Dag 600 – Leidt geheimhouding tot een constructieve aanpak?

zwijgen

Na het openen van het punt van ervaringen en gedrag in relatie tot een patroon dat ik gecreëerd heb jaren geleden, in een periode van het ontzeggen van voldoende voeding voor mezelf – bemerk ik dat ook de zogenaamde ‘grote’ punten of onderwerpen, eveneens punten / onderwerpen zijn die geopend en vergeven kunnen worden. In verschillende interviews heb ik dit gehoord, dat een ogenschijnlijk ‘klein’ punt, groter kan zijn dan het lijkt en vice versa, dus dat een ogenschijnlijk enorm, onoverkomelijk onderwerp, niet groter is dan andere patronen. Het is een patroon dat ik in kleine stapjes onder ogen kan zien en van hieruit verantwoordelijkheid voor kan nemen in de toepassing van zelfvergeving als zelfbegrip, van waaruit ik mezelf stap voor stap ga corrigeren en veranderen.

Het haalt de energetische lading af van het onderwerp / verslavingspatroon dat ik heb ontwikkeld en als ik dit zo opschrijf vraag ik me af, is dat eigenlijk niet wat ik (en iedere ander) steeds doe in en als de geest; dat ik heel veel ophef maak over een manifestatie en het zo ‘angstaanjagend’ maak, in plaats van de manifestatie te onderzoeken binnenin mezelf, integer en zorgvuldig, met als doel om mezelf te begrijpen en bevrijden van deze beknellende angstervaring die ik gemanifesteerd heb voor en als mezelf.

geheimhouding

Als ik naar het onderwerp verslaving kijk, is het verbergen en de geheimhouding een enorm bevorderende factor om een destructief patroon te manifesteren. In de geheimhouding in de geest kan ik niet goed zien wat er werkelijk speelt binnenin mij, aangezien ik bezig ben met iets te verbergen. En juist in dit verbergen, creëer ik de meeste consequenties, in mijn geval binnenin mijn eigen lichaam en in veel gevallen ook juist in de wereld in relatie tot anderen om ons heen. Iemand vroeg mij vrij recent waarom het nodig is om al dit soort onderwerpen openbaar te maken en mijzelf feitelijk open te stellen in wat er binnenin mij speelt, in en als de geest. Dit is nodig omdat de geheimhouding niet bijdraagt aan het zelfbegrip en dus zelfvergeving. Dit betekent niet dat ik alle details op het internet plaats, aangezien dit geen constructief voorbeeld inhoudt van hoe ik effectief werk met het ontmantelen van de ‘geheimen’- oftewel, van de patronen in gedachten, gevoelens en emoties – in en als de geest.

We doen alsof het woord geheimen iets heel ‘groots’ is, echter feitelijk bestaan geheimen uit gedachten en van hieruit de activatie/creatie van gevoelens en emoties als ‘beweegredenen’ die niet geverifieerd zijn met de praktische, fysieke werkelijkheid. Het zijn in feite aannames die ik ben gaan geloven en van hieruit, ben gaan leven zonder dat ik werkelijk onderzocht heb of dit het beste is, hetgeen dat ik doe en denk.

Bijvoorbeeld, een sapvastenkuur beginnen op een leeftijd van 16 jaar, dat is niet het beste. Het is niet geschikt voor een lichaam van 16 jaar (dus in de groei) om het van voeding te onthouden en zeker niet vanuit een wens tot afslanken. De wens tot afslanken was in mijn geval, ook niet het beste; er was geen sprake van overgewicht, echter de wens was gestoeld op wat ik zag aan voorbeelden in de media en hier vandaan, had het met veel meer zaken te maken binnenin mezelf waarin ik mezelf geen richting heb leren geven en dit heb ik niet geleerd, omdat mijn ouders dit niet geleerd hebben en dit mij dus niet konden leren, en zo gaat dit terug in de tijd. Hierin mist het aan begeleiding en observatie met gezond verstand, waarin alle aspecten in overweging worden genomen en van waaruit dan een passende oplossing gevonden kan worden. Bijvoorbeeld, ik had destijds ook al vaker last van mijn buik die opgeblazen was. Hierin zou ook op jonge leeftijd veel meer begeleiding mogelijk zijn, zowel fysiek als emotioneel en als dit op deze manier ondersteund wordt, is er helemaal geen reden of aanleiding en dus geen wens tot ‘afslanken’. En zo kan dit per mens, individueel bekeken worden. Het kan namelijk zo zijn dat er bij een aantal jongeren wel degelijk overgewicht speelt waarin een meer gerichte begeleiding nodig is ten aanzien van het overgewicht en de gesteldheid van het fysiek, echter ook hier zijn er weer vele aspecten die in overweging moeten worden genomen.

Kortom onze gezondheidszorg en educatie schiet enorm tekort; ouders staan vaak met hun handen in het haar ten aanzien van hun kinderen en dan is het maar net welk overlevingspatroon naar voren komt die dit tot uiting brengt. En juist dit overlevingspatroon, is wat het kind oppikt en voortzet binnenin en als zichzelf, vaak iets afwijkend van het originele patroon zoals de ouders het tonen zodat het lijkt alsof het kind ‘anders’ is. Maar dat is niet zo. We zijn exacte kopieën van onze voorouders en zetten het DNA voort, exact zoals we geleerd hebben. Totdat we beslissen dit te stoppen binnenin en als onszelf en onszelf te vergeven en corrigeren voor wat we hebben toegestaan.

Parenting – Perfecting the Human Race (Interviews Engelstalig)

Het is nu tijd om dit te doen. Via het internet is er ontzettend veel informatie beschikbaar waar voorheen geen toegang tot was. Dus wat dat betreft, wordt de geheimhouding minder en minder. We kunnen onszelf ‘exposen’ en dit gebruiken op een opbouwende manier, ter ondersteuning en voorbeeld als wat het beste is voor al het leven. Hierin beslis ikzelf wat ik deel en wat ik eerst binnenin mezelf wil onderzoeken. Ik leer mezelf hierin richting te geven en zo behoud, of liever gezegd, ontwikkel ik stapje voor stapje, woord voor woord, blog voor blog een zelfdirectie, een zelfsturing in en als mijn zelfexpressie waarin ik beslis, in en als een uitgangspunt van wat het beste is voor al het leven.

En dit gaat langzaam, want ik heb jaaaaarenlang iets anders geleerd. Ik heb namelijk alleen geleerd om mezelf uit te drukken in reactie op mijn buitenwereld en hierin ligt de beslissing van wat ik deel en uitdruk, dus niet werkelijk in mezelf; die beslissing geef ik uit handen aan de buitenwereld, aan datgene of diegene waar ik op reageer buiten mezelf. En dit geeft de ervaring van onmacht binnenin mij, want natuurlijk ‘voel’ en ‘weet’ ik dat ik mezelf geen richting geef, dat ik me steeds maar laat activeren en uitdagen tot een uitdrukking waartoe ik niet werkelijk een beslissing genomen heb, het is een aangeleerd patroon, in reactie op iets of iemand buiten mij. En ‘natuurlijk’ ben ik hier boos om, want ik ben niet effectief. Ik geef mezelf niet effectief richting. Als ik dit onder ogen durf te zien en wil zien en wil leren zien hoe dit komt, dan heb ik de eerste stap gezet want als ik iets onder ogen wil zien en zo ga zien, stel ik mezelf in staat om er iets aan te doen. En als ik iets niet onder ogen wil zien, stem ik feitelijk toe tot geheimhouding van een bestaan in deze overlevingsmechanismen, in en als mezelf als een manier van leven die niet het beste is voor mezelf en/als al het leven. Hierin ligt de beslissing bij mij.

Met een kanttekening dat de ongelijkheid binnenin onszelf, zich zo gemanifesteerd heeft in de wereld tot een bestaan waarin we afhankelijk zijn geworden van hoe we het geldsysteem in en als deze wereld gecreëerd hebben en/of hebben toegestaan zich te ontwikkelen en een groot deel van de mensheid of eigenlijk iedereen, deels of geheel bezig is met overleving op fysiek niveau. Dus dit is een aspect dat onder ogen gezien moet worden zodat ook hier vergeving en verandering kan plaatsvinden met gelijke mogelijkheden tot een fatsoenlijk bestaan voor ieder-een.

De Weg Vooruit is Politiek (Politiek Blog Nederlandstalig)

Deze theorie en informatie, die is essentieel. Echter de uitdaging ligt in de praktische toepassing van de theorie, dagelijks, in de fysieke werkelijkheid, in de hele kleine dingen, in de interactie met de mensen met wie we omgaan, in het constant en consequent leven van en als het vergeven en corrigeren van onszelf waarin we geven zoals we zouden willen ontvangen in overweging van al het leven, inclusief onszelf.

Desteni I Process (Cursus Engelstalig en gratis Lite cursus ook Nederlandstalig)

openstellen

“Openbaringen” (Teksten Nederlandstalig)

————————————————————————————————————————-

Dag 574 – Geld uit de vergelijking halen en vervolgens terug plaatsen om tot een oplossing te komen

geld maakt

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te weten waar ik op reageer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik niet weet waar ik op reageer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te vermoeden dat het in de basis met geld te maken heeft en hier vandaan met reacties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me neergedrukt te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te ervaren terug bij af te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te ervaren volledig vast te zitten zonder een uitweg te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te schrikken en mezelf hierin geen richting te kunnen geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik mezelf direct richting moet kunnen geven in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat het richting geven begint met het vergeven en/als begrijpen van de reacties binnenin mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf volledig reactief te maken op gedachten over het wel of niet hebben van geld en dit vervolgens te onderdrukken en om te vormen in allerlei reactief gedrag binnenin mezelf in en als een ervaring van onmacht en niet weten hoe iets aan te pakken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een dikke wollen muur te ervaren zonder enige duidelijke aanwijzing wat hiermee te doen, hoe dit aan te pakken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me onzeker te ervaren als ik niet weet waar ik op reageer en/of eigenlijk als ik uberhaupt reageer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik niet verder kom als ik niet direct een oplossing zie en in plaats hiervan alleen wat onduidelijke, neerdrukkende ervaringen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dus door gedachten over geld, niet te weten hoe iets aan te pakken aangezien geld altijd in de vergelijking aanwezig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me dus te laten leiden/lijden door geld, door gedachten en ervaringen over geld en van hieruit, geld dus de bepalende factor te laten zijn in plaats van ikzelf als leven.

Als en wanneer ik me zie reageren en/of zie schrikken op een situatie met onzekerheid en onverwachte wendingen zonder exact te weten waar ik op reageer, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik in onderdrukte en vervormde patronen reageer die indirect of direct, met geld te maken hebben waarin ik onzekerheid en onmacht ervaar.

Ik stel mezelf ten doel het schrikken nader te onderzoeken en een onderscheid te maken tussen werkelijk fysiek ‘opschrikken’ en schrikken van iets in mezelf dat ik heb weggedrukt wat door de onverwachte situatie omhoog komt.

Ik stel mezelf ten doel te zien waar geld een rol speelt in de situatie.

Ik stel mezelf ten doel geld uit de vergelijking te halen, te zien wat ik als oplossing zou doen als geld geen rol zou spelen en vervolgens te onderzoeken of dit financieel mogelijk is.

Ik stel mezelf ten doel eventuele gehechtheden door verwachtingen en/of gewenningen ten aanzien van financiën los te laten door de toepassing van zelfvergeving op de energetische ervaringen als aanhechtingen, zodat ik puur praktisch de mogelijkheden kan onderzoeken in en als overweging van de financiën en vervolgens leven in en als zelfcorrectie.

Ik stel mezelf ten doel de praktische mogelijkheden die ik zie, in overweging van de financiën en vrij van energetische aanhechtingen, te leven in en als zelfcorrectie en hier vandaan te zien waar het nodig is om mezelf en/of de situatie verder te vergeven en corrigeren en zo dag voor dag, adem voor adem, zelfvergeving voor zelfvergeving voorbij de vergelijking met geld te bewegen.

bloemenveld2(afbeelding: karingroeneweg.nl)

How did this World-System manage to Preoccupy Billions of human beings to be enslaved and not consider standing together within equality and oneness for the betterment of humanity as a whole?

What is the relationship between Conscious-Mind Thoughts of the Mind and the Chakras of the Soul Construct within the context of Preoccupation?

How did the Elite of Heaven and the Elite of this World manage to preoccupy the masses with Energy and Money?

What within the Mind and Material Possessions of this world was used to individualize and separate beings from themselves, each other, the physical and existence as a whole?

How is it that we’re in fact individually responsible for this entire physical existence as it exist today?

All these questions and more are answered within this interview.

The Soul of Money – Part 4

—————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 444 – Tip Toeing around myself

Ik bemerk in mezelf dat ik mijn adem inhoud in angst voor een inzicht waarin ik zal zien dat ik iets heb nagelaten in de zorg voor Casper het konijn in dit geval. In het algemeen is het een angst voor dat ik iets fout heb gedaan, waarin ik ‘fout’ definieer als het aanwezig zijn in de geest en hierin leven over het hoofd zien en dus een bewegen in eigenbelang. En hierin houd ik mijn adem in; niet werkelijk geheel en fysiek natuurlijk want dan zou ik hier niet meer fysiek aanwezig zijn. Maar er is een soort constante spanning aanwezig die ik ervaar ‘op de achtergrond’. Dat is op zichzelf een interessant gegeven, dat ik spanning die aanwezig is in en als mijn fysiek als mijn adem inhouden, ervaar alsof het ver weg en op de achtergrond afspeelt. Waar ben ik dan, als de fysieke spanning en het adem inhouden zich in mijn beleving, afspeelt op de ‘achtergrond’? Niet in mijn fysiek aanwezig want dan zou ik het direct zien en fysiek ervaren als mezelf. Dus, als ik niet in het fysiek aanwezig ben, ben ik in de geest aanwezig, in het achterhoofd waar de vele geestactiviteiten plaatsvinden en in de fysiek gemanifesteerde/geintegreerde geest bewustzijn systemen. Wat hetgeen is dat ik als ‘fout’ bestempel, terwijl het feitelijk ‘verkeerd’ als ‘gekeerd’ is als hoe we hebben toegestaan geprogrammeerd te zijn/worden en onszelf geprogrammeerd hebben in en als de omgekeerde wereld in en als de illusies van de geest, bestaande als ‘wat is het beste voor mij alleen in en als de geest’ dus in eigenbelang in plaats van het geheel als Leven – inclusief mezelf als leven – in overweging te nemen. Ik ervaar angst – dus wederom een gedachte als oordeel voor mijn eigen oordeel hierop welke nieuwe lagen van (zelf)oordeel creeert/gecreeerd heeft en zo dus de oorspronkelijke ‘oordelen als gedachten als persoonlijke  interpretaties van de fysieke werkelijkheid’ verbergen en onderdrukken. Tip Toeing around myself. En zo ben ik nog steeds druk met mezelf en houd ik het eigenbelang in en als de geest in stand.

Zelfvergevingen en zelfcorrecties zullen volgen en ik ga de komende dagen zien in mezelf of er eventueel een gerelateerde herinnering omhoog komt.

Fear of Fear Itself – Fears and Phobias

Full fear of fear itself fears and phobias

————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
https://www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 402 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Verbeeldingsdimensie

Vervolg uitwerking van:

Dag 398 – Wie ben ik aan het verdedigen?

Dag 399 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Triggerpunt

Dag 400 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Gedachtendimensie-zelfvergevingen

Dag 401 – Wie ben ik aan het verdedigen? – Gedachtendimensie-zelfcorrecties

Innerlijke verbeeldingsdimensie:

mijzelf stil zittend en stil zijnde met een verslagen gezicht

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te participeren in de verbeelding van mijzelf stil zittend en stil zijnde met verslagen gezicht, ten gevolge van de gedachte ‘Het is zo zelfonoprecht dat ik  niet weet waar te beginnen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zelf in verbeelding te gaan ten gevolge van een gedachte, en vervolgens te denken en geloven dat ik mezelf stil zittend en stil zijnde zie en ben geworden door de zelfonoprechtheid van een ander, in plaats van in te zien, realiseren en begrijpen dat ik mezelf onderdruk in en als productie van een gedachte in en als mezelf in en als de geest, welke ik geloof en ervaar als ‘dit ben ik’, en vervolgens als excuus gebruik om stil te zitten en stil te zijn met een verslagen gezicht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te verslaan en stil te houden met een gedachte en hierin zelfonoprecht te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zelfonoprecht te zijn door het geloof in en volgen van mijn eigen gedachte en deze vervolgens op een ander buiten mij te projecteren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn eigen gedachte(n) als excuus te gebruiken om stil te zitten en stil te zijn met een verslagen gezicht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf stil zittend en stil zijnde met een verslagen gezicht, ten gevolge van geloof in mijn eigen gedachte, te verdedigen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven in mijn eigen zelfonoprechtheid als zijnde ‘dit ben ik’, en deze ‘ik’ vervolgens te gaan verdedigen door de ander aan te vallen in en als projectie van mijn gedachte op de ander als ‘het is zo zelfonoprecht dat ik niet weet waar te beginnen’.

*

Als en wanneer ik mezelf in de verdediging zie gaan in en als projectie op een ander van een gedachte – bestaande in mij, over een ander, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik iets denk over een ander wat in eerste instantie in mezelf bestaat en dus over mezelf gaat.

Ik realiseer me dat als ik reageer op mijn eigen gedachten, ik iets en/of iemand in mezelf aan het verdedigen ben.

Ik stel mezelf ten doel, te onderzoeken in mezelf, wie of wat ik aan het verdedigen ben, door te zien wat er opkomt in mij aan afbeelding in, als en van mezelf.

Als en wanneer ik mezelf zie denken dat iemand zelfonoprecht is, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat als ik reageer in en als mezelf op eventuele zelfonoprechtheid van een ander, ik zelf nog zelfonoprecht ben, en dat dit prioriteit is om te onderzoeken in mezelf.

Ik stel mezelf ten doel de reacties, afbeeldingen, gedachten in en als mezelf te onderzoeken totdat ik stabiel ben in en als mezelf, zodat/waarna/waarin ik mezelf richting kan geven ten aanzien van een ander in eventuele zelfonoprechtheid.

Als en wanneer ik mezelf zie stil zitten en stil zijn, eventueel met verslagen gezicht, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik participeer in een afbeelding van mezelf opgedaan in het verleden ten gevolge van  gedachten die ik niet heb ingezien en onderzocht in mezelf, maar onderdrukt in en als reactie in mezelf, waardoor ik een platform als persoonlijkheid heb gecreeerd in mezelf die indien getriggerd, omhoog komt in en als een persoonlijkheid waarvan ik ben gaan geloven dat ik dit ben, ook al weet ik ergens dat dit niet zo is.

Ik onderzoek in mezelf wat het is aan gedachten in mezelf dat me stil en/of verslagen doet geraken en waarom ik ervoor gekozen heb om deze in en als persoonlijkheid toe te staan te bestaan in mezelf, wat de angst is hierin welke me tot dit besluit heeft doen komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een besluit te nemen tot het toestaan van een bestaan in en als persoonlijkheid in en als mezelf, stil zittend en stil zijnde met een verslagen gezicht, en deze persoonlijkheid vervolgens te gaan verdedigen in en als projectie van een gedachte over een ander op een ander zonder nog te zien dat de gedachte bestaat binnenin mij, gecreeerd en toegestaan in/als/door mezelf, en dus feitelijk mezelf toebehoort en over mij gaat.

Als en wanneer ik mezelf mijn eigen gedachte(n) als excuus zie gebruiken om stil te zitten en stil te zijn met een verslagen gezicht, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me verslagen voel door geloof in mijn eigen gedachte(n).

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken met welke gedachte(n) in mij ik als excuus gebruik om stil te zijn en stil te zitten met een verslagen gezicht, waarin ik mezelf vergeef wat ik hierin tegenkom bestaande in en als mezelf als angsten, zodat en waarin ik mezelf beweeg en opsta in en als mezelf, adem voor adem, zelfvergeving voor zelfvergeving, in en als zelfcorrectie.

Wordt vervolgd

The Metaphysical Secrets of Imagination – Self Image and Imagination

——————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 380 – Woordweb Roos – PROJECTIE – terug naar zelf halen

Woordweb Roos (de overleden cavia):

kwetsbaar, klein, zichzelf, geen angst voor wat anderen vinden van haar, niet eenzaam maar aanwezig in/als zichzelf, comfortabel in haar eigen lichaam, niet alles begrijpend, niet lettend op haar omgeving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb Roos te verbinden met kwetsbaar, en haar als kwetsbaar te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb Roos te verbinden met klein, en haar als klein te zien, als zijnde kwetsbaar als heel klein caviaatje, waarbij ze het haar verliest en er alleen een klein lijfje op dunne pootjes rondloopt in een wereld waar mensen veel groter zijn en niet opletten wat er voor/onder de voeten loopt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb Roos te verbinden met zichzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb Roos te verbinden met geen angst voor wat anderen vinden van haar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb Roos te verbinden met niet eenzaam maar aanwezig in/als zichzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb Roos te verbinden met comfortabel in haar eigen lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb Roos te verbinden met niet alles begrijpend.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb Roos te verbinden met niet lettend op haar omgeving.

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van kwetsbaar in en als mezelf, in en als een verbinding als projectie op Roos als kwetsbaar.

Als ik mezelf, mezelf zie afscheiden van kwetsbaar, dan stop ik, ik adem. In plaats hiervan, verbind ik mezelf door te onderzoeken in mezelf wat ik als kwetsbaar ervaar waarvan ik me wil afscheiden, niet realiserende dat ik mezelf,  in en als afscheiding, juist kwetsbaar maak, en dus stel ik mezelf ten doel mezelf te versterken, door afscheiding als aannames in en als geloof in gedachten te stoppen, in te zien, zelf te vergeven en mezelf hierin te corrigeren, adem voor adem.

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van klein in en als mezelf, in en als een verbinding als projectie op Roos als klein.

Ik realiseer me dat ik me afscheid van klein als kwetsbaar, omdat ik de wereld als groot als onoplettend ervaar, onoplettend op wat er voor/onder de voeten loopt, en als je hierin klein bent, kun je maar zo een voetstap/afdruk/indruk op je krijgen.

Ik realiseer me dat ik mezelf klein maak door voetstappen als afdrukken als indrukken van anderen serieus, aan te nemen als zijnde waar, waarin ik mezelf niet serieus neem in en als de kleine correcties die ik zie die gemaakt moeten worden als startpunt voor de correctie in het grote geheel, en hierin mezelf onder de voet te lopen, onder te schoffelen, in en als leven, in een poging mee te kunnen doen met de snelheid als positiviteit van de geest, niet ziende dat ik hiermee mezelf als leven in en als detail, niet serieus neem.

Ik stel mezelf ten doel de hele kleine correcties, in en als mezelf, serieus te nemen, adem voor adem, en dit zo uit te breiden naar buiten toe.

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van mezelf in en als een verbinding als projectie op Roos als zichzelf, waarin wat ik denk te zien in Roos, ik aanneem als zijnde ‘zichzelf’, en aangezien ik dan kijk naar Roos als cavia, weet ik niet wie ik ben als zelf.

Als ik mezelf zie participeren in en als een kijken naar dieren en hierin een ervaring heb als zijnde ‘zij zijn zichzelf’, dan stop ik, ik adem. In plaats hiervan focus ik op mijn eigen adem, raak iets van mezelf aan, van mijn eigen fysiek, en herinner me hierin, dit ben ik.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te verminderen als mezelf in en als mijn fysiek ten opzichte van dieren die ik zie als zichzelf, en hierin als beter, omdat zij geen geest-bewustzijn systeem hebben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te zijn kwijt geraakt in en als het hebben van een geest bewustzijn systeem, en hierin met mezelf overhoop te liggen in en als zelfoordeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb overhoop te liggen met en in mezelf, participerend in en als zelfoordeel voor wat ik zie als mezelf in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn gewoonten in en als zijnde geest bewustzijn systeem af te wijzen, niet serieus te nemen, en hierin mezelf onderuit te halen, in plaats van te helen en heel te worden in en als acceptatie van mezelf, zodat ik mezelf kan vergeven en veranderen tot wat het beste is.

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf af te scheiden in en als angst voor wat anderen vinden van mij, in en als een verbinding als projectie op Roos als zijnde niet bang voor wat anderen vinden van haar, en dit te bewonderen in en als afscheiding van mezelf.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken, als en wanneer ik een angst in mezelf ervaar voor wat anderen van mij vinden, te stoppen, te ademen, en te zien wat het is wat ik wil verstoppen; of dit iets is in de geest waarvan ik al weet dat het niet helemaal klopt, of dat het een angst betreft om op te staan in en als mezelf, en hierin op te vallen aangezien ik sta, welke eventueel reacties op kan wekken in anderen.

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van niet eenzaam maar aanwezig in en als mezelf, door Roos te verbinden met wat ik zie als niet eenzaam maar aanwezig in en als zichzelf waarin ik vervolgens in deze projectie op haar als wat ik zie als niet eenzaam maar aanwezig in en als zichzelf, te kruipen, waardoor ik zelf dus niet aanwezig ben in en als mezelf en dus eenzaam, maar in plaats hiervan aanwezig in en als de geest in een projectie op als verbinding met Roos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf met Roos te verbinden in en als projecties van wat ik zie als zijnde haar, en hierin mijn interpretatie in en als geest bewustzijn systeem op haar te leggen, en hierin een verbinding te leggen, welke feitelijk slechts een verbinding is met mijn eigen projectie, in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te verbinden met mijn eigen projecties in en als de geest, door mezelf met Roos te willen verbinden in en als een projectie van wat ik zie als zijnde haar, in een poging mezelf niet eenzaam te hoeven voelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn eigen ervaring van eenzaamheid in stand te houden door verbindingen als relaties te leggen in en als projecties in de geest op het leven om mij heen, in dit geval op Roos, en hierin afhankelijkheid in mezelf te creeren van de ander, welke feitelijk slechts een afhankelijkheid is in en als de geest, van mijn eigen projecteis als relaties als verbindingen in en als de geest, met en op een ander als leven buiten mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf afhankelijk te maken van mijn eigen geest, in en als projecties, relaties en verbindingen, en hierin mezelf op te liften, uit te lichten, de geest in, waarin ik niet meer aanwezig ben in en als mijn fysiek, in en als mijzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te verminderen ten opzichte van dieren door in en als de verbinding in en als de geest te gaan, welke feitelijk mijn eigen projecties zijn op wat ik zie in en als de geest in dieren, en hierin mezelf af te scheiden van mezelf in en als klank als expressie, in en als mijn fysiek, en deze ‘aan te hangen’ in het dier, die wel aanwezig is in klank in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb aan mijn projectie op het dier te gaan hangen in en als verbinding als relatie in de geest, en hierin een aanhangsel te worden van het leven in en als fysieke expressie.

Als ik mezelf zie verdwijnen in interpretaties als projecties als verbindingen in de geest op het dier, dan stop ik, ik adem. ik breng mezelf terug in mijn fysiek door in de adem te gaan, me te verbinden met mijn eigen stem, mijn eigen stem te voelen fibreren in mijn lijf,  en door mijn eigen vlees aan te raken.

Ik stel mezelf ten doel in en als mezelf aanwezig te blijven en mezelf terug te brengen steeds als ik bemerk dat ik in de geest verdwijn, adem voor adem, dag voor dag, en hierin te zien wat het is dat ik in verbinding mee wil blijven in de geest, welke waarde ik hieraan hecht en welke angst hieronder verborgen ligt, en zodoende, zelfvergevingen toe te passen op deze aanhechtingen als verbindingen in de geest, in en als adem en/of klank mezelf brengend in het fysiek.

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van comfortabel in mijn eigen lichaam door deze comfortabele toestand te verbinden met Roos als dier, in en als een projectie in de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van comfortabel zijn en als mijn fysiek, door mezelf te verbinden met projecties in de geest, en via deze projecties als interpretaties, als verbindingen als relaties, te verdwijnen in mijn eigen projectie als aanname van wat ik denk dat de ander is, welke ik ervaar als ‘verdwijnen in de ander’, maar welke feitelijk een verdwijnen is in en als mijn eigen projectie.

ik stel mezelf ten doel, als en wanneer ik ervaar te verdwijnen in de ander, te stoppen, te ademen, en te onderzoeken wat ik aanneem in de geest als interpretatie van wat ik zie, waarin ik vervolgens verdwijn, zodat en waarin ik zelfvergevingen toepas op de verbindingen die ik hierin leg in geest, in en als mezelf, geprojecteerd op iets of iemand, in dit geval een dier, buiten mij, waardoor ik mezelf oncomfortabel ga voelen in en als mijn eigen fysiek, wat komt doordat ik verstrikt raak in mijn eigen interpretaties in de geest, waarin ervaringen als reacties getriggerd worden/omhoog komen, welke ik vervolgens onderdruk, mijn fysiek in druk, waardoor en zodat ik niet meer aanwezig kan zijn in mijn eigen fysiek, en dus niet meer comfortabel kan zijn in mijn eigen fysiek, weggeduwd door de krampen als constricties als aannames innen als de geest.

Ik realiseer me dat dit nogal wat lagen bevat, welke ik niet 1-2-3 heb ont-wikkeld, en dus, stel ik mezelf in verbinding in en als aanwezigheid in geduld met mezelf in het wandelen van de deconstructie in en als de geest, welke niet voor niets minimaal 7 jaar – 2555 dagen van schrijven inneemt.

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van niet alles begrijpen door niet alles begrijpen te verbinden met Roos, en me hierin beter te voelen dan Roos in en als een geloof dat ik meer begrijp dan Roos.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf af te scheiden in en als een projectie op Roos van Roos die niet alles begrijpt, zodat ik me beter kan voelen in en als mijn eigen projectie, beter dan wat ik zie in mij als ‘minder’ als ‘niet alles begrijpen’.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf als minder te zien als ik niet alles begrijp.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in dit alles willen begrijpen als een mogelijkheid om me beter te voelen, het leven in en als het fysiek te missen, niet te zien voor wat het is, waardoor ik een essentieel moment in en als leven, in en als transformatie als moment van de dood, heb gemist, waarin ik mezelf juist minder voel als ‘niet alles begrijpen’ als ‘niet alles zien’.

Als ik mezelf zie participeren in een reactie ten opzichte van een ander die niet alles begrijpt, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik reageer, en dat ik er dus een oordeel over heb, dat ik dus niet gelijk sta aan iets niet begrijpen, en dat ik dus onderzoek moet doen in mezelf waarmee ik bezig ben in en als de geest, want ik ben energie aan het genereren, welke me verheft.

Ik realiseer me dat zolang ik me verhef in de geest in en als polariteit in creatie/generatie/genereren van energie, ik geen toegang tot leven zal hebben, en dus niet zal zien in en als leven, en dus leven zal missen, hetgeen ik juist niet wil.

Ik realiseer me dat, ik liever opsta voor het leven van een caviaatje dan voor het leven in en als mezelf, waarin er eerst een moment van negeren moet plaatsvinden voordat ik opsta en beslis, nu is het genoeg.

Ik sta mezelf toe op te staan, waarin ik me realiseer dat opstaan voor/door leven van een caviaatje gelijk is aan opstaan voor leven als mezelf; opstaan voor leven is opstaan voor leven.

Ik stel mezelf ten doel op te staan voor leven en mezelf als leven hierin serieus te nemen, door te onderzoeken en zien, realiseren en begrijpen waar en hoe ik me keer op keer afscheid en afgescheiden heb, waardoor ik keer op keer ervaar afscheid te moeten nemen.

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me af te scheiden van niet letten op mijn omgeving door niet letten op mijn omgeving te verbinden met Roos in en als een interpretatie dat Roos niet let op haar omgeving.

Ik realiseer me dat Roos aanwezig is in haar eigen fysiek, en hierin op en als zichzelf let en voor zichzelf zorgt.

Ik realiseer me dat ik me heb afgescheiden van mijzelf in mijn eigen fysiek, door op de omgeving te gaan letten, in en als interpretaties in de geest, en hierin controle probeer uit te oefenen op mijn omgeving, aangezien ik in angst verkeer, aangezien ik in de geest verkeer, en in de geest is het niet veilig, want daar kan alles zomaar ineens verloren worden, aangezien energie niet constant is, en dus moet ik dit als ervaring in mij, beschermen, en dus, moet ik goed opletten op mijn omgeving.

Ik stel mezelf ten doel, als en wanneer ik mezelf op zie letten op mijn omgeving, wat nogal vaak voorkomt, te stoppen, te ademen, en hierin te zien wat het is dat ik graag wil behouden in de geest en dus denk te moeten beschermen, als zijnde, wat doet me ‘goed’ of ‘veilig’ voelen in de geest, in en als een geloof van ‘dit ben ik’, zodat en waarin ik me gewaar word van mijn controle in en als geest bewustzijn systeem, in en als gedachten als aannames – namen geven aan wat ik zie – gemanifesteerd in en als ervaring in en als mezelf, zodat en waarin ik mezelf hiervan bevrijd, en mezelf hierin vergeef, adem voor adem, zodat en waarin ik aanwezig ben in en als de adem.

Desteni-I-Process-Lite – free course to start learning how to bring yourself back to self

*

Dag 373 – Roosje is dood – feiten en ervaring

Dag 374 – How Every Breath Counts

Dag 375 – The gift of Life by Roos – preference and ignorance

Dag 376 – Ignorance and preference – self-corrective statements

Dag 377 – The gift of Life by Roos – knowledge and information

Dag 378 – Loneliness-1

Dag 379 – Sexual Desire

——————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 368 – Relateren aan iets of iemand

Ik zie meer helder hoe ik mezelf definieer door me te relateren aan een andere persoon(lijkheid). Oftewel door ‘relaties’, welke in feite alle verbindingen zijn die we leggen met iets of iemand buiten onszelf, welke verbonden zit met een relatie in en als persoonlijkheid binnenin onszelf.

Dit relateren doe ik automatisch, voordat ik zelf spreek, heb ik in een aantal (onbewuste/onderbewuste) zaken al afgetast wat de situatie is en wie er voor me staat, wat de (on)mogelijkheden zijn in gesprek. Ik ervaar dat ik niet vrij ben maar me anders voordoe bij iedere persoon, in en als een persoonlijkheid. Ik ervaar al heel lang dat ik me aanpas maar ik zie niet DIRECT hoe ik me relateer. Het is meer een ervaren als het al gebeurd is.

Hier is vertraging nodig, en schrijven, en vertraging, en schrijven. En tijd om dit te zien ontvouwen en onderzoeken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf compleet en bij voorbaat te relateren aan iets of iemand buiten mezelf, zodat en waardoor ik niet toekom aan mezelf in zelfexpressie.

Ik stel mezelf ten doel om, wanneer en als ik mezelf mezelf compleet en bij voorbaat zie relateren aan iets of iemand buiten mezelf, zodat en waardoor ik niet toekom aan mezelf in zelfexpressie, te stoppen, te ademen, waarin ik me realiseer dat ik conflict in mezelf creeer door mijn zelfexpressie te onderdrukken in en als aanpassing aan iets of iemand buiten mij, waardoor ik vervolgens dit conflict ga projecteren op iets of iemand buiten mij in en als manifestatie als backchat en energetische reacties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb al in ‘afwachting van’ ga inperken, in en als bescherming in en als de geest, over hoe ik de ander zal benaderen.

Als ik mezelf mezelf zie inperken in ‘afwachting van’ iets of iemand buiten mij, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik mezelf bescherm in en als de geest, en dus stel ik mezelf ten doel te onderzoeken in mezelf wat ik aan het beschermen ben en waarom.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te vervormen in en als zelfexpressie tot wat ik denk dat het beste is in contact met een ander.

Ik stel mezelf ten doel om, als en wanneer ik mezelf zie vervormen in en als zelfexpressie tot wat ik denk dat het beste is in contact met een ander, te stoppen, te ademen, en in het moment te realiseren dat ik in en als gedachte beweeg, wat niet het beste is, ook als denk ik dat dit het beste is in en als de geest. Ik stop een moment, ik adem, en zie wat zich voordoet in mij en buiten mij, kortom ik vertraag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te gedragen als wat ik denk dat het beste is, waarin ik ‘als wat het beste is’ voornamelijk heb gedefinieerd als ‘geen conflict veroorzakend’.

Als ik mezelf zie participeren als wat ik denk dat het beste is in en als definitite van ‘geen conflict veroorzakend’, dan stop ik, ik adem, waarin ik me realiseer dat ik zo wellicht conflict in mezelf veroorzaak. Ik stop, ik adem, ik onderzoek in mezelf welk conflict ik wil vermijden en waarom.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ‘als wat het beste is’ te definieren als ‘geen conflict veroorzakend’.

Ik stel mezelf ten doel om te onderzoeken hoe en wanneer ik probeer te vermijden conflicten te veroorzaken met iets of iemand buiten mij en hierin opnieuw te onderzoeken wat werkelijk het beste is, voor mij en de gehele situatie en de betrokkenen hierin.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn gedrag en mijn woorden aan te passen op wat ik zie als de ander buiten mij – welke ook weer een reflectie is van mijn interpretatie van die ander – en hierin conflict in mezelf te veroorzaken welke start in de interpretatie als aanname.

Als en wanneer ik mezelf mijn gedrag en woorden zie aanpassen op wat ik zie als de ander buiten mij, dan stop ik, ik adem. ik onderzoek in mezelf of het aanpassen praktisch effectief is zodat een ander mij bijvoorbeeld kan horen, of dat ik iets probeer te vermijden in en als angst. ik stel mezelf ten doel de interpretaties als aanname in en als mezelf van wat ik zie, binnen en buiten mijzelf, te stoppen, zelfvergeven en eventueel nader te onderzoeken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb conflict in mezelf te veroorzaken in een poging conflict met een ander te vermijden, en op deze manier mezelf te relateren aan alles en iedereen buiten mij, dus in en als relatie in de geest, in een poging om mezelf zo onopvallend mogelijk te bewegen in de mensenwereld.

Als en wanneer ik conflict in mijzelf ervaar doordat ik conflict probeer te vermijden met iets of iemand buiten mij, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik automatisch mezelf in zelfexpressie inperk, onderdruk, welke conflict in mij veroorzaakt, in en als angst om conflict buiten mij te veroorzaken, welke dan gerelateerd moet zijn aan oordelen of iets of iemand, in mijzelf zowel als buiten mij. En dus stel ik mezelf ten doel de oordelen als conflict in mij te onderzoeken, zelfvergeven en mezelf zo te corrigeren tot eenheid en gelijkheid, adem voor adem, zelfvergeving voor zelfvergeving, correctie voor correctie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een poging te doen om mezelf zo onopvallend mogelijk te bewegen.

Als ik mezelf mezelf zie participeren in een poging om mezelf zo onopvallend mogelijk te bewegen, dan stop ik, ik adem. Ik realiseer me dat ik niet gezien wil worden en dat daar dus een reden voor is, een reden in en als de geest welke gebaseerd is op het verleden. En dus stel ik mezelf ten doel de redeneringen in en als de geest te onderzoeken welke ik gebruik om mezelf onzichtbaar te maken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te weten wie ik werkelijk ben.

Als ik mezelf zie participeren in een gedachte van niet-weten, niet weten wie ik ben en/of een niet weten in het algemeen, dan stop ik, ik adem. ik adem, ik beweeg, en realiseer me dat ik niet hoef te weten wie ik ben in en als de geest, maar slechts dit niet-weten kan stoppen in en als een gedachte en gekoppelde ervaring in mezelf, en dus verbind ik mezelf door de ervaringen en gedachten van niet-weten in en als mezelf te stoppen en eventueel te onderzoeken wanneer deze opkomen, zodat ik kan zien of hier een patroon in zit en hoe ik mezelf hierin praktisch en effectief kan ondersteunen.

Onderzoek de relaties binnenin en buiten jezelf:

Agreement course

Desteni-I-Process-lite

Full joao jesus only i can change myself

Joao Jesus – Only I can Change Myself

Free Music Download!

————————————————————————————————————————————————————
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 323 – Gedachten en Zelfmoord

Disclaimer:

Voor wie rondloopt met terugkerende gedachten over zelfmoord die neigen naar een werkelijk beroven van het fysieke leven, zoek professionele hulp ter ondersteuning van jezelf via een specialist om te voorkomen dat je jezelf en/of een ander schade toebrengt. Realiseer je, zelfmoord is Nooit een werkelijke oplossing voor hetgeen je ervaart in jezelf. Eenmaal stabiel in jezelf als voldoende in staat om jezelf te ondersteunen, kun je het proces van schrijven en het toepassen van zelfvergeving en zelfcorrigerende uitspraken en doelstellingen wandelen, om werkelijk in jezelf te gaan zien hoe het patroon als gedachten tot zelfmoord zich gemanifesteerd heeft kunnen hebben in jezelf.

Equalitylife11-50%

Velen onder ons lopen met gedachten over zelfmoord rond, en velen van ons hebben dit soms of meerdere ‘malen’ overwogen om ook daadwerkelijk uit te voeren. En vrijwel iedereen onder ons staat passieve zelfmoord toe in zichzelf door zelf te bombarderen met gedachten, en hieruit volgend gevoelens en emoties, waarin we laten bepalen door de geest als gedachten, gevoelens en emoties wie we zijn, hoe we bewegen, welke woorden we spreken en welk gedrag we vertonen, waarin we ons fysiek langzaam opbranden en ons Zelf als Levend Wezen onderdrukken, wegdrukken, dood drukken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik beter af ben als ik mezelf van mijn fysieke leven beroof.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het in ‘de Hemel’ beter is dan hier op aarde, dat ik in de hemel veilig ben voor mijn gedachten, gevoelens en emoties, en dat de pijn die ik ervaar afkomstig is van mijn fysiek, niet ziende realiserende en begrijpende dat de pijn die ik ervaar, afkomstig is van de gedachten die gevoelens en emoties produceren welke ik fysiek opsla en waarin ik mijn vlees misbruik ten behoeve van het creeren van deze gedachten, gevoelens en emoties, waardoor mijn fysiek de pijn vertoont die ik in eerste instantie in en als de geest manifesteer en toesta in mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik de gedachten als dat het me beter lijkt dat ik doodga, te moeten volgen in en als mijn fysiek en hierin overweeg om mijn fysiek te doden, niet ziende, realiserende en begrijpende dat ik als ik mijn fysiek dood, ik hetgeen ik vermijd onder ogen te zien op aarde, alsnog onder ogen zal krijgen ‘in de hemel’, in de dimensies, en dan zonder de ondersteuning van mijn fysiek en van mijn fysieke medemens hier op aarde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geen zelfverantwoordelijkheid te willen nemen voor hetgeen ik fysiek op aarde heb toegestaan en gemanifesteerd heb – binnenin mezelf en buiten mezelf – waarin ik als enige ‘optie’ zie om dan maar mijn fysieke leven weg te halen, denkende en gelovende dat ik op deze manier onder de pijn en zelfverantwoordelijkheid uitkom.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat de pijn verdwijnt als mijn fysiek verdwijnt, niet ziende, realiserende en begrijpende dat ik op deze manier mijn eigen ondersteuning weghaal, namelijk mijn eigen fysiek als punt van referentie in en als fysieke stabiliteit, zodat ik  het proces kan wandelen van zien  wie ik ben geworden in en als de geest in en als ongelijkheid, bestaande in polariteit en dus instabiel, waarin ik de mogelijkheid heb om mezelf te vergeven en mezelf te corrigeren, in en als het fysiek.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik beter af ben zonder fysiek, aangezien ik in en als mijn fysiek pijn ervaar, niet ziende, realiserende en begrijpende dat ik mijn fysiek zelf pijn heb gedaan in en als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe mijzelf werkelijk te ondersteunen in en als het fysieke bestaan aangezien ik dit van niemand geleerd heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een leven op aarde toe te staan, in mezelf en buiten mezelf, welke zo ongelijk verdeeld is en in fysiek erbarmelijke staat, waarin vele mensen geen andere uitweg zien dan zichzelf van het fysieke leven beroven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te zien, realiseren en begrijpen dat gedachten over zelfmoord in de kern in verband staan met geld en de ongelijke verdeling hiervan, bestaande in en als angst om tekort te komen, het niet te redden, oneerlijk bedeeld te zijn, buitengesloten te worden etc.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb ondanks het feit dat ik fysiek niet in erbarmelijke staat verkeer, toch te overwegen om mezelf van het leven te beroven zolang ik niet bereid ben om volledig zelfverantwoordelijkheid te nemen voor wie ik ben geworden in en als de geest en voor beslissingen die ik heb genomen en/of heb toegestaan, bestaande in (een geloof in) participatie in gedachten, gevoelens en emoties in afscheiding van mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te zien, realiseren en begrijpen dat zelfmoord en/of gedachten over zelfmoord, in de kern niet voortkomen uit zelfhaat maar uit haat als wraak naar een ander toe, ergens in het leven ooit zo toegepast in de geest en voortlevend op, in en als deze herinnering zolang deze niet gecorrigeerd wordt door mijzelf, waarin ik mijzelf compromitteer en dus haat in zelf als zelfhaat creeer als gevolg van een ervaring van wrok waarin ik niet bereid ben deze ervaring op te geven en mezelf en eventueel de ander te vergeven voor iets wat ooit gebeurd is, waarvan ik me afhankelijk heb gemaakt en waarvan ik dacht dat ik er recht op had, en als dit niet zo blijkt te zijn, houd ik mijn expressie in, maak ik mezelf expressieloos, waarin ik feitelijk mezelf dood.

Desteni-I-Process Lite and Pro

Als ik mezelf zie participeren in een talmen en dralen om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor de gedachten, gevoelens en emoties die bestaan in mij en voor de beslissingen die ik hieruit volgend genomen heb, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat er geen excuus is om te talmen en dralen in het nemen van zelfverantwoordelijkheid.

Ik stel mezelf ten doel, als en wanneer ik mezelf zie talmen en dralen tot het nemen van zelfverantwoordelijkheid voor gedachten, gevoelens en emoties die bestaan in mij en voor beslissingen die ik hieruit volgend genomen heb, te stoppen met talmen, mezelf het talmen te vergeven, en nader te onderzoeken in mezelf waarom ik draal in het nemen van zelfverantwoordelijkheid, wat de angst is die hierin verborgen ligt, door middel van schrijven en het toepassen van zelfvergeving en zelfcorrectie.

Ik stel mezelf ten doel mezelf in te zetten ten behoeve van eenheid en gelijkheid voor mens, dier, plant, aarde  – als ‘Alle Leven‘ in deze wereld – welke begint bij gelijke financiele basismogelijkheden voor ieder mens als in een Basisinkomen waarin voor ieder mens gelijke mogelijkheden gecreeerd worden tot Zelf Educatie welke leidt tot Werkelijke Zorg voor een ieder – mens, dier, plant, aarde –  in en als Leven als wat het Beste is voor Ieder-Een.

*

Gedetaileerde beschrijvingen over Zelfmoord en Paranoia (Engelstalig):

Suicide Paranoia – 1: What is Paranoia?

Suicide Paranoia – 2: How/Why Thought is (and creates) Paranoia

Suicide Paranoia – 3: The Creation Process of Suicide Paranoia – Energy Dimensin (Part One)

Suicide Paranoia – 4: The Creation Process of Suicide Paranoia – Energy Dimension (Part Two)

Suicide Paranoia – 5: How Consciousness disconnects from Reality in State of Paranoia

Suicide Paranoia – 6: The Creation Process of Suicide Paranoia (Thought Dimension)

Suicide Paranoia – 7: The Creation Process of Suicide Paranoia (Thought Dimension Part Two)

Suicide Paranoia – 8: Giving-up on Self and Giving-in to Paranoia

Suicide Paranoia – 9: Understanding, Stopping and Changing Paranoia

Suicide Paranoia – 10: Understanding, Stopping and Changing Paranoia (Part Two)

Suicide Paranoia – 11: Understanding, Stopping and Changing Paranoia (Part Three)

Suicide Paranoia – 12: Self Forgiveness and Self Commitments

Suicide Paranoia – 13: Self Forgiveness and Self Commitments (Part Two)

Suicide Paranoia – 14: Suicide and Blame

Suicide Paranoia – 15: Suicide and Blame (Part 2)

Suicide Paranoia – 16: Suicide and Blame (Part 3)

Suicide Paranoia – 17: Suicide and Blame (Part 4)

—————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Dag 298 – Expressie en de Darm – Moeheid en de functie van de milt

Nederlandstalige voortzetting van het onderwerp moeheid en slapen:

Dag 297 – Expressie en de Darm – The Inner Test

Probleem:

Als ik wakker word ervaar ik de ‘zwaarte in de milt’. Enkele drukpunten van de milt doen zeer, en ik ervaar zwaarte in mijn buik. De milt is het orgaan dat de voeding transformeert naar bruikbare fysieke energie voor het lichaam. De milt wordt hierin in zijn werk belemmerd en verzwaard door de belasting van de geest, door een teveel denken en te weinig fysiek doen/bewegen. Hierdoor kan de milt de voeding niet goed transformeren en omzetten in bruikbare fysieke energie en ontstaat er vermoeidheid. De milt als orgaan past bij het element Aarde. Aldus de Traditionele Chinese Geneeswijzen (TCM – Traditionial Chinese Medicine).

Dit is een punt waarin ik me regelmatig heb laten ondersteunen door een deskundige op het gebied van chinese geneeswijzen. Ik ben al een tijd niet geweest omdat het veel beter gaat en ik met andere fysieke ondersteuning bezig ben (chiropractie, osteopathie), en, ook doordat alles bij elkaar wat veel geld kost en ik dit de doorslag heb laten geven – tezamen met reisafstand – om deze ondersteuning er even uit te laten.

Tevens heb ik de laatste tijd weinig warme maaltijden met gekookte granen in de avond gegeten, waarvan bekend is en ik ook ervaren heb, dat dit de miltenergie ondersteunt en het fysiek verwarmt door het transformatiekacheltje te ondersteunen.

En een derde punt van invloed, de mindparticipatie.

Nee dit kan het niet zijn.

lol grapje, dit is natuurlijk de bepalende factor dat de milt zijn werk niet gewoon kan doen en moeite heeft de voeding te transformeren/omzetten in warmte en bruikbare fysieke energie – Aarde – voor het Lichaam.

Oplossing:

Doorgaan met het onderzoek, uitschrijven, zelfvergeven en zelfcorrigeren van de patronen in de geest die mezelf in en als aarde-fysiek indermijnen;

Beoefenen van in de adem aanwezig zijn welke de transformatie bevordert van de niet-stoffelijke substantie als O2 tot fysieke energie en welke participatie in de geest vermindert/stopt zodat de milt zijn functie (beter) kan uitvoeren.

Verwarmende voeding consequenter gebruiken en warme maaltijden met wat gekookte granen maken in de avond.

Eventueel een bezoekje aan de deskundige in de TCM.

Beloning:

Rustiger fysiek aanwezig, warmer lichaam, meer fysieke energie en minder ‘zwaarte’ en/als vermoeidheid gekristaliseerd in het fysiek.

*

Dit heb ik even mooi opgeschreven in theorie; in de praktijk is met name het proces van stoppen van de participatie in patronen in de geest natuurlijk een lang proces met allerlei draden en haken en ogen die onderzocht, zelfvergeven en gecorrigeerd dienen te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het bij voorbaat al op te willen geven als ik deze zwaarte ervaar in mijn fysiek, welke zich gemanifesteerd heeft door alle indrukken en reacties in de geest ervaar, in het fysiek te drukken door de ervaring te onderdrukken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten waar te beginnen als ik deze zwaarte ervaar, en het liefst het licht uit te willen doen, in bed te stappen en nooit meer wakker te worden en/of op een dag wakker te worden en dat al deze zwaarte als patronen verdwenen is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hierin te zien dat ik wil slapen om het licht uit te doen, waarin het licht het licht is van de geest, welke ik alleen uit leek te kunnen doen door te gaan slapen, wat niet werkelijk zo is – tijdens de slaap gaat de geest gewoon door – en sterker nog, deze heeft zichzelf keer op keer herladen in de slaap en de dromen, en doet dit nog steeds als ik langer blijf slapen dan 6 uur.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf in het licht in de geest vast te houden door me te verstoppen in bed in de slaap in het donker, in plaats van in en als het donker in en als mijn fysiek op te staan en de structuren van het licht als de geest te onderzoeken, zelfvergeven en zelf te corrigeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een punt te ervaren ter hoogte van het middenrif, uitlopend naar beide hoeken van de dikke darm, waarin ik alles vast voel zitten, en het is alsof dit in 1x los zou kunnen, alsof er 1 iets zit vastgehaakt, maar ik krijg dit niet voor elkaar, ik moet blijkbaar toch echt eerst alle lagen en draden inzien, realiseren en begrijpen voordat ik dit ene punt kan verwijderen en de constrictie vrij maakt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in 1x de constrictie op te willen heffen en mezelf in 1x – in 1 adem – te willen bevrijden, in plaats van in te zien dat ik mezelf vele keren in 1 adem dien te veranderen in het moment, en dat al deze ene keren – al deze keren in de geest van hetgeen ik verkeerd heb opgevat en verkeerd heb gedaan en waarvan ik me heb afgekeerd dus afgescheiden in de geest – samen zullen leiden tot het ene punt van vrijmaken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb wel in 1x de hele constrictie op te willen heffen (?) maar in een specifiek moment niet in 1 adem te willen veranderen en hierin vast te houden aan de oude constructie/constrictie in/als/van mezelf in/als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als constrictie op te willen heffen, wat ongeveer hetzelfde is als mezelf opgeven/teniet doen, welke veel ophef veroorzaakt in mezelf, zonder in overweging te nemen dat ikzelf vastzit in en aan en als deze constrictie in en als mindconstructen, en dat ik mezelf in en als deze constricties in en als verwikkelingen als relaties in en als de geest, dien te veranderen, zodat ik in en als de zelfverandering beweeg en opsta, in plaats van mezelf op te heffen en veel ophef te maken.

Als ik mezelf zie participeren in een weigering tot verandering in 1 adem in het moment, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik een moment van transformatie als verandering voorbij laat gaan als ik weiger, welke fysiek invloed heeft op de milt en dus op mijn algehele aarde-aanwezigheid in/als het fysiek, waarin ik mezelf vasthoud in de geest in wie ik denk en geloof te zijn.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken in een specifiek moment wat het is waaraan ik vast wil houden in een geloof in een gedachte als wie ik ben.

Ik stel mezelf ten doel te oefenen in het veranderen in een specifiek moment in 1 adem in hele kleine dingen, zoals bijvoorbeeld het stoppen van participatie in een oordeel in de geest, zonder dat ik perse eerst onderzocht heb waaraan het gerelateerd is.

Ik sta mezelf toe de participatie in de geest te stoppen voordat ik begrijp waaraan de participatie gerelateerd is; ik stop, ik adem, ik pas eventueel een zelfvergeving toe in het moment; ik onderzoek het punt in schrijven.

Ik stel mezelf ten doel meer aandacht en tijd te besteden aan het bereiden van een warme maaltijd met wat gekookte granen in de avond en hier effectieve voorbereidingen in te doen zodat ik dit in kan passen in het werkschema waarin ik me beweeg.

Ik stel mezelf ten doel mezelf regelmatig terug te halen in de adem en in de adem een wandeling te maken in de buitenlucht.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken wat ik fysiek ervaar als ik mezelf terughaal in de adem en dit uit te schrijven en zelf te vergeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb op te zien tegen bepaalde taken waarvan ik niet exact weet hoe die exact uit te voeren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bij voorbaat moe te worden van hetgeen ik allemaal zie in gedachten wat ik uit moet voeren, waarvan ik niet exact weet hoe/waarvoor ik dus geen programma klaar heb, in plaats van in te zien dat ik hierin moe wordt van de interpretatie die ik vooraf in de geest maak van de bezigheden in de toekomst, welke hetgeen is waar ik zo moe van word.

Als ik mezelf zie participeren in een gedachte als angst waarin ik ertegenop zie om iets uit te voeren waarvan ik niet exact weet hoe, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik moe word van het tegenop zien in de geest, waarin hetgeen ik tegenop zie, de participatie in de geest zelf is, namelijk eventuele ervaringen van ongemak die ik eventueel tegenkom als ik de taak uit ga voeren welke een taak is die ik nooit gedaan heb en dus waarin ik niet volgens een programma kan werken.

Ik realiseer me dat ik een berg creeer in de geest, een berg van oordelen en hieraan gebonden angsten voor de oordelen, waar ik als een berg tegenop zie, wederom in de geest, en welke ik fysiek manifesteer als ik deze niet effectief zelfvergeef, en welke dan dus werkelijkheid wordt als fysieke consequentie als berg waar ik doorheen moet.

Ik realiseer me dat ik deze angsten en oordelen fysiek gemanifesteerd heb, en hierdoor in mijn fysiek door de berg aan opgeslagen indrukken als consequenties heen moet.

Ik stel mezelf ten doel een nieuwe bezigheid stap voor stap, adem voor adem, te starten, en gaandeweg te zien wat ik tegenkom.

Ik stel mezelf ten doel plezier te hebben in de nieuwe bezigheden – plezier in plaats van angst – door te stoppen met het zien van de bezigheden als een doel wat behaald moet worden, en de bezigheden te zien als onderzoek, als expansie van mezelf en de skills van mezelf.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te ondersteunen in het uitbreiden van (de skills) van mezelf door het toepassen van het gereedschap als onderzoek in schrijven, zelfvergevingen en zelfcorrecties van de punten die ik tegenkom in deze uitbreiding.

Ik stel mezelf ten doel specifieke zelfvergevingen toe te passen op de fysieke ervaringen van de constricties en patronen als opgeslagen indrukken als consequenties in mijn fysiek.

Gerelateerde video aan het ene punt als ‘the one who I am’:

2013 – Deconstructing a feeling of love as a fundamental basic foundation to built a relationship on

Gratis Interviews ter Zelf Ondersteuning

*

De serie Expressie en de Darm begint bij Dag 232  – (inclusief Disclaimer)

—————————————————————————————————————————

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/

Dag 278 – Expressie en de Darm – Trigger Characters – Aandacht-Fysieke Gedragsdimensie

De serie Expressie en de Darm begint bij Dag 232  – (inclusief Disclaimer)

Dag 273 – Ruimte – Het huis in Zegveld

Dag 274 – Trigger Characters – Gerelateerd aan Ruimte

Dag 276 – Trigger Characters – Ontkenning-1

Dag 277 – Trigger Characters – Aandacht – Backchatdimensie

Dit blog is een vervolg van de uitwerking van:

Dag 275 – Trigger Characters – Aandacht-1

Invriezen

Fysieke Gedragsdimensie:

verkramping als niet meer kunnen bewegen, bevriezen en dus op 1 plek blijven zitten

weg willen lopen uit het gezichtsveld en/of aandachtsveld van diegene op de bank

spanning nek-schouderspieren

wegkijken/diegene niet aan willen kijken

boos gezicht opzetten

verkramping darmspieren/niet of lastig kunnen poepen

expressie volledig inhouden

stoppen met communiceren

fysieke uitputting van de spanning binnenin mijn fysiek

kriebeling en/of spanning/pijn in het stuitje, niet in het stuitje willen zijn maar weg willen, weg bewegen

Invriezen van levensmiddelen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te verkrampen als niet meer kunnen bewegen waardoor ik dus op 1 plek blijf zitten ten gevolge van de Gedachte ‘Ik wil hier niet zo zijn’, waarin ik mezelf verkramp in wat ik zie en interpreteer buiten mij, welke backchat als interne gesprekken activeert, welke emoties (en gevoelens) als reactie activeert, welke ik vervolgens onderdruk in mijn fysiek en dus opsla in mijn weefsel, welke hierdoor gaat verkrampen, waardoor ik me niet meer kan bewegen en ik dus op 1 plek blijf zitten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te veroordelen dat ik mezelf verkramp waardoor ik niet meer kan bewegen en op 1 plek blijf zitten, als reactie op/als interpretatie op wat ik zie buiten mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb overweldigd te zijn door alle reacties in mij op wat ik zie buiten mij en interpreteer naar gelang ik het vertaal gerelateerd aan een herinnering in mij, en in deze overweldiging niet meer te weten waar te beginnen in deze totaal-ervaring van verkramping en verlamming, en hierdoor alleen nog maar alleen wil zijn en de ander niet meer om mij heen kan verdragen, wat niet werkelijk de ander is, maar wat mijzelf als de ander=de mind is in/als reactie op wat ik buiten mij zie en interpreteer, wat ik niet meer kan verdragen.

En dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb weg te willen lopen uit het gezichtsveld en/of aandachtsveld van diegene op de bank.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen voor mijn gedrag als reactie op de aanwezigheid van een ander die al dan niet in gerichte aandacht op de bank zit, waarin mijn keel wordt dichtgeknepen van de onmacht die ik ervaar in zelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn keel dicht te knijpen in een ervaring van onmacht in mezelf ten gevolge van reacties op de aanwezigheid van een ander, al dan niet in aandacht, op de bank.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb altijd de ander hierin de hand boven het hoofd te hebben gehouden door net te doen alsof er niets aan de hand is, waarin ik mezelf als de ander=de mind de hand boven het hoofd heb gehouden aangezien ik hierin ook mijn eigen gedrag kan laten voortbestaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn eigen fysieke gedrag hierin niet te willen en durven stoppen, waarin ik een verlamming als angst ervaar, in plaats van in te zien dat ik al in/als deze angst voortbeweeg of eigenlijk niet meer beweeg, maar verlamd en verkrampd in/als angst in/als de geest in/als frequentie in/als een gemanifesteerde persoonlijkheid, totaal fysiek afwezig, op 1 plek blijf zitten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb spanning in nek en schoudergebied op te bouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb weg te kijken/diegene niet aan te willen kijken, aangezien ik niet wil laten zien hoeveel pijn als ongemak ik in mezelf ervaar ten gevolge van mijn reactie op de aanwezigheid van de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een boos gezicht op te zetten als afweer als verweer tegen de eventuele aandacht van de ander, welke ik niet meer kan verdragen aangezien ik mijn reacties op wat ik als aandacht interpreteer van de ander, niet langer kan verdragen, en dus zet ik een boos gezicht op, om de ander(=de mind) op afstand te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als de ander=de mind op afstand te houden, waardoor ik in afscheiding blijf bestaan in/als mijn reacties op de ander=de mind, en dus in afscheiding van mezelf als de ander=de mind, dus in afscheiding van mezelf in/als de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verkramping in de darmspieren te manifesteren en hierdoor lastig te kunnen poepen, ten gevolge van mijn reacties op de aanwezigheid van de ander, zonder in te zien dat ik reageer in/als reactie op de ander=de mind, dus op mijn eigen mind/geest als een Gedachte en backchat als interne gesprekken, welke reacties als emoties en gevoelens in mezelf oproepen, welke onderdrukt in het fysiek verkramping geven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn expressie volledig in te houden in een ervaring van verkramping en verlamming in mezelf, waarin ik mezelf alleen nog in/als reactie ervaar, welke ik niet wil laten zien als zijnde waarin ik me niet wil laten kennen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me niet te willen laten kennen in/als reactie in mezelf op de aanwezigheid van de ander=de mind, en dus mezelf niet te willen laten kennen als de mind/de geest, aangezien zodra ik mezelf laat kennen in/als de geest, ik als de geest ten einde raad ben want het einde van mijn bestaan in/als de geest in ontkenning, is dan in zicht.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn ervaring van ten einde raad zijn serieus te nemen als iets waar ik rekening mee dien te houden en dus welke ik in mij laat bestaan, waarvan ik later de rekening betaal.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb rekeningen te creeren en dus te moeten betalen door ontkenning van wie ik ben geworden in de geest door hieraan vast te willen blijven houden in een ervaring van doodsangst, en deze ervaring van doodsangst vervolgens te gebruiken als excuus om hieraan vast te houden, want ‘niemand wil toch doodgaan, dat is toch logisch’?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te vergoelijken en hierin te laten bestaan in mezelf, en dus in de ander(=de mind).

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te stoppen met communiceren aangezien ik geen woord meer uit kan brengen met dichte keel in een ervaring van onmacht tegenover de gevangenis in/als reactie die ik gecreeerd heb in mijn eigen geest als reactie op de aanwezigheid van de ander=de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb fysieke uitputting te ervaren ten gevolgen van de opgebouwde spanning binnenin mijn fysiek, welke spanning in/als de geest is in/als reactie op de aanwezigheid van de ander=de mind, en hierin in/als spanning nog energie probeer vast te houden als een totaal gespannen boog.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn fysieke uitputting vervolgens als excuus te gebruiken om niet meer te kunnen bewegen en tevens als excuus om opnieuw te reageren op mijn eigen fysiek gemanifesteerde excuus.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet in mijn stuitje aanwezig te willen zijn en al helemaal niet als er een ander bij is, in een angst voor de ervaring van mijn reacties op de ander=de mind, en dus te besluiten weg te blijven, niet ziende dat ik daarmee juist mezelf gevangen houd in onmacht in reactie in de geest op de ander=de mind, zijnde gefuseerd in de geest met/als de ander=de mind.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te fuseren met de ander=de mind, en dus constant zo boos te worden als ik reageer op de aanwezigheid van een ander in/als de ander=de mind in fusie, en dus mijn boosheid projecteer op het enige wat ik nog zie buiten mij als trigger-punt, welke de andere persoon is die mij triggert in een volledig gefuseerd reactie patroon., waarin ik me wanhopig gevangen ervaar.

*

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zoveel reactie in mezelf te ervaren dat ik niet weet waar te beginnen met het schrijven van zelfcorrigerende uitspraken.

Gevangen in de Reflectie van de Geest

Als ik mezelf voel verkrampen als niet meer durven te bewegen, bevriezen en dus op 1 plek blijf zitten, dan stop ik, ik adem. Ik adem in zover mogelijk naar mijn stuitje toe, houd de adem even vast, adem uit, en laat los. Ik sta op en loop wat heen en weer en indien nodig, loop ik naar een andere ruimte om in/tot mezelf te komen.

Ik realiseer me dat ik mezelf heb vastgezet ten gevolge van een gedachte gekoppeld aan een herinnering. Ik zie of ik de gedachte direct zie opkomen of dat deze naar de achtergrond is verdwenen en ik al te ver in reactie zit.

Ik stel mezelf ten doel de gedachten die vooraf gaan aan de ervaring van verkrampen, bevriezen als niet meer durven bewegen, te onderzoeken in mezelf en te zien hoe ik hierin, binnenin mezelf consequenties creeer van backchat naar emoties naar fysiek gedrag naar algemene consequenties.

Ik stel mezelf ten doel mezelf de ruimte te geven om te bewegen als wat nodig is om niet te bevriezen in de geest ten gevolge van mijn reacties op de aanwezigheid van de ander=de mind geprojecteerd op een andere fysiek aanwezige – al dan niet werkelijk fysiek aanwezig – in dezelfde ruimte.

Als ik mezelf weg zie willen lopen uit het gezichtsveld van een andere aanwezige in de ruimte, dan stop ik, ik adem. Ik zie in mezelf wat maakt dat ik weg wil lopen, welke reactie me aanzet tot weg willen lopen/willen verdwijnen uit het gezichtsveld van de ander.

Ik realiseer me dat ik weg wil lopen uit het gezichtsveld van de ander=de mind, dus uit het gezichtsveld van mijn eigen mind/geest welke ik projecteer op de andere aanwezige in de ruimte. Ik zie of ik in staat ben de reactie in mezelf geheel door me heen te laten gaan zodat ik er gelijk aan kan staan. Indien ik dit niet toelaat in mezelf, en/of schrijf de reactie op papier en pas zelfvergevingen toe. Indien ik dit niet toelaat in mezelf op het moment, vlag ik desbetreffend moment en zie later terug in zelf in dit moment en schrijf dit alsnog uit.

Ik stel mezelf ten doel mijn eigen reacties in zelf door me heen te laten gaan en zelf te vergeven en me niet langer af te scheiden van mijn eigen reacties, dus van de ander=de mind, geprojecteerd op de andere aanwezige.

Als ik spanning in nek-schouderspieren ervaar, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik al spanning heb opgebouwd en/of dat de spanning, opgeslagen als herinneringen en gefuseerd in mijn fysiek, getriggerd wordt door de aanwezigheid van de andere persoon als persoonlijkheid, opgebouwd in/als karakters.

Ik stel mezelf ten doel de persoonlijkheid in/als mijzelf, die bestaat in/als spanning in/als de geest in/als karakters, gefuseerd in het fysiek, te onderzoeken in mezelf en deze uit te schrijven en zelf te vergeven, waarbij ik begin bij hetgeen in het moment getriggerd wordt.

Als ik mezelf weg zie kijken en/of diegene niet aan wil kijken, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf niet wil laten kennen als hoe ik besta in dat moment in/als reactie op de aanwezigheid van de ander(=de mind). Ik realiseer me dat het niets met de andere fysiek aanwezige te maken heeft, en alles met mijzelf als de ander=de mind die ik niet onder ogen wil zien. Op deze manier geef ik mezelf de ruimte om in zelf te zien los van projecties op de ander fysiek aanwezige.

Ik stel mezelf ten doel onder ogen te zien wie ik ben in het moment dat ik liever weg wil kijken van de ander=de mind.

Als ik mezelf een boos gezicht op zie zetten, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me af wil weren/de ander fysiek aanwezige op afstand wil houden, terwijl ik in feite mezelf in/als reactie op mezelf in aanwezigheid van de andere fysiek aanwezige, op afstand wil houden.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken wat en hoe ik gezichtsuitdrukkingen van mezelf denk op te moeten houden en hierin mezelf onderdruk in expressie.

Als ik mezelf ervaar in verkramping in mijn darmen en/of moeilijk kan poepen, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat de verdedigingsmechanismen in/als karakters al aan gegaan zijn en dat ik dit a fysiek gemanifesteerd heb. Ik zie of ik in het moment ruimte kan scheppen in zelf door even weg te lopen en tot mezelf te komen, en/of uit te schrijven wat ik ervaar in zelf.

Ik stel mezelf ten doel mezelf ruimte te geven in het algemeen in het doorlopen van de fysieke verkramping, door alleen als ik er echt klaar voor ben als dat ik het echt wil, een situatie in te stappen die het delen van een fysieke ruimte voor een bepaalde periode, tot gevolg heeft.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te forceren tot het langer delen van een fysieke ruimte dan wat comfortabel is voor mezelf.

Als ik mezelf mijn expressie volledig zie inhouden, dan stop ik, ik adem. ik adem in het moment en voel in mezelf wat ik ervaar, en laat deze ervaring, welke opgebouwd is in/als reacties die ik gemist heb in zelf, door me heen gaan.

Ik realiseer me ik reacties als ervaringen gemist heb in zelf en onderdrukt heb in zelf, waarin ik mijn zelfexpressie onderdruk, want die ervaringen zitten voor de zelfexpressie, en dus zodra ik me ga/wil expressen, komen eerst die ervaringen omhoog en express ik mezelf dus in/als de geest in/als ervaring in/als emotie en/of gevoel.

Ik stel mezelf ten doel de ervaringen die ik onderdruk in mezelf, te onderzoeken en terug te brengen tot de bron in/als gedachte en herinnering, zodat ik deze gedachte in/als herinnering uit kan schrijven en mezelf hierin vrij kan maken van de ervaring die ik eraan gekoppeld heb, en welke ik dus ervaar zodra de gedachte als herinnering getriggerd wordt.

Als ik mezelf zie stoppen met communiceren, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf onderdruk met een reden en niet meer wil communiceren doordat ik met iets in mezelf druk ben en dus druk leg op mezelf.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken in zelf waar ik druk mee ben in/als mezelf met de ander=de mind, welke ik projecteer op de andere fysiek aanwezige. Mijn projectie op de andere fysiek aanwezige laat me slechts zien wat ik in mezelf in/als de ander=de mind niet wil zien.

Als ik fysieke uitputting ervaar ten gevolge van de opgebouwde spanning in mezelf, dan stop ik, ik  adem.

Ik realiseer me dat ik al veel spanning heb opgebouwd, en dat ik het zicht kwijt ben.

Ik stel mezelf ten doel me terug te trekken in/als mezelf en in zelf te onderzoeken wat ik allemaal als spanning in/als zelf als reactie op/in/als de ander=de mind , heb opgebouwd. Ik schrijf, ik vergeef mezelf en schrijf zelfcorrigerende uitspraken, zodat ik een volgend event een handleiding heb voor mezelf in aanwezigheid van een ander fysiek menselijk wezen, al dan niet fysiek aanwezig.

Als ik kriebeling in mijn stuitje ervaar en/of niet aanezig wil zijn in mijn stuitje, dan stop ik, ik adem.

Ik realiseer me dat ik me kwetsbaar ervaar als ik in mijn stuitje aanwezig ben en dus fysiek aanwezig ben.

Ik stel mezelf ten doel om te onderzoeken in mezelf waarin ik me kwetsbaar ervaar en waar ik bang voor ben in deze ervaring.

“Bevroren Zeepbel”

Stop de creatie van Illusie, start onderzoek in Zelf

—————————————————————————————————————————-

Proces van zelfverandering:
www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie waarin financiele ondersteuning voor een wereld in gelijkheid:
www.eqafe.com
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?
https://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/

Dag 107 – Brandend maagzuur

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet precies te zien waardoor ik sinds gisteren avond opeens last van maagzuur heb, behalve dat ik een appel heb gegeten die ik niet goed verteer; maar er is meer, alsof er iets blijft steken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ervaring te hebben gecreeerd alsof er iets blijft steken, iets omhoog komt wat omlaag moet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb heel erg moe te worden van deze pijnervaring.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te worden om te eten omdat na het eten deze pijnervaring komt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb paniek te ervaren door deze pijn welke voortkomt uit de angst dat ik niet kan eten en ik eet graag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me vast te houden aan eten en dus angst te ervaren/creeren als er iets is waardoor ik wellicht niet kan eten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat er niets leuks meer is in de dag als ik niet meer kan eten en kan koffie drinken, waarin een verslaving verscholen zit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te begrijpen wat er omhoog komt, omdat ik gisteren juist mezelf in praktijk in gelijkheid heb uitgedrukt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het te benoemen als uitdrukken in plaats van zelfexpressie, waarin het erop lijkt dat ik mezelf uit druk, als niet aan; aan-uit, waarin ik zie in mezelf dat ik steeds meer ga staan in gelijkheid als mezelf waarin geen weg terug is, en dat ik hierin geen controle heb op wie er wel en wie er niet hierin naast me komt staan, doordat ik mezelf uitdruk als de mind als het verleden uit me drukken, de mind uit door me uit te drukken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verdriet en opluchting tegelijk te ervaren over het feit dat ik steeds meer de beslissing neem wie ik ben en me hierin uitdruk, onafhankelijk van wat de ander zegt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb opluchting en verdriet te ervaren bij het duidelijk zien dat moeder er niet voor kiest zich op deze manier in de wereld te zetten door ons uit te spreken heen en weer en te bespreken wat we wel en niet doen en wel en niet prettig vinden hierin, en hier hebben we opeens gewoon een gesprek in gelijkheid welke een nieuw startpunt geeft en wordt eindelijk duidelijk waar we steeds op botsen, wat niet zo erg is zodra het Hier is als zichtbaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb veel rust/stevigheid/standvastigheid te ervaren bij dit nieuwe startpunt, welke rust/stevigheid/standvastigheid ik jarenlang/levenslang gemist heb en welke ik nu zie dat die veel angst veroorzaakt heeft doordat alles onzichtbaar en onbespreekbaar is gebleven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb veel angst te creeren/veroorzaken in mezelf door niet te spreken in gelijkheid als mezelf en dus onzichtbaar te blijven, en hierin de ander ook de kans niet te hebben gegeven te spreken in gelijkheid als zelf zoals we zelf zijn in het moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf onzichtbaar te houden uit angst voor alle oordelen als projecties van de ander=de mind waar ik geen toepassing als oplossing voor had als zelfvergeving en zelfcorrectie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te zien dat ik dit dus echt alleen wandel, dat de ander niet zomaar meegaat, welke ik altijd ervaren heb maar nooit heb durven zien, aangezien ik dan alleen moet gaan staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de ander de schuld te geven van mijn niet opstaan, in plaats van in te zien dat ik de enige ben die op kan staan, no matter what de ander doet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb hier ergens een emotie te onderdrukken waardoor ik pijn creeer in de borst- en keelgebied.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te zien wat er brandt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb altijd geloofd te hebben dat ik niet dit mag doen, dat ik niet mag spreken als zelf welke wellicht conflict brengt en dus heb ik mezelf onderdrukt als uitgedrukt in mezelf, het vuurtje gedoofd, in plaats van mezelf uit te drukken in zelfexpressie, waarin ik mezelf niet heb kunnen zien in woorden die ik spreek zodat ik mezelf kan corrigeren.

Ik stel mezelf ten doel door te ademen als ik maagzuur of lucht omhoog voel komen die zich niet wil uiten in  een boertje. Ik zie dat ik me steeds wil ontluchten door een boertje, in plaats van lucht als adem te bewegen in mijn fysiek via de ademhaling, en hierin geen boertje hoef te forceren aangezien dat nu pijn doet als het boertje niet komt. Het lijkt erop of de beweging zich moet/gaat verplaatsen van de spijsvertering (emoties) via ontluchting omhoog naar de ademhaling omlaag, van mind naar leven.

Ik stel mezelf ten doel te onderzoeken welke emotie omhoog komt als ik de pijn ervaar, en pas hier zelfvergevingen op toe.

Ik stel mezelf ten doel de communicatie in gelijkheid voort te zetten en me hier iedere keer opnieuw voor in te zetten als in te staan, hoe bang ik ook ben of hoeveel weerstand ik ook ervaar. Ik pas zelfvergevingen toe op de angst en/als weerstand, schrijf waar een patroon moet worden uitgeschreven en dus mezelf door in het fysiek zodat er een fysieke verandering kan plaatsvinden.

Ik realiseer me dat ik kan blijven staan als ik spreek in gelijkheid, ook als de ander dit niet wil doen. mijn neiging om weg te lopen is niet effectief aangezien er dan niets verandert; niet in mezelf want ik loop weg dus laat de mogelijkheid tot spreken/aanwezig zijn  in/als verandering liggen, en niet voor de ander aangezien die niet ziet waar het over gaat als ik wegloop.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb er altijd op vertrouwd te hebben dat de ander ook wel ziet waar het over gaat, en dus vind ik dat die ander het zelf maar uit moet zoeken/corrigeren, in plaats van in te zien dat ik hierin dus mezelf projecteer op de ander door mijn inzicht op de ander te plaatsen, waarin dus geen enkele verandering plaats vindt aangezien ik het vertrouwen buiten mezelf plaats als projectie op de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn vertrouwen te plaatsen in/op de ander, waarin ik mezelf elke keer laat teleurstellen als blijkt dat de ander niet ziet waar het over gaat en dus niet verandert, in plaats van in te zien dat ik teleurgesteld ben doordat ik zelf niet verander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zo bang te zijn voor de projecties van de ander dat ik mijn vertrouwen op de ander plaats zodat ik niet hoef op te staan in zelfvertrouwen – dat kan niet want het vertrouwen ligt al bij de ander, en dus datgene doe waar ik zelf bang voor ben, namelijk projecteren op de ander.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te vertrouwen door alles terug naar zelf te halen, te vergeven en corrigeren in de praktijk, totdat ik een en gelijk als zelf ben als Zelf-Vertrouwen.

www.desteniiprocess.com

www.equalmoney.org

www.desteni,net

www.eqafe.com/free