in de toekomst.

Als en wanneer ik me bevind in een gedachte als ‘dit gaat nooit lukken’ dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik in een herinnering leef en niet hier aanwezig ben in en als de adem, in en als het fysiek aanwezig om de dingen fysiek één voor één op te pakken.

Ik stel mezelf ten doel, te ademen, en te zien wat ik per dag kan doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me moe, duf en moedeloos te ervaren in en als de gedachte ‘dit gaat nooit lukken’ en een ervaring van tegen een berg opzien te hebben waarbij ik niet weet hoe hier ooit doorheen te wandelen.

Als en wanneer ik mezelf zie participeren in een ervaring van moeheid, dufheid, moedeloosheid dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat het geen zin heeft om hierin te participeren, dat het werk gewoon gedaan moet worden en dat deze ervaring van moeheid, dufheid, moedeloosheid een ervaring is in en als de geest die zich fysiek manifesteert door het fysiek leven van het geloof en deelname in de geestelijke ervaring die volgt op een gedachte als ‘dit gaat nooit lukken’.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen met participatie in een ervaring van moeheid, dufheid en moedeloosheid, te ademen, en mezelf te bewegen in en als de fysieke zaken die gedaan moeten worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te ervaren te falen en deze ervaring als een mislukken van iets in en als het fysiek, te willen voorkomen door me terug te trekken en het liefst niet te beginnen, het aan anderen over te laten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ‘het maken van vieze handen’ (de nek uitsteken) het liefst aan anderen over te willen laten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb moeheid te gebruiken als excuus om deze ervaring van angst om te mislukken te omzeilen en dus toe te geven aan de moeheid als fysiek symptoom en dit te gebruiken om niet mijn handen vies te hoeven maken en veel werk te moeten verrichten waar ik misschien geen zin in heb/wat ik minder leuk vind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het wel of niet leuk vinden van iets te laten bepalen hoe ik mezelf ervaar.

Als en wanneer ik zie dat ik mezelf laat bepalen door een ervaring van iets wel of niet leuk vinden, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me laat bepalen door een ervaring in en als de geest.

Ik realiseer me dat er veel gedaan moet worden wat ‘niet leuk’ is om überhaupt tot een leven te komen welke prettig is, voor mezelf en voor ieder ander en dus dat ik hier doorheen moet bewegen in plaats van mij door de de ervaring te laten bewegen.

Ik realiseer me dat de dagelijkse ervaring grotendeels wordt bepaald door projecties in de toekomst en hierin een angst voor mislukking.

Ik realiseer me dat de ervaring direct gerelateerd is aan geld en de ongelijke verdeling hierin.

Ik stel mezelf ten doel om per week een planning te maken over hoe zaken aan te pakken in samenwerking met een ander en vervolgens de taken dag voor dag op te pakken en zo dag voor dag te leven.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te stoppen zodra ik mezelf verder zie gaan in en als de geest in een ervaring als projectie op de toekomst, te ademen en me te focussen op wat er op dit moment en deze dag gedaan moet worden in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me zorgen te maken door en over geld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te laten bepalen door zorgen over geld en hierin angst om te mislukken te ervaren welke altijd met geld te maken heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te laten bepalen door een ervaring van angst om te mislukken in relatie tot geld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een ervaring van trots te hebben als iets lukt en dus geld opbrengt en een ervaring van falen te  hebben als iets geen geld opbrengt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ervaringen te ‘hebben’ alsof het een bezit is en me hierdoor te laten bepalen, net zoals ik me laat bepalen door geld en wat ik met geld kan kopen, als bezit.

Ik realiseer me dat dit de wereld is waarin we leven, waarin geld bepaalt wie we zijn en wat we ervaren.

Ik realiseer me dat ik me hier altijd enigszins afzijdig van heb gehouden door geen positie in te nemen waarin geld de hoofdrol speelt.

Ik realiseer me dat ik niet in mijn potentieel kan staan door me afzijdig te houden aangezien ik dan geen volledige verantwoordelijkheid neem/kan nemen voor wie ik ben in en als de bepaling door de geest gerelateerd aan geld.

Ik stel mezelf ten doel verantwoordelijkheid te nemen voor en als mezelf in wie ik ben in bepaling door de geest gerelateerd aan geld door toepassing van zelfvergeving en zelfcorrectie en het bewegen in en als het geldsysteem als hoe het momenteel bestaat en als hoe ik momenteel besta.

Ik stel mezelf ten doel het nemen van zelfverantwoordelijkheid voor hoe ik besta in en als de geest gerelateerd aan geld en angst om te mislukken, als motivatie te gebruiken voor en als mezelf om door te zetten, te duwen door de weerstanden heen die ik heb toegestaan te bestaan als ervaringen in en als de geest gerelateerd aan geld en angst om te mislukken.

Ik stel mezelf ten doel te ademen in en als wie ik ben geworden in de (fysiek gemanifesteerde) weerstanden en zo ruimte en zicht te creëren en in de ruimte en met behulp van het zicht wat ontstaat, mezelf te bewegen door middel van toepassing van zelfvergeving en zelfcorregerende uitspraken, door de weerstanden heen, dag voor dag en uiteindelijk adem voor adem.

Mislukking in relatie tot de ZIEL – Bernard Poolman

Glory for everyone: Levend Inkomen Gegarandeerd

—————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

 

 

 

 

Dag 424 – Vuurwerk? Het is net dynamiet

Ik liep vanochtend – 1 januari 2014 – een rondje door de wijk en kwam hier direct buiten een restant tegen van een of andere vuurwerkklapper. Het eerste wat in me opkomt is: het is net dynamiet (welke ik hier verkeerd schreef als dynamoet – interessant, dit ‘moeten’ erin).

Gisteren ben ik voor het eerst geheel binnen gebleven. Ik had de hele dag alle dieren binnengehaald en ik had weinig tot geen reactie dit jaar op het knallen rondom het huis. Ook bemerkte ik in mezelf geen beweging meer tot het willen participeren of te denken te moeten participeren in de activiteiten buiten. Dus ik lag wat op de bank beneden, half slapend tot 1.30 uur; toen werd ik wakker en ben boven verder in bed gaan slapen.

Ik heb zelf in het verleden erg ‘genoten’ van de oudjaarsavonden en ook zo van het vuurwerk. Dus het is niet alsof ik niet begrijp waarom het op deze manier gevierd wordt. Het is meer dat ik steeds meer zie wat het aanricht en wat we aan het doen zijn op zo’n avond. Wat een enorme aanslag het is voor de dieren, al het geknal en eigenlijk ook voor de fysieke mens, want we schrikken allemaal als de knallen te hard worden en/of te dichtbij zijn en er gebeuren ieder jaar ongelukken. Ik heb vannacht een aantal keer de sirene gehoord in een klein dorp als waar ik woon. En waarschijnlijk wordt dit dan ‘relatief rustig’ genoemd.

Echter, is ieder opzettelijk ongeluk hierin niet een ongeluk teveel? Is ieder doodsbang dier niet teveel? Wat zijn we eigenlijk aan het doen op zo’n avond? Waarom moet er vuurwerk geknald worden?

Ikzelf heb het knallen van het vuurwerk als verdovend ervaren, er middenin staan en zoveel kabaal horen dat ik er zelf ‘rustig’ van word. Ik verdoof mijn geest voor een moment. Dit zal voor velen niet anders zijn. Ik had het vorig jaar eens met iemand over het vuurwerk en hoe het richting gegeven zou moeten worden en diegene antwoordde dat het vuurwerk een soort van vrijheid aangaf en als dat ook al zou worden afgenomen…

Zo is het dus gesteld in de wereld. We zien een avondje in het jaar onbeperkt vuurwerk knallen, zonder al te veel restricties, als ‘vrijheid’ binnen de huidige dagelijkse realiteit waarin we leven en het gevoel hebben van alles te moeten. En dus, worden we boos als dit avondje zou worden ‘afgenomen’. Het is een compleet omgekeerde wereld waarin we leven. We zijn immers absoluut niet vrij. We leven in onze eigen gevangenis in en als de geest van binnen en in en als het geldsysteem van buiten, gebonden aan het overlevingsmechanisme; want, zoals we allemaal weten, zonder geld, geen eten en het geld is ongelijk verdeeld dus, alleen de sterksten zullen overleven. En wat hebben we dan nodig ter overleving? Dynamiet. In woorden, in daden, in realiteit om  een heel land op te blazen met alle inwoners erbij. We moeten aanvallen, vechten, veroveren, verdedigen, want het geld is ongelijk verdeeld.

Ja, dit is uitputtend voor het fysieke leven. We branden op. De wereld staat in brand. En ter verdoving van onszelf in deze toestand staan we toe om 1x per jaar ‘vrijwillig’ de boel op te blazen. Het gelijke met het gelijke bestrijden – homeopathie toegepast ter overleving – zogenaamd in vrije keuze. We laten ons hier mooi bedonderen door de commercie. Laat de mensen 1x per jaar zichzelf en de wereld om hen heen vrijwillig de lucht in knallen en verdoven – met lawaai en een heleboel alcohol –  en de rest van het jaar zullen ze zich minder verzetten tegen de onderwerping in en als het geldsysteem van buiten en zo in en als het geest bewustzijn systeem van binnen.

Hoeveel geld gaat er eigenlijk doorheen ten behoeve van dit zogenaamd vrijwillig verdoven? Hiermee zouden een heleboel mensen zichzelf kunnen voeden door het jaar heen. Hoe staan diegenen hierin die naar de voedselbank moeten om eten te halen, terwijl er op oudjaarsavond een heel jaarmenu de lucht in geknald wordt? En dan hebben we het nog over Nederland.

Mensen hier moet verandering in komen. Het is niet zo dat er helemaal geen vuurwerk meer afgestoken kan worden. Het kan gedaan worden in een totaal ander startpunt. Het is geen prioriteit, echter het kan richting worden gegeven door het bijvoorbeeld op een paar centrale punten om 00.00 uur af te steken waarbij het een delen en een viering wordt met (sier)vuurwerk van bijvoorbeeld 15 minuten.  En wat er dan gevierd zou moeten worden, is dat de mens in staat is om voor elkaar te zorgen, om voor al het leven te zorgen, om elkaar te voeden. En als dit gebeurt, als dit gedaan is, dan kan er gevierd worden.

Op dit moment is het geen vieren  – ja het is een vieren van de teugels – er valt er niets te vieren; het is een verdoven. Van de erbarmelijke staat waarin we elkaar en onszelf toestaan te (over)leven op aarde. Overleven als automatische overlevering van de zonde. Hiervoor is dynamiet nodig. Om het geschreeuw in de geest voor een ogenblik stil te krijgen.

Onderzoek de mogelijkheden om een start te maken ter deelname aan zelfverandering en wereldverandering:

Desteni-I-Process-Lite

Parenting – Perfecting the Human Race

Levend Inkomen Gegarandeerd

Zelfvergevingen:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat met het onbeperkt toestaan van het afsteken van vuurwerk op oudjaarsavond, ik toesta dat de dieren en leven algemeen in doodsangst geraken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat met het onbeperkt toestaan van en deelnemen aan het afsteken van vuurwerk op oudjaarsavond, ik toesta dat er enorme hoeveelheden geld verbruikt wordt welke zou worden kunnen ingezet ten behoeve van het voeden en ondersteunen van leven op aarde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik zelf in doodsangst verkeer het gehele jaar door, en om mezelf hier even van te verdoven als tijdelijke bevrijding, neem ik dynamiet in handen en ga zelf doodsangst creeren in de wereld door de boel op te blazen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik de geldstroom ten behoeve van een kleine groep gegadigden bevorder door deel te nemen in en als het kopen en afsteken van vuurwerk terwijl er zoveel honger bestaat in de wereld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het gelijke met het gelijke te bestrijden in en als mezelf ter overleving van mezelf in en als de geest, in plaats van ter bevordering van de levenskracht in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te ‘genieten’ van vuurwerk als een verdoven van mezelf in/als de geest met een glas champagne in mijn hand, zonder verdere consequenties van mijn toestaan en aanvaarden in en als de geest ter overleving van mezelf in eigenbelang, in overweging te nemen.

Video Christmas

—————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 70 – Missen van de poolse mensen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een emotie van missen van de omgang met de poolse mensen de afgelopen 2 jaar in/rondom het oude huis te ervaren in mezelf bij het zien van een poolse man die me voor liet gaan in de supermarkt in de nieuwe woonplaats.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het zien van een poolse man in de supermarkt in de nieuwe woonplaats als triggerpunt te ervaren, welke een emotie van missen van de omgang met de poolse mensen triggert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf af te scheiden van mezelf in omgang met de poolse mensen, waardoor ik mezelf mis hoe ik mezelf ervaar in omgang met de poolse mensen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf niet alleen te voelen als de poolse mensen in de buurt zijn, al is het maar tegenover me in een ander huis, waaruit voortvloeit dat ik mezelf alleen voel als de poolse mensen niet in de buurt zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb onderscheid te maken tussen een ervaring van poolse mensen en van nederlandse mensen om me heen, waarbij ik bij de nederlandse mensen mijn eigen ‘nederlandse’ cultuurstructuren ervaar en in omgang met de poolse mensen veel minder.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik de poolse mensen nodig heb om me vrij te voelen van mijn nederlandse structuren, in plaats van in te zien dat ik mezelf vrij kan maken in ieder moment, los van waar en met wie ik ben, door te schrijven, zelfvergevingen en zelfcorrecties toe te passen, en zolang ik poolse mensen nodig denk te hebben om me beter te voelen, vrij van de nederlandse cultuurstructuren, ben ik niet vrij in/als mezelf als leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn bewustzijn als nederlandse cultuurstructuren aan te trekken met veel nederlandse mensen om me heen, waarin ik mezelf nog als slachtoffer gedraag van de ander=de mind.

Als ik mezelf zie gedragen als slachtoffer in gedachtes en emoties van de ander=de mind als nederlandse cultuurstructuur, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik niet gelijk als mezelf sta waardoor en doordat ik me als slachtoffer blijf gedragen van mijn nederlandse programmering. Ik realiseer me dat ik me in deze programmering als niet gewaardeerd ervaar, alsof ik altijd iets moet doen of presteren om gewaardeerd te worden, wat ik in geen enkel moment heb ervaren in omgang met de verschillende poolse mensen. Ik realiseer me dat ik mezelf niet waardeer en iets buiten mezelf nodig heb om me gewaardeerd te voelen. Ik realiseer me dat waarderen het woord waarde in zich heeft, wat waarde als geld in/als de mind weergeeft. Poolse mensen zijn niet beter of slechter dan nederlandse mensen, het is mijn eigen waardesysteem wat gaat resoneren. Bij de poolse mensen hoef ik hier niet aan te voldoen, maar hoef ik tevens niet op te staan in mijn eigen bewustzijn, waardoor ik neig te gaan liggen alsof alles wel ok is, iets wat ik gereflecteerd zie in de poolse mensen om me heen en waar ik op reageer, oftewel ik zie mezelf want ik ga liggen in hun nabijheid; of zij gaan liggen weet ik niets van aangezien zij hun eigen proces wandelen.  Het zijn 2 uitersten van een polariteit: veel doen om gewaardeerd te worden of niets hoeven doen want het is al ok. In deze polariteit mis ik mezelf als Leven, en dus ervaar ik mezelf als alleen als eenzaam in plaats van Al(l)Een.

Ik stop mezelf als polariteit als veel doen en niets doen. Ik verbind mezelf met mezelf door in de adem aanwezig te zijn met een ieder die om me heen is, pools, nederlands of anders. Ik hoef me niet te bewijzen en ik hoef ook niet te gaan liggen. Ik adem, ik ben hier. In de adem zie ik wat nodig is om te staan in/als mezelf als aanwezigheid in aanwezigheid van een ieder. In de adem ben ik Al(l)Een; is er geen reden of ruimte tot eenzaamheid als toestand in/als de mind als afscheiding van mezelf.

www.desteniiprocess.com

www.equalmoney.org

www.eqafe.com/free

www.desteni.net